I
J
1
9
5
7
VROUWEN NEMEN DE TIJD
Vrouwen Varia
van de etalages
Culinaire
Encyclopedie
van
Pietermannen
in de zomer
Zaterdag 4 januari 1958
De kalender loopt er maanden vóór
heeftSe<ai were^ veroverd
Masker met duizend
grimassen
1 Dio '1kG.n te zijn.
J. C. van Lieshout zoon n.i
COMPLETE WONINGINRICHTING
„Gebroekte barbaren"
Wereldpolitieke zekerheid
(Imrn.imm.
Ligne „acht" voor 1958
Al eerder had ik het olan eens
te gaan vissen achter de coulissen
van een geinig uitziende etalage,
maar ik stelde het uit.
Snelle décor-wisseling
Hoe zotter hoe mooier
Pronkstuk met verlichting
Worsteling
Afwachten geblazen
E V
■L
VROUWEN
O'itiverpers van dit jonge modeland vallen voort-
(,ilrend op door hun gedurfde ideeën, waarvan dit
}erfstensemble van Schubert.h uit Rome er een
's- op de rug van deze 5/6 lange rechte mantel
v'°rdt een breed, dubbelgeslagen pand gedragen
^et een voering van beverkleurige jersey. De
^ioalkraag en de hoed (van Cerrato) zijn van
beverbont.
jfitw
De Duitse ontwerpers die tien jaar lang hun klan
ten het ideaal van een bescheiden garderobe mo
gelijk maakten, zijn thans naar een ander uiterste
overgeslagen. Volgens hen eist de nog zo kort
verworven welvaart dat de vrouw zich op alle
uren van de dag in een ander gewaad vertoont.
Schwichtenberg uit Berlijn ontwierp o.a. dit
marineblauwe Shetland-ensemble met een ocelot
kraag.
Straks, over tien, twintig jaar
"'isschieiv is er ergens een vrouw
Ie toevallig nog eens een exem
plaar van deze krant in handen
krÜgt. Zij kijkt wat naar de plaatjes.
schatert. Zo, dat was dus Miss
-)' in al haar glorie.. Belache-
'jk'. Moet je die rokken zien., en
'he taille., en die rug., en al die
rare bochten.. Die vrouw die zo
Praat bezorgt ons daarmee een
Portie van onze eigen trekken
"tuis. Precies zo kunnen wij ons
ar>tUseren om de figuren in een
'oto-alhum van enkele jaren terug.
"^et zo lang tot er weer een soort
^ior komt, die ineens de elementen
^'an dat oude weer modern maakt,
"j speelt er wat mee en tovert na
"ar(lheid van een oorlog uit de
0| p van een kleerkast een stuk
8c!,"CZenUjke romantiek te voor-
(ja|),Jn> dat als new look in minder
zgjj. toch wordt het nooit meer het-
;'*rn0<je a's voorheen. Daarvoor is elke
"i.eigp5 woer te veel hetprodukt van haar
onn.? "^d. En van land waar zij
•^siek ant neem nu eèns de klas.
Venus van Milo in al haar uit-
;:;s ör)ceerde schoonheid. Wie haar
"Z debPaSpop zou kiezen om er zijn rao-
®ScM>UWiögen aan op té hangen
„ste r deze tijd, zou. daarmee bij de eer-
*?,ij u p al °P de verkeerde weg zijn.
Pad immers geen wespetaille, noch
V be; t ®ere' vormloze figuur, die alle-
°or] 'tffjibufeh van deze na-
'~Kpagt0gSe periode worden gerekend. Zij
gerti -^n de als jupe culotte aan-
yldev e harembroek uit het begin van
we eeUWi en de korte ligne sac zou
"aa- v:
met die oude hobbezak gemeen. Maar
ook zonder dat is het of we met zijn
laatste collecties in een fotoalbum bla
deren van dertig jaar geleden. En toch
Niet alleen de modellen maar ook de
weefsels uit liet verleden komen terug.
