naar 's-Hertogenbosch
1 Diversen
de voetreis
de „gewone man" nu van politiek?
wereld
wording
Voettocht Den Bosch 1958
„Wij leven toch in een democratisch land?"
Opvoeding
tot staatsburger
WAT BEGRIJPT
ALS ONS IETS NIET BEVALT
over
Experiment
dat
deelneming
waard
IR
Aanmelding als trekker
Zaterdag 28 september 1957
^iiiiiiniiiiiiiiiiiniBimRfiiniiiiiinninimniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnBMiiiiiiitiiifH
De liefde moet van twee kanten komen
Wat gevraagd wordt
Individueel meedoen
Actueel
1
Contact
De jongeren zijn men be
merkt het in militaire dienst en
elders enorm open voor tal
van actuele vragen, die het be
staan van de Kerk in deze we
reld oproept. Wij twijfelen er
niet aan, dat die openheid grote
vrucht kan dragen tijdens de
komende „Route Pax Christi"-
die bovendien zeker zal aanspre
ken als mogelijkheid voor een
„sportieve boetvaardigheid". Er
zijn 7000 abituriënten, die voor
de tocht in aanmerking komen.
We hopen, dat er 7000 mee zul
len trekken.
Ruim venster op de
regeringsarbeid
Ook de schurk
Pax Christi-tocht
DOOR de telefoon heb ik het
u al gezegd, mijnheer Kleis-
Het is een waar experiment,
daaraan pater P. J. Verkoelen,
landelijk aalmoezenier van de
^ax Christi-beweging, volgend
Voorjaar gaat beginnen. Hij or
ganiseert we hebben het don
derdag al in het kort in deze
krant vermeld in april voor
de eindexamen-kandidaten van
de middelbare scholen een voet
tocht uit tien Brabantse plaatsen
haar de Bossche kathedraal. De
jaarlijkse studententocht naar
Chartres heeft hem daartoe ge
aspireerd.
Op die studententocht en trou
wens ook op de bekende „routes
ï'ax Christi" wordt een groot the-
hia, tevoren aangegeven en omlijnd,
besproken. Het gesprek is een we
zenlijk element van de tocht. In
groepjes van vier, hooguit vijf man
Wordt over het thema gediscussieerd
en aan deze discussie wordt, zo no
dig, leiding en vorm gegeven door de
Priesters en leken die op gelijke wij-
Se rnef de rugzak mee optrekken
Paar het einddoel, 's Middags na de
lunch wordt ergens langs de weg
"kapittel" gehouden, tijdens welke in
grotere groepen het geheel nog eens
Wordt overdacht en besproken. De
laatste kilometers, die na deze „rust'
P°g moeten worden gelopen naar het
nachtverblijf bieden gelegenheid ge
noeg het geheel Weer in de discus-
sie van de kleine groepjes verder uit
te werken.
Een experiment en dan doelen
We niet zozeer op het weer. Op ons
Nederlandse klimaat is de eerste
helft van april weinig staat te trek
ken. Dat weerhoudt pater Verkoelen
er niet van bijna fanatiek door te
gaan met zijn organisatie en slechts
vaag met de mogelijkheid van koud
en regenachtig weer rekening te hou
den. De tocht gaat zeker door en
unze jongens en meisjes voor wie
s avonds voldoende zal worden ge
zorgd, zullen „en route" er zeker niet
Van wegsmelten.
Als we van experiment spreken,
dan gaat het er meer om, dat hier
Van 17- en 18-jarigen iets wordt ge
vraagd op een wijze, die pas bij
ouderen studenten en anderen, de
bemiddelde leeftijd der deelnemers
aan de „routes Pax Christi" is 30
jaar zo aantrekkelijk is gebleken
bet gesprek op de weg. het gesprek
"en route", terwijl men samen naar
betzelfde Emmaus gaat. Het met het
Sezicht naar dezelfde zijde 'gekeerd
^jn, het praten meer met elkaar dan
J^gen el.kaar over een tafeltje heen,
bet praten met de zon boven je en
et gras rondom dat is het wat
hater Verkoelen de „mystique de la
r°ute" noemt. En nu is het maar de
Vraag, of deze „mystique de la route"
Ohze abituriënten in twee betrek
kelijk toch zo korte dagen dusdanig
2al aanspreken, dat het gesprek -
&'genlijk is discussie zo'n onjuist
Woord in dit verband vruchtbaar
Wordt.
