1
BISMARCK,
B
m
Genève verzamelpunt van DIPLOMATEN
ré,
„Ver van BAGDAD, dicht bij SAGAN"
1
I mi vakantiefoto's
Lpl met..zOheffekt"
Keïta Fodeba: kunst of kunsten
maken
vb
'Siijr
de ijzeren kanselier
's werelds
i
Apeldoornse V. en D.
bijna in vlammen
Wereldmuziekconcours 1958
377 TANKSCHEPEN
OPGELEGD
Weer vijf jaar erbij
voor „Rooie Koos"?
door MARTIN W. DUYZINGS
VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1953
PAGINA 5
i
toni
55
Roekeloze inbrekers na acht
maanden gevonden
m
wat Levert levert is goed!
KARD. TIEN NOG DRIE
MAANDEN IN ZIEKENHUIS
NEDERLANDSE STRAAL
JAGERPILOOT WIST ZICH
TE REDDEN
Toestel bij Calais verongelukt
Jubileum-eisvan officier
van justitie
AUDIëNTIE
GENèVE, augustus.
DE SHEIK was wars van water.
Er heerste niettemin een hittegolf in
Genève. Het had er traag en druilerig ge
regend, heel een lange, naargeestige dag,
en het meer was rumoerig geweest als
een nijdige binnenzee; en op de veerboot
van Evian hadden voor hetzelfde geld
drie Duitse toeristen en een lijdzaam voor
zich uitstarende Griekse Pope luidkeels
kokhalzend over de reling gehangen als
gold het een Levante-storm in de ge
meenste hoek van de Biscaje en wie, van
heind^ en ver, naar Genève gekomen was
om een glimp van de Mont Blanc te zien
in de zo aantrekkelijke wetenschap, dat
ze daar pas nog in één week vijf dode
bergbeklimmers uit de ravijnen hadden
gevist, hij gooide zijn Zwitserse franken
voor niets in een der enorme verrekijker
automaten aan de rand van het meer,
want de wolken verborgen zorgvuldig de
Mont Blanc, met al zijn majesteit en al
zijn geheimen. Doch 's nachts was, op
eens, de wind gedraaid en plotseling had
men Genève herkend.
Een zomerse serie luchtige reportages over uiterst ernstige zaken ais
handelaars in opstanden, opgejaagde Sheiks, gemanicuurde spionnen, de
mateloze moeilijkheden van Lady Docker en de jongste psycl;o-analytiscI;e
vondsten in het zesde „ik" van Fran^oise Sagan en van hen die haar (tot in
Saint Tropez toe) volgen willen.
BA»)» t i.
m.
1 De IJzeren Kanselier.. De Pruis.. De oude loods.. Der
Alte.. Al deze bijnamen slaan op één en dezelfde man: Otto
von Bismarck. Bismarck.. De vechter voor de Duitse Een
heid, geldt nu nog als een symbool van onverzettelijkheid.
Van granietharde beginselen en van een diplomatie, die niet
weet wat schipperen is. Bismarck, de reus, de kolos met de
fluwelen stem, de sluwe, geslepen maar toch lijnrechte staats
man. Bismarck, de boer en de jager, onstuimig en hoofs. Bis
marck, een „vat vol tegenstrijdigheden.." Aan de oevers van
de Elbe op de eerste april 1815, werd hij op het slot Schönhau-
sen geboren. En op zijn zesde jaar werd hij naar de school van
Plamann gestuurd
m
2 In 1832 liet hij zich inschrijven aan de universiteit van
Göttingen. Rechten studeren. Maar het was in Berlijn, dat hij
zijn graad haalde. Als student viel hij niet zo op. „Middelma
tig", oordeelden zijn professoren. Maar de jonge student kreeg
al gauw een gevreesde naam vanwege zijn flitsende sabel en
zijn drift. Merkwaardig genoeg deed hij niet mee aan de ro
mantische en filosofische stromingen van zijn tijd. Hij had een
heel ander ideaal: handhaving en versterking van de monar
chie, die hij voor een bijna heilige traditie hield. Die ouder
wetse opvatting druiste regelrecht in tegen alle roekeloze mo
de-stemmingen van zijn mede-studenten.
