ging te water
Gebeurtenissen in Indonesië
leidden tot kort geding
"ft
Herinneringen
bi j een
eeuwfeest
Maar dit1 karwei duurde weken
Wonderschip van ir. Brunei
\sCS.'
de eerlijke terugkeer
naar Jahweh
IFKjiyS
ès -
wm
Jacqueline Doumergue dodelijk gewond* toen ze in een helikopter een gewonde
uit de voorste linies haalde
vb
vierduizend passagiers
De ijzeren Moloch
3 november 1857
Klein Duimpje
Paniek
ere fraf<ï?
Evacuatie uit Indonesië
Observator
Vader wil repatriëring van dochter
voorkomen
Schot van rebellen trof haar op het laatste ogenblik
Nederlands gebruik van
marinehaven Singapore
De aardbeving in Perzië
ZATERDAG 21 DECEMBER 1957
PAG 1JNA 3
'd«r,
<pid
■Koog stak het enorme schip hoven de huizen
Uit. Het werd gebouwd aan de oevers van
Theems, op een eiland. Niet op een hel
ling, want er was er niet een in Engeland,
groot genoeg om een dergelijk zeekasteel op
stapel te zetten, maar op een glooiend ge
deelte van het z.g. Hondeneiland, dat tame
lijk diep in de rivier afdaalde. Het was de
"Great Eastern", de eerste oceaanstomer, die
Ket bewijs zou leveren, dat een schip niet
groot genoeg kon zijn. Ten eerste, om het
v°lkomen veilig te maken en bestand tegen
alle stormen, ten tweede, om zelfs voor een
Wereldreis zijn eigen brandstof te kunnen
Uteevoeren, ten derde, om het mogelijk te
Uiaken, de passagiers alle denkbare luxe te
verschaffen. Te lang was de overtocht over
de Atlantische Oceaan in menig opzicht nog
een beproeving gebleven. Alhoewel de note-
doppen uit Columbus' tijd van de zeeën ver
dwenen waren, men lachte om de tonnage
van de schuitjes, waarmede de Pelgrim
Fathers de grote plas waren overgestoken,
bleek toch de grootste pakketboot omstreeks
het midden van de vorige eeuw vaak een
speelbal der golven. Dat prikkelde de eer
zucht der ingenieurs, de apostelen van de
nieuwe leer der alles vermogende techniek,
het tastte het zelfrespect aan van de grote
industriebaronnen, die samen met de
ingenieurs technische wonderen hadden
gepresteerd, spoorwegen aangelegd, grote
stoommachines gebouwd, imposante brug
gen ontworpen, snelle schepen te water
hadden gelaten
„Great Eastern" zou alles overtreffen, wat tot dusver de wereld
1,1Zake moderne, stalen schepen aanschouwd had. Het was in de tijd
v<*n de Eondense wereldtentoonstelling. Er viel niet aan te twijfe-
(e/l, „Het Wonder van de Zee" zou zelfs t fameuze Christal Palace
'n de schaduw stellen. Driemaal groter zou het zijn dan de grootste
Puhetboot, elke passagier zou over driemaal zoveel ruimte beschik-
dan op welk bestaand schip ook. Men zou nauwelijks merken,
dat men zich op zee bevond. Het dek zou des nachts verlicht zijn
fds door een heldere maan. Enfin, de wonderen van de „Great
^astern" vonden hun weerga niet, zelfs niet in een paleis.
«ffl
flj
StSZwSZi'» ■■C'M EMem" K".. «Ur Umlc». aan de verbaasde ogen
des Heren, het heil van onze God.
