n
Een Nederlandse meester
Willem Andriessen zeventig
jaar
Pers zette parlement onder druk
Een overweldigende hulde voor
Rika Hopper
I
alabastine
Voortreffelijke film over juryrechtspraak
alabastine,
FILMS
Op haar tachtigste verjaardag:
De Twaalf Gezworenen
deze week
B5S. doel'
ABDIJSIROOP!
Mike Todd-show in
Amsterdam
Y oetbal-ontmoeting
eindigde met 2-2
Koningin van liet toneel, ereburgeres en
„moeder van de lijn"
•W Sebelik in Tsjeclio-
Sïowakije gearresteerd
^lassaproduktie van
synthetische diamant
,Bègrafenismaaltijd
rond de O 21
VRIJDAG 25 OKTOBER 1957
PAGINA S
if'i c'
;r
*5
V'
verhll' noch een
v!urek«n van de
hen! banden, die
u aan het Neder-
tondèn. mniiekleve«
Eenvoud
Pas op voor
die griep!
Met Kerstmis „Een reis om de
wereld in 80 dagen"
Regelmaat
Schat zijner kennissen
IN»®»
voor 1001 karweitjes
in Uw huis!
ALABASTINE zet uit bij het drogen.
U koopt het bij Uw drogist,
ijzerhandelaar of verfwinkel.
het wondermidfel
„Ficus telt nu al veertig
bladeren
Engelse amateurfilm
„Drie van onze kinderen"
•n
rfV^:
-n traC«
ider
v0r
nam'ur?,1" geleden
sen\ m Andries-
zaal dezcl£de Bach-
avondWl" hij heden"
Te-?d 70ste
hu^- üdaK wor<» f?e-
«h2?' f«stelijkaf-
van wa,s directeur
Cnn. Amsterdams
nservatorium. Het
van JKeén afscheid
Art* 4e Pianist An-
VaInteg?ndeeI> de rij
beiivoJ< tredenaars
'oorbaat If*,0" bij
leriren beslag te
*r|n!" op de tijd, die
«each? Andriessen
kriin werd vrij te
zal n11' Hedenavond
ken overvloedig blij-
daai ,"°ezeer men
On J? geslaagd is.
hard m 70ste ver-
neemt Wil-
Verm^j ssen on~
vl(wiln^erd een in-
in h Plaats In
m,i»i Nederlandse
Van als lid
ttiil oooonalssies, be-
dfen, jury's. En,
Dlelt °ns het naeeste
biUek r°8'tia a^s nltvoerend kunstenaar is
TVii, r ziin veel grote pianisten, maar
tatuiirtiM 1dFlessen straalt het sterkst een
Vouh innemendheid uit. Zijn een-
Zo'n yelbaast spreekwoordelijk. Zij is
fhimn -amentele karaktertrek, dat zij
Sstov», is Yoor de veelvoudig op haar
zeer loftuitingen. Dit is op zichzelf iets
niet tV.^onderlijks, want zelfs eenvoud is
üitrn»j 4. vrii van koketterie. Zij is nog
iheeK^derlijker bij iemand, wiens talent
boe- ren®* een groot publiek te moeten
ldaa n. e.n tot bewondering te brengen.
een inist omdat Willem Andriessen op
tnanj V00r iedereen terstond duidelijke
katl ®.r' zelf onbaatzuchtig bewonderen
thie' dngt bij onweerstaanbaar sympa-
Zijn l voor zijn eigen persoonlijkheid,
speen wondering voor de muziek die hij
baarh' deter gezegd wellicht, zijn dank-
noboi ld ervoor. geven aan zijn spel de
tij,j ernst en rijkdom, die hem nog al-
biak een der meesf gezochte vertolkers
geJ!en- De warsheid van iedere pathetiek,
'ighfcad aan een £ntense muzikale gevoe-
komt stemPelen hem, naar het ons voor-
Ned itot een der beste dragers van de
tradv Seest en van onze culturele
z°nd De symPafbie van het publiek is,
"hei-v1" twijfel, mede gebaseerd op die
ejo kei?niPg" van onze nobelste volks-
®"nr
servatorium, zoals hij het zestien jaar
lang voortrefelijk gedaan heeft. Het ge
heim schuilt in zijn vermogen tot con
centratie op zijn werk, maar de voorwaar
de daartoe was, dat hij in zijn werk even
sterk een plicht als een genoegen zag. Ook
dat is intussen een zeer zeldzame eigen
schap.
