De verhouding Amsterdam-Rotterdam
Douwe Egberts
'n 10 voor
A
Davitamon 10
Goudzoeker V isser krij gt reeks
verwijten te horen
Dertig „beschuldigingen*' op ver
gadering van actie-comité
Lokkend goud onder de golven...
Ballonvaart voor Rotterdams
klem-seminarie
N
tabak
Nieuwe Rijksbouwmeester ir. Vegter,
man van veelzijdige activiteit
Nu de Reuate-droom is vervlogen
Een droomdie een half miljoen kostte
„Een beetje sportiviteit ken geen kwaad"
„Vertrouwen op goede verstandhouding"
WOENSDAG 19 MAART 1958
PAGINA 3
r§emeester Van Hall:
^•"gemeester Van Walsum:
"Goede zakenmensen"
Uw
)j J lekkerste
jpijp..*
met
G^oot deel van ,De Beer'
gaat verloren
Q
Marianne Philips-prijs
voor Nico Rost
geeft weerstand aan jong en oud!
Salarisschaal van de
K.L.M.-vliegers
Geld op
Eerst tekenen
NEDERLANDS TONEELSTUK
IN DUITSLAND IN PREMIèRE
e 5.' (irvi A 4 a Ui U^ll 1* T t 1
•>vDe verhouding van Amsterdam tot Rotterdam en omgekeerd moeten
J *0 u heetje zien als die van de partijen in een wedstrijd Ajax.Feijen-
s Als ik, als Amsterdammer, zo'n wedstrijd bijwoon, pleeg ik Ajax
moedigen en een onregelmatigheidje van een Feijenoorder zwaarder
,eUen dan dat van een Ajaxied. Maar als Feijenoord in het buitenland
bjjj, juich ik er even bard voor als voor Ajax", aldus mr. G. yan Hall,
^meester van Amsterdam in het Rotterdamse stadhuis, waar liij giste.
tUct zijn echtgenote gast was van het Rotterdamse gemeentebestuur.
^Garmee sloot hij aan op een eerder
aakte opmerking: „Amsterdam en
Go er^am zUn twee grote steunpilaren
°»s iand en een beetje sportiviteit
11 geen kwaad; die geeft wat fleur aan
e' leven".
^aar soms ergert het de Amsterdam-
^Tgemeester wel eens, dat er direct
achter wordt gezocht, als hU de
j. ani "Rotterdam" Iaat vallen en hij kon
8ek We' voorstellen dat dit, in het om-
eerde geval, met zjjn Rotterdamse
'senoot evenzo was.
,ltl)aei|ien hebben gevoel voor humor
igte^r als er ernstige zaken komen, dan
We die humor terzijde. Ik zou het
het "5 betreuren als er belangen bij in
tle2 sPel komen, want meestal betreffen
ijj dan het buitenland. Het liefst zou
Gk ^arte samenwerken zoals goede
dat€rirnensen c*at Ple^en te doen. wetende
d;e '€ders welzijn het algemeen welzijn
een En daarbij voegde mr. Van Hall
ij- ondeugendheidje: „Waterstaat heeft
ka al bevorderd, dat we dichter bij el-
w1 ziin gekomen en naar elkaar kun-
U a reizen zonder via Den Haag te moe-
„Verzadigde stad
Gk z'-'n ktf mr- ^an Halls bezoek ook
Kek bijzondere problemen ter sprake
8pp0tnen' in bet bijzonder tijdens een
jj^ale bijeenkomst met de pers. Onder
mr. Van Walsums uitlating in een
tg-j^delbert-bijeenkomst, waar de Rot-
gg, atnse burgemeester van Amsterdam
^Broken had als van een „verzadigde
£r
stad" waar men geen belangrijke initia
tieven van kon verwachten. Burgemees
ter Van Walsum had nu gelegenheid,
zijn uitlating in het goede verband te
brengen: Amsterdam heeft alle voorzie
ningen die deze statf behoeft, is aldus in
deze zin verzadigd. In Rotterdam, waar
zoveel is verwoest, ontbreken nog tal van
dergelijke voorzieningen, zodat het initia
tief hier meer spectaculaire mogelijkhe
den heeft. Burgemeester Van Hall voeg
de hieraan toe, dat Rotterdam nu de kans
kon grijpen, tal van problemen in de
nieuwe stadsaanleg op te lossen, een mo
gelijkheid waarop hij eigenlijk wel een
beetje jaloers is.
