Daar spreekt iets
verbeelding....
m
actie: „Voor God
Onze honger
naar
oprechtheid
WEEKhartigiieden
KIJK UIT
JONGEREN-SECTOR
Mensen van
morgen
'fik
tot de
van
een feit
„Ev'ry time I feel the spirit"
y b
rr
De Blijde Boodschap
van St.-Markus
Christelijke levenshouding
W:
DACje*"
e"s
ZATERDAG 31 MEÏ1958
LT OEVEEL mensen zullen er
zijn, die alle keren dat zo
iets plaats vindt op een dag de
nieuwsberichten aanzetten en
„sssst" roepen tegen hun kinde
ren? Ieder ogenblik kan er wel
wat sensationeels gebeuren in
Frankrijk.
W
Op de 2de Pinksterdag had in
een uitverkochte zaal van de
Jaarbeurs een bijzondere ont
moeting plaats. Een aantal groe
pen van jonge mensen uit vele
steden van het land werd die dag
ingelijfd bij de actie: „Voor God",
door Mgr. A. Diepenbrock.
Het waren groepen, die al sinds
geruime tijd meewerkten aan het
werk van pater P. Wesseling. Hij
achtte nu de tijd gekomen om zijn
groepen ook naar buiten, officieel
te doen opnemen bij de actie:
„Voor God", waar hij zelf al sinds
enige jaren nauw bij betrokken is.
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG nMOoj
VRIJDAG ie vak$
ZATERDAG
Morgenstemming (in de stad)
Er is daarbij een heel verschil op
te merken tussen de nieuwshonger
van nu en bijvoorbeeld met die uit
de septemberdagen van '39 toen Hit-
Ier zich opmaakte voor zijn verwoes
tende vraatzucht. Toen hadden de ge
zichten van onze moeders en vaders
een bezorgde trek, die ik nu mis.
Het is immers ver van ons bed en
zal ons weinig raken. Althans zo in
eerste instantie. Aan Europese con
sequenties denkt de gewone niet-in-
sider in het politieke bedrijf niet zo
spoedig.
En dan is het opmerkelijk de com
mentaren te vernemen. Mijnheer
Pflimlin of Guy tollet doen hun za
ken normaal, d.w.z. ze gebruiken het
gebruikelijke democratische kanaal
maar dan is er nog generaal De
Gaulle en de parachutistengeneraal
Massu en een vlootcommandant die
met een heel smaldeel de verkeerde
kant uitvaart. En die zijn het vooral
die de aandacht vragen, want: „daar
spreekt iets tot de verbeelding.."
En daar moeten we het onder el
kaar, met jonge mensen, eens over
hebben, wat hun ligt dat wel: men
sen of daden die tot de verbeelding
spreken, ongehoorde daden en men
sen die ongebaande, ongebruikelijke
nieuwe wegen gaan. Het stunt-ele
ment is het grootmenselijk-bedrijf.
We hebben genoten van de graaf
van Thurn als jongen op de mid
delbare school, en nog wel een beetje
die in de dertigjarige oorlog het
Koninklijk paleis in Praag overviel
en de stadhouder uit het venster
smeet, het sein voor een opstand in
Bohemen. Dat idee alleen al, een
stadhouder uit het raam laten gooien.
Dan Napoleon. Presser mag in zijn
boek „Napoleon" van de grootheid
van de keizer niet veel overlaten en
van zijn familie helemaal niets, die
keizer heeft tot de verbeelding wat
gesproken! Uit Elba gevlucht, staan
de voor een leger, knoopte hij zijn
jas los en riep: „Wie op zijn keizer
schieten wil, dat hij schiete!" Er
schoot natuurlijk niemand en toch,
een nuchtere vent met enig inzicht
in de consequenties van 's keizers
terugkeer en niet al te zachtzinnig
van aard, had er wellicht verstandig
aan gedaan om het. toch maar te
doen. Napoleon zat vol met stunts.
Oh, die heerlijke kernachtige, dra
matische uitspraken van sommige
grote lieden: „Alles sal reg kom'
wat een winkelier in de Paul Kru-
gerstraat tijdens de uitverkoop op
de idee bracht op zijn ..ruit te schil
deren: „Alles zal veg kom".
„Het zal waarachtig wel gaan" of
„overigens ben ik van mening dat
Carthago vernield moet worden", of
„de teerling is geworpen".
In het vaderland hebben we Jan
van Schaffelaar die van de toren
sprong en van Speyk die juist de
lucht invloog en Piet Hein, die
een hele zilvervloot roofde en met
een monument beloond werd.
Heerlijke kerels, die dijken door
steken, steden afbranden, huzaren
stukken uithalen. Bismarck die een
telegram vervalst en er een graag
aanvaarde oorlog mee uitlokt. Zoiets
spreekt tot de verbeelding, maar in
een normaal draaiende wereld ga je
er de kast voor in. In het geschie
denisboek staat zoiets echter voor
treffelijk, je gniffelt erbij, want het
spreekt tot de verbeelding. Daar is
de charge van de lichte brigade, fei
telijk een militaire blunder van de
eerste grootte, maar met roem over
laden is het een romantisch genoe
gen van de fantasie: arme kerels die
sneuvelen.
