Hoe maak ik mij onpopulair?
Missie keert terug in „Vallei des doods"
m
wereld
in
DURVEN
Personeelsomvang van de KLM
moet worden ingekrompen
De (kost)schoolmeester
m
EVEN LUISTEREN naar
Pater Blokdijk trekt het
avontuur tegemoet
„Ernstig woordvan president-directeur
Op stapel staande activiteiten afgeremd
Televisievoordrachten van mgr. Fulton Sheen
jenningen
een graf
voor
V B
ZATERDAG 18 JANUARI 1958
PAGINA 8
Eenvoudige uitrusting
Gevoelige tegenslag
Geen alarmklok
TE MOSKOU
I
Fulton Sheen
„De oorzaak van alle onpopulari
teit is zelfzucht, trots en egoïsme.
Men zou een onpopulair medemens
kunnen vergelijken met een ei.
De onpopulaire mens legt de na
druk op wat men zou kunnen noemen:
de schaal van het ei of het ego.
Ieder onbeminnelijk mens is een
Ik-specialist; Ego" is het latijnse
woord voor ik. Het ego of de eier
schaal is niet de echte persoonlijkheid;
deze zit binnenin met alle verschillen
de eigenschappen. Het ego is datge
ne, wat de mens denkt te zijn. De wa
re gedaante is de vorm waarin wij
naar ons geweten en voor God werke
lijk bestaan. De bolster sluit als een
muur rond onze wezenheid, en hoe
dikker de vooroordelen, waanvoor
stellingen en valse denkbeelden, des
te moeilijker zullen wij onze ware ge
daante kennen".
Sheen gaat af op het egoïsme. En
passant noteert hij nog even: „In wer
kelijkheid is een minderwaardigheids
complex een meerderwaardigheids-
complex of anders gezegd een onbe-
wm
v:--J
Tekening uit het boek van Fulton Sheen
dwingbaar verlangen naar onverdien
de glorie".
Wie werkelijk iemand in zijn omge
ving kent die de last van minderwaar
digheidsgevoelens met zich meedraagt
om de een of andere reden zal zich wel
wachten zo iemand te betichten van
onbedwingbaar verlangen naar on
verdiende glorie. Een liefdevoller
bejegening zou gepaster zijn. Maar
goed, Sheen kan in de Amerikaanse
wereld waar het wemelt van fans voor
populaire onbenullen gelijk hebben.
„Men kan doodzeker onpopulair wor
den op drie manieren 1. pochen, 2.
spotten 3. cynisch doen.
Pochen. Hoe groter iemands werke
lijke invloed is des te minder hoeft hij
te pochen. Hoe kleiner iemands in
vloed, hoe vaker hij moet pochen
om de schijn op te houden".
Sheens voorbeelden zijn geestig „Re
gisseurs leven in de waanvoorstelling
dat een heilige op het toneel moet
rondschrijden met vroom gevouwen
handen. De echte heilige verbergt zijn
deugdzaamheid, maar de man die met
zijn heiligheid de omgeving wil impo
neren went een zedige preektoon aan
en vouwt te pas en te onpas zijn han
den alsof hij aan het bidden is".
Hij besluit met:
Kort en goed: de man die zou mo
gen pochen, pocht nooit".
Over spotten sprekend haalt hij
Thomas Jefferson aan: Men neemt
slechts zijn toevlucht tot spot als men
geen gelijk heeft.
En dan: „De scheldpartijen van de
(Van onze correspondent)
HOLLANDIA, januari,
e tocht van pater Misaël Kammcrer,
die in 1954 als eerste en enige de
Baliem-vallei vanuit de Wisselmeren be
reikte, scheen geruime t(jd vruchteloos.
De Franciscanen schenen niet in staat de
vruchten te plukken van deze maanden
lange voettocht, welke eindigde met het
droge, triomfantelijke telegram aan de
bisschop van Hollandia: „Baliem bereikt,
Misaël". Thans echter wordt de draad
weer opgepakt.
