witte doek
Amerikanen filmen steeds
meer in het buitenland
n
Leven van John Paul Jones verfilmd
MEULENHOFF hernieuwt traditie
FRIESTER-CHANSONNIER
Oscar voor Pierre Boulle
I
DE VERANTWOORDELIJKHEID
Grégoire (.Coco7) Asian
Bioscoopbezoek in tien jaar
bijna gehalveerd
Pocketboekjes vol verscheidenheid
AIME DUVAL IN DEN HAAG
verovert Nederland stormenderhand
Tot 1948 planter op Malakka
VAN DE TONEELSPELER
vb
Nat „King" Cole
ACTUALITEITEN
Reisverhaal van
Bertus Aaf jes
Hans Roest
„Hohe Messe" in Leiden
„Actie Langspeelplaat"
Wie aan de weg
timmert....
World Press Photo '57
ZATERDAG 12 APRIL 1958
PAGINA 5
Naast lingverlag.ingen-
Grégoire („Casco) Aslaan onbe
kende komiek werd door een val uit.
stekend karakterspeler
AMERIKAAN, DIE ONDER POTEMKIN DIENDE
Zanger en filmacteur
Suzi*^" Cole, de zanger van lich-
&0bing vv' ac"ake't in zijn rol als de jazz-
Blfes" p Handy in de film „St.-Louis
batra 0ve n gemakkelijk als Frank Si-
°°rtd,ü. ten§'
Tentoonstelling Sonsbeek
Verleden week is in Amsterdam een nieuwe reeks goedkope boeken
ten doop gehouden de Meulenhoff Pockets. De Uitgeverij J. M.
Meulenhoff zet hiermede in zekere zin een eigen traditie voort, want
zij heeft immers destijds de zo geliefde en belangrijke goedkope reeks
Meulenhoff Edities uitgegeven, waarmede zij uitstekene werken
onder het bereik van het grote publiek heeft gebracht. Met dank
baarheid denk ik bijvoorbeeld terug aan de boekjes van Maurice
Maeterlinck, Arthur Schnitzler en H. Ibsen om slechts een paar
namen te noemen. Zonder overdrijving kan men zeggen, dat er
tussen de heide wereldoorlogen geen enkele literatuurminnaar is ge
weest, die niet een aantal gelukkige uren heeft beleefd met liet een
of ander hoekje uit deze serie.
Zulk een waardige traditie geeft recht op hijzonder vertrouwen en
leden tot hooggespannen verwachtingen. Welnu, de nieuwe reeks is
gestart met acht deeltjes, zeer verscheiden van onderwerp en stuk
voor stuk op liet eigen terrein van betekenis.
Het
Het verlangen
Holland Festival 1958
FRITS VAN DIJK NAAR
TONEELGROEP THEATER
an Prins Bernhard Stichting
VAL MAAKTE VAN
KARAKTERSPELER
KOMIEK
Ham van Be/yen
De beker en f 2000 voor
„Little Rock"
WERELDNIEUWS
Ev ^an onze filmredacteur),
'o ®ro°t"®r't'ann'ë maakt ook
eröstiirB ren'Sde Staten het filmbedrijf een
's er va c'lsls door. Het bioscoopbezoek
^■SOOonnMiljoen in 1946 gedaald tot
'n de7viMln en de ontvangsten liepen
'ars Periode met 400 miljoen dol-
■"ilioav .hoewel de bevolking met 26
Èjt zielen is toegenomen.
®ernstp^n onderzoek, dat door dr. Irving
"bissie v" ,n opdracht van de Filmcom-
bour i, n de American Federation of La-
'eurs nI111iSes*'e'd blijkt, dat het aantal ac-
s'e sturti r- con'ract bij de voornaam-
VvQi p10 s ÏS gedaald van 742 tot 229, ter-
ö,ioder° ywood in 1956 honderd films
Ör. j> odueeerde dan in 1946.