In 1835 werd de jonge jurist tot openbaar aanklager bij de
burgerlijke rechtbank te Potsdam benoemd. Het jaar daarop
vertrok hij naar Aken, als referendaris. Maar na een tijdje
kwam hij toch weer terug in Potsdam..
3 Zijn militaire diensttijd „zat" hij uit zonder veel geestdrift.
Tamelijk vlug wordt hij dan reserve-luitenant. Op dat moment
is hij 24 jaar. Ondertussen is zijn moeder gestorven en de in
middels afgezwaaide luitenant trekt naar het landgoed bij
Kniephof, vijfhonderd hectaren groot, maar zwaar belast met
hypotheken. De andere domeinen zijn verdeeld onder zijn
vader en zijn oudste broer, Bernard. Voor Otto schiet er dus
alleen die waardeloze lap grond over. Maar hij zwijgt, klemt
zijn tanden op elkaar en laat al iets doorschemeren van de
Bismarck, die straks het lot van Europa zal bepalen en die
Duitsland naar de macht zal loodsen. Zes jaar werkt en ploe
tert hij, tot alle schulden afbetaald zijn. Dan laat hij zijn land
goed in de steek.
MitPATr
4 Want zijn vulkanisch temperament en zijn fel karakter
houden het niet langer uit onder dit boerenleven. Wat hij wil
is een diplomatieke carrière en die krijgt hij nu eenmaal niet
°P zijn kasteelhoeve. Maar voorlopig kan de bruisend eenergie
Van de jonge Bismarck zich alleen maar uitleven in dwaze
breken, die hem de bijnaam van de „dolle saletjonker" be
ogen. Hij ment zijn vierspan in razende galop, stuift rustige
salons binnen en dient zichzelf aan met pistoolschoten, neemt
®énmaal zelfs vier grauwende en bijtende vossen mee naar
ee« geselecteerd gezelschap en ontpopt zich als eert liefhbbr
Van champagne en donker Pruisisch bier
(Van onze correspondent)
Acht maanden na de opzienbarende in
braak die in de nacht van 12 op 13 januari
bij Vroom en Dreesmann te Apeldoorn
is gepleegd, heeft de politie aldaar in sa
menwerking met haar collega's te Rot
terdam de twee daders aangehouden dje
inmiddels hebben bekend, Het zijn de 28-
jarige monteur J W. v. d. V. en de 31-
jarige koopman J. K. Het tweetal behoort
tot het gilde der Rotterdamse beroepsin-
brekers' Er zijn nog twee „zware jon
gens" uit Rotterdam gearresteerd waar
door ook andere inbraken in het land
o.m. te Sliedrecht, Alblasserdam en Spij-
kenisse. tot klaarheid konden worden ge
bracht.
Aanvankelijk gaven de vier gearres
teerden voor van de prins geen kwaad te
weten, doch de bewijslast drukte tenslotte
zo zwaar, dat ontkennen niet meer baat
te Het onderzoek in de Apeldoornse zaak
kon gisteren worden afgesloten.
Uit de bekentenissen van de twee da
ders van de inbraak te Apeldoorn bleek,
dat beiden eigenlijk op goed geluk daar
heen waren getogen. Met een oude auto
arriveerden zij er op de bewuste avond
Omstreeks tien uur gingen zij op ver
kenning uit bij V. en D., waarvoor zij
een behoorlijke klimpartij moesten maken
Toen zij de brandkasten ontdekten, heb
ben zij uit de auto het nodige werkma
teriaal opgehgald en twee cilinderflessen
en met deze zware last maakten zij de
moeilijke klimpartij voor de tweede maal.
Bq het onderzoek is gebleken, dat het
maar weinig had gescheeld of het pand
van V. en D. was tijdens de inbraak
in vlammen opgegaan. Toen de mannen
nl. bezig waren twee brandkasten met
snijbranders te forceren, raakten de gor
dijnen in brand, maar de inbrekers slaag
den erin de vlammen met een gieter
met water, die zij gebruikten bij het ope
nen van de kasten, te doven-
Het tweetal vertrok tenslotte met een
buit van ruim f 15.000.-, hoofdzakelijk
bestaande uit klein geld.
Op de terugweg naar Rotterdam kre
gen zij nog pech met het oude wagentje
en riepen zonder blikken of blozen de bij
stand van de wegenwacht In, die hen
prompt hielp.
