Nederlands beste herenkapper
(uit Gemert) is 15 jaar oud
N.V. VENDU. notarisHUIS
WILLY CROMMENTUIN:
De afhankelijke gebieden in Afrika
y b
U 3- I
VEILING VAN DIVERSE INBOEDELS
ERRES RADIO
ZATERDAG 14 DECEMBER 1957
PAG IN A J
DEINING IN BRABANTS DORP DOOR OORKONDE IN ETALAGE
Met al zijn vijftien jaren is Willy Crommentuin één van de
beste herenkappers van Nederland. Want op het deze dagen
in Nijmegen gehouden kapconcours van de Stichting Katholiek
Instituut voor technisch artistieke ontwikkeling in het kappers-
bedrijf" heeft Willy de eerste prijs veroverd door een vrij model
binnen dertig minuten zó goed en hecht doortimmerd onder de
tondeuse uit te halen, dat de jury niet anders kon, dan hem de
eerste prijs toekennen. Die prijs, een fraai gecalligrafeerde en
met krullerige handtekeningen versierde oorkonde, prijkt nu
pralend in de kleine etalage van de kapperszaak van Willy's
vader. Die zaak is in Gemert, een klein, genoeglijk Brabants
dorpje, op een kilometer of tien afstand van Helmond. Het is
logisch, dat heel Gemert rondloopt met een trots vooruitgestoken
borst, „want de beste herenkapper woont nu toch maar in óns
dorp nietwaar?" Het is óók logisch, dat het kleine dorpszaakje
met aparte salons voor dames en heren plotseling op een gran
dioze manier in de aandacht van alle Gemertse inwoners is ko
men te staan. Hetgeen voor het huishoud-budget van de familie
Crommentuin natuurlijk ook wel aantrekkelijk is!
De aanstichter van de Gemert
se opwinding is een nogal klein
uitgevallen jongeman, die het
uiteraard fantastisch vindt, de
eerste prijs te hebben behaald,
maar daarnaast toch met bijna
Hollandsaandoende nuchterheid
over zijn succes verteld.
De hoogste eer
Deining in Gemert
In plaats van behang
Begin van de victorie
LifOH
NGVLIET 96 - ROTTERDA
LEF. 122440
KIJKDAGEN DINSDAG en WOENSDAG a.s. van 10 tot 4 uur.
GEBOUW HARINGVLIET 96 ROTTERDAM
In de Hollandsche IJssel
Brug stormvloedkering
gistermorgen ingevaren
H.H. WIJDINGEN
BEDRIJFSONGEVAL KOSTTE
VADER VAN VIJF KINDEREN
HET LEVEN
ERRES RADIO
R.S. Stokvis Zonen N.V.
verrijkt Uw huis en Uw hart!
„Teleurstelling'" in V.N.
R.-K. HOGERE BURGER
SCHOOL TE BLERICK
CONSUL-GENERAAL IN MILAAN
Toen begon de victorie van
schaar en kam
Willy leerde knippen, weerbar
stige haargolfjes temmen en fraaie
modellen te leggen op stoere man
nelijke schedels. Het ging goed.
Zo goed zelfs, dat Willy samen
met zijn broer naar concoursen
ging. Eerst om te kijken, hoe het
er daar aan toe ging, later om zelf
mee te doen. Het duurde niet
lang of een vijfde en zelfs een der
de prijs kon mee naar Gemert
worden gebracht.
Het concours in Nijmegen stond
voor de deur.
Willy had zich kunnen verzeke.
ren van de medewerking van een
sergeant Cornelisse uit Gemert
die een snipperdag van minister
Staf kreeg, om als model mee te
gaan naar de Karelstad.
De schaar trilde in Willy's be
vende hand, toen hij, keurig ver
stopt in een feilloos gesteven witte
jas, achter de grote glanzende
spiegel stond te wachten op het be.
ginsignaal. Veel vertrouwen in 'n
goede afloop had hij niet, want er
waren 75 geroutineerde kappers
uit heel Nederland naar Nijmegen
gekomen om felle strijd te leveren
voor de hoogste eer in de kappers
wereld. De gladde routiniers had
den a' eens een enkele maal een
misprijzende blik in de richting
van Willy geworpen, zo in de geest
van „Hoe haalt zo'n kind het in
zijn hóófd.Willy haalde het
niet alleen in zijn eigen hoofd,
maar hij bewerkte bovendien het
hoofd van zijn model zó goed, dat
de juryleden., enfin, U weet het:
Willy kreeg de eerste prijs, alle
andere kandidaten ver achter zich
latend.