Zo zien we Napoleon voor ons met
de hand tussen zijn eenvoudige sol
datenjas, zo ook Clemenceau met zijn
geklede jas in de loopgraven., en de
parachutistengeneraal Massu in ca
mouflagepak op een balkon te Al
giers en dan moet je natuurlijk niet
vragen wat die generaal voor nut
heeft van dat pak op dat balkon. Het
heeft daar helemaal geen nut, hij
kan er ook netjes uitzien in zijn eer
ste grijs, maar wie daarop ziet., laat
zich door de verbeelding niet aan
spreken!
En nu de moraal. Opwindende din
gen, opwindende daden van opwin
dende mannen, hebben een opwin
dende charme. Men geeft er zich zo
graag aan gewonnen., maar wat als
het moment van de bezinning aan
breekt?
Reuze vervelend, als iemand om
bezinning roept! De man heeft he
laas gelijk.
Hoe anders zou de historie haar
loop genomen hebben, als men op tijd
tot bezinning gekomen zou zijn?
U mag dat zelf 'it de historie terug
zoeken. In ieder geval: Geen Napo
leon, geen Hitier, geen Duce.
Bezadigdheid van oordeel is een
grote deugd en het is een feit, dat
de stuntmakers, de durfallen, de jon
gens die graag een oplossing met
schieten willen bereiken, de weten
schapsmensen en kunstenaars, die
naar roem snakken, dat zij allen we
ten hoe het aan bezadigdheid van
oordeel schort bij de massa, die licht
in vlam geraakt voor iets wat tot de
verbeelding spreekt.
Franqoise Sagan, zou een heel ne
derig sterretje blijker klein en bleek
aan het litteraire firmament en zo
veel van die moderne artistieke snoes
hanen en -hennen.
Beste mensen van morgen op een
wereld in wording, kijk een beetje
uit met het geven van uw liefde aan
mensen en dingen die tot de ver
beelding spreken. He* moment van
bezinning dat onherroepelijk komt,
kan anders zo zuur zijn.
F. B.
Daags voor Pinksteren heeft de re
dactie van het weekblad voor geloofs
verkondiging „De Bazuin" de zesde
aflevering van de Bijbelserie doen ver
schijnen, ditmaal gewijd aan de eerste
vruchten van de Geest des Heren, die
op Pinksteren is neergedaald: het
Evangelie van St.-Markus, het oudste
der vier vangeliën en een der eerste
geschriften van het Nieuwe Testament
Het nummer is geheel samengesteld
door pater Pius Drijvers van de Trap
pistenabdij O. L. Vrouw van Ko
ningshoeven te Tilburg, na 21 bijeen
komsten van 12 monniken van ge
noemde abdij paters zowel als
broeders waarop zij de aspecten van
het Markus-evangelie met elkaar be
spraken. Deelnemers aan die bijeen
komsten waren de koster van de Ab
dijkerk, de kassier, de chef van het
personeel, een kantoorsecretaris, een
tuinman, de docent in de geschiedenis
van de wijsbegeerte, de docent in het
Kerkelijk recht, een Javaanse theolo
gant, de directeur van de bierbrouwe
rij, een knecht van de koestal, en een
laborant van het laboratorium.
In zijn uitermate heldere uiteenzet
ting heeft pater Pius Drijvers voor
namelijk aandacht besteed aan de gro
te lijnen van het evangelie en aan de
hoofdthema's die Markus heeft wil
len vastleggen. Het Markus-nummer
van De Bazuin is ingedeeld in de ach
tergronden en de structuur van het
evangelie, dan het evangelie zelf, on
derverdeeld in de proloog, het grote
keerpunt en de voltooiing, en tenslotte
de hoofdgedachten van het evangelie,
die dan nader worden besproken.
Het zesde bijbelnummer is een aan
winst voor de serie, het prachtig pro-
dukt van maandenlange arbeid in een
kloostergemeenschap.
?s-f;
Als eerste nam tijdens deze bijeen
komst het woord mejuffrouw Jos
Franssen, die heel de vergadering op
uitstekende wijze wist te leidien. Zij
vroeg de jonge mensen om dit sa
menzijn niet te doen verzanden in de
bekende „katholieke" gezelligheid.
„De tijd waarin wij leven vraagt van
ons vóór alles een diepe ernst", zo
stelde zij. Een bezoek aan Ge Expo
was voor haar aanleiding geweest
om zich aan de hand van de ver
schillende paviljoens te bezinnen
op de situatie waarin wij ons mo
menteel bevinden: Amerika heeft
met zijn „gold plastic glamour" ons
geen ideaal te bieden; de Russische
vertegenwoordiging is de stand van
de weerzinwekkende leugen; over het
Nederlandse paviljoen had zij zich
„een beetje geschaamd". En temid
den van dat alles stond er eenzaam
de Civitas Dei. Zij typeerde de ge
hele Expo als een speelgoedwinkel
voor volwassenen. Maar buiten de
Civitas Dei was er werkelijk geen
antwoord te vinden voor hen, die
zoeken naar een antwoord op de
vraag naar de zin van het leven, de
T> IJ PAUL BRAND verscheen
het jongste werk van Fons
Jansen in samenwerking met
Lund Stallaert, getiteld: „Onze
honger naar oprechtheid".
