Schuurachtige huisjes maar met smaak
ll
4
De roman van een schip, dal zonk
tP.
6 i
Professor ontdekte prachtige
grotten te Caste liana
El leston Trevor schreef een boek
van de zee en van mensen
inschakeling op Gods golflengte
Set stadie der trulli
In glooiend heuvelland
Mino, de gids
In een totaal andere
wereld
M
I
Koninklijk gezin weer
herenigd
ZATERDAG 26 JULI 1958
PAGINA 3
veer
ie mocht menen, dat Apulië wél.onge-
Z1jn zal als Calabrië, het vanouds vali
ne
Ve- <,Jju siruiKrovers oeiaamae neift±
S^st zich ten zeerste Het vormt samen met
Se zijn struikrovers befaamde bergland,
ls om zo te zeggen de hiel, is echter een
j a®l ander land. Het ligt aanzienlijk min-
(j^r duidelijk, maar het kan er warmer zijn
8e&
hoogte en in een gebied als dat van de
Hie:
in menige Calabrische streek. De ber-
van Calabrië stijgen hier en daar tot
a> Waar grote meren zich aaneenrijen, zou
zich ergens in Zwitserland kunnen wa-
Ook 's zomers zijn de bergtoppen er
üeeuwd. Koeien grazen op bergweiden
Watervallen ruisen in donkere wouden,
Aldoor kronkelende beken snellen. Apulië
4arentegen is een heuvelachtige vlakte,
door slechts enkele armzalige waterlopen
doorsneden. Deze vlakten zijn echter vrucht
baar en heden ten dage goed geïrriteerd.
Daardoor is Apulië, in een schier felle en
bijna ongelofelijke tegenstelling met Cala
brië, een rijk land. Omdat het rijk was, bleef
het de.eeuwen door begerenswaardig en in
historisch opzicht is Apulië dan ook onein
dig veel belangrijker dan Calabrië. Omdat
het zo ver van de gewone routes ligt, heeft
men het tot op de huidige dag in de letter
lijke zin van het woord links laten liggen,
gaande van Napels naar Sicilië. De weg door
Calabrië was lange tijd gevaarlijker en daar
door wellicht romantischer. Bovendien de
enige, om Sicilië zo snel mogelijk te herei
ken.
v,Wanneer we zeggen, dat Apulië het centrum Aan een machtig
j ^mannenrijk is geweest, duiden we slechts heel even aan, wat
jHstorie ons in dit gebied te vertellen heeft. Maar we zullen
niet de resultaten van een langdurig speuren in geschiedenis-
v -hen aan onze lezers voorzetten en hem slechts het een en ander
0 n W lieden voor ogen trachten te brengen, met zo nu en dan,
nat het waarlijk niet anders kan, een verwijzing naar het on-
lte *,ecn interessante verleden, waarin een vorst heerste, die de hlan.
tra3'3' oj, 8u*tan werd genoemd, als een Turk leefde met een hele harem
tevens een der meest verlichte despoten van de latere middel
den was.
£dsti \<c I
■«V: 1
Als men Elleston Trevors „Windkracht 10" ter zijde legt, na het
gedurende enkele spannende uren te hebben doorgelezen, denkt
men onwillekeurig terug aan de aangrijpende dagen, waarin de
kapitein van de „Flying Enterprise" heel de wereld in spanning
hield. De kapitein van de „Atlantic Whipper", Kurt Carlsen, slaagde
er niet in, zijn schip te behouden. Hij moest het op het laatste
ogenblik verlaten. Dat lijkt niet erg heroïsch, maar hij constateert
zelf, dat de tijd voorbij is, welke vau een gezagvoerder eiste, het
offer van zijn leven te brengen en tegelijk met zijn schip ten onder
te gaan.
Het schip barstte
Ob$&rm4oi
fï!
