Het waardevolle van de mens
morgen
wereld
rn
wording
m
Gezonde SPORT
DE ZONDAG
WEEKhartig
heden
re»'1'
in gevaar!
SEMINARIE-DAGEN
DAGjesjneVs
V B
ZATERDAG 26 JULI 1958
PAGINA 8
W
I i®
Een kunstje en een kansje
Exclusief zijn en de middelen
Morgen ballon-opstijging
in Langeraar
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
HET SPEL EN ZIJN ERNST
r
WE HEBBEN VAAK van die ge
zellige onderscheidingen in't chris
telijk geloof, waarmee we denken
alles in de hand te hebben, en die
we vaak zo urgeren, dat we er alles
mee stuk maken. We onderscheiden
dan niet meer, maar scheiden. Een
eenvoudig voorbeeld is o.a.: de mens
bestaat uit ziel en lichaam. De ziel,
dat is alles en „je van het", maar
met het lichaam weten we geen raad.
Natuurlijk kunnen we in de mer.s
een lichamelijk zicht- en tastbaar as
pect onderscheiden en een geestelijk-
onzichtbaar aspect, als we maar voor
ogen blijven houden, dat het een on
derscheid is, maar geen scheiding.
Een ander punt is de natuurlijke en
bovennatuurlijke mens. Hoe vaak
krijg je niet te horen, dat je boven
natuurlijk moet leven, alles boven
natuurlijk moet leren zien. Zo wordt
er b.v. aan het verkenners- en gid-
senspel verweten, dat dit wel erg
natuurlijk is. Dat staat dan tegen
over bovennatuurlijk. Allemaal mooi
en wel, maar in de praktijk worden
deze onderscheidingen als scheidin
gen gezien en dan is het volkomen
mis. Dan komt men tot een overdre
ven vergeestelijking van de mens en
een supernaturalisme, welke ge
woonweg rampzalig zijn. Zo ook het
spel. Dat is iets „natuurlijks" en vol
gens velen heeft het niets met het
geloof te maken, staat soms zelfs in
tegenstelling met het geloof. Vakan
tie-houden en vakantiespel zijn er
dan wel, maar dienen niet tot het
heil, hebben niets van doen met het
Rijk Gods. Ze zijn een onderbreking
van onze godsdienstige beleving,
waar dan ook tegen gewaarschuwd
moet worden.
TOCH MOGEN WE nooit verge
ten, dat de mens als zodanig, daar
hij geschapen is naar Gods beeld en
gelijkenis, nooit een louter natuur
lijke mens is: altijd staat hij open
op God. Zelfs als hij niet in Christus
zou zijn, dan hebben zijn goede da
den een bepaalde verhouding tot
God, zijn zij in alle geval toch op een
of andere wijze bovennatuurlijk
waardevol. Het spel heeft daarom
ook in het christelijke leven zijn
ernst, om het paradoxaal uit te
drukken, ook al denken we er niet
aan (en moeten er ook niet aan den
ken, want dan is alle aardigheid er
af).
Wanneer we in spel en sport ons
zelf opvoeden, ons zelf ontplooien,
fair play leren spelen, of hoe u het
ook noemen wilt, dan is dat ook bo
vennatuurlijk waardevol. Wanneer
u uw lichaam goed verzorgt, het
soepel enz. maakt, hoe natuurlijk het
ook schijnen mag volgens ons ge
wone denken, dan is dat ook van
belang in de orde van het Verbond,
dat is in de bovennatuurlijke orde.
We mogen nu eenmaal geen schei
ding maken in de mens: God heeft
geheel de mens geroepen. God grijpt
geheel de mens aan en deze ene
mens bestaat niet uit natuur plus
bovennatuur, maar is als geheel een
„nieuwe schepping". De vakantie,
spel, sport zijn dus geen onderbre
kingen in en van het christelijke le
ven, maar zijn zelf ook christelijk.
x
WÊtffiÊËÊËÈÊmMMmi;. i 1'A.i
Geldt van de ene kant: hoe meer de
genade de mens vergoddelijkt, hoe
meer hij hem ook vermenselijkt. Van
de andere kant geldt ook: hoe meer
de mens mens wordt, menselijker
wordt, hoe meer hij ook openstaat
op God. Wat werkelijk menselijk
waardevol is. is ook wezenlijk chris
telijk waardevol en het omgekeerde.