Het is ongetwijfeld een sterk
tijdgebonden boek, bet kan alleen
maar nu geschreven zijn.
„Oprechtheid', zo lezen we in een
begeleidend woord, „is niet alleen
een opvallend voornaam verlangen
van de moderne mens, het is voor
velen het laatste houvast, de laatste
koers in een tijd waarin waarden
dooreen kolken. In deze chaos van
kritiek en ontevredenheid valt me
nigeen terug op zijn naakte verlan
gen, nu nog slechts eerlijk te zijn".
Elk bewust levend jong mens zal
deze woorden onderschrijven. Im
mers hij komt onherroepelijk te
staan voor het verwerpen van waar
den die hem door traditie of gewoon
ten zijn overgeleverdtenzij hij er
de zin van ziet en ze integreren kan
in zijn leven dat hij oprecht leven
wil. Een vloed van voorbeelden is
te vinden in de omgang van jongen
en meisje nu. Waar is een ho/vast
bij de vormgeving daarvan? Iaier
wil het goed doen en gaat dan op
zoek en komt uit bij een honger naar
oprechtheid, vindt daar de moeilijk
heid, eerlijkheid en gehoorzaamheid,
eigen norm of algemeen menselijke
of christelijke norm. Lund Stallaert
en Fons Jansen voeren er een dia
loog over en verlieten de stof
maakte daartoe de weg vrij het
wetenschappelijke pad om vervolgens
uit het hart te schrijven en er een
wederzijds getuigenis van te maken.
Als we bedenkingen hebben dan is
het toch die weg die ze opgingen,
dan verval je in de toon, van „beste
Fons" en „beste Lund" en lees je
ontboezemingen als deze: „In de
crisis van mijn leven, een crisis die
heel lang geduurd heeft, was ik ver
steend van angst, ik kon niet meer
denken van angst" Met alle eerbied
voor de oprechtheid, maar wanqeer
er een probleem wordt aangevat, is
dit niet de juiste weg om er uit te
komen. Wetenschappelijk is het ze
ker niet. We onderschrijven aldus van
harte het begeleidend woord dat de
ze bladzijden meer een getuigenis
zijn geworden dan een studie. Maar
het moet gezegd: in de tijd is het
wel. We geloven nl. dat veel jonge
mensen aan wie we dit boek van
harte aanbevelen zich eerder door
een getuigenis aan laten spreken dan
door een studie, maar dan maken we
toch ook de restrictie, dat te veel
van dit soort litteratuur die zo recht
streeks appelleert aan het hart, hoe
aantrekkelijk ook op den duur niet
bevorderlijk is voor een heldere kri
tische kijk van-een-zekere-afstand op
de vele vraagstukken van deze
tijd en daarvoor willen we toch ook
pleiten.
F. B.
DE KORTE FORMULE
WAS het niet Eisenberg, die en
kele maanden geleden, de we
tenschappelijke wereld ver
baasde met de mededeling, dat hij de
synthetische formule gevonden had,
welke de verschillende verschijnse
len van het wereldbeeld verklaren
kon. Einstein schijnt hier heel zijn
leven naar gezocht te hebben, maar
heeft haar niet gevonden. Uit de min
of meer begrijpelijke artikelen in de
krant kon men opmaken, dat, als het
waar was van die formule, deze uit
vinding zo belangrijk :ou zijn, dat de
splitsing van het atoom hierbij ver
geleken, kinderspel is. Eén samen
vattende formule, welke het wereld
beeld, de energie, de stralingen enz.
verklaart. Het is geniaal en ideaal.
Wij zijn gelovigen. Dat wil niet al
leen zeggen, dat we toegetreden
zijn tot Christus, maar in dit geloof
zit ook een weetbare kant: we
aanvaarden op gezag van Christus,
aan wie we ons overgegeven hebben,
verschillende waarheden, waarvan
we iets kunnen kennen en uitspre
ken, ofschoon het grootste deel in
het donker van het Mysterie ligt.
Als we nu willen nagaan, welke die
waarheden van ons geloof zijn, dan
vinden we een kort samentreksel
daarvan in de catechismus. Maar
we vermoeden al, wanneer we zo'n
catechismus doorbladeren, dat het
toch nog een heel erg minimum is.
En wanneer we een seminarie of
kloosterbibliotheek zouden bezoe
ken, dan rijt zich de ene foliant
naast de andere, welke alle hande
len over de geloofswaarheden.
Priesterstudenten zijn er jaren mee
bezig. Ik kan me voorstellen, dat we
ons dan wel eens afvragen; is hier
ook geen korte formule te vinden,
welke alles tezamen vat, waar we
vanuit kunnen gaan. Inderdaad!