Mammoet-tankers
Een vraag onzerzijds betrof een van
Amsterdamse zijde opgevangen gedach
te, dat mea de Noordzeekust langs Ne
derland ongeschikt acht voor het. ont
vangen van grote tankschepen als die
van 100.000 ton. Rijkswaterstaat heeft uit
gemaakt, dat de zeediepte voor Europoort
dienaangaande geen moeilijkheden biedt,
doch dat men zich eerst bij 150.000 ton
ners aan het denken zou moeten zetten.
Is Amsterdam® vrees dan slechts gegrond
op een moeilijke situatie voor de IJmond?
Burgemeester Van Hall meende, dat
de „mammoet-tankers" maar zeldzame
verschijningen zullen blijven in onze
havens en dat de ontvangst-mogelijk
heid ervan grote kosten met zich zullen
brengen. Inderdaad acht hij de Noord
zeekust „moeilijk", waardoor zeer lan
ge pieren nodig zullen zijn en hij vroeg
zich af, of voor die enkele enorme tank
schepen de vele miljoenen aan haven
geld wel. redelijk op te brengen en te
besteden zullen zijn.
Amerikaanse lening
Ten aanzien van de lening, die Am
sterdam in de Verenigde Staten sloot,
ze. Amsterdams burgemeester, dat er
met spoed geld beschikbaar moest komen
om het investeringsprogram van 1958 en
1959 te kunnen verwezenlijken. Aanvan
kelijk vroegen de Amerikanen een on
aanvaardbare rente, doch tenslotte kon
men tot een akkoord komen op voor
waarden, voordeliger dan die bij de Bank
voor Nederlandse Gemeenten. Specula
tie op nog meer dalende rente bracht
het investeringsprogram voor haven en
elektriciteitsnet in gevaar en bovendien
kwam het nalaten van het sluiten van
een lening bij de Bank voor Nederlandse
Gemeenten weer ten goede aan kleinere
gemeenten voor welke mr. Van Hall
geen mogelijkheden op de Amerikaanse
kapitaalmarkt zag. „Alleen Rotterdam en
misschien Den Haag zouden dat kunnen
doen".
Na het persgesprek was er een ont
vangst in de rijk met bloemen getooide
Burgerzaal, waar de dames zich bij het
gezelschap voegden ea men naast, vele
leden van het college van B. en W. ook
tal van militaire autoriteiten, directeuren
van gemeentelijke diensten en promi
nenten uit het bedrijfsleven alsmede be
stuursleden van de Kamer van Koophan
del zag, die allen aan de Amsterdamse
burgemeester en zijn gade werden voor
gesteld.
de zachtste en geurigste tabak
handige plastic tabakszak.
daardoor extra fijne smaak tot
het laatste toe.
CEiSSS?
gister Cals tot Eerste Kamer
Guj11 groot deel van het Zuidhollandse
*gaaürreservaat „De Beer" zal verloren
Of het mogelfjk zal zijn de rest in
°f andere vorm in stand te houden
Gij81 van de ontwikkeling van plan-
j^' die thans nog in studie zijn.
deelt minister Cals in zijn memorie
Antwoord aan de Eerste Kamer over
ef?roting van O. K. en W. mede. In
st((, biemorie zegt de minister, dat het
dog ,s moeilijker wordt de in ons land
St'ha staande gebieden van natuurweten-
dg PPelijke waarde te behouden. Naar
Brijsttler'ing van de minister zal in het
Seven van geen enkel natuurgebied
V berust mogen worden, tenzij wel-
öit °?en gronden van algemeen belang
2^olstrekt onvermijdelijk maken,
dgg h onvermijdelijke noodzaak doet zich
Gd?- mening van de regering voor ten
van het natuurreservaat „De
HrJf, i waarvan reeds op betrekkelijk
bt-jj termijn een deel zal moeten worden
<igv begeven voor de aanleg van een zee-
zai J1 °P West-Rozenburg. Een ander deel
tij(js,?er waarschijnlijk op een iets later
slpg 'P voor industriële doeleinden in he
rnomen worden.
