HOLIDAY ON ICE: machtig brok
Amerikaanse show-business
Duitse T. E. E.-trein tussen
Amsterdam en Frankfurt
erhogt
De noodzaak van commerciële televisie
ing
^eg Krimpen naar
Bergambacht
Romantisch levenmaar in het hotel
wacht de kinderjuffrouw
H'
Tl
i
OTEM zet haar standpunt uiteen
Indonesische
verblinding
Prix Goncourt toege
kend aan Roger
Vailland -
^°or benzinedampen
gedood
Prix Tlieophraste
Renaudot
Altijd rake flitsfoto's
met PHILIPS „Photoflux
Met ingang van gisteren
Luxe en snelle reismogelijkheid uitgebreid
officieel schrijven van de Stichting
van de Arbeid aan Minister
DINSDAG 3 DECEMBER 1957
PAG En a 3
krijgt parallelwegen
(Van onze speciale verslaggever)
DORTMUND, december.
„Het is merkwaardig, dat het Europese publiek geheel anders rea
geert op onze show dan de Amerikanen. Hier is men er écht „in":
spontaan, enthousiast, gul met een gemeend applaus. In Amerika is
het publiek verbeeld: het heeft de kans, veertien uur per dag naar de
televisie te kijken, die twaalf stations uitzenden. Ze worden dan zo
snobistisch, dat praktisch niets meer hen interesseert. Ze komen wel
kijken, maar hun reacties zijn lauw, zo in de geest van „vooruit, ze
doen hun be§t, laten we maar klappen". Neen, geef mij maar Europa,
daar is het werkelijk plezierig werken''. Dit zei Arnold Shoda, een van
de top-stars van de Amerikaanse ijsrevue „Holiday on Ice". De 31-
jarige Shoda is niet voor niets vol lof over de Europeanen, die de
show komen bezoeken: avond aan avond in een uitverkocht huis wer
ken is inderdaad wel plezierig.
Machtig brok show-bussiness
„In m'n eisen bed*'
Het feilloze flitslampje
25 ct
A i r-condition ing
H
Sa
Kostuum van 1000 gulden
Amerikaans brein
h>
„Klakkeloos kijken"
Speciale programma's
Cultuur en „cultuur"'
„Pension Hommeles"
Gemütlichkeit
.Meridiaan'
Aan de Franse auteur Roger Vailland
is voor zijn roman „La Loi" de Prix Gon
court 1957 toegekend, de hoogste Franse
literaire prijs. De vijftigjarige schrijver is
zijn literaire loopbaan begonnen in de
surrealistische richting, welke hij echter
later de rug toekeerde. Zijn voornaamste
werken komen na 1945, vooral de romans:
„Beau Masque" en „325.000 frs". Ook als
toneelschrijver heeft hij reeds zijn sporen
verdiend: „Héloïse et Abelard" en ,,Le
Colonel Forster plaidera coupable", een
stuk, waaruit duidelijk de uiterst linkse
politieke richting van de schrijver blijkt.
In zijn roman „La Loi", die zojuist be
kroond werd, beschrijft hij zestig uren uit
het leven van een kleine havenstad aan
de Adriatische Zee. „La Roi" is een wreed
spel, dat in alle herbergen in Zuid-Italië
mét grote hartstocht wordt gespeeld. Zo
als in het spel zelf, benutten de persona
ges die in 't boek optreden, in het leven al
les wat zij bezitten, geld, macht, list en
schoonheid, zodat zij tenslotte de wet
kunnen opleggen, of op hun beurt de wet
van de sterkste of van de schoonste moe
ten ondergaan.