Sedert 1938, toen de expedtiie van
Archbold de vergeten vallei in het hart
van Nederlands Nieuw-Guinea ontdekte,
was er een koppige belangstelling voor
het haast ontoegankelijke gebied blijven
bestaan. In 1945 verwierf deze vallei, be
volkt met ongeveer 30.000 tot 40.000 men
sen, die volkomen leven in het stenen
tijdperk, zich een nieuwe naam, de „Val
lei des Doods". In dat jaar stortte een
vliegtuig neer van het Amerikaanse leger
bij een pleziervlucht boven de vallei en
van de veertig inzittenden brachten er
slechts drie er het leven af. Onder hen
was Margaret Hastings, die ruim veertig
dagen in de vallei verbleef. Hun redding
door het invliegen van „gliders" had de
belangstelling van de gehele wereld,
vooral van Amerika.
Dit was een van de redenen, waarom
de Amerikaanse zendingsgenootschappen
er in slaagden een grote propaganda-actie
op touw te zetten onder de slogan „Wings
for Shangri-La", een naam, die de Baliem
zich tijdens deze periode van grote pu-
communisten tegen de democratie I bliciteit verwierf. De Amerikanen ver
van Oost naar West verdelen de draad
op te nemen, die pater Kammcrer moest
laten vallen.
Pater Blokdijk houdt het er voor, dat
hij binnen een afstand van zeven dagën
lopen de plaats zal bereiken, waar de
missie in 1954 haar contacten heeft ge
legd op de tocht vanuit de Wisselmeren.
Deze contactlijn van pater Kammerer
wordt ook gevolgd vanuit het westen,
vanuit het Wisselmerengebied.
Een typisch voorbeeld van de vrucht
baarheid van het eerste contact werd ge
geven in begin 1957, toen de twee Fran
ciscaner paters Jorna en Peeters in de
valleien van het met sneeuw bedekte
Carstenszgebergte door de bevolking op
draagstoelen werden binnengehaald. De
pioniersarbeid van deze missionarissen,
die werken vanuit de Wisselmeren in
oostelijke richting naar de Batiem toe,
vervult ieder met ontzag, omdat hun op-
voerlijn over land loopt, bijzonder kwets
baar is en weken tijds vordert. Ge
vaarlijk echter is hup arbeid niet. want
de Pigmèe-achtige bevolking ziet slechts
voordeel in de contacten met de blanken
Alleen de onderlinge vijandigheid der
talrijke stammetjes kan moeilijkheden
geven, terwijl een zekere animositeit tus
sen de pioniers fataal zou kunnen wer
ken.
In december 1956 werd aan de Baliem-
rivier te Wamena, een bestuurspost' geves
tigd door de controleur Veulkamp van het
Binnenlands Bestuur met een aantal poli
tieagenten. Ofschoon door sommigen op
het ogenblik die post prematuur wordt
geacht, gaf het Gouvernement hierdoor
blijk de beschavingsacties van de religieu
ze genootschappen te willen steunen.
De Nieuw-Guinea Luchtvaart Maatschap
pij ,.De Kroonduif' hielp eveneens mede
met het slaan van een luchtbrug naar de
Baliem, ofschoon zij daarin ern-*ig ge
handicapt werd door het verlies van twee
vliegtuigen in de tweede helft vanhet
vorige jaar. Ook de Cama verloor twee
vliegtuigen, één vlóóg te pletter tegen een
rotswand bij een vlucht naar de Baliem
De zendeling-piloot Lewis, een bekwaam
Canadees oorlogsvlieger, kwam om; zijn
stoffelijk overschot werd nimmer gebor
gen. Een tweede vliegtuig werd aan de
grond vernietigd tijdens de ongeregeld
heden aan de Wisselmeren in het begin
van vorig jaar. De Missie neemt dan ook
de grootste zorvuldigheid in acht bij de
■opleiding van haar piloten en tracht reeds
thans te komen, tot de aanschaf van een
tweede, vliegtuig.
