Moordpartijen
aan de
lopende band
maken Frankrijk onveilig
m
TUNESISCHE GEDELEGEERDE
GOOCHELDE MET CIJFERS
v*
In tien maanden zeshonderd doden
Als Amerikaanse gangsters
wapens van het licht
De Amerikaanse Landru,
genaamd
Schuchter, onaanzienlijk mannetje, moet wel 22 moorden bedreven hebben
v B
!Vȣ
wr. zpV'
Algerije-dehat in de V.N.
A -cLOSl
Observator
Het spoorwegongeluk
bij Woensel
ZATERDAG 30 NOVEMBER 1957
PAGINA 3
Srt
tec
,e. v Je
sol11!
K
A.
- ve
e Algerijnse burgeroorlog in Frankrijk heeft
Schrikbarende afmetingen aangenomen. Onze
lezers zijn reeds enkele weken geleden enigszins
'^gelicht over de terroristische activiteit van het
h-L.N. (Front de la Liberation Nationale) in
_arijs en omgeving. In de kelder van een hotelle-
*Je in de doodlopende Rue du Saumon in de he
iende arbeiderswijk Menilmontant, door Charles
Genet zo vaak bezongen, was door de Parijse
Politie een moordtribunaal ontdekt, dat doodvon
nissen velde en soms ter plaatse deed uitvoeren.
e veroordeelde werd dan gewurgd, terwijl de
reehters, op hun kisten gezeten, toekeken. Een ter
d°od veroordeelde had uit de kelder weten te ont
luchten en was hij de politie aangifte gaan doen,
neze om bescherming voor zijn persoon vragend,
Want hij vreesde de wraak van de uitstekend ge
ïoniseerde terroristen. Het F.L.N- is enkele
Jaren geleden in Algerije opgericht, maar werd
aar al spoedig huiten de wet gesteld- De leiders
ervan houden zich tegenwoordig voornamelijk in
Tunesië op Enkelen hunner togen naar Frankrijk
waar ze in de onderwereld der grote steden onder
doken. Ze organiseerden er een afdeling van het
F.L.N., wier taak het werd. onder de tienduizen-
den in de Franse industrie werkende Algerijnen
en andere Noordafrikanen fondsen te verzame
len tot steun aan de opstandige beweging in Al
gerije, waar zoals bekend de „fellagah", zoals de
rebellen zich noemen, vooral in het binnenland
roof- en moordpartijen organiseren, maar ook in
de steden waar ze zich eveneens in de onder
wereld ophouden, een ware terreur uitoefenen,
die telkens slachtoffers maakt onder de Alge
rijnen, die met de Fransen samenwerken en ook
onder de Europeanen. Vaak worden Franse ko
lonisten op hun boerderijen en in hun tuinde
rijen overvallen en vermoord. De „fellagah's"
sparen daarbij vrouw noch kind.
1 miljard 200 jniljoen
Sabotage
Hm
Mi
tSÉife i
Saum.
«n
Van willaya tot cel
dp ferije vechten de Fransen tegen
hpf p ll"g«h,s'\ de stoottroepen van
Pat A' Men ziet hier een Franse
,r°biZZe op de fiets in het berg-
TUn terrein langs de grens van
esië. Maar in Frankrijk woedt
een andere oorlog
Tweeling ter dood
veroordeeld
Tegen de vakbond
Het schier ongelooflijke
verhaal van de „boerderij
der verschrikkingen"
Een winkelierster
verdween
Een verhoor van
dertig dagen
Krankzinnig
z«tt«
7.Ö C°?
flOi
VC"la
«V.
Vs?
va"
ja"
50.000 terroristen
°Pas hebben ze een grote actie georganiseerd in de Sahara, waar ze de
Verbindingen met de nieuwe oliegebieden bedreigen, zodat het militaire ge-
?ag er krachtige maatregelen heeft moeten nemen, om dit nieuwe gevaar het
°°fd te kunnen bieden. De „fellagah's" vluchten, nadat ze een raid onder
komen hebben, telkens weer op bet grondgebied van Tunesië. Reeds in de
grensstreken zijn ze in het berg- en woestijnachtige gebied moeilijk te
achterhalen. Over de grens waren ze tot voor kort veilig, maar Frankrijk
in de laatste tijd herhaaldelijk van het recht tot achtervolging gebruik
"'■'haakt en ze op Tunesisch grondgebied gedecimeerd.
