hef proef terrein voor
Amerikaanse atoombommen
m
illKWval'op:
jongen van zeventien
nam het op tegen....
De grootste
transport
ondernemingen
van zijn stad
1.5°
Jgf?
b
II
m
a?
.r?n$
Waar de „kaarsen des
Heren" bloeien
mm i ig (J üfl
M
wm0
de les van de vijgeboom
38,5 miljoen voor
V.N.-politieleger
t
-feV
Het Holloman Air
development Center
The Rocket City
De atoomstad
■e
Waar vandaan?
Op 18 januari 1933...
<A
teWk
AOf*
«n'
VB
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1957
PAGINA 3
Recreatie-oord en centrum
van experimenten
van luchtvaart
^an(^s- de naam zal menig lezer
icht bekend zijn vanwege de proef-
'"'iningen door de Amerikanen met de
eeiste atoombommen genomen. Ze hielden
r °ok manoeuvres voor de oorlog met
at°ombommen, trainden er soldaten, om
i Zo goed mogelijk tegen de z.g. fall out,
e radioactieve stoffen na een atoombom-
Plosie te beschermen. Ze hebben er tevens
kele jaren achtereen met raketten ge-
exPerinienteerd. In White Sands werden de
^erste raketten met levende wezens, eerst
1 te muizen, daarna apen (kleine rheses-
de n dentallen kilometers omhoog gezon-
bij proeven die een voorbereiding vorm-
n v°or het lanceren van kunstmanen. Het
'v" Pr°efstation White Sands was daardoor
eus in het nieuws. Maar achter dat sim-
e hite Sands zit meer. Ten eerste is
A1 A Zo' dat de naam „Witte Zanden",
e e_rbjk genomen moet worden. White
v i\ .1S 11 "f een gr°te woestijn in het hartje
Uit uw Mexico, een woestijn, die bestaat
e- ee^ enorme massa spierwit zand, dat
j^enhjk geen zand, maar een soort gips is.
io Aeltïes gips zijn rechthoekig en nie*
1 1 zoals die van zand. Ze vallen daardoor
niet zo snel uit elkander. Bovendien, ze los
sen in water op, wat zand niet doet en door
dat ze zwaarder zijn dan zand, heeft de wind
er veel minder vat op. Er kunnen in White
Sands stormen opsteken, zware zelfs, maar
het zand wordt dan meestal slechts tot op
kniehoogte de lucht in gejaagd, de duinen,
die door de wind gevormd worden, verheffen
zich evenwel tot grotere hoogten dan de
zandduinen. Evenals het zand en de duinen
wordt het gips van White Sands door plan
ten bijeengehouden. Hier en daar zijn heu
vels helemaal met wortels van duinplanten
doorwoeld en daardoor tamelijk stabiel ge
worden. Over het algemeen is White Sands
echter even bewegelijk als elke zandwoestijn.
De wegen er door heen moeten telkens op
nieuw worden aangelegd. Of liever, ze wor
den verlegd. Aanvankelijk groef men, wan
neer een gedeelte van de weg door het spier
witte zand bedolven was, een doorgang in
de nieuwe duintop. Maar spoedig ervoer men
dat het veel verstandiger was, de weg er
langs te leggen. Aldus zijn de wegen door
White Sands, voor zover ze er dan zijn, nooit
dezelfde.
CONTAmtNATÏ
Observator
pp"
In New Castle ivenst men niet dat Derek
Wiscombe hard werkt en te vroeg begint
Bij de bank
/an
e
A'i'
p.
White Sands.
SrootVp Sands is honderdduizenden ha
e5copr;„' ls derhalve ruimte genoeg voor
raketweïten- Wat
r\f bpl an
of
- voor de proeven met
niet 'angrijk was; alles, wat er al
hl he." ®an een parachute neerviel, kwam
1o0r ggl^nte zand terecht en had daar-
i^nrden ^ans. nauwelijks beschadigd te
doen' °e apen. die in raketten voor
c®etd i Van aUerlei waarnemingen gelan-
Jiaa) h0!r1en' brachten er aldus menig-
kotrig j leven af, hoewel het voorge-
P'Oe dat de kleine, iuminium-ka-
L wa^r -
ar' ze waren opgesloten, onvind-
®h dr«.„. en het dier helaas van honger
mkwam, ook na-
oijjg ;;„==n toeval net deurtje van de
.dat 'n de woestijn omkwam
jbinp r_een toeval het deurtje
de
Vrj,i°p®ngesprongen was en het dus
•meid tegemoet had kunnen gaan.