Daarom gelooft de christen in de
goedheid van het leven, van het li
chaam, in de goedheid van het spel,
dat ook voor hem als christen be
tekenisvol is. H. B.
WIJ HEBBEN EENS een keer, 'n
jaar of vijf geleden, per auto een uit
gebreide tocht door Frankrijk ge
maakt. We namen daarbij ook enkele
„bergetappes", bekend van de Torn
de France. Vooral de Izoard ligt ons
nog goed in het geheugen. De gemid
delde snelheid van de daling lag zeker
beneden de 30 km. Daarmoesten we
de vorige weken aan denken tijdens
de uitstekende reportages van Jan
Cottaar. Wat moet een wielrenner een
merkwaardig soort mens zijn! Er zijn
er onder hen die met een vaart van
plm. 80 km zo'n berg afsuizen, dus
met doodsverachting, in de letterlijke
zin van het woord. Is dit nog sport te
noemen? En dan spreken we nog niet
eens van de vele, hoogoplaaiende ru
zies van de heren; noch van het veel
vuldig gebruik van doping. Het plech
tig neerleggen van een bloemenruike'r
voor 'n Madonnabeeld door de win
naar kan dit alles waarlijk niet her
stellen.
Het is met de sport allemaal een
beetje vreemd, om het zo zacht moge
lijk te zeggen. Althans wat betreft
Sport met een hoofdletter. Het valt
moeilijk te ontkennen dat de gele of
groene trui voor vele Tour-rijders het
hoogst denkbare geluk betekent, waar
ze compleet alles voor over hebben:
longen, hart en zelfs leven. We moe
ten spreken van sportverdwazing,
wanneer de betrekkelijkheid van dc
sport niet meer wordt ingezien Wan
neer deze sport werkelijk de „zin van
het leven" gaat uitmaken. En dan is
dat ^en zeer bedenkelijk verschijnsel,
waar geen zinnig mens enthousiast
over kan zijn.
Nu de Tour enige weken oud is dur
ven we er iets over te schrijven. Tij
dens de Tour, toen we het meemaak
ten, dat er elke dag drie radio-uitzen
dingen aan werden gespendeerd en dat
alle Nederlandse bladen dagelijks er
minstens één pagina voor vrijmaakten,
zouden wij met deze opmerkingen niet
hebben durven komen. Het zou deze
krant de helft van haar abonnementen
en ons ons leven gekost hebben. Zon
der twijfel.
NEEN, DAN IS SPORT met een
kleine letter ons liever. De sport, die
gewoon gericht is op een uitstekende
ontspanning die het lichaam fit houdt
en alle organen van het lichaam ten
goede komt, waardoor de geest ook
weer betere kansen krijgt: een gezon
de geest wil immers in een gezond li
chaam wonen. De sport, waar geen
krant over schrijft en geen radio-re
porter aan te pas komt, maar waar
de beoefenaren een team vormen in
eerlijke, sportieve vriendschap.
De sport, die altijd ondergeschikt
wordt gezien aan hogere belangen. Fn
déze sport wordt God zij dank veel
vuldig beoefend.
Nu hadden we het alleen nog maar
over de actieve sportliefhebbers. De
grootste categorie in de sportwereld
zijn de passieve sportenthousiasten. De
kijkers, de luisteraars. Voor hen is
sport alleen een van de vele soorten
ontspanning, waarvan de betrekke
lijkheid wel heel voor de hand-liggend
is, voor wie even wil nadenken Het is
jammer, dat deze laatste categorie
niet zelden bepalend is voor het ka
rakter van de port.
Het kunstje
i
Het leukste spelletje dat een! ander niet kent of niet zo goed kent.
1 Iets anders is de kans; de kans, een
opwindend aspect van het spel. De kans
om het te winnen, de kans om het te
halen of noem maar op.
En dan trots achterom zien.
Of je het nu zelf bent of het paard
waarop je wed of de hazewindhond.
Op het circuit zit je langs de baan te
turen, liefst in de bocht, hoe de waag.
halzen er zo hard mogelijk doorheen
scheuren. Daar ligt de kans uit te lo
pen.