KanS tof>ernstein s.cbrijft deze achteruit-
Br'izen aan 'e,ev'sie en hogere toegangs-
a'ch nn C1( V00rsP.e", dat de filmindustrie
bestellen vo"ed'g van deze slagen zal
heeft filmcommissie van de A. F. L.
e®h schrr 35 filmmaSnaten in Hollywood
toogij j'1}'611 gezonden, waarin wordt be-
de Amerikaanse regering de
en belast-6 moet steunen met subsidies
ge honr, regeringshulp blijven als eni-
v°6rine Voor bet filmbedrijf over de in-
v°'tvaMP muntmetertelevisie en het
beratie n Worden van de na-oorlogse ge-
neb, die6h ^etekenend feit' dat door dege-
?'et oVei. an§ stellen in het filmbedrijf,
is' dat hoofd mag worden gezien
maart tien fitms, welke half
Vertonimr ,yew York voor het eerst in
'"ood «ff. kwamen, er niet één in Holly-
reb in geproduceerd. Vier ervan wa-
Anierik-ao geland vervaardigd drie voor
- één ;nse_maatschappijen), één in Ita-
in Cr.Frankrijk, één in Duitsland,
e®b in tvt^16 and, één in de Zuidzee en
Ge"iene^ York.
benienrip If het licht van de steeds toe-
pdktip j, ?.ecentralisatie bij de filmpro-
liik. Ma t op zich niet erg verwonder-
binnen j de bioscopen in New York
'Oden krf-S gcn negen speelfilms te ver-.
Igen, die niet in Hollywood wer
den geproduceerd, is dat toch wel iets, dat
de aandacht vraagt.
In geen geval wil dit echter zeggen,
dat Hollywood gaat sluiten, of zelfs maar,
dat het bereid is, zich als voornaamste
centrum van de filmproduktie ter wereld
te laten verdringen. Het is nog altijd de
erkende filmhoofdstad. De meeste belang
rijke films komen er vandaan. Maar het
heeft niet langer het monopolie. Niet al
leen worden er in het buitenland films ge
maakt, zoals reeds jaren lang het geval
is, maar ook een groot aantal Amerikaan
se maatschappijen maken er thans haar
films.
Dit is een ontwikkeling, die volgens
de filmcritici zou kunnen leiden tot een
verbetering in de kwaliteit van de films,
omdat men in andere landen en in een an
dere omgeving misschien los zou kunnen
komen van de Hollywood-clichés.
Anderp k van zingen °P acteren.
?btredpn "ckende artiesten, die in de film
Aitt p zijn Ella Fitzgerald, Eartha
acteren r Bailey en Cab Calloway. Ze
rald. aUemaal, behalve Ella Fitzge-
dHcrbert T
r °r§ebra u heeft drie weken in bed
htent t i *Üdens de verfilming van
de d? waarin hij de rol speelt
at. dip tor van een Zuidamerikaanse
een hersenoperatie moet onder-
till
•'^k^fhr Jack Cardiff"
^eer^d tegen me: „Je kan nu wel
aan, Herbert, en even rusten"
rt?kHfU»6li *ussen de „rock 'n roll" en
r'e ip 2at een eens beroemde zangeres,
aldus Lom.
ie woon goed voor mij. Hij zei
Spanje is opnieuw het toneel voor een
grootscheeps opgezette Amerikaanse film:
„John Paul Jones", waarin het leven
wordt verteld van de beroemde Ameri
kaanse vlootheld van die naam.
Het leven van Jones biedt een over
vloed aan stof voor een opwindende avon
turenfilm en bovendien voor een boeien
de karakterstudie, zelfs als men de laat
ste jaren van zijn leven, waarin hij van
Denemarken naar Rusland zwierf (waar
hij de rang kreeg van vice-admiraal en
onder Potemkin diende), vervolgens van
Rusland naar Nederland en van Neder
land naar Frankrijk, waar hij in 1792
te Parijs overleed, buiten beschouwing
laat.
De binnenopnamen voor de film, die
wordt opgenomen in technirama en tech
nicolor, worden gemaakt in de CEA-stu-
dio's te Madrid. Tevoren heeft regisseur
John Farrow met cameraman Michel Kel-
ber een verkenningsvlucht van 7000 mijl
gemaakt om de juiste plaatsen op te
sporen voor de buitenopnamen. Het vlieg
tuig, een R4D-8 van de Amerikaanse vloot-
basis te Rota bij Cadiz, was daartoe be
schikbaar gesteld door de Amerikaanse
marine, die aan de vervaardiging van de
film alle medewerking verleent.
