PARIJS, een tweede HOLLYWOOD
EEN MENS TEKORT"
OP DE PLANKEN
SHOW ROND JAYNE
ia
„VOOR TIJDVERDRIJF"
Fernandel en Bob Hope samen
in „Paris Holiday
Imponerend romandebuut van
Miep Diekmann
Een rijke, oudere, enigszins
gezette dame"
Pine wood-studio meerderjarig
Een filmster op zakenreis
'ói
a
llSr
V B
ZATERDAG 12 OKTOBER 1957
PAGINA 7
m. n.
Zojuist verscheen bij de Uitgeverij H. P. Leopold te 's-Gravenhage
het romandebuut van Miep Diekmann. getiteld „Een mens tekort".
Deze jonge schrijfster beeft haar talent reeds overtuigend bewezen
met baar kinderboeken en romans voor oudere meisjes. „De boten
van Brakkeput", baar jongste jeugdboek, is een bewonderenswaar
dig werk. Het is boeiend en met vaart verteld, in zeer verzorgd
proza. „De boten van Brakkeput" is iii de wereld van de kinder
lectuur zeker de opmerkelijkste verschijning van de laatste jaren.
Het is een in alle opzichten modern boek „modern" bedoeld in
de beste betekenis.
Natuurlijk trekt bet romandebuut van iemand, die reeds op een
andere terrein der literatuur beeft bewezen talent te bezitten,
bijzondere aandacht. „Een mens tekort" blijkt een zeer sterk
debuut, zij het niet zonder feilen. Het doet nieuwe facetten van
dit markante schrijverschap kennen en geeft bet vermoeden van
nog grotere mogelijkheden.
Vele vragen
Yolanda Donlan in een „volwassen" Tarzan-film
Hunter verliefd''raa^VdtT'
Produktie van „A Night to remember" gestart
i
mmmm
VERTELLERS
Hans Roest
Rie Knegltnans schreef een doodeenvoudig spel zonder enige
pretentie. Eenvoudig van gegeven en eenvoudig van uitwerking,
maar goed en vlot en plezierig. Een uitmuntend spelletje voor
verenigingen, die zich nog niet op het gladde ijs durven begeven
van de zogenaamde „hoge" stukken, maar hun eenvoudig publiek
liever iets begrijpelijks en gezelligs voorschotelden.
Diefstal en liefde
- Er „er* n.LZIZ"'JSSS
ïy/f EJUFFROUW Jayne Mans-
field beschikt over 55, wat
ongelijkmatig verdeelde, kilo's. De
ze ongelijkmatigheid is niettemin
haar onmiddellijk op vallende en
meest uitstekende eigenschap als
filmactrice.
Het zou nooit zo opgevallen zijn,
als de heren van 20th Century
Foxfilm haar niet ten gerieve van
een gunstig jaarsaldo bij voort
during dwingen deze curieuze
vlakverdeling te accentueren.
Hans
van
Bergen
VI
f "Vt??*-- -»■—
22.45
ieën,
"d A
0 en - (J;,,'
r. mu2if5«
V.d. Jtrtj
17.3« M
m»'' sflfy
e5i ïf
21 00
prog*"' 0*
r. m^,#
WERELDNIEUWS
(Van onze filmredacteur)
Tijdens de achter ons liggende maan
den, die volgens de kalender tot de Euro
pese zomer behoorden, heeft Parijs liet
aanzien gehad van een tweede Holly
wood, maar dan een Hollywood in zijn
beste dagen. Onder dg belangrijke figu
ren uit het Amerikaanse filmbedrijf, die
in de Parijsc studio's aan het werk zijn
geweest, vinden we namens als Bob Ho
pe. Arthur Freed, Marlon Brando. Anita
Ekberg, Vincente Minelli, Martha Hycr,
Dean Martin, Alan Jay Lcrner, Fredc-
rich Loewe en Montgomery Clift en de
5?
op de Oceaan dobberde, telegrafeerde hem
niets tc beslissen, voordat zijn (Bob Ho
pes) scenarioschrijvers een bijeenkomst
hadden gehad met de scenarioschrijvers
van Fernandel.