IflitPl
Het is gebeurd, enkele weken voordat ze op verlof ging. Midden
in de verwoede strijd in Algerië, waarvan alleen zij, die weten, welke
goede soldaten ook de Algerijnse rebellen zijn, zich een voor
stelling kunnen vormen. In Algerije vechten de Franse troepen niet
tegen ordeloze horden of slecht geleide soldaten, maar vaak tegen
mannen, die eens zijde aan zijde met hen streden in de grote strijd
tegen Nazi-Duitsland. Deze oud-kameraden zijn door Sovjet-
Rusland voorzien van moderne wapenen, die ze uitstekend weten
te gebruiken. Ze zijn experts in de guerilla in het woestijnachtige
bergland en ze geven geen pardon. Dat wordt ook hun menigmaal
niet gegeven, want het is een onverbiddelijke strijd, daar onder de
brandende zon van Algerije. Zo Franse bladen gruwelen publiceren,
daar door Fransen bedreven, ze kunnen hiermede niet wegvagen het
geen gepleegd wordt door de revellen. Wanneer men bedenkt, dat
die hun politieke tegenstanders tot in de straten van Parijs neer
knallen of in donkere kelders wurgen, om hun lijken dan in een
stille straat te werpen, kan men zich er een voorstelling van maken,
waartoe ze in de meedogenloze woestijnoorlog in staat zijn.
Er daalde een helikopter
Bij Dien-Bien-Phoe
33 jaar
PRETTIG KERSTFttSTI
Krachtige Kost voor Het Kind
Iziü'*. 4
at
fdC'
lil*0
ig vafl
ijde"'
gult'
al'
rd>-
d
ali»5
KC
d«
ïn ,ii.
11 «-flj
Grote Oosterling
Set doet allemaal voor ons een beetje
j£?otsprakerig aan, Wij, die een Queen
'sabeth" bijna als de gewoonste zaak
Wereld beschouwen, zijn bijna geneigd.
yZe schouders op te halen. Wij gaan
raks reuze-schepen bouwen, die duizen-
?€h en duizenden tegen lage tarieven met
Panel he id van de Oude naar de Nieuwe
PfPreld zullen voeren. De atoomduikboot
"Nautilus" vaart onder het poolijs door,
Pp een Amerikaanse werf wordt de kiel
eSd voor een atoom-vrachtschip, de
favannah", dat in 1959 zee zal moeten
jli een waterverplaatsine van 21.000 ton.
kostprijs zal 21 miljoen dollar bedra
den. de motor niet inbegrepen. Mensen,
?ie het weten kunnen beweren, dat de
kosten van deze motor de totale bouwsom
9p meer dan veertig miljoen dollar zullen
brengen. Het wordt een proefschip, met
^n naam, welke herinnert aan een der
A^ste Amerikaanse stoomschepen. De
fikaanse regering financiert de bouw
Particulieren kunnen een dergelijk
0v»ra® biet rendabel maken. Zo was het
Pen Se«s 0ok met de eerste stoomsche-
De Savannah" zal zesentwintig kno-
atn„ p«r"uur lopen, hetgeen voor een
hp. mschip niet indrukwekkend is. Maar
v0L?uaat voornamelijk om de wijze van
"beweging. Het schip wordt 190 me-
r lang, 26 meter breed
Wpit. "Great Eastern" was 211 meter lang.
tiriii *engte voor ons niet bepaald in-
pa kwekkend is. maar ze kon vierduizend
tv,, a§iers vervoeren, hetgeen nog altijd
1 .1.1 J M
vierden, een indrukwekkende hoeveelheid
was.