Overigens had de prijsuitreiking
nog wel een zenuwslopend tintje
voor Willy. De jury begon name
lijk met de laagste de zevende
prijs uit te reiken Toen ze aan
nummer vijf toe waren, zuchtte
Willy mismoedig tegen zijn broer,
we zijn er dit keer niet bij". Met
een minder fraai clché-uitdruk-
king zouden wij nu kunnen schrij
ven: „Wie schetst echter zijn ver
bazing toen enz. enz. Maar de
plank misslaan met deze uitdruk
king zouden wij bepaald niet, want
Willy stond stomverbaasd.
De jongste deelnemer had de
hoogste eer behaald!
Prompt ontstond er een lichte-
lijke deining in Gemert. Vader
Crommentuin „begon te janken,
toen hij het hoorde" vertelde
moeder Crommentuin ons en
het hele dorp wilde de andere dag
de jonge kapper aan het werk zien.
Dat kon, hoewel velen op hun
beurt moesten wachten, want in
de kleine, min of meer scheefge
zakte salon is maar plaats voor
twee patiënten tegelijk.
Maar dat zal nu verbeterd wor
den: in het a.s. voorjaar wordt de
zaak verbouwd. Kan ook moeilijk
anders, want een kapper met
eerste prijzen op zak, kan het bes
te in een moderne omgeving wer
ken!
Want doorgaan in het kappers
vak doet Willy natuurlijk. Met
ergens in zijn achterhoof het lon
kende idee van „een eigen zaak"
in de toekomst? Willy weet het
nog niet zeker, maar in ieder geval
gaat hij, voordat hij over een paar
jaar in militaire dienst moet, de
serie diploma's halen, die nodig
zijn, om een eigen kapperszaak te
beginnen, vakdiploma's, midden
standsdiploma.En in die tussen
tijd zoveel mogelijk concoursen
bezoeken om zoveel mogelijk prij
zen weg te halen; het staat ten
slotte altijd leuk als je, in plaats
van met een keurig rolletje be
hang, de muren kan plakken met
ritsen fraai ingelijste oorkonden..
Nu prijkt de oorkonde, wegge
sleept van het Nijmeegse strijd
toneel, nog glanzend van nieuw
heid in de kleine tealage, daar in
't kleine Gemert. De mensen zijn
er nu al zo'n beetje aangewend,
maar tegen de tijd, dat de Nij
meegse trofee gaat verbleken,
zullen er echt wel weer nieuwe
diploma's in de kapasalon hangen
om de mensen van Gemert te be
wijzen, dat zij een van de beste
Nederlandse kappers in hun midden
hebben.
Het is tenslotte toch wel iets an
ders dan een diploma, waarop
staat, dat je de man bent, die het
snelst de honderd meter kan lopen.
FRANS VAN HOUTERT.
Hele familie aan de
schaar
Hij zit nu twee a drie jaar in
het vak. Hij was nog op school,
toen hij op vrije woensdag- en za
terdagmiddagen in de herensalon
mocht helpen met het inzepen van
baardige dorpelingen. Zijn for
maat was echter van dien aard,
dat er een voetenbankje aan te
pas moest komen, om de bestop-
pelde kinnen onder hand-- en
kwastbereik te brengen....
Met de hulp van vader
Crommentui n zelf vanaf
zijn zeventiende jaar kapper
leerde Willy het vak, sa
men met zijn drie jaar oudere
broer, die ook wel brood zag in
schaar en scheerkwast. Overi
gens praktisch de gehele fa
milie leeft van de haargroei van
de buurtbewoners; de enige doch
ter van 't zevental kinderen Crom
mentuin heeft de leiding in de da
messalon. De andere kinderen zijn
nog te jóng, om in de salons te
staan, maar ook onder hen schuilt
reeds een jongeman van negen
jaar oud, die zijn toekomst fi
nancieel aantrekkelijk wil ma
ken met behulp van tondeuses eri
haarlotions. Slechts één zoon is
het kappersvak ontrouw gewor
den: hij heeft het vak van met
selaar gekozen.
Ket was een grote dag voor Wil
ly, toen een van de klanten op
merkte: „Ach dat jungske mag
mij voor ene keer ók wel eens
knippen!"
wegens sterfgeval
op DONDERDAG 19 en VRIJDAG 20 DECEMBER 1957 te 10 uur voorm. ten overstaan
van de Notarissen Mr. W. C. TREURNIET, W. J. M. LEENAERS en Mr. W. WEST
BROEK.
