I
Het heiligen
Automobilisten „glijden
college in Zandvoort
van het KERSTFEEST
„Pools" en puzzels
Gezond beleid
Nederland en Indonesië
Studie-materiaal: „oude beestjes"
op gladde bandjes
Actie van een Koreaans priester
kan tot model dienen
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1957
Officieel
Met ei^en auto
ZANDVOORT, november '57
(Van onze automobiel
redacteur)
VIJF AUTOMOBIELEN, die
er niet langer meer een geheim
van maken dat zij de beste ja
ren van hun leven reeds achter
de rug hebben, vormen, teza
men met een stukje spiegel
glad wegdek, het merkwaardi
ge studiemateriaal van de
Zandvoortse Anti-Slipschool.
Drie maanden geleden werd
op een „dood" stukje van het
Zandvoortse circuit gestart
met dit instituut-in-de-open-
lucht en sinds die start hebben
al ongeveer tweehonderd Ne
derlandse automobilisten hier
met veel enthousiasme college
„gegleden".
Niemand.
tegenligger
OUtrsUfand
kina/
AMT/SLIP&CHOOL
landuoort
Pou. tgsj
SUPWEG
Theorie klapbanden
Draai-lessen
T oekomstplannen
e®V
m
Het kabinet heeft de zaak van de puzzelpotten en
gck-pools thans in studie gegeven aan een commis
sie onder leiding van prof. mr. G. Wiarda. Dat is dus
een nieuwe fase in het overheidsbeleid ten aanzien
van een vraagstuk, dat de bezorgdheid van velen
gaande maakt. Veel actiever is de rol van de rege
ring er niet door geworden. En aangezien de activi
teit op dit terrein tot dusver vrijwel afwezig was,
is er ook met de commissie nog weinig daadkrach
tigs gewonnen. In ieder geval heeft de regering nog
niet laten horen, dat de veranderde omstandigheden
haar aanleiding gaven om wijziging te brengen in
het standpunt, dat zij omwille van een afspraak met
de A.R. bij de kabinetsformatie heeft ingenomen en
dat, zoals bekend, neerkomt op een weigering van
enige reglementering van althans de voetbalpools.
De woordvoerder van de A.E.-fractie in het jongste
Justitie-debat, dr. Meulink. is op de voetbalpools
niet ingegaan en beperkte zich tot de wens, dat de
wetgever effectiever zou ingrijpen in de puzzelpot
ten.
Daaruit lijkt te mogen worden afgeleid, dat in
deze hoek de bereidheid tot een zekere kanalisering
van de bestaande goklust intussen niet is toegeno
men, iets wat de krachtdadigheid van de regering,
vrezen wc, niet ten goede komt. Wellicht, dat de
Hoge Raad, als hoogste rechter, nog enige orde in de
huidige chaos kan scheppen. De conclusies van de
advocaat-generaal mr. Loeff betekenen, indien de
Hoge Raad die tot de zijne zou maken, het einde
van de KNVB-toto en van de zogenaamde Cantas-
pool. En wat de puzzelpotten betreft hierover moet,
als we ons niet bedriegen, met name in de zaak
tegen Het Vrije Volk, nog in hoogste instantie wor
den beslist.
De uitspraken bieden uiteraard alleen soelaas
Ingeval er strijd met een bestaande wet geconsta
teerd wordt. Dat betekent dan wel het einde van
de voetbalpools, maar wellicht dat bijzondere slim
merds tóch nog een gaatje vinden om enigerlei
vorm van puzzelpotten aan de betichting van laak
baar kansspel te doen ontsnappen.
Hoe dat zij, het effect van de rechterlijke beslis
singen neemt hoogstens de uitwassen weg, maar
geeft geen positieve ordening van de hele materie.
Indien ze aan de huidige ongezonde rage een einde
zouden maken, dan valt dat zeker van harte toe
te juichen. Minister Klompé heeft terecht op de
schadelijke gevolgen van deze uitwassen gewezen.
Maar dat neemt niet weg, dat met een goed ge
leide „pool", die enerzijds buitensporige goklust uit
sluit en anderzijds een nuttige bestemming aan een
ruim deel van de opbrengst verschaft, een alleszins
aanvaardbaar resultaat bereikt zou zijn, waar wij
voor ons niets tegen zouden hebben. Men behoeft
zelf nog niet met een neiging tot kansspelen behept
te zijn om het genoegen in en de hoop op een
buitenkansje te waarderen als een uiting van het
zeer menselijke verlangen naar iets dat aan de
algemene reglementering van het leven ontsnapt.
