Knip in de vakantie ook eens
een
land-
1
I
Ernstige verliespost voor de
Amerikaanse regerings-partij
Anti-Eisénhower-stemminff
groeiende
f
DRAADLOOS
CONTACT
s schipbreukelingen in
een reddingsboot"
Het rumoer rond Sherman Adams
For
Gentlemen
Only
Neem Uw vakantiestreek mee naar huis
parijs
DONDERDAG 26 JUNI 1958
PAGINA 5
Een meter is een makkelijk ding
Kaassoesjes
ir
Geen persoonlijk tontaet
Laboratoriumsfeer
Het eerste woord
„Voor de eerste rij"'
Geschenken ter 1vaarde van
5100 dollar
Politiek buitenkansje voor
de democraten
„Wiegelied'
Republikeinen èn democrat
ten contra Adams
Druppel, die de maat vol
maakte
SJEF VAN DONGEN WEER
NAAR SPITSBERGEN
„Bevroren" water
MINISTER LUNS NAAR
'y
Het overgrote deel van de camera-be
tters met uitzondering natuurlijk
v*n de overtuigde foto-amateurs foto-
*rafeert praktisch uitsluitend mensen.
dan nog alleen mensen, tot wie ze
(familie)relatie staan. Nel voor ons
^°tel, Wimpie op de Loreley, enfin u
^eöt het genre. Foto's van dit soort zijn
^tuurlijk leuke vakantieherinneringen,
^ar een „vakantie-reportage" Wint
torm aan waarde, wanneer het album
kter ook laat zien, hóe mooi het in een
^Paalde streek was, wat u van een be
laid landschap het meest getroffen
heeft: een doorkijkje door het venster
v*n een kasteel, een vreemd gevormde
k°on,, een leuk straatje in een oud dorp.
kunt van dit soort onderwerpen na-
'"Urlijk ook prentbriefkaarten kopen,
'haar het is zoveel leuker, om deze pren-
^Hefkaarten zélf te maken. En op deze
wijze gaat de fotografie ook appelle-
ten aan uw gevoel voor schoonheid en
liet alleen maar aan uw familietrots.
Dingen die u weten moet
\Vanneer u aan het fotograferen van
'andschappen slaat; zijn er een paar din
gen die u weten moet. Gemakshalve
doemen we stadsgezichten, doorkijkjes
ed. ook maar „landschappen".
Voor de box geldt ook hier weer:
i'éem een middel-gevoelige film, een van
'Mo Din. Bezitters van een duurdere
c9mera (vooral als zij naar het zonnige
*hiden trekken) kunnen beter ^een wat
®®voeliger film nemen, Ilford HP3 bij-
oorbeeld of Agfa-ISS. De reden? In
M algemeen zijn hoger-gevoelige films
ginder contrastrijk dan lager-gevoelige,
Mdschap, dat beschenen wordt door
langzame" films. Omdat het
?sn felle zon, van zichzelf reeds erg con-
'fastrijk is, is het dus aan te bevelen een
Mnder contrastrijke film te gebruiken,
^hbbel is nl. eens zo dik!
Het teveel aan gevoeligheid wordt op-
^vangen door meer of minder sterk
Mfragmeren, d.w.z. door de lens ver-
,er „dicht te knijpen". Omdat de box
eze mogelijkheid niet biedt, blijft dus
°or dit „kiekkastje" de middel-gevoe-
'8e film de beste. Voor de landschaps-
Mograaf is het geelfilter een onontbeer-
maakt het iets donkerder en dit kan on
der omstandigheden bepaald van waarde
zijn voor een landschapsfoto.
Een ander noodzakelijk toebehoren is
de zonnekap, dat zwarte „hoedje" op
een lens. Het beschermt de lens tegen
reflexie van stralen, die van opzij ko
men en akelige lichtvlekken op de film
kunnen veroorzaken. Bij tegenlicht-opna-
men is zo'n zonnekap beslist onontbeer
lijk. En nu we het toch over tegenlicht-
opnamen hebben: haal voor zulke opna
men altijd het filter van de lens en be
licht wat ruimer dan normaal; u neemt
dan immers voornamelijk de donkere
kant van het onderwerp.