Hoewel dit onbarmhartige boek geen
enkel respect heeft voor de traditionele
moraal, ontkomt men toch niet aan een
indruk van gezondheid en kracht, nog
verstrekt door de klare en heldere stijl.
er'if>r Kroncmnn in zijn fantasti
sche creati van Zonnegod
Gisteren is aanbesteed de aanleg van
Q Parallelweg langs de nieuwe provinci-
Weg Krimpen a.d.'IJssel-Bergambacht.
eze weg, die circa 15 km. lang is en
0 i» verband met de slechte ondergrond
Palen is gebouwd, zal na het gereed-
■hen van de nieuwe brug op öe storm
^°edkering in de Hollandse IJssel te
kJ7mpen a.d. IJssel belangrijk in bete-
v nis toenemen, vooral voor het vracht-
^rkeer tussen Utrecht en Rotterdam. De
€nke^e Jaren geleden voltooid en
in de toekomst van twee rijwielpaden
iede.r lVi m breed worden voorzien.
^eUwe inzichten èn de ontwikkeling van
j bromfiets verkeer hebben echter ge-
t°t de mening, dat dergelijke rijwiel-
te 6n minstens.2,50 m breed zouden moe-
zijn. Voorts is gebleken, dat de nieuwe
Uitg ee.n grote aantrekkingskracht heeft
torge°efend op het steeds meer gemo-
lseerde verkeer, als het rijwiel- en
0tnfietsverkeer.
va?aarom is besloten de weg te voorzien,
lep Parallelwegen, die dus bestemd zul-
torj-pin zowel voor het langzame, gemo-
fiet», de verkeer las het rijwiel- en bro
Iinvc
htugjlci^els is de verbreding van 28 beton
v°orfen 'n deze weg in verband met de
Kep ge®omen aanleg van de parallelwe-
?erste^1JWe' voltooid, aldus de ANWB. De
bfeed* Van de twee parallelwegen, ter
IVegJU® van 3,50 m en met een gesloten
etc. zal dus thans worden aangelegd.
tfrfo gara§e te Schoonhoven is giste-
^aak C "iarige petroleumventer W. den
°rn v Streefkerk door benzinedampen
t)e J ^even gekomen.
1 ten i an is- "adat hij zijn auto warm had
va etl' ^ezig geweest met het vul-
ehige 11 bussen. Zijn broer vond hem
Pees.heUren 'ater bewusteloos. Twee ge-
de l6„ren hebben geruime tijd getracht
^Vhsgeeeten op te wekken. De heer
was gehuwd en vader van een
het acrobaten-paar Rosemarie en Robert
Unger, de kostelijke komiek Guy Longpré
en Werner Kroneman om nu maar en
kele .namen te noemen - samen met de
dames- en berenballetten „The Glamour
Icers" en „The Ice-Squires" een fantas
tische show op de spiegelgladde ijsvloer
brengen in een montage, die alleen maar
in een Amerikaans brein kan worden ont
worpen.
Zo wordt op de muziek van Kavels
Bolero een fantastisch ballet gemaakt,
waarin Werner Kroneman als Zonnegod
optreedt. Voor deze rol wordt Werner Kro
neman van top tot teen goud geschminkt
Hiervoor is een speciale installatie nodig,
bestaande uit een verfspuit en een douce,
om de artiest zo snel mogelijk na afloop
van zijn nummer weer af te schminken.
De schminklaag kan namelijk maar korte
tijd op zjjn lichaam blijven: zou het te
lang duren, dan zou de gouden laag de
artiest verstikken In ditzelfde ballet
wordt gebruik gemaakt van een rokende
en vuurspuwende vulkaan van meer dan
vijf meter hoog
Het slot van de show brengt een carna
val bil de Eskimo's, compleet met een
vijf minuten durende sneeuwval, bestaan
de uit een overweldigende hoeveelheid
warrelende zeepbelletjes
Dit is Holliday on Ice.
Holiday on Ice, een machtig brok Ame
rikaanse show-bussiness. Vele nationali
teiten vinden in deze bussiness hun
bestaan. Een bestaan van reizen, elf
maanden van het jaar, leven op hotelka
mers en iedere dag trainen om in vorm
te blijven, om het eigen nummer nog
méér te perfectioneren. Elke ochtend van
9 tot 12 uur staan de kunstrijders op het
ijs, oefent het ballet. Een hard, inspan
nend leven, dat niet altijd zo romantisch
is, als de buitenwacht denkt. Een leven
zonder huiselijkheid want 'n hotelkamer
kan toch nooit wedijveren met een naar
eigen smaak ingericht huis maar ook
een leven met applaus, met de gouden
flonkering van felle spot-lights, van de
doordringende geur van schmink..