Bladerend in een album, van omstreeks
1920 werd de textièl-deskhndige Ed
mund Garigue getroffen door de fra
giele schoonheid van dé toen in de
mode zijnde wollen kantstoffen. Dat
bracht hem tot de uitvinding van een
kantachtige tweedstof die een van
Diors favorieten werd. Het geheim 'van
dit weefsel wordt in Schotland even
sterk bewaakt als in Parijs de gehei
men van de haute couture. Maar het
resultaat, voor de buitenwereld was
deze touwkléürige japon waarvoor Dior
een tcijde aangerimpelde rok bedacht.
is het anders. Zoals met de ligne sac,
die alleen maar het figuur en de char,
me verdraagt welke in het uitgangs
punt van de hobbezakloopsters ten
enenmale ontbrak.
Dit lijkt dan misschien een wat rare
grafrede op de man die in de nacht
van 23 op 24 oktober zo plotseling in
de Italiaanse badplaats Montecatini
overleed, na tien jaar lang het mode
beeld in al zijn aspecten te hebben be
heerst. Toch is dit Dior ten voeten uit,
zoals hij in een logische reeks van
verschillende lijnen de vrouw van deze
tijd gestalte gaf, met telkens weer de
belichting van een bepaald aspect.
Rond en recht, kort en lang, massief
en slank, romantisch en streng. Met
al die invloeden werkte hij door op
latere collecties van anderen.
De Vrouw zoals zij zich in 1957 aan
de wereld heeft getoond, is daarmee
niet in een enkel museumstuk vast
te houden. Niet eens in honderd ver
schillende plaatjes, ook al staat daar
bij het laatste nieuws dat uit de
ideeënmolens van de haute couture
draait op hetzelfde ogenblik in alle
kranten ovér de hele wereld. Want die
molens draaien overal anders. En
ieder bewaart er het zijne van. Maar
nog voor Australië of IJsland het laat.
ste nieuwtje veilig en wel van de lo
pende (confectie) band heeft gehaald
is er in Parijs, of Rome, of Milaan, of
Londen alweer een ander spelletje uit.
gedacht.
Toch maakt juist dat het masker
van die denkbeeldige modepop met
zijr. duizend grimassen voor elk sei
zoen voor ons zo interessant. Omdat
het in al zijn afwisseling en veelzijdig,
heid steeds wel iets bevat, dat een van
'ïai
eh r op zijn minst genomen een
Wekkende 'camavalsfiguur maken.
Soed d.roit-devant korset, dat een
die h viJftig jaar geleden de vrouw
ov droeg een onnatuurlijk voor-
onrr "ellende lijn gaf, zou een tragisch
j3G, ïc^t zijn geweest.tegenover de soe.
<je volheid van haar figuur, die in
perjVormloze hobbezak van diezelfde
een10de waarin de hobbezak weer
het d6actie was op de onnatuur van
hebk oit"devant zeker gepast zou
ge^0e"- Ofschoon.... tot zijn recht
een h"611 zelïer niet. Het dragen van
een P°kkezak was trouwens ook meer
.de staak van de vrije vrouw.en", die
reeu,r"d hadden opgenomen voor de
stre„5n Van haar seksegenoten. Alleen
het w ^enus die strijd uitsluitend met
'irhie j,ape" van haar natuurlijke char-
'^al' kw. altijd wel het sterkste wapen
hgne sac heeft -in zijn goed-
loonkamers mathenesserlaan 247 - tel. 33846 34329
e massa-imitatie nog het meest
r dit driedelig ensemble van
'iiet in uit Melbourne u beslist
venslott*°iemisratieplannen te storen.
Pe.n ook niet alle Franse
0 het V, een Dior-japon. Opvallend
v' Ussen wel, deze kegelvormige
Tj kaneelkleurige met wit
gecombineerde wollen ruit.
u,or(ll echter een normaal
"d gekleed tailleur gedragen.