De mogelijkheden tot een dergelijke sanering zijn
on dit ogenblik helaas nog niet aanwezig. Een stu
die- en adviescommissie-Wiarda. hoe nuttig op zich
ook, noch de rechter, kunnen de positieve leiding,
welke van de regering zou moeten uitgaan, vervan
gen op het ogenblik nu er het meest behoefte aan is.
Minister Witte heeft in een uiteenzetting voor het
Politiek Jongeren Contact het perspectief nog eens
getekend, dat onze geleidelijk in kracht afnemende
volksvijand, de woningnood, nog wacht. Een rekken
van het al te lange leven met nog een zevental
jaren, omdat op het tekort van 175.000 huizen per
jaar thans 25.000 exemplaren kunnen worden inge
lopen. Wie deze cijfers, die een reële grondslag
hebben, beziet, zal met enige verbazing terugblikken
naar de jaren, waarin het slechts mogelijk bleek
het tekort met slechts 10.000 stuks te reduceren.
Eindelijk zijn in Nederland blijkbaar de wegen
gevonden om uit het slop van een heilloze huur-
politiek tot een constructief huisvestingsbeleid te
komen. De leuze, die de woningnood tot volks
vijand nr. één uitriep, is diverse politieke partijen
blijkbaar een bitterder ernst geweest, dan vele
sceptici aan de vooravond van de verkiezingen ge
neigd zijn geweest te veronderstellen. En het depar
tement van minister Witte vond geleidelijk in de
doolhof van onze nationale bouw-verhoudingen de
kansen, die nodig waren om de woningproduktie
juist boven het niveau te trekken, waarop ontmoe
diging met recht een zetel bezet hield.
Bij alle in aantrekkelijke kleuren gehouden schil
dering van het betrekkelijk korte leven, dat de
woningnood nog beschoren is, moet echter één
nogal précair punt in de bestrijding van onze volks
vijand niet uit het oog worden verloren: De finan
ciering van de particuliere bouw geeft ook minister
Witte geen reden tot optimisme. De huidige hoge
rentevoet dreigt een rendabele exploitatie van deze
woningen danig de voet dwars te zetten en de rege
ring zoekt nog naar mogelijkheden om deze moei
lijkheden op te lossen. Bij alle sympathie, die wij
de particuliere woningbouw toedragen en bjj alle
hoop, dat een deugdelijke oplossing voor dit précai
re vraagstuk kan worden gevonden, geloven wij
toch te moeten waarschuwen tegen het zetten van
al te veel troeven op de ljouw in de particuliere
sector. Juist op dit terrein kunnen politieke motie
ven. die in hun algemeenheid van waarde zijn, ge
vaarlijk worden, wanneer zjj aan de financiële
realiteit voorbij gaan. En laat daarom de regering
waken, dat zij niet al te veel gaat wedden op paar
den, waarvan zij niet weet of ze binnen de gegeven
renbaan kunnen lopen.
In de politieke commissie van de Algemene
Vergadering van de V.N. is met betrekking tot de
kwestie Nieuw-Guinea door de Nederlandse afge
vaardigde opgemerkt, dat Nederland bereid is deze
zaak voor te leggen aan het Internationaal Ge
rechtshof. Gezien de historie van de Nederlands
Indonesische verhouding is de Nederlandse claim
op de soevereiniteit over Nieuw-Guinea juridisch
sterk te noemen. De argumenten, die mr. Schiir-
mann hierover naar voren heeft gebracht spreken
voor zich Het is dus niet te verwonderen, dat
Nederland aangeboden heeft de kwestie aan het
Hof voor te leggen. Maar brengt dit de kwestie
veel verder? Het Hof tracht zoveel mogelijk de
politiek te bannen en zich te bepalen tot de
juridische aspecten vap een vraagstuk. Dit is reeds
eerder tot uiting gekomen o.m. bij de uitspraak
ovei de kwestie van het toelaten van leden tot
de Ver. Naties.