F- H. G1ESBERGER OVER
LEDEN
ud-directeur van de N.S.
onze Utrechtse redacteur)
hg. r®t thans is bekendheid gegeven aan
bgr averiijden van de heer G. F. H. Gies-
r' d e na de bevrijding tot 1950 het
Gi;t ^'aarin hij werd gepensioneerd, di-
ren Was van de Ned. Spoorwegen. Gis-
*ravLis hii in alle te Zutphen be-
I»h-
k *ii
iVg'i w<md in 1883 te Bergen op Zoom ge-
"ij v«n werd eerst opgeleid tot militair.
Act a reikte de rang van eerste luitenant
'j d "Merle. In 1914 kwam hij in dienst
Tijd sP°orwegen.
ns de oorlog onderhield hij gere-
Sd aontaet met onze regering in Enge-
v'ke in bet verzet was hij een belang-
hvtj} Uguur, Vele onderscheidingen zijn
vBogJ^bleend. In zijn loopbaan bij de
tdh verwierf hij zich grote be-
Sl4rr*€5 do°r het invoeren van de zg.
**et*',regeling.
Niet schokkend
Burgemeester Van Walsum hield hier
een toespraakje om 'de reden van het
bezoek te verduidelijken. Wij plegen
hiei steeds de nieuwe burgemeestr van
grote buitenlandse havensteden te ont
vangen. Waarom dan niet eens de nieu
we burgemeester van Amsterdam? De
pers had beide burgemeesters het vuur
na aan de schenen gelegd „maar men
zal er wel van overtuigd zijn. dat die
ontmoeting niet schokkend is geweest en
dat het niet tot een treffen kwam". Mr.
Van Walsum belichtte de ieer moeilijke
taak van zijn Amsterdamse confrater.
„Amsterdam iR door een samenloop van
omstandigheden na de oorlog ln een
bijzonder moeilijke positie geraakt en
behoeft in nog sterker mate dan voor
heen het spelen van een rol in het ha-
venverkeer. Dit wordt door het. gemeen
tebestuur van Rotterdam niet bepaald
met lede ogen aangezien, omdat het land
wordt gediend met de welvaart van bei
de steden". En overigens „logenstraft
deze ontmoeting de bewering van een
groeiende verwijdering tussen beide ste
den; integendeel, zij is een demonstratie
van de goede verstandhouding zoals wij
die wensen".
Burgemeester Van Hall dankte aller
hartelijkst en liet daarbij uitkomen, dat
burgemeester Van Walsum een „zeer
belangrijke factor" was geweest bij zijn
benoeming, zodat hij Rotterdams burge
meester er in zekere mate verantwoor
delijk voor stelde.
De nieuwbenoemde rijksbouwmeester ir.
Vegter is op 16 september 1906 te Sappe-
meer geboren. Hij behaalde zijn inge
nieursdiploma aan de technische noge-
school te Delft en vestigde zich in 1935 ais
architect te Leeuwarden.
Samen met de architect prof. ir. J. F.
Berghoef verwierf de heer Vegter des
tijds de eerste prijs in de prijsvraag voor
een nieuw stadhuis te Amsterdam, waar
voor beide architecten onlangs een nieu
we schets hebben ingediend.
