Vele Italiaanse steden zijn
a
in
•NDAGiiffivaHop:
L
Door communisten weggepest
Nederlandse planters worden
tabakkers in Australië
BB
HENRY FARMAN OVERLEDEN
■Si
NIVEA
Miljarden nodig voor herstel
V,
plicht van eerlijk boekhouden
Israël wil wapens
kopen in het Westen
eel groen en zwaluwen
Twee gedeelten
Nog veel meer
Toeristische attractie
Een pronkjuweel
dP
Nederlanders in Irak
maken liet goed
Experiment op een gezamenlijke farm
TEMPERATUUR
BLIJFT NOG STIJGEN
tmmt
ZATERDAG 19 JULI» 1958
PAGINA 3
Ni
et heel veel badplaatsen kunnen het
^nigalüa nazeggen: badplaats en museum,
bedoelt u met Senigallia, zal de lezer
ch afvragen. Laten we eerlijk zijn, tot voor
^ele weken wisten wij evenmin als u,
aar Senigallia wel lag. Of neen, het lag
aag in onze herinnering. De trein, op weg
*ar het verre Apulië, had ons er langs
|jevoerd. De naam trof ons om de merkwaar-
l§e klank. Vooral vanwege dat „gallia" er
betwelk historische belangstelling op-
i e*te, vanwege Gallië en de Galliërs. Maar
Was slechts even in ons geheugen blijven
ailgen. Echter, op de terugweg van Apulië
^°bten we naar een rustig stadje aan de
e> om even uit te rusten, alvorens weer
ar het hoge en misschien kille, ja zelfs
]arre noorden te vertrekken. Een weekend
ngs de Adriatische Zee lokte ons in An-
cona, het voormalige zeeroversnest, thans
een stad met pretenties, van boulevards en
eén cosmopolitisch strand. Maar Ancona was
ons te veel stad en we hadden reeds zoveel
steden gezien. Neen, het moest een rustig
stadje zijn, zonder pretenties. Achteraf bleek
Senigallia heel wat pretenties te hebben,
echter niet van het soort, waartegen we be
zwaren hadden. Het was er niet mondain,
niet cosmopolitisch en voor de enkele hyper
moderne hotels vergaapten de mensen zich
aan vreemdelingen, die zich behaaglijk voel
den achter glas en staal en in het volle licht,
voor iedereen zichtbaar, zonder privacy,
afgezien dan van de eigenlijke hotelkamer,
die overigens meer van 'n étui had dan van
een prettige ruimte, waarin men breeduit
zijn ledige uren kan doorbrengen.
inwigyiwitiHi'ny'
-
Observator
Franse luchtvaartpionier werd 84 jaar
m-
Voo.r
vlug en «veilig
Bruin worden
ultra-olie
l
iÉÉteai
HU
WARE SCHATKAMERS
hel
d«
ei>
va"
ti0 het werd Senigallia. In Ancona
t^de men ons efen hele reeks namen
badplaatsen en badplaatsjes langs de
V„ die in aanmerking zouden komen
temand, die drukke steden, kerken,
ti 0rische monumenten, imponerende ka.
ralen en ietwat weemoedige ruïnes
r dan zat was. Verzadigd waren we
°bgelofelijk veel schoons, maar moe,
moe, zo moe, dat alleen maar een
t zingende branding en wat wuiven-
i Halmen op een rustig terras hem nog
V0 den bekoren, We spoorden plaatsjes
Vs°rbij met verleidelijke namen en nog
*0
®idelijker silhouetten, om na enkele
een vrijwel vlakke kust te bereiken,
baderden het gedeelte, dat zichzelf
t^ürende de laatste jaren vol trots ge-
heeft met de titel „Riviera di
i vante". Vele Nederlanders kennen het
stgebied ten zuiden van Rimini reeds
bamen als Cattolica, Rezzonico en wat
biet, zijn wèlbekend.