Zo'n korte formule bestaat er en die
is heel eenvoudig. Daar kunnen we
ons aan vasthouden. Op het einde
van ons „Credo" wordt er gezon
gen: „ik geloof aan de éne heilige
Katholieke, apostolische Kerk". De
Kerk als mysterie van God is de
samenvatting van geheel de ge
loofsleer. Deze is als het ware in
haar gecomprimeerd. Heel het ver
leden, heel ons heden, geheel onze
toekomstverwachting vinden we in
het Mysterie der Kerk. Geheel ons
verleden. En daar bedoel ik niet al
leen mee: vanaf het ogenblik, dat
Christus zijn Kerk stichtte. De Kerk
bestond in zeke~e zin al eerder.
Christus spreekt over het „Nieuwe"
Verbond. Dus er bestaat ook een
Oud Verbond. De Kerk is het twee
de deel van de roman. Het volk
Gods dat is immers de Kerk
bestond reeds voor Christus. Chris
tus bracht niet iets volledig nieuws
Hij bracht het oude tot vervulling
en voltooiing. Geheel het verleden;
Christus' komen zelf, waarvan de
Kerk een voortzetting is, Zijn ster
ven en verrijzen, waarvan de Kerk
leeft en wat de Kerk steeds in de
viering van de Sacramenten tegen
woordig stelt. Geheel het heden: de
sacramentele structuur van de
Kerk, waarin Christus^ ons ver
schijnt en waardoor Christus in ons
inwerkt. Wijzelf, inzover we in
Christus en in de Kerk staan. Ge
heel onze toekomst: want de Kerk
is reeds het toekomstige Rijk Gods,
zij het in zijn aardse en voorlopige
gestalte. Zo leeft de christen in de
Kerk, leeft hij in het heden van het
verleden en wacht hij op de toe
komst, welke als het ware door de
Geest van Christus reed? tegen
woordig is, U zult zeggen: toch be
grijp ik er nog niets van. Men kan
als antwoord verwijzen naar de kor
te formule van Eisenberg. Deze
heeft in de kranten gestaan. Dat
was in de letterlijke zin „Grieks"
voor u. Daar moet u op studeren en
dan kunt u ervan uitgaan. Zo ook
hier. Men kan de inhoud van het ge
loof heel kort formuleren, en verwij
zen naar de Kerk. Dit is een goed
punt van uitgang en zekerheid.
Maar dit moeten we verder uitdie
pen. In alle geval kan men dit er al
uit opmaken. Dat de christelijke le
venshouding altijd een kerkelijke
levenshouding moet zijn. De chris
ten kan zich zelf alleen maar begrij
pen in de Kerk, kan alleen maar
leven van het Mysterie der Kerk.
Dit is een vast uitgangspunt, dat
ons, juist in een tijd als deze met
zijn velerlei meningen, zekerheid
geeft in het leven.
H. B.
betekenis van de techniek, noch naar
de weg om te komen tot het geluk.
Zo ooit. aldus betoogde spreekster,
is nu vóór alles nodig een goed, op
de Waarheid afgestemde, mentali
teitsbeïnvloeding.
Pater P. Wesseling begon zijn in
leiding met te stellen: „Het is de
actie: „Voor God" te doen om men
taliteitsbeïnvloeding vanuit de we
zenlijke elementen van de christelij
ke levensovertuiging. Bij voorkeur
gaat haar aandacht uit naar niet-
katholieken, die zij zijdelings of on
middellijk wil benaderen".
Hij gaf vervolgens een uiteenzet
ting van de verschillende, elkander
niet al te welgezinde stromingen, die
onder de katholieken te bespeuren
zijn: „De behoudzuchtigen wensen
ten koste van het leven de vormen
te handhaven en de uiterst progres
sieven offeren de vormen op aan het
leven. Wij, die de juiste weg zoeken,
aldus pater W., willen ons graag
bekennen tot de gematigden, waar
wij ons verheugen over het beter ver
staan van het Woord Gods en over
de grote openheid naar het verleden
èn naar de toekomst, die vandaag
aan de orde gesteld worden. Wij wil
len ons distanciëren var de conser
vatieven, waar wij veel formalismen
zien in de kerk en veel waardevols
in de moderne wereld. Van de hyper-
radicalen willen wij ons onderschei
den. door niet domweg aan elke nieu
wigheid onze steun en ons hart te
geven. Het gaat er maar om, aldus
spreker, dat wij met grote zorg de
wezenlijke waarden van het geloof
brengen, zodat de katholiek tussen
de wirwar van meningen en uitingen,
de wezenlijke waarden als wezenlijk
te horen, te zien en te lezen krijgt
èn zodat de niet-katholiek kennis kan
nemen van wat onveranderlijk tot de
Kerk behoort.
Waarom een anarte jongeren-sec
tor in de actie: ..Voor God", zo vroeg
pater Wesseling zich af.