Voeg daar tenslotte zijn zeer persoonlij
ke charme aan toe, welke hem in staat
stelt zich overal op zijn gemak te voelen
en die hem begiftigde met een even opga-
wekt als geestig discours en men zal be
grijpen, waarom de feestredenaars behalve
van hun bewondering voor de kunstenaar
Andriessen met zoveel nadruk wensen te
getuigen van hun grote affectie voor de
gehele persoonlijkheid van de thans ze
ventig-jarige.
Zeventig jaar, dat klinkt al een beetje
oud. Maar in het gezelschap van de jarige
vergeet men iedere gedachte aan „de oude
dag". Zijn vitaliteit kan menige jongere
beschamen. Zijn ideaal om de muziek
onder een zo groot mogelijk deel van ons
volk te brengen dient hij met een jeugdig
élan in concertzalen, schoolcohcerten,
overal in het land. Het houdt hem kenne
lijk jong. Het moge nog vele jaren zo
blijven. L. W.
(Advertentie).
wachten bjj de romantische (zjj het beslist
niet ouderwetse) vertolker van Chopin en
Schumann. Zonder deze grote mate van
zelftucht evenwel had hjj nooit een in
spannende concertpraktijk kunnen combi
neren met het zeer bezette leven van di
recteur van het grootste Nederlandse Con-
rs Zuiver Uw lucht
wegen snel en grondig
van vastzittend slijm
en ziektekiemen met
'AKKER
SIROOP
Eindelijk zal men zich ook in Neder
land, zij het dan uitsluitend in Amster
dam, kunnen vergapen aan Mike Todd's
fameuze film-show „Een reis om de
wereld in 80 dagen."
Tussen de maatschappij Tuschinski en
United Artists-Nova Film, die Mike Todd
vertegenwoordigt, is een overeenkomst
gesloten voor de vertoning van de film
in het Nöggerath-theater te Amsterdam,
dat daartoe speciaal zal worden ingericht.
Want hoewel Todd zijn oorspronkelijke
Todd AO-projectiesysteem sedert de
Amerikaanse première heeft losgelaten,
vraagt de vertoning van „Een reis om
de wereld, in 80 dagen", waarvan de Ne
derlandse galapremière op vrijdag 20 de
cember zal plaats vinden, om ingrijpen
de technische veranderingen in het Nög
gerath-theater, waaronder de aanbren
ging van een groot nieuw projectiedoek
„De reis om de wereld in 80 dagen"
is niet zozeer in film als wel een
gigantische show, gebaseerd op het boek
van Jules Verne. David Niven vertolkt
de rol van Phileas Fogg en de Spaanse
komiek Cantin Plass die van zijn be
diende Passepartout. De vele figuren,
die zij op hun wereldreis ontmóeten.
worden zonder uitzondering, uitgebeeld
door bekende filmsterren, onder wie
Charles Boyer, Martine Carol, Noel Co
ward, Marlène Dietrich, Fernandel, Sir
John Gielgud. Trevor Howard, Glynis
Johns, Peter Lorre, Frank Sinatra en
Red Skelton. Ook „old-timers", zoals
Joe E. Brown en Buster Keaton verschij
nen op het doek.
De film is deze maand in New York
een vol jaar achter elkaar vertoond (ter
gelegenheid waarvan Mike Todd een van
zijn beroemde feesten heeft gegeven)
en draait al maanden in Parijs en Lon
den.
De voorstellingen in het Nöggerath the
ater te Amsterdam zullen exclusief zijn
voor Nederland.
DEN HAAG, donderdagmorgen,
(Van onze verslaggever)
OMDAT a.s. maandag in Antwer
pen de officiële voetbal-ontmoeting
zal plaatsvinden tussen Nederlandse
en Belgische parlementariërs, zijn
Nederlandse kamerleden vanmorgen
op het Haagse H.V.V.-terrein goaltje
gaan trappen met de enthousiste tel
gen van de parlementaire pers, Och-
arme, de journalisten hadden maar
één trainingswedstrijdje achter de
rug en de kamerleden schijnen al
wekenlang een Spartaans leven te
hebben geleid, met vele, vele voetbal
repetities. Ere echter wie ere toekomt,
de persbroeders slaagden erin het
parlement dusdanig onder druk te
zetten, dat de kamer geen kans zag
het leder verder te brengen dan 22.