eth er dus een burgeroorlog in Algerije, ook in Frankrijk zelf is dit het
jf'val. Frankrijk vecht dus, wat de Algerijnse kwestie aangaat, op twee
ponten, terwijl de Algerijnen in Frankrijk zowel als Algerije hun onder-
lnge veten uitvechten
g<ï.hrikbarende afmetingen heeft de Al-
burgeroorlog in Frankrijk aan-
vOn k1®®' zeiden we. Er gaat geen dag
rb'j, of de Franse bladen maken mel-
van overvallen en moordpartijen.
tjJzo heel lang geleden is te Parijs
ïftn Boulevard des Italiens een Alge-
<j.Jnse Kaid ofwel rechter neergeschoten,
e Fransen goed gezind was. Ge-
Si®eh vinden er zowel te Parijs als in
to„ n a's Lyon, Marseille, Rijssel, etc.
<ie a€® P'aatpS, zoals men die alleen in
L p-lgierse Kasba-h zou verwachten. Dan
etf er een of andere café een
(N°rdPartij plaats gevonden, volgens het
ster ®'de recept der Amerikaanse gang-
S: er rijdt plotseling een auto voor,
njt ePringen ettelijke gewapende mannen
j),' ze schieten dwars door de ruiten
0f voor de toonbank staande mensen
neringen snel het café binnen, degenen
All nallend die zich wilIe° verbergen.
i
t>ïs speelt 'zich in vijf, zes minuten af.
hu- terroristen springen weer snel in
v®r« en suizen weg. Kort daarop
litj c"bnen de overvalwagens van de po-
hu; f®11 blok huizen wordt afgezet, een
deiü, d!°°'rzocht, het betreffende café tij-
teósev- Z€t- maar meestal blijkt het niet
has>h gegevens omtrent de moorde-
Ztyjj® te weten te komen. De Algerijnen
Ze Ult vrees voor wraak of omdat
jj-erkelijk niets weten.
aatisi gemiddelde aantal overvallen en
'teti ,a?cn is negen Pe-r dag. In tien maan-
23oo werden 600 doden genoteerd en
de ,gewonden. Lang niet altijd worden
den ®cntoffers neergeschoten. Vaak wor-
du sf„e' evenals dit te Parijs in de Rue
ofwe] districten verdeeld, die weer on
derverdeeld zijn in zones, sectoren, sec
ties. groepen en cellen. De cellen bestaan
uit drie of vier leden, waarvan er slechts
een de leider van een andere cel kent.
Deze organisatie is ontleend aan die van
de communistische partij en de verzets
beweging tijdens de oorlog.
Door het systeem der cellen is het
uiterst moeilijk, achter de identiteit der
leiders van de districten en zones te ko
men. Daardoor ook blijven de kopstuk
ken, wier namen over het algemeen wel
bekend zijn, buiten schot. Ze doen zich
voor als de organisatoren van inzamel-
acties. Er zijn er, die deelgenomen heb
ben aan de befaamde conferentie van
Bandoeng, waar onder communistische
leiding de Aziatische en Afrikaanse lan
den bijeenkwamen, voor het organiseren
van een gemeenschappelijke actie tegen
het westen.
Ferhat Abbas', een der leiders van de
Algerijnse vrijheidsbeweging, heeft inder
tijd gedreigd, de oorlog naar Frankrijk
over te brengen. Hij is er misschien niet
aansprakelijk voor, maar het feit ligt
daar, dat velen daar thans in angst en
vrees leven voor de „commando's" van
het F.L.N., die gewoonlijk gemotoriseerd
zijn en geen pardon kennen.
Het bedrijven van sabotage behoort
eveneens tot de activiteit van het F.L.N.
Kort geleden brak er brand uit in de
kraakinstallatie van een raffinaderij te
Gonfreville-L'orcher in Normandië. Te
Lyon werd aan de voeten van het stand
beeld van Lodewijk XIV een hoeveelheid
explosieve middelen gevonden, welke on
getwijfeld bestemd waren voor de reus
achtige Berliët-vrachtauto, die speciaal
voor de petroleumvelden van de Sahara
is gebouwd en vervoerd zou worden over
het Plein, waarop het standbeeld zich
verheft.