Dus toch romantiek?
We hebben het gevraagd aan de Neder
landers, die bij Holiday on Ice werken:
de dirigent Sem Kapper, het echtpaar
Mona en John Meèrhoff uit Amsterdam
optredend in het ballet
„Natuurlijk zit er wel romantiek in ons
werk maar, het blijft werk. Hard en
vaak ongenadig. We verdienen goed, maar
daarmee koop je nog geen geluk. Alle
echtparen in de show en dat zün er
heel wat moeten kinderjuffrouwen
aannemen, omdat zij zelf voor hun eigen
kinderen praktisch geen tijd hebben
John Meerhoff sinds 1953 bij Holiday
on Ice, na een geslaagde auditie voor de
directie van de show in Rotterdam
vindt het heerlijk, weer naar Nederland
te komen: „kan ik eindelijk weer eens
naar huis. In mijn eigen bed slapen."
Romantiek?
Maar de show draait door. Avond aan
avond in stampvolle zalen. Want de men
sen willen genieten van het spectaculaire,
van de grootse show, van de kundige
schaatstechniek. Dit krijgen zij van Holi
day on Ice. in overvloedige mate.
Maar als de lichten gedoofd zijn, de
schmink verdwenen, haasten de sterren
zich naar hun hotel, waar de kinderen al
slapen De echtparen hebben elkaar dan
nog, de ongetrouwden blijven alleen
Elf maanden van het jaar
Holiday on Ice: een flitsende, bruisende
show, vol leven, vol schittering, vol kos
telijke vondsten, een groots en machtig
schouwspel, gebracht door mensen, die I de Hamburg-Zürich en Roer
ondanks alles, de show niet meer kunnen! ve
missen
Ineezonden Mededeling
De „Prix Theophraste Renaudot" werd
verleend aan Michel Butor voor zijn boek
„La Modification". De 31-jarige Michel
Butor is evenals Roger Vailland kandidaat
filosofie. Voor hij begon te publiceren
werkte hij mee aan talrijke revues. Sinds
1954 publiceerde hij de volgende romans:
„Passage de Milan", „L'Emploi du temps"
en „La Modification".
gerscompartimenten en 53 in de restaura
tie-afdelingen en de bar. In deze luxe
trein die over een omroepinstallatie be
schikt, vindt men verder nog een schrijf
kamer, terwijl de haastige zakenman zelfs
nog een steno-typiste kan laten komen en
zo nodig kan telefoneren, zelfs inter
nationaal.
(Van onze Amsterdamse redactie)
Sinds begin juni verbindt de Trans
Europa Expres als een rjjdend en klin
kend bewjjs dat de integratie ook in de
spoorweg wereld gestalte heeft gekregen
70 steden in enkele landen van West-
Europa. Tot gisteren toe werd de T.È.E.-
verbinding „Rhein-Main" tussen Frank
furt am Main—Amsterdam v.v. gereden
met een gewoon dieseltreinstel van de
Duitse Bondsspoorwegen. Thans echter
heeft de Bundesbahn op dit traject ook
haar T.E.E.-materiaal, dat al gebruikt
gebiedParijs ingeschakeld. Hierdoor
wordt de reiziger belangrijk meer comfort
geboden.
Op het ogenblik wordt de show gegeven
in de Wcstfalenhalle in Dortmund, het ko
lossale sportpaleis, waarin elke avond
12000 mensen met glinsterende ogen naar
het hartverwarmende en spectaculaire
schouwspel kijken.
Een spectaculair schouwspel, dat is het
inderdaad wat de Amerikanen brengen.
Een bonte mengeling van fantastische kos
tuums, een overdaad van romantisch
schijnwerperlicht, grandioze schaatstech
niek en een hartveroverende charme.