Maar, eerlijk is eerlijk, toen leunde
de Koningin der Aarde dan ook
amechtig tegen haar grondgebied.
Voordat het startsein werd gegeven,
was dr. L. G. Kortenhorst, voorzitter
van de Tweede Kamer, ook in de
Kleed-kamer als woordvoerder.
„Mannen", had hij gezegd, „doet uw
best. Zeven jaar geleden bluften de
journalisten al, dat ze ons aan kon
den denk er om: het gaat hier niet
om een spelletje, maar om het belang
van de democratie". Spreker gaf ver
volgens nog enkele technische advie
zen van interne aard en besloot zijn
korte, doch hartverwarmende speech
met de woorden: geef ze op hun don
der Het parlement was gereed.
Wel, en toen draafden de beide elf
tallen naar het middenveld. De op
stelling was moeilijk te controleren,
war.t zowel van de zijde van het par
lement als van de zijde van de pers
waren brillen afgezet en de kleren,
die volgens het spreekwoord de man
maken, hingen in de kleedkamers en
waren vervangen door nauwe, wijde
en af en toe ook wel eens passende
broekjes en shirts. Maar na een
nauwkeurig onderzoek bleek de vol
gende formatie:
Doel: Blaisse (K.V.PJ, rechts back:
Peeters (K.V.PJ linksback: De Uyl
(P.v.d.AJ, rechts half: Nederhorst
(P.v.d.A.), spil: van Doorn (K.V.PJ,
links half: Kikkert (C.H.), rechts bui
ten: Van Rijckevorsel (K.V.PJ, rechts
binnen: Hazenbosch (A.RJ, midvoor:
Vrolijk (P.v.d.AJ, linksbinnen: Ree
horst P.v.d.AJlinksbuiten: v.d. Mey
(C.HJ.
In het journalistenelftal speelden
mee: Leijendekker (BinnenhofKnep-
flè A.N.P.)Cremers (Radio Unie),
Lörtzer (Tijd), Sonderegger (Neue Zür-
cher Zeilung), van Berkel (Gelder
lander), van Osch (NJt.CJ, de Ru
(N.R.CJ, Couwenberg (Maasbode),
Cremers Volkskranten Hillemus
(Vrije Volk.). t
Het spelverloop was ongetwyfeia
boeiend. Onder ogen van freule
Wttewaal van Stoetwegen en honder
den anderen scoo Ie v.d, Mey na een
paar minuten al de eerste goal en in
de 19e minuut waagden van Rijckevor
sel, Vrolijk en v.d. Mey een brede-
basis-aanval, die een tweede doelpunt
opleverde. Het regende en de journa
listen langs het lijntje werden somber.
Maar zie, de eenentwintigste minuut
is nog niet goed en wel begonnen, of
daar krijgt onze bloedeigen mr. dr. S.
W. Couwenberg het op de betitelatuur-
de heupen en stormt naar voren, ten
einde uit naam van alle lezers van de
Maasbodepers voor het parlementaire
doel spijkers met koppen te gaan
slaan. Het wordt een pracht-doelpunt.
Logisch: onze Wim had zonder dat
bij zijn collega's in de Kortenaerstraat
te Rotterdam geen genade meer kun
nen vinden. Ook wij hebben onze jour
nalistieke trots. Enfinonze man heeft
enorm zijn best gedaan, al ligt hij er
dan op het ogenblik, waarop wij dat
stukje schrijven, met stijve spieren in
een leunstoel daar al lang spijt van te
hebben.