Van de schepen, die bij Jones' overwin
ningen ter zee een belangrijke rol heb
ben gespeeld: de „Bonhomme Richard",
de „Serapis" en de „Ranger" zijn op een
scheepswerf in de Italiaanse haven Ostia
modellen op ware grootte vervaardigd, die
naar de Spaanse wateren zullen worden
gesleept. De schepen staan onder bevel
van Alan Villiers, de schipper van de
„Mayflower II", die onlangs de Atlanti
sche Oceaan is overgestoken.
trick Henry en Miss Erin O'Brien, die
de vrouwelijke hoofdrol speelt.
Onder de zeilmakers, die zijn geënga
geerd om de levensgrote modellen van
de 18e eeuwse fregatten op te tuigen, be
vindt zich een oude Spaanse zeeman,
Aquado Makersailho genaamd.
„Een nian met zo'n naam, móet er wel
alles van afweten'', luidde het oordeel
van regisseur John Farrow.
Artistieke
(Van onze correspondent)
De internationale beeldhouwten-
toonstelling „Sonsbeek" te Arnhem
blijkt dit jaar wel een zeer grote ver
scheidenheid aan 'ingezonden werken
te krijgen. Naast de meer bekende en
bij het grote publiek geliefde werken
van beeldhouwers als Rodin, Maillot.
Despiaux en Bourdelle is er een grote
plaats ingeruimd aan de werken van
de verleden jaar overleden Zwitserse
kunstenaar Karl Geiser, van wie or;
langs een eretentoonstelüng in Bazel
werd gehouden. Deze inzending alleen
al betekent een primeur voor Neder
land. Dit jaar zal veel aandacht wor
den besteed aan het werk van beeld
houwende schilders en tekenaars. Zo
zal de bekende karikaturist Daumie:
vertegenwoordigd zijn met een vrij
groot aantal figurines. Verder zal er
een kop te zien zijn van Matisse, waar
van de toeschouwer kan aflezen hoe
het modelleren in zijn werk gaat.
Kathe Kollwitz zal vertegenwoordigd
zijn met haar „Piëta", dat men onlangs
op de tentoonstelling van Religieuze
Kunst te Delft heeft kunnen bewonde
ren. Oostenrijk wordt gerepresenteerd
door Wotruba. Uit Duitsland komen
werken van Emil Roder, Heiliger, Die
ter Kerschner, Fritz König, Kurt Leh-
mann, Hans Wimmer en prof. Uhl-
mann.^ Italië is vertegenwoordigd door
Marini, Minguzzi, Manzu en Masche
rini. Ook van Henri Moore komt een
rijke inzending. Naast hem staan wer
ken van andere Engelse kunstenaars,
zoals Barbara Hepworth, Anthony Ca-
ro, Dollwood, Meadows en Pine.
De Belgische beeldhouwers worden
vertegenwoordigd door werken vso
Jespers, Karei v. d. Putten, Puvrez en
door werken van de onlangs overleden
kunstenaar Jozef Cantré.
Verder is er ditmaal een ruime in
zending uit Denemarken, dat werk af
stond van Adam Fischer, Eickhoff,
Boggild Gudmundsen, Kay Nielsen,
e.a. Uit Nederland zelf komen werken
van Carrasso, Esscher, Wezelaar, Cou-'
zijn, d'Hondt, Mari Andriessen, Kneu-
lemans, Raedeker en Paul Koning. In
totaal zullen 250 werken worden ge
ëxposeerd.
De reeks opent met het heerlijke boek
je „Morgen bloeien de abrikozen", waar
in Bertus Aafjes van zijn langdurige ver
blijf in Egypte vertelt. Ik heb bij het
U *n V CCUO UCl DCU1UC ZdUgClCÖ, j
bhfetl op hpf6' apde^e ?Hjl zong, terug-Sommige van de buitenopnamen voor
'°scor,a„ et witte doek van de Britse - -- -
JiiOOpen witte auen van ae rsruse
i iaar .?et is Deanne Durbin, thans
KdertiiH die in Frankrijk van haar
?aar Vr yerdiende geld leeft. Enkele van
,achtig films, die reeds meer dan
aabben 'Hoen gulden voor haar studio
V6rtonin„°?ge,bracht. zullen opnieuw in
De komen.
a rbin h3f is nu: kan een nmgisje als
..tea* opnemen tegen afgoden van
vis Pre gers" als Tommy Steele en
de film worden gemaakt in Galicië en An-
dalusië, andere in Schotland, waar Jones
in 1747 te Kirkbean in Kirkcudbrightshire
werd geboren en in Frankrijk, tenzij men
in Spanje zelf een landschap vindt, dat
voldoende op deze landen lijkt.