Holiday on Ice..
Amerikanen, Fransen, Duitsers, Zwe
den, Zwitsers, Oostenrijkers en Nederlan
ders: zij vormen met bijna 100 mensen in
totaal de Europese sectie van Holiday on
Ice, één van de vijf secties, die de show
in totaal kent. Elk van dez.e secties vormt
een afgeronde show, die één van de vijf
werelddelen bereist.
De eerste sectie start elk jaar met een
nieuw programma in Amerika, daarna
gaat ditzelfde programma compleet
met kostuums, decors, etc. naar Euro
pa, vervolgens is Zuid-Amerika aan de
beurt, dan volgt Afrika en tenslotte Azie.
Door deze methode, ontwikkeld d°or "e
grote baas van Holiday bn Ice, mr. Mor
ris Chalfcn uit Minneanopolis. kan een
produktie vijf jaar lang achter elkaar ge
speeld worden, waardoor de enorme kos
ten van de kostuums en de decors er „wel
uitkomen". Zo is het bijvoorbeeld mo
gelijk, de balletmeisjes maar liefst 42
in één show met kostuums uit te rus
ten, waarvan sommigen per stuk zo'n 800
tot 1000 gulden kosten.
Zo is men ook in staat, van de show
zo'n spectaculaire gebeurtenis te maken
als men thans kan aanschouwen. Men is
hiertoe zelf in de gelegenheid vanaf 10 de
cember, als de Amerikanen naar de Rot
terdamse Ahoy'-hal komen.
Men zal dan kunnen zien hoe Arnold
Shoda met de nieuwe ster Kay Servatius,
overrompelend en een charmante tech
niek, zoals wij nog zelden hebben gezien
Guy Lonepré en Ivor Robson, de komieken van de show, brengen in hun
nummer natuurlijk kolder, maar laten daarbij tevens ongelooflijke staaltjes
hunstrijden zien.
(V,
aar
an onze Haagse redactie)
t'ajj r vernemen heeft het bestuur
e_ stichting van den Arbeid zich in
ScllrÜven tot minister Suurhoff ge-
n
k(,-bg
Ogj verband met de tijdelijke ver-
ei^ e van de kinderbijslag. Zoals be-
s«re Zal het bestuur de minister advi-
"f J! kinderbijslag voor hen, die 16
'HI-
than;
s officieel met redenen om-
"er Per dag verdienen, te verho
et 10 cent per kind per dag.
k® ihk„ es wordt o.m. gesteld, dat voor
h 1 ihrio e-I?sgroePen van 85 Per week
S C1ifer voor het levensmiddelen-
v SestlSlnc^s november 1956 met 3,6 pet
v6Mi egen. Rekent men dat 1,5 pet. was
edin„°P''eerd in de lasten door de be-
ssoepsrjung opgelegd, dan. reste
ren toch nog 2,1 pet., die niet gecompen
seerd zijn en speciaal op de groepen met
laag inkomen zwaar drukken. Déze 2,1
pet, betekent voor een gezin met een in
komen van 85 inclusief A.O.W. en kin
derbijslag en met gemiddeld 2.4 kind,
een bedrag van 71 cent per kind per
week.
Aangezien de eerste uitkering pas per
1 april zal plaats vinden, zal het dus niet
bezwaarlijk zijn, indien het betreffende
kleine wetsvoorstel niet meer voor eind
december wordt aangenomen en uitge
voerd. Het hiervoor benodigde bedrag
van 36 miljoen zal worden geput
uit het kinderbijslag-vereveningsfonds.
Hieronder vallen niet de gelden voor de
kleine zelfstandigen, de ambtenaren, de
gepensioneerden én de weduwen, die al
les bij elkaar nog eens f 12 miljoen be
dragen, zodat het totale bedrag onge
veer .48 miljoen zal zijn.
