HET KRUIS
ALS SYMBOOL
w
k
Zaken cloen en „dagje-uit op
Mustermesse te Bazel
li
mm
I
PADRE P
P^hJtSl STSTZ.^
Denkt U dat de Heer ze mij
gegeven als sieraad?
draagt al veertig jaar de wonden van Christus...
West aan de realistische kruisweg vooraf ging
Sr;?'ariïjïj*
ïrSiS'ïï
Zwitserse jaarbeurs met uniek karakter
Aantal studenten te
Delft was nog nooit
zo lioog
iimhtt'im
lAmMmm
VRIJDAG 4 APRIL 1958
OP DE GRENS
VAN OUD EN
NIEUW VERBOND
Overwinningstekens
-
Horfns DeUfiiarinn
Maria en Johannes
it
Maar bij bepaalde „eerstejaars"-
vakken invloed van Eindhoven
goed merkbaar
Internationale vakbeurzen
Stijgend aan t ul
M adarne-Monsieur
(Van onze redacteur)
Hij is zeventig jaar nu, de
oude, gebaarde Italiaanse pries
ter en al veertig jaar lang draagt
hij aan handen, voeten en zijde-
de vijf wonden van Christus D:"
wonden zijn, sedert die 20ste
september 1918, toen de paters
Kapucijnen van het klooster 'e
Santa Maria dolle Grazie in Ita
lië hun broeder bewusteloos in
de kerk vonden, nooit meer ge
heeld. Padre Pio houdt zijn won
den verborgen: wie hem het H.
Misoffer ziet opdragen ontwaart
echter, dat hij zijn handen zoveel
mogelijk terugtrekt in zijn albe,
en dat hij moeilijk loopt, wanneer
hij de trappen van het altaar af
daalt. Op zijn gezicht kan men
lezen, dat hij pijn heeft. Toch
draagt hij elke dag de H. Mis op
en hoort urenlang biecht- Een
stevig gebouwde grijsaard met
kort geknipt haar. Een sympa
thiek gezicht. De handen, meestal
verborgen in bruine wollen
handschoenen. Een priester, die
het middelpunt is geworden van
een steeds groter wordende groep
belangstellenden en bewonde
raars, maar die in stilte zijn
wonden draagt, er met niemand
over spreekt en zich slechts wijdt
aan zijn taak als zieleherder.
ginds in het kleine plaatsje San
Giovanni, waar het landschac
droog, triest en armoedig is,
troosteloos als cte omgeving
waarin de woestijnvaders eens
contact zochten met God.
Kreet in de kapel
Geen genezing
Interview
Medische rapporten
Padre Pio. die in zijn nederig
heid deze toestand als een van
God gezonden vernedering be
schouwt, probeert zoveel hij kan
zijn wonden en de pijn, die zij
veroorzaken, te verbergen. H'j
spreekt er niet over en nooit heeft
iemand hem een klacht horen
uiten. Het is slechts een keer
voorgekomen, dat Padre Pio iels
over zij wonden heeft gezegd.
Dat was, toen iemand de weinig
elegante vraag stelde: „Padre Pm,
doen die wonden nu pijn?" De
monnik moet toen hebben opg -
keken en luchtig hebben ge
vraagd: „Denkt u soms, dat de
Heer ze mii gegeven heeft als sie
raad
De gebeurtenissen van Goerle
''■jclag hebben in de loop der
lijden tot sterk uiteenlopende
overdenkingen aanleiding ge
geven. Het kernpunt van het
ijk geloof, de kruisdood
van Christus, waardoor de dood
werd overwonnen en hei leven
gered en de belofte van het Oude
Verbond in vervulling is gegaan
en het Nieuwe aanbrak, onver
anderlijk voor alle Christenen
de centrale waarheid geweest
maar de beleving ervan vari-
eerde.