Drie jaar achtereen was het in aanbouw
zijnde schip de glorie van Londen. De
schepen uit alle landen, die de Londense
haven aandeden, voeren er langs on de
bemanningen ervan verspreidden de faam
van de „Great Eastern" over heel
wereld. Vooral de opvarenden van de hou
ten schepen lieten inmiddels nogal eens
kritische en zelfs sarcastische opmerkin
gen horen. De echte zeerobben van de
op haar eind lopende zeilperiode veracht
ten de IJzeren Moloch, zoals ze het won
der der techniek betitelden. Maar ze
spraken erover en wat ze ervan vertelden,
vervulde hun toehoorders in alle haven
kroegen van alle landen met ontzag
Geen wonder, de „Grea-[ Eastern" zou
maar eventjes vijf schoorstenen krijgen
en zes masten. Zoveel masten, dat er in
de scheepstermen niet eens namen voor
beschikbaar waren. Men noemde ze daar
om maar maandag, dinsdag, woensdag
etc. Het schip zou trouwens nog veel meer
krijgen. Echter, bij de verdere afbouw,
na de tewaterlating bleek, dat er geen
geld genoeg meer was. Want deze tewa
terlating duurdedrie maanden en eis
te honderdduizenden ponden sterling, zo
dat de maatschappij, door Brunei gesticht,
over de kop ging. Het schip werd op iets
bescheidener wijze afgebouwd.
De datum van de tewaterlating was
sinds september het onderwerp van talrij
ke conferenties geweest, waarop druk ge
debatteerd werd. Om het, twaalfduizend
ton metende schip zoals gezegd voor
die tijd een reusachtig gevaarte aan
zijn element te kunnen toevertrouwen,
werden diverse plannen ontworpen. Bo
vendien, er was heel was groot materiaal
o^maal zoveel is als het aantal, dat de
M:Ue0n F-licnHo+V»" Iran V)PrVtPrf?Gn. GT W3S
en Elisabeth" kan herbergen, er was
s Wel enige reden om trots te zijn, v0°r
E" pensen van omstreeks het jaar 1850.
h? .dat we hier de „Great Eastern" in
ruïnering brengen. is wel vanwege het
^'eest. Het was immers in 1857, toen
ge? v™ onder van de Zee" op stapel werd
than Zulks een indruk maakte de toen-
ya"ge technische prestatie, dat Jules
Vit?6, man, door wie de huidige ont-
y, *keling van de ruimtevaart geprofeteerd
d-, zij het dan in fantasie, er een
b zijn vele boeken aan wijdde
q °k hierom is het eeuwfeest van de
Zin eat Eastern" het vermelden alles-
ws Waard. Dit schip vormt een buitenge-
üe.D.n interessante bladzijde in de geschie-
Sls van de moderne zeevaart.
(- „Great Eastern" werd ontworpen
dom jaar 1851. door Isambard King-
tr, Brunei, die een groep kapitalisten er-
600nrmst te brengen, een bedrag van
W, v, P°bd sterling samen te brengen,
L hij hun in het vooruitzicht stelde.
"et „superschip" gemakkelijk, zon-
22 ergens kolen te behoeven laden, de
lép mijlen van Londen naar Trincoma-
hp. op Ceylon zou kunnen volbrengen. Met
i^',eborme vaartuig zou de hele handel
botinf-' v«rre Oosten en Australië gemo-
liseerd kunnen worden. Isambard
ktva 1 behoorde tot de bekendste en be-
kii baste ingenieurs van die periode en
kers andere, even bekwame ontwer-
Jam en constructeurs aan. De beroemde
dp ®s Watt Company kreeg o.a. opdracht.
achinerie voor de grote schroef te
ast aardigen, prof. Smyth, koninklijk
<jp °boom, zag zich de taak toegewezen,
J0u av'§atiei-nstrumenten te maken, prof.
^'erk- Scott Russell zette zich aan het
dpr °m het casco en de grote schepra-
te Wkenen. De „Great Eastern" was
vQor Van schepraderen als een schroef
lp jh en voerde bovendien 600 vierkan-
in zeil, wat voor die dagen, waar-
e snelle klipperschepen nog hoogtij
l'j'n de „Great Eastern" ten langen
e van stapel was gelopen en sleep-
de grootste oceaanstomer van
t'jden naar de kade sleepten
Tussen het gedaver en geknetter van
het verkeer horen we nu al een week
lang ook verwaaide klanken vam kerst
liederen uit een draaiorgel.'In de etala
ges verschijnen steeds meer groene
takken, glinsterldnten en rode schijn
sels, die ook al op de nadering van het
Kerstfeest moeten wijzen. Er zijn nog
meer aanduidingen. Uiterlijke kenteke
nen derhalve genoeg.