AI het geld, dat het tweetal samen deel
de, is intussen uitgegeven. Een gedeelte
werd besteed voor een prachtige baby-
uitzet waarmede K. zijn vrouw verraste
en die hij had gekocht bij V. en D. te
Rotterdam.
In afwachting van hun berechting is dit
tweetal met de andere twee arrestanten
ingesloten in het huig van bewaring te
Rotterdam. In totaal moet het Inbrekers
kwartet zich schuldig hebben gemaakt
aan tien grote inbraken.
ILFORD
(Van onze correspondent)
Zowel in <3e zaal als op het podium ging
het er wild aan toe. toen woensdagavond
het Afrikaans negerballet van Keïta
Fodeba optrad in de concerthal van het
wereldmuziekconcours te Kerkrade. Op
het podium hoorde dat blijkbaar zo. in de
zaal waren onvoorziene organisatorische
strubbelingen destructief werkzaam. Wie
een plaatsje had kunnen bemachtigen in
de voorste helft van de hal. werd er niet
al te era door gehinderd. Het geluid van
de roffelende tamtams was krachtiger dan
net protesterende gemompel achterin en
het zicht bleef goed behalve dan de be
zetters der amfitheaters links en rechts
van het podium, <jie tégen de achterkant
van wat zetstukken aantuurden. Zo was er
van alles scheef en dankte men het
grotendeels aan de kracht waarmee de
executanten de aandacht opeisten, dat men
de voorstelling tqch nog kon volgen.
De inzet was zonder meer fascinerend.
Men had geen ogen en oren genoeg om
alles te zien en te horen. De roffels op de
tamtam met hun razende ritme, de vir
tuoze bewegingen van de mannen die deze
trommen met de vlakke hand bespeelden,
de snelle wendingen en trillingen van de
ranke negerlijven, de kleurigheid van
gewaden, de vormen van maskers en
hoofdtooien. Kortom al het andere, vreem.
de, n°OIt geziene, bizar en daardoor
boeiend. Daar hoorden niet de melodieën
van de wemige liederen bij. Dankzij de
moderne Europese amusementsmuziek
klonken the allerminst vreemd. De ma
nier van zingen deed dat weer wel.
Na drie kwartier of een uur was de
nieuwigheid er al een beetje af; een mo
dern mens went snel. Toen waren de ver
richtingen van de dansers en zangers niet
meer interessant op zichzelf. De toe
schouwer begon zich rekenschap te geven
van wat hij nu eigenlijk zat te bekijken
en beluisteren. Was het ballet wat deze
..Ballets Africains" hem voorzetten? Was
het een aaneenschakeling van godsdien
stige ceremonies? Beide vragen moeten
waarschijnlijk ontkennend worden be
antjvoord. De roffelaars èn de dansende
mannen en vrouwen spreidden een derge
lijke onbeheerstheid ten tóón, dat men de
gedachte aan een ballet onmiddellijk van
zich afzette. Ballet, dat wil zeggen een
vorm van kunst. Maar bestaat er volmaakt
onbeheerste volmaakt ongestileerde
kunst? Wat deze negers en negerinnen
lieten zien, was virtuoos en boetend. Mahr
het was dat meestal niet vanwege de ont
roering die het teweeg bracht. Wanneer
een stelletje doldrieste en lenige jongens
op het voetbalveld dwars door elkaar heen
koprollen en hoogstandjes beginnen te
maken, dat kijkt men daar met plezier
naar. Men noemt het echter geen uiting
van kunst. Het is geen dansen.
Blijft over de mogelijkheid, dat de
massa bezoekers van de Kerkraadse mu
ziekbal getuige waren van religieuze
uitingen. Dan zal de westerling daar
vreemd tegenover blijven staan, zolang hij
niet in het land van herkomst zelf kennis
heeft kunnen maken met het volkskarak
ter. dat deze religie deed ontstaan. Zo
kwam het, dat een onbevredigd gevoel het
resultaat was van een avond Afrikaans
ballet door de groep negers die de minis
ter van Frans Guinea Keïta Fodeba vijf
jaar geleden naar Europa zond om de in
heemse cultuur van zijn land hier bekend
en ongetwijfeld is ook dat zijn be
doeling geweest bemind te maken.