J. I933^iink §edeelte van White Sands is
t voor v! Nationaal Monument verklaard
Jetl het toerisme opengesteld. Toeris-
J160 6r een toegangskaart voor be-
®hkeie u11 'eSenwoardig komen er ellf jaar
aardip drdduizenden. Over het merk-
Mlle toeristenparadijs White Sands
Marf® onZe lezers hier iets vertel-
dacht p eerst wijden we nog enige aan-
„chtvanü White Sands als experimenteel
®°rdo v.art.Centrum. Bij het stadje Alamo-
vfbor^tn lndt zich het grote luchtvaart-
het RQn1Um van het Amerikaanse leger,
ar hr,OI?an -^ir Development Center,
,terken °nderden geleerden en technici
aaiianl1 de nieuwste vliegtuigen, vooral
t'j? ®r jwS' ®etest worden. In totaal
shjk won zetlden aan verbonden. Gedeel-
iBatte 1,.?° de mannen van Alamo in een
ahwel a1j rzetting, die streng van de bui-
jaren la.a*§esloten. Gedurende de laat
rhie er pl;,n °°k de luchtmacht en de
n experimenteren.
ofn> data,nl.Alamogordo zou doen vermoe-
if^rden stadje indertijd door de Span-
•Uit i„ 1 UX C1P T\/r«,, „„,,4.; „Ui
meer dan duizend meter boven de zeespie
gel gelegen. Waar het eindpunt van de
spoorweg was, ontstond een nederzetting,
die slechts uiterst langzaam groeide en
pas van enige betekenis werd, nadat het
naburige gedeelte van White Sands tot Na
tionaal Monument was verklaard en het
experimenteercentrum er tot ontwikkeling
kwam gedurende de tweede wereldoor
log.
Alamogordo telt thans twintigduizend
inwoners en is een echt Wild West-stadje,
waar overigens weinig valt te beleven.
Het leeft voornamelijk van het toeristen
verkeer, noemt zich. in verband met de
raket-experimenten van Los Alamos, met
een zekere trots ,,The Rocket City". Hier
werden de eerste proeven genomen met
de verbeterde V 2's van de Duitsers.
Al valt er weinig te beleven, de inwoners
weten er veel te vertellen. Voor hen is
het een roemrijk verleden, dat in deze
omgeving het beroemde Apachenopper-
hoofd Geronimo twee jaar lang de hem
achtervolgende Amerikaanse troepen wist
te ontwijken. Ook de avonturier Billy the
Kid, uit tal van films bekend, heeft hier
rondgezworven. Volgens het zeggen schoot
hij in White Sands een aantal van de men
sen neer, wier dood hij op zijn naam heeft
staan. Het totaal is 21, maar de bewo
ners van Alamogordo zijn het er niet over
eens, hoeveel het er nu in White Sands
zijn geweest en of ze er begraven wer
den, Het is echter al weer bijna honderd
jaar geleden en dat is heel wat, in de
Verenigde Staten
lt is ov,A de Mexicanen gesticht werd
rtl6rd bii 1 n*et het geval. Alamogordo
El paloeva' als naam gekozen, toen
1 Onr» Q en "Mrtr-iU oo o Qt-n T3oi1t*r»Qrl
Inmiddels gaat Los Alamos, het enor
me laboratorium ten noorden van Ala
mogordo, dit laatste steeds meer ter zij
de streven. In Los Alamos hebben de eer
ste proeven op grote schaal op het gebied
van de atoomenergie plaats gevonden.
Het is in zekere zin oen verboden stad.