De voetbal-radioverslaggever heeft de
mond vol over „gemiste kansen",
„geheide kansen", juwelen van kansen,
benutte kansen.
.,In barre regens, in de verschrikke
lijke klim naftr de col de rus en zo sloeg
hij toe", zo luidt het commentaar van
de wielerspecialist.
„Heel zijn arsenaal aan techniek liet
hij op zijn tegenstander los, tot deze
door de knieën ging", aldus bloemrijk
vertalend wat de tenniscrack aan net
doen was: kansen scheppen om de te
genstander te vloeren.
„Een ogenblik maar verloor hij de
dekking uit het oog. Het was meteen
gebeurd. Bill joeg er een enorme linkse
directe doorheen en de ander ging neer
op het canvas". Dat kun je bij boksen
horen: een benutte kans.
Of de kansen er nu in zitten door
technisch overwicht, door toeval, door
diplomatie of zelfs door gemenigheidjes
de kans is een opwindend aspect van
het spel.
Het moraliseren zit ons in het bloed:
een beetje ongelukkig maar het is nu
eenmaal zo.
Is in de hemel komen ook een kunst
je en een kansje? Men zal op ons afko
men met het beroemde verhaal van de
wedren van Paulus en het lijkt wel of
de opvoeding zich gaarne van de kunst
en de kans uit het spel bedient. Arme
Paulus.
Dan hoor je dit:
Wees een vent, een stoere kerel, een
jongen van stavast, een man van de
daad, een die recht door zee gaat, wees
een open meisje, een fier meisje, met
het hoofd in de lucht. Weet wat je wil.
Train je elke dag, fluks uit de veren,
fris de dag begonnen. Dat ziet O.L. Heer
graag.
Kijk, dat is het kunstje.
En nu het kansje.
Wees een voorbeeld voor anderen.
Help waar je helpen kan. Lach en fluit
in de moeilijkheden. Maak er een of
fertje van. Bijt op je tandén als het
tegenvalt. Help je moeder, broers en
zusjes. Zit rechtop in de klas. Slecht
weer is even goed als goed weer.
Dat zijn de kansen, de bochten 'n het
circuit naar de eeuwigheid. Daar kun
je uitlopen op de anderen.
mens kan bekenken is proberen uit
de toon te vallen.
We kennen een meisje die tam-
bour-maitr'e is van 'n drumband.
Ze manoeuvreert met haar ver
sierde stok voor de band uit dat het
een lieve lust is. Langs de stoep
randen staan de voorbijgangers stil.
Dat is haar spel met een stok en
met de mensen.
Ze is exclusief.
En de voetballer is het en Charly
Gaul, de imitator, het judo-fenomeen
enz. enz. Iedere jongen droomt langs de
lijn eens te mogen behoren tot die ex
clusieve groep van gevierde voetballers.
Toen badminton in de mode kwam,
haastte men zich te behoren tot de bad
mintonners.
Zelfs als de halve wereld een spel
bedrijft en er van exclusiviteit bijna
geen sprake meer is, haast men zich
„erbij" te komen. Alleen hoor je dan
andere argumenten. „Je kan toch niet
achterblijven". Wat voor een ander
de echte exclusieveling juist weer 'n
reden kan zijn om niet mee te doen.
Daarom: het kunstje in het spel dat
is een leuk aspect. „Wat ik kan, kan jij
niet" of „ik kan het beter dan jij Daar
zit ondertussen een behoorlijk stuk gel
dingsdrang achter. Het lijkt me een rare
vent die op zijn eentje zit te spelen.
Zie de stralende toeten van de jon_
gens die altijd het eerste gekozen wor
den wanneer er een troep kinderen
gaat spelen en de partijen verdelen, en
de beteuterde van de jongens die het
restant uitmaken.
En je moet eens kijken wat de men
sen er voor over hebben een crack in
het spel te worden.
De postzegelverzamelaar ook ai
weet hij dat hij een heel kleintje is
is trots op dat ene zegeltje, dat toch
wel erg zeldzaam is.
De tuinliefhebber is het op een plan
tje dat hij bijkans ten leven heeft ge
wekt. Dat is het kunstje.
De rock 'n rolljongens bewonderen de
broeder, die het het lekkerst kan, af
gezien nog van zijn betere kansen bij
de meisjes.