tjPbze keuze was inmiddels reeds op Se-
vjjbllia gevallen, ofschoon we er niets
V afwisten en er uitstappend belastten
W.bbb „facchino" ofwel kruier met onze
4e er en gaven hem opdracht, ons naar
!l«,Zee te brengen. Daar wilden we een
>1
vinden, vlak aan het strand, zodat
dP zee zouden kunnen horen ruisen
inslapen bij de afscheidskreten van
bd? naar hun slaapplaatsen spoedende
^Uwen.
vonden zo'n mooi hotel. Het stond
tta bas niet vlak lang« het strand. Een
He, 'e boulevard scheidde het ervan, maar
Ij. voldeed reeds uiterlijk aan onze ver-
t(5Sens: niet modern, eenvoudig van
y 1 ouderwets cachet, een „home", geen
Hjh biachine. Toch van het comfort voor.
<W.' Vraar een vermoeide reiziger prijs op
ti»' En de palmen waren er. En prach-
4ij bloemen. En veel groen. En zwaluwen.
langs de ramen scheerden en met hun
V eD de schrille kreten der meeuwen af
i,Aikl°e overstemden. Het hotel heette
"ergo Milano".
'ij. 'e menen mocht, na deze inleiding,
'tjj.ye tegen het einde van juni daar in
Hj.'ó heerlijk van de zee genoten heb-
gebaad, gezwommen en geluierd
,een in de zuiderzon gestoofd strand,
- Sl»» Zich deerlijk. Net als wij ons ver-
ttuen. Ook in Italië wordt over het weer
't^aagd. De directeur van het hotel liep
t^/yerkouden met een zakdoek voor zijn
rond en jammerde met een groc-
V.over de goede oude tijd. toen Italië
hu net land van de zon was. Ons week
ly. iverd er een van rauwe luchten en
'Vn6 wolhen. die evenals de wolken van
s Perh' in ziin prachtige gedicht
l^betissima Virgo" gezwollen onweer
te torsen.
Hj.bar hierdoor hebben we Senigallia ge.
Mm11 leren kennen en ervaren, dat een
Hj^Hlaats tevens één groot museum kan
jV.en daardoor de bezoeker, die in een
V, '8 Plaatsje wenst te verblijven, ver van
Stij.brufcke wereldgewoel. ongekende mo-
4f> 'yheden tot verpozing biedt, wanneer
'e i,.?n verstek laat gaan en de baren
'1 zijn.
er>igallia bestaat uit twee gedeelten.
V °bde stad met haar monumenten uit
V verleden en de badplaats Ze gaan
bierkt in elkander over. Maar terwijl
der pronkjuwelen van Senigallia,
t, ^anta Croce, waar alles verguld
'let hoofdaltaar versierd is met
kruisafneming, meesterwerk van
4,( Schilder Frederico Fiori, ge-
nid 11 Barroccio, de barokman....
de oude stad zichzelf blijft, groeit de bad
plaats gestadig aan. verrijst er het ene
hotel na het andere, wordt de brede bou
levard langs de zee telkens weer ver
lengd. tot hij op den duur door zal lopen
naar Ancona en naar Cattolica. Misschien
is Senigallia dan geen rustig oord meer.
Evenwel, het zal het nog wel enige tijd
blijven en daarom dachten we er goed aan
te doen, onze lezers in dit reisseizoen,
waarin eenieder er uit vliegt, werkelijk
of in gedachten, hier het een en ander
over Senigallia en zijn geschiedenis te
vertellen, deze door Galliërs van de stam
der Senonen gestichte stad. in wier om
geving twee veldslagen hebben plaatsge
vonden. die eens beslissend waren voor de
toekomst van het Romeinse Rijk.