I89jj
Men mag het gebied, waarin de uitge-
en Northeastern Railroad strekte laboratoria bevinden, slechts met
van het zgn. speciale permissie bezoeken. De duizen-
rln
arosa n-°?steliike zijde
ia Basin bereikte. I
bereikte, een hoogvlakte^ den employés wonen in een nog geen 10
jaar oude stad. die uit de woestijngrond
gestampt werd. Reeds in 1952 had de
Amerikaanse regering 500 miljoen
dollar in Los Alamos gestoken. Voor
de bezoekers, van het natuurmonument,
dat White Sands is. bestaat het feitelijk
niet. Ze vermijden het bij voorkeur,
want uitgestrekte gedeelten van deze
streek in Nieuw Mexico zijn min of meer
radioactief besmet en hier en daar zelfs
veiligheidshalve met hoge hekken af
gesloten.
Men zal zich afvragen, hoe de witte
zandmassa's worden aangevuld. Ze kun
nen nóg zo enorm zijn, er verwaait veel
van, nietwaar? Het is een meer. dat zorgt
voor nieuwe aanvoer. Dit meer, Lucero
Lake genaamd, wordt door enkele rivier
tjes gevoed, die het gipsachtige zand uit
de bergen er rondom meevoeren. Hét
heeft, evenals de Dode Zee, geen afvoer.
In de hete zomermaanden verdampt het
grootste gedeelte van het water. Het gipsi
droogt en stuift naar alle richtingen, de
woestijn in, om nieuw materiaal voor de
duinen aan te voeren.
Naar het schijnt, althans, voor zover
men tot dusver heeft kunnen vaststellen,
is het gebied van White Sands nooit door
mensen bewoond geweest. Langs de gren
zen ervan heeft men oeroude speerpunten
gevonden, alsmede Indiaanse gereed
schappen. De Indianen, die er woonden,
hebben kennelijk nooit de moed gevon
den, diep in White Sands door te drin
gen. Ook in de prehistorie trok White
Sands geen bewoners. Ze lieten in ieder
geval geen enkel spoor achter. In de ze
ventiende e,euw trokken Spaanse conquis
tadores er doorheen. Ze zijn vermoedelijk
blijven steken, want uit een duin is na
een zware storm een kar met houten wie
len te voorschijn gekomen, zoals die toen-
dertijd gebruikt werden. De kar is een
der voornaamste bezienswaardigheden van
het museum van White Sands. Daar kan
men allerlei interessante dingen over deze
wonderlijke witte woestijn te weten ko
men en opgezette exemplaren bewonde
ren van de enkele dieren, die er zich wis
ten te handhaven: de Apache-muis, een
kleine soort witte muizen en de witte,
oorloze salamander. De meeste bezoekers
zien deze diertjes zelden levend. Ze verto
nen zich vrijwel uitsluitends 's nachts. Ru
moer jaagt ze snel op de vlucht. Wie ge
duld heeft, kan de witte slalamanders be
trappen. Het zijn bijzonder nieuwsgierige
diertjes en wanneer men zich rustig houdt.
komen ze naderbij. Uiterst kwiek als ze
zijn. laten ze zich niet gemakkelijk van
gen en evenals alle salamandersoorten zijn
ze erg los van staart. Wie er een bij zijn
staart te pakken krijgt, houdt deze in zijn
handenZoals bekend, groeit de staart
bij deze reptielen weder aan.
Toch zijn de witte Apache-muis en de
salamander zonder oren niet de enige
levende wezens, die zich in White Sands
ophouden. Van buitenaf wagen vossen,
stinkdieren, konijnen, coyoten (prairie
honden), kangoeroeratten etc. zich tot
diep in White Sands, maar ze hebben er
geen permanente verblijfplaatsen. Evenals
de mens vestigen ze zich er niet. Overi
gens. wat de mens betreft, in het Na
tuurmonument wonen de mannen, die er
het toezicht op hebben. Hun vrouwen zijn
er niet erg over te spreken, want bij win
derig weer kan het gebeuren, dat ze
twee, driemaal per dag het hele huis
zandvrij moeten maken. Het dringt over
al door en veroorzaakt veel ongerief
Maar voor de toeristen vormt het een
bron van eindeloos genoegen. De duinen
zijn zo fijn aLs suiker en zo zacht als
sneeuw. Men kan er de gewaagdste bui
telingen maken, maar komt altijd goed te
recht. Duizenden picknicken in de witte
duinen en brengen er fijne dagen door.