be organisatoren van de komende
v°ettocht naar Den Bosch geloven
Vat» wej op ae eerste plaats is het
toch zo, dat de deelneming niet
z«ais bij de gebruikelijke eindexa-
'henretraite verplicht en door dc
s®hool georganiseerd is. Ieder doet
De St.-Jansbasiliek te Den Bosch, einddoel van de Pax Christi-tocht
der abituriënten.
individueel mee, schrijft persoonlijk
in en wordt willekeurig, misschien
met wat vrienden en vriendinnen,
maar zeker niet met héél de klas,
op een der tien routes gezet. Het is
natuurlijk heel plezierig als sommi
ge HBS-directeuren zo enthousiast
van plan zijn, dat ze hun hoogste
klassen collectief laten intekenen,
maar dan gaat er toch wel iets ver
loren van de persoonlijke inzet, die
mede zo bepalend is voor de vraag
hoe het gesprek „en route" zal ver
lopen.
Misschien kijkt er bij die collectie
ve deelneming toch weer iets om de
hoek van die (overigens prijzens
waardige) mentaliteit, waarin de re-
traites worden georganiseerd. En
zullen onder degenen, die zich en
thousiast inzetten voor de voettocht,
misschien zijn die in eerlijke over-
tuiging minder enthousiast naar het
retraite-huis stappen. En zeker, zy
zullen zich op de voettocht naar Den
Bosch „thuis" voelen. Een van de
dichters, die zich als gespreksleider
en tochtgenoot heeft opgegeven,
schreef aan de organisator, dat hij
graag van de partij was, „op een
voorwaarde, dat ik niet met semina
risten behoef te lopen".
Met de retraite schijnt de voet
tocht gemeen te hebben, dat er op
de achtergrond zoiets als de leuze
„ter voorbereiding op de komende
levensstaat" zweeft. Die parallel gaat
maar heel gedeeltelijk op. „Voorbe
reiding op het komende leven" is
een overdenking van hef thema der
christelijke solidariteit zeker maar
met de „klassieke" retraite-bezinning
op de eigen houding ten opzichte van
de „Eeuwige waarheden" en de „ui
tersten" heeft het motto van de voet
tocht maar zijdelings te maken. Het
„Zij en hij zijn zoals jij" is onge
looflijk actueel, direct begrijpelijk
en „vertaalbaar" uit de sitiiatie die
er nu reeds is in de klas, in het
gezin en die binnen enkele maan
den komen gaat: het kantoor en het
contact met „andersdenkenden", de
militaire dienst, de dansclubs, de
universitaire studie enz. Vanuit die
directe actualiteit, die uit het motto
„Hij en zij zijn zoals jij" zo onmid
dellijk spreekt, is het mogelijk het
perspectief te verbreden en uitein
delijk te komen tot een door-leving
van de christelijke solidariteit, de
verbroedering in Christus en in de
Kerk en tevens van de plaats van
de Kerk in de wereld. Dan komt men
ook tot de erkenning van 's men
sen gelijkheid, de sleutel tot interna
tionaal wederzijds begrip. En ten
slotte aan het uitgangspunt van de
taak der christenen en der Kerk in
deze wereld.
In de komende maanden zullen in
tijdschriften en elders uiteenzettin
gen en beschouwingen over het the
ma „christelijke solidariteit" volgen.
Dat zal de jongeren, die voor de
voettocht in aanmerking komen,
misschien nog niet animeren. Maal
laten zij dan niet vergeten, dat dit
alles nog het werk van de studeer
kamer Is, dat zo bijzonder nodig is
Voor de voettocht komen alle
abituriënten '58 van gymnasia, 1
H-B.S.-en, kweekscholen en gj
kleinseminaria in aanmerking. j§
Dat zijn er ongeveer 7000.
De deelneming is niet beperkt
tot leerlingen van katholieke g
middelbare scholen. Integen- j
deel. Ook de katholieke abitu- §j
riënten van niet-katholieke jg
scholen zijn van harte welkom. M
De route begint op donderdag- j
middag 10 april 1958. Zater- jg
dagmiddag 12 april arriveert ij
men in Den Bosch, waar de Ij
volgende dag in aanwezigheid jg
van mgr. B. J. Alfrink de g
sluitingsplechtigheden plaats jj
vinden.