De nieuwe rijksbouwmeester heeft vele
gebouwen ontworpen. In Rotterdam ver
rezen naar zijn ontwerp de grote meelfa
briek van de Centrale van Verbruiks
coöperaties, het Burger Weeshuis en een
nieuw gebouw voor de Arbeiderspers; te
Arnhem het nieuwe Provinciehuis; te
Groningen, als onderdeel van de weder
opbouw van de Grote Markt, de Studen
tensociëteit en een gebouw voor de Am-
sterdamsche Bank. Hij maakte tevens een
ontwerp voor een nieuwe vleugel aan het
stadhuis te Groningen. In zijn werk is een
duidelijke ontwikkeling te bespeuren,
waarin echter zijn gevoel voor monumen
taliteit blijft meespreken.
De heer Vegter verzorgt de uitbreidings
plannen van veertien Friese gemeenten.
Hij maakt deel uit van de werkcommissie
voor de wederopbouw van de binnenstad
van Rotterdam en verleende medewerking
aan het wederopbouwplan van Rhenen.
De beide burgemeesters tijdens de persconferentie op het Rottrdamse raadhuis.
Hij was na de oorlog district in
Friesland van de rijksinspectie ust-
bescherming.
De heer Vegter heeft in Frie lei
ding gegeven aan een aantal restauraties,
onder meer van de hervormde kerk te
Hanum (thans kerkmuseum) in de gem.
Dantumadeel en van het stadhuis te Dok-
kum. Hij restaureerde eveneens de graf
ruimte van de Friese graven van Nassau,
welke restauratie in 1948 aan koningin
Wilhelmina als huldeblijk bij haar rege
ringsjubileum werd aangeboden.
De heer Vegter is lid van verscheidene
provinciale commissies, o.a. de Molencom
missie, de vaste commissie van de Pro
vinciale Planologische Dienst en de Pro
vinciale Monumentencommissie. Hij is
secretaris van de na de bevrijding inge
stelde commissie Oorlogsgedenktekenen
19401945 in Friesland.
De heer Vegter is voorts leraar aan de
middelbare technische school te Leeuwar
den in de vakken: algemene bouwkunde
en geschiedenis der bouwkunst.
Hij is voorzitter yan de Bond van Ne
derlandse Architecten te Amsterdam.
De heer Vegter is officier in de orde
van Oranje Nassau.
Het zal de nieuwe rijksbouwmeester zijn
toegestaan naast zijn ambtelijke functie
zijn werk als particulier architect voort
te zetten.
De Marianne Philips-prijs 1958 is gis
teren op de verjaardag van de overle
den schryfster uitgereikt aan Nico Rost.
De jury orof. dr. N. A. Donkersloot,
H. J. Smeding en Jeanne van Schaik-
Willing heeft deze auteur die be
kroning toegekend op grond van met
name drie van diens werken: „G-oethe
in Dachau", waaruit aldus de jury de
triomf van de geest blijkt. „Nog draaft
Beyaard", een ardennenboek, en „De
Vrienden van mijn vader", gedenkteken
voor de Groningse joden.
Niet alleen hij maar het
gehele gezin
is een en al levenslust
Dat zijn pas energieke mensen
ook dank zij f
een verstandige maatregel
iedere dag e'e'n dragee
Davitamon 10 per man.
Zo wordt gezorgd
voor de aanvulling van
vitaminetekorten.
Volg dit goede voorbeeld
voor het hele gezin.
Eén enkele
dragee per dag
is voldoende.
Flacons van
50, 100 en
500 dragees.
ORGANON OSS
De salarissen van de Nederlandse KLM-
vliegers, die in Nederland hun standplaats
hebben zijn met ingang van 1 maart 1957
(en met terugwerkende kracht tot 1
april 1956) opnieuw vastgesteld. De sala
riëring geschiedt aan de hand van een
salarisschaal, waarbij de vliegers in vier
klassen zijn ingedeeld: elke klasse is on
derverdeeld in een aantal groepen.
De hieronder genoemde bedragen zijn
Nederlandse jaarsalarissen, inclusief pen
sioenpremietoeslag en exclusief a.o.w. en
huurtoelage. Daarnaast komt nog eens een
bedrag van pensioenpremietoelage (n.l.
rond vijftig pro-cent) voor rekening van
de KLM.