Na de rust, die zich kenmerkte door
grote opwinding, deed de Ru ook nog
een duit in het zakje en als het fluit
je gaat, hebben we twee overwinnende
partijen. Derhalve moeten de herfst
bloemen, die mr. Kortenhorst wil aan
bieden, eerlijk worden verdeeld. Strom
pelend gaan de spelers eten, volgende
week zien ze elkaar in de Kamer weer
terug. Maar dan mag er niet meer ge
schopt worden
^schappen.
bij!,efenen' <Ue Willem Andriessen van
ov "abg kennen, oordelen niet anders
ïoai em' dan die hem slechts op het
he Um zien. Zij ervaren alleen nog meer
ca5,aafdbeden aan hem, dan in de con-
liln fot uiting kunnen komen. Zij
Hu ,y°oreerst gefrappeerd door zijn grote
syj,"'erheid, zijn zakelijk oordeel, zijn
H, ;en,atische werkkracht en zijn ulter-
X0 e sterk gevoel voor regelmaat. Men
d*ze eigenschappen wellicht niet ver-
De
rOfl
Vroegere directeur van de wereldbe-
*nde Tsjechische bierbrouwerij te Pil
s Jan Sebelik, is gearresteerd op be-
uidiging van spionage voor Groot-
'tannië. Dit is de derde arrestatie van
'•fcrlti
,e spionnen" in drie dagen.
■woordvoerder van het Britse ml-
Een
van buitenlandse zaken sprak met
g 5 Iigheid tegen, dat Sebelik een Britse
e '°n ls. evenmin als het Tsjechische
16(J Paar Nelmuth, dat enkele dagen ge-
en op soortgelijke beschuldigingen is
"^gehouden.
te be?eneraf Electric Comp. is gereed om
Synth PtnnSn n?et de massaproduktie van
Wacht tlac«e industriediamant. Zij verT
^aar tp1!nde 1®58 3>5 miljoen karaats per
Van bunnen produceren. Dit is de helft
Hit ri0e "°eyeelheid, die thans jaarlijks
V'ordt e'gische Kongo en Zuid-Afrika
ingevoerd.
,cflapnt?S een woordvoerder van de maat-
8ehe]g z°u de General Electric in de
Vo°rziPr> A>e'te van Amerika kunnen
hiap De synthetische industrie-dia-
Pct thans 4,25 per karaat, of 40
e maptr u n ?pgevoerdc echte diamant.
d°elinat' aPpi' verwacht echter, dat een
!ere Orr!aef Produktietechniek en een gro-
j f>ben ?kf'eornvang tot resultaat zullen
diaman't *4 de pri:is van synthetische
tot een concurrerend peil daalt.
pv:. n"'
- w
roerd. „De ficus die ik van jullie gekre
gen heb bij mijn gouden toneeljubileum
en die toen zeven bladeren telde, heb ik
goed bewaard, hoor. Ze heeft er nu al
veertig", vertelde ze.
Mr. Van Wijck eerde de bejaarde to
neelspeelster om haar groots talent en
„omdat U blijk hebt gegeven een vrouw
van allure te zijn. Uw rol op de planken
is thans uitgespeeld, Uw rol van vrouw,
in welke kwaliteit U een van de steun
punten van Amsterdam bent, nog lang
niet. De hoofdstad wil U daarom graag
als ereburgeres onder haar inwoners tel
len", aldus de wethouder en hij reikte
mevr. Hopper de zilveren medaille uit.
Na hem spraken o.m. nog de kunstschil
der Jaap van der Poll en dr. Schaap na
mens de Joodse Invalide. Stadsschouw
burgdirecteur Evert Smit had al eerder
namens het schouwburgpersoneel zijn har
telijkste complimenten gemaakt en met
een hoffelijke handkus een bloemstuk met
enveloppe overhandigd.
Minstens twee uur nam Rikka Hopper
op de haar eigen onnavolgbare wijze die
haar zo geliefd gemaakt heeft, de geluk
wensen in ontvangst. De stroom van gas
ten scheen haast niet op te houden. Wij
zagen o.m. Paul Huf, Philippe la Capel'le,
Ellen de Thouans, Rob Geraerds, Fien de
la Mar, Louis Grimberg, Jan Teulings,
Louis Borel, Stelle Fontaine, Willem van
der Veer (een van de „oudgedienden''^.