delijke vangd0Anadruk op bet sma'
wegen nlastK h 'Uden zonder om-
Maar hpi hl worden geschilderd,
wijze van Sm Van deze realistische
dertiende ïï?Mtellen w"d pas in de
schl, ?.euw gemaakt, een lyri-
kreee nndi 'S 1'G vooral gestalte
eiscanerorde. Va" de Fran"
oauwebfks o\-L W8S 7 in de kunst
de Veri vuul het "iden van
triomftocht' ZlJ" k~eg was een
leek u welke zijn bekroning
genraaf 1 U' hebben ln de ze-
nenkrm, Va" C(,llslanujn De door-
eul-. i, op een v'erde-eeuwse sar-
krarw? vee' weg van een be-
traie' en aan het kruis in de cen-
li'ch-. rn<? dangt niet een gemarteld
maar het Chrlst'usmmio-
od' rt' 'n een 'auwerkans, duidend
"verwinning van de dood De
len ,1.' dwarsbalken zijn de zlé-
p,', ie bij het kruis hun rust in het
ten'" """''en ouden ln de solda-
uist no® s.'aPend. de ander zo-
j "i'tv'aakt. is een zinspeling np
a„„rr"l«ni8 gegeven De wacht
n bl' bet graf waren zij in
wal'? vva'tpn. tot de opstanding hen
te t - r dnpd sc|irikken. De dood en
daarover zijn hier in één
Tm ^""«""eevat.
•tem Pi,de tijd stammen voor-
krui n i'Pn' waarop Christus aan het
triomfnst- maar dan altijd als
hn ,,r' d10' n0en ogen. verheven
Ipnrf a Ofin Steeds meer vertel-
5 en symbolische elementen
v de aanvankelijk essentiële
oorstpiling vergezellen Bij Maria
n -Johannes, die volgens het Joh' •-
nesevangelie onder aan het k r s
stonden, voegen zich Longinus de
Romeinse centurio. die de zürie van
dekSriUD\dTb^rflP' en S,pfat""-
ken dip Christus te drm-
de spons Tan66" in a.zijn Sedompel-
kruiS Au" weerszijden van de ge-
voor hun mi=aP" beide rovers
maan zijn vaniTs" °P zon en de
«leeds aanwezig b«ehefVrde 8PUW
met de Personifir-atjp!?''. kr'»s. vaak
zee, om tezamen van 8arde en
van de hele natuur to meeleven
Onder het kruis'bevind UiRP?'
sens de legende het vrlf ?'K'h vo'"
Wiens zonde door ChHst Ad.;,m-
we Adam. wordt uitJoh de n'eu"
Bebracht1
kpn uitgesproken a" Z1Jn Dre"
De Ecclesia
Een belangrijke rol speelt Ecclesia
K "fr'r°nWe gepersonifieerd
de Kerke Haar taak begint on hof
ogenblik dal Christus sterft Zij ïaat
"in werk voortzetten door het evan
8ehe^ te verkondigen en de sacra
menten toe te dienen. Zij zal de
geestelijke moeder zijn van alle ge-
ovigen en daarin atles aanvullen
waarin Eva als moeder der mens-
leid te kort is geschoten. Daarom
wordt zi.j de nieuwe Eva genoemd,
zoals Christus de nieuwe Adam is.
Dok in haar ontstaan vertoont zij
overeenkomst met Eva. want zoals
Eva geschapen werd uit de zijde
vande slapende Adam. zo kwam Ec
clesia voort uil de zijde van de ster-
yende Christus. Zij bestaat namelijk
m het water en bloed, dal uit de zij-
ewond vloeide, waarmee de twee
belangrijkste sacramenten worden
edoeld. Het water duidt op de doop,
waardoor de gelovigen worden herbo-
Keri nieuwe mensen en in de
bloed -wofden opgenomen, en het
•lat 111.2s sacrament des altaars,
Zo t V° C" in l8VCn h0U,3t-
sen geseprkDklnftndi.1 ?ee,d tot de men"
in het handschrm miniatuur
blica" de gebnn?? •.Emblemata oi-
de zijdewond aant 2an Ec(;lesia uit
voorgesteld. Als een wordt
de vrouw komt zij nu3 j gekroon
de van Christus té vonl! u- terzij-
haar handen houdt zii ic. i n,\ en in
van haar attributen. Link-c een
is de schepping van Eva afgebeeld"
de oudtestamentische voorafbeelding
van het ontstaan der kerk Daarach
ter staat Mozes met de tafelen der
wet, als pendant van een priester
die een dopeling uit het doopvont tilt'
Zoals de tekst ernaast uitlegt. stnan
aan weerszijden van het kruis het
°ude en het nieuwe testament tegen-
0ver elkaar, de schepping van de
vrouw met de vertegenwoordiger ^an
de oude wet tegenover de schepping
van Ecclesia met de vertegenwoor
diger van de nieuwe wet. gescheiden
door het kruis, dat de overgang aan
geeft van het oude in het nieuwe ver
bond.