Een ander onderwerp is: hoe staat het
met de inwendige kentekenen? Hoe
staan onze zielen erbij ten aanzien van
het grote feit van over enkele dagen?
De Kerk heeft ons opgewekt blijmoedig
te zijn, ons te verheugen.
Immers, volgens de profeet Isaias zal
de glorie van Jahweh, gaan tonen.
Spreekt Jerusalem Zijn heil is
nabij aan hen, die de Hear vrezen.
Doch zonder meer is die vreugde niet
echt te maken. We moeten erbij kun
nen zijn in het witte gewaad der ge
nade, zij het dan met een onderkleed
paars van boete. Doch ook dat Meed
siert de zwakke maar eerlijke mens.
Omdat dieze mens hoopt en vertrouwt
in die andere woorden van de profeet:
Zo spreekt Jahweh: onderhoudt het
recht en beoefent de gerechtigheid.
Laat de zondaar toch zijn weg verla
ten, de slechtaard zijn boze gedach
ten' Laat hij tot Jahweh terugkeren,
opdat Hij Zich zijner ontferme.
Dan zullen wij bij goede wil ook niet
tevergeefs smeken om ons boetvaardig
heid te leren, de heuvels van onze
hoogmoed en aardse gehechtheid te
slechten, de rechte weg van waarheid
en trouw te bewandelen met vermijding
van de kronkelpaden van bedrag en
arglistigheid.
Of om met de Kerk de woorden uit
het officie van morgen te spreken:
Heer, sta ons bij met grote kracht,
opdat door de hulp van Uw genade
Uw barmhartige ontferming bespoe-
diige, wat door onze zonden wordt te
gengehouden.
Ons streven moet oprecht zijn. Im-
,vV(«w
voor nodig, waarover men op de geïmpro
viseerde werf op 't Hondeneiland niet be
schikte. Heel wat ervan moest geleend of
gehuurd worden. Er werd besloten, met
lange, zware kettingen te werken, die het
casco naar het water toe moesten trekken.
Deze kettingen moesten bij de Admira
liteit en een particuliere firma vandaan
gehaald worden. Grote lieren en apparaten
die toenmaals bij 'n tewaterlating gebruikt
werden, dienden ter plaatse opnieuw ge
monteerd te worden. Een aantal sleep
boten behoorde mede tot de technische
hulpmiddelen.
Brunei stelde de datum voor het be
langrijke gebeuren ten slotte vast op 3
november 1857. als het vloed zou zijn.
Hij schatte, dat de „Great Eastern" er
minstens tien uur voor nodig zou hebben,
om het water in te glijden. Het bericht
bracht heel Londen in opwinding. Op en
tussen de huizen in de buurt van de werf
werden stellages en tribunes opgericht en
alles, wat varen kon op de Theems, werd
al dagen van te voren verhuurd. De grote
man. die in werkelijkheid klein van. ge
stalte was, richtte een soort dagorder tot
de werklieden, die het schip gebouwd had
den:
„Niets is noodzakelijker dan een absolu
te stilte, zodat eenieder in staat zal zijn,
de eenvoudige orders te horen, die kalm
en weloverlegd gegeven zullen worden
door de slechts enkele personen, door
wie de leiding in handen zal worden
genomen."
De goede Brunei hield er inmiddels
totaal geen rekening mede, dat de direc
teuren van zijn maatschappij heimelijk
duizenden uitnodigingskaarten hadden la
ten drukken, welke ze aan hun vrienden en
kennissen en zelfs aan hun huisgenoten
uitdeelden. Nog in de voorafgaande nacht
stroomden de nieuwsgierigen de werf op
en toen Brunei in de vroege ochtend de
speciaal voor de genodigde hoge gasten
opgerichte tribune beklom, zag hij deze
grotendeels bezet door dames in wijde
crinolines en kinderen. Naar schatting was
rond het schip een menigte van tiendui
zend personen verzameld.