Op het personeelsfeestje speelt de een
mondharmonika, de ander draagt voor,
weer een ander imiteert, er zijn er die
toneelspelen en er is een regisseur.
En heeft u het weieens meegemaakt
dat het programma ingekort moet wor
den? Wiens repertoire moet besnoeid
worden of wie moet er uitvallen? Het
zijn vonnissen die het slachtoffer nau
welijks verdragen kan.
Spelend verteren we onze exclusivi
teit. Spelend vallen we uit de toon,
omdat we een kunstje kennen dat een
Lieve vrienden, herinnert u zich wat
we schreven van 'dat redactie-team, hun
sport, hun spel. We maken er niks van.
En als we zo ook nog in de hemel moe.
ten komen dan vrezen we het ergste.
Dan fietsen we nu de sluiting binnen en
zijn meteen gediskwalificeerd.
Daarom nog even dit aspect.
Het gaat om het spel en niet om de
knikkers.
Dat is geloof ik zo in het circuit naar
de hemel.
We willen reuze goed in the game
zijn.... maar de knikkers moeten vgn
God komen.
F.B.
In de nieuwsuitzendingen wor
den we liefst in een extra bul
letin bijna dagelijks bedolven
onder een vloed van gevaren, die
de wereld bedreigen. Nu krijgen
we hier te horen dat ook de zon
dag nog in gevaar is! Je bent ge
neigd je af te vragen waar dit
land nu weer ligt. Maar je be
hoeft geen kaart van het Midden-
Oosten op te slaan, want je zult
het er niet vinden. De.dagen van
de week zijn niet in kaart ge
bracht. Het is evenmin bij de
nieuwsberichten gezegd en het
zal wel nooit gezegd worden ook.
Dat neemt niet weg dat het ge
vaar acuut is.
De zondag in gevaar! Stel je voor
dat het nu vanavond wél eens bij het
nieuws gezegd zou worden. Ik kan
me bij de eventuele hoorders ver
schillende reacties indenken. Voor
degenen, die de zondag ervaren als
een dag van pure verveling, voor wie
het woord van een Franse filmster
je haisse le dimanehe opgaat, zal
het een welkom bericht zijn. Een an
dere categorie zal niets van het be
richt begrijpen, omdat zij de. waarde
en de betekenis van de Dag des He
ren niet meer kennen. Zij zouden een
dergelijke mededeling beschouwen als
een misplaatste gran van de nieuws
lezer, die alleen een stroom boze
brieven uitlokt. Alleen zij, die weten
welke plaats de zondag in ons chris
ten-zijn behoort in te nemen, zullen
iets begrijpen van het gevaar dat
dreigt. Want dat de zondag gevaar
loopt, staat als een paal boven water.
Nu bedoelen we uiteraard niet de
zondag als zodanig. Je kan moeilijk
de eerste dag van de week overslaan.
Maar onze bezorgdheid geldt het
christelijk karakter van de zondag.
Het gaat hier niet alleen om het mis-
verzuim, maar veeleer om een inte
grale christelijke beleving van de Dag
des Heren. Misschien is er niet eens
een uiterlijke zonde tegen het zon
dagsgebod aan te wijzen; men gaat
naar de kerk en doet geen slafelijk
werk, maar de juiste zielehouding is
verbogen. Het verschil tussen de zon
dag en de weekdagen is niet aller
eerst het: al of niet werken. Dit is
veel te negatief. De zondag kenmerkt
zich door haar gewijd karakter, door
een positief vrij zijn van God. Al te
veel is benadrukt wat op zondag
„moet" en „niet mag". De Dag des He
ren is daardoor een hatelijke last ge
worden, die door geboden of verboden
„onder zware zonden" de vreugde be
perkt.
De zondag behoort allereerst een
feestdag te zijn. Het is de dag van de
Heer, de Verrijzenisdag en daarom
getekend met vreugde. De zondag is
er om ons elke week te doen herin
neren dat we met Christus verrezen
zijn, dat we voorbestemd zijn tot een
beter leven met Hem. Daarom moeten
we ons op zondag losmaken van ai
onze drukke dagelijkse bezigheden,
om geheel vrij te zijn voor God, om
zo beter te kunnen ervaren dat we tot
het goddelijk gezin behoren. De zon
dag is daarom de dag van het mense
lijk gezin, van de gemeenschap met
elkaar. De Dag des Heren behoort in
het teken te staan van de liefdesmaal
tijd, die de Eucharistieviering is, en
als symbool van die geestelijke ge
meenschap dient de maaltijd in het
gezin een bijzondere plaats in te ne
men.