Bij de KLM in dienst tredende jonge vlie
gers, b.v. tweeentwintig of drieëntwin
tigjarige jongemannen, die met goed ge
volg hun eindexamen aan de rijkslucht
vaartschool hebben afgelegd^ worden in
gedeeld in klasse vier, welke is onderver
deeld in vier groepen, het salaris in groep
a, bedraagt 10.140, groep b 11.340,
groep c 12.660 en groep d 13.920.
Klasse drie is onderverdeeld jn vijf
groepen, het salaris bedraagt hier resp.
16.860, 18.060, 19.260, 20.460 en
21.660.
Klasse twee is onderverdeeld in vier
groepen: salaris resp. 24.480, 25.680,
f 26.880 en 28.080.
Klasse één telt zes groepen, met een
jaarsalaris van resp. f 32.640, 34.440,
f 36.240, 38.040, 39.840 en 41.640.
Het salaris van de buitenlandse vliegers,
die in dienst zijn van de KLM varieert
van het minimum in klasse vier van de
salarisschaal voor de buitenlandse KLM-
vliegens, n.l. f 13.716 tot het maximum
van klasse één n.l. f 49.632 per jaar.
(Van onze speciale verslaggever)
UTRECHT, dinsdagavond.
In een lijvig „requisitoir dat niet minder dan dertig bezwarende pun
ten bevatte, heelt de Gorinchemse leraar J. Kuyl jr. vandaag in het ge.
bouw voor Kunsten en Wetenschappen te Utrecht het beleid veroordeeld
van de fruitteler P. Visser uit Wijde Wormer, de man, die 3300 Neder
landers enthousiast maakte voor het plan, de goudschat uit de „Renate
Leonliardt" tc bergen, doch die, na vier jaar lang als directeur van de
Coöperatieve Bergingsvereniging te hebben gefungeerd, weinig meer kan
doen dan toegeven, dat het ingezamelde bedrag van een half miljoen gul
den aan de voorbereidingen van de berging is opgegaan
Het was een scherp requisitoir, dat later nogal vaag door de heer Visser
werd beantwoord. Uren en uren werd er gediscussieerd over de details
van het plan, dat niet zo „waterdicht" is gebleken als men zich had voor.
gesteld. En in -de zaal zaten, zwijgend, circa honderd vaderlanders, die,
vertrouwend op de heer P. Visser, achter het net hadden gevist.
De toren, waarmee xou worden
gewerkt by de berging van het
goud, blaek bij nader inzien
niet te voldoen. Het gevaarte,
dat S50.000 gulden had gekost,
werd voor 8250 gulden van de
hand gedaan
Had het Duitse stoomschip „Renate
Leonhardt", dat in 1947 voor de kust
van Texel door een Engelse torpedo in
de grond werd geboord, inderdaad een
goudschat aan boord? En zal men er
ooit in kunnen slagen de lading van het
schip te bergen? Duizenden Nederlan
ders zagen er wel iets in; zij brachten
een half miljoen gulden bijeen, vertrou
wend op de optimistische voorspellin
gen van Piet Visser, een fruitteler in
wijde Wormer. Zij kochten een „aan
deel" in de „pot"; tot dusverre hebben
zij er echter weinig plezier aan be
leefd
Het verhaal klonk fantastisch. Piet
Visser beschikte over voldoende gege
vens om de juiste plaats van de Re
nate te kunnen bepalen. Piet Visser wist,
dat zic-h aan boord van de Renate, be
halve een lading cacaoboter, ook 454
kistjes baar goud bevonden. Piet Visser
Daar, op die kaart, staat de plek waar
het wrak moet liggen. Onvoorwaardelijk
geloofde de heer P. Visser uit Wijde
Wormer aan zijn eigen, fantastische
plannen.
gaf de verzekering, dat hij met behulp
van een duiikertoren en een paar dui
kers het goud vast en zeker naar boven
zou kunnen brengen. Het enige dat hij
nod-ig had, was geld
Aandelen te koop
Daarom werd er een Coöperatieve
Berigingsverenigi-ng „Renate Leonhardt"
opgericht. Op 2 april 1954 verschenen
er in de kranten advertenties, waarin
aa»n iedereen, die interesse had in de
berging, aandelen in de-ze vereniging
werden aangeboden. Aandelen van 25, 50,
100, 500 en 1000 gulden. Zou de berging
een succes worden, dan zou iedereen
veertig maal de inzet terugkrijgen.