De dochter van de presideni van de
maatschappij, Miss Hope, zou de doop
plechtigheid verrichten. Men was na heel
wat geharrewar het over de naam „Great
Eastern" (Grote Oosterling) eens gewor
den, hoewel namen als „Leviathan"
een goede kans gemaakt hadden. Op
een bijeenkomst had Brunei ten slotte
wanhopig uitgeroepen „noem het voor
mijn part Kleinduimpje"..
Terwijl Miss Hope het schip een behou
den vaart toewenste, zwaaide Brunei met
een witte vlag. ten teken, dat de man
nen aan de lieren, en andere apparaten
hun werk konden beginnen. De laatste
beletselen werden weggenomen. Er ging
een oorverdovend gejuich op. De „Great
Eastern" begon aan alle kanten -te tril
len maar bleef liggen Dit duurde tien
minuten. Zelfs de modderige bodem tril
de. Er komt beweging in, gilde de massa
telkens. En inderdaad, het leek alsof
de boeg langzaam voorwaarts kwam.
Het waren echter piet meer dan zeven
centimeter. Brunei zwaaide nu met een
rode vlag. Nu moesten hydraulische
stootblokken in actie komen, kettingen
dienden daarbij het schip vast te houden,
opdat het niet te snel -in het water zou
glijden, waardoor de schepraderen en de
schroef beschadigd zouden kunnen wor
den.
Plotseling brak dets aan een der appa
raten. Een aantal werklieden rende vol
schrik weg. Hierdoor maakte zich een
paniek meester van de duizenden, die
op de werf waren gekomen en zich tot
dicht bij het schip gewaagd hadden. Dit
kwam maar niet verder dan de zeven
centimeter. Er weerklonk een geluid als
een donderslag. Er sprongen mensen vol
ontzetting uit de bootjes op de Theems
Vijf mensen moesten gewond worden weg
gevoerd. Twee er van overleden later.
Brunei stelde desondanks alles in het
werk, om meer beweging in het schip te
krijgen. Hij gaf de sleepboten bevel,
het naar het water to>e te trekken. Maar
de „Great Eastern" bleef grommend
en trillend liggen. De dikke kettingen
braken en schakels zo dik als een men-
senarm vlogen door de lucht en brachten
een nieuwe paniek te weeg. Nog geruime
tijd probeerde Brunei, het karwei te for
ceren. Als een uitdaging hing de ge
broken fles aan de boeg.. Te langen leste
gaf hij bevel, dat het werk gestaakt
mers, we kunnen over ons zelf tevreden
zijin en bij de wereld een schoon en
vroom aanzien genieten, St.-Paulus her
innert er morgen aan, dat eens die ver
borgenheden der duisternissen aan het
licht komen en de innerlijke hartsge-
daehten openbaar gemaakt zullen wor
den.
Daarom is de smeking ook zo'n h-arts-
kreet: Kom, Heer, wil niet toeven, ont
bind de zondenlast van Uw volk. Zie op
de offergaven neer, opdat zij onze gods
vrucht en onze zaligheid bevorderen.
moest worden. Hij verliet verslagen de
werf, uitgejouwd door het publiek. Een
hele dag was voorbijgegaan..
De volgende poging werd een maand
daarna vastgesteld. Brunei gaf uitdruk
kelijk bevel, dat het publiek verre moest
worden gehouden. Ondertussen bleef hij
bezig ep hij slaagde er in, het schip en
kele meters naar voren te halen. Elke
krachtinspanning leverde enkele centime
ters op. Hij behaalde in totaal een winst
van zes meter. Voor de nieuwe poging
waren o.a. de Prins van Pruisen uitge
nodigd. De „Great Eastern" kwam toen
slechts vier en een halve meter dichter
bij het water.. Een der provisorische
tribunes tussen de aangrenzende huizen
stortte in. Gelukkig waren er nu geen
doden te betreuren.