De Dag des Heren draagt voor ons
te veel het karakter van een dag van
lusteloos nietsdoen of van een vlucht
in allerhande activiteiten om de tijd
te doden. Maar ons tchristen-zijn stelt
andere eisen aan de zondag. En wei
een meer en meer bewust worden dat
we tot het gezin van God behoren; en'
hier dient de zondagsviering in het
gezin op afgestemd te zijn. Dan zal de
vreugde weer overheersend kunnen
zijn. Een waarachtige vreugde, die zijn
basis vindt in het feit dat we eens
met de Heer zullen verrijzen om met
Hem eeuwig zondag te vieren. Hr.
Morgen is Langeraar aan de beurt voor
de ballon-opstijging ten bate van het'
klein-seminarie in het bisdom Rotterdam.
De organisatoren hopen, dat. het weer
deze keer nu eens niet de spelbreker zal
zi.in als het luchtschip vanaf het voetbal-
terrein wordt opgelaten.
De ballon die gebruikt zal worden is het
„vlaggeschip" van de Haagse Ballonclub
de OO-BGL „Jules Verne". de comman
dant is gezagvoerder K. P. M Jansen uit
Oegst.geest. Aan boord zullen zich bevin
den de zeereerw heer E. E. F. Guljée,
secretaris van mgr M A. Jansen, bis
schop van Rotterdam en prof. ir. A van
Kranendonk, hoogleraar aan de Tech
nische Hogeschool te Delft en architect
van het nieuwe klein-seminarie.
Het terrein za] worden geopend om 2
uur. Tijdens de ball-oovulling zullen
sportdemonstraties worden gehouden. 0
omlijst zullen worden door verschillen^
muziekkorpsen. Tegen half vier zal
bisschop van Rotterdam, mgr. M. A.
sen, op het terrein aankomen, om ge'tU'
te zijn van de opstijging, die zo de w®®fan
omstandigheden het toelaten, voorafga»? n
door kabelopstijgingen. zal plaats v,n
om circa half 5.
Deze actie, die in het gehele deken
Alphen aan den Rijn wordt gehouö
begint 's morgens met de verkoop
speldjes aan alle kerken, tevens zuu
dan of zijn reeds programmaboekjes
koop aangeboden. Op het terrein zelf z
len wedstrijdformulieren te krijgen zu
om deel te nemen aan de hoogte- en a
standschattingsweds'trijd. Ook zullen v
postzegelverzamelaars baUonkaarten n
koop zijn, die per ballon vervoerd zul
worden. te
's Avonds zal in het parochiehuis
Langeraar een ballonbal worden geTiou."
waarvan de opbrengst ook ten goede ko
aan het seminarie
Weekhartig en doorweekt (ditmaal)
door het weer van gisteren zetten wij
ons ter schrijfmachien. Heeft U ooit
zo'n natte zondag meegemaakt ,die
bovendien zó mooi begonnen is? Het was
of men de dagjesmensen en vakantie
gangers zand in de ogen wilde strooien.
„Trek er maar op uit mensen; kijk eens
hoe de zon aan de hemel staat; geen
vuiltje aan de lucht". Bedrogen en „be-
nat" is de mensheid naar het beschut
tende huis teruggekeerd en in deze
wetenschap gaan we over tot de
waaraan ditmaal niet alleen een voet-
balloze, maar ook een ballonloze zon
dag is voorafgegaan. Het staat vandaag
in de krant: „Ballonvaart weer afge
last" en dat hebben we geweten, te
meer, daar wij er beroepshalve aan
wezig zouden zijn. Daar we geduren
de de morgen nog andere plichten had
den na te komen, hadden wij enige on
zer kennissen, in het bezit van een
scooter, opgewarmd naar Wateringen
te gaan. „Als je morgen soms wil
gaan rijden en je wil een doel hebben,
ga dan eens naar Wateringen. Er zal
een ballon opstijgen en sportyerenigin-
gen zullen elkaar bestrijden, om later
voor mgr. Jansen te defilereq. En er
zijn zeven (zéven) muziekkorpsen. Het
wordt geweldig."