Schrijvers, dichters en schil- g
ders we noemen slechts
Godfried Bomans, Gab. Smit, j§
Lambert Tegenbosch, H. van j§
Rossum, Michel van de Plas, jj
Helène Swildens trekken g
tussen de jongeren mee.
Dertig zusters van „Onder de g
Bogen" in Maastricht lopen g
eveneens mee: de rugzak, die g
zij zullen hebben omgegespt, jj
zal iets zwaarder zijn, omdat g
de zusters eventuele voetblaren g
en ernstiger dingen willen be- jg
handelen.
=2 55
g De kosten bedragen „zonder jg
g aanzien des persoons" twintig g
ff gulden, waar de deelnemer ook g
g woont. Hij krijgt dan zijn g
g spoorkaartje van huis naar het g
M dichtstbijzijnde station bij de §j
startplaats zonder meer toege- g
g stuurd.
Voor de broodmaaltijden moe- s
ten de jongens en meisjes zelf g
zorgen. De Brabantse bakkers
zullen langs de routes zeker jj
geen verstek laten gaan.
Overnacht wordt in schuren jg
g (behalve door de zusters van g
§j „Onder Bogen", omdat men g
g voor een dergelijke progressi- jg
1 viteit nog terugschrikt). Men g
g kan er overigens veel van ver- g
g wachten, aangezien mgr. Bek- g
kers op 17 november via de g
g radio de Brabanders zal oproe- g
g pen tot de nodige gastvrijheid, g
g In de verschillende dorpen, g
jj waar de routes langs trekken, g
g zal 's avonds een verbroede- jj
ring met de bevolking worden g
g gevierd. g
M De inschrijving sluit onher- g
g roepelijk 31 december 1957. g
Daarna krijgen de deelnemers g
j§ een brochure met een over- g
jj zicht van de gespreksthema's. gj
g Op de verschillende scholen g
g zal er ongetwijfeld gelegen-
g heid zijn er tevoren reeds over jj
jj te praten.
terlee, ik zou graag met u
een praatje maken over democra-
Het was naar aanleiding van de
Duitse verkiezingen en Prinsjesdag
dat we daarover wilden beginnen.
We zijn nogal in de gelegenheid
jonge mensen te ontmoeten en die
hebben we woensdag gevraagd wat
ze dachten van de Troonrede en de
Miljoenennota. De troonrede bleek
maar door 'n klein percentage jon
gelui gelezen te zijn en de mil
joenennota had geen mens gelezen
.alleen het eindcijfer, dat mil
joenentekort!
Vraag en antwoord
We lanceren een beetje vreemde
vraag aan het jongste lid van de 150
man tellende Tweede Kamer: „Er
vaart u nu weieens het feit dat u
volksvertegenwoordiger bent; dat u
namens ons optreedt?"
„Ik begrijp wat u bedoelt. Daar
is bijvoorbeeld, die opening van de
Staten-Generaal. Wanneer de troon
spreekt omgeven door rijk ceremo
nieel besef je toch wel, dat je in
een centrum bent beland waar de
volkswil zijn hoogste uitdrukking
vindt. Op plechtige wijze wordt als
het ware het werk uitgedeeld waar
voor je gekozen bent. Op zo'n mo
ment voel je ook wel de verant
woordelijkheid.
En je zit er al gauw in, want
door de plechtigheden heen ben je
al aan het constateren uit welke
hoek de passages van de troonrede
komen."
„Zouden er veel mensen zijn die
die miljoenennota helemaal door
hebben?"
„Dat is een heel moeilijk punt.
Terecht heeft de pers opgemerkt dat
de troonrede zo helder en bevatte
lijk was dit jaar. En dat moet dat
stuk ook zijn. Iedereen kan nu
weten wat de voornaamste zorg is
van regering en volk
Maar die miljoenennota!
Regeren wordt steeds meer spe
cialistenwerk. De problematiek is zo
ingewikkeld en moeilijk geworden,
dat je steeds meer mensen nodig
hebt die op bepaalde wapens thuis
zijn. Ik geef u de verzekering dat
een debat tussen prof. Zijlstra en
de economische specialisten uit de
Kamer meer dan volledige concen
tratie vraagt en dan denk je wei
eens, wat moet de gewone man
hiervan begrijpen.