De twee komieken ontmoetten eikaar in
het Hotel George V te Parijs, aan alle
zijden omringd door scenarioschrijvers en
to.ken. Ze glimlachten, maar iets grap
pigs werd er niet gezegd. Fernandel
zwaaide met het scenario, nam een aan
tal pagina's tussen zijn vingers en vroeg:
..Wat doe ik hier?" Bob Hope keek naar
zijn scenarioschrijvers. Dezen keken naar
de scenarioschrijvers van Fernandel en
dezen weer naar Fernandel, die zei: „Ik
heb een paar goede ideeën."
Dri<? dagen werd er aan het scenario
gedokterd, regel na regel en pagina na
pagina, to'dat de rol van Fernandel, die
ongeveer 35 procen: van de f:lm besloeg.
was uitgebreid tot 50 pet. Nadat het sce-
nario tot ieders kennelijke genoegen was
herzien, kwam de kwestie van de recla
me aan de orde. De namen van beide
komieken zouden boven de titel van de
film komen, maar wiens naam zou voor
op staan? Een adviseur van Bob Hope
stelde voor. dat de naam van Fernandel
het eerst zóu worden geplaatst in alle
Franstalige landen. Maar daarmee nam
Fernandel geen genoegen. Hij wilde Ita
lië erbij hebben. De vergadering zat in
een impasse. Buiten maakte de koningin
van Enge'and een rijtoer door Parijs,
maar in de zaal trok niemand zich
daar iets van aan.
Ten slotte werd besloten de kwestie van
de reclame in Italië over te laten aan
Charles Smadja. de vice-president van
Uni'ed Artists, die belast is met de pro-
duktie ove' zee. Smadja ging naar huis om
over het probleem na te denken. De vol
gende dag viel de beslissing. Fernandel
kreeg Italië en Bob Hope Panama, het
Suez-kanaal, Monaco en de rest van de
wereld.
De spanning brak. Fernandel tekende
het contract. De scenarioschrijvers begon
nen elkaar moppen te vertellen Met de
opnamen voor de film werd een begin ge
maakt en alles was pais en vree. Hope
en Fernandel deelden dezelfde kleedka
mer, hadden dezelfde grimeur, reden met
dezelfde publiciteitsagent, kregen in de
Kenneth More speelt een hoofdrol
in de film „A Night to remember'
over de ondergang van de „Titanic".
studio een gelijk aantal lachsalvo's van
het technische personeel en lachten, hoe
wel geen van beiden de taal van de an
der verstaat, hartelijk om eikaars teksten.
Het ging zelfs zo goed, dat Fernande' zich
bereid heeft verklaard om, als ze ooit
nog eens samen een film zouden maken,
Hopes naam het eerst te laten komen in
Italic. Op zijn beurt overwoog Hope om
Fernandel Zuid-Amerika en de Canari-
sche eilanden cadeau te doen. „Hetgeen
bewijst," aldus Bob Hope, „dat er, zelfs
als je de taal van de ander niet spreekt,
altijd plaats is voor wederzijds begrip."
Om met de kwaliteiten te beginnen:
Miep Diekmann heeft op aangrijpende
drama
fernandel, hier als Don Camillo en
bob Hope, treden samen op in de
film „Paris Holiday".
~„va„ hen h'eken zo opgetogen over
nurijk, dat ze al plannen aan het ma-
_en zijn voor volgende produkties in de
Tarijse hoofdstad.
lnBü? ,.Hope- die samen met Fernande]
is opgetreden voor de film „Pa-
e:|L J" en die tegenwoordig als zijn
°en Producent optreedt, is voornemens
film te"makTn"ter Pari'1s eM!
De
De A-griep, die op het ogenblik - naast
de film en de televisie - overal
de schuld van krijgt, is oorzaak geweest,
dat We onze belofte om de Britse actrice
Yolande Donlan nog wat meer te laten
verte'len over haar optreden in een Tar-
zan-film, vorige week niet hebben kunnen
nakomen. Uitstel betekent in dit geval
echter geen afstel.
Mr. Peter Rathvon, met wie zij op
verzoek van haar agent contact had op
genomen. leek volgens Miss Donlan he
lemaal niet op een Hollywood-producent
zoals ze zich die had voorgesteld. Het
was een vriendelijk oud heertje met een
zachte stem. In zijn jongere jaren was hij
president geweest van de RKO-studio in
Hollywood, maar had zich. naar hij later
vertelde, teruggetrokken om in Europa
te gaan rentenieren. Toen hij genoeg had
van het rentenieren, was hij Europese
films gaan produceren, wat leidde tot zijn
tegenwoordige functie ais Londense baas,
van Sol Leaser's laatste en grootste
Tarzan-epos.
