7
NOVEMBER
1917
Kameradenwij hunnen ons bloed toch
niet aan deze domme mensen uitleveren
Onder de maat
Onregeerbare natie
Haatcampagne
ZATERDAG 2 NOVEMBER 1957
VS"*?
"Sr
f
ilfefw
Inwendig verzwakt
Verraad? leugen en terreur
lo»lsie
Senatu deliberate
I IMjiM
Nederland staat voor een nieuw indrukwekkend
waterstaatkundig project: de uitvoering van net
Deltaplan. De Tweede Kamer heeft zich deze week
bezig gehouden met het wetsontwerp, waarin aan
dit geweldige werk een wettelijke basis wordt
gegeven. Wie verwacht had. dat de Kamer over
deze zaak een debat zou houden, dat in overeen
stemming zou zijn met de grote nationale beteke
nis ervan, is helaas bedrogen uitgekomen.
Het Kamerdebat verzandde in een overvloed
van technische details, waarin de grote nationale
idee, waardoor dit project gedragen wordt, vol-
komen in het niet zonk. Zodoende heeft de Kamer
wederom een mooie kans gemist om de toch al
niet grote belangstelling van het publiek voor de
publieke zaak en de parlementaire discussie hier
over te activeren.
Dit geval staat overigens beslist niet op zich
zelf. Het is maar zelden, dat de debatten in de
Kamer tot een nationale hoogte stijgen, waarop
zij een algemene belangstelling losslaan.
Ook het Kamerdebat over de voor ons hele volk
zo gewichtige zaak van de bestedingsbeperking
wist zich niet tot deze hoogte op te werken. Ook
dit debat raakte het volk niet in zijn brede lagen
en dit is stellig één van de redenen, waarom het
zo lang duurt, voordat de urgentie van de beste
dingsbeperking tot het volk doordringt. Wij me
nen, dat een zeer belangrijke oorzaak van dit
onder de maat blijven van het parlementaire debat
gelegen is in het steeds meer overwoekerd raken
van het politieke leven door het element van des
kundigheid. Zeker, door het sterk gecompliceerde
karakter van de moderne overheidstaak is dit
element onontbeerlijk geworden.
Maar wil men voorkomen, dat ook het politieke
leven geheel in de ban raakt van „de heerschappij
der deskundigen" en een onderonsje wordt van
een kleine groep van ingewijden, waar het kie
zersvolk passief en onverschillig tegenover staat,
dan zal men toch enige matiging moeten betrach
ten met de op zich onontbeerlijk geworden spe
cialisatie in het politieke werk en zijn uiterste
best moeten doen om in belangrijke zaken zo op
te treden, dat men als volksvertegenwoordiger
ook het volk aanspreekt en met alleen een klem
clubje van ingewijden.
Wanneer men in het bedrijfsleven een wan
toestand constateert, dan zal men gewoonlijk met
rusten voordat de veroorzaker in de kraag is ge-
grepen en zo nodig op straat gezet is.
Wie de openbare orde in een land verstoort
wordt strafrechtelijk vervolgd, want men kan
niet dulden, dat iemand eigen belang of eigen
genoegen stelt boven het algemeen belang.