„Vrouwen nemen de tijd" is, als ik
het wel heb, Viruly's eerste proeve
van een roman. Het gegeven is aar-
"dig en onderhoudend: de „ik"-figuur
ziet terug'op-zijn mislukt leven en
beschrijft hoe steeds, wanneer hij op
het punt stond aan zijn litterair-
wetensehappelijke inspiratie gevolg te
geven, zijp creativiteit strandde op de
aantrekkelijkheid van het andere
tijdrovende geslacht. Deze opzet
stelt Viruly in de gelegenheid om
door. middel van „flash backs" een
reeks los samenhangendle jeugdherin
neringen van de hoofdpersoon te ver
tellen. En hierin is hij op zijn best.
De ironisch beschreven belevenissen
van een jongen uit een welgesteld
bourgeoisie-milieu in Zeeland tijdens
de eerste wereldoorlog tonen Virul.y
als een geestig en zeer verzorgd
stilist, met een amusante distantie
tegenover zijn onderwerp. De linkse
dromerige jongen, is vervuld van een
simplistische ambitie een nieuwe
Copernicus te worden, over wie hij
eens wat heeft gelezen en loopt in
vage puber-onbegrepenheid rond mei
sociale idealen. Viruly doet hier den
ken aan Raymond Brulez, maar dan
zondter diens ondertoon van scherpte
en zonder ooit de indruk te wekken,
dat zijn held zich wérkelijk bezig
houdt met gedachten tii gevoelens
die waard zijn over een leven te be
slissen. Ook in de eerste amourette'
niet, die wel met hevigheid het har'
van de ontvankelijke jongeling tref
fen, maar er door de geringe diepgang
van' diens aard geen wortel kunner
^MeTd'eze anekdotische vertellingei
heeft men evenwel nog geep roman.
Dat schijnt Viruly ook aangevoeld te
hebben De jeugdherinneringen die
nen als aanloop naar het verhaal van
de ouder geworden man, die zijn
leven van 'bon-vivant ontvlucht en in
het Franse stadje Soissons blijft han
gen. Maar hier schiet de heer Viruly
hopeloos te kort. Waar hij bedoelde
zijn held en zijn verhaal een hoge
vlucht te laten nemen, blijft hij op
een ietwat ridicule manier laag bij de
grond: Zijn filosofieën over „de tijd"
verdienen geen serieuze aandacht,
maar, wat meer is, dragen niets bij
tot de aanvaardbaarheid van de
karaktertekening. De jonge dromer is
plotseling overgegaan in de vermoei
de Lebemann, zonder dat het duide
lijk wordt hoe de goede jongen zó
onbenullig en simplistisch is kunnen
blijven. Het angstige vermoeden
dringt zich bovendien op, dat de
auteur zelf enigszins gelooft in de
kwasi-zwaarwichtigheid van de ge
sprekken, die daar in Soissons wor
den gevoerd, doch die op de lezer
helaas meer de indruk maken van
gesprekken van laat ons zeggen de
vijfde borrel. Iedereen weet hoe
serieus die op dat ogenblik bedoeld
kunnen zijn, maar ook hoe sceptisch
men er 's anderendaags tegenover
staat. De flirtation met de knappe
hotelière in Soissons, die opnieuw
een periode van „bezinning" en
naar het schijnt op een meer defini
tieve wijze onderbreekt, bevesti
gen slechts hoe weinig tijd de hoofd-
oersoon zich nog altijd geneigd is te
runnen om over de tijd na te denken.