ALBEROBELLO,
stadje der trulli
gezien we al
Sb
7 en
't/*8
A.hS
il r*
30
I
8.J0"8
utP
g
tod"
n iiuii it-ii zeerste net vuniu samen mei
en ^et on(ierste gedeelte van de laars
v»"'
au i
anneer we onze zwerftocht door Apu-
v6tK a,nvanS>en, beginnen we met iets te
^rk over Alberobello, het uiterst
^aardige stadje der trulli, waarvan
dig °eP. vooral vanwege die merkwaar-
voor velen de roem van
■i' 'h overstemt. Wie niet veel van Apu-
ag"1 Hm ®et, heeft allicht wel eens iets over
n„ V»'
Ff' oge:
rilï>e
ned'
5nstfjf
/ah
stadje der trulli gehoord of er foto's
®ezien en zich verbaasd over een
s°ort Waarin de mensen wonen als in een
Sft r, sprookjesachtige huizen van Hans
?e\2'rietje. Men zou er de wolf en de
htgr Soitjes willen zoeken of het tot ach-
van een ander sprookje kiezen,
f als men het slechts van horen zeg-
n ent, als wanneer men het met eigen
aanschouwd heeft en gewandeld door
e, kronkelende straten van het
waar je de platte pannen zo van
kunt nemen, om er op te gaan
'aoi/en' alhoewel we dit niemand zouden
'raden.
hi- J
ije,
lak,
op naar Alberobello, het stad-
trulli. Het ligt, laten we dit voorop
der
in het land der trulli. Een hele
jtrjjj reikend van Bari, de stad van Sin-
'td a.as aan de zee, tot diep het binnen-
SIS''
e-s<
iCLc'r
prrf p<
htt0 ln> wordt gekarakteriseerd door de
®ske contouren der trulli, die menig-
'chern n het groen der olijfbomen door
"•h tieren en dan nog meer op een huisje
ï'bajj ns en Grietje lijken dan in Albe-
tent Waar ze een tieel stadje vormen,
tr ns' wanneer men zo'n trullo van
Vg ®ln uit gewaar wordt, of langs de
?ls e„^eens ziet opdoemen, soms zo groot
ge? flinke boerderij en ook als zodanig
h6*1 st 1 ilc' soms als een bergschuur of
ve Vr pÜni2t men zich het hoofd over
bty aag' waar men deze uitzonderlijke
?hat?els nog meer gezien heeft dan op
'VjjJ68 in sprookjesboeken. Opeens
A( ®6n herinnering aan Sicilië op,
'ijko en daarmede gaat een gedeel-
vsrklaring van de oorsprong der
trulli gepaard, welke zich overigens in de
nacht der eeuwen verliest. Er worden
allerlei verklaringen voor gegeven. Wel
licht hebben de mensen in Apulië zo na
verwant aan de Noormannen en Sarace-
nen van Sicilië, aan de volkenvan de
Balkan óók, slechts gebouwd, zoals ze in
hun bakermat bouwden of zagen bouwen.
Des.ondanks staat men in Alberobello
menigmaal verrast stil. Het kan allemaal
als heel doodgewoon worden uitgelegd,
maar de werkelijkheid blijft. Je begrijpt
eenvoudig niet, hoe het bij iemand ooit
in zijn hoofd is opgekomen, om een der
gelijk dak boven zijn hoofd en dergelijke
muren om zich heen te bouwen en te
versieren met zonderlinge tekens, waar
van geen sterveling tegenwoordig nog de
betekenis verklaren kan..
Alberobello ligt langs de grote weg
van Bari naar Taranto, in een glooiend
heuvelland, bovenop een heuvel. en>ele
honderden meters boven de zeespiegel
Men raakt op weg erheen al spoedig met
de trulli vertrouwd. Toch staat men op
het pleintje, dat het middelpunt van het
stadje vormt, even verdwaasd te kijken.
Vooral wanneer men er omstreeks het
middaguur arriveert. Tussen twaalven en
drieën slaapt iedereen in Alberobello, die
het zich veroorloven kan, de slaap des
rechtvaardigen. Ook de niet-rechtvaardi-
gen slapen. Slechts de jeugd vertoont zich
af en toe en aldus kon het gebeuren,
dat uit een heel kleine en een beetje ver
waarloosde trullo een joch te voorschijn
kwam met een kat, het enige levende
wezen in de omgeving, waaraan we iets
vragen konden. Aangezien de kat alleen
miauw zou hebben gezegd, vroegen we
haar niets. Ze zou trouwens misschien
het Albanese dialect gemiauwd hebben,
dat hier in de buurt nog steeds gespro
ken wordt.