De beginner vindt een belichtingsme
ter maar een geheimzinnig apparaat.
Dat wijzernaaldje trilt maar heen en
weer en hoe moet je zo'n ding nu afle
zen? Elke fotohandelaar kan u echter de
werking van zo'n apparaatje in twee mi
nuten uitleggen en op reis is het een
voortreffelijk hulpmiddel. Thuis kunt
u aan bepaalde lichtverhoudingen ge
wend zijn en „op het gevoel" uw came
ra instellen. In de bergen of in Italië
gaat uw ervaring echter niet meer op en
biedt de meter een veilige basis voor
goed-belichte opnamen.
Voor v/ie veel fotografeert loont de
aanschaffing van een meter zeer beslist.
In een vorig artikel schreven wij over
de noodzaak van voorgrondvulling. Dit
is natuurlijk geen wet van Meden en
Perzen. Wie de verlatenheid van een
steppe of een strand wil weergeven, kan
het best zonder voorgrondvulling stellen,
doch in het algemeen gaat de regel wel
op.
Werk als regel met een Sluitersnel
heid van 1/100 sec. en neem alleen in
noodgevallen een langere belichtingstijd.
Er zijn fotografen, die trots zijn op hun
Een tegenlicht-opname waarvoor men niet naar het buitenland hoeft:
de Noordvest in Schiedam. Genomen met 1I&50 sec zónder filter.
eigen foto)
geelfilter
Iiuipiiiiuuci. „Voor
bikt de beginner begrijpend, maar het
l'ik °hTlpm"iddel. °"vö~or de wolken
«r -
„"Uit de beginner Degrijpenu, maai nei
f«elfiiter heeft ook nog andere voorde-
'eh. Hst houdt blauw en violet en tot op
6kere hoogte ook groen tegen, d.w.z.
s
Een hartig hapje voor de
borrel of een pikant voor
gerecht. Dat doet Uw
tong krullen van plezier.
Vraag Uw vrouw onder
staand recept eens klaar
te maken.
Voor de kaasboter: 7Sr.
roomboter romig roeren en met
100 gr. geraspte kaas vermen'
gen. Wanneer een pikante
oude kaassoort gebruikt
wordt, zijn toevoegtelen als
zoutpeper of aroma beslist
niet noodzakelijk!
Voor het soezendeeg:
1 dl. water met 40 gr.
boter en iets zout aan de
kook brengen, er 50 gr.
bloem insti'ooien en de
massa goed glad roeren.
Van het vuur af er zorg
vuldig één heel ei door
mengen. Met 2 theelepels
kleine bergjes deeg met
een tussenruimte, van 3
cm op een beboterd bak
blik leggen en in een hete
oven in 10 min. gaar
en goudbruin bakken. De
soesjes af laten koelen,
open knippen en met
kaasboter vullen of er
van onderen wat kaasbo
ter inspuiten. De boven
kant met wat kaasboter
bestrijken en er geraspte
kaas en desgewenst pa
prikapoeder opstrooien.
l
I
Spelen voor de televisiecamera's
Seintje aan die nonnen.
De zustertjes die in de Vitus-studio te Russum rond een kooi met een denk
beeldige kanarie zitten geschaard, worden niet geleid door de zachte, maar
vaste hand van moeder-overste In haar rustige cel, maar door de afgebeten
stem van Wim Bary achter de monitors in de hoge met tastbare spanning ge
laden regiekamer.
ne floor manager" brengt zijn korte bevelen over aan de geduldige nonnetjes,
dfe 'steeds maar weer gaan zitten, opstaan en lopen. Tot de regisseur naar be-
- _plf tp -eggen en te wijzen, hoe hij het precies hebben wil.