Ook aar, de kwestie Nederlands Nieuw-Guinea
zitten niet alleen juridische aspecten, en dit
probleem kan niet uitsluitend vanuit een juridisch
standpunt worden benaderd. Dat Indonesië dus
niet is ingegaan op het Nederlandse voorstel is
niet zo in strijd met de loyaliteit, die twee volke
ren bij het uitvechten van een geschil past en
door het Handvest wordt gevraagd, als op het
eerste gezicht zou lijken. Men mag uit de Indo
nesische weigering de zaak voor het Internationaal
Gerechtshof te brengen niet zonder meer conclu
deren, dat dus de Indonesische positie bijzonder
zwak is. Nogmaals, men moet zich in Nederland
niet traditioneel vastklampen aan een uitsluitend
juridische behandeling van de zaak. Een uitspraak
van het Internationale Gerechtshof, gesteld dat
het zich daartoe competent verklaart, zou het pleit
niet beslechten.
Het geschil om Nieuw-Guinea zal in de eerste
plaats in de politieke sfeer tot een oplossing ge
bracht moeten worden. Het is echter zeer de vraag
of de huidige constellatie van de republiek Indo
nesia waarin we een duidelijke tendens zien
om het zelfbeschikkingsrecht te negeren die
politieke rijpheid toont, op grond waarvan onze
zo jammerlijk verdeelde volken elkaar zouden
kunnen n'itulen.
Rob Slotemaker, vliegenier en
coureur, is de gehele dag op de
Anti-Slipschoöl te vinden. Thans
is hij nog de enige instructeur,
straks hoopt hij er een paar
collega's bij te krijgen.
een dag kunt u goed leren slippen..
die handelingen en doen het meest
al voortreffelijk, maar de nieuwe
lingen slaan allemaal op hol. Heus,
het is zo dom niet, als het misloopt.
Probeer een bocht te nemen en
vlieg er eens uit. Het is leerzaam.
Je knikt dan maar en kruipt
maar weer achter het stuur. Vol
gas in de eerste versnelling, vol
gas in de tweede. Ginds, voor je,
ligt veertig meter spiegelglad weg-
Gevaarlijk is het niet, zegt de in
structeur. Als je maar precies
weet, wat je moet doen. En die
kennis geeft hij mee aan de cursis
ten, die een gehele dag bij hem te
gast zijn. Hij begint met een uur
tje lessen op het „droge". Dar»
wordt de kandidaat in een van de
karretjes gestopt, die vermoeid op
de volgende marteling staan te
wachten. De klappen die zo'n slip-
studie-aütomobiel krijgt, recht
vaardigen het besluit van Slotema
ker, hier liever geen nieuwe wa-
Men leert er de fijne kneepjes
van het slip-vak, men leert er hoe
een automobiel, die tengevolge van
de gladheid op het verkeerde pad
terecht is gekomen, door een goe
dig pedaal-klopje en enkele wel
gekozen stuur wiel wentelingen
weer helemaal gereclasseerd kan
worden....; en omdat de chauf.
feur aan het goede gedrag van zijn
wagen wel eens zijn leven zou
kunnen danken, kon de instructeur
tot dusverre aan al zijn leerlingen
een tien voor ijver geven.
Trouwens, men wordt wel ijve
rig, wanneer op het glibberige stu
die-terrein blijkt, hoe weinig de
gemiddelde automobilist van slip
pen weet. Deemoedig en leergierig
luistert de kandidaat naar de les
sen van de instructeur, wanneer hij,
zoals dat mij dezer dagen ook is
overkomen, eigenwijs zijn eerste
slip heeft genomen en als resultaat
daarvan zijn op hol geslagen wagen
ergens in de berm volkomen uitge
put terugvindt
„Ze maken die fout allemaal,"
troost Rob Slotemaker mij, het is
heus zo erg niet. Er is nog niemand
geweest die de wagen de eerste
keer in zijn macht kon houden en
van de week ga ik weer een diner-
tje verdienen bij een enthousiast,
dié mij heeft gezworen dat hij het
wel kon. Eigenlijk is-het geen wed_
denschap meer. Ik weet zeker, dat
hij ook in de berm terecht zal
komen. Waarom? Omdat je van
goed-slippen kaas moet hebben ge
geten. De kunst eist enkele tegen
natuurlijke handelingen, je moet je
reflexen van tevoren hebben be
rekend. De kandidaten die hier een
dag hebben rondgegleden kennen
NIEMAND SPEELDE het de eer&te keer klaar, deze opgave, die
onderdeel uitmaakt van het slip-proef-programma, foutloos uit te
voeren. Wij kivamen links in de berm terecht, botsten frontaal
op de (gelukkig fictieve) tegenligger, reden enkele malen het
gelukkig eveneens fictieve) kind dood en waren pas na een uur
intens oefenen in staat de hierbij gerekende manoeuvre foutloos
te volbrengen.