In deze veiling komen voor: o.a.Diverse Ameublementen als eikenh. en mahonieh.
SLAAPKAMERS, EETKAMERS en BANKSTELLEN; Opklap- e.a. Ledikanten, Divans,
Linnen- en Garderobekasten, Wastafels; Buffetten, Dressoirs; Diverse Bt)zetmeube-
Ien; Bureaus, Nieuwe Schrijftafels, VLEUGELPIANO (Bechstein), 3 Piano's; Tex-
tielgoederen als Nieuwe Karpetten, Perzische Kleden, Vaste tapijten, Garderobes,
enz.; Serviezen, Porselein, Aardewerk en Glaswerk; Olie- en Kolenhaarden, Elektr.
en Gasfornuizen; Koelkasten, Brandkasten, enz.
Alsmede enige JUWELEN, GOUD- en ZILVERWERKEN.
De aangekondigde BELANGRIJKE BOEKVERKOPING
wordt uitgesteld tot JANUARI a.s.
Alle inlichtingen betreffende veilingen en taxaties Telefoon 122440.
Ondanks het feit, dat het gisteren vrij
dag de dertiende was, hebben er zich des
ochtends bij het invaren van de ruim 82
meter lange vaste verkeorsbrug, die in
de stormvloedkering Hollandse IJssel de
oeververbinding gaat vormen, geen
moeilijkheden voorgedaan. Toen om
kwart voor elf de sirenes van schepen
en fabrieken begonnen te loeien, lag ..e
brug op haar plaats en kon er voor el
eerst gebruik van worden gemaakt. Eni
ge uren van hard werken waren er aan
voorafgegaan.
Om zes uur gisterochtend begonnen de
eerste werkzaamheden en 't had al acht
uur geslagen toen men de brug ging „in
varen". Omstreeks half tien lag deze op
haar plaats, zij het een meter te hoog.
Met zware staaldraden werd het gevaar
te verankerd en toen werd er water in
de elevatorbakken gepompt. Streepje voor
streepje zakte de brug.
Op de zuidelijke oever van de storm
vloedkering is de toegangsweg naar de
brug al in grote trekken gereed, maar
het zal nog geruime tijd duren eer het
verkeer er gebruik van kan maken.
Mgr. W. Mutsaerts, bisschop van 's-Her-
togenbosch, zal de volgende H.H. Wijdin
gen toedienen:
op vrijdag 20 december in de huiskapel
van het bisschoppelijk paleis:
de tonsuur aan de fraters Alexander
van Helmond, Bernardus van Geldrop,
Leobertus van Monster, Savia van Haar
lem, van de Orde der Kapucijnen; M.
Strieker, S .v. d. Lienden, J. Hoofd, Q.
v. d. Nieuwenhuizen, M. Kloosterman, R.
Emke, M. Raaijmakers, D. Polane, van
de Orde der Augustijnen; P. Massy, H.
Bovens, van de Sociëteit der Montforta-
nen. en F. Dassen van de Oblaten van de
H. Franciscus van Sales.
Op zaterdag 21 december in de kapel
van de Bisschoppelijke Kweekschool te
's-Hertogenbosch
de mindere orden aan de fraters Ru-
dolphus van Amsterdam, van de Orde der
Kapucijnen; M. Strieker, S. v. d. Liënden,
J. Hoofd, Q. v. d. Nieuwenhuizen, M.
Kloosterman, R. Emke, M. Raaijmakers,
D. Polane, van de Orde der Augustijnen;
R. van Liedekérken en F. de Beider, van
de Sociëteit der Montfortanen;
de H. Subdiakenwijding aan de fraters
M. v. d. Ven, G. M. Bijen, F. Weijts, B.
Kennis, F. Beckers, van de Orde der
Norbertijnen; F. Halmes, van de Sociëe
teit der Montfortanen;
de H. Diakenwijding aan de frater%
Agnellus van 's-Gravenhage, Azarias van,
Dordrecht, Mansuetus van Maarssen, Wal-
rich van Tilburg, Theogonius van Leiden,
Eymadr van Deurne, Benjamin van Til
burg, van de Orde der Kapucijnen; Th.
Balm, A. Cornelissen, van de Orde der
Augustijnen; J. Ruhs, A. Melz, G. Schra-
ma, J. Braken, J. van Loon, J. Even, C.
Voncken, P. Out, J. Sijm, J. Schrama, van
de Sociëteit der Montfortanen; C. Joore
en R. van Tellingen, van de Oblaten van
de H. Franciscus van Sales.