„Nadat ik vriendelijk was begroet door
Mr. Rathvon", aldus Yolande Donlan,
„trok hij zich rustig terug in een hoekje
en werd ik voorgesteld aan Grootmogol
nummer 2. een lange, wildogige Russische
regisseur, die Victor Stoloff heette. De
heer Stoloff, aldus werd me meegedeeld,
was een ontdekking van Soil Lesser in
hoogst eigen persoon. Hij was maanden
in Hollywood bezig, geweest met het tref
fen van voorbereidingen voor de film en
pas terug uit Afrika, waar hij acht we
ken lang achtergrondopnamen had ge
maakt. De geur van de jungle scheen
nog rond hem te hangen, terwijl hij de
kamer op en neer liep en me aandachtig
bekeek.
Na een indrukwekkend aantal watfdelin-
gen en aandachtige blikken, slaakte Mr.
Stoloff een zucht van verlichting. „Aha, u
net de juiste leeftijd zijn voor de rol van
Carnage", straalde hij Ik straalde terug.
,,U moeten begrijpen", legde hij uit,
„toen ik Uw foto zien, ik bang zijn, u
te jong voor die rol. Nu, in persoon, u
er uitzien veel meer., meer., hm
meer.
Ik straalde niet langer.
kprte. inhoud van de film „Paris
teitsafrtov Ziet, er volSens de Publici-
film n a s V0lSt uit: De beroemde
Hooll'u .televisieacteur Bob Hunter (Bob
scenario ^an-is op zoek naar het laatste
auteur ™Van vo°raanstaande Franse
mysterie i*ar ln pla.ats daarvan vindt hij
de vriend" He°mTrntlek' Hdnter, zijn goe-
(FernandeiF(«i
omvangrijker dan ooit, in zekere zin ten
minste.
Ik smeet het scenario op een stoel en
rende naar de telefoon.
„Wat is dat voor onzin", gilde ik tegen
mijn agent. „Heb ik me daar jaren lang
niet ander gegeten dan sla en gras om
slank te blijven en stuur je me nou er
op uit voor de rol van dikke dame
„Maak je daar maar geen zorgen over"
antwoordde hij. Mr. Rathvon heeft me
verzekerd, dat het slechts een ruwe schets
is om een indruk te geven van de lijn
van het verhaal".
De lijn van het verhaal flitste door
mijn verwarde brein. Mensen, die in de
jungle verdwaald raken, gevangen worden
genomen door wilden en bevrijd door
Tarzan. Het moest wel een goed verhaal
zijn, want anders zouden de studio's het
vast niet zo vaak verfilmen" redeneerde
ik.
„Maar hoezit het nu met mijn rol",
steunde ik.
Het bleek, dat de rol oorspronkelijk zou
worden gespeeld door een Dikke Dame
als komisch intermezzo. Maar later hadden
de filmmagnaten besloten, dat de ver
schillende rollen zouden worden herschre
ven en aangepast aan omvang en groot
te van de acteurs, die ze zouden kunnen
krijgen. En tot die acteurs, behoorde
nu ook. zoals we een volgende maal
hopen te vertellen, Yolande Donlan.
ven - tenslotte zelfs een beslissende.
Mulir is zeer stetk in het schilderen van
sfeer (daarom is het stofomslag zo
goed getroffen!), maar dit wil niet zeg
gen, dat hij zich hierin verliest. Hij te-
wijze een drama gesuggereerd, dat in i kent levende, krachtige mensen, in hun
het^Jeveyi jan een^kleine groep^mensenj eeuwige strijd om de liefde en het geluk.
„Meer ervaren", hakkelde hij voort.'
„Meer., h'm ..meer karakter hebben in
uw gezicht".
„Ik wil helemaal geen karakter in m'n
gezicht", vinnigde ik.
„Ik zou veel liever te jong zijn voor de
rol en naar huis gaan en cake bakken".