Voor ons wellicht nog interessanter is,
dat Paus Pius IX er geboren werd, de
laatste souvereine vorst over de Kerkelij
ke Staat. In een smalle, stille straat van
het oude centrum verheft zich het Palaz
zo Mastai, waarin de Paus het levenslicht
zag. Wiens regering zo veelbewogen was
en die geen verder bloedvergieten wenste,
om de Kerkelijke Staat in stand te hou
den, in wiens dienst talrijke Nederlanders
als zouaven het Pauselijk territor glo
rierijk verdedigden. Men treft er nog de
kamer aan, waar zijn moeder hem de eer
ste zorgen wijdde en er is tevens een in
teresante verzameling van Pio None-relie
ken. 's Pausen naam leeft voort in een
instituut voor sociaal werk het „Opera
Pia Mastai", eens door hem aan zijn ge
boortestad geschonken. Dit Palazzo Mastai
(Pio None heette graaf Giovanni Maria
Mastai) alleen is alleszins een bezoek aan
Senigallia waard. Het kleine museum er
in bevat een aantal kunstwerken en per
soonlijke herinneringen aan de Paus en
zijn familie, de graven der Mastai. Het
paleis dateert uit de zeventiende eeuw.
Senigallia levert wel een treffende illu
stratie van de onlangs door een Italiaans
oudheidkundige geponeerde stelling, dat
aan al het schone en belangwekkende,
hetwelk officieel geboekt staat op het
Aipennijnse schiereiland, nog oneindig
veel meer zal kunnen worden toegevoegd,
als de nodige fondsen geschikbaar zou
den zijn, om overal opgravingen te doen
en herstelwerken te verrichten, te restau
reren. wat vooral in de meer afgelegen
gedeelten van het land verwaarloosd werd
maar nog steeds grote waarde bezit.
Inderdaad, er komen uit Italië ook tel
kens weer berichten over nieuwe vond
sten, die onwillekeurig de vraag doen stel
len, hoe het mogelijk is, dat in de loop
der eeuwen niet alles aan het daglicht is
gebracht.
Dit geldt niet alleen voor de pre
historische en de antieke geschiedenis.
Menig stadje is een ware schatkamer,
waarvan de inhoud vergeten werd. omdat
er overal zoveel schatten vielen aan te
wijzen. Er valt in Italië zoveel te zien en
te bewonderen, dat men zich overigens
afvraagt, of het wel nodig is, al hetgeen
vergeten werd aan ons te presenteren. Tal
van prachtige, oude gebouwen dienen tot
ziekenhuis, kazerne, zelfs als gevangenis.
Stuk voor stuk zijn ze pronkjuwelen. Maar
waarom zou men ze nog toevoegen aan
het reeds immens kostbare en uitgebrei
de erfdeel der vaderen?
Maar wie, zoals wij, in een stadje als
Senigallia monumenten van bijzondere
schoonheid ontdekten, geeft het de men
sen daar toe, dat zo Italië dan reeds te
veel biedt, om in een -mensenleven te be
kijken en te bewonderen het desondanks
voor de stad zelf en de bezoekers ervan
alleszins verantwoord is al hetgeen ver
waarloosd werd, weer in goede staat te
brengen. Het vormt een grote, toeristische
attractie en kan vele badgasten, die zich
geen vermoeiende en dure reizen naar de
grote kunstcentra willen of kunnen ver
oorloven, een denkbeeld geven van een
grootse historische en artistieke traditie.
Heel zakelijk kan men zeggen weI;tip
ten het in de aanvang aan niet alleen
zee en strand moeten de mensen naar
Senigallia trekken, maar ook het schone
en het interessante. Beide zullen het. tot
de koningin der badplaatsen van de Ri
viera di Levante maken, zo zegt men in
Senigallia.
Voor ons zal Senigallia blijven leven als
het stadje, dat zo onaanzienlijk leek,
op het eerste gezicht en bij nader on
derzoek, hetwelk nolens volens verricht
werd, een openbaring bleek.
Laten we u even binnenvoeren in het
prachtige barokkerkje della Croce, ofwel
van 't H. Kruis. Het is 'n Juzuïetenkerk
en de Jezuïeten hebben niet alleen in Ro
me, Venetië en Napels pronkjuwelen van
deze weelderige kunst laten neerzetten.
Senigallia gaat groot op dit bijna unieke
meesterwerk, waarin letterlijk alles zwaar
E3
Ons allen is het leven gegeven om
er iets van te maken. Daarbij zit het
'm niet in de lengte, want St.-Anto-
nius bijv. was 36 jaar, toen hij zjn taak
hier op aarde had volbracht. En nog
binnen het jaar werd deze Franciscaan
heilig verklaard. Aangezien niemand
weet, hoeveel tijd hem zal worden toe
bedeeld, is het zaak de dagen goed te
besteden.