Geen"ogenblik verslapt zijn aandacht. Geen moment gunt hij zichzelf en zijn
medewerkers rust Maar er is even gelegenheid tot een gehaast praatje tijdens
het hmeïuur, waar een t.v.-regisseur duizend-en-een dingen doet behalve ge
zellig lunchen.
fUSyCAIlE V. H. NEP, ZUIVEUUREAU RIJSWIJK
Waarom hij „Wiegelied" van Gregorio
en Maria Martinez Sierra voor de toneel
avond van deze week heeft gekozen
Voortdurend is hij op zoek naar stukken,
waarin specifiek katholieke onderwerpen
aan de orde worden gesteld, die oip dra
matisch verantwoorde en boeiende wijze
zijn uitgewerkt. Het is immers de taak
van de KRO-televisie als katholieke or
ganisatie af en toe dergelijke stukken uit
te zenden. De keuze van 6tukken in dit
genre is echter uiterst beperkt dooi de
bijzondere eisen, welke de televisie als
massamedium aan inhoud en vorm stelt.
Wim Bary kende „Wiegelied". Het is
indertijd door Cor v. d. Lugt Melsert in
Den Haag al eens gespeeld en het leek
hem heel geschikt. Bij lezing bleek het
echter verouderd, maar in samenwerking
met Ben Heuer, die het oorspronkelijke
voor- en tussenspel geheel herschreef, be
werkte Bary het. stuk voor de televisie en
kortte het in tot delen van elk drie kwar
tier.
Een reden temeer om het stuk thans op
het tv-scherm te brengen, was de inmid
dels begonnen vakantie bij de Nederlandse
toneelgezelschappen, die het hem moge
lijk maakte de verschillende rollen in
tegenstelling tot de „mannerfstukken", die
over het algemeen door de Nederlandse
televisie worden uitgezonden, treden in
Wiegelied'' tegenover zestien vrouwen
slechts drie mannen op bijzonder sterk
te bezetten.
Met één van die zestien vrouwen: Ida
Wasserman die in „Wiegelied" de goede
en wijze moeder-ovenste speelt, hebben
we in de zonnige tuin van een Bussums
restaurant, dat zich door zijn gunstige
ligging in de onmiddellijke nabijheid van
de studio in een druk bezoek van de
„televisiemen&en" mag verheugen, even
gezellig kunnen babbelen over de bijzon
dere eisen, die een optreden voor de
'televisie aan de spelers stelt.
Mevrouw Wasserman heeft reeds meer
malen 'in het schelle licht van de schijn
werpers voor het meedogenloze oog van
,de camera's gestaan, waarvan tweemaal
met haar eigen gezelschap in „The First
Born" en „Come back, little Sheba". In
de tv-studio mist zij het persoonlijke con
tact met de zaal en vooral het combattieve
element, dat het spelen in een zaal met
zichtbaar en hoorbaar publiek voor haar
zo aantrekkelijk maakt: de strijd om de
-belangstelling en de aandacht.
,De camera blijft onbewogen toekijken
en' er is niets, waaruit je kan afleiden,
of het goed is. wat je doet", merkt ze op.
Daarom speel ik voor de televisie het
liefst in een stuk, dat helemaal rijp is.
Een stuk, waarvan ik de stof volkomen
beheers, omdat ik het al meer heb ge
speeld, zoals bijvoorbeeld „Come back,
little Sheba". Dan ben je veel zekerder
van jezelf en dan is het spelen voor de
televisie erg prettig".
Haar echtgenoot, Joris Diels, die in het
stuk de doktor speelt, is intussen van een
haastige boodschap teruggekeerd en neemt
levendig deel aan het gesprek, als hij van
zijn vrouw hoort, dat het gaat over de
vraag, wat voor een acteur het grootste
verschil is tussen het spelen op het toneel
of voor de tv-camera's.
Volgens hem is het spel op het toneel
natuurlijk inspannend, vooral bij 'n pre
mière, maar er is iets, dat die spanning
compenseert, een soort fluïdum uit de
zaal, dat de acteur draagt. In de laborato
riumsfeer van de tv-studio daarentegen
is er alleen maar de spanning. Daar is hij
geheel pp zichzelf aangewezen.