De titelrol in de film wordt gepeeld
door Robert Stack, terwijl Charles Coburn
de figuur van Benjamin Franklin zal uit
beelden. Andere belangrijke rollen wor
den vertolkt door Macdonald Carey, Pa-
Ruim tweeduizend mensen hebben in
hei Haagse gebouw voor Kunsten en We
tenschappen gisteravond geluisterd naar
Aimé Duval, de chansonnier-priester! Op
een gewone stoel, die op een sober plan
kier stond, wist hij een intense aandacht
te creëren. Men kon bepaald een speld
horen vallen toen hg zong. Zgn stem was
niet bijzonder fraai. In de hoge tonen
klonk de melodie niet altjjd even zuiver
Maar Aimé Duval geeft meer dan een
esthetische prestatie. Hg koppelt die
voortreffelijke stijl van het chanson aan
een hogere waarde. Hij geeft inhoud aan
een vorm, welke op zichzelf reeds in
staat is om duizenden te boeien.
Sober en met nerveuze gebaren likt
hij herhaaldelijk even aan zijn vingers
om dan op zijn gitaar te gaan spelen en
te zingen. Hij zong van „Old black Joe"
maar ook het liedje dat hij 15 jaar geleden
maakt „Au clair de la lune". Een speelse
tekst, waarover hij zich nog amuseren
kan. Dan zijn er de negrospirituals waar
van steeds het mooie „Nobody knows the
trouble I've Seen" treft. Aimé Duval ver
klaart de tekst. Hij doet het innemend,
geesig en vol overtuiging.
Maar hij wordt bijzonder enthousiast,
wanneer hij zijn eigen composities brengt
Hij weet de zaal tot meezingen te bewe
gen. En als hij na de pauze aankondigt,
dat hij zal beginnen met „Seigneur mon
,s eep 'aarant „Chez Louis" in Parijs
t>deb waar men vaak beroemd-
'Brrg °ntmoeten, zoals bijvoorbeeld
wan de schrijver van de ro-
"he t>ri ,rnaar de Oscar-winnende film
waakt ge on the River Kwai" is ge-
Monsieur Boulle, wiens boek een „best
seller" is geworden en die voor het film
scenario, dat hij aan zijn werk ontleen
de, een Oscar kreeg, is pas op 37-jarige
leeftijd, in 1948, met schrijven begonnen.
Daarvóór was hij ingenieur en plan
ter op Malakka.
Het verhaal van „The Bridge on the Rj-
ver Kwai" is volgens hem zuiver fanta
sie en berust in geen geval op enige ware
gebeurtenis.
Pierre Boule, een agent voor de Vrije
Fransen, werd tijdens de tweede wereld
oorlog in Indochina gearresteerd door de
Vichy-regering en tot levenlange dwang
arbeid veroordeeld. Na twee jaar kwam
hij echter weer Vrij. De man, die hem ar
resteerde was een Franse majoor, van wie
Boulle meende, dat hij aanhanger was
van De Gaulle. De majoor bleek echter
loyaal te zijn aan de Vichy-regering en
nam hem gevangen.
De publiciteit rond de film „The Brid
ge on the River Kwai" is oorzaak geweest,
dat Boulle opnieuw van de majoor
hoorde. In het Franse blad „Paris-Match"
was een artikel over de schrijver versche
nen, waarna het blad een boos telefoontje
van de Rivièra ontving. De majoor, die
thans met pensioen is, had het artikel ge
lezen en, ofschoon zijn naam niet werd ge
noemd, beschuldigde hij Monsieur Boulle
ervan, dat deze voor zijn voornaamste fi
guur, kolonel Nicholson gespeeld door
Alec Guiness), de majoor als voorbeeld
had gebruikt. De majoor vroeg intrekking
van het artikel en aanbieding van veront
schuldigingen. „Het is niet voor mezelf",
verklaarde hij, „maar voor de goede naam
van mijn neef".
„Afgezien van het feit, dat zijn naam
zelfs niet was genoemd", aldus Boulle,
„zou het wel het toppunt zijn geweest, als
ik mijn verontschuldigingen had moeten
aanbieden aan een man, die er verant
woordelijk voor is, dat ik tot levenslange
gevangenisstraf ben veroordeeld".