LEVERT CO AMSTERDAM
OORLAM
Volgens gegevens van de N.V. OHe-
Schcepvaart waren er op 19 augustus jl.
over de gehele wereld 377 tankschepen op
gelegd of buiten gebruik, met cea totale
tonnage van 5.880.318 draagvermogen.
Hiervan behoorden 99 schepen mei «en
tonnoge van 1.456.660 aan grote oliemaat
schappijen, 227 met een tonnage van
3.591.356 waren er in particulier bezit. De
overige 51 schepen met een tonnage van
832.302 behoorden tot de militaire sector.
In de haven van Rotterdam zijn opgelegd
de Nederlandse tankschepen „Esso Den
Haag" (16.289 ton), „Esso Rotterdam"
(16.460 ton), de Italiaan „Anteo" (9.736 ton)
en de Nederlandse „Papendrecht" (15.527
ton). In Amsterdam liggen de Liberiaan
„Anargyros" (11.447 ton), dt Engelse
„Blandford" (18.500 ton) en de Noor „Sal-
saas" (12.660 ton).
De geneesheer van het ziekenhuis te
Siegburg in Duitsland heeft verklaard, dat
kardinaal Tien nog minstens drie maan
den in het ziekenhuis zal moeten blij
ven. Zijn toestand heeft zich echter wel
verbeterd.
Zoals bekend is de auto van kardinaal
Tien vorige week in botsing gekomen
met een vrachtauto. Kardinaal Tien kreeg
'n shock. Een arm werd op verscheidene
plaatsen gebroken. De 68-jarige kardinaal,
verbannen uit zijn aartsbisdom Peking,
vertoeft sedert enige maanden in West-
Europa. In oktober zou hij een avondmis
opdragen in Zwolle. Dit zal nu niet door
gaan. Aldus meldt het K.N.P.
De Nederlandse piloot van een „Sabre"-
straaljager is donderdagavond veilig aan
zijn valscherm op de aarde aangekomen
nadat zijn toestel te Sangatte, ongeveer
negen km ten westen van Calais, op het
strand was neergestort. Het Nederlandse
consulaat te Calais deelde mee, dat de
piloot de 22-jarige W. H. M. Bolland is,
die vertelde, dat hij 's avonds de vlieg
basis Twenthe had verlaten en benzine
gebrek had gekregen.
„Rooio Koos" de 56-jarige Haagse
huisschilder J.P.. die al meer dan twintig
jaar van zijn leven in de gevangenis heeft
gezeten, heeft gisteren weer een forse
eis tegen /zich horen uitspreken. Hij was
een van de „vooraanstaande" leden van
een Haagse bende, die in de afgelopen
winter zes a zeven inbraken heeft ge
pleegd. Twee waren er hem tenlastege-
legd en mr. Kemper, de officier van
justitie bij de rechtbank te 's-Gravenhage
vorderde daarvoor vijf jaar gevangenis
straf.
De ene inbraak geschiedde in de nacht
van 25 op 26 januari jl.' in een perceel
aan de Koninginnegracht in Den Haag.
Zes leden van de bende sleepten ër een
brandkast uit. die ze vervoerden met de
auto van de 36-jarige vertegenwoordiger
N P. De kast werd later in de werkplaats
van de vader van de vertegenwoordiger
opengebroken. Er zaten 29 kleine briljan
ten, gouden sieraden en buitenlands geld
ift, tezamen ter waarde van ongeveer
1 12.000,-. Enige dagen later brak de ben
de in een limonadefabriek aan de Wal
dorpstraat in Ook daar nam ze een brand
kast mee. De volgende dag lazen de ben
deleden in de kranten dat er (12.000.-
in zat. Ze haalden een jonge monteur voor
f500.- over de kast met een lasapparaat
open te snijden. De buit werd verdeeld
De eisen van de officier van iustitie
tegen de andere leden van de bende wa
ren: tegen de 42-jarige koopman F.HE
die ook een stevige straflijst heeft, vijf
jaar met aftrek: tegen de vertegenwoor
diger P. een jaar met aftrek, waarvan
twee maanden voorwaardelijk; tegen de
31-jarige los-werkman T.E. vier jaar met
aftrek; tegen de 27-jarige varensgezel
H.L.L. en de koopman A.W leder twee
jaar en zes maanden met aftrek. Mr.