„Toch heeft", gaat Joris Diels voort,
„het optreden voor de televisie zijn posi
tieve kant. In tegenstelling tot het toneel,
waar het resultaat vrijwel alleen afhangt
van de acteur, komt 't bij de televisie aan
op het „team"., de groep. Acteurs, regis
seur, floor manager, cameramensen en de
talrijke technici, van wie de goede gang
van zaken tijdens een uitzending afhangt,
voelen zich als schipbreukelingen in een
reddingsboot. Je moet zien, dat je de
veilige haven bereikt en juist die gemeen
schappelijk beleefde spanning verleent aan
zo'n optreden extra bekoring. Er gaat dan
ook een algemeen gejuich op aan het eind
van de uitzending, als de bont inderdaad
veilig in de haven blijkt te zijn aangeko-
De eerste woorden,^ die in „Wiegelied"
worden gesproken, zijn tevens de eerste
woorden, die de nog zeer jeugdige Wim
van Rooij in zijn stuk pas aan de to
neelschool afgestudeerde acteur moet zeg-
gen. Regisseur Bary, die voor „Wiegelied"
op zoek was naar een jonge Spanjaard, is
eens bij het eindexamen aan de toneel
school in Maastricht gaan kijken en was
zo met zijn prestatie mgenomen, dat hij
hem de dag, nadat hij voor zijn examen
was geslaagd, engageerde. Diezelfde dag
kreeg hij ook aanbiedingen van het Rot
terdams Toneel en van Ensemble, de nieu
we zuidelijke toneelgroep. Maar mevrouw
Wasserman, die bij het examen deel had
uitgemaakt van jury, zorgde er voor,
dat hij bij de Haagsche Comedie kwarn.
„Dat is heus niet, omdat ik zo reusach
tig goed zou zijn", merkt hij bescheiden
op. „Maar ik heb geweldig geluk gehad
en bovendien is er veel meer vraag naar
jonge acteurs dan actrices".
Nog gekleed in het Spaanse kostuum,
dat hij bij het begin van het stuk draagt,
zit hij tegenover ons in de Vitus-studio.
Een donkere jongeman, wie het niet
moeilijk valt om voor een Spanjaard
door te gaan. De kijkers hebben hem
verleden week donderdag in de rubriek
Gastenboek van de KRO-televisie kun
nen zien, toen hij met Raph Wolfs en
Marlies van Alcmaar, twee jonge actri
ces. die tegelijk met hem jn Maastricht
zijn geslaagd, door Wim Bary werd ge
ïnterviewd.
Wim van Rooij is- dolgelukkig met zijn
uitverkiezing, maar hij is ook een beetje
bang. Erg moeilijk is zijn openingstekst
niet, maar tien minuten voor de eerste
(Van onze correspondent)
NEW YORK, juni.
Toen president Eisenhower onlangs een bezoek bradht aan bet museum-
woonhuis van George Washington en er een fraai zwaard zag hangen, dat
de eerste president van de V.S. eens ten geschenke had ontvangen van een
bewonderaar, maakte hij een grapje. „Denkt u, dat ze hem (Washington)
ook aan een verhoor hebben onderworpen, omdat hij een geschenk kreeg?
zo vroeg hij zijn begeleiders. Deze vraag was een zinspeling op het rumoer
rond Sherman Adams, de assistent van Eisenhower, die, zoals hekend, in
moeilijkheden is geraakt, omdat hij geschenken rer waarde van enige
duizenden dollars van een vriend heeft aangenomen en tegelijkertijd deze
vriend enkele diensten bewezen heeft in de vorm van telefoongesprekken
te zijnen bale.