Het joch bleek algemeen beschaafd
Italiaans te spreken. .Want het ging op
school. Hetgeen een incident verklaart,
dat we straks zullen verhalen. Tevens was
het hierdoor mogelijk, dat het zich tot een
ijverig gidsje kon ontpoppen, dat alles
van de trulli afwist, behalve datgene, wat
we graag wilden weten. Het had al va
kantie. De scholen in Italië sturen de
kinderen al begin juni naar huis.
Enfin, Mino, zoals het joch mededeel
de te heten, wees ons op onze informa
tie naar een café, naar een petieterig
ijszaakje. Eerst dachten we dat het ijs
boven koffie prefereerde. Maar er was in
Alberobello niets anders. Slechts bij het
station, een eind buiten de bebouwde
kom, zouden we ons aan een espresso
kunnen laven. Vervolgens bracht het ons
achteloos onder de ogen. ons wel even
door het stadje te kunnen gidsen. Nu, aan
gezien we al bii de eerste schreden door
de kronkelstraatjes met allemaal precies
dezelfde trulli dreigden te verdwalen, ac
cepteerden we het aanbod, ons gelukkig
prijzend, niet een dier volwassenen te
hebben getroffen, die in dergelijke stad
jes, waar niet zo heel veel vreemdelingen
verschijnen, al bij voorbaat laten mer
ken, dat goede diensten gewaardeerd die
nen te worden.
Mino wist ons te vertellen, dat de naam
Alberobello afkomstig is van het Latijnse
Silva arboris belli, het woud der mooie
bomen. Er moeten hier vroeger uitge
strekte wouden gelegen hebben, hoofdza
kelijk van eiken. Maar de machtige he
ren, die deze streek veroverden of in leen
kregen van nog machtiger heren, lieten
deze bossen omkappen door lijfeigenen
en krijgsgevangenen en er landerijen van
maken. Nu zijn de heuvelen rond Alde-
robello bedekt met mooie wijngaarden en
even mooie olijvengaarden.
We hebben al opgemerkt, dat de eigen
aardige huizen, die bekend staan als
trulli. maar ook wel casedde worden ge
noemd, herinneren aan soortgelijke bouw
sels in Noord-Afrika en zelfs in de Sa
hara. De vierkante bouwsels met de ke
gelvormige daken zijn zeer zeker niet
typisch voor Apulië, alhoewel ze elders
nergens meer in deze bouwtrant voorko
men. Volgens deskundigen is de trullo een
voortbrengsel van een bouwtraditie, die
langs heel de Middellandse Zee in diver
se vormen valt terug te vinden en hoogst
waarschijnlijk zijn oervorm had in de
streken langs de Egeïsche Zee, wellicht
zowaar geïnspireerd werd door de graf
tomben van het oeroude Micene en Kreta.
Tot op de Balearen toe en in de Provence
vindt men soortgelijke bouwvormen, zo
waar ook in Syrië en Mesopotamië.
De trulli van Apuljg, waar de rotsach
tige bodem vanzelf het materiaal voor
deze bouwvorm verschafte, zijn er waar
lijk niet minder interessant en mooi om.
Integendeel, het is juist daardoor, dat men
zich in een totaal andere wereld verplaatst
waant. Omdat we er in het middaguur
aankwamen, leek het verlaten stadje des
Een straatje in Alberello, het stadje
der trulli. Foto van de schrijver)
r*t
te wonderlijker. Slechts hier en daar zat
een in het zwart geklede vrouw, tegen
een witte muur als een silhouet afgete
kend, te breien of te naaien. Het was er
buitengewoon rustig, want brommers
scooters en auto's zijn nog nauwelijks
tot Alberobello doorgedrongen. Hoe zou
ook die prachtige blanke lelie daar in
een pot op de stoep van de trullo zo
smetteloos kunnen bloeien, wanneer ben
zinedampen boven Alberobello hingen?
