1
Overbezette dagen van Wed. Roosevelt
m
Derde „Festival de la Mode Infernafionale"
Is Sluiten wenen
wel zo Meanl
r
TRAITAL
Pelzen in Parijs
//On my Own"
I jp I
Warme menselijkheid brengt politieke toenadering
Porfreffisfe
van bloemen
^S5PAG 11 OKTOBER 1958
(Van onze correspondent)
NEW YORK, oktober
Als men zou willen weten wat
reden is. dat de vandaag
jaar geworden Eleanor Roose-
eu, een van de meest beminde
rouwen ter wereld is, dan zou
en eens haar net uitgekomen
oek: „On my Own" (Op mijzelf),
yat bij Harper and Brs. in New
0rk is uitgekomen, moeten le-
en. Mevrouw Roosevelt schrijft
°als ze praat en zoals ze is: daar-
j*1 is haar boek doorstraald van
arme, menselijke hartelijkheid
dezelfde natuurlijke hartelijk-
eid waarmee ze iedereen voor
lcb wint.
?1iE
S*a
Moederlijke vrouw
mmm
ITALEE, FRANKRIJK EN ZWITSERLAND TONEN ZOMERSTOFFEN 1959
%iC. van Lieshout zoon n.v.
COMPLETE WONINGINRICHTING
ïlT9te
h,
We
«omt
y Wereld filmen
MEVR. ELEANOR ROOSEVELT
een open, vriendelijke glimlach
Uw haar - vrij van roos -
met
anti-roos
Vraag TRAITAL 3
Ook Russen
HET dunkt mij, dat er wel
bijna geen mens te vinden zal
zijn, die niet op de een of an
dere manier bloemenliefhebber
is.
MEVR. C. VAN VOORST
ken? Van meesi verbazingwek-
ha„ 9 £eiten waarop dit boek, dat
ÏW 'even na de dood van president
sevelt beschrijft, kijk geeft, is
vr. °ngelofelijke werktempo van een
dieUV tussen de 60 en 74 jaar. In-
zkh 'emand van om en nabij 70 jaar
„oud" mocht voelen, die moet
61e S z*en wat mevrouw Roosevelt zoal
„tv6?t te doen op een dag. Als een
jjgPlsehe" dag somt ze b.v. haar be-
Vo^fen voor 9 december 1957 op als
»Uur v-m- ontving ik een man, die
fy, h onderhoud had verzocht, 11 v.m
ltaar mijn kantoor van de Ameri-
<je Vereniging voor de Verenig-
Sfo ties. 12 uur. Sprak voor een
v0 eP studenten. 1 uur n.m. Thuis
lunch met literaire agent, maar
zoon James kwam en wilde mee
Ijj, chen; dus eerst een haastig zake-
geSp Onderhoud en toen een politiek
tej Prek met James. 2 uur n.m. Een
onisch verzoek om naar de Ver-
gde Naties te gaan en met Lady
if, nro en 3 Marokkaanse prinsessen
zaal van de Algemene Vergade
rt? te zitten tijdens de speech van
Op ln8 Mohammed V en als tolk
ÏV treden. De prinsessen spreken
Sfjr ns' maar weinig Engels. 2.30 Af-
^er met televisie-agent voor za-
ka'; 3.30 Haastig naar de Verenigde
dQ '®sIk had de Koning en zijn
ters op de thee thuis gevraagd
Hot mid<iaS; maar hij 'was zo uitge-
■j dat hij er liever van afzag. 4.30
stp naar huis voor thee. Aartsbis-
Makarios, Mr. Render; een
3 sJèlkaan die in Marokko woont en
6.30 Deur-
bej aatren, arriveerden.
Slfig weer. Ik was me net aan het
Pofkleden. Twee fotografen, twee
bbj'ïje-agenten en de chef van het
Voq °Uden van de koning stonden
<ja,r de deur, niet op de hoogte ervan
ue thee met Mohammed V niet
ba doorgegaan. 7.30 Naar een diner
dg] aa naar Silberman Kunsthan-
in v^aar ik een tentoonstelling zag
Uitband met de Verenigde Naties.