De vergelijking, die de president tus
sen George Washington en Adams trok,
gaat dus enigszins mank. Vanzelfspre
kend krjjgt elk staatshoofd geschenken,
maar Sherman Adams, ofschoon men
over hem nogal eens als over „de re
gent" pleegt te spreken, is toch slechts
de assistent van een staatshoofd. Boven
dien was het zwaard in financiële waarde
niet te vergelijken met die van de door
Adams aanvaarde cadeaus: een oosters
tapijt van 2.400 dollar, een bontjas van
700 dollar, hotelrekeningen, voor hem
door zijn vriend, de industrieel B. Gold-
fine betaald, die tot meer dan 2000 dol
lar waren opgelopen. En tenslotte wend
de president Washington zijn persoon
lijke invloed niet aan ten bate van de
zwaard-schenker; en dat gebruikma
king van zjjn invloed is hetgeen
Adams verweten wordt.
Sherman Adams zelf intussen, die een
vrijwillige getuige is geweest voor de
Congrescommissie, die een onderzoek
instelt naar de wijze, waarop hij zijn in
vloed heeft doen gelden, ontenkt te
enenmale, dat hij gunsten voor zijn vriend
heeft gevraagd. Wel heeft hij erkend dat
hjj „onvoorzichtig" is geweest door niet
te beseffen, in welke precaire positie
hij zichzelf bracht door het aannemep
van de geschenken. Maar hiermee is on
gelukkigerwijze noch voor Adams, noch
voor de republikeinse partij de zaak af
gelopen. Op 1 juli a-S. zal Goldfine zelf
voor de Congrescommissie verschijnen.
En zelfs als werkelijk zou blijken, dat
Adams inderdaad niet meer dan „on
voorzichtig" is geweest, dan nog staat
het te bezien of Adams ooit nog het
respect van zijn partijgenoten en van het
Amerikaanse publiek zal kunnen terug
winnen. Het feit alleen al, dat men het
nodig heeft geacht een en ander zo uit-
gebried te onderzoeken, terwijl in pers, ra
dio en televisie langdurig over de zaak
is geschreven en gesproken, doet op zich
zelf aan Adams veel rchade, onverschil
lig tot welke conclusie de commissie
komt.
Er is echter nóg een factor, die de
hele kwestie voor Adams niet roos
kleuriger maakt. Hij is de man ge
weest, die tijdens de verkiezingscam
pagne voor Eisenhower met heilige
verontwaardiging de democraten cor
ruptie en omkoperij heeft verweten.
(Toendertijd was er een schandaal over
geschenken van koelkasten en nerts
bontmantels). Adams buitte die corrup
tie uit tot en mèt, en verklaarde met
de hand op het hart dat in een repu
blikeinse regering zoiets nooit zou
voorkomen. Kan men begrijpen, dat de
democraten hem nu met gelijke en
harde munt terugbetalen? Voor hen is
de hele affaire een waar politiek bui
tenkansje, vooral nu de verkiezingen
over een maand of vier zullen plaats
vinden.
Afgezien echter van dit alles: Adams is
altijd een weinig populaire figuur ge
weest; niet alleen bij de democraten trou
wens. Zijn karakter en persoonlijkheid
zijn verre van innemend. Hij is een harde
en goede werker, maar stug en gereser
veerd enorm eerzuchtig, doch op een be
dekte wijze. Hij is koud en kortaf en ook
vele republikeinen verwijten hem, dat ze
zeer moeilijk toegang tot de president
hebben en dat dit door Adams komt.
De grote macht die Adams heeft. i6 ook
voor zijn partijgenoten een voortdurende
bron van ergernis. Die macht hindert niet
alleen de democraten, maar de ultra-reac-
leesrepetitie met ervaren en bekende ac
teurs als Ida Wasserman, Elise Homans,
Ellen Vogel en Joris Diels had hij in
de hoogste graad plankenkoorts. Iedereen
was echter zo vol vriendelijkheid en be
grip dat hij gauw over zijn ergste vrees
heen was.
Speciale lessen in tv-spel zijn op de
Maastrichtse toneelschool tot nog toe
niet gegeven, maar wel zijn er plannen
om er zo spoedig mogelijk mee te begin
nen. Van de zijde der leerlingen bestaat
daar volgens Wim van Rooij grote be
langstelling voor. Geen wonder overi
gens. want juist op jonge acteurs, die
minder druk zijn bezet, wordt nog al
eens door de televisie een beroep gedaan.
