met
der K.A.J.
MAPRO
i
Wat de liefde is voor de ziel, is de eetlust
voor het lichaam, zei Rossini
Geleerden zoeken onder water naar
diepe spleten in de aardkorst
Interessant overzicht van
vroegere ontdekkingen
v
Vierjarenplan
m
proef op geloofssterkte
y-B
V
Boven 7000 meter voor
anker
„Canyon" in ijskoude
vloer
Gebarsten
Leven op 7000 meter
diepte
Oppositiekandidaten
gaan samenwerken
Kerkcollecte voor
Civitas Dei
.i
ZATERDAG 31 MEI 1958
PAGINA 3
ZlJH dezer dagen expedities uitgerust, om
fa ?.,1(Lrzoeken, waar in de oceaanbodem het
l0-actieve afval der centrales voor atoom-
ergie opgeborgen kan worden, zodat liet
?>evaar kan opleveren. Een dergelijke
j Editie is, men heeft het zopas kunnen
jj en> naar de zeeën rond Japan vertrokken.
et ligt inmiddels voor de hand, dat dit
e zo maar op goed geluk gebeurt. De
'Vlen van wetenschap hebben een vrij
dat 1(^ee van ^et ëedeelte van de aardkorst,
is i 0nc^er de oceanen ligt. Sinds jaar en dag
j oceanografisch onderzoek en dat van
men van de structuur der oceaanbodems. Op
diepzeekaarten staan nauwkeurig de groot
ste diepten in de oceanen aangetekend, als
mede de bergruggen, welke zich op ver
schillende hoogten bevinden, de grote ravij
nen, welke als enorme spleten door de onder
zeese gebergten lopen. Een der z.g. scheuren
in de aardkorst, de z.g. Romanche Trench,
is als het ware tot in zijn uiterste hoeken
doorzocht. Hij is overigens niet zo erg diep.
Zijn flinke zesduizend meter moeten het
afleggen tegen inzinkingen o.a. in de Stille
Oceaan, die meer dan tienduizend meter
diep zijn, grote gaten in de aardkorst, met
zeewater gevuld.
Wl 6l®enhjke zeebodem gevorderd en in
angrijkheid toegenomen, zodat men zich
ails een vrij goede voorstelling kan vor-
^stelling van de te nemen
maatregelen
Let op de gele bus I
kijkgat"
de
in een batiscaaf, uit ar.
Of ook de Romanche Trench tot opslagplaats voor radio.actieve
afval zal ivorden uitgekozen, is niet zeker. Er zal nog uitgemaakt
dienen te worden, of er zich spleten in bevinden, waardoor het
gevaarlijke goedje nog dieper dan haar zevenduizend meter in de
aardkorst verstopt kan worden. Maar het onderzoek van de
Romanche Trench is op zichzelf at een hoogst interessant hoofd
stuk in het onderzoek der oceaanbodems. Dit ravijn in de bodem
van de Atlantische Oceaan werd toevallig door het Frans onder
zoekingsvaartuig, „La Romanche", in het jaar 1883 ontdekt. Men
kon toen de ligging en de omvang ervan, alsmede de diepte, slechts
bij benadering opgeven. Latere expedities, welke er heen gezonden
werden, konden de juiste ligging evenmin vaststellen, omdat haar
astronomische waarnemingen telkens door stormen en bewolkte
hemels gehinderd werden. Toen enkele jaren geleden het onder-
zoekingsvaartuig „Calypso uitgezonden door de Amerikaanse
National Geographic Society, met in hoofdzaak Franse deskundigen
aan boord, een aanvang maakte met het nauwkeurig exploreren
van de Romanche 7 rench, wist men niet precies, ivaar men
beginnen moest en het was eigenlijk zo geen puur toeval, dan toch
een heel gelukkige omstandigheid, dat men met zekerheid kon
vaststellen, zich boven het reusachtige ravijn te bevinden, met
zevenduizend meter water onder zich.
Presidentsverkiezingen
in Portugal
Observator
voor junior
voor senior
een fantastische nachtöist
schuimrubber
de bedden met de grote drakweerstapd en de
versterkte middensector
Goodwill juuior bed 80x190
Goodwill senior bed 80 x 190
125..
160-
WA;
een
De edele kookkunst kan als
roman gesavoureerd worden...