„Niet als u lezen deze rol van Carnage",
verklaarde hij, me het scenario van
„Tarzan and the Lost Safari" in de hand
van Mr. k« ,,uiu<=n het doelwit drukkend. „Wij gaan deze maken de
een Sevaarlijke oplichters en grootste Tarzan-film, dat immer gemaakt
/a._„ -iri .ze vrouw. ïcnaamj 7sva worden", vervolgde hij, het zelf bijna ge
lovend. „Niet alleen de kindertjes hem
genaamd Zara
werkelijkheid is na-
An it a Ekbcrir In Z'
m-eliik- J wer*eHJx.neici is
he* 8C?n?no, waarnaar Hunter op
gen de 'mlsdadi»bewiismatenaai te-
v«r ervan rsbende en als de schrij-
ken, dat Hunte™het ™enen de schur-
exemplaar van hot g overg€bleven
Ht heeft De vipr cti SC€nari° m zijn be-
dwaze avonturen en bleven de meest
de misdadigers tenA'tn r°"d Pariis. tot
de justitie vallen s'otte m handen van
Het heeft «r ^en
dat men zelfs niet aan de n3ar Ultgezien,
beginnen. Fernandel had L? ?°U k^nnen
m toegestemd om in de fHm princiPe
den. De korte ^houd'te tre-
Maar toen hij het scenanr. i l hem-
kreeg vond bij. dat hij niet genese tl®5den
bad en verklaarde, dat hij niet zn„ n
doen. Bob Hope, die op d«
mooi vinden, maar ook de groten. Dit
een volwassen Tarzan film worden.
Zodra Ik het scenario opensloeg, wist
ik, dat het inderdaad, een „volwassen"
Tarzan-film zou worden, omdat alle fi
guren er in coktails dronken, behalve
natuurlijk Tarzan zelf, die nooit cock
tails mag drinken.
Toen viel mijn oog op de beschrijving
van Camage. „Een rijke, oudere, enigs
zins gezette dame", zei het scenario, dat
daarna uitvoerig beschreef, hoe grappig 't
zou zijn, als de rijke, oudere, enigszins
gezette dame bij een vliegtuigongeluk
bekneld zou raken.
Alles was er: de jungle woester dan
ooit. Tarzan sterker dan ooit en mijn rol
Susan Beaumont flinks) en Jill Ireland, iwee 21-jarige sterretjes, die de
21ste verjaardag van de Pinewood-studio's hebben meegevierd.
De Britse Pinewood-studio's hebben
haar 21e verjaardag gevierd als produk-
tiecentrum van de Rank-Organisatie. Meer
dan 500 vooraanstaande gasten, on
der wie tal van beroemde filmsterren, die
in de loop der jaren in de Pinewood-stu
dio's werkzaam waren, hebben aan de fees
telijkheden deelgenomen. Onder hen be
vonden zich ook twee oud-soldaten, die
meer dan wie ook hebben gezien van het
werk in Pinewood. De ene is sergeant
Arthur Mundy. hoofdportier en de ander
Peter Parsons, hoofd van de veiligheids
politie in Pinewood. Beiden hebben 42
jaar lang met elkaar opgetrokken. Sa
men namen ze in 1915 dienst hij hetzelfde
regiment. Beiden werden ingedeeld bij
de Life Guards .'an de Household Cavalry.
Beiden traden op dezelfde dag in dienst
bij de Pinewood-studio's, werden in 1939
weer onder de wapenen geroepen, zwaai
den in 1945 af en kregen hun oude baan
tje in Pinewood terug.
Sergeant Mundy vertelt nog graag over
de tijd, toen hij bij de Life Guards diende
in Windsor, waar het een van zijn plich
ten was om voor koning George V de och
tendbladen te halen en die op een naai
machine in het midden met een wit-ka-
toenen draad vast te stikken, zodat ze
niet uit elkaar vielen, als de koning ze
in bed las.
Op de 21e verjaardag van Pinewood
is een begin gemaakt met de vervaar
diging van de film „A Night to remember",
waarin naar de „best-seller" van Wai
ter Lord het drama wordt verteld van
de ondergang van de ..Titanic". In deze
film, de grootste, die ook door de Rank-
organisatie is gemaakt, treden 160 spre
kende acteurs op met Kenneth More aan
het hoofd.
heeft ingegrepen. Sommigen hebben de
grote slag weten te verwerken, anderen
worstelen er nog steeds mede. Zij hebben
de neiging zich af te zonderen, doch in
werkelijkheid tasten zij blindelings naar
redding.