Op zondag 22 december in de kapel van
het Studiehuis St.-Jozef te Hees-Neer
bosch:
de H. Subdiakenwijding aan de fraters
G. Hoex, A. Hoedemaker, Fr. v. d. Mark,
G. Egelie, G. van As, H. Hoffmann, Th.
Roudijk en A. Verstege, van de Priesters
van het H. Hart; en
de H. Priesterwijding aan de fraters P.
Schellens, M. Sanders, L. van Marrewijk,
van de Priesters van het H. Hart, en A.
Scott van de Orde der Kruisheren.
In Leeuwarden is de 30-jarlge W. Kool
stra, gehuwd en vader van vijf kinderen,
door een bedrijfsongeval op het terrein
van de Coöperatieve Condensfabriek
Friesland om het leven gekomen. De heer
K. werd aan zijn hoofd getroffen door een
U-balk, die aan een dragline hing. Hij
liep een schedelbasisfractuur op en is kort
daarna overleden.
Morgen kunt U thuis, op Uw gemak het
radiotoestel van Uw keuze kiezen uit de
fraaie kleurenfolder van ERRES. U behoeft
slechts onderstaande coupon, vandaag nog
naar R. S. Stokvis Zonen N.V. te zenden.
COUPONah drukwerk te zenden aan:
Ajd. Publiciteit, Postbus 426, Rotterdam.
Gelieve mij geheel vrijblijvend de nieuwe
Erres radiojolder te zenden.
Naam
Straat
woonplaats:
(in blokletten s.v.p.)
m
A I',:'
De Algemene Vergadering der V.N.
heeft baar „teleurstelling" uitgesproken
over het feit, dat België, Groot-Brittan-
nië en Frankrijk nog niet overeenkomstig
een verzoek dat van 1952 dateert, hebben
laten weten, wanneer resp. het door Bel
gië bestuurde Roeanda-Oerundi, Brits-
Kameroen, Tanganjika, Frans-Kameroen
en Frans-Togoland bij benadering zelf
bestuur zullen krijgen of onafhankelijk
worden -De stemverhouding was 51 tegen
15 stemmen bij 7 onthoudingen.
In februari van dit jaar was op de drie
genoemde landen een beroep gedaan om
de „noodzakelijke maatregelen" te tref
fen teneinde te verzekeren, dat een van
de twee doelen „spoedig" wordt bereikt.
Met 57 tegen nul stemmen, bij 17 ont
houdingen, heeft de Algemene Vergade
ring voorts de hoop uitgesproken, dat
Frankrijk en de politieke groepen in
Frans-Kameroen maatregelen zullen ne
men om de rust in dit „ln beroering ge
brachte gebied" te herstellen. In de des
betreffende resolutie worden een spoe
dige afkondiging van een amnestiewet
door de Fransen en een afzien van ge
welddaden door alle politieke Dartljen in
het genoemde gebied aanbevolen. In deze
resolutie gaf de Algemene Vergadering
nog eens uitdrukking aan haar „vertrou
wen" dat Frankrijk en Groot-Brlttannlë
passende maatregelen zullen nemen om
de verwezenlijking van zelfbestuur of on
afhankelijkheid ln de beide Kameroeas
te vergemakkelijken.
De resolutie, die afkomstig was van
Ecuador, Peru en Venezuela, werd ge
steund door Frankrijk. De communisti
sche landen onthielden zich van stem
ming. Acht landen waren afwezig.
Met algemene stemmen nam de Alge
mene Vergadering ook een resolutie aan,
waarin de beheerschapsraad wordt ver
zocht aandacht te blijven wttden aan de
financiering van de planm -1 voor de eco
nomische ontwikkeling van Italiaans So-
maliland. De Italiaanse regering heeft nl-
laten weten, dat dit gebied na I960 fi'
nanciële hulp van buiten af nodig 2®1
hebben, nog afgezien van technische bij"
«tand van vier of vijf miljoen dollar pef
laar.
Tevens besloot de Algemene Vergade
ring op haar volgende zitting na te gaan.
welke gevolgen de Euromarkt zal hebben
voor de overzeese gebieden, die van de
leden der gemeensch?» afhankelijk zijn,
Het bestuur van de Vereniging voor
Middelbaar Onderwijs in Limburg heeft
besloten per 1 september 1958 te beginnen
met een R.-K. Hogere Burgerschool voor
jongens en meisjes te Blerick (gemeente
Venlo). Het is de bedoeling om dan alleen
een eerste leerjaar te formeren. Een
werkcomité, waarin o.a. vertegenwoordi
gers van de gemeente Venlo en de burge
meesters van Horst, Helden, Maasbree en
Grubbenvorst lid zijn, heeft zich met de
voorbereidende werkzaamheden belast.