De nog steeds in oprichting zijnde Onaf
hankelijke Televisie Exploitatie Maat
schappij (OTEM), die bij de regering een
verzoek om een zendmachtiging heeft inge
diend, waarover de Staten-Generaal zich
binnenkort zal beraden, heeft onder de ti
tel „De Noodzaak van Commerciële Tele
visie", een brochure het licht doen zien,
teneinde haar mening over het vraagstuk
der commerciële televisie bekendheid te
geven.
Zonder de redelijkheid van sommige der
aangevoerde argumenten te willen ont
kennen, moet ons toch van het hart, dat
deze brochure ons allerminst van de nood
zakelijkheid of zelfs maar in de gege
ven omstandigheden, waarbij de beste
dingsbeperking een grote rol speelt van
de wenselijkheid van invoering der com
merciële televisie heeft kunnen overtui
gen.
Om te beginnen stelt de brochure vast,
dat ei* vooral in het laatste jaar een dui
delijke groei van het aantal televisiekij
kers kan worden geconstateerd, dat het
kijkgeld hoog is in vergelijking met
hét aantal zenduren en dat een belangrijke
uitbreiding van dit laatste voorlopig niet
van de zijde der omroepverenigingen is te
verwachten. De minister van O.K. en W.
heeft namelijk meegedeeld, dat In 1958 om
financiële redenen geen uitbreiding van
het aantal wekelijkse zenduren van de
NTS kan worden toegestaan.
De samenstellers van de brochure vra-
gen zich naar aanleiding daarvan af, waar
om dan niet de mogelijkheid tot uitbrei
ding zou worden geopend zonder dat dat
grotere lasten voor het Rijk zal meebren
gen, namelijk door invoering van commer
ciële televisie. Zij zien daarbij echter, al
dan niet met opzet, over het hoofd, dat de
bestedingsbeperking, die ongetwijfeld de
voornaamste reden is, waarom de regering
niet tot uitbreiding van het aantal zend
uren wenst over te gaan, evenzeer voor
de particuliere sector geldt. Invoering van
commerciële televisie immers zou grote
kapitaalsinvestering vergen.
Het eerste argument, dat wordt aange
voerd om de uitbreiding van de zendtijd
te motiveren, is al bijzonder zwak. Bewuste
beperking van het aantal zenduren in Ne
derland zal, aldus de brochure, in de rand-
provincies onvermijdelijk het (blijven) kij
ken naar uitzendingen van over de grens
bevorderen. Volgens de samenstellers van
de brochure moet in dit opzicht scherp on
derscheid worden gemaakt tussen „het
klakkeloos kijken" dat zij dus ook ver
oordelen naar buitenlandse uitzendin
gen èn het ontvangen van programma's
uit andere landen, welke een onderdeel
van een Nederlands programma zijn, uit
gekozen en aanvaard onder Nederlandse
verantwoordelijkheid. Maar juist het ge
vaar voor dit „klakkeloze kijken" wordt
als argument aangevoerd door hen, die
het aantal zenduren beperkt wensen te
zien en die verlangen, dat de kijkers we
ten, welke levens- of maatschappij-be
schouwing achter de uitzendingen staat.
Beperking van het aantal zenduren in
Nederland kan volgens de brochure ern
stig afbreuk doen aan de afzet van Ne
derlandse produkten, wanneer in West-
Duitsland en België de reclame in de te
levisie wordt uitgebreid, respectievelijk
ingevoerd. Bovendien maakt uitbreiding
van het aantal zenduren het mogelijk om
op meer geschikte ogenblikken speciale
programma's voor de jeugd, voor volwas
senen en voor ouden van dagen te verzor
gen.
Maar of de OTEM bereid is en in 6taat
dergelijke programma's te verzorgen voor
de eerst- en laatstgenoemde categorieën,
welke niet tot de meest koopkrachtige be
horen en dus voor de adverteerders min
der interessant zijn,- vermeldt de brochure
niet.
Na te hebben vastgesteld, dat er over
het begrip cultuur in de wereld van ra
dio en televisie van deze wereld al
leen? nogal wat begripsverwarring is.
betoogt de brochure, dat de maatschappe
lijke taak van de teifcvisie moet worden
onderscheiden in het geven van informa
tie, het verschaffen van ontspanning en
het uitdragen van culturele waarden.