En hoe gaat dat dan. Eerst zulle» zij,
die kennissen er over denken, zodat
wij veiligheidshalve andere kennissen
beiden, die er ook over zouden den
ken, zodat wij tenslotte zondagmiddag
met 8 personen op drie scooters Wa-
teringenwaarts trokken. Geen radio ge
hoord, dus wisten wij veel. Nu was
Wateringen, naar het scheen, zondag
druk in de weer, om zijn annexatieplan
nen ten uitvoer te brengen en dat op
een zeer drastische wijze. Water(r)in-
gen hier, Water(r)ingen daar. Water-
(r)ingen overal
Enige passerende zwemsters vroegen
wij, Wateringen genaderd zijnde, naai
de ligplaats van het V.E.L.O. terrein.
„Komt U naar de ballon kijken?", vroe
gen de zwemsters „dat gaat niet door,
alles is afgelast. Het is vanmiddag ge
zegd door de radio". Daar stonden we
dan op de Tomatenlaan. Maar zo zijn we
dan: Eenmaal zo ver gevorderd gingen
we door, om tenslotte in een Wateringse
uitspanning te belanden, waar het man
nelijk deel der bevolking gehaktballen
etend de tijd zat te doden. Onze be
hoefte aan soep, kon niet bevredigd
worden. Wel had men ijs per coupe,
maar ijs hadden wij genoeg, gerekend
naar onze voeten, zelfs per stuk.
Gesteld dat de ballon de lucht in was
gegaan en gesteld, dat wij met die
balion meegegaan waren, (waarover
met geen woord gerept is gelukkig) en
gesteld, dat die ballon naar zee was af
gedreven, (wat gebeuren kan) en ge
steld nog maar weer eens, dat die bal
lon in het water terecht gekomen was
(wat ook gebeuren kan en zelfs wel
eens gebeurd is), dan waren wij niet
natter geweest, dan dat wij nu zondag
waren, hoewel alles volkomen is afge
last. Het is voor velen een semi nare dag
geweest zondag en nu maar afwachten,
of Langeraar, na Lisse en Wateringen
dan toch eindelijk de ballon zal zien
opstijgen. Ze rekenen er daar vast
op. Nu al op
voorspelt de dinsdagse krant voorlo
pig temperaturen, die beduidend lager
liggen dan normaal. Dit is wel spijtig
voor de Vierdaagselopers in Nijmegen
en Apeldoorn. Hoewel daar met geen
woord meer over gesproken wordt moet
het de organisatoren toch een Apeldoorn
in het oog zijn, dat de wandelaars zich
nog steeds niet verenigd hebben, al
heeft men dan in Apeldoorn de lading
gedekt met de harmonie „De Eendracht"
Maar ja, wat gaat ons eigenlijk een an
der zijn handel en wandel aan? Als \iïe
die vraag consequent beantwoorden,
moesten we feitelijk niets meer schrij
ven over de openingsvlucht van de
K.L.M. naar Moskou, die ons nog steeds
een beetje dwars zit.
Bij Mook is men de brug aan het
veranderen. Over enige tijd is het geen
jukbrug meer. Blij toe, want we vin
den dit maar een onaangenaam woord.
De Nederlandse lederwarenindustrie
heeft de D.M.L. de handschoen toege
worpen, omdat deze dienst handschoe
nen heeft gekocht in Tsjechoslowaakse
fabrieken. Dit betekende voor de D.M.L.
een voordeeltje van drie kwart ton en
dat mocht wel weer eens na al die sof-
fen. Ook alweer handel (en wandel)
achter het ijzeren gordijn.
De jongens van de Tour zijn In Am
sterdam gehuldigd en zo ligt dit spek
takel dan weer achter ons. Ditmaal
geen vallen in ravijnen gelukkig en
behoudens voor onze ploeg enkele nood
lottige, maar gelukkig niet ernstige on
gevallen, een behouden thuiskomst en
een behoorlijke vangst. Dit laatste in
tegenstelling tot de garnalenvissers,
die geen (garnalen) poot van de grond
krijgen, dinsdag niet en
niet. Dat is me anders een gedonder
daar in die glazen van Gouda. Gelukkig
kan alles hersteld worden en het hoeft
niet eens zo erg duur te kosten. Men
denkt, dat kwajongens de ramen als
„Glazen speelgoed" hebben beschouwd.
