VROUWELIJKE AGENTEN
ALS MANNELIJKE
Bontkragen
en
Pelzen
DICK HOLTHAUS
Oostduits vluchtelingenprobleem
nachtmerrie voor bondsregering
TRAITAL 3
Kopen op een Veiling
KRIJGEN
EVENVEEL
KANSEN
Van pruiken en zwarte
wollen kousen
Welterusten
De herfst-wintercollectie van
West-Duitsland zal beroep doen op
wereldgeweten
f VOIMDST in T ZOKKI JOH I n
DE TREK UIT DE SOVJET-ZONE
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1958
PAGINA 9
„WE HEBBEN ze liefderijk
ontvangen!" zei agent Spijker la
chend. Met die „ze" bedoelde hij
de vrouwelijke agenten en met
»we" de mannelijke agenten van
het Rotterdamse politiekorps.
Eén advertentie
Terreur der S.E.D.
Geestelijke ondervoeding
Beroep op het wereld geweten
Uw haar
vrij van roos - met
anti-roos
Vraag TRUTH 3
Werk voor liefhebbers
Het tussenstation
van interieurs
Kopen op een veiling is fun
damenteel anders dan kopen in
een winkel. Bestellen en meteen
afrekenen is er niet bij. Maar de
klant van de verkoping is dan
ook meestal niet zo maar een
min of meer slordig koper, doch
liefhebber van een bepaald ar
tikel of kansjager in het spel
van de veiling.
Weemoed
f.C. van Lieshout zoon n.v
COMPLETE WONINGINRICHTING
Wij zaten in het wachtlokaal van
'de eerste afdeling, op het hoofdbureau
van politie te Rotterdam. Om ons
heen klonk vrolijk gelach en gepraat:
hiannen en meisjes in uniform, di;
■het een kop koffie en een sigaret ge
noten van een ogenblik rust in hun
drukke dienst.
We zaten daar in dat lokaal, omdat
We na verleden week op deze
Plaats de vrouwelijke agenten van
het Rotterdamse politiekorps aan het
'Woord te hebben gelaten nu eens
Wilden horen, hoe hun mannelijke col
lega's tegenover hen stonden.
Uit het vrolijke geroezemoes om ons
heen bleek wel, dat agent Spijker ge-
lijk had, toen hij zei, dat de onder
linge verstandhouding prima is.
In werk, opleiding en promotiekan
sen bestaat er geen enkel onderscheid
lussen de mannen en vrouwen bij de
Politie. De tien vrouwelijke agenten
die het Rotterdamse politiekorps op
'het ogenblik telt, regelen even goed
het verkeer als hun mannelijke col
lega's. Ook surveilleren ze op straat.
Ze werken echter alleen in het cen
trum van de stad.
Het publiek maakt echter onbe
wust wèl een zeker onderscheid tus
sen de mannelijke en vrouwelijke
agenten. De meisjes hebben meer me
dewerking van de mensen dan hun
hiannelijke collega's.
Jammer en onbegrijpelijk is het na
melijk, dat de mensen zich veelal
heren tegen de agent, die uit hoofde
van zijn plicht de orde te handhaven,
sich gedwongen ziet in te grijpen.
Meermalen is het gebeurd, dat een
agent het „ziekenhuis werd ingesla-
'gen."
De vrouwelijke agenten hebben
4 daar over het algemeen geen last van
Zij zullen eerder worden geholpen,
KUnt U niet slapen door rheumatiek,
sPit, ischias, hoofd- en zenuwpijnen,
n®emt dan Togal. Togal verdrijft snel
ed afdoende die pijnen en U slaapt
daardoor weer rustig de gehele nacht.
Togal kan baten waar andere midde-
}eh falen. Togal zuivert de nieren en
onschadelijk voor hart en maag. Bij
aPoth. en drog. f 0.95, f 2.40 en f 8.88.
dan lastig gevallen, wanneer zij bij
voorbeeld een lastige arrestant moe
ten opbrengen of wanneer zij een ein
de maken aan vechtpartijen op
straat. Maar even goed ziet de vrou
welijke agent een boos gezicht, wan
neer zij een bekeuring uitschrijft!
