Dagblad voor Schiedam en omstreken
k
Hedenmorgen om drie unr twee
envijftig is Zij ne Heiligheid
Paus Pius XII overleden
In mateloze liefde
rusteloos
m
m
m
CASTELGANDOLFO, 9 oktober 1958
Een groot Pontificaat heeft zijn bekroning gevonden.
Na bijna twintig jaar als Christus' Stedehouder de Heilige Kerk in een van de
stormachtigste perioden van de wereldgeschiedenis te hebben bestuurd is de
Heilige Vader van deze wereld heengegaan.
De gezondheidstoestand van Paus Pius XII had zich, na de ernstige ziekte, die
Hem enkele jaren geleden trof, weer geheel hersteld, hoewel van tijd tot tijd
uit informaties bleek, dat de Paus Zich in Zijn mateloze bezorgdheid voor de
mensheid onvoldoende ontzag.
Betrekkelijk onverwacht werd Hij maandag getroffen door een ernstige aanval,
die zich gisteren met fatale gevolgen herhaalde. Zo heeft God Hem, die het
dogma van Maria's tenhemelopneming afkondigde, in dit Lourdesjaar tot Zich
geroepen.
Moge Hem het loon geschonken worden, dat de Heer voor Zijn trouwe dienaren
heeft voorbehouden.
donderdag dkütib'er ïSSS
A.US PIUS XII beeft Zijn bovenmenselijke taak
hier op deze wereld volbracht en ons, Zijn
kinderen, verweesd achtergelaten. Bij het doodsbed
van deze Grote Dode, voelen wij droefheid ge
mengd met vreugde die paradoxale gemoeds
gesteldheid van ons Geloof om het verlies, dat
terzelfdertijd een glorierijke overwinning, het ver
werven van „de kroon der gerechtigheid" betekent.
Paus Pius XII was voor ons op de eerste plaats een
Vader, Deze eretitel heeft met het klimmen van
de onvergelijkelijk zware jaren van Zijn Pontifi
caat de bijzondere, delicate klank gekregen, welke
het geheim is van een persoonlijke genegenheid.
Wie het geluk hebben gehad Hem te zien of met
Hem te spreken, bewaren dat moment van de per
soonlijke ontmoeting, als hun schoonste herinne
ring. Hij wist in Zijn toespraken tot de ontelbaren, die „het Vaderhuis" be
zochten, de door de loop der eeuwen gepolijste formuleringen van de taal der
Curie en van de vaktaal der theologie als het ware te ontstijgen door Zijn
wonderlijk vermogen Zich te verplaatsen in de gedachtengang, de zorgen en
vreugde van Zijn hoorders; staatslieden, jonggehuwden, bankiers, religieuzen,
tramconducteurs, geleerden, kinderen, alle geledingen van de maatschappij.
Voor hoevelen heeft Pius XII, onze Heilige Vader, door Zijn brandende toe-
gewijdheid aan degenen, voor wier eeuwig lot Hij bij uitstek verantwoordelijk
was, een vermoeden geopend van de verrukkende werkelijkheid, dat God
in een oneindig verheven zin onze Vader is?
DE JAREN van het Pausschap van Pius XII zijn vervuld geweest, van stond
af aan en tot het laatste ogenblik, van huiveringwekkende menselijke
ellende. Reeds op de dag van Zijn verkiezing stond de wereld op verschei
dene plaatsen in vlammen en was de grote catastrofe van de tweede wereld
oorlog onafwendbaar. Vrede is er sindsdien niet meer geweest. Een nieuwe
golf van barbarendom heeft grote stukken van eeuwenoude christelijke be
schaving overspoeld en dreigt nog verder op te dringen. Maar het leed en de
tranen van de „Kerk der Stilte" zijn helaas niet de enige ellende, die de aarde
torst. Zij schijnen, in de rest van de wereld, vergeten te worden door de
schreeuwende nood der geestelijke stuurloosheid, door nog altijd bestaande
sociale wanverhoudingen, door een groeiend materialisme, door de telkens op
nieuw zich toespitsende nationalistische verblindheid.
PIJNLIJKER dan Zijn Voorgangers is Paus Pius XII geconfronteerd ge
weest met felle aanslagen op het christelijke erfgoed en Zijn troost heeft
Hij vrijwel uitsluitend kunnen putten uit het smartelijke getuigenis van de
martelaren, die de „dwaasheid van het Kruis" en van de Blijde Boodschap ble
ven belijden tot hun dood of tot hun geestesverbijstering. En als vanzelf dringt
zich de vergelijking op met die vroege eeuwen, waarin de Kerk Haar Geloof
en Haar beschaving moest verdedigen tegen de invallende barbaren en tegen
ontkerstening van binnen uit. Eugenio Pacelli, de geboren Romein, vervuld
van de genade Gods en geschoold in de oude, maar nog altijd levenskrachtige
traditie van het Romeinse en canonieke recht, dat bolwerk van orde en recht
vaardigheid, maakte Rome wederom tot het hart van de Stad Gods niet alleen,
maar van de harmonieuze, de orde boven de chaos kiezende beschaving. „Opus
Justitiae Pax", deze lijfspreuk, die Hij zich koos, geeft Zijn gehele program
weer. Voor Hem bestond er geen ware vrede, dan tenzij krachtens de met alle
menselijke inspanning verwerkelijkte gerechtigheid, die de liefde vooropstelt.
TTET is niet te veel gezegd, dat Paus Pius XII voor dit ideaal Zichzelf in de
letterlijke zin heeft opgeofferd. Voor Hem, voor Wie het lijden een diepe
zin had en Wiens maat der liefde de mateloosheid was, bestond geen rust.
De laatste jaren van Zijn aardse bestaan waren vervuld van een verbijste
rende activiteit, men zou zeggen van een Goddelijke bezetenheid, die hoe
wonderbaarlijk de harmonie van Zijn wezen niet scheen aan te tasten, doch
integendeel vervolmaakte. Tot op het laatste ogenblik vermaande Hij Zijn toe
hoorders en over hun hoofden de wereld in Zijn toespraken over de meest
uiteenlopende problemen, waarvan Hij het verband met de Vrede van Chris
tus' Rijk beklemtoonde.
In deze laatste jaren ook klonk in Zijn woorden met grote nadruk Zijn be
zorgdheid door voor een nieuw en vreselijk onheil voor de wereld. Met Zijn
talrijke oproepen tot gebedsacties, de grote manifestaties van het H. Jaar 1950
en het Maria jaar 1954, maar ook bij andere gelegenheden scheen Hij als het
ware de hemelse genade te willen dwingen in te grijpen in deze wereld, waarin
Christus was verschenen, „maar die Hem niet aannam". Doch ook bij Zijn
ernstige oproepen en vermaningen ontbrak bij Hem nooit de hoopvolle ver
wachting. Pius XII bezat een bovennatuurlijk optimisme, waaruit Hij de
kracht putte om zelfs in de duisterste ogenblikken de blijde boodschap van
een nieuwe zomer voor de mensheid te verkondigen.
Op dit zware ogenblik in de geschiedenis van de Strijdende Kerk blijven wij,
Zijn kinderen, met Zijn kostbare erfenis achter. Bezorgd, maar nooit wanhopig,
treurend om het verlies van onze geliefde Vader, maar kracht puttend uit
Zijn onvergetelijk voorbeeld en vertrouwend op Zijn machtige voorspraak.
nieuwe sc
amsche courant
PAUS PIUS XII OVERLEDEN
v -c-W'
•Ab'.rDV-'D