Ank van der Moer, Caro van Eyck, Johan
Kaart en Henriëtte Davids, allen toneel
artiesten; verder de twee Amsterdamse
Joffers de schilderessen Lizzy Ansingh en
Coba Ritsema, de harpiste Rosa Spier, de
oud-directeur van de Stadsschouwburg,
Johan Bendien en vele, vele anderen. Er
waren ook tientallen telegrammen bin
nengekomen, o.a. van Cees Laseur, Paul
Steenbergen. Peter Sjaroff (de van oor
sprong Russische regisseur met wie de
jarige als een der eersten werkte), Louis
van Gasteren, de toneelgroep „Theater",
enz.
Bijzonder aardig was het telegram van
prof. Rommc, die zinspelend op een in
terview waarin mevr. Hopper had ver
klaard de professor zo'n „schat van een
man" te vinden omdat hij haar eens ge
holpen had in de Stadsschouwburg
seinde verheugd te zijn de actrice tot de
schat zijner kennissen te mogen rekenen
en zijn grote bewondering voor haar uitte.
Het is voor Rika Hopper ongetwijfeld een
dag geworden om nimmer te vergeten.
Rika Hopper, de bekende toneelactrice
en „grand old lady of Amsterdam", zoals
ze in een der felicitatietelegrammen werd
genoemd, mag zich ereburgeres van Am
sterdam noemen. Zoals wij reeds don
derdag berichtten heeft wethouder mr.
F. H. C. van Wijck haar nl. gisteren tij
dens" de grootse huldiging die de „ko
ningin van het toneel" ter gelegenheid
van haar tachtigste verjaardag in de
Amsterdamse Stadsschouwburg ten deel
viel, de zilveren medaille van de stad
Amsterdam uitgereikt. Dit was wei het
hoogtepunt van dc receptie, waarop ze
ker 500 belangstellenden, o.w. oud-colle
ga's, de groten van het hedendaagse to
neel en vele vrienden elkaar verdrongen
om de jarige, die temidden van een weel
de van bloemen in de. foyer gezeten was,
geluk te wensen en haar met een ge
schenk te bedenken.
Tfegen half drie 's middags was Rika
Hopper in een open calèche en toege-
teaiJj
Met ALABASTINE
doet U wonderen in Uw huis.
U kunt met ALABASTINE o.a.
nu zelf scheuren, kieren en
gaten in muren en plafonds
dicht maken, losse tegels
vastzetten, ruwe hout-
oppervlakken glad
maken, naden tussen
board opvullen, enz.
Donderdagmiddag speelde in Den Haag op het H.V.V.-terrein het parlementaire elftal tegen dat van de parieme i'aire pers.
Spelmoment uit de wedstrijd: de keeper mr. Blaisse neemt een duik naar de ba\drs. Nederhorst assisteert om de ^en-
standers af te houden. De vertegenwoordiger van de Maasbode-pers, mr. dr. S. W. Couwenberg (met bril), stormt, zoals
overigens zijn gewoonte is, recht op het doel aj.
a
(Van onze Amsterdamse redactie) T Gisteren vierde Rika Hopper haar
80ste ver jaardag. In de Stadsschoinv
burg te Amsterdam iverd 's middags
een receptie gehouden, waar vele
bekenden en belangstellenden haar
kwamen gelukwensen, Op de foto
ziet men de 91-jarige acteur Marie
van JVarmelo, die helemaal uit
Woubrugge was gekomen om zijn
oude confrater geluk te wensen, zijn
felicitaties uitspreken. Hoe Rika
Hopper dit waardeerde, laat deze
opname wel zeer duidelijk zien.
ALABASTINE HOLLAND N.
Leidsegracht 6 Amsterdam
Ook verkrijgbaar it) 1 poods-verpakking a f. 1.20
juicht door het publiek aan een kleine
triomftocht naar de Stadsschouwburg be
gonnen. De directeur- van het theater, de
heer Evert Smit, leidde de stralende ac
trice die in een blauw zijden robe ge
kleed was en wie men haar leeftijd nog
steeds niet aanziet, de foyer binnen. Toen
zij ging zitten wat moeilijk in verband
met haar heupontsteking zei ze lachend
tegen de fotografenbent: „Dit niet nemen
hoor"!
Als eerste trad Marie van Warmelo,
met zijn 91 jaren de oudste thans nog in
leven zijnde acteur naar voren, om mevr.
Hopper te complimenteren. Hij kreeg als
dank een kus.