DE AGENTE, die keurig in uniform,
met gestreepte manchetten om, het
verkeer regelt is een betrekkelijk
nieuw beeld in Rotterdam. Dat er al
jaren vrouwen bij het politiekorps
zijn ingeschakeld, wist misschien niet
iedereen. Bij de afdeling zeden- en
kinderpolitie werken verscheidene
vrouwelijke agenten. Zij zijn echter
niet in uniform en doen ook geen
straatdienst.
Dat er in het Rotterdamse politie
korps vrouwelijke agenten zijn opge
nomen is behalve natuurlijk dat het
een logisch gevolg is van de emanci
patie van de vrouw te danken aan
de personeelsschaarste bij het korps.
Dat was trouwens niet alleen bij het
Rotterdamse politiekorps het geval: in
alle grote steden van Nederland is het
zo gegaan. Agenten, die in de grote
stad een volledige opleiding hadden
en verloofd waren, konden onmoge
lijk aan 'n huis komen. Wanneer men
dan in de kleinere gemeenten waar
't niet zo'n vaart liep met de woning
nood één of meer agenten nodig
had, dan hoefde men slechts een ad
vertentie te plaatsen, waarin een
dienstwoning werd beloofden
men had keuze uit een keur van all
round agenten.
Op die manier werden er heel wat
agenten uit de grote steden naar de
kleinere gemeenten weggezogen.
Omstreeks die tijd het was in
juni 1955 begon men met het op
leiden van vrouwelijke agenten. In
oktober '55 verschenen de eersten op
straat.
Het bleek prima te gaan. Velen
van hen bleken een grote feeling te
hebben voor het beroep.
Toen we na dit gesprek even later
over de Coolsingel liepen, zagen we
een agente staan. Rustig liet zij de
verkeersstroom stoppen om enkele
voetgangers te laten oversteken. On
der hen bevonden zich twee huismoe
ders met een paar kinderen.
Toen zij veilig en wel de overkant
van de straat hadden bereikt, keken
zij om naar het meisje, dat heti ver
keer maande door te rijden.
„Toch leuk, hè, die meissies!" zeiden
ze vertederd tegen elkaar.
Twee modellen uit de herfst-winter-collectie 195859 van de Amsterdamse mode
ontwerper Dick Holthaus. Links: een wintermantel in de „Ligne Attrayante
in groen-bruine tweed. De mantel heeft een verhoogde taille-accent en gedrapeerde
kraag. Rechts: een beige mohair tailleur met gebleekte beverkraag en bijpassende
hoed: beide modellen worden hier getoond door star-mannequin Tanja.
(Van onze medewerkster)
De meest besproken creatie uit de
hajaars- en wintercollectie van Djek
Holthaus was ongetwijfeld de korte
batpntstcek-trui met hoge boord in
^Wart, gedragen op een nauwpijpige
bollen kniebroek waaronder uitstaken
*Warte grove wollen kousenbenen in
Negante spitse pumps.
De kniebroek was van een fraaie
bollen ruit als die van een auto-plaid
en van deze stof droegen de manne
quins mantels met hoge taille, brede
ceintuurs en ruim aangezette en zeer
korte rokken. Op het hoofd: een zwar
te wollen baret als een dikke pom
poen.
Verre van fraai verenigde deze
°uverture toch de meeste modeten-
denzen: wollen kousen, grove stof
ten, hoge taille, korte rok en uit het
Sezicht te dragen hoeden, die het sil
houet verhogen. Holthaus is dus ac
tueel, maar de vrouw komt er slecht
af op een enkele uitzondering na als
b.v. wat betreft de fraaie kanten cock
tailjaponnen en de eenvoudige zwarte
wollen japonnetjes met of zonder dra
perie, ronde ruglijn en vrijwel altijd
voorzien van twee iele schouderband
jes.
Zeer geestig vonden wij de tweed-
bonnetjes, die bij mantels uit hetzelf
de materiaal werden gedragen Ze zien
eruit als poederkwasten, samen-
steld uit met toewijding en geduld
uitgetrokken draadjes.