Intussen steunt zij bij de aanvoer op
de medewerking van het Gouvernement,
dat een Australisch vliegtuig voor de be
voorrading heeft gehuurd.
Voor het invliegen van pater Blokdijk
en zijn twee helpers met uitrusting zul
len twee vluchten nodig zijn, hoewel die
uitrusting bijzonder eenvoudig is. Hierin
komt het verschil in methode tussen de
Nederlandse Missie en de Amerikaanse
zendingsgenootschappen duidelijk tot
uiting.
Terwijl deze genootschappen prefab
woningen. ijskasten en dergelijke zaken
door de lucht hebben aangevoerd, bestaat
de uitrusting van pater Blokdijk slechts
uit een tent en een aantal afsluitbare
hutkoffers met kookgerei enz. en de on
misbare contactartikelen als schelpen
geld spiegeltjes, bijlen enz. Ook een poes
neemt de Franciscaan mee. wat niet zo
zeer een blijk van dierenliefde is als
van een praktisch inzicht om verschoond
te bliiven van bepaald ongedierte.
Pater Blokdijk vestigt zich voorlopig
aan het gouvernementsvliegveld te Wa
mena. vanwaar hij oriëntatiereizen zat
maken; vrijwel gelijktijdig arriveerde
voor een kort bezoek mgr Staverman.
met wie hij de verdere beleidslijn zal
uitstippelen. In een later stadium zal
het zeker nodig blijken specialisten op
het terrein van etnologie cn linguistiek
in te vliegen om het missiewerk zo ef
fectief mogelijk aan te kunnen pakken
want de verkondiging van het Evangelie
wordt met de ontsluiting van de Baliem
op moderne wijze aangepakt.
Fulton Sheens boek, waar we Het f litie hem deze krankzinnige waag-
deze week over hebben, heet: Durf
hef leven begrijpen. D.w.z. durf erop
in te gaan en draai er niet om heen.
Speel er geen verstoppertje mee
Tracht achter de opgave te komen die
het leven voor ieder van ons heel spe
ciaal is en voer de opgave uit on
danks de risico's.
De stilte mijden; over „enge" din
gen niet praten; eeuwig de stelregel
„safety first" toepassen; struisvogel
zijn; het zij evenzovele tekenen van
gebrek aan moed, hoe verklaarbaar
soms ook.
Moed en durf, het zijn toch waar
achtig geen onbekende begrippen.
In november 1956 kregen drie artsen
de Nobelprijs voor hetgeen zij gepres
teerd hadden op het terrein van de
geneeskunde aan hart en bloedvaten:
de Amerikanen André Cournand en Dic
kenson W. Richards jr. en de Oosten
rijker Werner Forsmann.
Deze laatste, hij heeft glimlachend
en dankbaar in gala de eervolle on
derscheiding aanvaard.
Maar er is ook een moment geweest
waarop hij vastgelovend in de mogelijk
heid, via de slagader vanuit de arm
een slangetje opduwde naar zijn eigen
hart. Daarmee opende hij een terrein
van kansen om mensen te genezen.
Daar is een edele moed voor nodig.
Om dat op te brengen, moet men ca
paciteiten hebben.
Toen onlangs in Den Helder de laat
ste oud-baas uit de reddingsploeg van
Doris Rijkers begraven werd, zei de
commentator precies op het moment
dat de kist in de groeve daalde: „Deze
man heeft meer dan tweehonderd
mensenlevens gered". Zoiets te horen
grijpt je ineens aan. Dat moet een
moedig man geweest zijn.
Tot in de vreemdste excessen kan
een mens moed en durf opbrengen.
Aad van Welrenes, die een café had
op de hoek van de Dordtse Straatweg
en de Kromme Zandweg te Rotterdam
en dat de Spil heette, was behalve
sportliefhebber ook een gerenommeerd
scheidsrechter. Voor in de jaren '30
klom hij in een heftoren van de Maas
brug tot boven toe (dat is een kerk
toren hoog) en dook in de rivier.