Heel duidelijk worden de dodelijke
uitwerking van de zonde van Eva
en daartegenover de levenwekkende
kracht van Ecclesia geïllustreerd
in een Salzburgs miniatuur uit de
vijftiende eeuw Eva heeft naar het
woord van de slang geluisterd en van
de naradiisboom de verboden vrucht
geplukt. Degenen die op het bunt
staan on haar aanbod in te gaan en
van Hp annel te ê+en va^en onherroe
pelijk m de macht van de sinistere
dood Aan dezeHde boom hangt de
"okruisiede. en de vruchten van het
he?1 vvovdon door Ecclesia uitgedeeld.
Of nu dood en leven of oud en
nieuw verbond tegenover elkaar
staan, steeds bevinden zich de goede
elementen aan de rechter-, en de
slechte aan de linkerkant Zo zulten
ook bii het laatste oordeel de uit
verkorenen "ooht<s en do verdoemden
links van Christus staan.
Ditzelfde nrincioe wordt in /eer
vele voors+eUiiTcren van d° kruisiging
(jnnrrmvof-md Ldn" niof nl+iïH ip *oet
zekerheid stollen of de kun
stenaars zich welbewust aan he-
naald svmbolisch schema hiolden.
Dikwiils borduurdon zii slechts voort
on bestaand^ voorhielden, of "ingen
volgens eigen ideoön to werk
Maar vooral in dp biibph'lVustraties
epoft Ho tekst vaak pon n-pmntip ^roor
fio hodopiingen van do afho«lding.
Hot Han ook 'v0°r pon miniatuur.
Hnf rlp trpUnd'^o t^ocr
biedt van dc
Het bevindt zich in de „Hortus De-
liciarum", een samenvattend werk
van alle kennis op het gebied van zo
wel wetenschap ais geloof van de
middeleeuwen Het boek is jn de
Elzas geschreven en rijk geïllustreerd
door de geleerde en begaafde abdis
Herrad von Landsberg, tegen het
einde van de twaalfde eeuw Het sin"
in 1870 te Straatsburg :n een brand
verloren, maar met behulp van oude
tekeningen is een reconstructie tot
stand gebracht
Allerlei figuren, die elders afzon
derink voorkomen. zijn hier in één
voorstelling samengebracht Hoewel
het geheel misschien een onover
zichtelijke indruk maakt, toch is een
gedachte consequent erin doorge
voerd Elke figuur heeft een tegen
speler aan de andere kant van'het
kruis, en elk paar drukt dezelfde te-
een Jood was. De azijn waarin zijn
spons gedrenkt is verbeeldt de ver
zuurde oude leer van de Synagoge
Boven het kruis treuren zon en
maan Zij willen meer zeggen dan
alleen dat de zon verduisterd werd cn
de nacht intrad op het zesde uur Ook
zij personifiëren Ecclesia en Sina-
goge omdat zij de dag en de nacht
voorstellen. Met de zon komt het licht
in de wereld en is de dag aangebro-
ui. s, wa* 'n donker van de
nacht verborgen was wordt overdag
zichtbaar Dit is ook de zin van het
scheuren van de tempelvoorhang: de
duistere sluier wordt van het oude
testament afgenomen.
Behalve dat Maria volgens het Jo-
da""e®"evangelie bij het kruis stond,
neert haar aanwezigheid ook nog een
diepere betekenis. Reeds door Am-
brosms. en later zelfs nog door Lu
ther wordt zij gezien als beeld van
ac Kerk. Evenals Ecclesia is Maria
nieuwe Eva, want zoals Eva onge
hoorzaam is en naar de slang luis
tert. met alle noodlottige gevolgen
van dien, zo is Maria gehoorzaam
door de boodschap van de engel
(-.abriöl te aanvaarden, zii herstelt
wat Eva heeft misdaan. Zij is de
vrouw van wie na de zondeval wordt
voorspeld dat haar zaad de slang de
kop zal verpletteren Niet alleen als
de nieuwe Eva. want zoals Eva onge-
aan elkaar gelijk. Veel wat van de
een wordt gezegd geldt ook voor de
ander Beiden zijn bijvoorbeeld bruid
van Christus, en zo is het Hooglied op
beiden van toepassing. De kruisiging
is wel het ogenblik bij uitstek waar
op Maria de Kerk vertegenwoordigt.