Toneelervaring heeft de jeugdige Van
Rooij natuurlijk nog niet, maar wel heeft
hij nu al ontdekt, dat een acteur, d,e
voor de tv-camera's staat, alleen maar
voor „de eerste rij" heeft te spelen, zo
dat hij volkomen natuurlijk kan zijn.
Dat hij daarin, na een wat nerveus en
daardoor te sterk aangezet begin, heel
aardig is geslaagd, lebben de kijkers
gisteravond tijdens de uitzending van
het stuk voor zichzelf kunnen vaststel
len.
Een stuk als „Wiegelied", dat een beeld
tracht te geven van het leven in een
contemplatief vrouwenklooster heeft het
nadeel, dat het teveel aan de buiten
kant blijft, omdat het mysterie van de
liefde tot God zich in de diepten van de
mensenziel afspeelt. De buitenstaander
krijgt er dan ook, zoals pater Leopold
Verhagen terecht opmerkt in de inlei
ding tot het stuk, die hij voor de Ka
tholieke Radio- en Televisiegids schreef,
een vertekend beeld van.
Toch zijn de schrijvers er in geslaagd,
iets van de liefde tot God. die in de
harten van deze vrouwen brandt, door
haar persoonlijke karakters, gebreken en
tekortkomingen, te doen heep$chemeren
en de allereerste en voornaamste deugd
van de kloosterling de onthechting aan
j het aardse, tot het dramatische en ont-
roerende element in hun stuk te maken.
Met hoeveel zelfverloochening en
overgave aan Gods wil staan de zus
tertjes, die allen naar eigen aard en ver
mogen hebben meegewerkt aan de op
voeding van de kleine vondelinge, die
op de naamdag van moeder-overste als
Mozes in een rieten mand hun besloten
gemeenschap werd binnengedragen, deze
aan de man, wie zij als bloeiende jonge-
vrouw haar hart heeft geschonken.
Vooral Ellen Vogel en Ida Wasserman
gaven op diep ontroerende wijze gestalte
aan zuster Johanna, die de kleine Te
resa als een tweede moeder koesterde
en aan de grijze overste, die vol goed
heid en begrip de aan haar zorgen toe
vertrouwde gemeenschap leidt.
Maria de Booy speelde met charmante
opgewektheid de rol van Teresa, die bin
nen de beschermende kloostermuren is
opgegroeid tot een blijde, zorgeloze jon-
gevrouw, terwijl de rol van de oude dok
ter, die met een. tikje ironie, maar vol
eerbied en genegenheid het doen en la
ten van de nonnetjes gadeslaat, bij Joris
Diels in ervaren en bekwame handen
was.
In de fraaie en suggestieve decors van
Peter Zwart heeft Wim Bary dit stuk
met grote toewijding en op boeiende
wijze voor de camera's gebracht. Men
kan moeilijk verlangen, dat de vlam van
het elektronische theater gedurende de
zomer even helder blijft branden als in
het winterseizoen, maar deze uitzending
was een aangename verrassing.
tionairen onder de republikeinen worden
er evenzeer door gehinderd. Zij hebben
nooit veel opgehad met Adams, de Eisen-
hovver-repu'biikein.
Zo komt het, dat juist deze groep repu
blikeinen om het aftreden van Adams
roepen. Want daarmee zou natuurlijk een
sterke Eisenhower-republikein aan de
partij ontvallen en de invloed van de
rechtervleugel zou mogelijk toenemen.
Vandaar, dat men het merkwaardige
verschijnsel ziet, dat democraten én repu
blikeinse ultra's in grote eensgezindheid
cm Adams aftreden vragen.