Hij kwam er heelhuids af. Wat bezielt
zo Iemand? Een week later kreeg hij
een opvolger, die het hem na wilde
doen. De man viel te pletter.
Het is onjuist moed, durf en lef het
zelfde te noemen en de psycholoog zal
wel alle mogelijke redenen kunnen vin
den die een mens tot zo'n huzarenstuk
brengen. Maar wij voor ons zouden
wensen de positieve elementen te be
zitten die in dit vreemde soort moed
geborgen liggen.
Er zijn nog gelijksoortige feiten ge
noeg te vermelden.
In Zuid-Frankrijk woont de ex-prof
wielrenner Maiffret, die overigens
niet zulke bijzondere dingen op zijn
racefiets gedaan heeft. Nu is hij be
zeten op krankzinnige snelheden te be
reiken op een fiets achter jakkeren
de auto's.
Hij heeft al 200 km per uur gehaald,
maar is nog niet tevreden. Hij heeft
nog steeds de drieste durf nog meer te
wagen. Tot de 250 km wil hij gaan en
dat ondanks het feit, dat hij bij zijn
experimenten door het klappen van
een band, zwaargewond in het zieken
huis terecht is gekomen. En ook on
danks het feit, dat de verstandige po-
halzerijen verboden heeft.
Of wat denkt u hiervan? Het is een
recente historie. In Milaan woont de
55-jarig Francesco Macco, groot boei-
enkoning en groot zwemmer.
Hij heeft zich niet lang geleden laten
boeien en zich vervolgens in een grote
zak laten opsluiten en is toen in de
rivier de Po „afgedaald".
Hij heeft waarlijk de overkant ge
haald! Een raar soort lef. Na de ge
slaagde experimenten heeft hij via de
pers eenieder uitgedaagd zich op dit
wonderlijke terrein te meten.
Hij heeft antwoord gekregen ook.
Van het dertienjarige Hilversumse
meisje Marianne Heemskerk. Die wil
zich weieens met de man meten.
We zijn zeer benieuwd hoe haar op
voeders hierover denken.
Je moet zoiets maar durven.
Maar keren we terug tot edeler ter
reinen. De oorlog is een goudmijn van
moed. En wat te denken van Mieke
Bouman, die Jungschlager verdedig
de in de barste omstandigheden?
Een dapper mens te zijn is een hele
genade. En die dapperheid gebruiken
om er het leven mee aan te durven
hoe het ook op ons afkomt, is deugd
beoefening in optima forma.
komen voort uit het diepe besef dat
de logica, de menselijke natuur en er
varing het communisme tot een on
mogelijk systeem stempelen".
Was het besef van communisten
maar zo weinig „diep", dan lag de
zaak heel wat eenvoudiger.
Waarlijk meesterlijk in dit soort
spreekt Sheen over de cynicus: „Hij
is een soort uil. Wakker in het donker
en blind in het daglicht. Jagend op on
gedierte en bang van edeler buit. Een
cynicus is iemand die vals speeit bij
een spelletje patience en daarom over
tuigd is. dat iedereen een valsspeler
moet zijn. Cynisme is een masker
waarachter de jeugd haar onverstand
en de ouderdom haar zonden verbergt.
Een cynicuè spot met het leven nadat
het leven met hem heeft gespot „om
dat hij het ware einddoel niet wilde
ontdekken".
In het einde geeft de speker enige
gemakkelijk te onthouden regels om
zich bemind te maken.
„Probeer niet de sympathieke uit te
hangen. Beminnelijkheid is als de per
zikfrisheid van een meisjeswang. Het
is een teken van gezondheid".
En even verder: „Beschouw uw me
demens steeds als uw meerdere. Uw
buurman mag het maatschappelijk
moeilijk hebben, hij mag slecht zijn
taal spreken, hij mag naar knoflook
ruiken, maar het is goed mogelijk dat
zijn ziel aan God veel aangenamer is
dan die van onszelf":
Bij Rogier hebben we eens een
typering gelezen van een invloedrijk
man die niet aan nuances deed in zijn
meningen, dat hij beneden het kilo niet
wegen kon bij gebrek aan instrumen
ten.