De uitzending van dr. W. Huender, be
noemd consul-generaal der Nederlanden
te Milaan, za] om gezondheidsredenen
geen doorgang vinden. In verband hier
mede ls thans binnenkort de benoeming
aldaar te verwachten van de heer H. W-R-
de Waal, laatstelijk zaakgelastigde te San
José.
NOODLANDING! door J. M. ELSING
20).
Een poosje later heeft hij pen en papier te voor
schijn gehaald. Hij wil zijn testament maken
Wat denk je daarover Erna?
Dat kun je doen
Maar ik heb geen familie. Heb jij iemand.
Denk niet aan mij. En laat ze met je geld doen
wat ze willen.
Nee, ik heb zitten nadenken. Ik zou het aan een
goed werk willen schenken, een klooster of een andere
godsdienstige stichting.
Erna kijkt hem verrast aan.
Wat, wil je je geld aan de Kerk geven?
Ja, antwoordt hij en kijkt naar de handen van
Lejeune. Ik houd dat voor een goede daad. Ik zal het
aan Lejeune vragen. Die kan mij zeker bescheid geven
Hij staat al op, maar zijn vrouw houdt hem tegen
Een ogenblik! Ga nog even zitten, wil je! Ik
heb je wat te zeggen.
Wat is er?
Wil je dan toch werkelijk proberen de hemel te
kopen?
Melsen kijkt haar ev enontmoedigd aan.
Waarom zeg je dat, Erna! Sta je dan toch aan de
kant van Waller? Ik vind het gemeen, dat je me in zo
een ontzettend ogenblik voor de gek houdt.
Hij is weer gaan zitten en verbergt het gelaat achter
de handen. Dan kijkt hij haar scherp aan.
En toch zal ik het doen.
Dat recht heb je. John. En ik heb het recht niet,
mij ln jouw zaken te mengen. Overigens schaam ik mij
al over mijn woorden. Ik ben geen haar beter dan jij
Wat bedoel je daar nu weer mee?
Als jij arm zou geweest zijn, zou ik nooit met je
getrouwd zijn. Ik heb het ook maar voor het geld ge
daan.
Gu verder, stuift hij op. Vertel mij ook nog, dat
je met andere mannen hebt gelopen, terwijl je mijn
Vrouw was, dat die Waller nooit uit je gedachten is ge
weest. dat je mij genomen hebt, om hem te kunnen
voorthelpen.
Nee, nee, zo slecht ben ik niet geweest. IK was je
nooit ontrouw. Ik heb mijn huwelijk beschouwd als een
ernstige aangelegenheid, Ik heb geprobeerd een waar
dige vrouw voor jou te zijn.
Goed. Heb ik je meer gevraagd?
Dat is het juist. Jij hebt niet meer gevraagd en ik
heb nooit meer gegeven. Ik dacht dat geld en weelde
alles goed konden maken. Dat is mijn vergissing geweest.
Het was inderdaad mijn plicht geweest, bij Waller
te blijven en hem voort te helpen, niet met jouw geld
maar met mijn liefde.
Ach hou op. Hou toch op. Het heeft allemaal
geen zin meer.
Inderdaad, het ene zowel als het andere is zonloos
geworden. Daarom ook, kun je alles naar juiste waar
de schatten. Als jij gelooft aan wat je nog wilt onderne
men, doe het dan John. Kniel naast Lejeune, biecht je
zonden en maak samen met hem je testament.
Erna loopt langzaam naar buiten en gaat op de
trap zitten. Zij hoort de stemmen van Waller en Del-
motte aan de andere kant van het vliegtuig. Het ge
luid daarvan dringt nauwelijks tot haar door. Zij
leunt het hoofd tegen de deurpost en slüit de ogen.
Waller en Delmotte spreken over de laatste operatie
het in brand steken van het vliegtuig. Over een half
uurte is de zon weg en dal zal alles in gereedheid
worden gebracht. Het zeildoek boven de kajuit zal
op de vleugels worden uitgespreid. Ze zullen de ben
zinetanks, die onder de vleugels zijn ingebouwd, la
ten leeglopen in de dame-jeanne en de thermosbussen
en de brandstof uitgieten op het zeildoek, boven en in
de kajuit en in het bagageruim. Bij gebrek aan licht
zijn ze verplicht, dit werk uit te voeren voor het in
treden van de volledige duisternis. En daarna moet
het vuur algauw worden aangestoken zodat de benzine
niet grotendeels zou verdampen.