Temidden van al die nuchterheid
komt dan ineens een romantisch de
tail als een satijnen strikje op een
klip in het kapsel gestoken; een grote
enkele voile vastgemaakt met strikjes
in het haar; een „chapeau de cheveux",
pruik uit zuiver haar prachtig opge
maakt tot een volumineus kapsel
waarin een zijden haarband wordt ge
dragen.
Wie is nu eigenlijk de vrouw win-
ter-1958? De karikatuur in kniebroek
met zwarte wollen kousen of de fee
in kanten gewaad met rozen in de
hals? G. S.—de W.
IN PARIJS zijn de
nertsmantels nog wel niet
zo talrijk als kleine brood
jes, maar het aantal vrou
wen dat zo'n kostbare
mantel bezit lijkt toch
wel, gezien de prijs, erg
groot. Dat komt omdat de
standing van meneer
wordt aangeduid door de
bontmantel van mevrouw!
Bovendien zijn er ook da
mes die jaren en jaren
voor een nertsmantel spa
ren. Na de auto komt
voor haar de nertsmantel
aan de beurt. In de regel
vergenoegen zij zich dan
met een kort manteltje
van nertsstaarten, maar
ze zijn niet tevreden eer
ze dat bezitten.
Gelukkig stelt het over
grote deel der vrouwen
niet zulke hoge eisen.
Voor haar zijn stellig de
pelzen en de bontkragen
uitg -vnden. Het ziet er
naar uit dat beide deze
winter veel succes zullen
hebben. Al jaren werd in
de couture getracht een
en ander weer te lance
ren, maar zonder *eel
succes. De Parisiennes
gaven altijd de voorkeur
aan een kort bontjasje.
Maar zij willen het dan
zó mooi hebben dat het
toch nog vreselijk duur is.
Dit komt de pels en de
bontkraag ten goede en
nu ook de confectie ze op
grote schaal lanceert zul
len ze er stellig wel in
gaan. Trouwens het was
altijd al eigenaardig dat
een zo flatteuze dracht als
een bontkraag na de oor
log slechts weinig gezien
werd.
BIJ ALLE bestaande
bontsoorten zijn twee
nieuwe gekomen of eigen
lijk maar één, want de
tweede mag men van het
Bontsyndicaat geen bont
noemen, omdat het geen
huiden zijn. 't Is namelijk
de als smyrna-werk ge
knoopte kraag van Made
leine de Rauch. Op haar
tweedmantelpakken zit
een tamelijk grote sjaal
kraag van met de hand
geknoopte tweedwol. de
zelfde als die waarvan de
tailleur is gemaakt. Het
resultaat is verrassend, zo
verrassend zelfs dat dit
het bontsyndicaat veront
rustte.
Het andere nieuwe
bont, dat al evenmin bont
is Swantrap genaamd
wordt verondersteld
van zwanedons te zijn,
maar is in werkelijkheid
van eendeveren gemaakt.
Maar daar dit volgens de
genen die Swantrap lan
ceren erg burgerlijk
klinkt, spreekt men liever
van zwanedons!
EEN LANG NIET ge
bruikte bontsoort is de
vos. De zilvervos gold
vroeger voor een van de
mooiste bontsoorten, maar
ging reeds lang radicaal
de mode uit en bleef dit,
hoe ook getracht werd dit
mooie bont weer in de
circulatie te brengen. Wel
maakt men avondcapes
i van witte vos, maar in de
regel dragen de uitgaan-
(Van onze correspondent)
Bonn, september,
Het zeer grote aantal mannen, vrouwen
en kinderen, die uit de Sovjetrussische
zone naar West-Duitsland vluchten, ver
vult de bondsregering en de partijpoli
tieke leiders met grote bezorgdheid. Men
mag immers aannemen, dat deze vluchte
lingenstroom in de komende maanden on
verminderd zal voortduren.