Het boek ontleent dus zijn charme
aan de anekdotische vertellingen,
maar als roman stelt het knapjes
teleur. Hier en daar aan de dag tre
dende libertijnse opvattingen sluiten
zich weliswaar bij de algemene opper
vlakkigheden goed aan, maar maken
het voor jeugdige lezers minder ge
schikt.
de in ons binnenste verborgen snaar
tjes in beweging houdt. Mode is daar
door alles behalve een uniform dat
voor alle landen en voor iedere vrouw
hetzelfde is, al zal zij wel nooit hele
maal weerstand kunnen bieden aan de
internationaal aangeheven lokroep
voor een „grote" lijn. Doch binnen die
begrenzing zelfs is er van alles moge
lijk. Dikwijls heel wat!
Door de hele geschiedenis heen is
dat steeds zo geweest. Al waren het
toen dikwijls allerlei eisen van prak
tische aard die de verdere ontwikke
ling van de mode bepaalden. Terwijl,
om maar eens een voorbeeld te geven,
bij de oudste volkeren om te beginnen
uitsluitend het lange kleed gedragen
werd, omwikkelden de bewoners van
onze streken hun benen met stroken
stof of dierehuid. De deftige Romei
nen vonden dat al even curieus als
wij een Polynesiër zouden vinden, die
in de blote schamelheid van zijn na
tionaal kostuum op Schiphol zou ar
riveren. Zij scholden onze over-over-
grootvaders uit voor iets dat in een
moderne vertaling zou klinken als
„gebroekte barbaren", maar toen zij
later wat meer in deze streken thuis-
raakten vonden hun soldaten die
vreemde beenbekleding toch wel een
ideale beschutting tegen de grillen van
ons klimaat.
Zo is het feitelijk altijd gegaan. Want
toen tweeduizend jaar na de komst
van die Romeinen een enkele vrouw
ook al terwille van ons barre en
boze klimaat haar benen met stro
ken stof omhulde, of in een massieve
rokbroek op een fiets klom, toen wa
ren het niet de Romeinen maar wij
zelf die daarin iets héél onbehoorlijks
zagen waarover men in fatsoenlijk ge_
zeischap niet hoorde te spreken. En
alweer was het de praktijk van een
sportieve generatie met een dash van
élégance, die de lange pantalon in al
lerlei variaties tot een moJe-artikel
heeft gemaakt dat in de garderobe van
bijna geen enkele jonge vrouw ont
breekt.
Totdat.... ja, wie van ons zal de
mode voorspellen die over tien, twin
tig jaar met dat alles heeft afgere
kend? Zal het een vrouwelijke mode
zijn? Een mode met kwikjes en strik
jes en met ingewikkelde kapsels,
waarin wij de uiterlijke beleving van
de romantiek en van de wereldpoli
tieke zekerheid weer naar het voor
plan schuiven? Of zal het een zake
lijke mode zijn, waarin de vrouw veel
meer de kameraad is van de man, om
alleen maar bij een extra feestelijke
gelegenheid haar eeuwige droom naar
een bekoorlijke verschijning in volle
glorie te beleven?
Straks, als die andere vrouw deze
krant in handen krijgt, is er misschien
een tipje van de sluier opgelicht, die
nu nog zo heerlijk al die onzekerheden
bedekt.
ELSE DANAH.
...Jl
Invloeden van de omringende modelan-
den laten duidelijk hun spoor achter op
de uitstekende Zwitserse confectie. Het
modehuis AKZ volgde in dit van brei-
stof vervaardigde model de grote vraag
naar een knoopversiering. Eveneens op
andere collecties geïnspireerd is de
mogelijkheid om deze mantel met zVn
raglan mouwen met behulp van een
ceintuur tot japon te transformeren,
ren.
Ronald Paterson heeft dit voorjaar be
weerd, dat de kromming van de bis
schopsstaf hem het motief had gele
verd voor zijn collectie. Hij demon
streerde dit o.a. door een op de taille
geplaatste band, die zoals op dit
jasje van naturel met bruin geruit
kamgaren over de heup laag naar
achter verloopt. Let u ook eens op het
schootje dat niet alleen iets korter is
geworden, maar dat van voor tevens
enigszins uitstaat.