Het F.L.N. heeft een programma van
sabotage en sociale onrust ontwikkeld,
dat volkomen in de kaart van de commu
nisten speelt en er een idee van geeft,
hoe Algerije geregeerd zal worden, wan
neer de terroristische rebellen er het heft
in handen zouden krijgen, iets, waarvoor
vele Algerijnen ten zeerste vrezen. De in
zamelingen, die bij de Algerijnse e.a.
Noordafrikaanse arbeiders in de Franse
industriecentra worden gehouden, brengen
naar schatting per jaar één miljard, twee
honderdmiljoen franken op. 't Geld wordt
via Zwitserland en Egypte naar Algerije
overgebracht. Elke maand vertrekt een
auto, voor tientallen miljoenen aan groot
en klein geld bevattend, uit Parijs naar
een onbekende bestemming. Dit geld is
het resultaat van de „vrijwillige bijdra
gen", te Parijs en 'omstreken bijeenge
zameld.
De clandestiene wapenhandel in Frank
rijk moet geheel in handen van de man
nen van het F.L.N. zijn, die er enorme
bedragen verdienen. Ze leveren na
tuurlijk ook de wapens voor hun terro
risten en deze moeten uit „vrijwillige"
"bijdragen betaald worden.
Het F.L.N. int niet alleen „contribu
ties" voor wat ze de „nationale zaak"
van Algerije noemt, maar legt ook boe
ten op voor wat het min of meer zware
vergrijpen noemt. Ontdekt een F.L.N.-
cel onder de Algerijnse werklieden b.v.
van Renault te Parijs, een man, die
vroeger in het Franse leger gediend heeft,
dan eisen ze een grote boete van hem.
Want hij is vrijwillig in Franse dienst
gegaan. Of dit gebeurde, toen er nog nau
welijks sprake was van een nationale Al
gerijnse beweging, doet er niets toe. Hij
moet betalen. Anders worden er maatre
gelen tegen hem genomen. Nog enkele
dagen geleden werd z-o'n Algerijn in de
fabriek door twee hem onbekende land
genoten en tevens geloofsgenoten aange-
MS»
fwMil
'ijk.
on gebeurde, gewurgd en hun
6e ergens op straat gegooid. Kort na
hien "erval in de Rue du Saumon vond
drij ft een straat van de wijk Levallois
gewUjg|eriJnen op het trottoir, eveneens
geïf'is bijna niet te geloven, maar vol-
tetgeen de Franse politie omtrent
QrSani en d« haar beconcurrerende
®ate Ai a-tie' m-N.A. (Mouvement Natio-'
gaa,wSerienne) heeft weten te verzamelen
düi2e et hier om een leger van vijftig-
d® tei> -man' die a"en min of meer bij
'°nstische activiteiten betrokken zijn
^lahsch--°n'<ter zich ettelijke duizenden
teoejv, behorende tot de z.g. stoot-
^aI>en ®evint'en, die van automatische
en voorzien zijn.
'teefd heeft Frankrijk, op voor-
Van Algerije, o.a. in drie „willayas"
Jtl Ai
Mongi Slim, de leider van de Tunesi
sche delegatie, heeft vrijdag in de poli
tieke commissie van de V.N. gezegd, dat
Frankrijk thans in Algerije over ongeveer
900.000 man troepen beschikt. Dit be
tekent, aldus de Tunesische afgevaardig
de, dat er in Algerije één Franse militair
is op elke tien inwoners van een gebied,
dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
De verliezen, die de Algerijnen waren
toegebracht bedragen tot dusver ten
minste 45.000 man, zo zeide Mongi Slim.
De Tunesische afgevaardigde corrigeer
de op het eind van zijn rede het cijfer,
dat hij had opgegeven voor de sterkte van
de Franse strijdkrachten in Algerije. Er
zijn 150.000 en niet 900.000 man in Algerije,
zo merkte Slim op, die niet beschuldigd
wilde worden van overdrijving.
(Dit aantal van 150.000 wekte verwonde
ring bij enkele afgevaardigden, die op
merkten, dat de Fransen zelf gewoonlijk
spreken van 400.000 man als zij een op
gave doen van het aantal Franse troepen
in Algerije).
In het officiële verslag van de ver
gadering wordt gezegd, dat Mongi Slim
het aantal Franse militairen in Algerije
op 760.000 inplaats van op 150.000 schat,
zoals eerder was gemeld.