Kemper vroeg tegen de jonge monteur
v.O. een jaar, waarvan zeven maanden
voorwaardelijk.
De rechtbank zal op donderdag 4 sep
tember vonnis wijzen.
Zijne Hoogw. Exc. de bisschop van
Breda zal geen audiëntie verlenen op 24,
28 en 29 augustus.
en...
SHEIKS
De hitte hing als lood nu boven het rimpel
loze Lac Leman. In het befaamde strandbad
aan de Jetée des Paquis kon men zowel het
strand als het bad niet meer zien temidden van
een onontwarbare mierenhoop van, door de zon
geteisterde ledematen. In het Etnographisches
Museum in het „Pare Mon Repos", waar de
ventilatie toch ai niet van het bovenste beste is,
hadden de suppoosten de grootste moeite om
een bus Amerikaanse Europadoeners, die vóór
de lunch al in het Palais Eynard een collectie
muf geurende Zwitserse fauna hadden moeten
bekijken, met reukzout en Eau de Cologne ter
been te houden. En voor het overige maten de
thermometers ook in Genève 37 onverdraag
zame graden in de schaduw (en meer dan 50 in
de zon), en de enige die zich bü dit alles onge
meen prettig scheen te vinden, was de sheik.
DE SHEIK kwam vers uit Engeland.
Voor het geval, gij hem uw sympathie be
tuigen wilt: zijn naam was eenvoudig en
ongekunsteld Isa Bin Sulman Al Khalifi en als
gij uw brief gewoon maar naar het kroonprin
selijke paleis in Bahrain stuurt, komt het altijd
aan, voor zover tegen die tijd de huidige of de
aanstaande rebellen er toevallig geen beelden
storm veroorzaakt hebben. Men zei, dat Isa Bin
Sulman Ai Khalifi dit jaar „Europa doet" om
dat ook hij, zo hij zijn olie alleen maar door de
westerse democratieën uit zijn woestijnen laat
zuigen, tegenwoordig niet meer zeker weet of
hij wel heelhuids uit Mekka terugkeert van zijn
jaarlijkse pelgrimage. Men zei, dat hij ginds in
Engeland niet alleen enige bekwame financiële
experts, de directie van zijn Londense advoca
tenbureau, het wassenbeeldenmuseum van ma
dame Tussaud, de Tower en voor meer dan 200
Pond Sterling van het nachtleven in West-End
doch bovendien de paardenraces in Good-
wood had gezien. Men zei tenslotte, dat hij naar
Genève en het Lac Leman gekomen was ten
einde in een vriendelijke, rustige omgeving uit
te rusten Van de spanningen in het Midden-
Oosten.
Dat had nogal wat moeilijkheden opgeleverd!
Be' Sheik had aan een der luxe-hotels de
voorkeur gegeven niet omdat hij per se stro
mend water op zijn kamer wilde, maar omdat
luxe-hotels er een safe op na houden waarin
Sheiks hun geld en hun goederen veilig kun
nen bewaren doch voor zo ver die luxe
hotels al niet volzaten met andere sheiks, prin
sen, kroonprinsen, kroon, en eenvoudige prin
sessen, zaten zij wei tot de nok toe vol met
hoogsternstige afgevaardigden die de vorige
Geneefse atoomconferentie zitten af te wikke
len, of met andere, even ernstige afgevaardig
den, die, tot heil van het mensdom en tot diepe
vreugde der verzamelde belastingbetalers, de
volgende Geneefse atoomconferentie zitten voor
te bereiden.
Bovendien gij moet u zelfs in een sheik-
anno-1958 niet vergissen.
Br zijn sheiks die de eenvoud zelve lijken.