De gemeenschap stelt eisen, die de ïndividuen
beknotten in hun vrijheid, noodzakelijk beknotten
in hun vrijheid, omdat een goed functionerende
gemeenschap dit eist en de resterende vrijheden
slechts dan tot hun recht kunnen komen
Intussen lijkt het erop, dat de m het westen
toch wel algemeen aanvaarde, en m de afzondei-
lijke staten duchtig gesanctioneerde normeii, die
het algemeen belang beschermen in het Franse
parlementaire leven nauwelijks nog worden er
kend en men begint bij het zien van de Franse
parlementaire ellende een besef te krijgen van het
gevaar, dat een land bedreigt, wanneer haar de
mocratie ontaardt in de dictatuur van de ver
deeldheid. -
Want Frankrijk werkt rustig verder aan zijn sinds
de oorlog opgebouwde reputatie van onregeerbare
natie Ondanks het overal weerklinkend geroep
om versterking van het gezag om constitutionele
hervormingen ter versterking van de van
de redering tegenover de willekeur van de Assem
blée Nationale, geeft het land tijdens de hJ»dige
regeringscrisis opnieuw en onverdroten een schooh
voorbeeld van Frankrijk grootste staatkundige
kwaal Voor de niet-Fransman zijn de scheidings
lijnen, sinds 1789 in het Franse volk getrokken,
reeds met de grootste moeite te volgen. De ver-
werkelijking van de ideologische facties, wder m
hun fraaie rhetorische vocabulaire, met belangen
van meer profane of zelfs triviale en egoïstische
aard, onttrekt zich nog meer aan het oog. Maar
het is wél voor iedereen duidelijk, dat de misken
ning van de enorme eisen, die de huidige wereId-
situatie aan Frankrijks eendracht stelt het land
voor een grote verantwoordelijkheid plaatst. De
bondgenoten van Frankrijk moeten zich wel in
hun rechtmatige belangen tekort gedaan voelen
door de slepende regeringscrisis, waarop zij in de
afgelopen jaren herhaaldelijk zijn onthaald. Als
het waar is, dat Frankrijk een zending heeft in de
wereld, dan toch in ieder geval niet die van wan
kele steunpilaar in het huis der westelijke
alliantie.
Nederlanders in Djakarta zijn op het ogenblik
het slachtoffer van een van bovenaf geleide haat
campagne. Zij worden gemolesteerd, zijn met vei
lig op straat of in hun huizen en leven m een
atmosfeer van dreiging. Dat is een kant van de
jongste Nieuw Guinea-actie, welke ons met on
beroerd kan laten.
Na alle onrecht en verguizing, Nederlanders in
Indonesië aangedaan, is deze golf van terreur een
dieptepunt in de Indonesische publieke moraal.
Onze landgenoten mogen daarbij niet in de steek
gelaten worden. Het is één onder vele vaak
nog" ernstiger gevallen van hedendaagse bar-
barij, en er is helaas weinig hoop, dat in de wereld
of in de V. N. grote aandacht zal worden geschon
ken. aan de vertrapping van primaire regels der
samenleving en van de mensenrechten; niettemin
dient Nederland opnieuw te trachten het wereld
geweten wakker te schudden. Wij verwachten bo
vendien niet slechts scherpe Nederlandse protes
ten in Djakarta, maar bovendien maatregelen om
Nederlanders, die dit wensen, met bekwame spoed
in veiligheid te brengen. Hulp aan onze landgeno
ten in nood is de eerste eis van dit ogenblik.
Ware er niet dit bittere aspect aan de hetze in
Djakarta, we zouden ons op de eerste plaats re
kenschap geven van de trieste positie van Indo
nesië, dat van dergelijke abjecte middelen gebruik
meent te moeten maken om de aandacht van zijn
eigen werkelijke slepende en slopende ziekten af
te leiden. In wezen is het schouwspel van een
regering, die zich genoopt ziet de bevolking te
radicaliseren, hartstochten op te roepen voor een
steriele zaak die, ook als men zijn zin kreeg, geen
enkel intern probleem zou oplossen, een tragisch
schouwspel. Het is de triomf van het onverstand
over de constructieve idee, van de blinde harts
tocht over de wil tot samenwerking. De hardnek
kigheid, waarmee wordt vastgehouden aan de
vergissing, dat de theorie van de „Nederlandse
zondebok" dienst kan doen als bindmiddel van de
Indonesische gemeenschap, is op zichzelf reeds een
droevig verschijnsel. Niet alleen om het verwer
pelijke van zulk een immorele demagogie, maar
ook om het duidelijk ondoeltreffende ervan.