Wie iets verliest, is het echter kwijt. Zel
den geven de White Sands iets terug, dat
ze verzwolgen hebben. Telkens weer ko
men bezoekers bij de wachters van
het Nationale Monument vertellen, dat
ze horloges, vulpennen en zelfs kostbare
ringen verloren hebben. Het antwoord is
steeds, dat er zo goed als geen kans is,
het verlorene terug te vinden. Een enkele
keer wordt na een zandstorm wel eens
iets teruggevonden. Maar dit is toch een
zeldzaamheid
Het was op 18 januari 1933, dat president
Hoover een proclamatie tekende, waar
bij de White Sands tot Nationaal Monu
ment werden verklaard. Zulks was te dan
ken a-an het onvermoeide ijveren van een
echtpaar, dat zich in 1909 aan de rarid van
White Sands vestigde. Van het befin af
aan was het echtpaar Charles er van over
tuigd, dat de prachtige witte duinen, waar
in het menigmaal ging picknicken, be
schermd moesten worden. Bijna vijfen
twintig jaar ijverde vooral Tom Charles
voor het opnemen van White Sands in de
lijst van nationale parken en ten slotte
zag hij zijn pogingen met succes bekroond.
Reeds van het begin af werd het nieu
we Nationale Monument het doelwit van
vele toeristen. Dit is niet zo verwonderlijk
Want Nieuw Mexico zelf is een waar
wonderland. Niet ver van White Sands lis
gen de beroemde Carlsbad Caverns,
prachtige grotten, verderop strekt zich de
reservation van de Mescalero Apache In
dianen uit. voorts is er de zgn. Dog Cany
on. een hoogst interessant natuurmonu
ment. Voor velen spant White Sands in
middels de kroon. Want deze duinen van
gips, witter dan sneeuw, hetgeen blijkt,
als er 's winters sneeuw valt. vormen een
ideale speelgelegenheid. Vermengd mei
water, wordt het gips keihard. Men zou er
de mooiste stucwerken mee kunnen ma
ken.
De White Sands liggen evenwel ver van
dicht bewoonde centra, zodat een exploita
tie van de reusachtige massa's gips niet
rendabel is. In de staat Utah bevindt
zich eveneens een streek, waar het gips
in de natuur voorkomt. Ook Australië
kent natuurlijke voorraden van gips. Geen
enkele is echter te vergelijken met de
voorraad in Nieuw Mexico. En deze merk
waardige gipswoestijn staat gedurende
de lente in volle bloei van allerlei won
derlijke, kleurige bloemen en nog wonder
lijker planten. Zelfs groeien er hier en
daar enkele bomen. Bijzonder mooi zijn de
yucca's, echte woestijnplanen met prach
tige bloemen. Ze dragen de bijnaam van
„Kaarsen des Heren". De Indianen en de
pioniers van het Wilde Westen aten de
jonge bladeren, wreven de zaden fijn en
kookten er een soort pap van on van de
wortels maakten ze zeep. terwijl ze van
de gedroogde bladeren manden, touwen,
netten en zadeldekken vervaardigden.
De yucca is tegenwoordig niet meer dan
een fraaie decoratie. Zo is het ook gesteld
met de meer dan 100 verschillende soor
ten planten, die in deze ogenschijnlijk dor
re woestijn tieren. Een Rinke Tolman en
een Jan Strijbos zouden in de White Sands
een paradijs vinden
V v x'v v
N V\V,X<> -
- *1
Los Alamos is de stad van het atoom.
Op tal van plaatsen in de omgeving
ziet men dergelijke hekken, die aan
geven, dat er achter zich radioactief
besmet land bevindt,
au*
Ml
zijn en lankmoedig en met blijdschap siezondag ons godsdienstig slecht;
De toegang tot een laboratorium van
Los Alamos. Het personeel wordt
zowel vóór als na werktijd gecontro
leerd. Onbevoegden komen niet
binnen en er ook niet uit.
de Heer dankend voor het licht van het
geloof, het ontrukken aan de duisternis
en voor de verlossing.
