Dagblad voor Schiedam en omstreken k Hedenmorgen om drie unr twee envijftig is Zij ne Heiligheid Paus Pius XII overleden In mateloze liefde rusteloos m m m CASTELGANDOLFO, 9 oktober 1958 Een groot Pontificaat heeft zijn bekroning gevonden. Na bijna twintig jaar als Christus' Stedehouder de Heilige Kerk in een van de stormachtigste perioden van de wereldgeschiedenis te hebben bestuurd is de Heilige Vader van deze wereld heengegaan. De gezondheidstoestand van Paus Pius XII had zich, na de ernstige ziekte, die Hem enkele jaren geleden trof, weer geheel hersteld, hoewel van tijd tot tijd uit informaties bleek, dat de Paus Zich in Zijn mateloze bezorgdheid voor de mensheid onvoldoende ontzag. Betrekkelijk onverwacht werd Hij maandag getroffen door een ernstige aanval, die zich gisteren met fatale gevolgen herhaalde. Zo heeft God Hem, die het dogma van Maria's tenhemelopneming afkondigde, in dit Lourdesjaar tot Zich geroepen. Moge Hem het loon geschonken worden, dat de Heer voor Zijn trouwe dienaren heeft voorbehouden. donderdag dkütib'er ïSSS A.US PIUS XII beeft Zijn bovenmenselijke taak hier op deze wereld volbracht en ons, Zijn kinderen, verweesd achtergelaten. Bij het doodsbed van deze Grote Dode, voelen wij droefheid ge mengd met vreugde die paradoxale gemoeds gesteldheid van ons Geloof om het verlies, dat terzelfdertijd een glorierijke overwinning, het ver werven van „de kroon der gerechtigheid" betekent. Paus Pius XII was voor ons op de eerste plaats een Vader, Deze eretitel heeft met het klimmen van de onvergelijkelijk zware jaren van Zijn Pontifi caat de bijzondere, delicate klank gekregen, welke het geheim is van een persoonlijke genegenheid. Wie het geluk hebben gehad Hem te zien of met Hem te spreken, bewaren dat moment van de per soonlijke ontmoeting, als hun schoonste herinne ring. Hij wist in Zijn toespraken tot de ontelbaren, die „het Vaderhuis" be zochten, de door de loop der eeuwen gepolijste formuleringen van de taal der Curie en van de vaktaal der theologie als het ware te ontstijgen door Zijn wonderlijk vermogen Zich te verplaatsen in de gedachtengang, de zorgen en vreugde van Zijn hoorders; staatslieden, jonggehuwden, bankiers, religieuzen, tramconducteurs, geleerden, kinderen, alle geledingen van de maatschappij. Voor hoevelen heeft Pius XII, onze Heilige Vader, door Zijn brandende toe- gewijdheid aan degenen, voor wier eeuwig lot Hij bij uitstek verantwoordelijk was, een vermoeden geopend van de verrukkende werkelijkheid, dat God in een oneindig verheven zin onze Vader is? DE JAREN van het Pausschap van Pius XII zijn vervuld geweest, van stond af aan en tot het laatste ogenblik, van huiveringwekkende menselijke ellende. Reeds op de dag van Zijn verkiezing stond de wereld op verschei dene plaatsen in vlammen en was de grote catastrofe van de tweede wereld oorlog onafwendbaar. Vrede is er sindsdien niet meer geweest. Een nieuwe golf van barbarendom heeft grote stukken van eeuwenoude christelijke be schaving overspoeld en dreigt nog verder op te dringen. Maar het leed en de tranen van de „Kerk der Stilte" zijn helaas niet de enige ellende, die de aarde torst. Zij schijnen, in de rest van de wereld, vergeten te worden door de schreeuwende nood der geestelijke stuurloosheid, door nog altijd bestaande sociale wanverhoudingen, door een groeiend materialisme, door de telkens op nieuw zich toespitsende nationalistische verblindheid. PIJNLIJKER dan Zijn Voorgangers is Paus Pius XII geconfronteerd ge weest met felle aanslagen op het christelijke erfgoed en Zijn troost heeft Hij vrijwel uitsluitend kunnen putten uit het smartelijke getuigenis van de martelaren, die de „dwaasheid van het Kruis" en van de Blijde Boodschap ble ven belijden tot hun dood of tot hun geestesverbijstering. En als vanzelf dringt zich de vergelijking op met die vroege eeuwen, waarin de Kerk Haar Geloof en Haar beschaving moest verdedigen tegen de invallende barbaren en tegen ontkerstening van binnen uit. Eugenio Pacelli, de geboren Romein, vervuld van de genade Gods en geschoold in de oude, maar nog altijd levenskrachtige traditie van het Romeinse en canonieke recht, dat bolwerk van orde en recht vaardigheid, maakte Rome wederom tot het hart van de Stad Gods niet alleen, maar van de harmonieuze, de orde boven de chaos kiezende beschaving. „Opus Justitiae Pax", deze lijfspreuk, die Hij zich koos, geeft Zijn gehele program weer. Voor Hem bestond er geen ware vrede, dan tenzij krachtens de met alle menselijke inspanning verwerkelijkte gerechtigheid, die de liefde vooropstelt. TTET is niet te veel gezegd, dat Paus Pius XII voor dit ideaal Zichzelf in de letterlijke zin heeft opgeofferd. Voor Hem, voor Wie het lijden een diepe zin had en Wiens maat der liefde de mateloosheid was, bestond geen rust. De laatste jaren van Zijn aardse bestaan waren vervuld van een verbijste rende activiteit, men zou zeggen van een Goddelijke bezetenheid, die hoe wonderbaarlijk de harmonie van Zijn wezen niet scheen aan te tasten, doch integendeel vervolmaakte. Tot op het laatste ogenblik vermaande Hij Zijn toe hoorders en over hun hoofden de wereld in Zijn toespraken over de meest uiteenlopende problemen, waarvan Hij het verband met de Vrede van Chris tus' Rijk beklemtoonde. In deze laatste jaren ook klonk in Zijn woorden met grote nadruk Zijn be zorgdheid door voor een nieuw en vreselijk onheil voor de wereld. Met Zijn talrijke oproepen tot gebedsacties, de grote manifestaties van het H. Jaar 1950 en het Maria jaar 1954, maar ook bij andere gelegenheden scheen Hij als het ware de hemelse genade te willen dwingen in te grijpen in deze wereld, waarin Christus was verschenen, „maar die Hem niet aannam". Doch ook bij Zijn ernstige oproepen en vermaningen ontbrak bij Hem nooit de hoopvolle ver wachting. Pius XII bezat een bovennatuurlijk optimisme, waaruit Hij de kracht putte om zelfs in de duisterste ogenblikken de blijde boodschap van een nieuwe zomer voor de mensheid te verkondigen. Op dit zware ogenblik in de geschiedenis van de Strijdende Kerk blijven wij, Zijn kinderen, met Zijn kostbare erfenis achter. Bezorgd, maar nooit wanhopig, treurend om het verlies van onze geliefde Vader, maar kracht puttend uit Zijn onvergetelijk voorbeeld en vertrouwend op Zijn machtige voorspraak. nieuwe sc amsche courant PAUS PIUS XII OVERLEDEN v -c-W' •Ab'.rDV-'D

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1958 | | pagina 1