Dat president Eisenhower zich echter
ten gunste van Adams heeft uitgesproken,
al heeft hij ook Adams zijn 'onvoorzichtig
heid' verweten, heeft het standpunt van de
meeste republikeinen niet beïnvloed. In
tegendeel zelfs. Dat president Eisenhower
verklaard heeft, dat hij Adams 'nodig'
had, heeft hen geërgerd. Zij willen niet,
dat enige partijgenoot als „onmisbaar"
wordt beschouwd en ze vinden, dat Eisen
howers „ik heb hem nodig" te pijnlijk laat
blijken hoezeer de president op Adams
steunt.
Nu is Eisenhowers populariteit in de
V.S. nogal achteruit gegaan en sinds de
eerste Russische Spoetnik, heeft ook het
onbegrensde vertrouwen in hem als mili
tair een gevoelige schok gehad. Dit samen
met de economische teruggang maakt, dat
de republikeinen met de grootste bezorgd
heid naar de a.s. verkiezingen uitzien
Reeds heeft senator Knowland bij de
voorverkiezingen voor het gouverneur
schap in Caüfornië rppeten bemerken, dat
de kansen van zijn democratische rivaal
er aanmerkelijk beter voor stonden; en
dat nog wel in een staat, die altijd zo re
publikeins is geweest.
De republikeinen beginnen nu te vre
zen. dat wanneer Sherman Adams door
Eisenhower gehandhaafd blijft, dit fait de
partij zal schaden. Vandaar ook, dat zij
het aftreden van Adams wensen. Toch
staat het te bezien of. zelfs als Adams toe
zou geven aan de druk. die er op hem
wordt uitgeoefend, de partij veel baat
van zijn aftreden zou ondervinden. Het
schandaal, of de gebeurtenissen, die tot
een 'corrupte affaire' worden opgeblazen,
hebben reed« een bepaalde reactie in het
land gehad en met of zonder Adams
is het publiek er nu toch van overtuigd,
dat corruptie ook in een republikeinse
regering mogelijk is. Adams zou trouwens
niet de eerste zijn in deze regering, die
aftreedt om hefTbnbetamelijk" uitoefenen
van invloed.
In het democratische kamp heerst in
tussen jubel en leedvermaak. De demo
craten verwachten in november een
overweldigende overwinning. Zelfs
wordt verondersteld, dat vooral de
vooruitstrevende groep (de zg. libera
len) onder de democraten met grote
meerderheid zullen worden gekozen,
zodat de zuidelijke partijgenoten of
Dixiecraten. die het, conservatieve ele
ment in de partij vertegenwoordigen,
zelfs vrezen sterk aan invloed te zullen
verliezen in partij en Congres. Alleen
om die reden hebben de zuidelijke de
mocraten bv. tegen een belastingverla
ging gestemd. Zij waren bang, dat als
een belastingverlaging door het demo
cratische Congres zou worden aangeno
men, hun eigen partij een dergelijke
triomf zou beleven in november, dat
naar de stem van de conservatieve
groep niet meer geluisterd zou worden.
De uilslag van de novemberverkiezin-
gen zal een interessante en uitvoerige
aanwijzing zijn voor de algemene stem
ming in het 'and t.a.v. de Eisenhowcr-
regering en haar buitenlandse politiek.
Maar het is echter nu reeds duidelijk,
dat er grote teleurstelling daarover be
staat; ook en juist onder de republikei
nen. De linkervleugel is teleurgesteld,
omdat er geen initiatief van de Eisen-
hower-regerinlg is uitgegaan; de ultra-
reactionairen zijn teleurgesteld, omdat
Eisenhower te „liberaal'- is gebleven. Re
publikeinse Congresleden beseffen ook,
dat de magische kracht van Eisenhowers
naam en persoonlijkheid zo verzwakt is,
dat hun eigen politieke carrière daar niet
meer van kan profiteren. De somberheid
over de zaak Sherman Adams heeft vele
Republikeinen daarom eerst recht tegen
zijn aanblijven gestemd.