Als Sheen niet beneden het pond
komt kan het ook zijn dat zijn hoor
ders en kijkers geen instrumenten heb
ben. En daar kon hij weieens gelijk
in hebben.
Of is dat cynisch of spottend?
kozen deze methode, nadat zowel bestuur
als missie en zending sedert 1945 tever
geefs getracht hadden de Grote Baliem-
vallei vanuif de westelijk gelegen Wissel
meren te bereiken. Behalve een eerdere
mislukte tdcht van pater Kammerer in
1952 met het beroemde overlijdens
bericht! was één van de meest gedenk
waardige die van de Amerikaanse zende
ling Rose en de bij de Neutron-ramp om
gekomen controleur Meyer Ranneft van
november 1951 tot maart 1952.
Tot vijfmaal toe werd een poging ge
waagd om het 250 km. diepe ontoeganke
lijk terrein, dat bevolkt is met eikaar
vijandig gezinde stammen, te overbrug
gen. Tot in begin 1954 pater Kammerer
slaagde.
Op 19 april 1954 werden «echter .twee
zendelingen van de Amerikaanse Cama
ingevlogen in de Baliem-vallei, waar zij
zich vestigden en waar zich nog een drie
tal buitenlandse zendingsgenootschappen
bij hen voegden.
Op het ogenblik zijn er zeven posten
gevestgd; ook de Nederlandse zending
begon onder leiding van een zendeling
met de opleiding van een aantal catechis
ten.
Inmiddels kregen ook de plannen van
de Franciscaanse missie voor de aanschaf
van een vliegtuig vastere vormen op
instigatie van de apostolisch vicaris mgr.
dr. M. Staverman. Katholiek Nederland
bracht gelden voor een Cessna-vliegtuig
bijeen, dat over enige tijd in Australisch
Nieuw-Guinea zal aankomen, waar intus
sen de pater-piloot Hermans een verdere
opleiding in het jungle-vliegen ontvangt
van de bisschop-vlieger mgr. Arkfeld
S.V.D.
Op 18 januari wordt de eerste missio
naris de Baliem ingevlogen in gezelschap
van twee Papoea-helpers, Anton Arno en
Dtonysius Maumda. Het is pater Arie
Blokdijk, een 36 jaar oude missionaris,
geboren in Tuitjenhorn, die met acht jaar vervoersbron op korte termijn onmoge-
Nieuw-Guinea-crvaring in het achterland lijk is.
van Hollandia, de meest aangewezen per- Naar aanleiding van de politieke ont-
soon is om vanuit het middelpunt van de wikkeling in Indonesië, is ook het con-
ui- i tract tot assistentie-verlenging aan de
Baliem - het snppunt van de Hjnen, die „Garuda Indonesian Airways", door de
Nieuw-Guinea van Noord naar Zuid en Indonesische regering opgezegd. Dit be
Dn directie van de K.L.M. heeft besloten de aanvankelijk gedachte uithreidin
gen in dc. komende twee .jaar af te remmen, de verwezenlijking van enige
plannen uit tc stellen en maatregelen te treffen, die de hoogoplopende tosten
moeten verminderen.
„Aangezien er al vele voorbereidingen waren getroffen ook op personeels
gebied om de normale groei in het vervoer en de daarmee verband houdende
normale vermeerdering van werkzaamheden op tc vangen, is het thans helaas
onvermijdelijk, dat de personeelsomvang enigermate zal moeten worden
ingekrompen. De directie betreurt het in hoge mate", zo wordt door de
president-directeur van de K.L.M.. dc heer I. A. Aler in het personeelsorgaan
„De Wolkenridder" gezegd, „dat een dergelijke maatregel moet worden ge
nomen en zij zal alles in het werk stellen, dat de nodige aandacht aan de
individuele belangen van de hierbij betrokken personeelsleden zal wor
den gegeven.