In Gendringen is een openluchtthea
ter gereed gekomen. Op zich is dit niet
het vermelden waard, want er zijn in
Nederland heel wat openluchttheaters.
Dit is echter door vrijwilligers opge
trokken en nu trekken zondag de schut
terijen op, om de zaak feestelijk in ge
bruik te nemen. Over handel en wan
del gesproken. In Zoelen bij Tiel kwam
er 'n man met kleden aan de deur, maar
de huisvrouw had geen belangstel
ling. Toen heeft hij de vrouw gevloerd,
na eerst om geld gevraagd te hebben,
waarna hij de benen nam .Men ver
wacht dit jaar veel appels en peren.
Waarschijnlijk zal de oogst groter zijn,
dan de gemiddelde van de afgelopen
tien jaar.
Wat kan de jeugd doen, op een regen
achtige woensdagmiddag? Zij kan bij
voorbeeld aan het boetseren slaan, zo
als een driejarige in Amsterdam. Maar
het lukte niet erg en het knaapje werd
zo kwaad, dat hij de hele massa ktei,
met al de kracht die in hem was. naar
builen smeet, waardoor een dame zich
in het ziekenhuis moest laten behande'
len.
Dat wordt echt een jongetje v
de opvoedkunde-rubriek. Zo van:
morgen was Piet bij mij op het spre®*
uur, uiterlijk een teerhartig ventje, >n'
nerlijk vol brute kracht, die hij 'f3®
al te vaak bot viert, als hij mj
wordt, met alle gevolgen van dien.'
di«
pe
huisgenoten tobben met hem. Nu 10
ik niet weten, Wat ik daaraan zou moe
ten doen, als niet juist gisteren Ma'
rietje bij me was geweest. Marietjc
net andersom. Teer van binnen en br ■-
van buiten, maar ze is ook pas dr1^
jaar en daardoor valt dit alles naUw®"
lijks op. Maar goed, we hadden h3
over Piet. „Kom es hier Piet", zc| 'ij.
„Nee" zei Piet. „Waarom niet Eict-
„Ik heb complexen", zei Piet. „Ik be
net een boom; zoals je bij een boo'1
aan het aantal ringen kan zien, hoe 0°
hij is, kun je dat bij mij zien aan nc
aantal complexen". „Hoeveel comP1Cj
xen heb hij dan Piet?" „Twaalf" 7-e,
Piet. „Dus je bent twaalf jaar?". .J1®?
drie. Het enige verschil met een boori
is, dat ik er voor ieder jaar vier beo
En wat blijkt hieruit lezers? Piet K?
goed rekenen. Zo'n jongen moet je nlC
met zijn handen aan het kleiwerk zette"j
je moet hem laten rekenen. Hij kan bo
vendien goed praten. Kennelijk is jj
tongriem hem meer vertrouwd dan 0
broekriem. Hij zal een goede verteg®0'
woordiger worden; nooit ook maar een
verdienstelijk boetseerder. Dat is de l®5
die wij kunnen trekken uit Piet". We
ke dag is het vandaag ~'et?
Goed Piet. En nou d'r uit, want rv®
hebben wel wat anders te doen. Allef'
eerst is er weer een muis het lucht
ruim ingeschoten, een zusje van M'3'
Omdat men bang is, dat men haaf
weer niet terug zal vinden heeft m®"
er gelijk een raket met een kat achter
aan gestuurd. Naar verluidt, zijn er h3
de Hongaarse opstand 75.000 Hong3'
ren, onder wie vele kinderen naar "e
Sovjet-Unie weggevoerd. Als we K
geld, dat we met de reizen naar RU3'
land verdienen nu eens besteden aaf1
het uitzoeken van de juistheid van dlt
bericht en voor het geval, dat het in
derdaad waar is, alles in het werk stel
len, om dit onrecht te herstellen, da"
kunnen we ons met die vluchten ver-
enigen.