KOFFIE MET COGNAC Is nog
steeds de ware finishing touch, de
welbeproefde streep onder een vol
maakt diner. En, om van de koffie
nu even elegant over te stappen op
de cognac, deze oude en wereldbe
roemde drank uit het departement
Clarente in het Zuidwesten van
Frankrijk, dankt zijn naam aan
de voornaamste plaats in dit wijnge
bied, waar Scandinavische en Neder
landse zeelieden reeds in de 13de
eeuw wijn charterden.
De echte cognac ontstond veel la
ter, toen in de 16de eeuw destilleren
van wijn in de mode kwam, en vele
wijnhandelaren alras werden geïn
spireerd tot het creëren van imita
tie-cognac. Natuurlijk, kenners en
fijnproevers zullen het verschil dade
lijk proeven, maar om ook de ama
teurs in dit vak voor raddraaiers te
behoeden, verschenen er van over
heidswege talrijke beschermende maat
regelen, zodat alleen dranken uit bo
vengenoemde streek afkomstig de
naam cognac mochten dragen. En deze haar is hoog opgewerkt en omsluit
haar wieg in Petite Champagne,
waar in 1724 de trots van het huis
Remy Martin het levenslicht zag.
DE LAATSTE modenotities, die
we dit seizoen maakten, waren tij
dens het bezoek van de Franst
haarstilist Monsieur Valentin aaft
Rotterdam, betreffende de allernieuw
ste snufjes op dit gebied. De vrouw
die hierop gesteld is vindt er cre
aties ontsproten aan het cijfer acht,
en passend bij het predikaat jeugdig,
minder jeugdig, en „middelbaar".
Deze acht-lijn voor de eerste cate
gorie is uitgevoerd in lang haar, op
de schouders vallend met een zware
■golf langs de ogen en een rafelige
ponny op het voorhoofd. Kennelijk
alleen bedoeld voor smalle gezicht-
jes.
De 30-jarige vrouw daarentegen
doet het in de naar boven getranspor
teerde acht bijzonder charmant. Het
streek is niet licht te evenaren: een
combinatie van een kalkrijke bodem,
een gunstig klimaat en bijzondere
wijnsoorten, die het bouquet van
het wijndestillaat bepalen. Maar de
beste qualité cognac vindt nog steeds
Achter de coulissen
Tot vlak voor de Kerst, toen er in
het levensgrote warenhuis gesmeten
werd met engelenhaar en camembert,
•en ik toegelaten door een niet erg
waakzame concierge, een gang op
wandelde, waarvan ieder einde verlo
ren leek. Af en toe balanceerde er er
gens boven mijn hoofd een wat wan
kele stellage, een plateau, een trap en
daarachter eèn luik met het opschrift:
Verboden te openen!
Maar er was niemand, alleen een
vreemd suizend geluid als van een
vloedgolf van mensen buitenaf, en
daarbovenuit een mannenstem, heftig
bevelend.
Het luik opende zich langzaam en
ik waande mij op een toneel, waar je
onverwacht midden tussen de spelers
staat.
Kleurige attributen wroetten zich
door het gat naar beneden, aan de
hand van een zelfverzekerd heerschap.
Attention! De reclamechef.
Het volgend moment zit ik achter
glas. Ik wacht, want het welig met
paperassen bestrooide bureau moet
kennelijk schoon voor deze etalage-
story, waarvan het passend decor van
een kaalgeschoren boomstronk en een
schaal elektrisch ontstoken kaarslich
ten achter 's mans rug mijn volledige
belangstelling heeft.
Als ik er tenslotte aan gewend ben
dringt het tot me door dat dit hele
lieve leventje eigenlijk iets is, om
knettermesjokke van te worden. Nee,
dit is geen kolder, maar de realisti
sche weergave van wat mij hier ter
ore kwam.