Tot vier maal toe is er aan de „Great
Eastern" met alle macht en op alle mo
gelijke manieren getrokken en gerukt.
(Advertentie)
Babyderm-zeep
In lange rijen staan de Nederlanders
te wachten in de bureaus, waar de
uitreisvisa worden verstrekt.
Elke meter, die het schip op de helling,
naar het water toe aflegde, koste drie
duizend pond sterling. De vierde ma-al
riep kapitein William Harrison, die
uit honderden sollicitanten gekozen was
opeens: ze gaat. ze gaat.. Het was op
een zondagochtend, de zon stond stralend
aan de hemel, er waren geen genodigden,
zelfs geen toeschouwers.. En inderdaad
de „Great Eastern" gleed, zij het uiterst
langzaam, het water in en na een uur
dreef het schip majestueus op de Theems
en kon het door de sleepboten naar de
Destfordkade gesleept worden.
Sind-s de kiel gelegd werd, had de
„Great Eastern" tien miljoen gulden ge
kost
van tijdgenoten vertoonde.
Een bezorgde vader heeft een kort ge
ding aangespannen om met gerechtelijke
kracht te voorkomen, dat zijn achtjarig
dochtertje uit Nederland zal worden weg
gevoerd naar Indonesië, als er ooit een
bevel zou komen, dat alle Indonesiërs
moeten repatriëren.
De vader was gescheiden Cn zijn ex-
vrouw kreeg de voogdij over het kind.
Zij hertrouwde met een Indonesiër. Een
verzoek van de man tot voogdijwijziging
wees de rechtbank op 27 nov. j.l. af.
Begin december, toen in Indonesië moei
lijkheden ontstonden en er in Nederland
geruchten de ronde deden, dat mogelijk
wel eens alle Indonesiërs zouden moeten
repatriëren, werd de vader bang, dat
zijn dochtertje dan door haar moeder
zou worden meegenomen. Om dit t« voor
komen begon hij een kort geding voor de
president van de rechtbank van Den Haag
Voor de eisende vader pleitte gisteren
jhr. mr. A. M, C. Sandberg, die o.m. zeide,
dat de bijzondere toestand in Indonesië
bijzondere maatregelen rechtvaardigt.
Hij meende, dat er redenen waren om een
tijdelijke voorziening in de voogdij over
het kind te treffen, zolang de huidige si
tuatie blijft duren.
Mr. W. F. K. Versteeg, die voor de ge
daagde moeder pleitte, trok in twijfel of
er ooit sprake zou zijn van gedwongen
repatriëring. De Indonesiër, met wie de
moeder is hertrouwd is een aanzienlijk
man, die sinds 1942 niet meer in zijn. ge
boorteland is geweest. Hij heeft hier een
goede baan en wil niet terug.
De president van de rechtbank Vroeg
aan de moeder, of zij misschien bereid zou
zijn haar paspoort ter griffie te depone
ren. Mocht zij h£t paspoort dan opvra
gen dan kan onmiddellijk de advocaat
van de vader hiervan in kennis worden
gesteld, zodat de vader een voorziening
al kunnen treffen Maar. jhr. Sandherg
meende, dat dit Met afdoende zou zijn.
Wij zijn al zo vaak door Indonesië beet
genomen", zei hij „en het is heel eenvou
dig een nieuw paspoort te maken".
De president bepaalde tenslotte lat
hij 27 december a.s. uitspraak zal do«Q.