dekasfalt-betum, dat voortdu
rend wordt natgespoten. Beneden,
onder aan de wagen, weet je vier
volkomen afgesleten banden en
naast je zit Rob Slotemaker, die al
heeft aangekondigd dat hij zo da
delijk met zijn prive-rempedaal het
linkerachterwiel zal blokkeren. Er
is geen redden meer aandat
wordt slippen. Pas op, daar steekt
een kind over, gilt Slotemaker en
geeft het wiel het beloofde rem-
klapje. Als een walsende olifant
glijdt de wagen met een vaartje
van veertig kilometer per uur over
het asfalt. Stuur naar links, stuur
naar rechts, niet remmen, ontkop
pelen, niet remmenniet rem
men Maar wat doet een mens-
in-nood? Tegen de tijd dat ik ont
dek tóch te hebben geremd is de
auto alweer ergens waar hij hele
maal niet mag zijn en geef ik kreu
nend toe, dat we officieel allebei al
morsdood moeten zijn
Niks erg, doen we nog een keer,
zegt Slotemaker.
Beteuterd draai ik de wagen.
Slippen moet je leren, dat is me
nu wel duidelijk.
SKMliiII
Spiegelglad is het veertig meter lange stuk wegdek, dat de „speelplaats vormt, van de Zan
Antislipschool. Omdat de op hol geslagen auto's meestal met een behoorlijke vaart, de n
inschieten, zijn de randen van het parcours voorzien van stootkussens: gave en kapotges
autobanden die de- eerst schok moeten opvangen. De auto wordt hierdoor veilig afgcrenu
op dit parcours nog nooit een ongeluk gebeurd.
Door het blokkeren van een achterwiel geraakt de auto in eèn
ferme slip. „Haal hem er weer uit", zegt de instructeur en in een
fractie van een seconde dient de chauffeur dan op de juiste wijze
ie reageren. Na een paar uur oefenen lukt dat best.
gens voor te nemen. Hij koopt daar
om oude karretjes, knutselt, met
behulp van een monteur de vitale
draadjes weer aan elkaar en stuurt
ze de ijsbaan opdat er af en
toe iets breekt is een bedrijfsrisico,
waarmee op de begroting rekening
is gehouden.
Neen, mijn auto nooit op de slip-
baan!
Maar tegen deze uitspraak komt
Slotemaker ernstig in verzet.
Strakjes zult u ook met uw eigen
wagen gaan slippen. Dat doen alle
kandidaten. Als ik het hun 's och
tends vertel, schrikken ze er alle
maal voor terug. Och, mijnheer
Slotemaker, liever niet, zeggen ze
dan. Kijk, mijn auto is nog zo
nieuw.
Maar tegen de avond wagen ze
het er allemaal op en daar heeft
nog nooit iemand spijt van gehad.
Ze voelen zich dan, na de avontu
ren in onze „ideale" slipwagens, zo
zeker, dat ze het aandurven. En
kijk, dat is voor mij het bewijs, dat
mijn lessen succes hebben gehad-
's Middags worden de lessen ge
geven voor de „gevorderden". Zij
krijgen theorie „klapbanden", ber-
gen-rijden, enz.: daarna volgt de
praktijk-finale met moeilijke op
drachten. Engels-rijden, zegt Slo
temaker dan, en dat betekent:
links houden. Kind op de weg en
tegenliggerwie zijn lesje goed
heeft geleerd, spaart tenminste drie
mensenlevens. De auto giert en
kreunt, de kandidaat is bek-af.