Mensen uit de kringen van handel en
industrie vluchten omdat er zich in Oost-
Duitsland een nieuwe socialiseringsten-
dens tegenover hen aftekent, die blijkt uit
het feit, dat deze ondernemingen systema
tisch benadeeld worden, enerzijds door
moordende prijsvoorschriften en ander
zijds door onvoldoende levering van wa
ren. Daarbij komen nog willekeurige maat
regelen op het gebied van belasting, en
strafvervolgingen wegens het overtreden
van de prijsvoorschriften. alle voorwend
sels om de bedrijven te schaden of stil
te leggen. In augustus van dit jaar zijn
als gevolg hiervan 572 zelfstandige mid
denstanders naar West-Duitsland gevlucht.
Voorts is de vlucht van wetenschappe
lijke werkers, artsen, leraren en ingeni
eurs bijzonder opvallend. Bij al deze lie
den is de voornaamste beweegreden om
weg te trekken de nieuwe terreur van de
SED (dc socialistische eenheidspartij in
Oost-Duitsland).
Deze intellectuelen genoten in de laat
ste jaren politieke privileges en waren
niet verplicht opdrachten op politiek ge
bied uit te voeren. Nu echter worden zij
gedwongen deel te nemen aan het on
derricht in het Marxisme. Leraren moe
ten zich beschikbaar stellen voor de com
munistische „jeugdwijding" en zij worden
verdacht, wanneer zij niet ageren tegen
de kerken of zich verzetten tegen de „pro-
duktieve" opvoeding van de schooljeugd.
Artsen worden aangespoord kostbare me
dicamenten alleen nog voor te schrijven
aan patiënten, op wie geen enkele verden
king rust. Ingenieurs en technici, die zich
niet onvoorwaardelijk uitspreken voor de
socialistische produktie-beginselen wor
den als saboteurs behandeld.
Bijzonder noodlottig is de uitwerking
van de Oostduitse „vluchtwet" op de be
volking. Wie een verzoek indient om een
reis te mogen maken naar de bondsre
publiek, wordt zonder meer verdacht
van de bedoeling om te vluchten en hij
wordt daarom door de politie in het
oog gehouden en vervolgd. Hetzelfde
gevolg hebben advertenties, waarin hui
zen, bedrijven en stukken grond ten ver
koop worden aangeboden.
In de landbouw heerst onrust, omdat
aan vrije boeren zowel werktuigen als ar
beidskrachten worden onthouden, zodat ze
niets meer kunnen presteren en gedwon
gen worden zich bij een cöperatie aan de
sluiten. En de jongeren worden, zonder
dat wordt gelet op studie of werkkring, ge
dwongen dienst te nemen in politie-organi-
saties en in het leger.
Dit alles geeft, zoals gezegd, reden om
te vrezen, dat het vluchtelingenaantal in
de naaste toekomst niet minder zal wor
den. Weliswaar is de bondsrepubliek, wat
conjunctuur betreft, wel in staat het
grootste deel der vluchtelingen aan een
plaats in de maatschappij te helpen, maar
moeilijker en voor een deel onoplosbaar
is het probleem der tewerkstelling van
mensen als hoogleraren, leraren, artsen,
ambtenaren en boeren.
Tenslotte Is men zeer bezorgd, dat de
Sovjet-zone als gevolg van de massale
vlucht van zakelijk, sociaal en cultureel
belangrijke elementen in ieder opzicht on
dervoed zal raken of gedwongen zal zjn
de bevolking aan te vullen met elementen
uit het oosten. In alle geval bestaat het
gevaar, dat de bevolking, die gebleven
is, meer en meer onder de druk zal ko-
al omdat de geestelijke en morele invloed
der kerken, door de maatregelen van het
regiem te Pankof, reeds sterk is vermin
derd.
Dit zijn onaangename vooruitzichten,
vooral omdat een volkomen vervreem
ding tussen de bevolkingen der beide
deelstaten er het gevolg van moet zijn.
Waar de bondsregering en de opposi
tie zich echter vooral bezorgd over ma
ken is de mogelijkheid, dat de bevolking
van de oostzone zich tegen de druk van
boven af zou kunnen gaan verzetten
door 'n opstand, want dat wordt als 'n
enorm gevaar voor de vrede beschouwd.