Een ringbaard, een eenvoudige burnous, bjj
voorkeur decente sokken en een eenvoudig dia
mantje ter waarde van een ton ergens half ver
scholen in hun hoofdtooi. Docht soms bedriegt
bij een moderne sheik zélfs de schijn! Er was
een sheik hier in Genève, die zoiets van Yacoub
Ben Boucou Ben Beni heette. Hij zit op het
ogenblik in Rome, hetgeen óók een bar eind
verwijderd is van het Chouf-gebergte, alwaar
hij zijn onderdanen op het hart drukte, trouw te
blijven, alvorens hij met een klein dozijn bloed
verwanten, een gebochelde hofnar, een koffer
vol reukmiddelen, een meelzak vol sieraden en
en haastig voortsnellende, ernstige heren met
diplomatentassen
aan zijn burnous had bengelen, met een uurwerk
er in, dat ieder kwartier aarzelend doch dapper
boven op Yacoub Ben Boucou's oosterse embon
point de eerste strofe van een oud volkslied uit
Wilhelm Tell's vaderstad Schwyz neuriede en toen
hij, voorts, in het bezit gekomen was van een, in
goud uitgevoerde wekker waarop hij óók kon zien,
welk jaar het was, alsmede de luchtdruk van van
daag en de barometerstand van mórgen, toen men
bovendien zelfs het nachtkastje van de goede sheik
niet meer kon openen zonder dat er op zijn minst
een koekoek-klok in stond te kraaien, wierp de
sheik zich op de fotografie.
tÉr dr
NIEMAND weet het precies, maar men schatte
het op acht kostelijke camera's, een Paillard-film-
een droefgeestig tintje in zijn donkere ogen af
scheid van hen nam: op weg naar de ach zo
betrekkelijke veiligheid van West-Europa en
wachtend op betere tijden.
Ook Yacoub Ben Boucou Ben Beni hield niet
van water.
Zijn hobby ging meer in de richting van de
fotografie en de uurwerken. De Zwitserse horloge
industrie moet er in enkele weken tijds een gevoe
lige opleving van hebben gehad. Doch toen
Yacoub Ben Boucou tenslotte zélfs een sleutelring
waarom de Sheik dat mausoleum dagen achtereen uit alle
hoeken fotografeerde
toestel waarmee men desgewenst ook de grote
scène uit Ben Hur of de Tien Geboden zou kunnen
schieten, compleet met alles wat daar zo bij pleegt
te horen. Iedere morgen laadde men al deze kost
baarheden in de verse Cadillac van de sheik (een
sheik zónder Cadillac is geen sheik, en mocht hij
wel degelijk een sheik zijn, dan kunt gij er van op
aan, dat er in een straal van driehonderd mijlen
rond zijn paleis geen drup olie te vinden viel) en
reed men het geheel tot voor het Mausoleum van
wijlen hertQg Karl Von Braunschweig aan de Quai
de Mont Blanc. Daar schoot de sheik dan al zijn
camera's gulzig leeg op het mausoleum van een
voormalige hertog die destijds heel zijn vermogen
ad 20 miljoen franken aan de stad Genève heeft
nagelaten.
Niemand weet precies waaróm de sheik dat mau
soleum dagen achtereen uit alle hoeken fotogra
feerde. Doch lieden uit zijn naaste omgeving heb
ben zich gehaast, de omstanders te verzekeren,
dat de goede sheik vast en zeker niet het voor
nemen had, het voorbeeld van wijlen de hertog
te volgen. Want op de eerste plaats, zeiden de
zegslieden bescheiden, vond de sheik 20 miljoen
Zwitserse franken een belachelijk klein bedrag
om er, waar ook ter wereld, mee te overlijden.
Op de tweede plaats had hij zeventien zonen; met
de administratie zijner dochters, die er in het
Chouf-gebergte overigens ook maar nauwelijks toe
doen, was de sheik herhaaldelijk in de war; als
men hem er naar vroeg, antwoordde hij noncha
lant tenslotte: „Zo ongeveer twintig, Sir, en weet
gij ook of hier in Genève de „Financial Times" te
krijgen is?" En tenslotte viel, om het schilder
achtig doch duidelijk met een vooraanstaand lid
van het hotel-personeel te zeggen, de sheik in tal
van opzichten dood over tien Rappen
Gij moest, wil ik slechts suggeren, met wit
vakantie eigenlijk maar niet naar Innsbruck, het
Garda-meer, de Rivièra, de Costa Brava, Mal-
lorca, Katwijk aan. Zee of de kust van Dalmatië
gaan. Gij moest naar Genève komen. Want het
is héérlijk in Genève. Een keurige, vriendelijke
stad. Een egaal blauive hemel. Een rimpelloos
meer. En het voormalige Volkenbondspaleis, dat
nu de United Nations dient. En haastig voort
snellende, ernstige heren met kostbaar lederen
diplomatentassen cfie Internationale conferenties
voorbereiden of afwikkelen, of gewoon maar bij-
ivonen. En Charly Chaplin, die, als hij niet door
Oost-Afrika zwerft teneinde zijn kinderen in de
buurt van de Kilimantjaro met dartel over de
..plains" hollende olifantentijgers en wildebees-
ten te amuseren, zomaar op een terrasje aan de
Rjie du Marchê boven een kopje koffie over zijn
volgende film zit te peinzen.