Talrijke aardige toneeltjes speelden
zich daarna af. Een deputatie van leer
lingen van de Toneelschool „we heb
ben haast, want we hebben gespijbeld
werd gevolgd door de leden van een
kindercabaret. De jeugd was helemaal
goed vertegenwoordigd; als haar repre
sentant zei de 11-jarige Nalda Terpstra
een alleraardigst wensje op.
Marie Hamel sprak namens de Neder
landse Vereniging van Toneelkunstenaars
en bedankte Rika Hopper voor de „be
moedigende glimlach" die ze steeds van
haar na een inspannende bestuursver
gadering hadden mogen ontvangen. Ver
scheidene leden van studenten-gezellig
heids verenigingen kwamen de feestelinge
ook complimenteren.
Natuurlijk ontbraken de „jongens van
Hjn 7" ook niet. Zij zijn het immers die
mevr. Hopper altijd mogen „vervoeren"
en als dank daarvoor een sigaretje of pe
permuntje krijgen. Een deputatie van de
conducteurs was aanwezig en schonk de
actrice een oorkonde, waarbij haar onder
hilariteit van de gasten het predikaat:
„Moeder der Hjn", „Omdat U de koningin
van het toneel bent, voor ons altijd zo
menselijk bent geweest en wij nu eens
een keer net als U onze gevoelens kunnen
laten gaan". Mevr. Hopper was echt ont-
Zaterdag 2 november zal Hr.Ms. on
derzeeboot O 21, na ruim zeventien ja
ren deel te hebben uitgemaakt van de
Koninklijke Marine, als oorlogsbodem
uit dienst worden gesteld.
Deze uitdienststelling, die op de onder
zeebootbasis te Rotterdam geschiedt, zal
evenwel met enig ceremonieel gepaard
gaan.
Commandeur J. F. van Duim, die als
luitenant-ter-zee eerste klasse gedurende
de oorlogsjaren het bevel voerde over
Hr.Ms, O 21 zal met zijn toenmalige be
manning 's morgens omstreeks elf uur
'n krans leggen bij het gevallenen-monu
ment op de onderzeebootbasis. Daarna
zal men zich hij de huidige commandant
en bemanning voegen om gezamenlijk aan
boord van de onderzeeboot een laatste
mok koffie te gebruiken. Tegen kwart
voor twaalf wordt dan op Hr. Ms. O 21
een kerkdienst gehouden, welke geleid
zal worden door de hoofdvloobpredikant,
ds. J. H. Sillevis Smit, waarna het schip
uit dienst zal worden gesteld.
Ten slotte zal men 's middags een ge
meenschappelijke „begrafenismaaltijd"
nuttigen in de onderzeedienstkazerne.
Een achttienjarige jongeman, opgegroeid
in de sloppen van een grote stad staat
terecht, verdacht van moord op z\jn va
der. De officier van justitie baseert zijn
requisitoir, waarin hij de doodstraf eist,
op de verklaringen van een oude man, die
beweert de verdachte te hebben horen
dreigen tegen zijn vader en hem na de
misdaad te hebben zien wegrennen, en op
de getuigenis van een vrouw, inhoudend
dat zij de jongen de moord heeft zien
bedrijven. De feiten schijnen onweerleg
baar en de jury schijnt een gemakkelijke
taak te hebben. Elf van „de 12 gezwore
nen" spreken dadelijk het schuldig uit,
maar één hunner, een architect, voelt nog
twijfel in zijn hart.
Na een herhaalde stemming, die geheim
was, krijgt hij steun van een oude man
deze maakt zijn beslissing bekend en
dan ontwikkelt zich een hevig debat tus
sen de voor- en tegenstanders van het
schuldig. De eindbeslissing moet eenslui
dend zijn, zo eist de Amerikaanse wel.
Als er geen overeenstemming bereikt kan
worden, moet de jury zich ontbinden en
dient het proces van voren af aan te be
ginnen.
De film „De 12 gezworenen" speelt zich
uitsluitend af in de kamer, waar de jury
vergadert. Onafgebroken blijft de camera
op deze beperkte ruimte zonder dat de
buitenwereld met behulp van de „flash
back" bij de handeling wordt betrokken.