Dan ter inscherping van wat ons te
wachten staat volgt het evangelie over
het laatste oordeel en de daaraan voor
afgaande zware dagen met als slot het
bazuingeschal der engelen, die ons van
de dood komen wekken.
Aan de hand van de les over de
groei van de vijgeboom worden we ge
adviseerd de zaken goed te bekijken
en gereed te zijn. Want Zijn woorden
zullen niet voorbijgaan
Gegrepen dóór ons lot voor de eeu
wigheid laat de Kerk smeken; Uit de
diepten roepen we tot U, o Heer, keer
onze harten tot U, opdat wij van aardse
begeerten tot hemelse verlangens over
gaan. Met de slotbede genezende kracht
der H. Eucharistie tot heling van de
gebreken onzer ziel.
En in die zin; een zalig uiteinde.
Nog van de week stonden we bij de
baar van een moeder. Zacht en kalm
was zij de eeuwigheid ingegaan. Dat
kón ook. Want die vrouw had altijd het
einde voor ogen gehouden. Immer ge
reed voor de grote en laatste reis. Men
kent dag noch uur!
Ook wij staan morgen weer voor een
einde, nl. de laatste zondag na Pinkste
ren, de laatste ook van het kerkelijk
jaar. Een terugblik op de afgelopen
maanden is dienstig in verband met on
ze houding ten aanzien van het mee
leven met de Kerk op hoge feestdagen,
de zondagen en de gewone dagen. Wa
ren we vaak helemaal tegenwoordig of
hebben Pasen en Pinksteren, de Maria-
dagen, St.-Willibrordzondag en de Mis-
in geringe mate of mogelijk in het ge
heel niet aangesproken.
Een kort en eerlijk onderzoek zal ons
allen met des te meer vurigheid de col
lecte doen meebidden, waarin wordt
gevraagd, dat ijveriger vruchten zullen
worden getrokken uit het Goddelijk
werk en uit Gods liefde nog sterkere
geneesmiddelen verkregen.
Aanwijzingen omtrent de weg wor
den ons verschaft in het Epistel, weder
om een stuk Paulus-brief.
Vervuld moeten we worden met de
kennis van Gods Wil opdat we naar
Zijn welbehagen wandelen, vruchten
voortbrengen ,,in omni opere bono", in
alle soorten goede werken. Lijdzaam
De Canadese minister van buitenland
se zaken. Sidney Smith, heeft gisteren in
de Algemene Vergadering van de V.N.
namens 21 landen een ontwerp-reso-
lutie ingediend, waarin machtiging wordt
gevraagd om ten behoeve van het inter
nationale politieleger voor de rest van
dit jaar 13,5 miljoen dollar en in het ko
mende jaar ten hoogste 25 miljoen dol
lar te besteden. Het voorstel werd aan
vaard met 51 tegen elf stemmen btj ne-
gentien onthoudingen
De landen, die tegenstemden waren de
communistische staten, alsmede Chili en
Ecuador. De Arabische landen onthielden
zich van stemming.
De vertegenwoordigers van de V.S.,
Groot—Brittamië, Joego—Slavië, Italië en
Denemarken brachten hulde aan het poli
tieleger en pleitten voor een evenredige
verdeling van de kosten. De Sovjet-ver
tegenwoordiger Sobolef verklaarde echter,
dat zijn regering geen bijdrage zal le
veren, omdat naar haar oordeel, de las
ten geheel en al door Israël, Groot-Brit-
tannië en Frankrijk, die agressie tegen
Egypte hebben gepleegd moeten worden
gedragen.
Een aantal landen heeft aangeboden
extra-bedragen beschikbaar te stellen.