„Het zal geen K.L.M.'er verwonderen",
zo vervolgt de heer Aler, „dat de plotse
linge noodgedwongen opheffing van een
5-tal geregelde diensten tussen Amsterdam
en Djakarta, het bedrijf niet onberoerd
heeft gelaten. Het wegvallen van mil
joenen guldens aan vervoersink omsten dat
hiermede gemoeid is, betekent een ge
voelige tegenslag. Voor een ieder zal het
duidelijk zijn. dat het vinden van een
goede vervanging voor de verloren gegaue
tekent, dat ruim 300 collega's vóór eind
februari naar Nederland zullen terug
keren en in ons. bedrijf moeten worden
opgenomen.
Hierbij komt nog een zekere teruggang
in het internationale reisverkeer als ge
volg van de algemene onzekerheid in de
wereld-economie. Deze terugslag heeft
zich in de laatste maanden van 1957 ook
bij de K.L M. geopenbaard. Uit gezag
hebbende uitlatingen in de V.S in Enge
land en ook in ons eigen land xan wor
den opgemaakt, dat het nog wel tot het
eind van 1958 of begin 1959 kan duren,
alvorens er in de internationale zaken
wereld weer een opleving te verwach
ten is.
Dit alles betekent voor de K.L.M. geens
zins, dal de alarm-klok dient te worden
geluid. Ook behoeft hel bestaan .>n voort
bestaan niet in twijfel te worden getrok
ken. Willen wij echter ook in 1958 en 1959
de voor een commerciële onderneming
noodzakelijke resultaten boeken, dan Is
het nodig, dat wjj onze plannen met grote
werkelijkheidszin in overeenstemming
brengen met de gewijzigde omstandig
heden.
De noodzakelijke kostenvermindering
zal in eerste instantie worden gezocht in
de materiële sector en door het tijdelijk
beëindigen of inkrimpen van bepaalde
activiteiten. Er zal bovendien op ieders
medewerking gerekend moeten worden bij
het betrachten van de uiterste zuinigheid,
van hoog tot laag in het gehele bedrijf in
binnen- en buitenland".
De heer Aler besluit zijn „ernstig
woord" in de „Wolk^nridder" aldus:
„Met de aanpassingen zal de solide basis
van ons bedrijf behouden kunnen blij
ven, hetgeen, gezien de aan allen be
kende. onveranderde plannen met de
indienststelling der straalvliegtuigen in
1960 en 1961, van het grootste be
lang is".
Amerikaanse wijsbegeerte"
Mgr. Fulton Sheen
Er zullen nog maar weinig mensen
met enige interesse zijn, die nog nooit
gehoord hebben van mgr. Fulton J.
Sheen, de hulpbisschop van New York.
Hij is in de States wat wij zouden noe
men radio en televisiepater. Regelma
tig onderhoudt hij het Amerikaanse
volk door middel van de televisie over
het geloof (het katholieke) en zeden.
En uit zijn populariteit mogen we af
leiden dat hij de harten en de geesten
van zijn kijkers en hoorders bereikt.
Een greep uit hetgeen hij te zeggen
heeft gehad is verzameld uitgekomen
in een boek getiteld: „Thinking Life
through" door Th. Knol ten Bensel
vertaald met „Durf het Leven begrij
pen". In deze Nederlandse vertaling
is het bock uitgegeven bij Zonne
wende te Kortrijk, die onder de naam
van de gewijde schrijver nog liet druk
ken: „Geagregeerd in de wijsbegeerte
van de Leuvense Universiteit", het
geen een achtenswaardig middel mag
heten het boek nog aantrekkelijker te
maken dan het al is.
Aantrekkelijk zijn de gedachten van
mgr. Sheen vooral voor degenen die
van Amerikaanse wijsbegeerte houden.