Dat alles
Maar vooral: de sheiksl
De trek van de slieiks is niet een3 zo jong meer.
Reeds sedert vele jaren hebben Genève en het Lac
Leman een grote aantrekkingskracht uitgeoefend
op de olievorsten die, in het Midden-Oosten, hun
Cadillacs, hun geiten en hun kroonjuwelen nau
welijks tellen kunnen. Op de exquise pensionaten
en kostscholen rond het Lac Leman hebben \.ai
van toekomstige sheiks de laatste laren onder
meer het meeslepende gemak van DDT-poeder. de
betere jaargangen van de Bourgogne en het merk
waardige nut van mes, lepel en vork grondig ge
leerd. en menige prinses uit het Midden-Oosten
heeft hier aan de boorden van het Lac Leman
een eenvoudige kostschooljurk gedragen alvorens
zij terugkeerde naar het land harer voorvaderen
teneinde er uitgehuwelijkt te worden aan een on
willig stamhoofd die het in zijn hoofd had gezet,
zijn olie onder de prijs te verkopen. Bovendien
weten ze al sedert laren ook ln Bahrein en in
het Chouf-gebergte, dat Zwitserland de buiten
lander vele belastingfaciliteiten te biden weet (als
men de weg maar kent), dat men in Zwitserland
onder geen enkele voorwaarde met het bankge
heim solt en dat de Zwitserse munt een uitste
kende klank heeft, waar ook ter wereld.
Vandaaren vandaar ook dat nu. terwijl
het broeit en het rumoert in het Midden-Oosten,
tal van edelen en edelinnen uit het Midden-Oosten
zich ln een nog steeds wassende stroom naar het
Lac Leman haasten, zodat de luxe-hotels plotse
ling vreemd en exotisch naar olie en dadels geu
ren en de huurprijzen van de riante villa's ln de
omgeving (waar men op aangewezen is als men
niet alleen zijn bloedverwanten, zijn onmisbaar
personeel, doch bovendien enige huiselijke dingen
als zijn vier honden, zfjn renpaard, zijn papagaai
en een kleurrijke selectie uit zijn prlvé-harem
mee naar Europa heeft gebracht) nu met de dag
omhoog vliegen. En vandaar, tenslotte, dat gij
met uw vakantie wellicht beter naar Genève dan
naar elders kunt gaan.
Niet alleen maar om de sheiks te zien en te
ontdekken, dat er ook in het sprookje van Duizend
en Eén Nacht niet alles koek, rozegeur en mane
schijn geweest kan zijn. Niet alleen om, van op
een afstand en slechts bij benadering, te kunnen
zien welke enorme rijkdommen er al geput zun
uit landen die bij de eerste oogopslag alleen maar
uit hitte, woestijnen en diepe armoe lijken te be
staan.
Maar vooral om te beseffen, dat er in dat
merkwaardige Europa van ons. waar men slechts
oorlogen doch nooit de definitieve vrede schijnt
te kunnen winnen, kennelijk toch nog enige vei
ligheid heerst. En zo lang de sheiks nog rustig
hun Juwelen en hun bankrekeningen koesteren
aan het Lac Leman, zo lang zij niet in allerijl
verder vluchten naar Palm Beach, Nevada of Ja
maica, waar de verenigde hotelhouders de heren
stellig met open armen zouden ontvangen, zo lang
bestaat er een grote kans, dat gij niet op een goede
'ochtend wakker wordt met het gedreun der ka
nonnen in uw oren.