Sinds de eerste dagen na de R.T.C.-akkoorden
is men voor de verleiding bezweken om alles wat
Nederlands was te gebruiken als oorzaak van
misstanden, als camouflage van eigen onlustgevoe
lens, als medicijn voor eigen inferioriteitsbesef,
ondanks de talrijke bewijzen van tegemoetko
mendheid aan Nederlandse kant. Niettemin is de
interne verdeeldheid van Indonesië op dit moment
groter dan ooit en beleeft het land de ernstigste
crisis in zijn volksbestaan. Hoe groter echter het
eigen falen en de eigen verdeeldheid, des te wan
hopiger grijpt men naar de roes van een schijn
bare, negatieve en irrationele, eensgezindheid,
waarvan de vrucht het gif van de haat is, die
zich morgen gemakkelijk richten kan tegen de
haatpredikers van vandaag.
Rode vloed overspoelt
St.-Petersburg
7 november 1917: Er
staat weinig nieuws in
de krant. Van de fron
ten het is nu al het
vierde jaar van de We
reldoorlog valt alleen
te berichten, dat het En
gelse offensief in Vlaan
deren is vastgelopen en
dat de Italianen er in ge
slaagd schijnen te zijn
een halt toe te roepen
aan de Oostenrijkse op
mars in de richting Ve
netië. Over de situatie
in Rusland kan men
slechts enkele geruchten
vermelden betreffende
een bolsjewistische op
stand in St.-Petersburg,
maar erg belangrijk
acht men deze niet
lucht zat. Lenin zelf heeft gezegd;
deze revolutie was mogelijk ge
maakt door die van 1905; was hij
helemaal eerlijk geweest dan had
hij gezegd; door die van 1905 èn
die van februari 1917.
Er was nog een andere factor,
die in dit geheel meespeelde. Dat
was het karakter van het Russi
sche volk en van de Russische
maatschappij, waaraan het nieuw-
we regime in bepaalde opzichten
zeer goed aansloot.
Al sinds eeuwen lag er in het
Russische volkskarakter een nei
ging tot anarchisme. Men wilde
zich onttrekken aan het sinds
Iwan de Verschrikkelijke zeer
harde staatsgezag. Toen dit on
mogelijk bleek ontstond hieruit een
houding van verzet, waarin èn het
gevoel dat ieder gezag uit den bo
ze was èn het besef, dat de grote
Russische natie het feitelijk niet
zonder sterk gezag kon stellen een
rol speelde. Dit dualisme verdween
landen uitte de teleurstelling oVer
de gang van zaken in de oorlog
zich door het ongevraagd ontslag
van grote leiders: in Duitsland von
Tirpitz, in Engeland Jellicoe
de opperbevelhebber van de Home
Fleet in Frankrijk Joffre. In
Rusland was Raspoetin, de ge
heimzinnige monnik aan het hof,
het slachtoffer. Op straat vielen
geestdriftige burgers elkaar in de
armen uit vreugde over het be
richt dat enkele vooraanstaande
personen Raspoetin hadden gedood
en zijn lijk onder het ijs van de
Newa hadden geschoven. Ook al
typeerde Trotsky de moord en de
daarop volgende „begrafenis" niet
ten onrechte als een op slechte
smaak berekend filmscenario, de
blijdschap van ontelbare Russen
was er niet minder eerlijk om.
Helaas volgde er geen verbetering
in de situatie aan het hof. Als voor
heen bleef Nicolaas onder invloed
van de raadgevingen van allerlei
duistere figuren, die van de wer-
dc omwenteling, die in Rusland
opnieuw een dictatoriaal regime
vestigde. Na een korte onderbre
king was de alleenheerschappij
van de tsaar vervangen door die
van de communistische partij. Hoe
was dit mogelijk?
Nakaarten is gemakkelijk. Ach
teraf is het niet moeilijk te verkla
ren, dat de nieuwe regering, met
de advocaat Kerensky als voor
naamste figuur, zulke grote fouten
maakte, dat men kan zeggen dat
zij zelf de weg bereid heeft voor
de Bolsjewieken. Maar daarmee
doet men deze Russische libera
len en socialisten onrecht. De pro
blemen, waarvoor zij stonden, wa
ren te groot. Het was vrijwel on
mogelijk een land te besturen,
waar hongersnood heerste, dat
verslagen was en waar een leger
van meer dan tien miljoen man
muitte; waar bovendien de oude,
TV[ IEMAND was er zich blijk-
baar van bewust dat op
die dag de belangrijkste ge
beurtenis van Wereldoorlog
no. 1 had plaats gevonden. Te
verwonderen was dit niet.