Gezien de samenstelling van de alom
vattende kijkerskring is de OTEM voor
nemens het accent te leggen op de infor
matie en de ontspanning, mede daardoor
aansturend op een geleidelijke openstel
ling van grotere kringen kijkers voor cul
turele waarden.
Dit laatste lijkt ons een illusie. Een
commercieel bedrijf, dat welvarend wordt
door het presenteren van veel gevraagde
artikelen, zou wel dwaas zijn om minder
gevraagde produkten te gaart leveren.
Daardoor zou immers de winst teruglopen
en zou men zich gedwongen zien opnieuw
met artikelen te komen, waarnaar vraag
is. In Engeland, dat in de brochure bij
herhaling ter vergelijking dient, zijn de
commerciële televisie-maatschappijen be
gonnen met uitzendingen van het Hallé-
orkest onder leiding van Sir John Barbi-
rolli en andere cultureel waardevolle pro
gramma's. Men heeft dit drie maanden
volgehouden, maar toen mo-est Sir John
het veld ruimen voor Val Parneli en an
dere kopstukken van het amusementsbe
drijf. Het serieuze deel der programma's
werd ofwel geëlimineerd ofwel naar min
der gunstige kijktijden verschoven en zelfls
de lengte van het nieuwsbulletin werd
bekort.
Eer. volgende maal hopen wij verder op
de brochure van de OTEM in te gaan.
„Pension Hommeles", het muzikale se
rie-blijspel van Annie M. G. Schmidt en
Oor Lemaire, waarvan de derde afleve
ring zaterdagavond bij wijze van uitzon
dering door de VPRO-televisie werd uit
gezonden, begint nu pas goed op gang te
komen. Het juiste evenwicht tussen spel,
zang en dans is gevonden. In de humor,
die aanhaakt op het gebeuren van alle
dag. was de pen van mevr. Schmidt thans
duidelijk te onderkennen. Ditmaal nam
zij een loopje met de hartstocht van haar
seksegenoten om slank te worden of te
blijven, waarbij Mary Dresselhuys een
verrukkelijk rolletje liet zien en ho
ren als de schoonheidsspecialiste met
een tot het einde prachtig volgehouden
Frans accent. De knappe regie van Erik
de Vries maakte het geheel tot uitstekend
televisie-amusement.
Daarna kregen Jan.Brusse en de foto
graaf Daniel Fresnay gelegenheid om
De eerste Duitse T.E.E.-trein naar Am
sterdam vertrok maandagochtend om 7
uur uit Frankfurt en kwaiQ na in Mainz,
Koblenz, Bonn, Keulen, Düsseldorf, Duis
burg, Oberhausen, Emmerich, Arnhem en
Utrecht gestopt te hebben, om 12.53 in de
hoofdstad aan. De terugreis werd begon
nen om 5 uur des middags met als aan
komsttijd te Frankfurt 22.59 uur. Zo zal
voortaan het reisschema van dit treinstel
zijn, waarvan de Duitse Bondsspoorwegen
er acht hebben laten bouwen voor het
T.E.E.-verkeer.
Het stel bestaat uit zeven rijtuigen,
waarvan de beide kopvoertuiugen zijn in
gericht tot machinekamers, waarin een
dieselaggregaat van 1100 p.k. staat opge
steld. De gehele trein is uitgerust met air
conditioning, zodat de ramen niet geopend
behoeven te worden, dat zou trouwens in
de compartimenten ook niet kunnen. De
maximumsnelheid is 140 km per uur.