De journalisten, die de gelijktijdige
Engelse vertaling van Slims toespraak
hebben beluisterd, zijn het er allen over
eens, dat Slim volgens deze vertaling
zijn aanvankelijk genoemd cijfer, 900.000,
heeft veranderd in 150.000.
Volgens Slim strekt de activiteit van de
Franse troepen zich uit tot de zuidelijke
Sahara. Vluchtelingen stroomden Tunesie
binnen en de Tunesische regering was ge
dwongen geweest bij het Hoge Commis
sariaat der V.N. voor de vluchtelingen om
hulp aan te kloppen.
Om een einde aan de Algerijnse „oor
log" te maken waren onderhandelingen
nodig volgens de beginselen van het
Handvest der V.N. Dit hield in, dat er
elementen van het Algerijnse vraagstuk,
overeenstemming moet zijn over de hoofd-
Frankrijk is door het F.L.N. o.a. in
drie Williaya'sofwel districten
verdeeld. Dat vergemakkelijkt de
organisatie.....
In tal van volkswijken van Pa
rijs kan men de Algerijnen zien,
die er in de fabrieken of als los-
werkman in allerlei baantjes wer
ken. Deze Algerijnen zijn Fran-se
staatsburgers. Ze hebben dezelfde
rechten als de Fransen. Ze wo
nen vaak in kleine hotelletjes bij
tientallen tezamen. Soms rijen die
hotelletjes, feitelijk grote loge
menten, zich in een straataan
een. Men kan zich dan, ofschoon
in het hartje van Parijs, ergens in
Algiers wanen. De meeste toeris-,
ten komen niet in de buurten,
waar de Algerijnen en andere
Noordafrikanen wonen. Tenzij
ze in de achterstraatjes van de
Boulevard Saint Michel belanden,
of in een verre hoek van Mont-
martre. Ze hebben er in het laat
ste geval geen idee van, dat onder
die Algerijnen een burgeroorlog
woedt, welke honderden doden en
duizenden gewonden eist, waarin
zelfs kin-deren niet ontzien wor
den en vrouwen een actief aan
deel hebben, zoals de jeugdige
Djemila Bouhireb, die kort gele
den ter dood veroordeeld werd,
wegens medeplichtigheid aan
moorden op landgenoten. Ze had
in opdracht van het befaamde
F.L.N. gehandeld.... Over dit
F.L.N. vindt men in nevenstaand
artikel bijzonderheden, die menig
lezer en bezoeker van Parijs de
haren te berge zullen doen rijzen.
sproken. Hij weigerde zich te laten af
persen. De volgende dag vervoegden de
mannen zich aan zijn woning. Ze lieten
hem een briefje zien, waarop hem werd
medegedeeld, dat hij ter dood was ver
oordeeld. De mannen verzochten hem, hen
te volgen. Hij veinsde, gewillig met hen
mee te zullen gaan, maar buiten geko
men kreeg hij de kans te ontsnappen en
hii meldde zich bij de politie. Daar deed
hij het verzoek, opnieuw in het leger te
worden opgenomen. Wanneer ik blijf wer
ken, ben ik ten dode gedoemd, zei hij.
De Algerijn bad vóór zijn „arrestatie"
de handtekeningen op het briefje niet
kunnen ontcijferen. Men had het hem in
de hand geduwd en hij leverde het aan de
politie over. Deze was erdoor in staat, een
inval te doen in een hotel in de impasse,
ofwel doodlopende straat Questre. Daar
ontdekte ze eveneens de zetel van een
moordtribunaal. De rechters kon ze niet
te pakken krijgen, maar wel twee „col
lectanten".
Iedere dag bevatten de stadspagina's
der Parijse kranten diverse berichten over
moordpartijen. Een der laatste heeft be
trekking op twee broers, een tweeling,
die in een caféhotel op de Boulevard
Garibaldi, nadat ze er het een en ander
gedronken hadden zich allesbehalve vlei
end over het F.L.N. en zijn praktijken
uitlieten. Een spion bracht hetgeen ze
gezegd haden aan de leider van de in het
hotel zetelende cel over. Deze riep het
tribunaal bijeen, dat de broers tot zeven
duizend franken boete veroordeelde. Ze
weigerden te betalen. Toen kwam het tri-
bunaal weer bijeen en de tweeling werd
ter dood vero-ordeeld. Tegelijkertijd zond
men drie „tueurs" (dodens, moordenaars)
op hen af. Toen ze op de deur van de
kamer van de twee broers aanklopten, die
niet ver van het café-hotel-moordhol
woonden, greep een hunner een oude ba
jonet en stortte zich op de bezoekers.