En door daar iets over te schrijven
belanden we meteen in de boekbespre
king, waarom dit korte artikel begon
nen is.
Het lijkt ons een voldoende verkla
ring voor Sheens Amerikaanse wijsbe
geerte, die van een merkwaardige een
voudige structuur is aan te voeren
dat hij toespraken moest houden voor
een eenvoudig publiek in een situatie
(kijkend naar de televisie) waarin
men niet licht bereid en in staat is,
„zware kost" te verteren. Bij het le
zen van die toespraken voelt men meer
dan alleen een afstemmen op publiek
en situatie. Men wordt, soms hoofd
schuddend en een beetje lachend ty
pisch voor een met filisofie overbelaste
Europeaan, onweerstaanbaar meege
zogen op de frisse jongensachtige vij
ver van Sheens zoals wij dat belie
ven toe noemen Amerikaanse wijs
begeerte.
Sheen heeft maar één verlangen:
de mensen fris en gezond naar geest
en lichaam en op God gericht te doen
leven. Dat hebben vele eeuwen al
meer mensen verlangd. De meeste zijn
echter bij de propaganda hiervoor nog
al moe geworden. En hebben boven
dien ontdekt, dat men op drijfijs wan
delt. Wat is geestelijk en lichamelijk
fris en gezond, wat is op God gericht?
Bij het beantwoorden van die vragen
kwamen de meesten of uit bij het
mysterie of in het moeras. Het oude
Europa denkt en praat erover. Het
kraakt onder de verhandelingen en de
polemieken, waaraan de allergrootste
denkers tot en met de kleine intelec-
tuelen meedoen.
En we zeggen: „Wat leven we toch
in een boeiende mooie tijd. Wat gaan
er een horizonten open. Er is veel dat
helaas of niet helaas verloren ging,
maar er is ook veel nieuwe schoon
heid, in denken en leven".
Zo niet die Amerikaans wijsgerige
Sheen, die in zijn teksten, hoezeer ook
geagregeerd in de wijsbegeerte van
Leuven, wel deelt in de Amerikaanse
lichtelijke badinerende belangstelling-
aan-de-oppervlakte voor het „Europe-
sche denken". Hij maakt de zaken
toch zo heerlijk eenvoudig en doet dat
zo jongensachtig leuk. dat je af en
toe met vraagogen naar je zwaarge-
laden boekenkast kijkt vol wroetende,
zwoegende Europese wijsheid.
Hij gaat te werk als een manager,
voor de grote firma die R.-K. Kerk
heet en is waarachtig in staat het Chris
tendom voor ieder denkend wezen van
zijn inderdaad onweerstaanbare aan
trekkelijkheid te overtuigen. Hij ver
telt als een jongen, die een mieterse
mecanodoos heeft en er gelukkig mee
is. Is hij daarmee naast de waarheid?
Geenszins. Het is alleen zo, dat wij
meer ruimte wensen te laten voor het
mysterieus heilige, dat ons van het
Christendom zo dierbaar is. Meer
ruimte voor de paradox, voor de op
gave, voor de worsteling om het Chris
tendom te doen leven in ons. De tra
gische schoonheid ervan lokt ons, al
thans dat is een belangrijk element in
ons houden van het Christendom.
Sheen dus doceert als een hoofdver
tegenwoordiger, onweerstaanbaar en
meesterlijk in zijn genre.
Hij praat over van alles mee, over
alle artikelen. En onweerstaanbaar
gaat de vergelijking in de richting van
succesboekjes.
Hier de titels van enkele hoofdstuk
ken:
„Hoe maak ik mij onpopulair?"
„Wat is alcoholisme?"
,Kan men alcoholisme genezen?"
„Eerste les in economie." (Daarin
wordt de hc'e katholieke maatschappij
opvatting uiteengezet!).
„Hoe brengen wij onze kinderen
groot?" Aime Perquin, die zoekend en
tastend zijn wetenschappelijke weg
gaat en dagelijks op nieuwe onzeker
heden stuit!