Bij honderd en meer staan de trulli in
Alberobello aaneengerijd. Zelfs de is
als een trullo gebouwd, met een aantal
kegeldaken naast elkander. Het oude Al
berobello der trulli is inmiddels door een
nieuw omgeven, van moderne huizen, hier
en daar een gemoderniseerde trullo er
tussen.
een bovenverdieping. Maar dat hoort
eigenlijk niet bij gen trullo. Want de trul
li zijn volgens de traditie schuilhutten
De lijfeigenen en boeren, die naar Al
berello en omgeving gezonden werden,
om daar het land te bebouwen mochten
geen huizen bouwen. Dat zou hen, vol
gens hun heren en gebieders, te onaf
hankelijk van zin maken. Voor vrije,
zelfbewuste boeren voelden die niets. Ze
zouden van hun huis hun kasteel maken..
Derhalve werden in Apulië op het land
schuurachtige dingen neergezet. Maar de
mens had toch zijn verlangen naar ver
fraaiing en de schuur, die dan toch tot
woning moest dienen, hetgeen in de
Middeleeuwen overigens vaak samen
ging vooral in deze contreien, kreeg al
dus vermoedelijk het kegelvormige dak.
De felle tegenstelling tussen de vlakke
witte muren en het zwarte kegeldak vorm
de reeds van verre een lust voor de
ogen, terwijl het wit idyllisch tussen
het groen door schemerde en het zwart
er vierkant boven uit torende of door een
bosschage gluurde.
Er wordt verteld, dat een koning van
Napels, die Apulië toenmaals onder zijn
scepter had. enkele eeuwen geleden de
bewoners van Alberello het recht ver
leende, echte woningen te bouwen en dat
er nadien steeds grotere trulli werden
gebouwd. Ze hadden inmiddels op klan-
destiene wijze reeds lang dit recht geno
men. Vermoedelijk is deze koning nooit
in Alberello geweest, aanschouwde hij
nimmer het oord, dat hij een „nieuw"
recht verleende, hetgeen meer voorkwam.
Wat hiervan zij. zoals gezegd, in Albe
rello werden ook echte huizen gebouwd,
hoewel menige oude trullo alles heeft,
wat zich in een gewoon huis bevindt, al
zijn ramen en deuren er in niet veel meer
dan grote schietgaten
Alberello is, evenals zovele Italiaan
se steden en stadjes langs de zee. bui
tengewoon proper. Ook hierdoor krijgt
men er soms het gevoel, in een filmde
cor te lopen. Maar als na drieën de men
sen op straat komen, met al hun be
drijvigheid, die in een Italiaans stadje nu
eenmaal grotendeels op straat wordt uit
geoefend. dan wordt alle.s leven en be
weging tussen de trulli
Mino heeft ons de oudste trullo gewe
zen. meer dan vijfhonderd jaren oud, ons
een trullo binnengeloodst, om te laten zien,
dat het er binnen even proper is als
buiten en hierbij kreeg hij assistentie van
r
"sten waterval in de grotten van C.astellana, een door de natuur in
duizenden jaren geduldig gewrocht kunstwerk.
Kapitein Matthew Harkness had geen
kostbare lading aan boord, zoals van die
van de „Flying Enterprise" verteld werd:
moeilijk te verkrijgen materiaal voor
Amerika's eerste atoom-onderzeeboot.
Zijn schip vervoerde graan. Maar aan
boord bevond zich een tiental passagiers.
En zo hij er zich weinig mee bemoeide,
Elleston Trevor heeft dit wèl gedaan en
daardoor zijn verhaal van een schipbreuk
inderdaad tot het peil van een roman ver
heven. Indien hij slechts het overigens
lang niet geringe avontuur van de „Atlan
tic Whipper" beschreven had, zou zijn
boek, dank zij de grote nautische kennis,
welke hij aan de dag legt, nog alles
zins het lezen waard was geweest, een
goed boek.