Er heeft enige tijd onzekerheid ge
heerst over de vraag, wie nu eigenlijk het
scenario voor „The Bridge on the River
Kwai" had geschreven. Verleden jaar
heeft men de man, die een Oscar kreeg
voor het beste scenario, niet kunnen vin
den en men wilde dit jaar een herhaling
voorkomen.
„Sam Spiegel, de producent, David
Lean, de regisseur, Carl Foreman en ik
zelf", aldus Boulle, „hebben aan het sce
nario gewerkt. Aangezien een groot deel
van de film was gebaseerd op het boek en
verschillende dialogen er letterlijk aan
zijn ontleend, was men het er echter over
eens, dat mij de eer voor het scenario toe
kwam".
Ami, Tu m'as pris par la main" dan
merkt men dat iedereen er mee instemt
Dat is overal zo, zelfs in Londen waar
hij enkele maanden geleden heeft gezon
gen. In Den Haag zong men direct mee.
Een bewijs, dat zijn populariteit ook hier
is doorgedrongen. Anderhalf miljoen
Franse jongelui zingen dit chanson van
het vertrouwen al en wie weet hoeveel
miljoenen buiten zijn vaderland al heb
ben ingestemd met die poëtische woor
den, die ieder aanspreken omdat ze zo
reëel zijn en zo vol gezond levensopti-
misme.
Er zijn tekenen die erop wijzen, dat de
tijden zich zullen keren ten gunste van
het christendom. Aimé Duval zegt het
en hij bezingt het optimisme van de
christen. Hij geeft een ander facet van
le Bon Dieu. Hij houdt evenmin als wij
van de misère. Ais wij boos worden, dan
is dat een weerspiegeling van Zijn „co-
lère".
Het klinkt allemaal zo eenvoudig, maar
wie heeft ooit stilgestaan bij het woord
uit de H. Schrift, waarin van God wordt
gezegd dat Hij op de fluit heeft gespeeld,
maar dat de mensen niet hebben willen
dansen. En dan komt als een zucht het
chanson noire „La Nuit". Aimé Duval
heeft nl. veel gereisd. Op de motor heeft
hij duizenden kilometers afgelegd. Niet
altijd vond hij diep in de nacht, als
hij ergens aankwam, een kamer om op
een bed te rusten. Waarom heeft God de
nacht zo lang gemaakt voor hen, die niet
kunnen slapen?
„Qui'est-ce que j'ai dans ma p'tite tête"
en vooral ook „Tout au long" werden
volop meegezongen. Aimé Duval besloot
de avond met het bijzonder gevoelige
chanson „Le Seigneur reviendra". Hij
schreef dit voor zijn moeder, toen vier
jaar geleden haar man gestorven was. Hij
troostte haar, die het met negen kinde
ren steeds bitter arm had gehad, die een
dochter had verloren bij een auto-onge
luk en een zoontje aan hersenvliesontste
king had moeten zien sterven „Le Seig
neur reviendra", en zorg dat je dan niet
slaapt. Laat Hij een kaars zien branden!
Dit is de ware troost, die Aimé Duval
alle toehoorders gaf en die zal resone
ren, lang nadat men zijn stem heeft ge
hoord. Bu.
WILLEM VAN VEENENDAAL
goudbaars van zes pond
herlezen weer volop van deze dichter
lijke reisverhalen genoten. Wat mij nu
vooral trof, was de bereidheid tot be
grip, waarmede Aafjes de Oosterse mens
tegemoet is getreden. Hij kwam niet als
een nieuwsgierige vreemdeling, die op
een afstand zoveel mogelijk „gegevens"
wilde verzamelen, maar als iemand die,
gefascineerd, aan het leven van zijn
gastheren wenste deel te nemen, zonder
enige reserve.
Prachtige evocaties van de kleurige na
tuur; rake, geestige schilderingen van
mensen en situaties; ontroerende be
schrijvingen van kleine tragische gebeur
tenissen - zij wisselen elkaar in „Morgen
bloeien de abrikozen" af.