Beide mannen liggen naast elkaar onder de rechter
vleugel.
Het is het allerlaatste wat wij kunnen doen, zegt
Waller.
De president is het met hem eens. Daarmee wordt
echter hun laatste schuilplaats vernietigd. O, morgen
zullen ze daaraan geen behoefte meer hebben. Het is
van geen belang of je ln de zon sterft of in de scha
duw.
Je schijnt niet veel te verwachten van je
laatste operatie.
Point n'est besoin d'esperer pour entreprendre
meneer de president.
Het is mij een raadsel, Waller, waar jij opeens al
die energie vandaan gehaald hebt
Zeur niet over een mirakel man. Jouw ogen en
die van de anderen zijn vertroebeld door de angst voor
de dood De mijne niet. That is the question. Daaren
boven laat ik niets achter wat de moeite waard is en
en., maar nou ja, de rest gaat je niet aan.
Zo te moeten sterven.
Delmotte zucht en sluit de ogen. En alles moeten
achterlaten. Heel zijn leven lang heeft hij jacht ge
maakt op geld, roem en genot. Drie fabelachtige
bronnen, die nog bijlange niet uitgeput waren. En nu
blijkt, dat hij er opeens afscheid van moet nemen
Zijn doodstrijd is al begonnen en hij weet dat het
einde zal gepaard gaan met gruwelijk lijden. En hij
is altijd zo bang geweest voor ziekte en pijn. Hij heeft
zich altijd gedragen als een gedistingeerde heer. met
onkreukbare levenswandel, gesteld op conventie en eti
quette, zijn kleine onhebbelijkheden en driften in toom
houdend, profijtelijk genietend van alles wat een man
met geld en gezag zich kan veroorloven. Dat hij het
in de kolonie zo ver heeft gebracht tot gouver
neur is in hoofdzaak te danken aan zijn geestes
gaven, want hij is altijd meer een man geweest van
statisite-ken, rapporten en theoretische debatten, dan
van de daad. Naar Europa keerde hij terug, omdat
Kongo, niettegenstaande zijn uitgestrektheid, te klein
was geworden voor zijn ambities. Ook in het moeder
land zou hij het nog ver gebracht hebben. Hij steun
de er discreet, maar zeer doelmatig, de beweging die
er voor ijverde het departement van Koloniën niet
meer toe te vertrouwen aan politieke ministers, maar
aan technici met practische ervaring inzake koloniale
aangelegenheden. Tijdens de jongste politieke crisis
werd zijn naam door verschillende grote bladen naar
voren gebracht en hij zou zeker vroeg of laat minister
geworden zijn, als deze noodlottige gebeurtenis er hu
niet was tussengekomen.
Nu, president Delmotte heeft steeds de gewoonte
gehad te bereiken wat hij wenste,omdat
hij nooit verder sprong dan zijn stok lang 'was. Hij-
wist zich steeds te beheersen en te bukken voor (je,
feiten.
Ach, hoezeer de dorst hem ook kwelt, rijzen er tal
van beelden uit het verleden in zijn geest op terwijl
hij daar zo ligt. Waller duwt hem in de zijde.
Het is tijd. Laten we voortmaken.
De president gaat rechtop zitten en staart een poos
je naar de zon, die "gedeeltelijk verdwenen is. Wat
ervan overblijft staat als een rode boogpoort in de
blauwe metaalwand van de horizon, op het gouden
zand. Nee, het is de rode mond van een gloeiende
oven.
Dan wendt hij de blikken naar de A.G. 112 en komt
overeind.
Dat zal dan het laatste zijn, Waller!
Jawel, het allerlaatste. Wat sta je daar nu te
treuzelen? Kom!
Een ogenblik, ik wou je eerst nog iets zeggen:
als wij morgenvroeg niet gered zijn, wil ik die ver
wenste zon niet meer zien opgaan.
Dat zullen wij afwachten!
Nee, ik wil het niet afwachten. En jij moet mij
helpen 1
Hoezo?
Door me jouw revolver te lenen.
Die krijg je niet.
Je hebt ze mij gisteren zelf aangeboden.
Maar gisteren was jij nog de man van het prin
cipe: „Zo lang er leven is, is er hoop"!
Ik heb het recht te sterven op de wijze die mij
het aangenaamste is! Waarom sta je daar zo te
grijnzen?
Omdat mijn mond te veel pijn doet om te
lachen. Ik vind. het gek, dat jij nu wil doen wat je mij
wilde beletten!