In dit verband wijzen we nog eens op
het woord van mgr. Bekkers bij de
opening van het Maria-congres in Nij
megen inzake levenshouding nl. dat zo
als Maria Haar jawoord gaf, toen Haar
werd gevraagd de Moeder van God te
worden, wij ons jawoord moeten geven
bij de vervulling van de opdracht, die
wij in het aleven hebben gekregen.
is verguld: de muren, de zoldering (rijk
bewerkt) de altaren. Het klinkt bijna on
gelofelijk en zo bij de eerste indruk zou
men zeggen, dat het niet echt mooi kan
zijn. Maar ga naar Senigallia en begeeft
u van de Piazza Roma naar de stille hoek,
waar de Santa Croce heel bescheiden bij
na verborgen ligt. Treed naar binnen, ver
toef er meer dan een wijle en u zult een
onvergetelijke indruk mee naar huis ne
men.
Denk niet lezer, dat we u nu zullen
gaan vermoeien met het opsommen en be
schrijven van alle mooie dingen, die in
Senigallia te zien zijn. Neen, dit wordt
geen hoofdstuk van een Baedeker. We
verzoeken u slechts, te delen in onze ver
wondering en verbazing, toen we op een
tochtje door een fraai golvend heuvelland
vol wijngaarden en rustieke boerenwo
ningen, over landweggetjes, die als het
ware door ravijnen van groen liepen en
waar men op de hoogste punten de zee hel
dergroen zag kleuren, opeens stonden voor
de fraaie kerk van Santa Maria delle Gra-
zie, een half uur buiten Senigallia gele
gen. In deze kerk hangt, zo maar boven
het altaar, een chef d' oeuvre van de gro
te schilder Perugino, een Madonna met
kind, gezeten op een troon en van heiligen
omgeven. Elk vaderlands museum zou
rijk zijn met zulk een schilderij, waar
van de imposante afmetingen zich paren
aan een indrukwekkende compositie. En
aan deze kerk grenst een klooster met
twee kloosterhoven, helaas deerlijk ver
vallen, die mits gerestauréerd, tot de ge
ijkte schoonheden zouden kunnen worden
gerekend, waarvoor Baedeker een aantal
sterretjes heeft gereserveerd. Helaas, mar
meren plavuizen met oude inscripties die
nen er, om grote putten in de bodem te
bedekken, 'n Pittoreske fontein spuit niet
meer. Langs de wanden slingeren zich
guirlandes van groen. Uit, 'n raam, waar
voor eens wellicht een kloosterling medi
teerde, hangt het bonte wasgoed van de
vrouw van de concierge. Een dezer kloos
terhoven heeft een deur, van een zware
grendel voorzien. Om te voorkomen, dat
vandalen er stukken uit weghalen.
Voor het bezit van de Santa Maria delle
Grazie zou elke vaderlandse stad een
miljoen of meer over hebben. Hier in Se
nigallia voltrekt het verval zich steeds
meer, tot wellicht een opgeschrikte bur
gerij de gelden bijeenzamelt, om tot een
grondige restauratie over te gaan. De
plaatselijke V.V.V. zou hiertoe graag het
initiatief willen nemen. Maar, waarom
wél de Santa Maria en niet zoveel andere
artistieke en historische monumenten,
zullen de mensen in Senigallia zich af
vragen.
InderdaadWaar is het begin en waar
is het einde? En hoeveel zal Senigallia
worden toebedeeld, indien de voorstan
ders in Italië van een grootscheeps her
stel van al wat verwaarloosd is, tenslotte
hun zin zullen krijgen en de regering de
hiertoe nodige miljoenen, ja miljarden li-
res zal willen voteren? Het is vooralsnog
een probleem.