Spaarpotten van kinderen gingen open,
„kleedgeld" werd geofferd, de huishoud-
kas werd omgekeerd, ja, het waren
vooral de „kleine luiden", die de kans
aangrepen o-m „rijk" te wo-rden. Na een
week had men de benodigde vijfhon
derdduizend gulden bij elkaar. De ber
ging kon beginnen. Zou er aan boord
van de Renate geen goud worden ge
vonden, dan was er altijd nog de lading
cacaoboter, ter waarde van ongeveer 3
miljoen gulden. De inleggers zouden in
dat geval tenminste hun „aandeel" kun
nen terugkrijgen. Veel prettiger zo-u het
natuurlijk zijn, wanneer er voor 14 mil
joen gulden aan goud zou worden gevon
den.
Opgewekt gingen de bergers aan het
werk. En in vele Nederlandse huiska
mers werden al plannetjes gemaakt, o-ver
alle prettige dingen, die men met het te
verwachten geld zou kunnen doen
Niet zo vlot
Jammer genoeg ging het allemaal met
zo vlot, als men zich had voorgesteld.
Zeker, er werd, terstond na de sluiting
van de inschrijving, aan M. Hoogeveen's
Machinefabriek te Zaandam de opdracht
gegeven een werkput te vervaardigen.
En in augustus 1954 werd het 10.000 kilo
wegende eerste gedeelte van de werk
put officieel te water gelaten. Het zou
een put worden met een doorsnede van
ruim tien meter, waarin onderin een
werkkamer zou worden gebouwd van
acht bij acht meter. Van hieruit zouden
de duikers kunnen werken. De werkput,
zo luidde het plan, wordt precies boven
het ruim van de „Renate" gebracht.
Het was juni 1956, toen de heer Kuyl,
thans lid van het actiecomté, een bezoek
bracht aan de wefktoren. Och, het zag
er allemaal nog wel een Deetje rommelig
uit, maar dat is altijd in een huis, als
men op het punt staat op reis te gaan.
Zelfs werkte de heer Kuyl toen mee aan
het vervaardigen van een grijper, die
straks het goud zou moeten omklemmen.
Toen de toren echter zo goed als klaar
was konj vanViiëge het slechte weer, met
worden uitgevaren. Deskundigen hadden
in verband met deze toren het woord
„zelfmoord" gebruikt. Intussen werkte
de heer Visser aan een ander project,
de „grijp-hap-methode", zoals de heer
Kuyl het uitdrukte. Wilde hij niet met
de toren uitvaren? Verscheidene aan
deelhouders kregen er zo'n idee van.
De heer Kuyl en enkele anderen pro
beren, door eigen ingrijpen, de kansen
voor de toren te verhogen. Zij kopen
duikerpakken en gaan zelf een gat ma
ken in de bodem, want dat is noodzake
lijk, wil men straks bij het goud kunnen
komen. De toren ligt intussen nog steeds
in IJmuiden en Rijkswaterstaat verlangt
een hogere borgsom. Van uitvaren komt
echter niets, de grijp-methode van de
heer Visser levert geen resultaat op. Het
goud blijft ongrijpbaar en de toren, d:e
rond drie en een halve ton heeft gekost,
wordt voor iets meer dan achtduizend
gulden aan een Amsterdamse juwelier
Verkocht. Administratiekosten, zeereis
jes en duikermateriaal hebben een goed
deel van het resterende geld opgeslokt.
De aandeelhouders van de Bergings
vereniging merken, dat zij wijzer en
armer zijn geworden en de heer P. Vis
ser wordt ter verantwoording geroepen.