Alles in het leven is een kwestie van omstandig
heden. Dat zie ik nu in. Luister, Waller, een paar
jaren geleden wilde een Engelse sportman tijdens de
nacht van Reggan naar Gao vliegen. Hij kwam nooit
terecht. Vele weken daarna vond men zijn lijk. Hij
had zich de pols open gesneden. Dat hoorde ik in
Reggan vertellen.
Ik wil maar zeggen, dat jij me niet kunt belet
ten er een eind aan te maken.
Inderdaad niet, maar ik wens je er evenmin bij
te helpen.
Wat kan het jou schelen, dat ik het een paar
uren vroeger of later opgeef?
Inderdaad! Niet veel! Maar ik heb altijd graag
stroomopwaarts geroeid. Mijn revolver krijg je niet.
En nu vooruit! Straks is het donker.
Het plan, de A.G. 112 in brand te steken, wordt in
de kajuit eerst met gemengde gevoelens onthaald.
Van Laer merkt op, dat er dan nergens meer een
plekje zal zijn om hen tegen de moordende zonne
stralen te beschutten.
Als Waller zegt, dat ze morgen geen behoefte
meer zullen hebben aan beschutting, begint hij te
kreunen.
Ach, idioot, ik bedoel immers, dat je morgen
gered bent.
Nee, Waller, nee, aan jouw sprookjes geloof ik
niet meer.
Lejeune aanvaardt gelaten de beslissing. Melsen
heeft even ontzet gekeken, maar klampt zich aan
deze laatste kant vast. Hij is zelfs bereid op de staart
te klauteren om het zeil los te maken en het naar
de vleugels te brehgen. Straks zal hij er benzine op
gieten. Ondertussen worden de kajuit en het bagage
ruim ontruimd. Wat het persoonlijk bezit van de pas
sagiers betreft, is dat zeer eenvoudig, daar het her
leid ie tot enkele leren tassen. De rest is al in vlam
men opgegaan. De dame-jeanne en de bussen staan
gereed onder de -linkervleugel. Daar boort Waller
een kleine opening in de tank en houdt er de bussen
onder. Naar gelang ze vollopen, gaan ze van hand tot
hand en worden geledigd op het zeil, vervolgens op
het dak van de kajuit, in de cockpit, in de kajuit zelf
en in het bagageruim. Deze operatie wordt herhaald
tot beide tanks zijn leeggelopen. Nu moet er nog
even gewacht worden tot de duisternis volledig is
ingetreden. Dan slingert Waller een brandende krant
in de kajuit.
Een eind daar vandaan zitten de passagiers uit
geput in het zand en zien, hoe de vlammen in gieren
de woede bezit nemen van het vliegtuig.
Laten we bidden! fluistert Lejeune.
Niemand antwoordt.
Alleen de planter en Melsen vouwen eveneens de
handen, maar allen hebben het hoofd gebogen.
Ook Hansen houdt die namiddag even de blikken
gevestigd op de boog van de zonnepoort aan de hori
zon. De dagmars is ten einde, maar hij blijft staan,
koppig en stram. Hij wil zich niet uitstrekken naast
zijn makker Hij vreest de nacht als een donkere vloed,
waarin zij zullen verdrinken en die hen zal meesle
pen naar de eeuwigheid. Hij draait zich langzaam
om het oude gebaar van de snuffelende piloot
en kijkt voor een laatste maal over de woestijn. Witte
stippen dansen voor zijn ogen, maar zij zijn nog niet
samengevloeid tot een zee van licht. Hij kan zijn
omgeving nog onderscheiden. Langer voortstrompe
len in westelijke richting heeft geen zin. Het land is
daar vlak en zonder geheimen. De nacht zal hen
ingehaald hebben, voor zij een half uur verder zijn.
Rechts echter, niet meer dan een paar kilometer ver
wijderd, staan dikke rimpels op het gelaat van de
woestijn getekend, rimpels die het uitzicht belemme
ren.
Hansen buigt zich naar de marconist en wijst er
naar.
Tot daar nog en dan geven wij het op.
Ga maar, fluistert Deriks. Ik hier en jij daar!
Het doet er niet toe.
Hij grijpt een hand van de piloot en wil nog iets
zeggen, maar Hansen geeft hem de kans niet.
Ik ben terug voor het donker is. Wij blijven bij
elkaar.
En daarop gaat hij, zijn voeten door het zand sle
pend, om een duidelijk spoor na te laten, waardoor
hij straks zijn vriend kan terug vinden. Hij weet,
dat het zijn laatste tocht is. Morgen zullen zij de
kracht niet meer bezitten om nog verder te komen.