De V.S. boden twaalf miljoen dollar aan
Groot-Brittanië één miljoen dollar. Ita
lië 208.000 dollar en Australië 50.000
dollar. Ook zijn aanbiedingen binnenge
komen van Japan, Oostenrijk, Ierland,
Birma en Liberia, maar deze bedra
gen zijn niet bekendgemaakt Het inter
nationale leger heeft op het ogenblik
een tekort van zes miljoen dollar
i v- i j riiferde mos eens hoeveel vrachtjes hij
Een jongen van zeventien jaar is momenteel in Engeland een der drukst dag zou jjUnnên vervoeren.
besproken personages. Hij heet Derek Yi' iscombe, is de oudste zoon van
zijn moeder, een weduwe die nog zes kinderen heeft en daardoor niet
uit werken kan gaan. Daarom werkt Derek al een paar jaar hard, om het
gezin te onderhouden. Hij begon met het rondbrengen van boodschappen
voor kruideniers en groenteboerem Eerst te voet, daarna per fiets en
tenslotte met paard en wagen. Ofschoon het grootshe gedeelte van zijn
verdiensten voor het huisgezin moest worden aangewend, slaagde hij er
telkens in, een beetje geld op zijde te leggen. Daarvan kon hij ten slotte
i een paardje en een wagentje kopen en toen.... was zijn transportonder-
neming gesticht.
co is
een der decoratiefste planten van het Woestijngebied van
White Sands,
Hij nam vrachtjes aan, voornamelijk
hout en kolen. Niet alleen in de wijk van
Newcastle, waar hij woont, maar spoedig
door heel de stad. Ook dit ging goed.
Derek werkte nog harder dan zijn paard
je. Zijn geroep weerechalde reeds 's mor
gens om zes uur door de straten. Hij kon
digde dan vooral bij de groenteboeren en
kolenha-ndelaren aan, dat hij klaar was
voor een lading. Steeds talrijker werden
zijn klanten. Derek werkte vaak tot
's avonds laat. om alle orders te kunnen
uitvoeren.
Tijd voor een bioscoopje had hij niet.
Aan cowboylaarzen en cowboypantalons
gaf hij zijn verdiensten niet uit. Hij gun
de zich geen enkel pretje, zodat zijn moe
der hem v/el eens voorhield ,dat hij op
die manier een droge, dorre vrijgezel
zou worden. Maar dan lachte Derek en
wees op zijn portefeuille, keek tevens
veelbetekenend, maar zei niets
Sinds enige tijd liep hij met plannen rond
voor het aanschaffen van «en kleine
vrachtauto. Volgens zijn berekeningen
zou hij dan minstens drie keer zoveel
kunnen vervoeren. Paardje en wagentje
werden oud. Hij had ze toch al tweede
hands gekocht. Straks zou hij ze moe
ten afdanken. Duseen vriend had hem
voorgesteld, zijn chauffeur te worden. Dan
kon Derek voor de orders en een be
hoorlijke administratie zorgen. Daar had
den de belastingen reeds op aan gedron
gen ofschoon men daar wel wist, dat er
voor het gezin heel wat nodig was.
Derek Wiscombe bracht geregeld ko
len bij de concierge van een bank. Die
vertelde hem, dat het mogelijk was, een
lening te sluiten. Met een goede admi
nistratie, welke uitwees, dat er verdiend
werd en er dus een geregelde administra
tie en aflossing plaats zou kunnen vinden
zou de directeur van de bank beslist be
reid zijn, de werkzame jongeman te hel
pen. De concierge sprak met de directeur
deze weer met Derek en het resultaat
was, dat de laatste het kloeke besluit
nam. Hij ging een truck kopen en be-
Het leek mogelijk, dank zij een lening
een truck te bekostigen. Maar nu kwam
de grote moeilijkheid. Met zijn wagentje
en zijn paard had men Derk Wiscombe
niet au sérieux genomen. Men had hem
laten begaan. Hij deed karweitjes, waar
voor anderen geen interesse hadden, om
dat ze op ongelegen uren moesten gebeu
ren of aangezien ze er niets aan ver
dienen konden. Met een truck werd het
evenwel anders. Wie daarmede reed.
moest zich bij de provinciale commissie
voor het transportwezen melden, tenein
de hiertoe een verginning te krijgen. Hij
werd dan ondernemer.