Hij is een man, die onvoorwaardelijk in
zijn eigen plannen heeft geloofd. Gelooft
hij er nog in? De verwijten kletsen hem
om de oren, maar hij verdedigt zich,
kalm en bijzonder uitvoerig. Doch het
geld is op.
Is dit het einde van een stoute droom?
Zal het goud van de gezonken „Renate"
als er tenminste goud aan boord was
voorlopig onaangeroerd blijven? De
pogingen van de Coöperatieve Bergings
firma zijn in elk geval tot dusverre mis
lukt. Het heeft 3300 Nederlanders in to
taal een half miljoen gulden gekost om
er achter te komen, dat dit mogelijk
was
Het gold hier een vergadering van het
„actie-comité", dat uit leden van de
Coöperatieve Bergingsvereniging is ge
vormd, omdat het beleid van de tuinder
uit Wijde Wormer onder de hand lang
niet ieders goedkeuring meer kon weg
dragen. Om de drommel niet! Er waren
mensen, die veertienduizend gulden had
den gestoken in het avontuur en wat was
er uit gekomen? Veel drukte, veel voor
bereidingen, maar geen goud. De pun
tjes moesten nu maar eens op de i wor
den gezet. En al noemde de heer Visser
deze vergadering van gedupeerden dan
ook illegaal", vergaderd zou er worden
en wel in dezelfde zaal, als waar reeds
zovele Renate-problemen waren bespro
ken. Zeker, de heer Visser mocht bin
nenkomen, maar dan diende hij een ver
klaring te ondertekenen, dat hij zich on-
derwirep aan het vergaderingsbeleid van
de heer P. Damsteegt. een ambtenaar
van de burgerlijke stand, die als onpar
tijdig voorzitter van deze vergadering
zou fungeren. Na enig aarzelen tekende
de heer Visser deze verklaring. Toen
brandde de heer Kuyl, spreekbuis van
het actiecomité, anderhalf uur lang los.
Waarom werd de „toren" een soort
werkput, die ruim drie ton heeft gekost,
niet( gebruikt en wilde de heer Visser
met' alle geweld overschakelen op een
andere bergingsmethode, de „grijp-hap-
plonsmethode". <jie hieruit zou bestaan,
dat men het goud met een grijper uit het
wrak zou halen. Men had hen toch ge
zegd, dat de kans op succes een op een
miljard zou zijn. Waarom hield de heer
Visser de gegevens, die handc'den over
de luiste ligging van het wrak, zo angst-
valhg geheim? Wie zijn de „ze", die. zo
als hij zegt, de scheepspapieren hebben
vervalst.
En wat z(jn onze bezittingen? Dat mo
gen wjj toch wel weten. De toren van
drie ton is, als wij het wel hebben, voor
8250 gulden in Amsterdam verkocht. Is
het waar, dat onze schulden ongeveer 20
mille bedragen?
Dertig hoofdstukken telde de rede en
bijna evenzovele verwijten. Een nieuw
bestuur, aldus de heer Kuyl, zal de
waarheid aan het licht moeten brengen.
Het zal moeten vaststellen, of de heer
Visser persoonlijk aansprakelijk is en of
faillissement van de firma of van de heer
Visser noodzakelijk zal zijn.
Plezier voor een heetje geld
Pauze, koffie, limonade, een sigaretje
op de gang. Honderd mensen babbelden
rustig met elkaar want och. var een op
gewonden stemming was eigenlijk geen
sprake. Heeft men zich al definitief bij
het verlies neergelegd? De politie in de
zaal kreeg niets te doen. Misschien had
de voorzitter, die vanachter de groene
tafel eerst een ingewikkelde vergelijking
trok tussen de huwelijksvoltrekkingen,
die hy dagelijks bijwoonde en deze ver
gadering. v*al gelijk, toen hij zei: dames
en heren er is nog niets boven water.
Maar voor dat beetje geld hebben we
met z'n allen al aardig wat plezier gehad
op al die vergaderingen
Zoals gezegd, dit was zijn houding en
wellicht de enig juiste ouding om geluk
kig te blijven in deze loterij met enkel
nieten.