Zijn hart is niet gevuld met wanhoop. Het is niet de
eerste maal, dat hij in strijd is gewikkeld met het
noodlot en dat alle kans op een overwinning uitge
sloten lijkt. Voor de rest schrikt de dood hem niet af,
want die is inherent aan zijn beroep. Hij is niet het
afzichtelijk spook met de zeis, dat hem wurgt, dat
grijnzend op de rotswand zit, waar hij zich tegen
dreigt te pletter te vliegen, dat op de neus van zijn
kist staat te dansen, als het er om gaat een ge
vaarlijke noodlanding uit te voeren. Hij ziet hem
veel meer als een afgezant van de eeuwigheid, een
oude man, in een wit gewaad, met een lange baard,
die in ogenblikken van gevaar telkens naast hem
verschijnt, als een scheidsrechter de strijd bijwoom
en zich nadien met een hoofse buiging verwijdert-
Telkens als het achter de rug is glimlacht Hansen-
„Tot de volgende keer!"
Zoals je zegt. Frank! Ik heb geen haast. Nou, tot
de volgende keer dan! En het ga je goed intussen-
Ze staan op intieme voet met elkaar, die twee. ZO
tutoyeren elkaar. Ze hebben elkaar al zo vaak ont
moet!
De oude man met de lange baard schrijdt ook nu
weer naast hem, zwijgend. Hij weet, dat het om °e
laatste ronde gaat, maar zegt niets, want hij is een
eerlijk scheidsrechter, die geen partij kiest en op het
einde wacht.
Buiten deze strijd tegen het noodlot bestaat er °u
niets meer voor Hansen. De gedachten aan wie hem
liefhebben en achterblijven zijn vervaagd. Hij i heeu
niets te betreuren. Als hij zijn leven kon herbeginnen,
zou hij het andermaal aanvatten bij het accacia-bps'
tegenover het vliegveld in zijn geboortestreek. Nie»
de motoren heeft hij bemind, maar de kracht, die zU
hem hebben verleend, de vleugels, om boven d
wereld der mensen uit te stijgen, jacht te maken
de sterren, te leven in de vrije ruimte!
Met veel inspanning heeft hij nu de heuvelrug ke'
reikt en gaat zitten. Het liefst zou hij zich uitstrekken-
maar hij is bang. dat hem daarne de kracht zal ont
breken om op te staan. Zijn blikken glijden over 0
eindeloze, golvende vlakte en moedeloos sluit hij 1
ogen. Het is voortdurende dezelfde vlakte en moede
loos sluit hen de ogen. Het is voortdurend deze*'
de ontgoocheling: ook deze heuvels hielden slecht
ij dele beloften in.
Na een poosje staat hij moeizaam op. Het enige
wat
hem nog te doen staat is terugkeren naar Deriks.
mag niet meer treuzelen, want spoedig zal hij
voetspoor in de duisternis niet meer kunnen i'fS
Hij werpt een laatste blik naar de horizon en wil z'c
omkeren. Opeens echter hoort hij een gerucht. ai
het zoemen van een motor. Dat is weer het spel va
zijn zieke verbeelding. Maar dan stelt hij vast,
het toeneemt en uit een bepaalde richting sc,
re komen. Geen fantasiegebrom, dat van overal
nergens op hem toezweeft. Met een ruk keert hij ",g
hoofd naar links en daar ziet hij een auto. Ook aan
werkelijkheid van dit beeld kan hij eerst niet gel°v'e
Hij knippert met de ogen, maar de auto verdwil
niet en komt nader, steeds nader. Nu springt er
man te voorschijn. Neen, dit kan geen hallucina
zijn. Hansen wuift, laat zich van de helling glit
en wankelt zijn redding tegemoet. Het is een P
trouillerende rupsauto op weg naar Biden V en^
mand met een adjudant, een korporaal en een ne=JV:4
chauffeur.Krachtige armen omvatten hem-
beseft nauwelijks, wat er nu verder gebeurt. Er
een floers voor zijn ogen. Het gerucht van gorgele"
water treft zijn oren Daar. voor hem. wordt een
nen kampeerbekken met water gevuld. Zijn red de -
willen hem dwingen, op de grond te gaan liS8® ,j
maar hij weigert. Hij wijst naar de plek. waar h 1
daareven stond en stamelt de naam van de man'
nist. Ze hebben hem begrepen want een van de tw
blanken gaat op weg.
(wordt vervolgd)