Midden in het kleine hartje zomer,
als ieder geniet van de geneugten van
zon en zee, dan is er achter ditzelfde
glas iets aan de hand: er wordt ge
zwoegd, gezweet er worden plannen
beraamd en getekend, vellen vol van
toekomstige Klazen en Pietermannen.
Er wordt gebouwd aan de droom van
5 december. Een opwindende, prikke
lende sfeer, want de zorgvuldig opge
zette ontwerpen moeten in alle onder
delen stipt worden uitgevoerd en zo
hevelt het van verwachting kloppen
de hart zich over op het hele register
teenagers, die amper van de school
banken, hier gelegenheid krijgen om
in het reclamevak iets te bereiken-
Tegen de tijd dan, dat de etalages
zijn ingelegd en opgetut, worden tim
merlieden, smeden, decorateurs en wat
dies meer zij opnieuw gegrepen door
de planning voor de Kerst. Welk een
Op een vrouwelijk plank
je in goed gesorteerde
boekwinkels kan men zich
vergapen aan een paradij
selijk boekwerk voor de
keuken; een sprookjestuir
voor allen die hun gas
tronomische kennis of
-nieuwsgierigheid ergens
onbespied een kans willen
geven. En 't is inderdaad
ongelofelijk, wat men al
niet aan de weet kan ko
men uit Elseviers Culi
naire Encyclopedie. Wist
u b.v. dat eend op Chi
nese wijze bereid, een de
licatesse is voor wie op
de gewone eend is uitge
geten? Dat oesters bereid
runnen worden: la meu-
nière, op sierpennen of te
paard, en dat gedroogde
rozemarijn de ware es
sence is bij ree- en her-
tevlees?
En wat lees ik al niet
van de champagne, de
champignon en de cerve-
laatworst? Van de a van
aalbes tot de z van
zwoerdrolletjes in meer
dan 800 blad®, kan men
genieten van wijze gege
vens en recepten, terwijl
voortreffelijke illustraties
de tong doen natrillen
van verrukking.
Ieder voor wie het ko
ken een kunst en een hob-
oy is, kan aan de hand
van deze culinaire ency
clopedie zijn fantasie doer
ontspatten en bruisen tot
ar iets uit de pan komt,
misschien een kip, een
zwezerik of een mosterd
sausje, maar zoals niet
eerder geproefd.
Natuurlijk schuilt e-r in
deze eerste editie nog wel
eens een verwaarloosd of
al te Hollands chapiter,
zo lazen we onder cham
pignons: in de pan 15 a 20
min. laten smoren, (lek
ker taai!). Zeven minuten
is voldoende, leerde ons
een geheim ontfutseld aan
de Franse keuken. Desal
niettemin, er wordt vol
doende gezégd en geëta
leerd, ook veel wat we
niet weten, en dat maakt
het snuffelen prettig.
Zelfs kan men, vooraleer
de a van aalbes aan te
snijden, een trip maken
door een inleiding van
psychologische factoren,
die bij het eten een rol
spelen, de esthetiek van
de maaltijd, benevens het
antwoord op de vraag:
Waarom blief i'k wel
wijn en geen peentjes?
L.
zoete dwaasheid! In de etalages bloeit
de surprise en achter de beschilderde
wanden sneeuwt het zo juist geïmpor
teerde kristallen op het frisse den-
negroen.
„En dan Is het nog slechts een kwes
tie van geduld," vertelt de man tegen
over my. „Wachten op het moment
dat de laatste my ter wordt afgezet (dit
is doorgaans na sluitingstijd) om in
een minimum aan tijd dit woud van
wonderlijke taferelen te slopen, te ve
gen, gereed voor een volgende im
passe."
„Is het niet moeilijk, om steeds met
wat nieuws te komen?"
Mijn privé-parlour trekt een gezicht
van een tovenaar, die zijn grootste ge
heim moet prijsgeven. „Het is belang
rijk, dat het gebouw een goed aan
schijn heeft; hoe, dat komt er niet op
aan. De mensen moeten zich vergapen
en daarom: Hre zotter, hoe mooier!