Doch genoeg. We vertellen u nog, dat
Senigallia een groot, oud vestingkasteel
rijk is, de Rocca Roveresca, (in 1480 ge
bouwd) dat gelukkig in goede staat ver
keert en een van de voornaamste beziens
waardigheden van de stad is. Het stadhuis
met de Neptunusbron ervoor is het opof
feren van een morgen of middag waard,
zelfs als de Italiaanse zon schijnt. En wan
neer men zich dan nog even in de historie
van de stad verdiept heeft, krijgt alles
meer reliëf en meer cachet. De historie..
Ze begon omstreeks het jaar 400 vóór
Christus, toen de stad gesticht werd door
de genoemde Galliërs. Vermoedelijk heeft
er evenwel ter plaatse, hier langs de ri
vier de Misa, een Etruskische nederzetting
bestaan, in de prehistorie. Tweemaal
werd Senigallia verwoest. In 469 door de
Gothen en in 764 door de Longobarden.
Macchiavelli heeft de z.g. Strage di Seni
gallia beschreven, het bloedbad, waar
mede de beruchte Cesare Borgia wraak
nam op hem ontrouw geworden legeraan
voerders. De stad werd telkens uit de
brokstukken van haar eigen ruïnes weer
opgebouwd. Er lopen nog oude muren
doorheen en in het voormalige Ghetto
wordt men er door koopmanshuizen aan
herinnerd, dat in Senigallia eens de oudste
jaarmarkt van heel Italië gehouden werd,
mensen uit Montenegro, Albanië, Bos
nië en Griekenland kwamen, tot in de
vorige eeuw, gekleed in de bonte dracht
van hun land, zodat Senigallia zelfs door
buitenlandse schrijvers toentertijd hoge
lijk geprezen werd als een der interes
santste steden langs de Adriatische Zee,
De kamer in het Palazzo Mastai,
waarin Paus Pius IX (Pio None)
geboren werd, op 13 mei 1792.
De kinderen van Senigallia vertellen elkander, dat de bronzen eenden van
deze bron vroeger met kostbare robijnen ingezet waren, maar dit is een
legende.
De Franse luchtvaart
pionier Henry Farman is
dezer dagen na een lange
ziekte in zün woning in
Parijs overleden. Hij is 84
jaar geworden.
Farmans naam is on
verbrekelijk verbonden
met de heroïsche begin
tijd van de luchtvaart. Hij
begon zijn carrière op de
weg en wel in de wieler
sport. Samen met zÜn
broer Maurice brak hij in
1894 alle records voor tan
dem. Hierna begonnen
Henry en Maurice te ex
perimenteren rnet lucht
ballons en zweefvliegtui
gen, doch aanvankelijk
zonder succes, zodat Hen
ry weer van koers ver
anderde en motoren ging
bouwen. Van motoren
kwam hij op auto's, doch
hij keerde toch weer terug
naar de luchtvaart. Met
toestemming van de Fran
se militaire autoriteiten
bouwde hij een houten
vliegtuigloods op een ter
rein te Issy-les-Mouli-
neaux. Daar construeerde
hij een tweedekker, die
500 kg woog en waarmee
hij op 7 oktober 1907 een
sprong van dertig meter
maakte. Dezelfde maand
slaagde hij erin zijn toe
stel 52 seconden in de
lucht te houden en een
afstand van 771 meter af
te leggen. In januari 1908
boekte hij een nieuw
succes. Hij vloog met zijn
toestel een kleine bocht
om een paal.
Na dit begin vestigde
hjj in korte tjjd een aan
tal records: De eerste
vlucht met een passagier,
een afstandsrecord van
1241 meter, hoogterecords
van tien meter en later
van 25 meter, de eerste
vlucht tussen twee plaat
sen (Bouy-Reims). Hij won
de „Grand Prix d'Avia-
tion" en in 1909 de
Michelinbeker.
Samen met zijn broer
bouwde Henry Farman.
toen zijn eerste vliegtuig
fabriek waar hij o.m.
de beroemde „Goliath"
bouwde, die in 1919 van
Frankrijk naar Dakar
vloog.
In de eersite wereld
oorlog vlogen verschei
dene Landen met Farmans.
een naam die, evenals
Fokker In Nederland, een
begrip was geworden.