Maar de karakters van de twaalf, die een
oordeel over een medemens moeten vel
len, worden bijzonder scherp getekend
door hun wijze van argumenteren en ie
neven-motieven, waardoor zij zich laten
leiden. Zonder een uitgesproken standpunt
in te nemen of op te dringen, schildert de
auteur Reginald Rose in dit verhaal de
voordelen, maar ook de gevaren van een
juryrechtspraak. Zonder voorbereiding en
"ervaring worden immers mensen aange
wezen om feiten en daden te wikken en
te wegen en zorg te dragen voor een zo
eerlijk en juist mogelijke interpretatie.
Sommigen kunnen deze zware opgaaf aan.
Anderen zijn te zeer behept met zij het
onbewuste vooroordelen. Weer anderen
kunnen in iedere richting worden gepraat.
Ai deze typen mensen zijn in de film ver
tegenwoordigd.
Regisseur Sidney Lumet heeft elk van
deze karakters zijn waarde gelaten en
niet de één de overhand laten krijgen ten
koste van da ander. Dank zij een zeer
vakkundige regie, een uitstekende came
ra-instelling en de kwaliteiten van de ac-
eurs is een sobere, oprechte en pakkende
film tot stand gekomen, die de aandacht
ten volle verdient.
De W.
De jury in de Amerikaanse film „De 12 Gezworenen" kan nog steeds niet tot overeen
stemming komen. V.l.n.r. de weifelende reclameman Robert Webber), de onderwijzer
(Martin Balsam), die de jury voorzit, de bankbediende (John Fiedler) en de garage
houder (Ed Begley), die uit rancune tegen de jeugd het langst volhardt bij zijn
beslissing „schuldig".
In tegenstelling met de situatie in de
beroepsfilmerij, gebeurt het niet vaak, dat
men hier te lande in de gelegenheid is om
kennis te maken met het werk van bui
tenlandse amateurfilmers. We hebben dan
ook met graagte de gelegenheid aangegre
pen, die de Haagse Amateur-filmclub ons
bood om te komen kijken naar een collec
tie Engelse 16-mm-fiïms, beschikbaar ge
steld door de Nederlandse Schoolbioscoop.
Het programma omvatte 10 werkstukken
van uiteenlopende onderwerpen en ver
schillende structuur. Maar in hun totali
teit vestigen ze toch wel de indruk, dat
er in Engeland serieus en met vlijt wordt
gefilmd uit liefhebberij, waarbij het ac
cent wel op het teechnisch ambachtelijke
valt. Over het algemeen hebben de Engel
se amateurs goed gekeken naar het voor
beeld van de grote, met name hun eigen
filmindustrie. Dat heeft tot gevolg, dat
het niet zozeer een navolgen als wel een
nabootsen werd. Overigens vertoonden de
films naast een goede technische verzor
ging een zekere durf en zelfs een voorkeur
voor ingewikkelde procédés als die van
de poppen-, teken- en trucfilm.
Dat de filmamateur in Engeland popu
lairder is en meer wordt gewaardeerd dan
zijn collega hier te lande, blijkt wel uit
het feit, dat sommige prijswinnaars wer.
den beloond met aanzienlijke bedragen.
Zo kreeg Peter Bowen voor een vakantie
filmpje: „Eggs for Breakfast" maar even
tjes 500 5000,-). Daar kun je wel wat
nieuws mee aanpakken.
In dit rijkelijk beloonde filmpje heeft
Bowen de situatie van het strand en de
rotsen van een badplaatsje benut om er
een klein avontuur in te laten spelen van
twee kinderen, die halsbrekende klimpar
tijen langs steile rotswanden uithalen en
daarbij in een levensgevaarlijke positie
geraken, waaruit ze door pa-pa worden
verlost. De handige montage, die het ge
vaar wel overtuigend suggereerde, ver
mocht echter het hinderlijke tekort aan
„spel" niet te compenseren, zodat men
het hele gebeuren zonder enige emotie zit
aan te zien. Hetzelfde doet zich voor in
„Low tide" van dezelfde filmer, die nu in
een soortgelijk vakantiefilmpje een ver
drinkingsscène knap monteert, maar door
het falen in zijn behandeling der spelers,
geen enkele bewogenheid ontlo-kt.