Een half miljoen hadden ze met elkaar
opgebracht, maar voor de zaalhuur voor
deze vergadering moest worden gecollec
teerd. Kom, allemaal een rijksdaaldertje,
zei de voorzitter en een lid van het ac-
tiecomié ging rond met een aktentas. En
net als indertijd, toen de inschrijving
voor de Coöperatieve Bergingsvereniging
„Renate Leonhart" was geopend, werd
het benodigde geld gefourneerd. Alleen
de heer P. Visser liet de tas aan zich
voorbijgaan
Het verweer van de heer Visser nam
ook velp uren in beslag. Hij had de offi
cier van Justitie en de Kamer van Koop
handel geschreven, dat deze vergadering
een onwettig karakter droef» Voor de
beschuldigingen had hij geen bewonde
ring. Daarna ging hen tot een
verdediging van zijn beleid. Zeker,
e r was iemand, die aanwijzingen
had over de plaats, waar de Renate ligt,
maar deze ongenoemde h'i wilde, nu er
zoveel rumoer ln de Bergingsvereniging
was geweest, deze gegevens niet vrijge
geven. Alleen Visser had e: inzage van
gekregen.
En de methode met de tangen, die het
goud uit het wrak moesten grijpen, had
maar honderd gulden gekost.
Hjj praat door en weerlegt details in
de beschuldiging. Men "uistert, een beetje
vermoeid, want het heeft allemaal al zo
lang geduurd. De ober wordt nog eens
geroepen. Aan het slot van de vergade
ring is men niet zo bar »eel verder. Er
is geen geld meer en geen g-~nd en de
meesten geloven, dat Visser het niet
kwaad heeft bedoeld. „M - toch", zei
iemand bjj de uitgang, was het mjj liever
geweest, „wanneer hij 1-» V'jjde Wormer
was bljjven tuinieren
In juni a.s. zal in Duitsland de wereld
première worden gegeven van het door
A. Defresne geschreven toneelstuk „Het
Eeuwige Toeval". Het „Stadttheater Nüm-
berg" zal het stuk onder de titel: „Das
Fraulein und Der Zufall" ten tonele
brengen.
De heer K. P. M. Jansen uit Oegst-
geest, lid van de Haagse Ballonclub. zal
op drie achtereenvolgende zondagen in
mei ballonvaarten uitvoeren om de aan
dacht van het gehele Rotterdamse bis
dom te vestigen op de bouw van het
kleinseminarie.
Volgens de plannen, die thans nog in
het stadium van uitwerking zjjn, zal hö
met een ballon opstjjgen te Alphen aan
den Rijn op 4 mei, te Poeldijk op IJ
mei en te Lisse op 18 mei. Het idee
voor deze ballonvaarten is geboren in
het bisschoppelijk paleis te Rotterdam.
De heer Jansen verleent belangeloos zijn
medewerking-
In elk van de drie startplaatsen is een
comité in oprichting, dat de propaganda zal
inroepen v. d. katholieke organisaties en
verenigingen. Er is een programmaboek
je in voorbereiding, waarin artikelen zul
len worden opgenomen van mgr. M. A.
Jansen, de bisschop van Rotterdam, als
mede van de architecten, die het klein
seminarie ontworpen hebben. Het is de
bedoeling, dat kapelaan J. W. M. de Jong
van de St-Petrusparochie te Leiden, de
tekeningen verzorgt, welke de tekst il
lustreren. Vooral de jeugd zal worden
ingeschakeld bij de propaganda. Op de
ze wijze wil men haar ook daadwerkelijk
voor het klein-seminarie interesseren.
Aan de ballonvaart is een wedstrijd
verbonden zoals het schatten van de
hoogte en de af te leggen afstand. Er
zullen voorts ballonpostbriefkaarten wor
den uitgegeven, welke door de comman-
dantenstempel en de stempel met ken
teken en naam van de ballon, vooral vour
postzegelverzamelaars, aantrekkelijk zul
len zijn.