Als ik vandaag b.v. een paarse Ford
in mijn etalage wil, dan komt hij er.
In feite kan ik daarom hier het best
jongelui gebruiken, die niet met bei
de benen op de grond staan. Wat ze
presteren, moet verrassend zijn, op
zienbarend en dat kan alleen een
groot warenhuis zich permitteren, om.
dat het tentoongestelde niet gebonden
hoeft te zijn aan de verkoopwaarde.
De mensen komen tóch wel, in oor
sprong misschien alleen om te kijken,
tot dit of dat prulletje hen weet over
te halen. Bovendien passen wij steeds
meer het dramatiseren toe van pro-
dukten, die zich hiertoe lenen. Dus
geen welgeordend tonen van blik-
groenten, maar als het ware een ver
haaltje waarin het gebruik wordt ge
demonstreerd-"
„Nu, cher monsieur, ik zou wel eens
wat willen zien."
Aan mijn verlangen wordt ruim
schoots voldaan. We arriveren in een
vertrek, dat uitpuilt van vleeskleurige
etalagefiiguren, aaneengerijd in de
meest onvoorstelbare standen: man
nen, vrouwen en kinderen. Sommigen
zijn beplakt met diepe tinten fluweel
of zilverpapier, net een harnas, en ik
waan me gedurende enige seconden
in een oud kasteel, waar een mecha
niekje dat gebaar en stand leek te re
gelen, plotseling verstek liet gaan en
deze vergipste naakte poppen achter
liet.
Er is overigens wel een duidelijk
merkbaar verschil tussen wat Duits
land en Italië ons aan de hand doet.
De Italiaanse vrouwenfiguren hebben
veel gemeen met de charmes, die by
Brigitte Bardot en consorten handig
worden uitgebuit. Een onvoorstelbaar
dun middeltje, plm. 20 cm, een lange
uitgerekte hals en minimale voetjes.
Ontegenzeglijk fraai, maar breek
baar en als ze ons in Italië werkelijk
aldus wensen voor de toekomst, zal
er veel kunst en vliegwerk aan te
pas moeten komen om nog in leven te
blijven. Dat kunstwerk hing hier trou.
wens al aan een spijker tegen de wand,
gele pannesponzen van rubber, die
tussen boven- en onderstel van een
pop worden bevestigd om de kledij
op vast te spelden.
Bovendien hebben al deze manne
tjes en vrouwtjes, die per stuk op
plm. f 5000 komen, ergerlijk veel no
ten op hun zang. Zo verschijnt er ie
dere maand een vakkundig kapper,
om met kwinkelende borstelslagen en
een leger verfbussen de nyloncoiffu
res in super-moderne status af te le
veren. In de etalage verdekt opge
stelde kleurspiegels en T.L.-buizen zar-
vrij soepel oren en voorhoofd, zodat
als het ware de vorm van een vaas
ontstaat.
Voor wat Monsieur Valentin echter
pousseerde voor boven de veertig,
vinden we hoogstens een vondst, ver
re van wat juist deze leeftijd zou kun
nen sieren met luister en distinctie.
Maar ja, het is voor deze haarma-
niakken ook een hele opgaaf steeds
met wat nieuws te komen en de
coiffure-carrousel te laten draaien
zonder te vervallen In b. v.: de Pa
nache-lijn, het veertjeskapsel van
1948. De coiffure-tulip van 1950 (een
„uitwas" op het achterhoofd), of de
op de romantiek geïnspireerde Dan-
dy-line van 1952, terwijl het thans al
lemaal „Belle Amie", met een tikkel
tje Pirouette is, wat het kappersbud
get doet tieren en zwieren.
ALS U OVER een beetje handig
heid en onder beschreven ingrediën
ten beschikt, zal het volgende taart
stuk stellig een reuze verrassing blij
ken op elke feesttafel. Een waar
pronkstuk als u bet bovendien aan
durft er een taart in etages van te
maken.