Als zelfs Petrus tot drie maal toe
Christus heeft verloochend bliift Ma
ria als enige vrij van twijfel Zii is
dan de recapitulatie van alle geloof
in Christus, en daarom beeld van
de Kerk.
Waarom Johannes aan de kant van
de Synagoge staat is moeilijker te
verklaren. De symmetrie zal hier
zeker gedeeltelijk oorzaak van zijn.
Maar afgezien daarvan is er 'n pas
sage bij Gregnrius de Grote, waarin
Johannes personificatie van de Sy
nagoge genoemd wordt. Wanneer op
de Paasmorgen Petrns en Johannes
samen naar het graf gaan komt Jo
hannes ais eerste aan. maar hij
wacht op Petrus cn laat hem voor
gaan. In een preek over hei Johan-
nesevangelie zegt Gregorins dat net
zo de Synagoge, hoewel zij oorspron
kelijk de eerste was, in het vervolg
aan de Ecclesia de voorrang gcc*"t.
De plaatsing van Johannes onder
Salzburys miniatuur uit te München. Het mysterie van het kruishout.
de vertegenwoordigers van het oude
verbond is nu dus toch begrijpelijk.
Zo blijkt de kruisiging uit de Hor
tus Deliciarum geheel le zijn opge
bouwd volgens de gedachte, dat op
het ogenblik van Christus' dood de
Kerk in de plaats van de Synagoge
treedt. Vele andere voorstellingen
sluiten hierbij aan. en ook als de
meer bijkomstige figuren achterwe
ge worden gelèten en alleen Maria
en Johannes overblijven leeft in hen
misschien nog' wel iets van de oude
symboliek door.
In hoeverre dit alles direct tot de
grote massa gesproken heeft is moei
lijk precies meer na te gaan Wel is
uit de hoeveelheid geschriften en
kunstwerken waarin hel voorgaande
steeds terugkomt op te maken, dat
deze manier van zich uitdrukken
vrij algemeen verstaan werd Dat
onze tijd er geheel vreemd tegen
over staat is zeker Of dit een ver
lies betekent wordt aan u ter be
oordeling overgelaten.
janmjjuü
V lerde-eenwse sarcofaag in het La-
teraan te Rome. Kru.sdrfiyinydoor-
nenkroniuy, triomfkruisChristus
voor Pilatus, handwassing van
Pilatus.
genstelling uit, namelijk tussen oud
en nieuw verbond, of tussen Synago
ge en Ecclesia Vooraan rijdt Ec
clesia op het dier van de evangelis
ten dat haar door de wereld is draagt.
Dit vreemdsoortige beest is afkom-
rtig van een visioen van Ezechiel.
Hef heeft de vier koppen der evan-
gelistensymbolen de engel is Mat-
tneus, de leeuw'Marcus, de stier Lu
cas en de adelaar Johannes en
vier corresponderende poten. Eecle-
n?„1S gekroond, houdt haar overwin
ningsvaan fier omhoog en kijkt
kelk h2f h.nstus terwij] zij in een
wnnrthet„water en b'oed uit zijn zijde-
eezeten on "rie si De sVnag"ge is
Haar st-inH adomme en luie ezel.
vallen 7if d? d® grond ge-
van de h diaagt bij zich het mes
van de besnijdenis, het lam van de
bloedige offers en de tafel der wet
die zij met in staat is uit te leggen'
Zij is met gekroond, en een süd van
haar mantel valt voor haar ogen zo
dat zij mets meer kan zien. Zé w°l
ook niet zien, daarom wendt zij haar
hoofd af van het kruis. Vanaf dit
ogenblik heeft zij afgedaan.