Hij verweefde in zijn boeiend relaas
evenwel tal van psychologische elemen
ten. ontleedde, zij het met enkele, rappe
sneden van de chirurg van de geest, een
aantal mensen, introduceert hen bij de
lezer tussen zijn beschrijvingen van schip,
en bemanning in de vliegende storm. De
enige aanmerking, die men zou kunnen
maken is, dat hij de interessante gegevens
welke hij omtrent zijn figuren verza-
j melde, niet verder uitwerkte. Wat hij in-
I tussen van hen vertelt, is soms van een
verbluffende visie en geeft blijk van een
vermogen tot scherpe analyse.
Er zgn heel wat boeken over de zee
geschreven. Een boek als „The Cruel
Sea" behoort tot de best sellers is
het inmiddels reeds van de lijst afgevoerd?
en of „Windkracht 10" een even sterke
suggestie op het lezerspubliek zal uitoefe
nen, is een open vraag, die wellicht spoe
dig beantwoord zal worden. Maar zoals
het daar voor ons ligt, dient het zich
aan als een stoer, eerlijk geschreven werk
welks literajre kwaliteiten niet gering
z«n.
De compositie is helder als de lucht
bij een zonsopgang in volle zee, waar
over Elleston Trevor zo uitstekend weet
te schrijven. Er is niets gezochts in, geen
streven naar sensatie in de uitwerking
van het „plot". Dit is trouwens betrek
kelijk eenvoudig: een schip raakt als het
ware in het zicht van de veilige haven in
een zware storm. De kapitein doet alles,
aTUu beh°uden- Hij gaat terwille
van dit behoud zo ver, als zijn geweten en
zijn eer als zeeman hem dit veroorloven.
Maar wanneer hij zich realiseert, de pas
sagiers en bemanning geen minuut lan
ger aan levensgevaar te mogen blootstel
len, neemt hij het kloeke besluit, hetwelk
voor een rechtgeaard zeeman altijd ver
nederend is: in de boten.
aan koord- Helemaal alleen
maakt hij de tros vast, die een sleepboot
hem toewerpt. Alleen, in een benauwende
eenzaamheid, gaat hij de kansen na, die
het stuurloze, zware slagzij makende
schip nog heeft. Het staat daar, schier
Uitgeput, zowel geestelijk als lichamelijk
als hij ziet, dat een rat zijn schip al
zwemmend verlaat. Dan weet hij, dat het
niet meer te houden is en kapt zelf de
tros. De mannen op de sleepboten begrij
pen niet, hoe het kón, dit breken van de
kabel.
Maar even later doet het door het zee
water opgezwollen graan het schip bars-
Elleston Trevor.
ten. Kapitein Matthew Harkness zwemt
naar de voor hem uitgezette boot..
Deze kapitein heeft thuis een vrouw,
die niet begrijpen kon, wat een zeeman
bezielt ten aanzien van zijn schip. Het is
een psychologisch probleem, hetwelk door
de schrijver eigenlijk slechts aangestipt
wordt. Aldus komen we op ons bezwaar
van de aanvang terug. We zouden ook
graag meer willen weten van de gees
telijke strijd van het meisje Ann, van de
spanning tussen de twee echtparen, die
zich aan boord bevonden. Van één er
van redt de vrouw toch haar echtgenoot
op het 1 aatste ogenblik uit de zee, waarin
ze met zwemvesten aan ronddreven..
Ook onder de bemanning bevinden
zich mensen, met wie we graag nader
kennis zouden maken. Feitelijk is niet
één figuur beschreven met de scherpte
en intensiteit, waarmede een Joseph Con
rad zijn „De Neger van de Narcissus"
tot een klassiek werk in de literatuur
van de zee maakte. Maar Elleston Trevor
is een modern mens en een modern schrij
ver. We mogen hem toestaan, anders te
zien en te werken dan zijn grote voor
ganger En tenslotte, hij schreef een goe
de roman en een uitstekend leesbaar boek.
Hetgeen opzichzelf al een grote verdienste
is. We stippen nog aan, dat „Windkracht
10" fraai uitgegeven werd door de Hol
landia N.V. te Baarn en dat Elleston
Trevor reeds naam maakte met een drie
tal boeken over de tweede wereldoorlog,
waarvan eveneens Nederlandse vertalin
gen verschenen.