Een ervan viel, met een steek in zijn
buik, dodelijk gewond neer, de tweede
werd eveneens zwaar gewond, de derde
vluchtte, als een razende om zich heen
schietend. De broers, Chabanne en Ali
Aloucen geheten, waarschuwden de „bri
gade des agressions et violence", dus de
brigade van de aanvallen en geweldple-
Het hotelletje in de doodlopende
Rue Saumon in Menilmontant, de
bekende Parijse arbeiderswijk. In de
kelder hield het Algerijnse moord
tribunaal zijn zittingen.
gingen en deze doorzocht het hotel en
verrichtte er veertien arrestaties, waarbij
ze de hand wist te leggen op twee „chefs"
Toumi Hariche en Hocine Alliaoui.
Het F.L.N. heeft óók front gemaakt te
gen de syndicalistische vakbond der Al
gerijnen, de Union Syndicale des travail-
leurs algerijns. De secretaris-generaal
ervan, Ahmed Bekhat, is door hen ver
moord. omdat hij weigerde zijn vakhond
door het F.L.N. te laten misbruiken. Niet
alleen in het verborgene werkt het. Zo
als gezegd de moorden en de moord
aanslagen vinde-n behalve in kelders ook
op straat en in het volle daglicht plaats.
We vermelden hier nog sl-echts de recente
moord op een perron van de Metro in het
station van de Place de la Républ-ique.
Daar werd een Algerijn met drie revol
verschoten gedood. Onder het talrijke pu
bliek ontstond een paniek. Er waren er.
die zich in doodsangst languit op de grond
wierpen, anderen renden naar de uitgan
gen. Van de ontstane verwarring wisten
de moordenaars gebruik te maken, om te
ontsnappen.
Men eist in Frankrijk strenge maatre
gelen, ten einde aan een werkelijk on
houdbare toestand een einde te maken.
Dus staanwe morgen aan het begin
van het nieuw kerkelijk ja-ar. We ho
pen van harte, dat het begin beter zsal
zijn dan de aanvang van ons artikel
Ed Gein
is-- '-\
Ergens in een landelijke streek van de Amerikaanse staat Wisconsin
heeft zich een reeks van afschuwelijke drama's afgespeeld, waarvan -de
politie de finesses nog niet heeft weten te achterhalen. Bij het dorp
Plainfield woonde een boer, een vrijgezel, Ed Gein genaamd, een schuchter
onaanzienlijk mannetje, dat om een geijkte uitdrukking te gebruiken, geen
vlieg kwaad deed. Plainfield, het woord betekent onaanzienlijk, niet mooi.
Het was daar een plain field, een weinig aantrekkelijk stuk land, toen de
eerste bewoners er zich vestigden. Plainfield groeide niet op Amerikaanse
wijze uit tot een miljoenenstad. Het verwierf zich in de nauwelijks een
eeuw, dat het bestond, ofschoon het in het land der onbegrensde mogelijk
heden lag, op geen enkele manier ook maar enige reputatie.
Just PlainfieldEen brokje Amerika, zoals de beroemde schrijver
Sinclair Lewis dit beschreven heeft in zijn bekende roman „Babbitt".
Ed Gein zou een Babbitt kunnen zijn geweest. Maar
Hij was een moordenaar, die onopval
lend in en rond Pl-ainffield rond/waarde
en sluw zijn slachtoffers koos, meestal
alleenwonende vrouwen, die hunkerden
naar een beetje gezelligheid. Wel, ze von
den die bij de vrijgezel Ed Gein, de man,
die een florerende boerderij bezat - - Het
verhaal er van kunnen ze niet navertel
len. De politie van Plainfield is nog be
zig, de brokstukken ervan, die ze na lang
durige nasporingen bijeenzamelde, aan
elkander te voegen, tot een ongetwijfeld
luguber geheel.
Evenals zovele geruchtmakende crimi
nele zaken de pen van een Simenon
en Havank waardig kwam ze slechts
door een toevallige omstandigheid aan het
licht, nadat Ed Gein naar schatting reeds
tweeentwintig slachtoffers had gemaakt.