Een van de rovers krijgt op het
laatste ogenblik berouw. Hij zegt'
„Gedenk mijner, Heer, wanneer Ge
in Uw rijk zijt gekomen". Hij gelooft
en ziet op naar Christus, van wie hij
het heil verwacht, terwijl de andere
rover slechts honende woorden
spreekt, „Zijt Gij de Christus niet?
Red dan u zelf en ons!" Hij wil niet
zien en keert zich van het kruis af.
Longinus, de centurio, was een Ro
mein, belast met het uitvoeren van
de executie. Hij was het, die Chris
tus.' zijde met een lans doorboorde,
maar volgens de legende gaan zijn
ogen open wanneer zij worden be
vochtigd door het geneeskracht i"e
bloed uit de zijdewond Hij wo Vt
ziende en verkondigt luide zijn ge
loof. De traditie wil, dat Stefaton
Bii een tussentijdse telling van het aan
tal ingeschrevenen aan de Technische
Hogeschool te Delft is gebleken, dat dit
op 1 april 5760 bedroeg tegen 5461 op het
zelfde tijdstip verleden jaar. N x nooit
in de geschiedenis van de hofiescho >1 werd
een zo hoog cijfer genoteerd Het maxi
mum werd eerder geboekt in de cursus
1950-1951. toen een 5669 studenten waren
ingeschreven. In vrijwel alle studierich
tingen is het aantal ingeschrevenen hoger
In de aantallen 'van de voor de eerste
maal ingeschrevenen is echter duidelijker
de invloed van de Technische Hogeschool
te Eindhoven, waar werktuigkunde, elek
trotechniek en scheikunde worden gedo
ceerd, merkbaar Hier vertonen de „Eind-
hovense" vakken een zeer sterke daling,
werktuigkundig ingenieur 198 (v.j. 268),
elektrotechniek 147 (196) en scheikunde
125 (161). Het totaal voor de eerste maal
ingeschrevenen bedroeg op 1 april 1097
(1172)
(Van onze redacteur)
Van 12 tot 22 april wordt in Bazel voor
de 42e maal de Schweizer Mustermesse
gehouden, de enige grote jaarbeurs die
nog steeds een nationaal karakter
heeft. De bedoeling ervan is niet alleen
de landgenoot te wijzen op de vele
kwaliteitsprodukten, die Zwitserland ver
vaardigt, maar ook de buitenlander de
grote betekenis van de Zwitserse export
onder ogen te brengen. De industrie voelt
er dan ook zelf weinig voor deze beurs
te internationaliseren, te meer niet, waar
wegens gebrek aan ruimte vele firma's
als deelnemers moeten worden afge
wezen. Verleden jaar niet minder dan 300.
Wel worden sinds enige jaren internatio
nale vakbeurzen gehouden. Zo staaat voor
februari 1959 een internationale beurs van
bouwmaterialen op het programma, die de
gehele oppervlakte van de Messe zal be
slaan en waarop uit heel de wereld ex
posanten zullen verschijnen. Van 7 tot 12
augustus is er een expositie van kunst
voorwerpen, die eveneens internationaal
zal zijn.
Op de aanstaande Mustermesse ko
men 2300 Zwitserse firma's uit en de
omvang zal weer groter zijn dan voor
heen door het ingebruiknemen van een
nieuwe hal van 5000 vierkante meter,
die in een recordtijd volgens geheel
nieuw principe is gebouwd, in hoofdzaak
bestemd voor zware machines. De geza
menlijke oppervlakte van de stands be
droeg' verleden jaar 62.428 vierkante me
ter, tegen 6000 in 1917, toen deze jaarbeurs
voor het eerst werd gehouden.
De eerste Messe was nog onderge
bracht in houten gebouwen, die in 1923
zijn afgebrand. Op de dag van de brand
zelf besloot men reeds de gebouwen voor
de Messe opnieuw op te trekken, maar
dan in steen. De totale oppervlakte
bedraagt thans ruim 128.000 vierkan
te meter.
Het aantal bezoekers steeg van
623.000 in 1947 tot 720.000 verleden jaar.
onder wie 13.628 buitenlanders. Uit Ne
derland hebben zich toen 300 bezoekers
bij de buitenlandse dienst gemeld, marfr
aapgenomen mag worden. t er zeker
een duizend geweest zijn. Dit jaar wordt
eenzelfde aantal verwacht. Do buitenlan
ders doen er als regel goede zaken.