K. H.
een ander joch, dat zich geen zier aantrok
van ons beider verzekering, dat één gids
meer dan genoeg was.
Op een gegeven ogenblik kwam even
wel een stoere vróuw uit een voor haar
beslist veel te kleine trullo gestoven en
greep de ongenode gids bij de kraag.
De woordenstroom, die volgde begrepen
we niet, maar wel begrepen we. dat de
klappen, die aankwamen, lang niet mals
waren. We konden het uit de reactie
opmaken. Bij informatie bleek, dat het
jongmens „falegname" was ofwel tim
merman en stiekem uit de werkplaats
was weggelopen. Hij had geen vakantie,
zoals Mino. Een smadelijk afscheid bleek
het gevolg. Zijn bazin voelde niets voor
langs de weg timmeren....
Zo bleek ook Alberello zijn drama's
te hebben. Trouwens, gedurende de afge
lopen winter heeft het iets beleefd, waar
van Mino nog vol was. De sneeuw lag
er wekenlang meer dan een meter hoog
en het was bitter koud. Mino huiverde
nog, als hij er aan dacht. Foto's bij een
fotograaf toonden aan. hoe schilderachtig
zelfs exht sprookjesachtig Alberello
toen geweest moet zijn. Maar de foto
graaf sliep nog. zodat we het de lezer
niet kunnen laten zienMino wees ons
na volbrachte taak op zijn doorgelopen
schoenen. Een goed verstaander heeft
slechts een half woord nodig, ook in het
Italiaans en we informeerden, hoeveel
in Alberello een paar schoenen kos
ten. Nu, hij kon er tweede hands een paar
voor vierhonderd lire krijgen. We hopen
voor zijn maag dat hij niet voor vier
honderd lire ijsjes heeft geconsumeerd.
Een ouderwets boemeltje voerde ons
door het land der trulli van het stadje
der trulli naar Castellana, tot voor kort
een stadje zonder meer, met slechts de
gebruikelijke attributen van een gemene
best in deze contreien: een dom met een
mooi schilderij, een museum van oud
heden, een oud kasteel, een oude stads
muur en enkele oude straatjes. Nu begint
Doet het niet denken aan het plaatje
uit een sprookjesboekHet meisje
staat voor een huisje van Hans en
Grietje. Foto van de schrijver)
het een steeds groter wordende ver
maardheid te krijgen vanwege de grot
ten in zijn nabijheid.
Deze grotten kunnen tot de wonderen
der wereld worden gerekend. Een twin
tig jaren geleden lag op ongeveer een ki
lometer afstand van Castellana midden
in het land een diepe put, waarin de om
wonende boeren sinds mensenheugenis
hun afval en hun door ziekte gestorven
vee stortten. De boeren wisten dat de put
heel diep moest zijn, want het geluid
van het neerstortend afval klonk hol en
als van verre komend. Niemand had het
ooit in zijn hoofd gehaald, in de put af te
dalen. Heel lang heeft het geduurd, dat
men aan boze geesten geloofde, die in de
put huisden. Later bleken het vleermui
zen te zijn
Op een goede dag kwam een professor
uit Bari in Castellana terecht, hoorde
van de put. ging evis poolshoogte nemen
enaangezien hij aan speleologie
deed. aan grottekunde. rees er een ver
moeden in hem op. dat dra werkelijkheid
bleek. Onder het vlakke land strekte
zich een diepe grot uit. of liever een
reeks grotten: ingewanden der aarde,
eens door een rivier uit de rotsmassa's
uitgehold en door de natuur verfraaid
met stalagmieten en stalagtieten, met
albasten schermen, met zuiver kristal en
wonderlijke rotsformaties in nog won
derlijker tinten.
De grotten van Castellana zijn Het al
leszins waard, er een volgend maal uit
voerig op terug te komen.