- 'W;
Er is een vrouw gesneuveld
Bij de Franse troepen, ook bij de con
tingenten, die tot diep in het bergland
doordringen, om daar schier ontoeganke
lijk streken te zuiveren en de rebellen
uit voortreffelijk aangelegde en verwoed
verdedigde stellingen te werpen, be
vinden zich uiteraard ook afdeling- en hos
pitaalsoldaten, En tot deze afdelingen be
horen tevens verpleegsters, in het mili
taire verband opgenomen. Deze verpleeg
sters trekken tot naar de moeilijkste
strijdtonelen mede en aarzelen niet, tij
dens de belegeringen van vijandelijke
versterkingen op het slagveld af te dalen.
Af te dalenInderdaad, want deze
verpleegsters moeten menigmaal omlaag
;pringen, uit een vliegtuig, dat boven de
inies corkelt. op zoek naar gewonden, die
likwijls onder het vijandelijk vuur liggen
e versmachten en gevaar lopen, dood te
oioeden. De stoottroepen beschikken ook
)ver hélikopters, waarvan gebruik wordt
vemaakt, als een landing per parachute
niet mogelijk is, vanwege de nabijheid van
de rebellen.
Toen een hélikopter tijdens een zwaar
gevecht met de fellagha in de dzjebel
(berstreek) Djemma-el-Kharmoe. slechts
veertig kilometer ten zuiden van de stad
Algiers daalde, om een gewonde Franse
soldaat te redden, werd Jacqueline Dou
mergue dodelijk gewond. Ze was de eer
ste, die uit het vliegtuig sprong, om de ge
wonde bij t€ staan. Een verpleger nam de
gewonde op zijn schouders en hees hem
in de hélikopter, bijgestaan door „Jaic",
de parachutiste. „Jaic", zo noemden de
frontsoldaten haar gemoedelijk. De rebel
len hadden de ziekenverplegers de hele
tijd onder vuur gehouden en losten een
laatste salvo, toen de hélikopter omhoog
steeg. „Jaic" bleek ajm het voorhoofd ge
wond. Onderweg naar Algiers werd ook
haar de eerste hulp verleend, maar de
verpleger kon slechts haar doodstrijd ver.
lichten. De helikopter bracht één der
grootste heldinnen van Frankrijk dood te
rug.....
Het is goed, in deze tijd, waarin we zo
veel te lezen en te horen krijgen over
filmsterren en andere vrouwen, die le
ven van de volksgunst en hun mooie ogen
of benen, die triomfen vieren op het to
neel, bij radio of televisie, even te geden
ken de vele, vrijwel onbekende vrouwen,
voor wie het een eretaak is een aandeel
te leveren in de verzachting van veel leed.
lichamelijk zowel als geestelijk, van men
sen, wier ideaal in het leven het zo goed
als zeker nooit is geweest, onbekenden in
een onbekend land te bestrijden en er
gens een verminking voor hun leven op te
doen, wellicht ook lichamelijk zowel als
geestelijk.
Jaqueline Doumerque onderscheidde
zich reeds in de befaamde strijd om Dien-
Bien-Phoe in Indo China, waarin haar col
lega, Geneviève de Galard, zich grote
roem verwierf. Even voordat deze vesting
door de communisten omsingeld werd,
verliet ze haar per vliegtuig, om elders
een taak te vervullen. Na de veldtocht in
Indo China maakte ze de actie rond het
Suez-kanaal mede. Ze was zoals ge
zegd bij de Franse troepen bekend als
„Jaic" en een der ruim dertig militaire
verpleegsters, die het brevet van para
chutiste bezitten.
Zo had waarlijk niet alleen belang
stelling voor haar beroep als verpleegster.
Het vliegen zat haar in het bloed. Ze was
daarbij een kampioene in het parachute
springen. was van hoogten van 5.000 me
ter afgesprongen. Ze werd zelfs naar het
kampioenschap der vrouwelijke parachu
tisten uitgezonden, dat te Moskou werd
gehouden. Omdat ze door haar werk als
militair verpleegster niet voldoende had
kunnen trainen, blonk ze daar niet uit
en behaalde er niet de titel van wereld
kampioene. hetgeen eigenlijk van haar
verwacht was.