In het algemeen wordt de Mustermesse
druk bezocht door niet-zakenmensen. voor
al door huisvrouwen, die er een genoeg
lijk dagje van maken Vele bedrijven in
Zwitserland geven hun personeel ook een
dag verlof met een douceurtje van VS
franken om naar Bazel te gaan. Bepaal
de dagen, waarop de entree-prijs duurder
is, zijn echter voor inkopers gereserveerd.
In 17 groepen wordt een veelomvattend
beeld van technische en consumentengoe
deren gegeven, verdeeld over 22 hallen,
behalve de nieuwe grote machinehal.
Nieuw is de groep tuinen en kampeerar-
tikelen. Onder het motto „Een Zwit
serse familie bouwt haar huis", wordt het
gebruik van verschillende bouwmachines
gedemonstreerd.
In de paviljoens „Création" en „Mada-
me-Monsiear" wordt met behulp van aan
geklede poppen een interessant overzicht
geboden van vermaarde Zwitserse tex
tiel, als kant, zijde enz.
In het horloge-paviljoen, dat ieder jaar
fraaier wordt en waar men ook juwelen
vindt, zullen verscheidene nouveautés te
zien zijn, waaronder twee automatische
armbandhorloges, door technici van
twee verschillende bedrijven onafhanke
lijk van elkaar geconstrueerd.
Ook de elektrotechniek neemt op de
jaarbeurs in Bazel een belangrijke plaats
in, niet in het minst apparaten voor de
huishouding. Er is een aparte afdeling
gewijd aan atoomenergie, uitsluitend be
doeld ter voorlichting aan het publiek.
Een Zwitserse fabriek ontwierp en
maakte de dertig installaties, die geduren
de het Internationaal Geophysiscb Jaar
worden gebruikt om de radio-activiteit
van de lucht om de aardbol te controle
ren. Een van deze installaties zal op de
Mustermesse in bedrijf zijn.
Equatoriaal zonnehorloge op het Beursplein van de Mustermesse in Bazel.
Miniatuur uit „Emblemata biblica" uil de dertiende eeuw in de Bibliothèque
Nationale te Parijs. Ontstaan van Ecclesia.
Als hij voor het eerst pijn voelt op
die plaatsen, waar later de wonden zul
len verschijnen, zwaait hij met de han
den in de lucht, alsof de bijen hem heb
ben gestoken. Het is september 1915,
Padre Pio, die thuis op bezoek is, heeft
de gehele morgen doorgebracht in gebed,
lyl is een warme dag, een soezerige
stilte is over het land gedaald. De ge
luiden zijn geweken, de mensen eten
nu of rusten uit van hun arbeid. Aan
de deur van het huisje staat de moe
der van padre Pio te wachten. Zij ziet
haar zoon aankomen, zij ziet, hoe hij
Soms drnkt zijn gezicht werkelijk pijn uit en tijdens het opdragen
van het H. Misoffer kan men-in zijn handen de wonden zien.
met de armen zwaait. „Wat is er aan
de hand?", vraagt zij, „ben je gitaar
aan het spelen?"
Glimlachend antwoordt de jongen;
neen, maar ik heb een stekende pijn
in mijn handen. Drie jaar later zal
de pijn terugkomen, en dan voorgoed
Franceso Forgione was een boerenzoon
zwak van gezondheid en tuberculeus van
aanleg. Hij heeft vaak aanvallen van
koorts en de jaren van ingespannen stu
die tekenen zijn gezicht. Zowel zijn
schoolmakkers als zijn leraren mogen
hem erg graag. De overste van het
seminarie der Kapucijnen zegt op een
dag van hem; die jongen schijnt
de regel beter te onderhouden dan wij.
Zijn leven van gebed en boete wordt
verstoord door koortsen, maagkrampen
en kwaadaardige aanvallen van boze
geesten. Angstaanjagende bezoeken
waarvan de sinistere details alleen be
kend zijn aan Padre Pio's biechtva
der. De jonge student wordt op 10 au
gustus 1910 in de kathedraal van Bene-
vento tot priester gewijd.