Een van deze laatsten is Agneta. een
negentienjarig meisjes en de hoofdper
soon van het, boek. Het drama - de tragi
sche dood. zelfmoord waarschijnlijk, van
haar broer Cornelis - wordt van haar uit
gesuggereerd. Zéér sterk gesuggereerd,
maar niet uitgesproken.
Cornelis is in het leven van Agneta
deels nog medespeler, deels de schaduw
die over alles hangt. Zij weet niet pre
cies, wat er is gebeurd - zij heeft slechts
haar vermoedens en haar. vragen.
Daardoor is het verhaal van Agneta
ook voor een groot deel opgebouwd uit
gedachten en vragen - vele vragen, op
iedere bladzijde De schrijfster heeft er
inderdaad de ontworteling van Agneta
door geaccentueerd, doch tenslotte ver
liest deze werkwijze van de onbeantwoor
de vraag aan kracht.
Miep Diekmann geeft vele staaltjes van
scherp zien en scherp, concis formuleren;
doch soms verliest ze zich al te zeer in
gedachten en vragen, die de scherpte en
concisie weer verzwakken. Een typisch
voorbeeld vindt men op pagina 122, waar
men gedachte-vraag-antwoord leest in
ternauwernood twee regels. „Wat gaat
mij dat aan?", had Agneta willen ant-1
woorden. „Dat weet ik misschien nog be
ter dan jij". Is dat zo? En ze zei: „O
ja?")
Waarmede wel is aangeduid, dat de
gedachte vele malen belangrijker is dan
wat wordt gezegd, maar daardoor is
nog niet het procédé verdedigd. Ik ben
het met de schrijfster eens, als ze op pa
gina 124 Iaat zeggen: „Waarom wil jij
altijd een verklaring voor alles?", maar
zelf heeft zij in haar boek eerder de ver
klaring dan de gegevens medegedeeld -
en dat lijkt me'n tekort. Miep Diekmann
kan zeer veel zeggen in weinig woor
den, en dat verdient alle bewondering;
maar zij heeft er soms te weinig gebruikt.
Hetgeen niet wegneemt, dat zij een fas
cinerend boek heeft geschreven, dat alle
aandacht verdient. Dit romandebuut is
méér dan de bevestiging van een talent
H. P. Leopold's Uitgevers mij. laat een
drietal rasechte vertellers aan het woord
namelijk Arthur Heinz Lehmann in de
speelse roman „Tiroolse cavalcade",
Adalbert Muhr in „Thess Rhapsodie" en
Wilhelm Speyer in de lichtvoetige roman
„Het hof der bekoorlijke meisjes".
Lehmann, verleden jaar bij een auto
ongeluk om het leven gekomen, is in ons
land reeds bekend en geliefd als de
auteur van prettige, vlotvertelde romans,
waarin paarden veelal een hoofdrol ver
vullen. „Tiroolse cavalcade", de schel
menstreken van de zeven paardenbekken,
is een roman, waaraan ieder, die van
speelsheid en humor houdt, genoegen zal
beleven. Euzie in een kleine Tiroolse
dorpsgemeenschap, kostelijke verwikke
lingen en toch altijd weer de gemeen
schappelijke liefde voor het edele paard;
het is door Lehmann vlot en levendig op
gedist.
De roman van Muhr if een stemmings
roman over een grote liefde van twee
jonge mensen, die aan de rivier de Theiss
(de grootste stroom van Hongarije) leven.
De rivier speelt een grote rol in hun le-
Voor het boek van Wilhelm Speyer heb
ik een bijzondere voorliefde. Eindelijk
is het dan toch in een Nederlandse ver
taling en gelukkig een goede - ver-
M1EP DIEKMANN
mei weinig woorden
schenen. Dit charmante boek speelt zich
af in het begin van de negentiende eeuw,
de tijd dus van „hét congres danst". Er
zijn de nogdige lieen, verwi-k-novreuafds
zijn de nodige liefdesavonturen, verwik
kelingen en intriges, alles even gracieus
verteld en met verve geschilderd. Vol
wassenen, die van een historische ro
man van superieur gehalte houden, zullen
van dit werk van Speyer zeker genieten.
In een groot zonnig huis wordt Ina Er-
roda door haar oom en tante gevraagd
enige weken te komen oppassen, omdat
zij zelf met vakantie naar het buitenland
gaan.