Maar geen vergunning
Derek Wiscombe, wie tot dusver alles
gelukt was, twijfelde er niet aan, of hij
zou spoedig in het bezit van de vergun
ning zijn. Zijn aanvrage werd evenwel af
gewezen en wel op grond hiervan, dat
hij de bestaande transportondernemingen
oneerlijke concurrentie zou aandoen. Ie
mand raadde hem aan, een ingezonden
stuk in de krant te schrijven. Hierop re
ageerde de commissie op hoog niveau.
Van haar maken o.a. deel uit vertegen
woordigers der grote transportonderne
mingen. Van die zijde werd er op gewe
zen, dat Derek Wiscombe met zijn onge-
litimeerde werkuren een soort onderkrui-
perij tegenover de aan de transportonder
nemingen verbonden arbeiders zou ple
gen. De pleitbezorgers van de in de com
missie vertegenwoordigde arbeidsbonden
bleken het hiermede eens.
Een directeur van een grote transport
onderneming vestigde er inmiddels zijns
ondanks de aandacht op, waarom men
Derek Wisconahie geen vergunning wilde
verlenen. „Onze onderneming", zei hij,
i3 indertijd gesticht door een jongen van
vijftien jaar en uitgegroeid tot een groot
bedrijf. Wij weten dus maar al te goed,
waartoe zo'n klein bedrijfje kan leiden,
vooral wanneer de oprichter ervan zich
niet aan de vastgestelde werktijden houdt"
Hiermede bracht hij de poppen aan het
dansen. Er werd terecht de aandacht op
gevestigd, dat Derek, indien hij over een
snelle en ruime truck beschikte, zich aan
de vastgestelde werktijden zou kunnen
houden en in ieder geval zijn chauffeur
niet langer zou mogen laten werken, dan
toegestaan is. Men was niet zoveer tegen
zijn ijver gekant, als wel tegen 1-it feit,
dat hij een lastige concurrent zou kunnen
worden, aldus betoogde de krant, waarin
Derek zijn ingezonden stuk had geschre
ven.
Het geval Derek Wiscombe werd ten
slotte de aanleiding, dat er zich in Enge
land een heftige polemiek ontspon over
de slechte service van de grote transport
ondernemingen, die genationaliseerd zi.in
en dus bezit van de staat. Deze onder
nemingen volgen een politiek, volgens wel
ke ze zo weinig mogelijk service voor
zoveel mogelijk geld verlenen, tot schade
van de gemeenschap, zo werd er be
toogd. Er werd voorts de aandacht op
gevestigd, dat de transportondernemingen
een monopolie hebben gesticht, dat geen
enkele concurrentie duldt en in indolentie
en gebrek aan efficiency drei't te ver
starren. Van het transportwezen kwam
men op de z.g. restrictive practices, wel
ke inhouden, dat grote ondernemingen af
spraken maken omtrent kwaliteit en prijs
van hun produkten. Ze schakelen de on
derlinge concurrentie uit, zorgen, dat geen
nieuwe ondernemingen kunnen worden ge
sticht en leveren steeds slechtere waren.
Te Newcastle is b.v. een fabriek van
elektrische lampen. Ze is er in geslaagd,
alle concurrentie te weren, met het ge
volg, dat de lampen slechter en duur
der zijn dan waar ook in Engeland.
Met dit alles heeft Derek Wiscombe
niets te maken. Hij wil alleen maar ver
voeren. Of de campagne, die te zijnen
behoeve gevoerd wordt, succes zal heb
ben. is niet waarschijnlijk. De commissie
voor het transportwezen houdt voet bij
stuk en meent, dat een zeventien-jarige
jongen blij mag zijn, als men hem toe
staat, met paard en wagen te rijden.
Hij snapt intussen niet goed, waaron
men in Engeland niet hurd mag werken,
iets, wat vooral de arbeidersbonden hem
verwijten. Hij vindt, dat zijn „onderne
ming" niemand beconcurreert en hij al-
ondernemer het recht heeft, zo hard en
zo lang te werken als hij wilMen
zal inmiddels wel begrepen hebben, dat
het feitelijk net om hem gaat. We zijn
benieuwd, wat onze lezers ervan denken!
K. H.