Dc jeugd is hoe langer hoe meer
een eigen categorie geworden. In tijd
schriften en redevoeririfeen wordt de
jeugd aangesproken. De jeugd van
Hongarije verzette zich: er werd een
ieusdfestival gehouden in Berlijn.
In Frankrijk heeft zich een jongeren-
front gevormd. En: De Maasbode
heeft een jongeren-pagina; de Linie
is onlangs gestart met een soortge
lijke rubriek onder redactie van ka
pelaan D. Coppes. Het is duidelijk:
Ook in ons land is deze „stand"
niet meer te negeren. Het gaat hier
niet om iets vanzelfsprekends. Het
gaat hier niet om de normale moei
lijkheden, die eigen zijn aan de groei
naar volwassenheid. Zo eenvoudig
liggen de papieren niet. De jonge
mens van nu komt niet als een loya
le nieuweling de wereld der volwas
senen binnen. De volwassene presen
teert blijkbaar een wereld, die in
meer of mindere mate door de jon
ge mens niet aanvaard wort.
Wjj moeten eindelijk eens ophou
den te menen, aldus spreker, dat
kinderen, die van de school komen;
automatisch volwassen worden.
Een aparte jongeren-sector achtte
pater W. dan ook van het hoogste
belang. .Tonge mensen moeten zich
tot jonge mensen richten .En waar
dit werk nog in een groeistadium
verkeert, zulten de priesters een
groot aandeel dragen, maar altijd in
nauw contact met de jeugd, zodat
ze geen onverstaanbaar theologen-
jargon hanteren. In zijn „conclusies"
schetste pater Wesseling de situatie
als volgt:
1. De aanwezige groepen, spoe
dig nog uitgebreid over andere
steden en dorpen, accepteren de
voorstellen, gedaan door de lande
lijke leiding van de actie: „Voor
God".
2. Een team van priesters, waar
toe naast pater Wesseling toetra
den pater J. Dankelman uit Den
Bosch en kapelaan D. Copper uit
Arnhem, ontwerpt in overleg met
de groepen plaatselijke plannen,
die ter plaatse uitgevoerd zullen
worden.
3. De jonge mensen kunnen zelf
initiatieven nemen, die, na goed
keuring door mgr. Diepenbrock,
aan hen zelf zullen worden overge
laten ter uitvoering.
Toen nam mgr. mr. A. Diepen
brock het woord. Eerst schetste hij
in grote lijnen de geschiedenis van
de actie „Voor God" vóór en na de
oorlog. Hij liet zien hoe de actie lang
zamerhand van een negatieve, ver
dedigende instelling was overgegaan
in een positieve beïnvloeding. Aan
de hand van veel modern materiaal
illustreerde hij de tegenwoordige
werkwijze.
Vervolgens nam hij met grote
dankbaarheid de aanwezige groepen
van jonge mensen op in de actie:
„Voor God".
Tijdens een vlot en zeer prettig
verlopende discussie werden de
plaatselijke mogelijkheden in de ver
schillende steden van het land beke
ken. Ten slotte werden er bindende
afspraken gemaakt.
Deze unieke middag werd op een
bijzonder stijlvolle wijze muzikaal ge
lardeerd door het optreden van me
vrouw E. Cooymans-de Groot, die
voor baar echtgenoot, dr. J.' Cooy-
mans, op onnavolgbare wijze geas
sisteerd. een keur van liederen liet
horen. Wij noteerden: Herr. nun sing
ich Dir ein neues Lied, van Dvorak
Dido's Farewell van Purcell; verder
liederen van Haydn. Mozart en Ec-
cles, een viertal liederen van B.
Britten en last but not least: 5
Negro-Spirituals. De bijzondere be
kwaamheid en de nadrukkelijke in
tentie van deze zangeres, verhoogde
niet weinig de intimiteit van deze
middag. Het was zelfs zo, dat de
Negro Spirituals: ..Every time I
feel the spirit" voor mgr. Diepen
brock aanleiding was tot een ont
roerend slotwoord. „Waar ik jaren
lang naar heb uitgezien", aldus mgr.
Diepenbrock, „is vandaag werkelijk
heid geworden. Moge de H. Geest
ons allen deze bereidheid en dit en
thousiasme doen behouden".