Geheel toegewijd aan haar beroep en
aan de soldaten, die haar waren toever
trouwd, had ze het streven naar eer en
roem ter zijde gesteld, ofschoon haar va
derlandsliefde haar van successen, Frank
rijk ter ere, had doen dromen. Ze zou zes
maanden verlof, welke haar waren ver
leend, met haar jongere zuster Myrèse
die haar voetsporen volgt in de winter
sport doorbrengen. is echter met mi
litaire eer te Algiers uitgeleide gedaan.
Haar kameraden, volgden treurig <je
baar.
Drie en dertig Jaar was Jacqueline Dou
mergue. Bij de Franse troepen in Indo
China, Egypte en Algerije was ze popu
lair om haar opgewekte humeur en gro
te dapperheid onder het vuur van de vij
and. Ze deed meer dan haar plicht en be
schouwde haar werkzaamheid als een
zending. We zullen hier allerminst bewe
ren, dat ze engevoelig was voor de lof van
anderen. Als parachutiste wenste ze het
beste te bereiken, wat er te bereiken
viel en beschouwde ze het als haar taak,
aan te tonen, dat vrouwen minstens even
goede prestaties kunnen leveren als man
nen. Voordat ze in 1952 haar diploma van
verpleegster-parachutiste behaalde, had
ze haar vliegbrevet reeds verworven en
tevens het verpleegstersdiploma van het
Rode Kruis, deze bewonderenswaardige
vrouw, wier wieg te Ismaïla in Egypte
stond, waar haar vader employé was bij
de Suezkanaal-maatschappij.
De dood van Jacqueline Doumergue is
in de kranten slechts terloops vermeld,
als die van een der vele verliezen tijdens
de veldtocht in Algerije. Er sneuvelde een
vrouw. Dat komt niet iedere dag voor
en daarom bracht een Frans weekblad
een levensbeschrijving van haar, waar
aan we de bijzonderheden over haar le
vensloop ontleenden.
K. H
De Engelse regering Is voornemens te
antwoorden op de demarche van Indone
sië met betrekking tot het verlenen van
faciliteiten aan Nederlandse oorlogssche
pen in de marinehaven van Singapore,
aldus is van de zijde van het ministerie
van buitenlandse zaken medegedeeld.
Men wees er echter op, dat niet gespro
ken kan worden van een eigenlijk pro
test door Indonesië.
Voorts werd opgemerkt, dat met het
verlenen van bunkerfaciliteiten aan de
Nederlandse schepen, de autoriteiten in
Singapore slechts een re is lang bestaan
de praktijk hebben gevolgd. Deze facili
teiten worden ook aan schepen van an
dere landen verleend, zoals Amerika.
Frankrijk, enz.
Van andere zijde wordt nog vernomen,
dat de wijze waarop tegen het unilate
rale besluit der Indonesische regering
met betrekking tot de territoriale wate
ren zal kunnen worden geprotesteerd, bij
de Engelse regering nog in studie is.
Jacqueline Doumergue, de verpleeg
ster-parachutiste, die in Algerije
sneuvelde.
De Perzische premier, Eghbal, heeft
gisteren verklaard, dat het aantal doden
als gevolg van de aardbeving in het
westen van hot land waarschijnlijk tot
2000 zal stijgen, wanneer de definitieve
balans van de ramp wordt opgemaakt.
In Farsandj, het epicentrum van de
aardbeving van 13 december, worden nog
ongeveer 600 mensen vermist. Er zijn
daar reeds duizend slachtoffers.
De premier, die zojuist een bezoek aan
de getroffen gebieden heeft gebracht,
noemde de aardbeving „een ramp zon
der precedent in de geschiedenis van Per-