Daartoe roeren we 350 gram boter
en dito hoeveelheid suiker luchtig
door elkaar; voeg er successievelijk
7 eieren aan toe en meng door de ver
kregen substantie 350 gr. gezeefde
bloem, krenten, rozijnen, sucade, en
cognac of rum met wat zout, tot
het geheel de gewenste smaak heeft.
Neem nu drie vormen in opeenlo-
pende grootte, boter die in en be
strooi ze met wat bloem. Verdeel het
mengsel over die vormen en bak de
drie cake-taarten in een matig war
me oven gaar.
Zijn we zover, dan komt bet „met
selwerk"; plaats de drie variëteiten
naar grootte op elkaar, met een laag
je jam als bevestiging; vervolgens
krijgt de opgetaste lekkernij een dek
mantel van dun uitgerold marsepein
en her en der een flirtje fantasie van
eiwitg! #zuur.
Maar de veelbezongen glorie van
dit recept vormt ontegenzegnjit
de entourage van brandende licht
jes; bovenin wordt een grote kaars
ontstoken, terwijl de etages worden
versierd met kleine kaarsen, zoals
bij verjaardagen van kinderen een
veelgevraagde attractie is.
Lucienne.
gen er dan voor, dat al deze verschij
ningen opgesteld volgens een te
voren uitgekiend kaartsysteem met
hun fraai glanzende pastelharen een
sprookje worden voor de kijkers van
de ruit.
We wandelen verder. Het valt me
op, hoe perfect en efficiënt hier ge
werkt wordt Iedere etalage is voor
zien van een nummer, terugkerend op
een ruimte van een lange gang, waar
alles wordt geprepareerd. Er zijn
reusachtige rekken met corsages, be
schilderde flessen, tegels, nylon da-
mesawnen en niet te betitelen elemen
ten Ik raak haast verward in een gril
lige, metershoge draadconstructie, m
kronkelende stukken hout. Het fasci
neert mij mateloos, dit feestelijke ach
terland, waar kleur en vorm worstelen
om in het reine te komen. Voor mijn
voet rollen schaamteloos de Pietekop.
pen van het vorige jaar, gedoemd ten
ondergang, naar mij wordt verteld.
Zelden blijft er van een vorige eta
lage iets heel, alleen de berging ervan
zou reeds danig in de contanten lo
pen Decors, papiermaché-resten, al
les wordt er doorheen geslagen;
slechts kostbare attributen en b.v-
kerstballen, die een volgend seizoen
kunnen worden opgediend, gaan naai
een magazijn."
Door al dit licht en glimmend ge
doe bewegen zich lieve jongens en
meisjes, in voorgeschreven jakken en
broeken. Blijkbaar de lieden wie
eveneens wordt voorgeschreven om te
zweven, hoog boven de grond.
Dan verschijnt er een lift, die ons
vervoert en uitwerpt op een plaats,
waar speciaal de harten der decora
teurs kloppen. Een besnord man drukt
me de hand. Elders drukt iemand heel
precieus verse spruiten, als knopen,
op een recent gewrochte sneeuwpop.
Afwachten is het hier geblazen en
aansluiten op datgene wat moet ge-
etaleerd: exclusieve mode in een en
tourage van buitennissige effecten een,
heus paaid als het loopt tegen „Oud
en Nieuw" en overal een hert staat
te pronken„Maar sfeerschildering
blijft de zwaarst klinkende noot op
ons program. Waren we hierin vijf
jaar geleden het buitenland enorm ten
achter, thans is o.a. Zwitserland tot op
de hielen genaderd en dat maakt veei
goed."
Nog dwalen de rode lichten voor het
glas als schimmen in de donkere nacht.
Maar weldra zal de uitverkoop zijn
hoofd weer boven water steken en
zich verheffen boven de geuren en het
ritme van deze intieme beleving.
LUCIENNE