Het belooft ditmaal een stemmings
volle week te worden. Stemmingsvol in
gezet met twee Pinksterdagen en stem
mingsvol voortgezet met een verkiezings
dag, die al enige weken de stemming
bij voorbaat heeft verknoeid. Voor de
zondag brengen wij altijd een bloemetje
mee naar huis en in afwachting van de
verkiezingsuitslag hadden wij ons
huis met de Pinksterdagen opgefleurd
met enige bosjes rode-ogen-troost. Of
deze versiering toepasselijk zal blijken,
moet nog worden afgewacht en in deze
wetenschap gaan wij over tot de
die ditmaal even vrij besteed kon wor
den als de voorafgaande zondag, hetgeen
wij dan ook met veel plezier gedaan
hebben. Sterker, wij hebben hem vrijer
besteed dan de voorafgaande zondag. We
hebben er vooral goed van gegeten. Dat
is een merkwaardig verschijnsel. Als
wij vrij zijn eten wij beter, dan als wij
werken, hoewel wij toch in het eerste
geval minder te verwerken hebben, zou
men zo denken. Als we weten, dat ons
werk wacht, gunnen we ons geen tijd
om te eten, maar met vrije dagen, als
we ons geen tijd gunnen om te werken,
weten we eigenlijk alleen nog maar, dat
het eten ons wacht. Ge moet dan ook
niet vragen, hoe we er uit zien, als we
van vakantie terugkomen, maar ge moet
ook vooral niet vragen, hoe we er uit
zien, als we met vakantie gaan, (het
geen tussen twee haakjes, a.s. zaterdag
staat te gebeuren). Als een bloedarmoe
dig wrak trekken wij zee-, bos- of el-
derswaarts, maar als we terugkomen,
hoeft er bij u geen twijfel meer te be
staan, waaraan we onze vakantietoe
slag besteed hebben. Niet aan schrijfbe
hoeften, noch om onze leeswoede vruch
teloos tot bedaren te brengen. Niet aan
vullingen voor onze ballpoint, maar
slechts aanvullingen voor onze maag.
Daarom doet het weer in onze vakan
tie weinig of niets terzake. Natuurlijk
hopen we op zon, zodat ook de bloed
armoedige indruk teniet kan worden ge
daan, maar of we kreeft eten, terwijl
het buiten regent, of asperges, terwijl
het kwik stijgt, het is allemaal van on
dergeschikt belang. Dit alles heeft ons
op tweede Pinksterdag op voorhand door
het hoofd gespeeld. Watertandend heb
ben wij plannen zitten maken, om 's
avonds tegen bedtijd te bemerken, dat
wij, dat wat we nog aan vakantietoe
slag te goed hadden, reeds op deze dag
hadden besteed aan enige glazen (heus
niet zo veel) wijn, waardoor wij gedoemd
zijn, als wrak heen te gaan en als wrak
terug te keren. Maar eens komt ook
het uur der wrakken en in deze weten
schap gaan we over tot de
die ons alvast een uitslag brengt van
verkiezingen in Italië. Nc% niet volledig
want de Italianen stemmen zo ingewik
keld, dat het wel woensdag zal worden,
eer er definitief uitslagen gegeven kun
nen worden. Men vermoedt inmiddels
een versterking naar links.
De mensen van de K.L.M., die. zoals
uit een film voor de televisie moest
blijken, de wereld kleiner maken, doen
dit niet, zoals uit een krantenbericht
bleek, door er conflicten uit te helpen,
want het conflict hangt nog steeds. Het
gaat er om, of bij eventuele conflicten
een onpartijdige derde in de arm geno
men moet worden. De vliegers willen
zich hierover nog beraden, maar waar
schijnlijk zal over veertien dagen hun
standpunt bekend zijn. Hoe zal het over
veertien dagen in Frankrijk zijn? Nu
is het voorlopig afwachten geblazen.
Feitelijk is de toestand te ernstig om er
grapjes over te maken. De vakantie
gangers, die naar Frankrijk wilden gaan
wenden nu ijlings hun steven, want zij
worden afgeschrikt door de politieke
storm, in tegenstelling tot de toeristen,
die in de Pinksterdagen ons land be
zochten. De storm en de regen konden
hen niet deren en het was drukker dan
ooit met de Pinksterdagen.
We hebben tenminste heel wat man
nen gezien in fleurige weekendshirts met
nog fleuriger sjaals in de ver openge
slagen boord. En ook dames in kleurige
bloesjes, sommigen ondanks alles met le
vensgrote zonnebrillen op de (soms) le
vensmoede ogen. Ook dat is een pro
bleem in onze vakantie. „Hoe moeten
wij ons kleden?" Wat zouden wij er
graag uitzien, zoals de etalagefiguren,
die onbewegelijk en met een onsterfe
lijke glimlach, die heel de etalage schijnt
te vullen, vormvaste kostuums en was
echte weekendshirts staan te vertonen,
vooral met sjaals er in. Als we echter
ooit al eens zo iets aantrekken, vergaat
zelfs het glimlachen ons. Heus, beste
modemensen, wij kunnen dat niet heb
ben. Het staat ons allemaal als de beken
de vlag op het nog meer bekende schip.
We willen wel, heus, maar we voelen
ons, zelfs in de vakantie, meer op ons
gemak in ons bijna afgedragen colbertje
en in een pantalon, die ons om de ma
gere leden slobbert, omdat wij niet met
spelden kunnen werken en ook niet met
spelden vakantie houden. Wat dat be
treft hebben we iets van Pietje Bell,
aan het verslinden waarvan wij vroe
ger de hele vrije middag van de
besteedden. Nu niet meer en van
daag zeker niet. Vandaag besteden we
onze tijd aan de stemming. Om te be
ginnen bekijken we nog eens nauwkeurig
onze oproeping, waarop we o.m. lezen,
dat het ons een jaar kan kosten, als wij,
ons opzettelijk voor een ander uitge
vende, aan de verkiezing deelnemen. Nu
waren wij dit helemaal niet van plan.