Met „Paiper Boat" beschreef Tony Rose
bijgestaan door leden van de „High Wy
combe F.S.", een drama van een onmoge
lijke romance tussen een jonge vrouw,
wier man als hengelaar meer kwaliteiten
aan de dag legt dan als echtgenoot en ge
zinshoofd, en een sportieve knaap. A(s
tussen beiden een romance tot een hoog
tepunt is opgebloeid, verschijnt de visser
ten tonele en volgt een weemoedig af
scheid. Dit conventionele verhaaltje, be
laden met alle versleten symbolen en ver
wikkelingen, wordt aldus tot een traag
uitgesprongen melodramatisch onding.
Met „Marionettes" heeft Ben Carleton j lij den
gepoogd een thriller te maken, die zich in
de wereld van het marionettenspel vol
trekt. Met alle respect voor de moeite en
toewijding, waarmee de klassieke intrige
van de poppenspeler, die op zijn schep
ping verliefd wordt en uit Jaloezie wordt
doodgeschoten, in scène is gezet en opge-
I nomen, blijft het naar onze smaak t-ocli
i voortdurend teveel reproduktie van een
spel dan een herschepping daarvan In
film.
„Go Weet young man" van Jack Barton,
die geheel met meccano-onderdelen werd
opgezet, maar die de helft korter had
kunnen zijn, gaf ook weer een met zorg
en toewijding gearrangeerd spelletje voor
de lens te zien.
D-e beste twee in deze serie van tien
waren wel „History of Walton" van de
club „Kingston and District", dat in een
tekenstijl a la David Hand de geschiede
nis van Walton op amusante wijze en in
plezierige beeldwisseling liet zien en voor
al „Battle of Wangapore" van de „Gras
shopper Group", een imposant stuk be
kwaam ambachtswerk, vol aardige en ge
ïnspireerde vondsten. Dat het geluid van
deze tekenfilm technisch niet op hetzelfde
peil staat als het gave, welverzorgde beeld,
mag geen doorslaand bezwaar heten.
P.v.d.H.
De filmgroep van de Verenigde Naties
heeft een documentaire opgenomen over
het werk van de Unicef, het kinderfonds
van de V.N.
Een deel van het half uur durende
filmpje speelt zich af in Griekenland
waar in een onherbergzaam oord een
meisje kinderverlamming krijgt. Er is
geen dokter in de buurt en de bewoners
zijn voor hun medische verzorging aan
gewezen op de rijdende ambulance van de
Unicef. Het meisje wordt vervoerd naar
een revalidatiecentrum in Athene, waar
van de opbouw en inrichting tot s-tand is
kunnen komen, dank zij de geldmiddelen
uit het kinderfonds.
Het tweede kind leeft in Frans Equato
riaal Afrika. Op een dag ontdekt de rond
trekkende medische ploeg van de Unicef,
dat het jochie lepra heeft. Door middel
van injecties kan deze verschrikkelijke
ziekte worden bedwongen.
Het derde kind is een baby, die het le
venslicht aanschouwde op een der eilan
den van de Filippijnen. Dat het jongetje
na de geboorte in leven bleef, is te dan
ken aan de zuigelingenzorg, die de Unicef
op poten heeft gezet. Voordien kwam
slechts één op de tien baby's levend ter
wereld zeshonderdmiljoen kinderen telt,
nog een zeer groot deel vóór het tweede
levensjaar ten einde was.
De documentaire vertelt deze geschie
denissen, die het werk van het fonds uit
stekend illustreren, op eenvoudige wijze.
Men krijgt enigszins een idee van de gi
gantische taak, die de Unicef moet vod-
brengen. In 1957 zullen de door het fonds
gesubsidieerde programma's concrete
steun verlenen aan 45 miljoen kinderen
en moeders in 102 landen en gebieden. Dit
enorme aantal geholpenen is nog maar
een bescheiden deel van het totaal aantal
kinderen en moeders, dat verzorging be
hoeft. Men heeft nl. vastgesteld, dat onze
wereld zeshonderd miljoen kinderen telt,
die ondervoed zijn en aan allerlei ziekten
Het filmpje „Drie van onze kinderen"
bedoelt een stimulans te zijn om geld
voor het fonds beschikbaar te stellen. AI»
zodanig zal het zijn werking niet hoeven
te missen.
De W,