Het officie van morgen is wel zeer
bijzonder op die plicht „iets van het
leven te maken" ingesteld. Natuurlijk
wéér niet zonder de talrijke verzoeken
om medewerking van Boven. Zo bidden
we morgen: Verleen ons de geest van
altijd te denken en te doen, wat goed
is, opdat we volgens Uw wil mogen
leven. Zonder U gaat dat niet.
En voorts: Wees mijn beschermer
en een toevluchtsoord. Moge ik niet
te schande worden. Red uw nederig
volk. Aanvaard de gaven, opdat we
door de krachtige werking van Uw ge
nade in het tegenwoordige leven hei
lig worden en tot de eeuwige vreug
den geraken.
Zo vragend, kunnen we proberen,
eerlijk boek te houden. Om niet uit
eindelijk het verwijt, te krijgen van een
oneerlijke rentmeester te zijn geweest.
St.-Paulus wordt ten aanzien van
onze levenshouding bijna vanzelfspre
kend ook weer aan het woord gela
ten.
Niet naar het vlees leven. Maar door
de geest de werken Van het vlees do
den. Derhalve onthechting en zelfver
loochening. Niet maar het lichaam al
les gunnen in zelfgenoegzaamheid. Met
het grote, ellendige vergeten van an
deren.
Ook hier spelen bij alle aanvechtin
gen tot gemakzucht, eigen tevredenheid
en allerlei materiële genoegens de
liefde tot God en de naaste een hoofd
rol.
Er zijn mensen, die zo gemakkelijk
verklaren. Ik doe geen kwaad. Maar
dat is nog geen goed boekhouden. Er
moeten positieve posten van goed doen
in ons levensboek voorkomen.
WEL DOEN in duizenderlei opzicht,
dat is he1 jrote werk. Dat werk zet
aan voor J- eindafrekening.
De Israëlische minister-president, Ben-
Goerion, heeft gisteren twee van zijn
hoogste medewerkers naar West-Europa
en Washington gezonden om daar wapens
te kopen.
Een van de twee is de directeur-gene
raal van het ministerie van Defensie,
Peres, die naar Parijs is vertrokken. De
tweede is Eban, ambassadeur in Washing
ton, die minder dan 36 uur na zijn aan
komst in Israël, waar hij zijn verlof zou
doorbrengen, al weer op weg was naar
Washington.
In kringen, die nauwe betrekkingen met
de minister-president onderhouden, is ver
nomen, dat Ben-Goerion van oordeel is,
dat Israël zijn militaire uitrusting op kor
te termijn moet verbeteren met het oog
op de voortdurende aanvoer van moderne
Russische wapens naar de Verenigde Ara
bische Republiek.
Bij het ministerie van Buitenlandse Za
ken in Den Haag is gisterenmiddag een
telegram ontvangen van het Nederlandse
gezantschap te Bagdad. Er werd in ge
meld, dat het gezantschapspersoneel en,
voor zover bekend, ook de Nederlandse
kolonie in Irak het goed maken.
(Advertentie)
t s*f j»W
(Van een medewerker)
„Indonesië is voor ons, Nederlanders,
nu wel helemaal voorbij-" Dat is de me
ning van de heer A. Dado, voormalig
planter in Indonesië, een van de vijf Ne
derlanders, die met hun gezin naar Ma-
reeba in Noord Queensland, in Australië,
zijn gekomen om er tabak te kweken.
„Niet omdat we last hadden van de be
volking, maar het waren de communis
ten, die agressief werden. Wij hadden de
overtuiging gekregen, dat we beter Indo
nesië konden verlaten, omdat we voel
den dat we er op den duur toch door de
communisten uitgepest zouden worden.
En toen we een brief kregen van de mi
litaire autoriteiten, dat men niet meer
voor onze veiligheid kon instaan, hebben
we onze spullen maar gepakt en zijn we
naar Australië gekomen. We hopen in de
tabak een goede bestaansmogelijkheid te
vinden."