„Hoe genees ik zelfzucht?" enz. enz.
Daarbij geeft Sheen blijk van een
enorme belezenheid. Anekdotes en
aanhalingen van links en rechts uit
alle tijden hanteert hij. Maar het is
net alsof hij schrijvers (waaronder de
grootste) heeft gelezen met een pijp
en een kopje thee en telkens gezegd
heeft: „Dat is een aardig boek!"
Heerlijk ongecompliceerde Sheen!
Heerlijke ongecompliceerde Ameri
kaanse wijsbegeerte!
Laat het Europese denken zorgen
voor heesters, ingewikkelde kruisingen
en zeldzame planten.
Amerika zorgt voor het gras.
Wie eens door de wei wil huppelen
(en wie wil dat weieens niet) leze dit
boek.
Het is toch wel verfrissend, maar
pak geen potlood, want dan schrijf je
alle marges vol.
F. B.
Wederom zijn arbeiders van Moskonse
begraafplaatsen gearresteerd op besehul
diging van het aannemen van steek-
penningen van Sovjetrussischc burgers,
die een plaatsje vilden bemachtigen op de
overbevolkte kerkhoven van de stad Dit
berichtte gisteren het blad van de Sov-
jetrussisehe regering, de Izevestia,
Volgens het blad is de „directeur van
de Moskouwse kerkhoven" ontslagen. An
deren hebben een reprimande ontvangen
Een en ander zou zijn gebeurd tijdens
een actie, die erop was gericht de zwar
te handel in graven tegen te gaan.
De stadsraad van Moskou heeft bepaald
dat zes nieuwe begraafplaatsen zullen
worden geopend. In twintig jaar zijn er
in Moskou geen nieuwe kerkhoven meer
bi.igekomen.
Op 8 december berichtte de Izvestia
dat Jn de afgelopen twee jaar twee hoge
functionarissen van het Moskouse be
grafeniswezen waren veroordeeld, vyf em-
ployés onder arrest waren gesteld han
gende het onderzoek en meer dan twintig
personen waren ontslagen. Allen hadden
steekpenningen aangenomen. i
N
Viï -
Maandag 27 januari is het een eeuw geleden, dat Gerrlt van de Linde Janszoon,
algemeen hekend onder de bijnaam ,De Schoolmeester", te Londen overleed. Ge
boren op 12 maart 1808, dus bijna 150 jaar geleden, werd hij oorsprönkelijk opge
leid tot predikant, maar hij maakte zich hier onmogelijk, waarna hij naar
Londen vertrok. Daar nam hij met, behulp van een paar vrienden, o.a. Jacob van
Lenncp, een kostschool over, die hij met zijn vrouw tot bloei bracht.
Zipi verzen kenmerken zich door het vrije ritme en de vaak verrassende wen
dingen, waai mee hij komische effecten bereikte. Men mist in zijn verzen echter
een sprankelend en spits vernuft, dat voor het moderne koldervers vereist schijnt
te zijn. Vergeleken met andere schrijvers van dit genre-wordt hij daarom ook veel
minder gewaardeerd, ook gezien de vrij gezapige verteltrant in zijn verzen, waar
uit duidelijk de 19e eeuw te bespeuren is. Toch verleent juist deze stijl, Versierd
met de vaak rake tegenstellingen Engelse invloeden aan zijn verzen htm
charme. Oorspronkelijk gepubliceerd in almanakken, werden zjj eerst na zijn dood
rf üüifan voorzien van een korte levensschets van de auteur door zijn vriend
Jacob van Lennep als „Gedichten van de Schoolmeester" uitgegeven.
v<an de dichter bezitten wij maar één portret, waar hij als student staat afge
beeld samen met een aantal leden van de Leidse Sociëteit Minerva
.■I"!!'.' d'B hiervan een fragment toont Van de Linde staat rechts
Jf. herlplnen aan de krullende, enigszins weelderige haardos is af-
kom^txg uit de Atlas an Stolk te Rotterdam
i,