De Bundesbahn heeft ons gedurende de
wachttijd in Amsterdam een „proefritje"
naar Apeldoorn en terug laten maken en
het moet gezegd worden: het comfort en
de accommodatie zijn voortreffelijk. Er is
een „open" compartiment waarvan het in
terieur op een vliegtuigcabine gelijkt met
33 heerlijk zittende grijsgetinte plaatsen,
die ook als slaapbanken kunnen worden
benut. Verder zijn 72 plaatsen onderge
bracht in coupés met een zijgang. Deze
coupés brengen met hun rood beklede
zitplaatsen (ook te veranderen in een
soort slaapbanken) en de goud-afwerking
de reiziger in de sfeer van de Duitse „Ge
mütlichkeit".
Het keukenrijtuig bevat een restauratie
afdeling met. 23 plaatsen, terwijl de res
tauratiewagen een zelfde aantal plaatsen
heeft. Daar is voorts nog een bar voor
7 personen en een gesloten reizigersafde
ling met 17 plaatsen, geschikt voor kleine
gezelschappen. In de 130 meter lange
trein, waarin charmante Duitse stewar
dessen met plezier hun werk doen, zijn
dus in totaal 122 zitplaatsen in de reizi-
naar aanleiding van hun p«as verschenen
boek „Nachten in Parijs" iets te vertel
len over het amusementsleven in Parijs.
Hef boek hebben we niet onder ogen ge
had, maar wat we aan foto's te zien kre
gen en wat Jan Brusse in een gesprek
met Karin Else Sluyzer, dat spoedig ont
aardde in een monotone monoloog, te
vertellen had, was niet bepaald een aan
sporing om in draf naar een boekhande
laar te lopen.
Karin Else Sluyzer op haar best zagen
we pas tijdens hef optreden van de Ar
meense Parijzenaar Charlez Aznavour, dat
door regisseur Joes Odufré boeiend en af
wisselend op het scherm werd gebracht.
Het journaal, dat de AVRO-televisie
maandelijks onder het motto „Meridiaan"
presenteert, ontleent zijn aantrekkelijk
heid hoofdzakelijk aan de onderwerpen,
die Kees Sandeman en Ger Lugtenberg er
voor weten te kiezen. Met die keus wa
ren ze gisteravond bijzonder gelukkig
geweest: eén beschouwing over de hou
ding van Indonesië, bijzonderheden over
het leven van de H. Nicolaas, bisschop
van Myra de échte Sinterklaas en
over de plaatsen, waar hij heeft geleefd
en thans als heilige wordt vereerd, frag
menten uit de film „The Pride and the
Glory" met een korte toelichting van re
gisseur Stanley Kramer zelf en een in
terview over de Kerstpottenactie van het
Leger des Heils. Dick de Vilder was een
sympathieke, rustige compère en Ger
Lugtenburg een goede regisseur.
Lex Braamhorst, die ditmaal het aan
tal goede oplossingen van de vorige wed
strijd niet bekend maakte, kwam weer
met een viertal nieuwe thans minder
moeilijke dubbeltekeningen in zijn ru
briek „Ziet u er iets in?" en de Spaanse
gitaar-virtuoos Paco Hernandez, ver
scheen opnieuw voor de Nederlandse TV-
camera's, ditmaal in gezelschap van de
flamenco-zanger Sernita de Jerez, wiens
uiterlijk en optreden niet evenredig wa
ren aan zijn zeldzame stem.
Tot slot een in documentaire stijl op
genomen televisiefilmpje, waarvoor het
gegeven was orfi.'-Ttö aan de onuitputte
lijke dossiers van Scotland Yard.
ET nieuws uit Indonesië is bijzon
der triest. Nu de behandeling van
de kwestie-Nieuw-Guinea in de
Algemene Vergadering der V.N. niet
het door Indonesië verlangde resultaat
heeft opgeleverd, dwingt het prestige
tot het waar maken van de vóór de
V.N.-debatten aangenomen dreigende
houding. Nederlanders mogen het land
niet meer binnen. De boycot van
Nederlandse ondernemingen het
meest spectaculair in het landingsver
bod der K.L.M. tot uiting komend
is begonnen. Het lot van onze land
genoten, die de laatste weken althans
op Java reeds aan ernstige beproevin
gen bloot stonden, is nog onzekerder
geworden. De Indonesische regering
draagt voor hun welzijn en veiligheid
uitsluitend de verantwoordelijkheid.