Het is dan ook begrijpelijk, dat regering
en de oppositie op de zitting van de bonds,
dag op 1 oktober a.s. „de treurige wer
kelijkheid van de toestand in de Sovjetrus
sische zone", zoals de bondsminister voor
gezamenlijke Duitse problemen, Ernst
Lemmer het uitdrukte, uit de doeken
willen doen, en daarbij vooral de aan
dacht willen vestigen op de onvrijheid,
waaronder de Duitsers in de Sovjet-zone
gebukt gaan.
Lemmer wil daarmee niet een nieuwe
„koude oorlog" ontketenen. De bondsre
gering zal echter wel na een algemene
interpellaties door alle fracties in de
Bondsdag in 'n gemeenschappelijke con
clusie worden verzocht de internationale
aandacht wakker te schudden en de be
voegde grote mogendheden te verzoeken
maatregelen te nemen, die normalise
rend kunnen werken.
Intussen is te verwachten, dat dit be
roep op de wereldopinie en op de vier
grote mogendheden praktisch geen resul
taat zal opleveren. Het staat al van te vo
ren vast, dat de regering van Oost-Duits
land, geruggesteund door Moskou, 't oude
bekende standpunt zal innemen, dat alles,
dat de normalisering der betrekkingen tus
sen Oost- en West-Duitsland, alsmede de
hereniging van de beide Duitslanden be
treft, een kwestie is, die alleen Duitsland
aangaat. Daarmee wordt bedoeld, dat een
gemeenschappelijke, door beide delen van
Duitsland voor de helft benoemde com
missie moet worden gevormd, die een voor
heel Duitsland geldende grondwet zou
moeten opstellen en die een voor heel
Duitsland geldende regering zou moeten
benoemen. Deze commissie zou voorts te
genover de vier grote mogenheden het
verlangen van het Duitse volk naar
hereniging tot uiting moeten brengen.
Eerst later (wanneer de communisten vol
doende garanties zouden hebben verkregen
voor hun handhaving) zouden dan ook
vrije verkiezingen kunnen plaats hebben.
(Advertentie)
Traital 3 bevat het pas-ontdekte apefium met
de sterke van roos bevrijdende eigenschappen.
Na 6 wekelijkse haarwassingen is de roos verdwenen.
UNA FAMIGLIA OLANDESE I een tochtje door de onvergetelijke om-
geving van het onvergelijkelijke stadje.
HET STADJE AAN DE ZEE is nog 1 Iedereen vond de ,,fa.miglia oiandese"
niet ontdekt door de horden Italiaanse sympatiek vanwege haar bescheiden ap-
T,-,-a treden en de wijze, waarop ze zich aan
het milieu va.n het landelijke hotel aan
paste. Men dacht dat de vader dokter
was of misschien wel professor, een man
Beige en zwart tweed mantelpak gevoerd mat bever.
Opvallend is de grote beverkraag. Model Maggy
Roufi.
de dames 's avonds haar
gewone bontmantel en
schaffen zich geen spe
ciale avondmantel meer
aan. Onder hen die steeds
trachten de vos weer
nieuw leven in te blazen
behoort in de eerste plaats
Balmain, maar hij ge
bruikt vossebont uitslui
tend als garnering.
De wmtertailleur met
bijpassende korte pelsjas
belooft een succes te wor
den voor de slanke vrou
wen. Neemt Maggy Rouff
een magnifiek bevervel
voor kraag en pels, de
confectie stelt zich tevre
den door haar jasjes met
konijn en kort geschoren
mouton te voeren. De
kraag is dan evenwel ook
daar. van edelbont. He
laas: dergelijke bontvoe
ring maakt altijd dik, wat
vele vrouwen zal doen be
sluiten haar tailleur-jas
jes met. zijde te voeren,
alle modenieuwtjes ten
spijt.
D. K.-W.
badgasten. Ik noem de naam liever niet,
omdat ik bang ben, er deze horden op
merkzaam op te maken. Dan zal het uit
zijn met de rust en de afgeslotenheid
van Jazz en rock and roll zullen er
dan hun intocht houden en tot diep In de
nacht zullen de gasten zich dan op de
luidruchtigste wijze vermaken
De vreemdelingen kennen het stadje
beter dan de Italianen. Derhalve ziet men
n de kleine hotels talrijke buitenlanders.