Geleerden hebben in ons lichaam een I vragen. De levensgang van sommigen
nieuwe verdedigingsstof ontdekt. Een
tegengif bij aanvallen van een of an
dere ziekte. Een eiwit met bepaalde
eigenschappen. Deze stof ontving de
naam van properdine. Het staat der
halve voor de deur, dat de medici bij
bepaalde infecties een dosis properdine
zullen gaan toedienen. Wéér een mid
del om het lichaam beter in stand te
houden.
Naar geestelijke injecties ter beveili
ging van de ziel wordt ook naarstig ge
zocht. Ook dat is hard nodig. Want
veler geestelijk leven hangt nog maar
aan een zijden draadje.
Men moet echter ook niet teveel met
menselijke middelen en middeltjes wil
len werken. Het menselijk pogen dient
op Gods voorschriften en middelen te
zijn afgestemd. Geloof en wat daar
aan als consequentie vastzit, is geen
kwestie van sentiment, van gevoel en
gevoeligheidjes.
Geloof eist daden, ook al vraagt het,
stellen van die daden offers van wil,
van inzicht, zowel in voorspoed als bij
tegenheden.
Wil en karaktervastheid ontbreken
echter nog in hoge mate. Men laat zich
zo gemakkelijk gaan, de verlokkingen
der wereld spreken pakkend en uitno
digend aan, terwijl het doel: de eeu
wigheid, zo ver weg lijkt en soms zo
gering van haar ontzettend belang
overtuigt. Wat zeggen b.v. kerkelijke
feesten nog?
Wanneer we de wereld zo in het al
gemeen beluisteren, schijnt het inscha
kelen door de mens op Gods golflengte
maar een moeilijke zaak te zijn. Zijn
stem komt vaak slechts zwak in de
luidspreker onzer ziel door.
De mensheid lijkt veel op de groep,
die St.-Paulus morgen in het „Epistel"
schetst: Volk, dat neerzit om te eten
en te drinken en opstaat om te spelen.
„Maar," zo gaat genoemde apostel
verder, „laat ons Christus toch niet uit
dagen. Mort ook niet. Wees niet belust
op het kwade, zoek het niet in het
vlees."
Hij wijst dan op de straffen, welke
het gevolg waren.
God is oneindig barmhartig tegen
over de zwakke mens, doch Hij laat niet
met Zich spotten. Noch door de hoog
moedige, noch door de onverschillige
mens.
Want wie staat, zie toe, dat hij niet
valt. Tot de onverschillig gewordene
spreekt hij over de trouw van God, Die
de mens niet boven zijn krachten zal
beproeven. ^Al is het een feit, dat O. L.
Heer van één mens soms veel durft
is inderdaad een weg vol kruisen langs
de berm.
Maar tóch in zo'n geval moed Houden
en altijd opnieuw om steun en hulp
vragen. Hij zal ons uiteindelijk niet al
leen laten. Hij weende, gelijk morgen in
het „Evangelie" wordt verhaald, ook
over Jerusalem met de bede: Mocht ge
erkennen, wat u tot vrede strekt. Doch
zulk een inzicht is niet altijd even ge
makkelijk met mensen om u heen, wie
alles goed schijnt te gaan.
Bid met de Kerk, dat de oren van
barmhartigheid mogen openstaan voor
hen, die de Heer smeken. Dan is er toch
nog kans op blijdschap in het hart. Mo
gelijk onbegrijpelijk voor de wereld.
God houdt er andere maatstaven en
middelen op na dan de wereld.
Alleen de talrijke zieken reeds zijn
daarvan schitterende en wonderlijke
bewijzen!
Steunt a.s. zondag de collecte voor de
KERKENBOUW.
een cxtra bijdrage op gironummer
647700 t.n.v. Vicaris Generaal BljzonderJ
Noden, Rotterdam.
Het koninklijk jacht „Piet Hein" met
aan boord de prinsessen Margriet en Ma
rijke. is gistermorgen uit Marseille ver
trokken en na een reis van enige uren
op de rede van Bormes bij Le Lavandou
aangekomen. De „Groene Draeck" met
de andere leden van de koninklijke fa
milie, om zeven uur gistermorgen uit
Saint Tropez vertrokken, arriveerde daar
later op de dag ook.