Op die 20e september 1918 bevindt
Padre Pio zich alleen in zyn koorstoel
voor zijn dankzegging na de h. mis.
Plotseling verscheurt een doordringende
kreet de stilte van de kapel. Monni
ken snellen toe en zij vinden Padre
Pio op de grond liggend, bewusteloos
en hevig bloedend uit vijf wonden. Zij
tillen hem voorzichtig op en brengen
hem naar zijn cel. Als hy weer tot het
bewustzijn is teruggekeerd, vraagt hij
zijn medebroeders dringend zyn geheim
te eerbiedigen. Maar het lekt uit en in
drommen komen de mensen uit de om
geving naar het klooster om de „heilige"
te zien.
De Pater provinciaal van de Kapucij
nen te Foggia laat de wonden fotogra
feren en stuurt een verslag aan het
Vaticaan, met het verzoek om instruc
ties. Aan een arts wordt gevraagd als
medicus zijn bevindingen in een rap
port samen te vatten. Er wachten Pa
dre Pio zware jaren. Herhaaldelijk
moei hij zich onderwerpen aan eindelo
ze medische onderzoeken en aan po
gingen, de wonden te genezen. Men be
dekt de wonden met zalf en luchtwe-
rend verband, men experimenteert met
geneesmiddelen. Het helpt allemaal
niets. Dan gevep de autoriteiten bevel
de arme monnik met rust te laten. Elk
verder onderzoek en geëxperimenteer
met geneesmiddelen wordt verboden.
En de Kerk, vertrouwd met de psy
chologie van de massa, legt Padre Pio
het zwijgen op, behalve in de biecht
stoel. Hij mag geen brieven schrijven
en evenmin preken Als deze maat
regelen niet waren genomen, zou er
ongetwijfeld tijdens zijn leven al een
soort „volksheiligverklaring" over hem
zijn uitgesproken en de Kerk is altijd
zeer wantrouwig geweest ten opzichte
van zulke publieke manifestaties. Pa
dre Pio aanvaardt deze bescherming van
zijn nederigheid en verborgenheid dank
baar.
Een ding is bijzonder opvallend; tij
dens de medische onderzoekingen heb
ben de artsen geconstateerd, dat Padre
Pio's lorjgen geheel vrij zijn van t.b.c.
De genezing moet hebben plaatsgehad
in hetzelfde jaar, waarin hij de Wonde-
tekenen heeft ontvangen. Dat is met
zekerheid vastgesteld.
Padre Pio is nu een gezond man, ge
regeld hoort hij biecht, vaak twaalf uur
per dag. De monniken uit zijn klooster
beschermen hem tegen publiciteit, niet
temin is er al veel over hem geschre
ven In „Padre Pio" door Charles M.
Carty, een publikatie waaruit voor
deze beschrijving verschillende passages
en citaten werden geput, wordt een
artikel aangehaald van de Italiaanse
journalist Ori Vergani, die een poging
heeft ondernomen Padre Pio te intervie
wen. Hij schrijft daarover;
„De vriendelijke man, die mij naar
het klooster begeleid had, gaf mij niet
veel hoop, toen ik hem vroeg of ik die
monnik zou kunnen spreken, die al zo
lang de Stigma gedragen had Er kwam
een aarzelende glimlach op zijn gezicht
en hij keek voorzichtig voor zich „Wilt
u bij de pater gaan biechten?", vroeg hij.
Die vraag plaatste mij ineens voor de
werkelijke positie van de mens, die ik
wilde gaan bezoeken. Ik had willen zeg
gen ik ben gekomen voor een inter
view, maar dat woord klonk zo lomp,
dat ik het niet over mijn lippen kon
krijgen.
Je kunt geen mens interviewen, die
zoveel jaren de tekenen van het Lijden
van Onze Heer in zijn handen gedragen
heeft. Tegenover zo iemand kan je niet
gaan staan met een blocnote en een
potlood in je handen en vragen; Wat
zijn uw ervaringen
Ik kwam niet als dokter om zijn won
den te onderzoeken en evenmin als psy
choloog, om in zijn ogen de diepste
roerselen van zijn ziel te kunnen lezen.
Trouwens, geen dokters worden meer
in het klooster toegelaten, tenzij met
toestemming van de geestelijke over
heid".
De Italiaanse journalist zag dan ook
van het interview af. Wel ging hij naar
de kerk „maar" zo schrijft hij „toen ik
daar naar Padre Pio had staan kijken,
drie uur lang, kreeg ik het gevoel alsof
mijn hele journalistieke loopbaan, alle
vragen die ik op de monnik had willen
afvuren, in het niet verzonken bij die
uiterste eenvoud, die ik daar te zien
kreeg. Gezeten op een hoge houten stoel
buigt hij zich telkens naar links en naar
rechts, neemt brieven en kaarten aan
die men hem aanbiedt. Af en toe zag
ik hoe hij een van zijn handen optil
de, alsof hij een plots opkomende pijn
wilde stillen en soms zuchtte hij wan
neer hij zich naar rechts wendde als
wilde hij zijn linkerzijde met de wonde
wat verlichting geven Zijn gezicht bleef
nagenoeg onveranderlijk, alleen ver
scheen er af en toe een trek van lich
te ergernis, als een vrouw die gebiecht
had, hem bleef aanstaren en geen aan
stalten maakte om weg te gaan. Wat
mij in deze man, die door zovele men
sen als een heilige genoemd wordt, bij
zonder sympathiek voorkwam, was zijn
bijna ruwe openhartigheid, de manier
bijvoorbeeld, waarop hij er in slaagde
orde te scheppen in die massa mensen,
di? steeds njaar op hem aandrong. Zo
was hij echt een goede herder. Ik keek
naar zijn handen, nu bedekt met bruine
wollen handschoenen, die handen die nu
al veertig jaar lang bloedden, en ik be
sefte ineens, hoe zwak mijn geloof zou
zijn, als ik het jammer zou vinden dat
ik ze njet te zien kreeg
Zo leeft Padre Pio thans temidden
van zijn gelovigen, bezocht door vele
duizenden, die bij hem willen biechten
en daarop uren. ja vaak dagenlang moe
ten wachten. Zijn handen, die voor de
gelovigen zichtbaar zijn tijdens de h mis
zijn nog steeds bedekt met bloed De
wonden schijnen groter, dan zii in wer
kelijkheid zijn. Wanneer men de handen
in water schoon wast, dan komen vol
gens de medische rapporten de stvma
te voorschijn als twee ronde oppen ingen
in het midden van de handpalmen, van
ongeveer twee centimeter .niddenüin.
Op de rug van de handen vindt men
wonden van dezelfde afmetingen, op on
geveer dezelfde plaats als de wonden
aan de binnenzijde, zjdat men de indruk
heeft dat de handen Werkelijk door
boord zijn. Waarschijnlijk tengevolge
van deze diepe wonden kan Padre Pio
onmogelijk zijn handen geheel sluiten
De wonden aan zijn voe\*n vertonen
dezelfde kenmerken als die asn de han
den. Padre Pio's sokken vertonen altijd
bloedvlekken, zowel aan de bovenkant
als aan de onderkant. De wonde in zijn
zijde is de meest opmerkelijke var alle
omdat daar verreweg het meeste \>i-wd
uit wegvloeit. Dr. Festa legde eens «n
negen uur 's avonds een helderwitte
zakdoek op de plek van deze wonde
Na tien uur bleek de zakdoek volkomen
met bloed te zijn doordrenkt
Bij andere gestigmatiseerden traden de
bloedingen alleen des vrijdags op, of al
leen gedurende de Vastentijd. Zo niet
bij Padre Pio. Volgens de medische
rapporten is de roodbruine kleur van
de wonden nog precies hetzelfde als
veertig jaar geleden. De intense Bevoelig-
heid is niet minder geworden. Het bloed
verlies gaat met dezelfde hoeveelheden
ononderbroken door. De medici bevesti
gen, dat de wonden onmogelijk door
pew'eld van buiten af of door srhern-
inwerkende chemicaliën veroorzaakt
kunnen zijn. De t"tale afwezigheid van
de normale kenmerken van een gewone
natuurlijke wond is juist het meest op
vallend.
.Padre Pio" door CharJes M. Carty. In
NedprGnd uitgegeven door Paui Brand N V.
te Bussym