Zelfs op een verkiezingsdag blijven wij
volkomen onszelf. We laten ons niet
opjuinen door leuzen en laster en we
maken koelbloedig het hokje rood. dat
we vorig jaar al voornemens waren
rood te maken. Rustig gaan we dat
hokje in en rustig grijpen we het rode
potlood, dat - de gemeente kent haar pap-
penhéimers - met een touw zit vastge-
kluisterd. We behoeven ons niet lang te
bedenken en peinzend sabbelen op het
potlood is er niet bij. We houden ons
niet op met praatjes, wetende dat die
geen gaatjes en dientengevolge geen ze
tels vullen. Nee, wat ons betreft hangt
de uitslag niet in de lucht, evenals trou
wens de nieuwe Amerikaanse kunstmaan
die ook haar baan niet bereikt heeft en
weer terugviel op de aarde.
Intussen hebben India, de Sovjet-Unie
en Tsjecho-Slowakije de uitnodiging ver-
n a
worpen, om in de zomer n®a^ete
neming met een waterstofbom Qcet
kijken in het gebied van de &xs
„Wat doet u in uw vakantie.^ o>
een dagje naar de Stille y,, Ue
de waterstofbom te bekijk® aj pi
deugd, waar je tegenwoora s v
voor uitgenodigd kunt worde jo0netUe
niet te dure Pen n, -f'
maar naar niet te dure yrgo<*
uitzien. Wij zoeken het in slT1ijtwer
Amerikanen meer in het
Kwestie van smaak. ,.n #<jLt
„La_tw_ee Jaar...°.^f.rh^wnooi»j0off),
Singapore in augustus --
scheelt maar vier letters T1
maar het is stukken plezierige'^pda»»'
We maken het niet 'a ,„n eh 0f
want we moeten nog stcmni vo
moeten onze pas nog °PZ pand®0
de aanstaande week en °nZ® o0rd vTa-
en onze washandjes. Bij het w etf
imnuje mucieii we wcci - - piet
gefiguren denken. Die stemm at°" r
toch lachen ze. Die kennen s f pj»
en geen autonomie. Ze staan j0ps .c(s,
in hun scherpgevouwen PaDmet P' s-
brede borst op te zetten eo
ziende ogen naar nietszegg®"» te1*
zers te staren, onkundig vadeid geV?ep
en gebeurtenissen, die de <je da» t
gen houden. Onkundig zelfs va» p
van de week en niet wex®
woensdag of
,(P
is. Niet wetend, dat de r0^®,"-ken e° ?it-
inderdaad toepasselijk is gebie vO°V c
de V.V.D. weer met sprong®11 e jt-j
gegaan, waarbij de winst van gehy
van enige maanden Sele<h[eiceB- tnc&
in grote lijnen constant is Se Leefl or
is het beeld van de verkiezlpatt® et
r. Vroeger W
in grote lijnen constant is &eD:_tfep
------ de verkiez'h^tt^,
anders dan vroeger. Vroeger
de ieder zijn partijtje mee gen g
bekend worden van de ui»s [(}ig Nu,
het er heftig aan toe. Tegenwo^pjicw,
doen de mensen aan hun „eer c,ti
°hdev>U>
op. De inhoud van ae jn en Ljt
maar daar houdt het zo "*%veni
op. De inhoud van de bri etI
gaat ongelezen de prullebaK ver\V»,er
weet iedereen, wat er van hen n
wordt. Raambiljetten hangen -jer
dan ooit en toch gaat de ertie^eeC
gang. In zekere zin is dit v z0i (B
De lauwheid getuigt, lijkt ?^ieIesSee^
van interesse dan van on§e s n0A0iie
heid. Vroeger werd een men gfl n
geïmponeerd door holle fras w0rdl
leuzen, maar tegenwoordig esCW®aen
keus niet meer door het 8aj b'~,0or
maar door de wol bepaal", o
er natuurlijk schommeling®»- gü r
andere factoren bepaald wor ^et hLje
les is het angstwekkend, t princ'p.ste"
riële prevaleert boven het F ge
Eerst het hachje veilig s. i.r to®- ar-
lijke waarden doen er m'nf teijjK® gel
deze instelling hebben de ch» p Ae1?
tijen te lijden en ook de K-piet be
tamelijk constant blijvend, „„pdeh'-jps1
instelling rekening moeten x 9js
laas lijkt ons de vreugde °'bbeBjcf-
een nare bijsmaak te m°ete" rdt
bovengenoemde instelling w j-e-
kend. yjete1 be^
Het hoofdbestuur van a®i ,g0d ai>'
deralisten Beweging Ne t:ng oP f»'
er bij de Nederlandse reg®J va„ d®
gedrongen, de ontwikkeling ^ah? ge
ketwapens en daarmee sa",ertoe <e
activiteiten te stuiten en "ijjictie»aiiïj'
Verenigde Naties alle mog ep
gebruiken. Een standpunt, winS' vjp-
pelijk als aanvechtbaar, d n is. ^il
de pacifisten bij de verkie .ejnt a' <t
den wij. nog verheugend wen e(t
deze als graadmeter beS „nSbe'NniCte
de angst, die onder de m
Het is een onbetrouwbare ontk®.