Het mag echter betwijfeld worden of
Sherman Adams gevolg zal geven aan de
wens van zijn partijgenoten en zal aftre
den. Hij is er de man niet naar om aan
enige vorm van pressie toe te geven. Hij
moge dan ook volkomen juist het gevoel
hebben, dat hij ten onrechte van corruptie
verdacht is. Geschenken voor invloed
rijke personen van bewonderaars of van
lieden, die bun sociale positie willen ver
beteren, zijn usance en niet alleen io
Washington, maar overal elders in Ame
rika met name in zakenkringen.
Maar Adams' eigenlijke struikelblok is
zijn „schijnheiligheid", zoals Adlai Ste
venson ht noemde: dat hij zich opwierp
als „het wereldgeweten" en zijn politieke
opponenten datgene verweet, waaraan hij
nu zelf schuldig blijkt
Maria de Booy als TeresaWim van Rooij als Antonio en Ida Wasserman
als de moeder.overste tijdens een repeiitie van „Wiegelied)', een spel van
Gregorio en Mraia Martinez Siërra, dat gisteravond door de K. R. O.-
televisie is uitgezonden.
De heer Sjef van Dongen, bekend pool
reiziger en thans burgemeester van Aar
denburg, zal na ongeveer dertig jaren
weer een bezoek brengen aan Spitsber
gen, het barre eiland, waar hij indertijd
overwinterde.
Hij gaat thans er naar toe voor een
bezoek, hem aangeboden door de Noorse
regering naar aanleidinv van de Neder
landse televisie-uitzending van „Dit is
uw leven".
Vandaag is hij met zün echtgenote per
vliegtuig van Schiphol naar Hamburg ver
trokken en vandaar zullen zij per trein
naar Lübeck reizen, waar zij zich in
schepen op de Noorse boot „Ingerseks
vermogen foto's met 1/10 seconde „uit
het handje" te maken, doch u moogt
veilig aannemen, dat zelfs de foto's van
dergelijke „kanonnen" aan trilllngson-
scherpte lijden. Vooral bij het vergroten
kan deze onscherpte zich op hinderljkc
wijze manifesteren. Maken de omstan
digheden een lage sluitersnelheid be
slist noodzakelijk (opnamen in een kerk
bijv.), zet de camera dan zonder tas
op een bank of druk hem tegen een
muur, een paal of iets dergelijks. Móet
de foto uit de hand genomen worden,
zet de gespreide benen dan stevig op de
grond, houdt uw adem in en druk lang-
r~ af.
1
Met „bevroren water" bedoelen wij
geen ijs, 'maar water, dat er op een foto
uitziet als was het stroop. De actie is er
uit en dat komt, omdat de fotograaf
een te hoge sluitersnelheid gebruikte.d
Wie in zijn vakantie een waterval of
snelstromende beek wil fotograferen,
moet dit eens doen met 1/50 sec. Bij
deze lage sluitersnelheid zal het water
op de foto enigszins onscherp worden,
hetgeen het water „water" doet blijven,
nl. een bewegende vloeistof. De camera
natuurlijk goed stil houden, zodat al het
andere op de foto scherp wordt
De belangrijkste tip, welke wij u voor
de vakantie kunnen geven is deze: ga t
met overleg te werk en doe niet als die j
Amerikaan, die wij onlangs in straf
marstempo door Amsterdam zagen ra
cen. Van het Damrak bij de Haringpak-
kerssteeg tot aan de St.-Nicolaaskerk
(een afstand van nog geen vijf minu
ten lopen) bracht hij welgeteld 15 keer
de camera aan het oog om een plaat
je te knippen. Kennelijk was hij van plan
Amsterdam thuis te bekijken, in plaats
van in zijn vakantie
Jan Stöpetie
Minister Luns zal maandag 30 juni te
Parijs besprekingen voeren met de Franse
minister van buitenlandse zaken.
Op dezelfde dag z>al de Nederlandse mi
nister eveneens worden ontvangen door
minister-president generaal De Gaulle.
Be Ilmenau met typische geveltjes in Lüneburg. De zon slaat vonken
van hte snelstromende water, (eigen foto).