Maar wat betekent verantwoordelijk
heidsbesef voor de huidige leiders, die
zojuist in hun buitenlands beleid zo
onverantwoord met wapengekletter eri
eigenrichting hebben gedreigd? Het is
zaak, dat men in Nederland gereed
staat om op ieder ogenblik de evacuatie
van landgenoten te kunnen uitvoeren.
Wij zouden gaarne vernemen, welke
concrete maatregelen de Nederlandse
regering voor dit doel heeft overwogen.
En tevens, welke maatregelen Neder
land overweegt om in dit boycot-spel
het initiatief niet eenzijdig aan Indo
nesië te laten.
Het is duidelijk, dat de boycot van
Nederlandse ondernemingen een maat
regel is, waarmee Djakarta tevens in
eigen vlees snijdt. De toch al uiterst
wankele economie van het land heeft
daar'zelf op de eerste plaats van te
lijden, al bagatelliseren wij zeker de
getroffen Nederlandse belangen niet.
Het is opnieuw een bewijs van de ver
blinding, welke zich van de Indonesi
sche leiding heeft meester gemaakt. De
gehele Nieuw-Guinea-agitatie het is
uitentreuren van Nederlandse zijde
vastgesteld is van meet af aan
dienstbaar gemaakt aan de behoefte
om de bevolking van de jonge, nog
weinig samenhangende staat van de
interne moeilijkheden af te leiden.
Zelfs al zou de verontwaardiging over
de Nederlandse houding inzake Nieuw-
Guinea in de aanvang oprecht zijn ge
weest dan zou nog het werkelijke wel
zijn van de jonge staat gebieden, dat
dit probleem werd achtergesteld bij de
primaire noodzaak om intern de Indo
nesische maatschappij tot ontwikkeling
te brengen, inplaats van meteen de
aandacht te laten afleiden naar een
gebied, waarvoor Indonesië in de voor
zienbare toekomst toch geen ontwikke
lingsmiddelen beschikbaar heeft. In
feite gaat het de Indonesische leiders
dan ook niet om Nieuw-Guinea. en zij
zouden wellicht geen grotere moeilijk
heid in de schoot geworpen krijgen
dan wanneer inderdaad hun beweerd
streven gerealiseerd zou worden. Dat
is het hopeloze van de huidige situatie.
Nieuw-Guinea moest dienen als bind
middel voor dë vrij imaginaire natio
nale eenheid, maar als zodanig heeft
dit middel tot dusver volkomen ge
faald. De eenheid van de Indonesische
staat is verder dan ooit van huis on
danks de Nieuw-Guinea-agitatie. De
tragische moordaanslag op president
Soekarno, die aan onschuldigen het
leven heeft gekost, is een uitermate
zorgwekkend teken aan de wand en
demonstreert de afstand tusseji de een
heidsleuzen en de werkelijke verdeeld
heid.
DE basis voor een gesprek tussen
Nederland en Indonesië is inder
daad „bijzonder smal", en minister
Luns drukte zich daarbij, naar onze
mening, nog eufemistisch uit. Onder de
huidige omstandigheden pleit niets
voor een toegeven aan de Indonesische
eis, nog afgezien van de rechtsgronden,
die aan deze eis ontbreken. Het is niet
in te zien, dat toegeven iets ten goede
zou veranderen aan de werkelijke kwa
len van het land. Men kan niet in de
toekomst kijken, maar waar zijn de
tekenen van een consolidatie in ge
zonde zin van de Indonesische maat
schappij in sociaal, politiek en econo
misch opzicht? Over alle grote vragen
bestaat een diepgaand verschil van
mening.
Er is geen enkele reden om aan te
nemen, dat Indonesië bij een bevredi
ging van zijn eisen inzake Nieuw-
Guinea zich door zijn interne moei
lijkheden niet gedwongen zal zjen om
nieuwe „stokken" te vinden voor het
slaan van buitenlandse „honden".