Zelfs in de oude Tsarenstad re
aliseerde men zich nauwelijks
wat er geschiedde.
Toen jaren later de Italiaanse
gezantschaps-secretaris, F. M.
Taliani, zijn herinneringen aan
het St.-Petersburg van 1917
schreef, kon hij maar weinig
over het gebeurde vertellen.
Iiij lag nog in bed, toen men
hem telefonisch meedeelde,
dat de Bolsjewieken de macht
in handen hadden genomen
en dat het Winterpaleis, het
regerings-centrum, door hen
belegerd werd. Zelfs hij, die
toch een gewaarschuwd man
mocht heten daags tevoren
waren er nog bolsjewistische
relletjes geweest had aan
de mogelijkheid van een ge
slaagde revolutie niet kunnen
denken. Niemand had dit
trouwens verwacht. Maar wat
niemand verwacht had was
toch een feit: een kleine min
derheid, maar een met leiders,
die wisten wat zij wilden, had
de „Dictatuur van het Proleta
riaat'' gevestigd en zou die
niet meer afstaan.
Wat de aandachtige krantenle
zer van die dagen overigens ver
baasde was het gemak, waarmee
Zo zag de kamer van de Tsarina er uit, toen rode muiters op 8 november het gehele Winterpaleis
in St.-Petersburg hadden afgestroopt.
■■M
Het begin van het Rode Leger:
een fel rode armband met strik,
gedragen op de mouw van de
tuniek van het tsaristische
uniform.
men de „oktober-revolutie" tot
stand had gebracht; wat hem nog
meer trof was dat het nieuwe re
gime stand hield ondanks de bo-
venmenselijk-grote moeilijkheden,
waarmee het te kampen had: oor
log met het buitenland, opstand
van het grootste deel der „onder
danen", hongersnood. Een oplet
tend beschouwer stond hier voor
raadsels.
Achteraf heeft men dit alles kun
nen beredeneren. In ieder school
boek kan men vinden, dat Lenins
geniale leiderschap, zijn beloften
van vrede, brood en land aan een
verslagen, uitgehongerd en bezit
loos volk, en tenslotte een meedo
genloze terreur de communistische
partij gered heeft van de vrijwel
vaststaande nederlaag. Maar er is
meer. De belangrijkste oorzaak
van het slagen van de oktober-re
volutie was wel dat een dergelijke
omwenteling als het ware in de
niet tot in de loop van de negen
tiende eeuw het Russische anar
chisme kennis maakte met de
Westeuropese liberale en socialis
tische denkbeelden, waarvan men
de verwerkelijking onmogelijk wist
zolang de tsaren aan de macht
bleven. Vandaar de moord op tsaar
Alexander II in 1881; vandaar ook
in wezen de revolutie van 1905. De
ze laatste uitbarsting was echter
bijzonder fel, omdat Nicolaas II
een vreedzame betoging van Pe-
tersburgse arbeiders, die ontevre
den waren over de nederlagen in
de oorlog tegen Japan en over
hun eigen sociale ellende, op beest
achtige wrede wijze liet uiteen
slaan. Pas na een jaar wist de re
gering een einde te maken aan de
reeks van stakingen en muiterijen,
die het antwoord vormden op dit
optreden van de tsaar. Wat bleef
was een steeds groeiende afkeer
van diens bewind: een klimaat
waarin socialisme en communisme
konden gedijen.
Inwendig verzwakt ging Rus
land de wereldoorlog in. De
tsaar ho'"'e zijn positie door
een succesvolle oorlog te verster
ken maar dat was een ambi
tie die men toen feitelijk al niet
meer kon koesteren. Ofschoon men
de militaire en economische kracht
van het land na 1905 zeer hal ver
sterkt, bleek al In de eerste maan
den van de oorlog, dat de Duit
sers in militair opzicht verre de
meerdere waren van de Russen.