Maar het is m.i. een dringende eis
dat de volksvertegenwoordiger wan
neer hij spreekt voortdurend er op
bedacht is, zoveel het mogelijk is,
in een voor het publiek bevattelijke
taal te spreken."
„We zijn, waar we zijn moeten,
mijnheer Kleisterlee, het contact
tussen het volk en zijn vertegen
woordigers-"
„Laat ik eerst van mijn kant uit
beginnen. De uitbreiding van de
Kamers biedt een mooie gelegenheid
voor ons het contact met de achter
kant te versterken. Er valt nu wel
licht meer tijd aan te besteden. En
nu moet ik u eerlijk zeggen dat die
grote redevoeringen en speeches die
we moeten houden, maar weinig tot
dat echte contact geschikt zijn, al
horen ze ook in het democratische
spel. Ik zie meer heil in gewone
gesprekken, bijvoorbeeld in de hui
dige geliefde forumvorm.
Vertel de mensen nu maar wat
er gewerkt wordt, hoe er gewerkt
wordt, gewoon van de menselijke
kant uit gezien. Hoe groot het
honorarium is en waarom je dat
C. Kleisterlee
ontvangt. Laten zij mij maar het
hemd van het lijf vragen. We zijn
voor de mensen nog veel te ver weg,
in de mist.
Verenigingen en organisaties moe
ten ons eigenlijk daarvoor uitnodi
gen."
„En wat denkt u van het contact
met jongeren?"
„Dat is een mooie gelegenheid om
andersom te beginnen. Ik vind dat
er nog veel te weinig aan staatsbur
gerlijke vorming gedaan wordt. De
liefde moet van twee kanten komen,
van onze kant, maar ook van de
kant van de burger en vooral van
de jonge burger.
Wat weten jonge mensen er toch
vaak weinig van! Van de gewone
inrichting van het staatsbestel al. Ze
doen dan toch straks, als ze voor
het eerst gaan kiezen, niet veel meer
dan blindelings volgen. Wat valt er
voor hen te kiezen?
Daarom ben ik ervoor dat er
geregeld terugkerende voorlich
tingsacties gehouden worden voor
de voor het eerst kiesgerechtigden.
Er is ook veel te weinig staats
burgerlijk propagandistisch mate
riaal, zoals brochures, filmstroken,
enz. enz.
Ga eens kijken met groepen in
Den Haag. Het is interessant genoeg,
ook als er geen zittingen zijn."
„Toch kunt u geloof ik niet zeg
gen dat er weinig over politiek
gepraat wordt!"
„Veel in de ruimte wel, ja, maar
over concrete dingen met enig wer
kelijk inzicht in de zaken? Ze
moesten dit en ze moesten dat. Er
dient vooral begrip te bestaan voor
de grote lijnen en de werkmethode,
voor het samenspel van krachten
en het mogelijk bereikbare.
En om nog eens terug te komen
op dat contact van volksvertegen
woordiger en volk, met jonge men
sen zou zo'n Kamerlid eenvoudig
moeten beginnen te praten over de
zaken die hen aangaan: militaire
dienst, loonbelasting, vestigingswet,
al die dingen waar ze het eerst mee
te maken hebben, maar dan con-
creèt in een spel van vraag en
antwoord.
Ik heb er. dan idee van dat dat
begrip kan groeien voor dat heel
kostbare bezit: onze democratie."
We vertellen u niet hoeveel tijd
we nog besteed hebben aan allerlei
„brandende" zaken. In ieder geval
waren we allebei te laat voor het
eten thuis.
Och als je eenmaal over politiek
aan het praten gaat.
F. B.
Naam en voorlettersRoepnaam
Meisje/Jongen (een van beide doorhalen)
Geboortedatum Volledig huisadres
Leerling (e) van de hoogste klas van H.B.S./Gymnasium/
M.M.S/Lyceum/Kweekschool/Kl. Seminarie (vijf van de zes
doorhalen)
Adres van de school
"eern persoonlijk deelDaartoe dit formulierHet kan, volledig en duidelijk m-
'J'-Vuld met blokletters, in een enveloppe worden toegezonden aan de zeereerw.