In het hotel waar ik verbleef was ook
een Nederlands gezin.
..Una famiglia oiandese". zo zette een
auteur in de ..Corriere della Sera" als
tussen,kop in een artikel, waarin hij een
heel ander onderwerp besprak, doch de
„famiglia oiandese" aanhaalde als een
bewijs van de door hem geponeerde stel
ling, die hoe interessant ook, hier niet
ter zake doet
De „famiglia oiandese", vader, moeder,
een opgroeiende zoon en een dito doch
ter waren heel rustige sasten Ze vielen
eigenlijk het meest op door hun kenne
lijke behoefte, zo weinig mogelijk op te
vallen. Morgens stonden ze vroeg op,
zonder onnodig lawaai te maken waar
door de andere gasten, die nog wat lan-
ser wilden slapen zouden worden ge-
i wekt Ze kwamen altijd oP tijd aan tafel,
lieten zich steeds vol waardering over de
voorgezette spijzen uit. Wanneer ze het
eetzaaitje binnenkwamen, groetten ze de
reeds gezeten gasten met een vrieende-
lijke hoofdknik. Ze knikten ook vriende
lijk. wanneer ze opstonden, na de kelner
bedankt te hebben voor zijn keurige
bediening.
Het eten is goed in het hotel, maar
toch niets bijzonders. Men rekent er niet
op gastronomen, op zoek naar uitgelezen
schotels. Maar elk bijzonder toetje in
het menu wer^ dankbaar geprezen en af
en toe liet signorp B. de kok zijn com
plimenten overbrengen.
De „famiglia oiandese'' had een motor
boot gehuurd en viste veel in de zee. In
een gehuurde jeep maakte ze menigmaal
in ieder geval met een betrekkelijk be
scheiden inkomen, die het verre van
•luxueuze zeestadje had uitgekozen, ten
einde niet al te duur uit te zijn.
Maar.... aldus vervolgde de auteur in
de ..Corriere della Sera" toevallig hoorde
ik dat de vader directeur was van een
der grootste ondernemingen in Neder
land en niemand minder dan de opvolger
van de beroemde oliekoning Deterding.
De enige luxe, die hij zich in het hotel
veroorloofd had was een telefoon met
een eigen lijn, waarmede hil een gere
gelde verbinding met zijn kantoor in Am- j
sterdam kon onderhouden.
Ik heb geen toenadering gezocht, de
.famiglia oiandese" had genoeg aan zich- i
zelf, aldus de auteur Maar ik voelde me j
diep getroffen door het stille, bescheiden
en beschaafde optreden van een man. die
wie weet over hoevee! miljoenen de be
schikking heeft. De auteur maakte daar
na een vergelijking met het optreden
van tal van Italiaanse nieuwe rijken.
Wat hij daarover te zeggen heeft slaat
feitelijk op alle nieuwe rijken in heel de
wereld On* interesseerde het echter, iets
te lezen over Nederlanders in het bui-
■enland, dat gunstig afsteekt bij hetgeen
geschreven ie of geschreven zou kunnen
worden over heel wat landgenoten, die
zich slechts moeilijk aan dp heersende
gewoonten in het buitenland kunnen aan.
passen en in Italië b.v. „voor geen geld
ter wereld" spaghetti etenj
De verkoping begin met een „kijk
dag" en daar zie je ze dan al rond
lopen: de verbeten snuffelaars naar
voordelig „stijlgoed", de schatzoekers
die uit de rimram van dikwijls de
meest onwaarschijnlijke voorwerpen
altijd iets opdiepen, waar ze iets in
zien. Ook is er altijd wel een muziek
liefhebber, die op een gammele piano
een paar toetsen aanslaat ze wei
geren dikwijls weer op hun juiste
stand terug te keren of die met
een hoofd vol dromen om de glan
zende vleugel heenzwerft, die er óók
staat.