Weldra zou men merken dat ook
de Russische Industrie niet opge
wassen was tegen de eisen, die een
wereldoorlog stelde. Nederlaag op
nederlaag volgde. In 1914 in Oost
Pruisen bij Tannenberg en bij de
Mazoerische Meren; in 1915 moest
Russisch Polen worden ontruimd
het jaar daarop werd wel enige
terreinwinst geboekt maar ten kos
te van een veel te hoge prijs;
toen het offensief werd afgebro
ken was het leger volkomen uitge
put en gedemoraliseerd en had
het meer dan een miljoen man ver
loren. Daar kwam nog bh. dat ook
het moreel van de burgerbevol
king snel daalde als gevolg van de
slechte organisatie van de voed
selvoorziening en van de voortdu
rende prijsstijgingen, die een ge
voel van economische onveiligheid
gaven.
Dit enorme echec betekende
voor het regime van Nicolaas II
de nekslag. In alle oorlog .-ccrende
kelijke noden van het land niets
begrepen.
Men overwoog reeds een paleis
revolutie om de tsaar opzij te
schuiven. Voordat het zo ver was
brak echter de februari-revolutie
uit, die de monarchie wegvaagde.
Op 8 maart 1917 (volgens de Rus
sische tijdrekening 23 februari),
gaf het broodgebrek in St.-Peters
burg aanleiding tot relletjes. In
de binnenstad demonstreerden gro
te groepen vrouwen en opgescho
ten jongens voor vrede, brood en
democratie. Kozakken maakten
met de demonstranten gemene
zaak en spoedig was de gehele
hoofdstad in opstand, het garni
zoen van 180.000 man inbegrepen.
Om een eind te maken aan de
anarchie, die ontstond doordat
stadsbestuur noch politie enig ge
zag konden doen gelden, riepen
enige liberale en socialistische
leiders een voorlopige Doema (par
lement) bijeen. Zij vormden een
voorlopige regering.
Tegelijkertijd echter kozen ook
de arbeiders en militairen een
vertegenwoordigend lichaam, de
sovjet. Wel slaagden liberalen
en socialisten erin hun voorlopi
ge regering erkend te krijgen,
maar de sovjet bleef bestaan en
was een factor waarmede reke
ning gehouden moest worden.
Merkwaardig is de parallel met
die andere grote omwenteling,
de Franse Revolutie, toen er
eveneens naast de officiële rege
ring en volksvertegenwoordiging
een stedelijke raad bestond, die
door de leiders van de Jacobij-
nen, werd gebruikt om de revo
lutie een meer radicale koers te
doen nemen.
Tegenover al deze gebeurtenis
sen nam de tsaar een weinig
krachtige houding aan. Wel gaf
hij bevel de opstand neer te slaan,
maar de middelen die hij daarvoor
wilde gebruiken waren te gering.
Op de avond van 14 maart teken
de Nicolaas, het hopeloze van de
situatie inziend, de akte van
troonsafstand, ten gunste van zijn
broer. Deze aanvaardde de macht
niet, zodat er een eind kwam aan
de heerschappij der Romanows.
De weg was nu vrtf om van Rus
land een parlementair geregeerde
republiek te maken, die zijn plaats
kon innemen onder de moderne
democratieën. Toch is dat niet
gebeurd. Acht maanden na de fe
bruari-revolutie volgde een twee-
gevestigde maatschappelijke orde
begon ineen te storten. Tenzij
men naar middelen greep, die on
menselijk waren: leugen, verraad
en terreur.