Pater P. j. Verkoelen Wüstelaan 59, Santpoort. Aanmeldingen, waarvoor
ee« bedrag van twintig gulden niet tegelijkertijd is overgemaakt op giro 332757
,an de Ned. Credietbank N.V. te Haarlem (op het bijstrook je vermelden: Voet-
l°eht Den Bosch, alsmede naam en adres van de trekker) worden niet geregis
terd. Na de inschrijvingstermijn ontvangen alle inschrijvers bericht over inde
ling, gespreksstof en programma.
om het „hij en zij zijn als jij" voor de
abituriënten verstaanbaar en voor
al reëel te maken. Gebeurt dat niet
dan is het experiment mislukt. Slaagt
men daar wel in, dan is de weg vrij
voor een prachtige traditie.
DE kampeerder zet zijn Cara
van in de hei, 'n flink eindje
van de grote weg. De familie
laadt uit, opvouwbare stoeltjes en
een tafeltje, allerlei opblaasbaar
zit- en hang-gemak plus de pick
nickspullen.
Als de familie juist klaar gemaakt
heeft voor de nacht, komt de rijks
politie de hei opfietsen.
„Goeie middag, mijnheer, heeft
het lekker gesmaakt, u blijft zeker
nog 'n uurtje van de zon genieten?"
„Ja zeker agent, we hebben va
kantie en dan wil je de stad wei
eens uit!"
„Natuurlijk mijnheer u gaat zeker
verder op?"
„Nee agent, we willen hier wel 'n
paar daagjes staan."
„Dat zal toch moeilijk gaan mijn
heer, u mag hier niet staan."
,Maar we leven toch in een de
mocratisch land
DE hele familie heeft last van
het tuinhek en van de boom
voor het huis.
De auto kan er niet indraaien en
de boom maakt het huis donker.
Pa gaat de boom vellen, 'n ener
verend avontuur.
De buren bellen de politie.
Daar is een agent. „Zo mijnheer,
wat bent u aan het doen?" Een
heerlijke vraag..., alsof het niet
duidelijk is, wat mijnheer aan het
doen is
„Die boom staat in de weg en nu
halen we er een stuk af."
„Maar dat gaat zo maar niet!"
„Wat gaat zo maar niet? 't Is toch
mijn boom en mijn tuin!"
„Ja, dat kan wel zijn, maar daar
moeten we toch eens over praten."
„Leven we nu in een democratisch
land of niet?"
ER vindt een lichte verschuiving
plaats in de posities van enkele
leden van de familie.
De officiële invulformulieren lig
gen in forse enveloppen op zekere
ochtend in de bus.
Er moet ingevuld worden.
Pa foetert als nooit te voren.
Er verschijnen trouwboekjes.
De zoon die elders studeert wordt
opgebeld, want hij moet „verklarin
gen" gaan halen.
De dochter moet er achter zien te
komen hoe de pensioenregeling op
haar kantoor aan de steel gestoken
is, enz. enz.
„Ze vragen me 't hemd van mijn
lijf, wat gaat ze dat voor de donder
aanWe leven toch zeker in een
democratisch land?"
rrr E leven toch zeker in een
W democratisch land!
Ieder van ons heeft weieens
de neiging of de neiging gehad een
dergelijke opmerking te maken.
Er zijn mensen bij wie die uit
drukking in de mond bestorven ligt.
Zouden die lui weten wat demo
cratie is?
Je moet toch maar knap zijn om
precies op tijd uit te maken waar
je rechten als democraat beginnen.
Bij nader toezien blijkt de wijs
heid niet bepaald. Het protest im
mers: „We leven in een democra
tisch land", begint bij een ver
meende inbreuk op de persoonlijke
1 vrijheid.
Maar het is de vraag of er wel
een juist begrip bestaat over die
persoonlijke vrijheid.
Mensen die teveel schermen met
dat democratische land zijn feite-
lije anarchisten i.p-v. democraten.
Ze komen niet veel verder dan de
vertaling van vrijheid in je-gaat-je-
gang-maar.
Ieder vrij mens dient zich inge
past te weten in de gemeenschap.
Vrijheid is veel meer de vrijheid
zich te kunnen invoegen in het alge
meen belang dan de vrijheid om je
zoveel mogelijk vrijheden tegenover
de ander te kunnen permitteren.