Vergeet dan nog de vrouwmensen
niet, die in de oude kleren scharre
len en die er, voor de oningewijde
onbegrijpelijk, handel in zien. Handel
ruiken ook de welgedane mijnheren.
Door een loep bestaren ze de ringen
met briljant uit het glazen kastje of
ze wegen de bundels zilveren vor
ken en lepels peinzend in hun hand.
Tot de rubriek van incidentele vei
lingloopsters behoor ik op het ogen
blik en ik doe het met enthousiasme.
Toch moet ik iedere keer als ik
een veilinglokaal binnenga, even iets
overwinnen. Het is er dikwijls voch
tig en het ruikt er duf, maar dat is
het niet alleen. Er hangt ook iets van
weemoed, van verlorenheid in de
sfeer. Alle voorwerpen hier bijeen
hebben ergens in een huis in een
verband gehoord, zijn opgenomen
geweest in het ritme en de adem van
mensen.
Waar zijn ze allemaal vandaan ge
komen en wie heeft ze afgestoft? Die
bankstellen, die eens de trots van
een huiskamer zijn geweest, de hal
meubels, de leflikanten, de pendules,
en waar komen toch altijd weer die
stapels Oudhollandse hoektafeltjes
vandaan? Zijn ze stijf van lelijkheid
en ongemakkelijk van zitting via zij
kamers en zolders nu eindelijk op
de veiling beland en wie zal zich
nu over hen ontfermen?
Het zilveren toiletstel welke
vrouwenhand hanteerde het vóór de
avond-uit en welk begerig vrouwen,
hart gaat straks de prijskamp in om
het te winnen evengoed als de
stoffige wollen vloerbedekking,
wachten aan dit tussenstation op
nieuwe bestemming. Hoor, daar be
gint het opwindend spel van het bie
den al!
De incidentele koper neemt zich
altijd voor en krijgt dat door zijn
huisgenoten nog eens extra op het
hart gedrukt, zich niet te laten op
jagen. Met een getal in zijn hoofd
geprikt en gewapend tegen die
vreemde drang tot verwerven, die
een mens dan bevangt, en die wel
groter schijnt te worden naarmate
het bezit voor meer verkieslijk
schijnt, werpt hij zich in de strijd.
Als een sportieve speler dus, die
bij voorbaat bereid is zijn verlies te
nemen.
Twintig, dertig, veertig. De getal
len schieten heen en weer als klos
sen in een weefgetouw. Het is gek
om je eigen stem in dit spel te horen
mee schuchteren en verbazingwek
kend als jouw bod het laatste blijkt
te zijn.
De stamgasten en routiniers op de
veiling noemen al gauw zelfs geen
getallen meer. Hun vinger of hand
schiet nonchalant omhoog en in su
bliem samenspel met de vendu
meester, die zijn hamer in alle rich
tingen hanterend een pantomime
aan het opvoeren gaat, verloopt de
scène, die met een beslissende ha
merslag beëindigd wordt.
Nu slaat het bovenstaande alleen
op die veilingen, waar een mens met
een gemiddeld I.Q. en zonder specia
le knepenkennis ineens aan mee kan
doen. Maar er zijn er ook waar trek-
getallen en op- en aflopende cijfer
reeksen de leek dermate verschrik
ken, dat hij begrijpt zijn heil te moe
ten zoeken bij de veilingknechten.
Gelukkig zijn er nogal wat van deze
figuren in stofjas, bij wie je op kijk
dagen al je bestellingen kan doen en
die a raison van een paar procent
je heel de ingewikkelde veilingpro
cedure bespaart. Een telefoontje be
richt de uitslag.
Maar helaas, weg is dan het spel;
het wordt toch bestellen en betalen
als in de winkel. Maar dan kan je
wel niet meer overkomen wat
een vriendin van mij gebeurde, nl.
dat zij haar hand omhoogstak om
haar hoed recht te zetten en toen
opeens door de vendumeester als
eigenares werd aangewezen van een
■ware balpoottafel, die niet eens haar
voordeur of venster had doorgekund.
JOHNY v. d. H.
toonkamer» oiatkanesserlaan 247 - tel. 33846 - 34329