Een ander belangrijk deel is de her
druk van Anna Blamans boek, Vrouw
en vriend" - een in lucide proza geschre
ven roman van grote kwaliteit. (Volwas
senen)
Bijzondere belangstelling verdient „Glo
rie ter zee", waarin H. van de Weg ver
telt over reders, slepers en bergers. Het
boeiende boek begint met een pittige be
schrijving van de heldhaftige reis van de
„Madoera", het Nederlandse schip dat
zich in 1943 zwaargehavend uit een door
'n overmachtige vijand versnipperd kon
vooi moest losmaken en toch een haven
wist te bereiken. Maar ten koste van
vele offers!
Voor sportliefhebbers schreef Tom Pau-
ka „Sport gewoon en ongewoon" - schet
sen over takken van sport, die in het
grensgebied liggen van de loutere li
chaamsontspanning en de commerciële
exploitatie.
Om de verscheidenheid in de Meulen
hoff Pockets te bewijzen: er is een boek
je „Frans ook voor u", waarmede dr.
K. J. Riemens reizigers van dienst wil
zijn, en een van Go Verburg over „Bij
bel en astrologie". Het eerstgenoemde
lijkt me zeer bruikbaar en nuttig; over
het tweede is het laatste woordt nog niet
gesproken. Levendig en soms bijzonder
kleurig zijn de mémoires van gravin
de Rémusat, hier in verkorte vorm
bijeengebracht onder de titel „Napo
leon, zoals een hofdame hem zag".
Buitengewoon veel genoegen heb ik be
leefd aan „Vlucht naar paal 5.8", het
charmante boek van Willem van Veenen-
daal, gepresenteerd met een fraaie om
slagtekening van Bert Bouraan. Van Vee-
nendaal is een geboren verteller. Hij weet
vaart en spanning in zijn verhaal te hou
den. Als oud-vlieger heeft hij iets mon
diaals in zijn visie en in de opzet van
zijn vertellingen. Maar tegelijkertijd heeft
h).l oog en gevoel voor het kleine en
vergt"0 dat Wat geduId en toewijding
°i2iJ*de eigenschappen van de sport-
dohhpr de ,man> die urenlang naar de
en fant LUren en dan in st,Itp Peinst
5 8 J661" ,fn filosofeert. Die bij paal
leven varf fsIUi,tdijk hunkert naar het
InTv plloot' die in het vlieg-
die 7eif L •LUIst boven hem zweeft. En
WPP en 'f vliegtuig gezeten, vol heim-
de vissers™.kÜkt naar paaI 5'8' waar
„,?et hoekje van Veenendaal is een ge-
lanlen1SnVan het,eeuwige menselijke ver-
is hpl' aar,6en, etje aards geluk. Waar
landen in ht' in verre' vreemde
landen, in de ogen van een vrouw - of
misschien simpelweg bij paal 5.8
Niemand kan het antwoord geven op
deze vraag - ook Van Veenendaal niet.
®0n, dat het geluk overal en
altijd elders is. Hij neemt ons in dit boek
u z°Pder terughoudenheid of
schroom, als een royaal gastheer. Wij le-
i en vele mensen kennen in de meeste on
derscheidene milieu's. Door veel schijn
en onwaarachtigheid kijken wij heen. zo-
d3t we tenslotte het vermoeden krijgen dat
het kleine geluk misschien toch wel vlak
bij ons ligtzo maar voor het grij
pen. s J
Vlot geschreven, met veel gevoel voor
humor en een rijke fantasie, biedt „Vlucht
naar paal 5.8" even boeiende als verkwik
kende lectuur.
(Van onze correspondent)
In het kader van het Holland-Festival
zal 't Gemengde Toonkunstkoor van Lei
den onder leiding van Iskar Aribo dins
dag 17 juni a.s. te Leiden een uitvoe
ring geven van de „Hohe Messe" van
J.S.Bach.
Naar wij vernemen zal de acteur Frits
van Dijk zich voor het volgend seizoen
verbinden aan de Toneelgroep Theater te
Arnhem.
De Prins Bernhard Stichting, die op ver
schillende wijzen steun verleent aan de
militairen van land- en zeemacht, oud-le
den der B. S. en hun nagelaten betrekkin
gen, voor zover daarin niet of in onvol
doende mate wordt voorzien van over
heidswege, start in mei a.s. haar»,,Actie
Langspeelplaat". In de handel komt een
langspeelplaat van 30 minuten met een
i gemengd licht programma, gespeeld, ge
zongen en gesproken door bekende Neder
landse artiesten.
De prijs der plaat bedraagt f. 3.25 de
netto-opbrengst van de verkoop is voor
de stichting. Bij de plaat is een prijsvraag-
formulier met 18 vragen, betrekking heb-
I bend op een verhaaltje uit het program-
j ma. Tot 15 september kan men deze for
mulieren insturen. De hoofdprijs is een
auto.
Verantwoordelijkheid is ongetwijfeld een groot woord, waarmee nogal eens te pas t
en te onpas wordt geschermd. Inderdaad dragen wg allen in zakere mate een t„.
verantwoordelijkheid, al is het alleen maar ten opzichte van onze naaste. Geen "J f° ograaf
mens, die zich aan verantwoordelijkheid kan onttrekken! Maar op de een drukt
een veel grotere verantwoordelijkheid dan op de ander en wel naarmate zijn
invloed zich uitstrekt over andere mensen. De toneelspeler speelt voor een
publiek. Van zijn spel en zijn woorden en zijn gedragingen gaat een invloed uit
op dat publiek, dikwijls een grote invloed. Hij draagt dus verantwoordelijkheid
ten opzichte van dat publiek. En hiervan zal hij zich terdege bewust moeten
zijn, wil hij niet te kort schieten in de taak en in de plichten, di l hij met het
toneelspelen op zich heeft genomen.
kit- fietst de 69-jarige Barry
d,e naar zijn werk. Fitzgerald,
dip °U rosPeeh In de Ierse kome-
"B°oney" van de Pinewood.stu-
rr-kent fietsen, wandelen en zei-
«i0
'eg
tot
zijn voornaamste liefhebbe
rijen.
De Franse acteur Grégoire („Coco")
Asian heeft zijn opkomst te danken aan
een val. Het was een komiek, onbekend
buiten Frankrijk en niet erg beroemd in
zijn eigen land, toen hij bij een va] zijn
ruggegraat kwetste.
„Dit betekent het einde van mijn loop
baan vertelde hij zichzelf. Maar in wer
kelijkheid was het 't begin. Zijn dokters
gaven hem de raad, aan judo te gaan
doen, om zijn genezing te bevorderen Co-
co begon van deze sport te houden en ging
er mee door, nadat hij al lang was her
steld. Het maakte hem gehard en sterk en
gaf hem zelfvertrouwen. Het maakte ook
precies het type van hem, dat een Fran
se filmproducent nodig had voor een gang
sterrol en Coco ontdekte, dat hij een na
tuurlijk talent had voor filmspel.
Hij kreeg steeds meen aanbiedingen en,
is sindsdien voor de film opgetreden als
Russische prins, als Turkse gouverneur
in „Celui qui doit mourir" van Jules Das
sin, als de burgemeester van een dorpje
in het Verre Oosten in de film „Windom's
Way", als een Italiaanse inspecteur van
politie, als dictator en tenslotte als de
tot niets deugende, maar beminnelijke
Spaanse zeeman in de Rank-film „Sea
Fury".
De onbekende Franse „komiek"is een
uitstekende karakterspeler geworden, die
door de vooraanstaande filmproducenten
van twee continenten wordt geëngageerd.
Na de voltooiing van „Sea Fury" heeft
de Amerikaanse regisseur John Huston
hem gecontracteerd om de rol van louche
eigenaar van een nachtclub te spelen in
d® film „The Roots of Heaven",
Wie aan de weg timmert, staat aan kri
tiek bloot. En dit is heel juist, omdat
van dit aan de weg timmeren zoveel af
kan hangen.
De toneelspeler timmert aan de weg.
Dit wil niets anders zeggen dan dat hij
uit het verborgene in het openbaar treedt.
Hij beoefent het toneel niet alleen voor
zichzelf privé, maar treedt hiermee naar
voren voor een publiek. Men kan hem zien,
men kan hem horen. Hij wordt in zekere
zin een publiek persoon. Zijn invloed
sitkt zich verder uit dan alleen tot zijn
onmiddellijke omgeving .Hij timmert aan
oe weg. En daarom ontmoet hij kritiek.
He. eiiticj tikken de timmerlieden onmid-
aedijk op de vingers, alfi dezen het met
nun verantwoordelijkheid naar hun me
ning niet zo nauw nemen en er met de
pet naar gooien.
Zij kunnen erg lastig zijn deze critici,
maar gelukkig, dat wij er toch maar een
heel legertje van hebben. Want zonder
deze pottenkijkers zou het hek wel eens
volledig van de dam kunnen raken voor
vele aan de weg timmerende personen.
Inderdaad hebben wijj door ons optre
den in het publiek een zware verantwoor
delijkheid op ons genomen. Door ons ge
regeld optreden kunnen wij voor een groot
gedeelte de smaak van ons publiek beïn
vloeden.
Maar niet alleen de smaak, in minder
sterke mate ook de geest, de mentaliteit,
het inzicht van ons publiek. En dit weer
des te sterker naarmate ons publiek zelf
minder over een eigen oordeel beschikt.
En daar wij over het algemeen voor een
zeer eenvoudig publiek spelen, dat meestal
niet over een sterk gefundeerd eigen oor
deel beschikt, kan onze verantwoordelijk
heid soms zeer groot zijn.
Door sommige „moderne" stukken kun
nen wij ons publiek soms totaal verwar
ren.
Deze verantwoordelijkheid nn kunnen
wij niet afschuiven op degenen, die het
spel kiezen of op de regisseur, die het
spel leidt.
Een ieder van ons blijft verantwoorde
lijk voor de gehele prestatie van het en
semble, dat wij vormen.
En dit vergeten wij wel eens al te vaak.
Wij stellen maar al te dikwijls de keuze-
commissie verantwoordelijk voor de keuze
van het stuk en de regisseur voor de wij
ze, waarop het stuk door ons gebracht
wordt. Maar dit is niet juist. Als wij ons I
op morele-esthetische gronden niet kun
nen verenigen met de keuze van het spe'
of met de wijze, waarop het gebraci\
wordt, dan dienen wij niet alleen ons pro
test te laten horen, maar dan dienen wij
ons van alle medewerking voor uitvoering
van dit spel terug te trekken.
Juist omdat wij ons bewust zijn van
verantwoordelijkheid ten opzichte van
het publiek, kunnen wij alleen maar j
onze medewerking verlenen aan positief j
goede en esthetisch verantwoorde stukken,1
cl:e ook o-p 'n verantwoorde wijze voor *t
voetlicht worden gebracht. Alleen van j
deze stukken en van deze ernstige instel-
hng om ze verantwoord te brengen, kan
een veredelende invloed" uitgaan. Gaat
deze veredelende invloed niet van ons 1
spel uit, dan is ons spel niet verantwoord, j
O
Zygmunt Wdowinski „De horloge,
maker van Saraievo" is door een
internationale jury als de beste
genrefoto van 1957 gekozen. Deze be
kroonde. opname maakt onderdeel
uit van de tentoonstelling „World
l ress Photo welke motnenteel in
Amsterdam wordt gehouden.
De wereldbekende foto van het neger
meisje Dorothy Counts uit Charlotte,
waarachter zich blanke leerlingen ver
dringen, die tot titel draagt „Little
Rock werd als de beste foto van de, gis
terenavond in het Stedelijk Museum Am
sterdam geopende Internationale Persfo-
totcntoonstelling "World Press Photo '57"
door de jury aangewezen.
Deze foto, gemaakt door de 32-jarige
Douglas Martin uit Norfolk (Virginia) ver-
wierf tevens de eerste prijs in de groep
„NieuwsHet bestuur van de N. F. V.
heeft Martin uitgenodigd nog dit week
end per vliegtuig naar Nederland te komen
onL .f1 20 m°gelijk maandagavond a. s.
i ZI,jn priis> een zilveren beker van de
Nederlandse Dagbladpers en f. 2000.- in
ontvangst te nemen.
De tweede prijs in de groep nieuws ging
naar Simon Smit (Nederland), 'e met
zijn foto van de redding van een blinde
man uit een gracht als de beste Neder
landse foto daarmee voor de tweede keer
de „Zilveren Camera" voor een jaar in
zijn bezit kreeg.
In de groep sport werd de eerste prijs
toegekend aan Robbert Edwards (Enge
land); tweede prijs J. J. Herschel (Ne
derland) met een foto van keeper De
Munck. Groep Features: eerste prijs Zyg
munt Wdowinski (Polen). In de groep re
portage verwierf Barnet Saidman (Enge
land) de eerste prijs.