Ina grijpt de invitatie met beide han
den aan, want het huis is heerlijk gele
gen en ze wil zelf ook wel eens tot rust
komen.
Maar wat ze vindt is meer dan rust,
het is verveling. Niemand met wie zij nu
eens echt praten kan, alleen een oude
tuinman en een onbenullig dienstmeisje.
Ina zoekt naar afleiding, naar tijdver
drijf. En ze vraagt het dienstmeisje, of
het hier in huis altijd zo saai en stil is.
Het laatste jaar wel, zegt het dienstmeisje.
W oensdagmorgen was er, vanwege de mist, op Schiphol
0T OOll (Yrr.4^ II 1 1 TA 11
een opname gei
van aankomende passagiers.
ZIJ HAD BEST een lief meisje leunnen
zijn en niemand was op straat over haar
gestruikeld, indien zij niet bleek te zijn
voorbestemd om te fungeren als super-
pin-up-girl number 1. Nu wordt Jayne
voorgedraafd overal waar mensen wo
nen, die wel eens naar de bioscoop gaan.
De titel van de film, waarin zi.i haar
eerste „hoofdrol" speelde, is helemaal
op haar van toepassing: The girl can't
help it.
DEZER DAGEN bewerkt Jayne met
haar staf ons land. Zij opent bioscopen,
bezoekt deze instellingen ter gelegenheid
van jubilea, zegt diepzinnige dingen op
persconferenties, drinkt champagne uit
klompen en kijkt onderwijl met een hon
gerige blik in haar ogen naar de pers
fotografen. die er uiteindelijk voor moe
ten zorgen dat haar verzilverde haar
en nog veel meer onder de ogen van
miljoenen komt.
WIJ HEBBEN gisteren spektakel be
leefd aan boord van het Amerikaanse
vliegdekschip Tarawa, bemand met meer
dan 1500 schepelingen, dat het vertrek uit
de Rotterdamse haven een halve dar uit
stelde om Jayne te kunnen begroeten.
ONDER REGIE van enkele officieren,
die hun opleiding blijkbaar op Broadway
hebben ontvangen, vierden de Yank* haar
komst met een „bigg show". Een hnwéard
matrozen was uitverkoren om op het
vliegdek gezamenlijk het magische woord
Jayne" te vormen en bovendien mochten
zij de welkomstgroet brengen.
WELLICHT was bet Amerikaanse bal
let geïnspireerd op het Nederlandse lied
je voor bruiloften en partijen „En hoedje
op en hoedje af-een goeie morgen hier
een goeie morgen daar". In ieder geval
dienden de matrozen op commando van
een hunner officieren gelijktijdig de muts
af te zetten en vervolgens weer gewoon
op te zetten, zonder dat hierbij een woord
werd gesproken. De boys troffen het
want zij kregen anderhalf uur de tijd om
te oefenen. Zoveel was de dame in ieder
geval te laat.
ZIJ KWAM uit Amsterdam per heli
kopter. Niet met een, maar met wel zes
Zes wentelwieken kwamen er aan te pas
hetgeen ons deed veronderstellen dat
zij in onderdelen werd aangevoerd.
Dit bleek niet waar. Het regende toen
zij landde, en dat was misschien de oor
zaak van de angst op de gezichten van
20Sh Century filmmannkes, die blijk
baar niet helemaal gerust waren op de
kleurechtheid en de vormvastheid van
het idool. Ook dit viel mee.
NIET ECHTER de rage van de Ame
rika-nen, die allen uitgerust met camera's
een stormloop ontketenden, waarin de
toch wel geroutineerde persfotografen
ten onder dreigden te gaan.
Jayne overleefde het en had zelfs nng
zelfbeheersing genoeg om vriendelijk
lachend over de schoongeschuurd: kokos
loper te wiegen en hier en daar een ma
rinier een hoogst begeerde rode afdruk
van haar lippen op de wang tc drukken
ZIJ BEREIKTE de „wardroom" zonder
Jayne in de wentelwiek
kleerscheuren,-en zette zich vervolgens
aan de maaltijd'temidden van de geno
digden. Een 24-jarig meisje, dat zich ern
stig voorbereidt-op haar tweede huwelijk
met een paar puistjes op haar toetje,
een kinderlijk hoog stemmetje en een
curieuze vlakverdeling; met de comman
dant naast zich ais tafelheer en een
enorme taart voor zich als geschenk. Ho
pelijk zat er geen suiker in, want die
gebruikt ze niet in verband met haar lijn.