De sheriff van Plainfield, Otto Brueder,
stelde een onderzoek in naar aanleiding
van de geheimzinnige verdwijning van de
53-jari-ge Berenice Worden, een winkelier
ster. Het routineonderzoek voerde hem ook
naar de boerderij van Ed Gein, die tot haar
vaste klanten had behoord. Maar wie zou
nu argwaan opvatten tegen dat verlegen
kereltje met zijn zachte stem en inne
mende manieren? Eerst had de sheriff
nog geaarzeld. Buren van Bernice Wor
den hadden hem Ed Gein nnet nadruk
genoemd als iemand, die vaak bij haar in
de winkel kwam. Was dit echter zo onge
woon? Ed Gein woonde een eind buiten
het d-orp, bijna tien kilometer. Zijn enige
uitgang was inkopen doen in de een of
andere winkel. En Berenice Worden hield
van een gezellig praatje.
Na enig aarzelen begaf de sheriff zich
toch vergezeld door twee politiemannen
4 in zijn jeep naar de boerderij. Ed Gein
■rAa 1 bleek niet thuis en bevond zich op zijn
land. Mén vond hem aan het uiteinde
daarvan, spelend met een kind van zijn
buurman.. Terwijl de sheriff hem onder
vroeg, hadden de agenten, die in de boer
derij waren achtergebleven, hun nieuws
gierigheid niet weten te bedwingen. Nie
mand kwam, dat wisten zij, bij Ed Gein.
Hij had geen vrienden, was het liefst al
leen, naar hij altijd zeide. Niet in de boer
derij zelf, maar er achter, in een lage
schuur, troffen ze tot hun ontzetting een
onthoofd lijk aan. Er naast hingen allerr
lei slEigersgereedschappen. Ze waarschuw
den onmiddellijk de sheriff, telefoneerden
om versterking en Ed Gein werd naar zijn
boerderij gevoerd. Daar ontkende hij
glimlachend, iets van de aanwezigheid
van het lijk af te weten. Toen echter de
agenten met vier mensenhoofden kwamen
aandragen, die ze in de schuur verstopt
hadden gevonden, gaf hij toe. Berenice
Worden misschien wel gedood te hebben,
maar er zioh niets van te herinneren.
Desondanks herhaalde hij met monotone
stem: mijn boerderij is geen slagerij..
Ook toen men nog gedeelten van lijken
van vier vrouwen vond bleef hij bewe
ren, zich niets te herinneren. Dertig uur
lang hield hij dit vol. Al die tijd onder
vraagd, gaf hij tenslotte toe, wellicht iets
met al die lugubere dingen uit te staan
te hebben, zich echter niets te kunnen her-
inneren. Ondertussen had de politie in
een kast nog 5 vrouwenhoofden gevonden
keurig in plastic verpakt en bij de boer
derij. nog geen twintig centimeter onder
de grond, nog meer resten van vrouwen
lichamen.
Ed Gein werd naar de stad Madison
overgebracht, waar het parket hem na
der verhoorde, hierbij gebruik makend
van de z.g. leugenmachine. het apnaraat
waarmede kan worden vastgesteld, of
iemand de waarheid vertelt of niet of
minstens ongedurig en angstig wordt. Hier
erkende hij. ook een zekere Mary Hogan
te hebben vermoord, de eigenaresse van
een drankzaak te Pine Grove niet ver
van Plainfield. die in 1954 plotseling ver
dween zonder een spoor achter te laten.
In een' der bij Ed Gein gevonden vrouwen
hoofden is reeds dat van Mary Hogan
herkend. Mary Hogan moet indertijd ver
moord zijn. Want men had in haar kamer
een grote bloedplas gevonden en bloed
vlekken op de deur er van. De misdaad
was echter nooit opgehelderd.
Ed Gein kort na zijn arrestatie.
We zullen hier de lezer de vele weer
zinwekkende bijzonderheden besparen, die
bij het verdere onderzoek aan het licht
zijn gekomen. Intussen, bij de vraag,
of Ed Gein krankzinnig is of'slechts veinst
dit te zijn, speelt het feit een belangrijke
rol, dat zijn moeder, indertijd te Pain-
field voor een heks doorging en dan ook
de bijnaam van „De Heks" had. Men
dichtte haar allerlei zonderlinge dingen
toe en sommige mensen geloofden, dat ze
in verbinding stond met de duivel..