Maar de bermen worden met rust
gelaten en Slotemaker kan zijn
glijdende leerling een schouder
klopje geven.
i
Wie zijn het, die in de afgelopen
drie maanden hier op het glibberi
ge Zandvoortse weggetje op eigen
wielen leerden staan? Automobi
listen van allerlei pluimage, zegt
Slotemaker. Geroutineerde be
roepschauffeurs, jonge meisjes, fa
brieksdirecteuren en zeer veel art
sen. Zij waren allemaal erg enthou
siast. Eigenaars van automobielen
met de motor achterin leer ik bo
vendien de draai van 180 graden
maken. Als een frontale botsing
niet is te vermijden, kan dit red
ding'brengen. Motor en rugleuning
vangen de schok op: het is van
groot belang, dit toefje onder dp
knie te hebben. En neem van mij
aan, het is kinderlijk eenvoudig.
Ook politie-inspecteürs hebben
op het Zandvoortse slip-weggetje
schuivers gemaakt. Met veel be
langstelling wordt dan geluisterd
naar de theorie, die ook op de En
gelse politie-school wordt onder
wezen, en die onder meer stellin
gen over het snel remmen op glad
de wegen inhoudt.
Het is een interessante materie.
Rob Slotemaker, straaljagerpiloot
en liefhebber van auto's in hart en
nieren, heeft er met groot, animo
studie van gemaakt. Hij heeft ver
scheidene buitenlandse slipscholen
bezocht en bovendien kan hij bo
gen op grote persoonlijke ervarin
gen als coureur. Met Wim Schorr
heeft hij deze Zandvoortse Anti
slipschool opgezet, omdat hij ct
zo'n vermoeden van had, dat een
dergelijk instituut in Nederland
zijn bestaansrecht waardig was.
Het vereiste een grote investering
wagens, aanleg van slipbaan,
aanleg van (lange) waterleiding en
eigen „kantoor" in een caravan
maar Slotemaker ziet er iets in en
voor de toekomst heeft hij een plan
in zijn hoofd, dat aanleg van slip
banen in het gehele land omvat.
Vooral 's winters is Nederland een
slipland bij uitstek. Automobilisten
worden hier wel opgeleid tot het
rij-examen, maar niet tot het glij-
examen. En omdat het rijden wel
eens tot glijden kan leiden, is het
zo merkwaardig niet, dat verschei
dene grote bedrijven hun chauf
feurs al naör deze slipschool stuur
den. Na een goed-gelukte slip zijn
de kosten eruit en werd er wellicht
een mensenleven gered.
De tweehonderd, die in Zand
voort een schuivertje hebben ge
maakt en die over enkele weken
voor een examencommissie van
Zandvoortse politiemannen proeven
van bekwaamheid zullen gaan af.
leggen voelen zich op de glad'
de weg thans veiliger dan voor
heen: wjj kunnen, zeggen zjj, beter
een wagen van Sloteimaker naar de
sloop helpen, dan onze eigen wa
gen.
En dat laatste wordt, daar op hel
spiegelgladde „dode" stukje weg
dek van het Zandvoortse circuit,
dan ook met groot animo gedaan.
Slip naar hartelust, is de raad
van Slótemaker, dat is de enige
manier om het te leren.
En niemand kan zeggen, dat de
lan i
ip-
rat. f
Vorig jaar rond deze tijd heb
ben wij in een artikel gesproken
over de actie die gevoerd wordt
voor de heiliging van het Kerst
feest. In België vindt deze actie
een promotor en stuwkracht in de
bekende liturgist, kanunnik dr. A.
Croegaert, van het kathedraal ka
pittel te Mechelen. Dezer dagen
liet kanunnik Croegaert ons we
ten dat dit jaar de kerstactie nog
meer wordt verdiept, nu deze zich
ruim ontwikkeld heeft in de breed
te. Aan deze actie nemen katholie
ken van verschillende landen deel,
o.a. van Nederland.
Praktisch de eerst aangewezen
taak was 't tegengaan van de la-
icisering van het kerstfeest. Door
de scholen, de pers, de katho
lieke actie en andere instanties in
te schakelen, wordt de kerstkrib
be meer en meer in ere hersteld,
werd in de kribbe. De tekst v®15
deze kaart luidde nagenoeg Si
volgt: „O, Goddelijk Kindje oe.
ik aanbid U in de kribbe. 1» Lp
loof vast, dat Gij zijt de Zoon
de levende God, mens 8eW°rjoS'
uit liefde tot ons om ons te ve rS
sen. Lammeren zoals de he
hadden, goud of andere sen j){
als die van de Koningen, bez ^ej
niet. Maar ik weet, dat een en
meer waarde heeft in Uw °S®
U dierbaarder 'is dan het n jj
Daarom wil ik als geschenk
voeren een verdwaalde ziel
voor wie ik bidden wil, offere
ijveren."