Verraad, leugen en terreur; het
waren de wapens waarvan de
Bolsjewieken zich wèl bedien
den. Zij waren bovendien als par
tij het best georganiseerd en had
den geniale leiders: Lenin, Trots
ky, Stalin. Leiders, die over zeer
ruime geldmiddelen beschikten,
hun verschaft door., de Duitse
legerleiding, die Lenin en andere
prominente ballingen ook in staat
Nicolaas II, de wankelmoedige,
gekroonde
stelde vanuit Zwitserland naar
Rusland terug te keren. En ten
slotte hadden de bolsjewisten een
fijn gevoel voor wat het Russische
volk van zijn regering verwachtte,
een gevoel dat Kerensky en de
zijnen misten.
Dit gebrek was de grootste
zwakte van Kerensky's parle
mentair bewind en hierin moet
dan ook de voornaamste oorzaak
gezocht worden voor de misluk
king van de februari-revolutie.
Eeuwen lang was het Russische
volk van bovenaf en met harde
hand geregeerd; regeren bete
kende voor de grote massa: uit
oefening van gewelddadige macht
Voor de eindeloze debatten in de
jonge, nog onervaren volksver
tegenwoordiging had men geen
sympathie. Men eiste krachtige
maatregelen. Men had honger
en eiste brood, maar de levens
middelenvoorziening verbeterde
niet; het leger was verslagen en
eiste vrede, maar de regering
wilde oude beloften nakomen en
trouw blijven aan de bondgeno
ten. Dat alles was koren op de
molen der Bolsjewieken, die
dank zij het Duitse geld hun
kranten in grote oplage konden
laten verschijnen en die lang
zaam maar zeker hun aanhang
wisten te vergroten. In juni kon
den zij op slechts 10 tot 15 pet.
van de arbeiders rekenen; om
streeks september bedroeg dit
percentage in de grote steden
reeds circa 50!
Met kracht stuurde Lenin nu
aan op een nieuwe revolutie. In
oktober slaagden de Bolsjewieken
erin Trotsky gekozen te krijgen
als voorzitter van de St.-Peters-
burgse sovjet-arbeidersraad. Dank
zij deze functie konden zij hun
greep op het garnizoen snel ver
sterken. Begin november haalde
Lenin uit voor de beslissende slag.
Het was hoog tijd: op 7 november
zou een landelijke sovjet bijeenko
men en het was zaak voordien de
macht te hebben overgenomen. Op
4 november beval Trotsky het gar
nizoen niet meer aan de regering
maar aan hem te gehoorzamen.
Kerensky en de leiders van de ge
matigde partijen wisten nu dat
hun uur geslagen was. Toch gin
gen zij nog twee dagen door met
het voeren van vruchteloze de
batten. Pas op 6 november kwam
de regering in actie. Regeringsge
trouwe leerlingen van de officie-
renschool vernietigden de matrij
zen van de inmiddels verboden
bolsjewistische kranten en be
gonnen vervolgens de toegangen
tot de binnenstad af te zetten. Een
paar uur later verschenen de ver
boden kranten toch: Trotsky had
de drukkerijen door eigen troepen
laten bezetten en de reeds gedruk
te exemplaren laten uitgeven.
Bolsj ewistisch-gezinde troepeneen-
de laatste der Tsaren, de
Romanov.
Een van de laatste foto's (of misschien wel de laatste) van de
tsarenfamilie. Tsaar Nicolaas zit hier met de Tsarina (achter hem),
zijn drie dochters en zijn zoon op het dak van het huis van de
koopman Ipatieff in zijn ballingsoord Jekaterinaslav. Enkele dagen
nadat deze foto werd genomen werd de keizerlijke familie vermoord,
waarschijnlijk in de kelder van dit huis.
heden wisten bijtijds de a.o0t.
van de binnenstad te vei'b 'Ipflv
Matrozen uit Kroonstad ""LrtiWjL
ky's meest betrouwbare c0fi
volgelingen! werden °p§ag
mandeerd om de volgende ^«1
sovjet te „beschermen". j
marine-eenheden kregen
s nachts naar St.-Petersc
komen. Snel en afdoende j
gedurende de nacht alle s e.
sche punten van de stad 0
sent: punten van ut aiou
werd het Winterpaleis,
van de regering, zo goed m
omsingeld. Nog juist op tijd &e
de Kerensky erin per a;ua3r'n
schermd door een Am®r
vlag, uit de stad te ontw^j te
In de komende dagen zou ver
vergeefs proberen troepen gj-gt®1
zamelen om zijn macht te
len.