Vijf mannen met hun gezinnen, drie uit
Nederland en twee uit Indonesië. Het is
proberen, maar toch ook weer niet hele
maal een gok. Tabak doet het namelijk
best in Noord-Queensland en er zijn al
aardige resultaten bereikt, al is men er
nog niet zover als men graag zou willen.
De bedoeling van deze planters is in
Australië tabak te kweken, die kan con
curreren met de beste soorten van de we
reld. En hier juist ligt de kans voor de
Nederlander met zijn planterservaring in
de tropen. In Australië zijn deze Neder
landers nu aan het trachten het nicotine
gehalte in de tabak op te voeren, waar
door deze pittiger wordt.
Tot nu toe was hèt kweken van tabak
vooral in handen van Italiaanse immigran
ten, maar dat is langzaam aan het ver
anderen. De Italiaan staat in Australië
wel bekend als een harde werker, maar
omdat hij het vooral doet met zijn han
den, is de kwaliteit van de tabak niet
verbeterd. Door nu voor het merendeel
Noord-Europeanen aan te trekken, van
wie men weet, dat zij goed kunnen sa
menwerken, hoopt men in enkele jaren
zowel de kwaliteit als de kwantiteit be
langrijk te kunnen opvoeren. Zowel de
Australische als de Nederlandse autori
teiten wachten met belangstelling op de
eerste resultaten van het experiment der
Nederlandse planters. Dat men er veel
van verwacht blijkt wel uit het feit, dat
alle mogelijke medewerking van hoger
hand werd verleend.
„We hadden het nooit zover kunnen
brengen", aldus de heer Dado, „wanneer
men ons niet met deze geweldige hulp
(Van onze weerkundige medewerker)
Verleden jaar was het alleen nog in de
eerste week van juli zomers, maar daar
na hadden we bijna elke ^agen regen en
koel weer. Dit jaar gedraagt de juli
maand zich belangrijk gunstiger. Na het
stormachtige weekeind heeft het weer
zich belangrijk verbeterd. Een hogedruk-
gebied, dat nu langzaam over onze om
geving en Duitsland naar het oosten trekt
veroorzaakt zonnig en warm zomerweer.
De wind tussen zuid en zuid-oost zal
morgen nog iets warmere lucht aanvoe-
rewaarbij in een groot deel van ons
land de temperatuur tot 25 28 gr. C. zal
stijgen. De vele vakantiegangers kunnen
dus dit weekeinde weer volop van het
weer genieten en ook de zon zal daarbij
aanwezig zijn. Ook langs de gehele Ne
derlandse kust mogen wij Drachtig weer
verwachten, waarbij de temperatuur van
het zeewater tussen 16 en 17 gr. C.
Schommelt.
had bijgestaan, in woord en geld, o.a.
van de manager van de Commercial Bank
en het makelaarskantoor Auer and Har
vey. En vooral niet te vergeten een
katholieke pater.
De Nederlander met ervaring in In
donesië is erg populair in Australië en
men hoopt in Mareeba dat er nog velen
daarheen zullen komen.
De heer De Moor van de Immigratie
dienst komt spoedig naar Mareeba om te
zien wat er gedaan kan worden om meer
Nederlanders te plaatsen in dit district.
De bedoeling is, dat zij op een farm daar
gezamenlijk zullen werken, leren en er
varingen opdoen om later zelf grond aan
te kopen en een eigen farm te beginnen.
In november van dit jaar zullen in Ma
reeba gronden worden verloot, welke
zullen worden bevloeid door het water
van de pas in werking gestelde Tinasroo-
dam. Deze farms worden dan verpacht
voor 99 jaar, maar het is mogelijk ze in
eigendom te krijgen.
Nivea ultra-olie is 'extra *ersterkt'
en laat alleen de gezonde stralen
van de 2on door. Verkrijgbaar in
flessen met praktische, geribbelde
zijkant (ligt vast in de hand). Met
handig plastic zakje voot vlekwcij
opbergen.
Be int fits fO.95
normale fles f 1.50
grote fles f 2.50
Het strand met de pier van de bad.
plaats Senigallia aan de Adriatische
Zee.
mm
V:
