in de bergen vin
PUZZEL
en Vakantie
n
Rotterdamse Graanmarkt
ONZE DAGELIJKSE
Pitoreske dorpen en
vriendelijke dorpelingen
De onschuldige
moordenaar
v B
1
4
Spoorwegongeluk in
Vilvoorde: vijf doden
Mgr. W. Mutsaerts
assistent-bisschop bij
Pauselijke troon
RUMOER IN HET
NABIJE OOSTEN (V)
ZATERDAG 19 JULI 1958
FACIA A 6
L 7^*f\
15. PEECU&>-SToVj€
1011- I $96
(Van onze reiscorrespondent)
BEIROET, juli.
Niemansland is een kilometers diepe strook grond in de bergen, waar
zich noch rebellen, noch regeringstroepen bevinden. Men komt er
met een auto natuurlijk vrij gemakkelijk in, op voorwaarde,
dat men buitenlander is. Libanezen, die er niets te maken hebben,
worden niet door de wachtposten van het leger doorgelaten, terwijl
de mensen, die er wonen, pas na een minitieuze controle van papie
ren, kleren en koffers mogen passeren.
Met een taxi was ik naar Niemansland gereden, dat zo'n kilometer of
vijftien buiten Beiroet begint. Mijn doel was rebellenleider Kamal
Joemblatt te vinden, die juist een nieuw offensief had ingezet. Om
deze reden had men mij aangeraden niet naar zijn landhuis in Mukh-
tara te gaan. Als ik op de bonnefooi de Choefs zou doorkruisen, had
men mij gezegd, zou ik hem zeker op het spoor komen, want volgens
berichten had hij zich bij zijn troepen aangesloten.
Koerend geluid
Misschien
Dromerige blik
Grote Chrysler
Geen partij
Wapens verstopt
Oplossing van gisteren
door
AGATHA CHRISTIE
Slaven
en slavendrijvers
21. In 1517 geeft Karei V zijn beruchte Asiento uit. Met die
officiële vrijbrief bij de hand zullen om beurten de Hollan
ders, Engelsen, Portugezen en Spanjaarden en slaven-import
voor Cuba en omstreken verzorgen.
In Afrika heerst de angst. Negers worden uit hun dorpen
gesleurd, in smerige ruimen gegooid en na een helse, weken
lange tocht komt de Amerikaanse kust in zicht.... De groot
ste mensenjacht in de geschiedenis.. „Ik weet niet", zegt St.-
Bernardus, „of die koffie en die thee van Cuba onmisbaar
zijn voor Europa. Ik weet alleen, dat die twee produkten voor
twee andere werelddelen een ramp zijn
22. Een Portugees schrijft ergens koudweg en zo honds
mogelijk: „Een slaaf heeft maar drie P's nodig: Pao, Pao en
Panno, oftewel de zweep, een vod en een stuk brood. De rest
is luxeAls een neger de sadistische streken van zijn beu
len niet meer kan uithouden, vlucht hij de bossen in. Haalthij
het, verscheuren de honden hem niet en vergiftigen de insek-
ten hem niet, dan is hij toch een outlaw, een vogelvrije, een
levende schietschij f
23. Harriet Beecher Stowe schrijft haar Uncle Tom's cabin.
De negerhut van Oom TomHonderden lopen er warm voor.
Duizenden, miljoenen. Ze eisen de afschaffing van de slaver
nij. Maar de wereld, die zich christelijk noemt, laat een der
gelijk winstgevend bedrijf niet graag schieten
Wat Harriet Stowe geschreven heeft, laat velen niet meer los.
Volgens Abraham Lincoln is ze „een klein domineesvrouwtje,
dat op haar eentje een veel te zware oorlog voert
AviM Ttj 24
24. Even na de Grote Revolutie in 1789: Een wetsvoorstel
wordt er door gesleeptOp Franse bodem geen slavernij
meer. Maar over de overzeese gebiedsdelen geen letter. Het
is zo toch al gewaagd genoeg. Maar een tijdje later komt er
en nieuwe wet vrij: Totale afschaffing van de slavernij in
alle Franse streken.
BIJ DE REBELLEN
Met een grote kaart van de Schoefs
om Beiroet op de schoot zat ik naast de
chauffeur, die zich alles behalve rustig
voelde- De stilte en de verlatenheid bui
ten waren dan ook van een sombere
dreiging, ondanks de zon, die, als ge
klonken in koper, aan de hemel stond en
de verrukkelijke zang der vogels.
Zelf verkeerde ik trouwens ook voort
durend in spanning. Niet omdat ik bang
was, dat er plotseling een geweersalvo
tussen de bergwanden zou daveren,
maar omdat ik een dag eerder met ei
gen ogen had gezien, dat de opstande
lingen niet schromen bepaalde wegen te
ondermijnen.
De smalle weg, die de auto volgde en
die kronkelend om de hoge kam van een
berg had geleid, ging, bij een plateau,
dat een prachtig uitzicht op een vallei
bood, plotseling in een onberijdbaar
zandpad over. En terwijl ik buiten, met
de kaart in de hand, over de te volgen
richting delibereerde, hoorde ik, tussen
het gekwinkeleer van vogels, een koe
rend geluid, dat op verschillende plaat
sen in het dal werd overgenomen.
„Er moeten hier mensen in de buurt
zijn," fluisterde de chauffeur. ,Hoor
maar ze waarschuwen elkaar...."
Hoewel ik aanvankelijk in de aanwe
zigheid van duiven Imd geloofd, nam ik Niet aueen de dorpjes in de Choefs zien
te'meer Salrhij in debergenw™groot er VÜtoresk uit, maar ook de Druzen,
licht, maar U en uw mannen zijn toch
Druzen, nietwaar?
De moektar liet me nog een kop thee
inschenken en verstond zich toen lang
durig met de notabelenv an het dorp, die
in de kamer zaten.
Ten laatste zei hij: „Okay, u krijgt
uw zin Ik zal proberen u bij Joemblatt
te brengen.. Hij is hier misschien
wel in de buurt, want vanmorgen heb
ik hem nog in deze kamer gesproken..
Ik kan u echter niets beloven., 't Kan
best zijr-, dat hij weer thuis is.."
Met twee vertrouwelingen van de
burgemeester ging ik op stap. De weg,
die de auto gaan moest, kronkelde
steil naar beneden en toen we een tijd
lang in het dal naast een. snelstromend
riviertje hadden gereden, sloegen we
een zandpad op. dat bezaaid lag met
grote stenen.
De wagen hotste hier nog maar nau
welijks overheen, of de chauffeur werd
van achter een dichte haag aangeroepen.
Hij stopte en op de auto liepen toen twee
jonge rebellen af, een wollen muts
scheef op het hoofd en de volle bande
lieren strak over de borst gekruist. Met
het geweer in de aanslag vroegen ze
naar onze papieren, welke, tezamen met
de mondelinge toelichting van onze gid
sen, goed genoeg bleken te zijn om ver
der te kunnen rijden.
Voor een huis, waaraan niets ver
dachts was te zien, hield de auto stil.
En na in een van de kamers gefouilleerd
te zijn, werd ik in een olmenrijke tuin
geleid, waar de vogels jubelden als in
een paradijs.
Onder een oude perzikboom, waaraan
goudgele vruchten hingen stond een
groepje heftig pratende mannen. Enke
len van hen kwamen, meteen toen ze
me zagen, op me af en de rest stopte de
conversatie om me kritisch te kunnen
opnemen. De oudste was misschien vijf
tig, de jongste twintig jaar en allen
droegen wapens.
Allen?
V
Nee, toch niet. Een van hen, een slan
ke, donkere man van midden veertig,
bezat, voor het oog althans niets om
zicht te verdedigen. Hij werd met veel
égards door de anderen behandeld en
zijn slordig hangende jasje getuigde van;were tendens, kwamen sinds j.l. maandag
een sympathiek aandoende nonchalan-1 de berichten los over de politieke situa-
ce. tie in het Midden-Oosten en naarmate de-
Het was duidelijk voor mij: dit was
Kamal Joumblatt. de aan de Sorbonne
gestudeerd hebbende Libanees, die als
feodaal heer over de Choefs regeert. Hij
had de blik van de intellectueel en soms
leken zijn ogen verbaasd te staren- Als
ik hem in Parijs ontmoet zou hebben,
had ik hem misschien voor een werklo
ze filosoof versleten. En als ik niet ge
weten had, dat de Druzen. die hij leidt
voor hem door het vuur gaan, zou ik
misschien gemeend hebben, dat hij zelf
nauwelijks iets van al dat wapengeklet
ter begreep.
Joumblatt greep nadenkend naar zijn
hoofd, toen hij van mijn komst hoorde
En na zich met een paar van zijn man
nen te hebben verstaan, kwam één van
hen op me af en deelde me in perfect
Frans mede, dat de rebellenleider maar
„een enkele minuut" voor me had, doch
dat hij, zodra het offensief beëindigd
was, gaarne bereid was me voor een on
derhoud in zijn landhuis in Mukhtara
te ontvangen.
Ik vroeg hem dan ook snel hoe de
stand van zaken op het ogenblik was en
of er nog gevechten geleverd werden
„Gevechten zijn er te over", blufte
Joumblatt. „Elke dag wordt er op tien
tallen plaatsen in het land gevochten..
Mijn mannen stellen zich echter dapper
te weer tegen de aanvallen der •rege
ringstroepen en hebben nog geen duim
breed van wat ze bezet houden, prijs ge
geven.
Gelooft u in een spoedig vergelijk?"
„Dat ligt er aan," antwoordde Joum
blatt voorzichtig. „Als Chamoen ver
dwijnt, is er geen reden meer voor ons
om te blijven schieten Als hij daaren
tegen aanblijft, leggen we de wapens
niet neer en dan kan het wel eens een
langdurige affaire worden
„Het spijt me," voegde hij er haastig
aan toe, „ik moet helaas onmiddellijk
weg.. Kom dus maar naar mijn huis,
als u nog iets weten wil, want over
twee dagen zit ik daar weer..
Een vriendelijk handdruk volgde en
weg snelde de man, die met Saeb Sa
lem, Hoessein Ueini, Abdoellah Jaffi en
nog enkele andere, politici de opstand
in Libanon leidt.
Eenxgrote Chrysler, die zoevend op
trok, was het laatste, dat ik van hem
zag
LINK VAN BRUGGEN.
Vijf mensen zijn vrijdag om het l®"
ven gekomen en een twintigtal min of
tneer ernstig gewond bij een spoor
wegongeluk op het station van V»'"
voorde bij Brussel.
Omstreeks 1 uur 's middags ont
spoorden op het station twee wagons
van een elektrische sneltrein van Ant
werpen via Brussel naar Charleroi,
vermoedelijk door het breken van een
koppeling; een der wagons kantelde.
Een ploeg wegwerkers, die in de buurt
bezig was, verleende de eerste hulp.
in afwachting van ziekenauto's, politie
en rijkswacht, die onmiddellijk gealar
meerd werden.
De doden en gewonden zijn naar het
ziekenhuis van Vilvoorde overgebracht-
Onder de gewonden bij het spoorweg*
ongeval te Vilvoorde bij Brussel gisteren,
dat aan vijf personen, Belgen, het leven
kostte, bevond zich ook de 16-jarige in
Amsterdam geboren, do h in Antwerpen
woonachtige Diana Wegloop. Er wordt
geklaagd over de riechte toestand, waar
in zich de lijn BrusselAntwerpen ba'
vindt. De meeste wagens f'ateren nog uit
1935, toen de elektrische spoorweg in
gebruik werd genomen. Het Is zelfs ~>P
bepaalde trajecten van 'ie lijn niet mo
gelijk een krant te lezen, zo wordt me°
door elkaar gerammeld. Er wordt bij
de regering op aangedrongen, dat zij een
grondig onderzoek zal instellen om de
lijn aan de nodige eisen van het moderne
verkeer te doen beantwoorden.
Mgr. W. A. M. Mutsaerts, bisschop van
's Hertogenbosch Is door de Paus be
noemd tot assistent-bisschop bij de Pause
lijke troon. Mgr. B. Alfrlnk, aartsbis
schop van Utrecht, heeft hem Rit mee
gedeeld tijdens de vergadering van het
voltallige episcopaat, die gisteren In Den
Bosch werd gehouden.
(Bericht van A. Bosman N.V.
Graanmakelaars, Rotterdam)
In de afgelopen week is er in de graan
markt een situatie ontstaan, welke sterk
deed denken aan de Suez-crisis. Nadat
aanvankelijk de markt in een rustige stem
ming verkeerde, eerder met een iets flau-
gebracht en de daar in zwang zijnde ge
bruiken kende.
„Laten we ze dan gaan opzoeken",
drong ik aan, „want zo komen we ook
geen stap verder.."
En inderdaad, de chauffeur had gelijk
gehad. Toen we, na eerst een paar hon
derd meter te zijn teruggereden, een
steile weg naar beneden afsloegen, be
vonden we ons weldra in een dorp, dat
in een natuurlijk gewaad van blauwgroe
ne ceders was gestoken.
De eerste ogenblikken liet zich nie
mand zien, maar al spoedig kwam er een
aarzelende jongeman op de auto af, die
ons al van verre de overal in Libanon
gehoorde groet: ,Ma-Salam" (Vrede zij
met n") toeriep. Toen we de zelfde
woorden geretourneerd hadden, verliet
een stroom van zeker honderd dorpelin
gen de huizen, de moektar, de burge
meester voorop. Hun gezichten stonden
opgewekt en blü en ik kwam handen te
kort om aan de meer dan onstuimige
plichtplegingen deel te nemen.
Het verhaal was gauw verteld en wel
door de onderwijzer, Joesoef Dohas, die,
voor een dorpeling tenminste, een aar
dig mondje Engels sprak- Ramkala
heette zijn dorp en het was al vijf dagen
van nieuws over de opstand verstoken.
Ja, de rebellen waren er verschillende
malen doorheen getrokken, de laatste
keer een dag te voren, die van vroeg tot
laat in het teken van de rollende donder
van geweer- en mortiervuur had ge
staan.
De moektar was echter verstandig ge
weest, want hij had noch de partij van de
rebellen, noch die van de regering ge
kozen, omdat niemand per slot van re
kening weten kon hoe het balletje ver
der zou rollen.
„Heeft u wensen," zei hij, toen ik me
wat uitvoeriger geïntroduceerd had en
nog te horen had gekregen, dat tk, staan
de op het rotsplateau, al was gesig
naleerd, doch dat de verrékijker niet
had kunnen verklappen of ik een came
ra of een sten-gun voor de borst had
hangen.
„Nee," zei ik, „helemaal niets, als
zou ik wel graag een glas water willen
hebben..".
Nog geen minuut daarna bracht men
ons een grote pot thee en een dienblad,
waarop twee porseleinen kopjes ston
den. Ze kwamen uit de pronkkast van
de moektar,, beduidde men ons, en om
dat we „als de duif van Noach", een
blijde boodschap hadden gebracht, zou
het hun een grote eer zijn, als we er uit
dronken.
Een bijna aandoenlijk incident deed
zich nog voor, toen we, door de moektar
in de „goede richting" gewezen, weg
wilden rijden. De onderwijzer, die om
een lift naar een naburig dorp had ge
vraagd, werd namelijk door een jongere-
broer tegen gehouden, toen hij de knop
van het portier al in de handen had. En
hoe hij ook tegensputterde en mij voort-
die er wonen.
durend Het verklaren, dat het niet ge
vaarlijk was, hij mocht niet mee, getuige
de vele handen, die weldra op zijn schou
ders werden gelegd en de even zovele
armen, die hem ruw van de auto weg
trokken.
De beste tip, die ik in Ramkala ge
kregen had, was dat ik waarschijnlijk
geen gewapende rebellen op mijn weg
zou ontmoeten.
„Kijk," had de onderwijzer gezegd,
„als us traks in het" volgende dorp, Noe-
ma Hala, komt, zit u midden in een re-
bellennest, zonder het misschien te mer
ken.. De mannen, die u daar zult
zien rondlopen, zijn dezelfde mannen,
die gisteren en misschien nog vanmor
gen in de Choefs hebben gevochten en
die er, als het nodig is, morgen opnieuw
op uit zullen trekkenZe hebben echter
gewone, burgerkleren aan en de wa
pens, die ze op hun tochten meenemen,
hebben ze verstopt.."
Met deze belangrijke wetenschap in
het hoofd reden we naar Noema Hala,
waar zich even de zelfde vertoning als
in Ramkala afspeelde. Enkele inwoners
peilden eerst wie we waren en in hoe
verre we vertrouwd konden worden. En
toen ons het onzichtbare certificaat van
„geen bezwaar" was uitgereikt, werden
we door bijna elk gezinshoofd op de thee
uitgenodigd, hetzij in gebroken Frans
of Engels hetzij in simpele gebarentaal.
Ik ben ten slotte met de burgemees
ter meegegaan, omdat hij me, zoals ik
veronderstelde, de beste informaties kon
geven en ook een positie van macht en
gezag bekleedde. Lang moest ik echter
bij hem trekken, voordat hij werkelijk
iets deed.
„Luister nou eens, burgemeester," zei
ik bij het derde kopje thee, „u weet pre
cies wat ik wil, namelijk Kamal Joem
blatt interviewenIk ben er van over
tuigd, dat u er iets aan kunt doen- Bent
u bereid me een paar van uw mannen
mee te geven om Joemblatt op te zoe
ken?
De moektar keek nogal verrast bij de
ze directe vraag en glimlachte, honing
zoet:
„Hoe weet u, dat ik Joemblatt ken?
U meent misschien in een rebellendorp
te zijn, maar wat blijft er van uw woor
den over, als u zich nu eens in een dorp
bevind, waar de mensen Chamoen steu
nen?.
„In Beiroet heb ik gehoord, burge
meester," loog ik, „dat men in Noema
Hala met de opstandelingen sympathi
seert.. Misschien ben ik verkeerd inge-
Horizontaal: 1 biet, 5 soort stof, 9 Eng.
bier, 10 soort uil, 12 waterplantje, 14 fa
milielid, 15 verhaler, 16 getij, 18 regel,
20 riviermond, 21 Ind. winkel, 23 zang-
noot, 24 tot en met (afk.), 26 deel van een
kasteel, 30 vliegeniers, 33 slot, 34 onzin,
36 doorvaart, 37 hoofd van een komeet,
38 boom, 39 bosgod der Romeinen, 40
dunne, 41 vorm van gerezen, 43 meisjes
naam, 45 op orde brengen, 47 prater, 49
meisjesnaam, 51 onder andere (afk.), 52
land in Europa, 53 vliegveld, 58 deel van
het been, 60 de onbekende, 61 verbrok
kelde, 62 water in Friesland,,63 groet, 65
nobele, 66 drank, 68 strijdperk, 69 inwen
dig.
Verticaal: 1 inhoudsmaat, 2 droom (Fr.),
3 vonnis, 4 hoofd (Fr.), 5 soort wapen,
6 betrekking, 7 deel, 8 stofmaat, 9 bloei-
wijze, 11 hulpkreet, 13 dwaas, 14 moeder,
17 pl. in Drente, 19 pi. in Utrecht, 22 zich
ontsluiten, 23 zangnoot, 25 inhoudsmaat,
27 deel van een schip, 28 aanstonds, 29
bevrachten, 30 soort vaartuig, 31 lang
werpig ronde, 32 slot, 35 deel van het kip-
pehok, 40 elektrisch geladen deeltjes, 41
schamen, 42 winden, 44 strijdmacht, 46
voorzetsel, 48 rondhout, 50 wintervoer-
tuig, 53 meisjesnaam, 54 zwijn, 56 IJs
landse literatuur, 57 deel van Sumatra,
58 maal, 59 dun, 64 kindergroet, 67 en
anderen (afk.).
Horizontaal: 1 brij, 3 mgr., 5 oke, 8 aa,
9 are, 10 o.l., 11 da, 12 blauw, 14 of, 15
kwetsbaar, 18 aha, 19 arm, 20 las, 22 ons,
24 verpanden, 27 1.1., 28 derde, 29 ik, 31
e.a., 32 rie, 33 em, 34 est, 35 ter, 36 dra.
Verticaal: 1 bad, 2 raak, 3 malta, 4 gras,
6 koor, 7 elf, 12 behaard, 13 warande,
16 w.a., 17 a.m., 20 le, 21 spert, 22 onder,
23 ss, 24 vlas, 25 arie, 26 nier, 27 lee,
30 k.m.a.
Altijd een verkwikkend frisse mond in bergen, bos, duin en aan t strand.
Verhoogt de intense vakantie-vreugde. Neem een tube mede op reis.
ze berichten slechter werden, werd de
stemming nerveuzer en ontwikkelde zich
een aankoopgolf in alle artikelen, speciaal
voor stomend goed en nabije afladingen,
zodat de prijzen in enige dagen tijd ca-
f 1,— per 100 kg hoger kwamen te
liggen. De vrachtenmarkt heeft in deze
ontwikkeling de grootste rol gespeeld en
deze markt heeft, tot grote vreugde van
de reders, eindelijk een herstel te zien
gegeven. In hoeverre dit herstel zich zal
handhaven, zal geheel van de politieke
omstandigheden afhangen.
MAIS De ruime positie stomende pla-
tamais heeft de prijsverhoging deze week
niet kunnen tegenhouden. Integendeel,
er waren behoorlijke omzetten, vooral ook
voor Belgische rekening, terwijl de
schaarse offertes op aflading gretig uit
de markt werden genomen. N.-amerikaan-
se mais eveneens sterk verhoogd in prijs-
speciaal op de najaarsmaanden.
GERST Kippengerst bleef bij de alge'
hele tendens achter, maar vooral 3 USA-
gerst heeft ten volle aan de omwenteling
deelgenomen. Spoedige maalgerst noteer
de ten opzichte van begin deze week ca-
30 dollarcents hoger en ook de afladingen
bleven niet achter Enige omzetten In
Altumagerst tegen sterk oplopende pril'
zen. De algemene verwachting is, dat
het Produktschap de heffing voor gerst
dan ook zal verlagen.
HAVER Door het uitblijven van toe
wijzingen van de CCC is Amerikaanse
haver het sterkst gemonteerd. De prij
zen van de toch al schaars stomende po
sitie, liepen sterk op, terwijl ook op afla
ding praktisch niets te koop bleek. Pla-
tahaver voor hoge prijzen naar buiten
verkocht, terwijl alleen de Russen ge
schikt aan de markt bleven, alhoewel d®
markt ook voor deze soort hoger sloot-
MILO MILLET EN GRANIFERO wer
den mede door de aankoopbeweging ge
stimuleerd. Vooral in milocom waren gro
te omzetten in de diverse posities, zodat
ook bij dit artikel de mogelijkheid van
een heffingsverlaging aanwezig is.
ROGGE ondervond nog steeds weinif?
belangstelling van de mengvoederindus
trie, waaraan de nieuwe oogst Inl. rogf?e
niet vreemd zal zijn. Geschikte tweede
hands posten stomend werden door de
industrie uit de markt genomen.
INL. GRANEN oude oogst sporadisch
aangeboden, terwijl het aanbod van de
nieuwe oogst rogge en gerst nog wel eni
ge tijd op zich zal laten wachten.
DE KOEKENMARKT. De vaste stem
ming welke reeds verleden week de koe-
kenmarkt beheerste zette aanvang dez®
week door en er kon zich een levendig®
handel ontplooien in vrijwel alle soorten-
De politieke onrust in het Midden-Oosten
had uiteraard een sterke invloed en be
werkstelligde dat de prijzen per uur ste
gen en de markt in een overspannen toe
stand kwam te verkeren. De laatste d8-
gen kalmeerde men een beetje doordat
men de zeer sterke verhogingen niet meer
volgde en zich hier en daar tweedehand5
materiaal voordeed. Zelfs mededeling®0
omtrent weer verhoogde „aphoros" kon d®
handel niet meer op gang brengen
voorlopig nemen kopers een afwachtend®
houding aan. In Duits tarwe- en rogg®'
voerbloem kwamen enige afdoening®0
voor; offertemateriaal bleef evenwel zeef
schaars. Nieuws over het verstrekken va®
nieuwe exportlicenties wordt nog niet g®'
hoord. Molenafvallen waren eveneen5
vast en de prijzen konden tn een week
anderhalve gulden monteren. Op de
jaarsmaanden hoort men steeds geen aan
bod. Van kopers zijde is er voldoende be
langstelling voor deze posities.
33).
Mary's stem klonk heel koel en uit de
hoogte.
Heb jij het minste recht om mijn
handelwijze te bekritiseren?
Het hele dorp zal er over praten.
Hier is mijn moeder nog geen week
begraven en jij sjouwt alweer de hele
dag rond met die vent.
O, zij haalde haar schouders op. Als
het alleen maar de dorpspraatjes zijn.
Dat is het niet alleen. Ik heb genoeg
van de kerel. Hij is een Poolse jood.
Een beetje joods bloed is nog zo
kwaad niet. Het verlicht, zij keek hem
aan. de zware stompzinnigheid van de
doorsnee Engelsman. Vuur in haar ogen,
ijs in haar stem. Geen wonder, dat het
bloed John naar de wangen vloog.
Mary!.
En? Geen verandering in haar toon.
Het smekende verdween uit zijn stem.
Moet ik hieruit begrijpen, dat je
door zult gaan met Bauerstein te ont
vangen tegen mijn uitdrukkelijke wen
sen in?
Als ik dat verkies.
Dus je tart me?
Neen, maar ik ontken, dat jij het
recht hebt, om mijn daden te bekriti
seren. Heb jij geen vrienden, die ik lie
ver niet zie?
Wat wil je daarmee zeggen, vroeg
hij met onvaste stem.
O zo, zei Mary rustig. Nu zie je dus
wel in, dat jij geen recht hebt om mij
de wet voor te schrijven, wie ik mijn
vrienden mag noemen of niet.
John keek haar smekend aan met een
verslagen blik in zijn ogen.
Geen recht? Heb ik geen recht.
Mary? Zijn stem beefde en hij strekte
zijn handen uit.
Mary.
Eén ogenblik aarzelde zij. Er kroop een
zachtere uitdrukking in haar gelaat, dan
wendde ze zich eenklaps af en zei bijna
woest:
Neen!!.
Zij deed een paar stappen, toen sprong
John haar na en greep haar bij de arm.
Mary, nu was zijn stem rustig.
Ben je verliefd op die vent Bauer
stein?
Zij aarzelde en er vloog een vreemde uit
drukking over haar gelaat. Een uitdruk
king zo oud als de wereld en toch altijd
weer nieuw en jong. Zó kon een sfinx ge
glimlacht hebben.
Zij maakte zich los uit zijn greep en keer
de zich af.
Misschien, zei zij over haar schou
der en liep vlug weg terwijl John als
versteend bleef staan staren. Wat een
ruïne maakte zij van hun leven, wat
een verblindheid en ellende.
Met meer lawaai dan strikt nodig was,
trad ik naar voren en deed expres een
paar dode takken onder mijn voeten
kraken. John keerde zich om. Gelukkig
scheen hij te denken, dat ik zo juist was
komen aanwandelen.
Hallo, Hastings. Heb je het ventje
weer goed en wel thuis bezorgd? Het is
toch een raar kereltje. Weet hij er heus
iets van af?
In zijn goede dagen was hij een van
de beste detectives.
Nou, dan zal het wel zo zijn. Wat
is het anders een beroerde boel.
Vind je dat? vroeg ik.
Grote goden, natuurlijk. Om te be
ginnen die vreselijke geschiedenis. Dan
die lui van Scotland Yard, die je huis in
en uit springen als een duiveltje in een
doosje. Je weet nooit, waar je ze al niet
aantreft. Dan vette „koppen" in alle
kranten, ik wou, dat alle journalisten
Vanmorgen stond er een hele bende aan
hét poorthuisje, alsof ons huis een soort
wassenbeeldenspel van mevrouw Tussau
Is. Bedonderd.
Hou je taai, John, zei ik, het duurt
niet eeuwig.
O, niet? Dan toch lang genoeg om
ons voor altijd te blameren.
Nou, nou, je wordt overgevoelig op
dat punt.
Het is ook genoeg om iemand over
gevoelig te maken als hij achtervolgd en
besprongen wordt door een troep journa
listen en aangestaard door een bende
idioten met vollemaal-gezichten, overal
waar hij gaat of staat. En dat is nog
niet eens het ergste.
Wat dan wel?
John dempte zijn stem.
Heb jij daar nooit over gedacht,
Hastingsvoor mij is het een nacht
merrie gewordenwie het gedaan
heeft? Soms voel ik, dat het een onge
luk moet zijn geweest. Want.... want
wie kan het gedaan hebben? Nu het uit
gesloten is, dat Inglethorpe het deed, is
er niemand anders. Ik bedoel niemand,
behalve een van ons.
Daar had hij gelijk in, dat was genoeg
om nachtmerries uit te fabriceren. Eén
van ons? Ja, dat was de enige uitweg,
tenzijer schoot mij een nieuw denk
beeld door mijn brein. Foei overwoog ik
het. Het werd mij duidelijker. Dat ge
heimzinnige gedoe van Poirot, zijn insi
nuatieshet paste wonderwel samen.
Idioot, die ik was, dat ik niet eerder aan
deze mogelijkheid gedacht had. En wat
was het een opluchting voor ons alle
maal.
Neen, John, zei ik. Het is niet een
van ons. Hoe zou dat kunnen?
Dat weet ik wel, maar wie is er
dan nog anders.
Raad eens.
Neen, ik weet niemand.
Ik keek voorzichtig rond en sprak nog
zachter:
Dr. Bauerstein, fluisterde ik.
Bestaat niet.
Bestaat wél.
Maar hoe ter wereld kon de dood
van moeder hem bevoordelen?
Dat weet ik ook niet, moest ik be
kennen.
Maar dat wil ik je wel zeggen, Poi
rot denkt het ook.
Poirot? Werkelijk? Hoe weet je
dat?
Ik vertelde hem, hoe vreselijk opge
wonden Poirot was geweest, toen hij vef'
nam, dat Dr. Bauerstein die avond
Styles was geweest en ik voegde erbij''
Hij zei tweemaal: Dat verandert
hele zaak. En toen ben ik aan het nade°^
ken gegaan. Weet je wel, dat Inglethof?
pe zei, dat hij de koffie in de hal ha
neergezet? Nou, toen kwam Bauerste10
net binnen. Is het nu niet mogelijk, u®^
de dokter toen iets in de kop heeft 6e'
daan in het voorbijgan?
Hm, zei John, nogal riskant.
Dat wel, maar mogelijk.
Maar hoe wist hij, dat het haar k°*
fie was? Neen, ouwe jongen, die vb®
ger gaat niet op.
Je hebt gelijk. Zo is het niet 8®
beurd. Luister eens, en ik vertelde h®°t
van het monster chocolade, dat Poir°
had laten onderzoeken. ,s
John viel mij In de rede, precies zo®1
ik het gedan had.
Kijk eens hier, dat had Bauerste'
al laten doen.
Ja, ja, daar zit het hem juist. Dat z®^
ik nu ook pas. Begrijp je het niet? B®
f»
w®'
def
erstein liet het onderzoeken, precies.
Bauerstein de moordenaar was,
was er dan eenvoudiger om een anL.ef]
monster choc te nemen en dat te l®1
onderzoeken? En dan ouden ze natuu
lijk geen strychnine vinden. En niem3°
zou er aan denken om Bauerstein te
trouwen en nog een monster te n®°?
Behalve Poirot, voegde ik er met 'a
lof aan toe.
(Wordt vervolg1"'