Goed etencultuur
De roman van de
kookkunst
1
H
WAARHEEN
radio-actieve
ïia^e|* Uitvoerend comité van de inter-
iui-IOtlale K'A.J. gaat van 29 juni tot 10
ln La Panne in België vergaderen.
Zal daar maatregelen beramen ter
V°e*ng van het vierjarenplan, ont-
^ijep 9'1 t^ens d® internationale K.A.J.-
h&(. ukomst in Rome in september van
b6stVor'ge jaar. Het uitvoerend comité
4jwat uit 20 leden, afkomstig uit Azië,
t'ka a' Midden- en Zuid-Ame-
eh Europa. Het Comité zal bijzon-
t(w, aar>dacht besteden aan de sociale
a'nden in Azië.
t>e
V0. Vergadering te La Panne wordt
§egaan door een viertal bijeen-
p n te Parijs, Genève, Brussel en
b0v aUne. De werkcommissies zullen
deelnemen aan enkele verga-
orga van de Internationale Arbeids-
JlèvJUsatie en van de Ver. Naties in Ge-
itis. .fh van enige andere internationale
'Lngen
^'leen dan bent U èr zeker
Van dat U de originele
gordijnspiraal krijgt
ApkO N.V, HERTOSENBOSCH
diepten der ze.e worden
r>uk Door dit kijkgat worden
°ok foto's genomen.
Eerste opdracht van de „Calypso" was,
er., het anker te laten vallen. Waarlijk
geen geringe opgaaf. Er kon natuurlijk
geen ketting en ook geen staaldraad ge
bruikt worden. Waar zou een be'-ekkelijk
klein vaartuig (300 ton) als de „Calynso"
meer dan zevenduizend meter staaldraad
hebben moeten bergen? Na veel peinzen
kwam men er toe, een nylonkabel te pro
beren. De nylon, waaruit hij vervaardigd
werd, was van hetzelfde soortgeliike ge
wicht als het zeewater, zodat het in de
Oceaan bijna niets woog. De nylonkabel
moest evenwel buitengewoon sterk zijn,
want er zou een zwaar anker aan vastge
maakt moeten worden.
Nu is het zo, wanneer een schip ergens
het anker uitwerpt, dat dit vanzelf door
het gewicht van de zware ketting in een
horizontale stand gedrukt wordt. De uit
einden van het anker kunnen zich daar
door op een gegeven ogenblik ergens aan
vastgrijpen en het anker verkrijgt aldus
een goede houvast. Dit gebeurt dan uiter
aard op een betrekkelijk geringe diepte.
Maar voor anker gaan in water met een
diepte van zevenduizend meter is heel
iets anders, vooral wanneer de kabel het,
niet in horizontale stand drukt en het dus
blijft hangen en in die stand over de oce
aanbodem sleept. Weinig kans, om ergens
aan vast te blijven haken..
De Franse commandant van de „Calyp
so" is echter een expert in diepzeeduiken
en heeft ook langs de kust van de Middel
landse Zee veel ervaring opgedaan bij het
jagen op vissen onder water en het onder
zoeken van de zeebodem. Hij herinnerde
zich het anker van een Grieks schip, dat
vermoedelijk meer dan twee duizend jaar
geleden bij de Rivièra was vergaan. Men
had het anker kunnen ophalen en het
bleek een merkwaardige constructie te
hebben. Precies dezelfde constructie, die
door de oude zeevaarders werd toegepast,
is ook gebruikt voor het maken van het
diepzee-anker voor de „Calvoso".. Het
vaartuig moest boven de Romanche
Trench voor anker gaan, omdat de bodem
er van terdege onderzocht zou worden,
waartoe zelfs een speciale diepzeecamera
gebouwd was, voorzien van een dikke be
pantsering van onbreekbaar glas. On
breekbaar.. nu ja, maar daarover straks.
Urenlang heeft de „Calypso", na de ha-i
ven van Abidjan op de Ivoorkust verlaten
te hebben en drie dagen in westelijke
richting te zijn gestoomd, ter plaatse ge
kruist, waar vermoedelijk de Romanche
Trench een aanvang nam. Door neilingen
kon men vaststellen, dat men over een
plateau voer, dat zich op ongeveer 4500
meter diepte uitstrekte. Tenslotte werden
de hellingen van de z.g. Midden Atlanti
sche bergrug bereikt en toen werd opeens
de diepte steeds groter. Ze nam allengs
toe, tot er dieptepunten gemeten werden,
met de instrumenten en het echolood, van
meer dan zeven duizend meter De „Ca-I
lypso" had de grote „canyon" in de ijs
koude vloer van de Atlantische Oceaan
bereikt.
De commandant wierp- een blik op de
bijna acht duizend meter lange nylonka
bel, die op het voordek gereed lag. Deze
kabel, nauwelijks een vingerbreedte dik,
zou niet alleen het gewicht van het anker
moeten dragen, maar ook de sterke druk
van de onderzeese stromingen moeten
weerstaan. Wat het anker betreft, dit was,
zoals we reeds zeiden, wat zijn makelij
betreft, op een oud Grieks geïnspireerd.
Dat Griekse anker, van hout gemaakt,
was aan de bovenkant met lood verzwaard,
zodat het vanzelf voorover zonk en hori
zontaal min of meer over de grond sleep
te, tot het houvast kreeg. Door het ver
zwaren van het bovenste gedeelte voor
kwam men het bezwaar, dat de hennep-
touwen niet in staat waren, het anker
naar beneden te drukken.
Het was niet de eerste keer. dat een
kabel zo diep in de oceaan neergelaten
werd. Een Duits onderzoekingsschip heeft
het record van 6.000 meter met een sta
len kabel op zijn naam staan en de „Ca
lypso" had een jaar te voren langs de
Griekse kust het anker in een diepte van
meer dan vijf duizend meter uitgeworpen.
Maar zeven duizend meter was toch altijd
nog iets indrukwekkender en bovendien,
men zou lange tijd voor anker moeten lig
gen, om zoveel mogelijk foto's van de bo
dem van de oceaan ter plaatse te maken.
De diepzeecamera was speciaal gecon
strueerd, naar we reeds opmerkten. Des
ondanks bleek de dikke ronde "lazen plaat,
waarmede de lens beschermd was, gebar
sten te zijn. Gelukkig had hij geen water
doorgelaten en de camera had vrij goed
werk gedaan. Vrij goed, althans volgens
de opvattingen van onderzoekers, die als
het ware elk uur met tegenslagen te kam
pen hebben. De camera was eveneens
aan de kabel neergelaten, uit een motor
boot van de „Calvnso", nadat eerst pre
cies was vastgesteld, hoe diep de oceaan
ter plaatse was, zodat het anoaraat niet
honderden meters boven de bodem zou
blijven zweven. Met een speciale appara
tuur was in niet minder dan 800 belich
tingen voorzien. Als resultaat hiervan ver
kreeg men een tweetal foto's, die werke
lijk een goed beeld van de oceaanbodem
gaven, alhoewel op een er van grote vlek
ken voorkwamen, als gevolg van modder
spatten op de lens.
Het voor anker gaan was overigens
geen sinecure geweest. De praktijk had
eerst moeten leren, dat nylon in het wa
ter moeilijk voort te trekken valt. Toen de
„Calypso na het anker uitgeworpen te
hebben betgeen al op zichzelf een
enorm zwaar karwei was langzaam
opstoomde, om het langs de bodem te
slepen, bleek de nylonkabel in averechtse
richting te werken, zodat het anker niet
pakte. Maar tenslotte vond men de juiste
manoeuvre en de „Calypso" ging inder
daad in de Romanche Trench voor anker.
Het was met gemakkelijk de kabel te vie
ren. Om ook met het oog te kunnen waar
nemen, hoeveel meters er gevierd was,
had men de kabel elke 500 meter een an
dere kleur gegeven.. Een grote moeilijk
heid was ook, de kabel verticaal te hou
den. Zodra het anker de bodem had be
reikt, werd de spanning van de kabel
echter veel minder.
Men had vier uren nodig, om het anker
te werpen.. Daarna was heel wat zee
manschap nodig, om aan te voelen, welk
een druk de „Calypso" zelf ook als gevolg
van de stroom en de wind, op de kabel
zou uitoefenen. Allerlei omstandigheden
brachten mede, dat om het anker ruim
zeven duizend meter op de oceaanbodem
uit te werpen, er in totaal meer dan tien
duizend meter kabel nodig was, terwijl er
nog een reserve van enkele 'honderden
meters op een der winches moest worden
gehouden.
Een der bülangrijkste resultaten van het
onderzoek van de bodem van de Roman
che Trench is wel geweest, dat fotogra
fisch kon worden vastgesteld, dat ook op
een diepte van zeven duizend meter de
oceaan nog vol dierlijk leven is. De foto's
hebben voorts belangrijke inlichtingen ver
strekt over de structuur van de oceaan
bodem. Men meent er voorts uit te kun
nen concluderen, dat de Oceaanbodem
niet spiegelglad is geschuurd door de zee
stromingen, zoals tot dusver door vele ge.
leerden aangenomen werd. Merkwaardig
genoeg konden geologen na bestuderin
van de foto's tot de gevolgtrekking ko
men, dat op de oceaanbodem hetzelfde
steengruis voorkomt, hetwelk in ravijnen
van de Rocky Mountains aangetroffen
wordt.
Ja, de foto's wezen uit, dat op de ge
noemde diepte, bij een druk van ettelijke
tonnen per vierkante centimeter, toch le
vende wezens in overvloed voorkomen en
ook voedsel vinden. De ervaringen elders,
met z.g. batiscafen opgedaan, wezen uit,
dat het z.g. plankton, die massa levende
wezentjes, waarmede vele vissen en an
dere zeedieren zich voeden, ook op grote
diepten voorkomt en overal in de oceaan
zich enorme woestijnen uitstrekken, waar
geen enkele vorm van plantengroei voor
komt. Het zijn modderachtige zandvlak
ten zonder enig levend wezen.
We hebben zoeven de batiscafen ge
noemd. Daarmede is eveneens veel om
trent de bodem der oceanen bekend ge
worden. We behoeven hier slechts even
te herinneren aan wat de beroemde Bel
gische professor Piccard en diens zoon
gepresteerd hebben, om een ander asnect
van de pogingen, de diepten der oceanen
te verkennen, duidelijk naar voren te
brengen. Zijn boek „Boven de wolken on
der de golven" bevat hierover een schat
van gegevens. Intussen, het wereldrecord
voor de grootste diepte, door een batis
caaf1 en dus door mensen bereikt, staat 00
naam van de Franse batiscaaf F.N.R.S. 3.
een verbetering van do door de Piccards
gebouwde. De F.N.R.S. 3 dook meer dan
drie duizend meter diep en toen werden
er niet alleen foto's genomen, maar kon
den geleerden de dierenwereld van deze
diepten observeren.
Telkens weer ontdekt men nieuwe 'soor
ten dieren, waarvan het bestaan onbekend
was. Tot de laatste ontdekkingen behoort
een vis niet poten, alsmede vissen, die
rechtop in het water staan, net als zee
paardjes. De N.N.R.S. 3, welke aan de
Franse marine toebehoort, heeft 'o.a. de
onderzeese canyon van Setuval op de kust
van Portugal verkend en daar op de bo
dem „landschappen" aangetroffen, waar
van een surrealist zou likkebaarden.
De batiscafen zullen ook bij het zoeken
Een batiscaaf, afdalend in de diep
zee, de bodem ervan met sterke
schijnwerpers verlichiend.
naar stortplaatsen voor het radio-actieve
afval dienst doen. Aan het slot van dit ar
tikel over het onderzoek van de diepzee
mogen we nog wel even melding maken
van het aandeel, dat ons land er reeds
vroeg in gehad heeft. Dit werd voorname
lijk in de Indische archipel geleverd. Daar
werden door Hr. Ms. Willibrord Snellius
een groot aantal dieptemetingen verricht,
o.a. ter plaatse, waar de Duitse kruiser
„Emden" een diepte van 10.000 meter had
gepeild. Enkele jaren achtereen, tot in
1940 de oorlog uitbrak, zijn tal van waar
nemingen gedaan, welke aan de kennis
van de zeebodem in de Indische archipel
en die van de bodem der oceanen in het
algemeen een zeer waardevolle bijdrage
leverden.
De democratische kandidaat voor het
presidentschap van Portugal, dr. Vicente
heeft zich bereid verklaard de onafhan
kelijke kandidaat, generaal Delgado, te
steunen om de actie tegen de regerings
kandidaat te verenigen. De organisaties
van beide kandidaten zullen samenwer
ken.
Dr. Vicente zal zijn kandidatuur niet
officieel intrekken. Hiertoe is besloten
om €en reserve-kandidaat te betten voor
het geval generaal Delgado zal worden
uitgeschakeld. Dit zou bijvoorbeeld kun
nen gebeuren doordat de raad van state
zou vaststellen, dat hij „politiek onge
schikt is voor het presidentschap. Vol
gens de grondwet heeft de raad van sta
te tot vanavond het recht te beslissen of
kandidaten al of niet geschikt zijn.
Delgado en Vicente eisen vrijheid van
drukpers, van vereniging en van gods
dienst en het recht niet te worden gear
resteerd zonder beschuldiging. Verder
staat op hun programma: een eerlijke
kieswet, vrije algemene verkiezingen
binnen een jaar na de benoeming van een
regering door generaal Delgado, bevrij
ding van alle politieke gevangenen en
maatregelen voor de democratisering van
het land.
Dit is een rog, die leeft in een
diepte van meer dan drieduizend
meter op de oceaanbodem en daar
van een batiscaaf uit gefotografeerd
werd.
Op verzoek gratis folder.
Hazetfabrieken Zevenbergen - Tel no. I
Onlangs betreurde een spreker voor
de radio het feit, dat het nu Pinksteren
tot Kerstmis was afgelopen met de
feeestdagen! Wat een geestelijke armoe
die het alleen in vrije dagen zoekt.
En wat een rijkdom, wat een weelde
Er is eens van een Frans politicus gezegd: h« Is een uiterst bekwaam man
maar h« kan geen Bordeaux van een Bourgogne onderscheiden. Deze politicus
was niet de thans weer zo in het nieuws staande De Gaulle. We hebben zelfs
het vermoeden, dat van hem juist het tegendeel gezegd kan worden. Maar die
dat van die politicus zeiden, spraken in zekere zin hun droefenis uit over het
feit, dat de man zich wel in allerlei dingen bekwaamd had, maar vergeten
zich te verdiepen in datgene, waarmede men zich het leven kan veraangenamen'
wat voor een politicus evenals voor eik ander mens toch wel wat waard 'is'
Ze gewaagden van Bordeaux en Bourgogne. Aangezien het Fransen waren,'
door wie het gezegd werd, is het wel zo goed als zeker, dat ze ook op culinaire
m? d°e,df"'^ant me" hespraeit met wijn b« voorkeur exauise schotels.
Wie dus de kwaliteiten van de wyn niet kan waarderen, is vanzelf uitgesloten
van gastronomische genietingen. En het Franse volk is daarvoor in brede
lagen toch heel gevoelig Het kent zyn luilekkerianden in de gedaanten van
provincies, beroemd om hun speciale produkten en speciale schotels En hier
zwijgen we dan van de wijnstreken.
Intussen, deze inleiding over de pdli-
ticus bedoelden we als een soort illustra-
tie of bewijsvoering, al naar men wil,
van een stelling, dat twee wereldoorlogen
ook in de gastronomie, de kunst van het
goede eten en van het goed klaar maken
j van goed eten, grote veranderingen te
wee? hebben gebracht. Hele categorieën
van fijnproevers werden door allerlei om
standigheden van het ondermaanse weg
gevaagd. Alleen al de verschuiving van
vermogens bracht dit mee. Talrijke fijn
proevers verloren hun bezit en vele res
taurant voor gastronomen moesten als
gevolg van het oorlogsgeweld of door ge
brek aan cliënten geslot--i worden.
In Parijs, de stad, waar eens een Escof-
fier de scepter zwaaide, gooien nog steeds
beroemde restaurants hun deuren dicht.
Namen, die soms langer dan een eeuw
de roem van de Franse keuken vertegen
woordigden, gingen verloren. Gelukkig
echter worden er ook nieuwe restaurants
geopend, waarvan de eigenaars er op uit
zijn, na een kennelijke malaiseperiode,
een nieuwe traditie te vestigen. En zo is
het ook elders, b.v. in Italië, het land,
dat nog steeds vele goede „maitres de
cuisine" levert, in Duitsland en Engeland
en ook in de Verenigde Staten. Daar, in
het land der cafetaria's en de eenheids
maaltijden van de haast en het verzwel
gen van een paar sandwiches, neemt het
aantal gastronomen langzaam maar ze
ker toe.
Wat Frankrijk betreft, het is niet on
mogelijk, dat de politicus, een man uit het
volk, te langen leste tijd en gelegenheid
beeft gevonden, om wellicht geen Lucul-
lus te worden, maar toch er toe over is
gegaan, zich het genot van een goede
maaltijd te gunnen. Volgens een oud
Frans adagium is goed eten een bewijs
van cultuur. Maar laten we niet vergeten
dat over het algemeen hit F«we volk
hoge eisen aan zijn maaltbstelt. Wie
wel eens door Frankrijk gezworven heeft
vooral door de provincie, op het platte
land. waar -niet het allegaartje van m V-
Sen der grote steden woont, zal dit me
nigmaal hebben opgemerkt. Een Franse
chauffeur b.v. zal zich onderweg menig
maal de tijd gunnen, om een copieus maal
te nuttigen en met wijn te besproeien,
terwijl e.en Hollandse zich meestal met
de inhoud van zijn boterhammenzakje
vergenoegt.
Hiermede willen we allerminst zeggen,
dat wij Nederlanders goed eten nietwaar-.o
deren. Het tegendeel is het geval. Dit reizen heeft ze een voorliefde of liever
wordt wel bewezen door de talrijke goede
restaurants hier te lande, ook langs de
grote wegen, waaronder zich vele exclu
sieve gelegenheden bevinden, die in re
putatie en wat de kwaliteit van het ge-
bodenc betreft, zich met tal van befaamde
gelegenheden in het buitenland kunnen
meten, al missen ze vaak de fantasie,
welke daar ontplooid wordt.
Maar dat er ook hier te lande door de
schommelingen in de conjunctuur velen
zi.in, die k-rachtens hun soms snel ver
worven positie met de Franse politicus
vergeleken kunnen worden, is buiten kijf.
Daarmede wordt ev-enwel niet verlangd,
dat ze zich aan allerlei feestgelagen moe
ten overgeven en b.v. als wijlen Ducullus
op een sofa neergevlijd langs een tafel
van nachtegaaltongetjes moeten gaan ge
nieten. De hemel beware ons daarvoor.
Inmiddels mag van hen en vele anderen
wel venlan-gd worden, dat ze niet geheel
en al toegeven aan het geconserveerde le-
vensmiddelencomplex en de snel klaar
gestoomde maaltijden, die in onze tijd
van voortgejaagde mensen steeds meer
in zwang komen. De gemiddelde huis
vrouw zonder hulp is helaaR vaak gauw
geneigd, zich te verontschuldi"en en de
wea van de minste weerstand te kiezen.
zelfK indien ze in haar hart van een
Bruynzeelkeuken en het maken van een
heerlijkste gerecht— droomt.
Het -is daarom, dat we de uitgave van
een kookboek als dat van de bekende
Henriëtte Holthausen toejuichen. Inder
daad. er zijn kookboeken genoeg. Maar
een kookboek zoals dit is er maar één.
De kunst van het koken wordt er niet in
uiteengezet, met het beruchte men neme
etc., maar verteld, bloemrijk en tevens
vol humor, zodat dit kookboek zich wer
kelijk als een roman laat lezen. De roman
van de kookkunst
Henriëtte Holthausen is een autoriteit
op haar gebied en heeft zich een uitste
kende naam weten te verwerven. Haar
vader was restaurateur, o.a. directeur
van het befaamde Coomans in Rotter
dam indertijd welbekend ook in de verre
omgeving van de Maasstad. Op talrijke
een instinct, dat ze voor de kookkunst
had, verder ontwikkeld en een schat van
recepten, maar tevens aan vaardigheid
in het voorbereiden en bereiden van de
uitzondenlijikste schotels bijeengeigaard.
„Spreekuur in de keuken", dezer dagen
in bijzonder fraaie uitvoering bij de N.V.
Internationale Uitgever Mij. „Het Wereld
venster" te Baarn verschenen, komt mis
schien wel te juister tijd. Naar het schijnt
is de hoogconjunctuur voorbij. Voor heel
wat mensen wordt het eten buitenshuis
te duur, voral het zg. lekkere eten. Hier
ziet menige huisvrouw met belangstelling
voor de kookkunst en goed eten zich een
handleiding toegeworpen waarvan ze al
leen al vanwege de lectuur heel wat vol
doening zal beleven. Haar dagelijkse taak
wordt er door op een hoger plan gezet,
op hoger niveau, om een meer en meer
in de mode komende term te gebruiken.
Een moderne keuken als apparaat, het
„Spreekuur in de keuken" als een mo
gelijkheid, om er op allerlei wijzen een
vruchtbaar gebruik van te maken
Henriëtte Holthausen heeft haar betoog
over de kookunst behalve met talrijke
praktische voorbeelden, gelardeerd met
interessante uitspraken van beroemde
mannen op de kookkunst betrekking heb
bend. Hans BrusseIJzerman en Karei
Thole maakten er vele tekeningen voor
De boekunstenaar Albert Witte verzorgde
de typografische uitvoering van dit bij-
zondere kookboek, dat waarlijk niet goed
koop is, maar zijn prijs ten volle waard.
De inhoud werd door de schrijfster
kort en goed geformuleerd als „gastrono
mische adviezen voor alle beurzen, ta
fels, alle kooktalenten, met inachtneming
van de fantasie, de ernst en de humor,
die de keuken altijd biedt".
Dit boek moet een man zijn vrouw
geven wanneer hij haar mismoedig met
een aangebrand gerecht in de keuken
vindt, bij zijn thuiskomst. Misschien is
ze vanwege de geur de keuken ontlopen.
Maar.het boek zal welkom blijken en
een geur van optimisme door het hele
huis doen dwalen.
Wie met Henriëtte Holthausen kookt,
kookt met ere en voldoening. En daarom
meenden we, enigszins uitvoerig over
haar mooie boek te mogen schrijven, in
het vaste vertrouwen, dat vooral vele le
zeressen het met ons eens zullen zijn, dat
de kookkunst ook in onze genivelleerde,
gemechaniseerde, vertechniseerde maat
schappij van zoveel bussengoed een mens
kan verrijken, zowel geestelijk als licha
melijk.
„Wat de liefde is voor de ziel, is de eet
lust voor het lichaam", heeft de beroemde
componisi Rossin; eens gezegd
Dit boek is met liefde voor de eetlust
geschreven....'
K. H.
bij ons katholieken, die met de Kerk
meeleven.
Morgen is er immers al weer feest,
viering van het Geheim der H. Drie
eenheid, donderdag of zondag aanstaan
de Sacramentsdag en volgende week
vrijdag de gloriedag van het H. Hart.
Nu is inderdaad morgen het feest der
H. Drievuldigheid geen festijn van sen
timent, van opwindende geestdrift.
Morgen staan we voor een der grootste
mysteries van ons geloof. Er zijn boe
ken over volgeschreven, doch de moge
lijkheid van Drie Personen in één God
b 1 ij f t een geheim. Elke dag opnieuw
handelen en spreken we in de naam
van deze Drie. Maar het mysterie blijft.
We kunnen het slechts in ootmoed en
met ontzag tegelijkertijd benaderen.
Ons geloof wordt op deze feestdag op
sterkte beproefd.
Geen wonder dan ook, dat de Kerk
tegelijk met de belijdenis van het waar
geloof in de glorie der eeuwige Drie
vuldigheid smeekt dat wij door
standvastigheid in ditzelfde geloof te
gen alle tegenspoeden gesterkt zullen
mogen worden.
Geloof in de diepte en rijkdom van
wijsheid en kennis van God, uit Wie,
door Wie en in Wie alles is. Geloof ook
in de praktijk. Daarover spreekt morgen
het laatste Evangelie, genomen uit de
eerste zondag na Pinksteren.
Daad geloof. Barmhartig zijn gelijk
de Vader. Niet oordelen om niet geoor
deeld te worden. Geven opdat ook ons
gegeven kan worden. En nog wel èen
overvolle maat.
Immers, met dezelfde maat, waar
mede wij meten, zal worden terugge-
meten. Derhalve geen splinter uit een
andermans oog verwijderen, voor aleer
de balk uit ons eigen oog is verwijderd.
Doch voor alles is het morgen de dag
van dank en zegening omdat de Heilige
Drievuldigheid en de onverdeelde Een
heid ons barmhartigheid heeft bewezen.
Wat zouden wij zijn zonder voortdu
rende barmhartigheid en zonder de blij
vende steun van God.
Dank, dank, dank.
De Nederlandse bisschoppen hebben
voorgeschreven, dat zondas 15 juni in alle
kerken een collecte gehouden zal worden
als de bijdrage der Nederlandse katholie
ken ter bestrijdin? van de onkosten van
het Vaticaanse paviljoen „Civitas Dei"
op de Brusselse Wereldtentoonstelling.
j