Wij hebben ondanks de vriendelijke uit
nodiging van de 20th Century Fox niet
meegegeten. De goede smaak kregen
wij toch niet meer te pakken.
R. S
v;óïN/'"H-i*
maar vroeger waren alle weekenden hier
een leest. Toen kwamen er gasten elke
zaterdag en die bleven dan tot zondag
avond. Twee neven en een vriend .Maar
sinds een jaar komen ze niet meer. Waar
om niet? Dat is een heel verhaal, dat het
dienstmeisje eigen-lijk niet vertellen mag.
Er is indertijd gegapt. Meneer is er on
middellijk overheen gestapt, maar het
was duidelijk, dat één van de drie het ge
daan moest hebben. Sindsdien zijn ze weg
gebleven.
Ina piekert er over. Het lijkt haar on
mogelijk, dat één van de drie de dief
kan zijn geweest. Maar waarom is me
neer er indertijd overheen gestapt zonder
meer?
Zij besluit de zaak uit te zoeken. Niet
omdat zij nu van Zichzelf meent zo'n uit
stekende detectiv^,- te zijn, maar simpel
weg om iets te doen te hebben. Voor
tijdverdrijf.
Zij belt de twee neven en hun vriend
op en inviteert hen het weekend bij haar
tc komen doorbrengen. Alle drie nemen
de uitnodiging aan. zonder van elkaar te
weten, dat ook de anderen geïnviteerd
zijn.
De ontmoeting brengt al onmiddellijk
de nodige onverwachte conflicten met zich
mee. De rust van het huis heeft in een
minimum van tijd plaats gemaakt voor
een wirwar van botsingen tussen de gas
ten onderling. En Ina, die het zo goed
meende, staat hier tussen in, van niemand
iets begrijpend en niet wetend, wat te
beginnen. Totdat zij een aanknopingspunt
krijgt in een buurmeisje, dat toevallig
over de vloer komt. De hele wirwar van
botsingen schijnt zijn oorsprong te vinden
in dit buurmeisje. Neef Bernard was in
dertijd verliefd op haar, heeft echter plot
seling van haar afgezien om een reden
die niemand bekend was en is zijns weegs
gegaan. We horen nu echter al spoedig
wat de werkelijke reden was. Zijn liefde
voor het meisje was geenszins getaand,
maar hij heeft van haar afgezien omwille
van -neef Ha-n. die voorgaf ook op haar
verliefd te zijn. Doch neef Han heeft
verder nooit serieus werk van haar ge
maakt. Zodat he buurmeisje nu nog
steeds vrij meisje is. Wat de eigenlijke re
den is, dat neef Han nooit serieus werk
van het meisje gemaakt heeft, laat ik
liever aan uzelf over om uit het stuk
te lezen. Maar een vaststaand feit is.
dat Ina zich In een wespennest gestoken
heeft met haar spelletje voor tijdverdrijf.
Er komen nooit vermoede dingen aan de
dag. De diefstal wordt klaar als een klont
je, maar de gevolgen van deze klaarheid
lijken rampzalig te worden. Doch Ina
toont nu inderdaad wat ze waard is-
Ze legt zich niet bij de aanvankelijke
klaarheid neer, maar onderzoekt de mo
tieven en deze werpen weer een geheel
nieuw licht op de zaak, zo'n verhelderend
licht zelfs, dat het In* gelukt alles tot
een zeer blij einde te brengen.
Een licht gemakkelijk, blij en gezellig
spel, met hier en daar wel wat gefor
ceerds, maar toch niets hinderlijks. Goed
en vlot geschreven in een voor iedereen
begrijpende eenvoudige taal.
Het is duidelijk, wie hier op zo'n
enthousiaste manier verwelkomd
wordtDe mannen, die hier in
zulke correcte vormen Jayne Mans-
field venvelkomen, zijn opvarenden
van het Amerikaanse vliegdekschip
„Tarawa", dat momenteel in de
Rotterdamse haven ligt. Het, moet
toch wel heerlijk zijn geweest voor
die matrozen, om zó door de geliefde
filmjuffrouw te kunnen worden
aanschouwd.
F U'
i -■ N