gebleken, want het is nie _tpIïid kjl fe
dat ook zij, die anders „ubenver'.
vol angst zijn. Vooralsnog 11 steidlpe
verstand boven de angst j A> jU
heugend, maar niet overtuig z0tld
wel overtuigend geweest W
vol optimisme de
tegemoet treden en zovëe^°°'xVe hu tV®
tie ingaan. Dit laatste |.gr0ri"ilP
wel, maar toch op de ac"^ en ga®( <J®
denken er niet meer aaA,ken ha.
buitenlucht in. We gaan k J naa tf(1g
nieuwe Noord-Oostpolder pet d
hunnebedden. Kijken naa5men. "L
en al het nieuwe, dat sa,and d!
K.V.P. en V.V.D. ons N<^vVerkefl o®5
gaan kijken naar de Delt st va feP;
bepalend zijn voor de toek ujder 0v'®N
land en we bezoeken °nz „ebi®J,,Ke'v
met wie wij op velerlei s „tw'k d°'
gemeen hebben. Sterk '"„-er®», aeh1!
ziinrip steden en industria i1iariei
esen .A, e fc> i
met wie wij op velerlei 8 ntwiJ
•ser®P. ge"
ziinde steden en industrial jei re
pen gaan we bezoeken en 'nrteh, rw
den, onderwerpen van raPP ge»
creatie betreffen, will®n va» eriy,
alleen van horen zegg®" - aah"„ 'N
maar ook van aangezicht eig p
kennen, zonder hierbij Lpiik
creatie ook maar een oge 0oZ®
oog te verliezen en zondL,n, Watl etel
lijkse maaltijden te ver8p0ed v P3
als gezegd, we gaan er 8 kee18.ejC
Menige uitsmijter zal on we d
seren en daarom bestede
niet aan een uitsmijter ^n0ps o1^
m- rfc- ie
vluchten de stad. Da Na
huizen, die de mens h®* met jt® e<i
hemel ontnemen. De staa. va» ttiSf i5
ree. .têeh a(ó.'
mei aan een uitsmijter va q0S 0t,
zoals u langzamerhand va w
zijt. Want één ding is A „p
del groen tussen een re ste®' p
Liever zien wii een en jph
WIJ uc wuuu aio y- fcl O*"
zon als onze haard. \\e\
-icvci zaan „11 a .g 2U-
een reeks van groen. liefs e» ,,p
allemaal mooi, maar he zie» dLp
wij de wereld als ons n -1'1 1
zon ais onze naaiu. pe*
eens even laten tikken stikk ^A'0
het tevens eens even lat tro 9js
week maar zwerven, ais ^aaf- ziP?,pi
uit vervlogen tijden en ze .jedje .f
daar zin in hebben, een ui® pi®
over die zon, die ook ais w,8af el
toch aanwezig is. Die zo
len omheen draaien als e
een
t
vlam, als een bij orn A» 0P er
heer Atlas als baker en 1 Mal»-p P-a'
peetoom en met de he® iinjstx® pefyj
fourageur. De één ziet op ande _fefi
Atlas als de vader ®n n pij.ïjp
tief, de heer Augias. v poe^t-eB
de heer Mammon, maar j -?1
kii n miod V2I* - -io'pM 4<J .It
drieën bij de wieg van jrieëh, js „r>
staan; zij zijn geen van a M
der. Weten doen we dl .-l1- - i'
aer. weien uuen ww vu ufpiw\v
soms moeilijk. Om het
we de vrije natuur in ,-e0d®.ngsv
van alles, ook van de v teIpiB
ter, waarmee wij dezNPt
week besluiten onder n
De dekens lagen nog wat warrig op het bed
toen er een man kwam om het gas te meten.
De huisvrouw had nog nauwelijks ontbeten;
de koffie was nog verre van gezet.
De huisvrouw had nog papillotten in het haar,
die zij geknipt had van de krant van gister.
Links zat een fotootje van een minister
En bij haar linkeroor viel juist Gaillard.
De gasman keek wat troebel in het rond.
's Avonds te voren was het laat geworden.
Zijn dochter was akela bij een horde
en van de ouderavond rook hij té laat lont,
zodat hij eindeloos had zitten kijken,
naar jochies in het bruin en in het groen,
die liedjes zongen bij een vuur van rood katoen,
terwijl hij niet het ongerief kon laten blijken,
dat het zitten op een boomstronk met zicht bracru-
De huisvrouw had Klaas Vaak al vaak verweten,
dat hij té dikwijls op haar knieën had gezeten,
voordat mejuffrouw Kraaykamp zei: „Goenacht
De man zocht tastend in de gangkast naar de me'el
De vrouw liet hem wat soezerig begaan....
Aan 't eind der straat komt reeds de melkboer aan-
En na de koffie gaat het beiden beter.... „ijl