De moeder van Ed Gein is in 1945 over
leden. Naar de politie aanneemt, is zij
het wellicht geweest, die hem tot zijn gru
weldaden aanzette. Iemand moet hem
daarbij geholpen hebben. Want het lijk van
Mary Hogan werd van Pine Grove naar
de boerderij in Plainfield overgebracht en
de miezerige Ed Gein heeft dit vermoe
delijk niet alleen kunnen doen. De lijken
der slachtoffers werden gebalsemd. Van
hun huid is, naar de politie heeft kunnen
vaststellen, bekleding voor stoelen ge
maakt.
De hoofden werden „vakkundig" gecon
serveerd. Bij dit alles moet Ed Gein een
medeplichtige hebben gehad.
Intussen heeft hij, volgens de laatste
berichten uit Wisconsin beweerd, slechts
twee vrouwen vermoord te hebben. De li
chamen van anderen zouden door hem na
dat ze pas ter aarde waren besteld, uit
hun graven zijn gehaald, daarna naar zijn
boerderij gebracht, waarna hij evenals
de befaamde Landru ze aan stukken sneed
en verbrandde.
Veel is cr nog onverklaarbaar in deze
schokkende affaire. De justitie wil nog
door een psychiatrisch onderzoek uitge
maakt zien, of Ed Gein werkelijk krank
zinnig is. Men is thans begonnen met een
onderzoek naar de plaatsen waar Ed Gein
graven geschonden kan hebben. Hij be
weert o.a. de overlijdensadvertenties in
de kranten nagelezen te hebben en op
grond daarvan naar de kerkhoven te zjjn
gegaan
Het valt te begrijpen, dat vooral in de
staat Wisconson deze zaak een enorme
indruk heeft gemaakt.
K. H.
van de vorige week, toen ongeveer met
het slot werd begonnen.
Allons, aan mensenwerk hapert altijd
wel wat. En soms heel wat. Weshalve
het geraden is bij al ons doen en laten
ons van de steun van Boven te verze
keren.
De Kerk doet niet anders en het of
ficie van morgen is één doorlopend ver
zoek in die richting. Op U vertrouw ik,
wil mij niet beschamen. Wijs mij Uw
weigen en maak met Uw paden mij be
kend. Verwek Uw macht en kom, opdat
wij van dreigende gevaren worden ont
trokken. Betoon ons barmhartigheid en
6chenk ons Uw heil. Laat ons door
waardige eerbetuigingen ons op de aan
staande plechtigheden onzer verlossing
voorbereiden. Een greep uit -de smekin
gen als erkenning van onze onmacht.
Maar met die erkenning kunnen we
niet volstaan. We hebben een vrije wil
en dienen derhalve in ons zelf alles od
alles te zetten om tot een geordend
geestelijk leven te komen.
Wie zou ons beter de weg kunnen
wijzen dan St.-Paulus? Hij wordt dan
ook in het Epistel aan het woord ge
laten.
Het is tijd, aldus de apostel, om op te
staan en uit d-e dommel te ontwaken.
Het is nu aanpakken. Weg nu met de
werken der duisternis en aantrekken de
wapens van het licht. We kennen di®
wapens uit de brief aan de Efesiërs van
enkele weken terug: gerechtigheid, be
reidwilligheid tegenover het evangelie
van de vrede, geloof en het Woord Gods
En weg met de ondeugden van het
lichaam, de twist en de jaloersheid.
Een heel program voor het nieuwe
jaar. Wat gaan we er van maken. Met
élan voorwaarts en omhoog?
Het Evangelie brengt opnieuw het
visioen van de laatste dagen van da
wereld en van de les van de vijgeboom.
Advent. We gaan ons voorbereiden op
de komst van Hem, die met inzet va-n
alles onze verlossing bewerkte.
Moge deze komst met Kerstmis ons zo
voorbereid vinden, dat we de tweede
komst op de oordeelsdag zonder vrees
tegemoet kunnen zien.
Bij goede wil is het niet zo moeilijk.
Doch ook niet zo eenvoudig en gemak
kelijk.
Advertentie
- Badyderm-zeep
De spoorwegongevallenraad zal op vrij
dag 20 december in bet paleis van justitie
te 's-Hertogenbosch in het openbaar een
onderzoek instellen naar het ernstige
spoorwegongeluk, dat op 12 sugustus van
dit jaar bij Woensel is gebeurd. De zit
ting begint om half elf,