,«r d®*'
De opdracht gaat dan vel
„1. Elke week opdag zal nie
een H. Mis en een H.
opdragen voor zijn (haar) he
ring; 2. Dagelijks zal ik tien
sjfeet'
al blijft de eerste opzet: de massa
bekend maken met het feit, dat
God de Zoon uit liefde voor haar
is mens geworden, om haar te
verlossen door Zijn dood op het
kruis. Inherent hieraan ig het an
dere doel: het bevorderen van be
keringen, de afgedwaalden terug
te voeren naar het Kind in de krib
be. En wie kent er geen afge
dwaalden in zijn omgeving?
gegroeten en een Onze Vader h1
den en mij een versterving
gen voor dit doel; 3. Ik zal tr®
ten het hart van die personeh
winnen, door hem alle
lijke diensten te bewi)2^
4. Ik wil, in mijn P0®1 tot
volharden tot(Tenminste
4. .r T ?_1_XJ - _t_ Vatrpf
Kanunnik Croegaert vestigt in einde V£m dg ti-d na DriekOa>
dit verband de aandacht op een be- t ,.«e
paalde vorm van kerstactie, door Sen, zaterdag voor Septiu
of langer); 5. Ik vertrou^ t
'n onbekend Koreaans priester be
dacht, een actie die veel bekerin
gen en doopsels ten gevolge had.
Volgens de richtlijnen van Zijne
Heiligheid Paus Pius XII over de
leken-missieactie deed deze pries
ter een beroep op zijn beste chris
tenen en wist hen met de ware
geest van apostolaat te bezielen.
Hij bracht 'n „kaart van opdracht"
in omloop, die ingevuld en onder
belofte toe aan de bescherming
Maria, Jezus' maagdelijke e
der en mijne Moeder, en „P''
krih"
Tevens worden enkele praK ,,g
opdracht neer bij Uwe
wenken gegeven, die naargu^eI)
de omstandigheden het
van het beoogde doel nog k*V.|S'
9 4?
Wee**
-fgt
e1»p
helpen bevorderen: het
tekend met Kerstmis neergelegd
,n zeggen, aat cte a r
studie hier niet „gesmeerd" gaat teken, het Onze Vader en
groet, de vier voornaamste
heden, de 12 Artikelen van bejerei1
loof, de Acte van berouw a
en verklaren; de persoon
wie men de opdracht doet ee®
raculeuze medaille van IVÏari^ e
ven, en ook een rozenkrans
leren bidden; trachten de P®, e(C
te vergezellen naar indr" <i'
kende kerkelijke plechtig!""' jt'
naar bijeenkomsten waar befl), \fi
loof wordt toegelicht; de PerS eiW
aanraking brengen met eet> efe'
chist, een priester, of een S pf
ring van de Katholieke
Marialegioen e.a.; als het k 11
zijn, hun aandacht richten p
katholieke school, passende
bezorgen (een priester fa I'1
raadplegen); als de per*°° ^d
stervensgevaar verkeert
geval een priester waars®
Op deze manier werkte
voudige priester in Korea- ?c
hier het resultaat van één •ia sc'(1
epi
tie: op duizend in omloop
te kaarten, werden er tw
drieëntachtig ingevuld,
oP° pi'
kend en in de kribbe gele"
aantal opdrachten leverde^L
dan honderd doopsels en feo
gen op. Het volgend jaar
resultaten niet minder aan
gend' nvti5Cj
„Deze eenvoudige, Pr
geheel bovennatuurlijke v°'
Kerstactie, zegt kanunnik
gaert, is overal, mits met
kere aanpassing, toepasse'"' ei
Slippen is een spel met krachten. Als de auto uit zijn koers is
geraakt, zijn die krachten niet goed gehanteerd. Het „hoe" en het
waaromwordt uitgelegd tijdens een lesje op het droge.
bij de nederigsten." Dit 's 11
te Katholieke Actie. zonder^ ri
lijk misbaar of spectaeul'"
togingen, redevoeringen e cl" fd'
toe velen zich beperken. Dl/
tholieke actie maakt ook
den beter en bezie'r
ware apostolaatsgees