„Met name ln vele inrichtingen word
de vrijheid van de bejaarden te vee'
ingekapseld" heeft de Zeereerw. He«'
Schurink gezegd op een jaarvergadering
van de bejaardenbond. Gelukkig g33
men dat meer en meer inzien (zegSeil
wij) maar nog veel te weinig. Zes uur
op, eigen bed opmaken en 's avond'
om negen uur binnen. Zeven gulden Pe
dag is niet duur, want er worden ver
schrikkelijk lange dagen gemaakt. Da
zijn zomaar even een paar ons voO*
de mond komende reacties.
In Nijmegen bevolken vierdaagse-wan-
delaars de straten, in Utrecht made0'
uit de beenzwartfabriek. Wat is been
zwart? Is dat iets voor potentiële zwar
te Pieten? Dat doet er ook niet toe.
maar je zal je straat toch m'3'
met maden hebben zitten „Licht uit f."
gordijnen dicht", adviseerde de P° 1
tie, want behalve op verderf kom3"
maden op het licht af. Overigens ver
heugen wij ons over de bijverdiensff
van onze collega in Utrecht, die dJ';
naar wij uit ervaring weten, best Z3
kunnen gebruiken. Hoe luidde nl. A.
«op. „Leger madén trok door Utrecht?3
straat Uit de beenzwartfabriek (v3
onze Utrechtse redacteur)". Van h3f
te gegund collega.
Toon Hermans heeft destijds een te*1,
belachelijk gemaakt. Herinnert U he
zich nog? „Heerlijk, heerlijk!!"
heeft zo'n tent wraak genomen.
heeft zich laten opnemen door ®3,
windhoos en laten neersmakken op t
huis van Toon, dat daardoor, zij
licht, beschadigd werd. Dat komt ®jj,
van. Niet ervan, maar er an komt 13
de dag van de wekelijkse uitsnw"'^
die ditmaal komt aanstrompelen l0
vorm van een afgematte wandelaar jji>
der het motto: „Kussen onder
voeten". Hier komt ie dan: .tl
Een ree, en dan nog wel een
Liep monter mee met de Vierde3^
Ze zei: „Ik zal het heus wel Kl® eiv
Ik denk gewoon niet aan de bla
Al geef ik niets om een medaill®
Zo links boven m'n reeëntaille
En lap ik al de giaediolen -jeh
Met groot genoegen aan m'n 1
Toch loop ik de Vierdaagse uit.
Want beste mensen naar verlui0
Krijgt ieder die de eindstreep
Moreel zijn wandeltocht betaald'
Twee kusjes rechts en cén kus
Van Burgemeester C. Hustinx"»
Zodat dus deze magistraat
Die zelf zelden wandelen
Toch na deze Vierdaagserit.
Met 'n verkeerde klemtoon zit»
.met de vrijdag het bericht,
Wickie, de raketmuis nog steeds
is. Het zoeken wordt bovendien bem° .f
lijkt, doordat de radiozender niet roee]
werkt. Zo'n raket geeft toch nog
wat muizenissen. Het kamerlid P°„(t
jen zit ook met muizenissen en h 0t
de minister van oorlog gevraagd* „is
het juist is. dat de pontificale h. ,rist
in Nijmegen met militaire eer is ornlfL,
en zo ja. wat de mo'tieven geweest 33L
hiertoe toestemming te geven.
lijk, deze vragen zijn niet geheel °A,
begrijpelijk bekeken vanuit het st3V
punt van anderen. We zijn benie01
naar het antwoord van de minister- y
Men is op zoek naar een nieuwe
zan voor een nieuwe film. Dat VjA'
dan de twaalfde. Wat zouden wi.i j.pl
graag Tarzan willen zijn. We »jn l
echter veel te weekhartig en boveO°en f
veel te schriellijvig voor. Het sling3V
in bomen met een tijgervel als broe" pl
een mensenvel als overhemd zal 0(
nooit voor ons weggelegd zijn, oiï> rct
maar te zwijgen van het aan de b.°rij3
drukken van (door anderen) ontV®cji,
en (door ons) opgespoorde vroU^.f.
Wij sporen nooit op; hoogstens 0V
Bijvoorbeeld naar N.O.-Overijssel. jef I
nog steeds probleemgebied is. r i?
waarom minister Klompé er eens
gaan kijken, om er eventueel later ju
aan te gaan doen. Later, dat is da"
de nabije toekomst en niet op
nl
l