Die nacht en de voIfc®Bff of
werd het Winterpee1; beF
uiterst primitieve W
gerd en tenslotte ingenomen- jaji
wel Trotsky's vroegtijdig®
kondiging in de St-Peter®
sovjet dat de oude regerinS ju'",-
houden had te bestaan me j,]e
toejuichingen begroet werd» M
de situatie voor hem en
genoten toch nog uiterst p",
In de landelijke sovjet, wa»r
openingszitting die dag ,#jj
plaats vinden was de ste tjgC
uitgesproken anti-Bolsje^
evenals in de officiële s
ma (gemeenteraad). Een g'
den ervan besloot zich h"J
van demonstratie naar b®.
terpaleis te begeven om aid t
trouw aan de regering ken® ®c,
maken. Het typeert echter jsJ®
sluiteloosheid van de niet' j,eP'
wistische partijen dat een va 0er'
als zij door een vrij T^gef':j
groepje matrozen worden t®» t>v
houden, uitroept: „Kamer®"
worden overweldigd! Wij
ons onschuldig bloed toch nreP(,
deze domme mensen uitI®Vjefii»|
Laten wij naar de doem®
gaan en overleggen hoe ^.e (e|,.
beste het land en de revold
van februari dus) kunnen (0>
In zulke omstandigheden
men het land niet met Pra
Daarmee was feitelijk he,l S!'
beslecht. „Senatu delibera" 0uj!,
guntum periït" wisten de 5
Romeinen reeds. Terwijl °Ê,ell
sche democraten debattee' jjo1
moties aannamen gingen d
jewieken bun gang. De
sovjet mocht nog net de
van Lenin goedkeuren: °n n
lijke vredesonderhandeling® 'jt o
deling van het groot-grond o L
der de boeren, beheer °ve,Ln.
brieken door arbeidersrad
mocht ook nog de vormin® MP,
keuren van een sovjet-1" y
waarin Bolsjewieken de s1® h
sitles bezetten. Daarna vV,
[t«
macht over te nemen.
moeite kostte dit nog in j
waar het verzet van een Pa
ontbonden. In korte tijd
de Bolsjewieken erin °verfieef!I.
5 P ,K"
waai act venei vaa t-w -
zend kadetten en studente 1 ^jt®
na een week kon worden êe° rfp
Acht dagen na de 7de n°heet
waren Lenin en de zijnen r
meester in de grootste st®
de wereld. \f
19VJ
Alles vvat na november
Rusland gestreden en Se'c jfWjj-
worden, was nog slechts t» j
king van de rode revol"1'
bouw van de „Dictatuur
Proletariaat". De vooJ*r>
middelen daarbij waren le"Ls'L
terreur. Het belangrijkst® C° f
ment was de „Buitengewon V'
missie voor dc onderdruk»!
de Contra-revolutie", de 0e
waarvan de oprichting ree7,^" „ii'
december door Lenin ,e a,
werd. Zelfs de Ochrana» ,gflfl® p
haar methoden beruchte P
sche geheime politie, z<JeS v'
schamen voor de prestati
deze organisatie.
fir
Het zou nog tot 1920 dur® ju>
at alle tegenstand tegen h .ij»
jewlstische regime zou zij
drukt; voordat een eind f (f
gemaakt aan de tcgenwer»
de boeren, wier oogsten glfi
meer werden gerekwireer® ej
fabrieksarbeiders van v°' m
voorzien, en aan het verze' Pb
verschillende „witte" le9 11
met steun van het buiten ieti
rode regering omver tra®
werpen. Al dit verzet k^®
ter te laat; op het kritiekV j
blik, tijdens de eerste d»®
november 1917 had men
in plaats van gehandeld- pe
was onherroepelijk gekceru-
de vloed was begonnen. Av
H.