Iemand die dat beseft, kan 't zich
wel indenken, .dat er papieren in
gevuld moeten worden en dat een
heleboel dingen niet kunnen en een
heleboel andere dingen moeten.
Per slot van rekening moeten
wij het met elf miljoen hebben van
een klein stukje aarde en dat is
geven en nemen.
In alle vrijheid.
Alle rechtgeaarde roergangers
of ander belangrijk personeel van
het schip van staat zouden onmid
dellijk zeggen dat de democratie
van de burger een groot aantal
deugden vraagt. Het zedelijk peil
van een democratisch volk wil
het zijn democratie waard en
waardig tonen moet hoog zijn.
Trouwens een democratie functio
neert niet of gaat zelfs onder
wanneer haar burgers te licht be
vonden worden in verantwoorde
lijkheidsbesef voor het welzijn
van het gehele volk
Alleen het genie en de min of
meer geniale schurk moeten van de
democratie niets hebben. De eerste
is het te vergeven. Per slot van
rekening is democratie samenspel.
Is een genie daartoe in staat? Menig
man die er van genieten kan, kan
heimwee krijgen naar de nobele
geniale heerser, naar de wrede
heerser desnoods, die een volk een
zaam leidde met zijn briljante kwa
liteiten van geest, verstand en hart.
Wij zijn, geloven we, geen liefheb
bers van Napoleon.maar hij was
toch iets anders dan een onpersoon
lijk college administratief geschoold
bestuurspersoneel.
Hoeveel bloed er ook aan zijn
handen kleefde, zijn levensgeschie
denis is met verve door bewonde
raars geschreven en met emotie
ddor duizenden gelezen.
Als de Keizer op dit moment
Frankrijk binnen zou komen rijden,
met lok en de hand gestoken tussen
het vest, dan weten we nog niet of
het democratisch gekrakeel van nu,
niet zou verstommen en of de Fran
sen elkaar niet zouden vinden om
onder zijn heerschappij op weg te
gaan naar de glorie van weleer.
Maar goed, dat zijn bespiegelin
gen.
Ook de schurk houdt niet van de
democratie, omdat de schurk teveel
van zichzelf houdt. En dat gaat niet
in de democratie.
Mag de geniale leider veel eisen,
hij heeft nog een ideaal, bijv. de
grootheid van het vaderland, de
geniale schurk heerst niet over zijn
onderdanen als een vader die streng
mag zijn, maar uiteindelijk goed is
hij misbruikt ze als slaven.
Maar goed, ook dat zijn bespiege
lingen.
Wij doen het met de democratie
die zoveel van ons eist-
Duidelijker dan in de troonrede
bij de aanvang van het zittings
jaar van de Staten-Generaal is het
misschien nog nooit aan de dag
getreden.
Wij allen zullen onze bestedingen
moeten beperken. Dat eist discipli
ne. En al zal de regering wel krach
tig leiden, het zou het mooiste zijn
als wij allen zoveel begrip hadden,
dat we energiek en met overtuiging
aan de tijdelijke versobering in het
belang van de natie zouden deel
nemen.
Juist de jongeren
Maar hoe komen we aan dat be
grip?
Door een opvoeding tot staats
burger.
En dat is het terrein van de
jongeren.
Op de scholen en trouwens in alle
opvoedingsmilieus dient daar grote
aandacht aan te worden besteed.
En van de zijde der regering is
openheid en begrijpelijkheid een
belangrijke eis.
Het volk dient een ruim venster
te hebben op de regeringsarbeid. En
de mannen en vrouwen die tot rege
ren geroepen zijn moeten bereikbaar
zijn te allen tijde. Voor de bur
gers, ook de eenvoudige, uit wier
naam ze regeren, niet in de zin van
„opbelbaar", maar in de zin van
begrijpelijk, aansprekelijk, te vol
gen.
Hoe groot in deze de voorlichten
de en informerende taak van de
krant is, behoeft geen betoog.
Maar alle moeite staat of valt
tenslotte met de belangstelling va»,
het volk.
Ook en juist van de jongeren.
Met de democratische evenemen
ten in West-Duitsland en in eigen
land, nog vers in het geheugen,
mogen alle jongeren beseffen wat
van hen gevraagd wordt-
Belangstelling.
Je hoort er ook bij, je moet erbij
horen.
De democratie eist dat. In ons
aller belang.
F. B.