Weer thuis en correspondentie
1-30 v. m. naar bed".
b°g h typische „rustige" dag wordt
*oajs ^eens afgewisseld met dagen,
dag voor de krant schrijven. In de zo
mer woont Mevrouw Roosevelt in
haar „zomerhuisje" in Hyde Park,
het landgoed van de Roosevelts waar
van zij het grote buiten aan de rege
ring geschonken heeft en dat nu als
een Rooseveltmuseum dient, waar da
gelijks schoolkinderen, toeristen en
diplomaten uit de hele, wereld heen
gaan, soms ook om een krans op het
graf van president Roosevelt te leg
gen. Als zijn weduwe in Hyde Park is,
neemt ze van harte deel aan rondlei
dingen en wandelingen en picnics.
Bij de beschrijving van die gelegen
heden ontmoet de lezer dan aller
lei wereldfiguren: Nehroe die op de
grond gezeten gesprekken met
Amerikaanse kinderen voert; de Rus
André Gromyko, die nogal streng te
gen zijn verlegen vrouw zegt dat ze
„alles kan eten", ook al blijkt dat ze,
een maagzweer heeft (wat een won
der!) en bijna verhindert dat me
vrouw Roosevelt iets met melk en eie
ren voor haar laat klaar maken of
keizer Haile Selassie, die behaaglijk
voor de televisie met zijn schoenen uit
naar een film over ziin ontvangst in
Amerika zit te kijken.
Van de oprichting der Verenigde
Naties af tot aan 1953 is Mevrouw
Roosevelt altijd Amerikaanse gede
legeerde geweest en zij heeft daar
door een grote kjjk op de parlementai
re tactiek van de Russen gekregen,
zoals b.v. op hun „hamer-techniek"
om steeds maar weer, alsof ze nooit
eerder besproken en behandeld wa
ren, dingen te herhalen; ze kent ook
hun handigheid de zwakke punten
van een tegenstander op te sporen,
die dan uit het verband te halen en
hem er aldus mee te confronteren.
Het is de grote verdienste van Me
vrouw Roosevelt, dat zij de moederlij
ke vrouw die ze is, zo'n belangrijke
rol laat spelen ln haar politieke on
dernemingen. Oplossingen b.v. van
conflicten en misverstanden tussen
gedelegeerden van verschillende na
ties laat zij nooit alleen over aan be
handeling ervan aan de conferentie
tafel. Zij pleegt de tegenstanders bij
zich thuis op het eten te nodigen of op
de thee en via spijs, drank en amusant
werelds gebabbel, brengt ze de tegen
standers als mens dichter tot elkaar,
zodat ze ook elk? ars nationale en cul
turele achtergrond iets beter begrij
pen. Op deze manier kunnen de pro
blemen zonder de scherpte en forma
liteit van de conferentietafel aange
sneden en dikwijls opgelost worden.
Dit is een van haar grote gaven: al
les, ook de moeilijkste politieke for
mule weet zij te vereenvoudigen en op
Haar kleinzonen Haven Clark en John hebben een lieve grootmoeder.
(Van onze medewerkster)
3EZE week werd in het Carlton-
hotel te Amsterdam het derde in
ternationale „Festival de la
;Mode" gehouden waaraan deelna
men: Mettler uit St-Gallen (Zwit
serland), Legler uit Italië en Boussac
uit Frankrijk. Op deze wijze werd het
i de Nederlandse pers en inkopers ge-
1 makkelijk gemaakt de meest exclu
sieve katoenstoffen van drie toonaan
gevende mode-industrieën „thuis"
te bekijken. Over katoen is het laat
ste woord nog niet gesproken. Het
kan letterlijk overal voor dienen:
voor strand- en huis- tuin- en keuken-
kleding, maar ook voor de bruid of
op een bal.
Welke van de drie landen de be
koorlijkste stoffen levert valt moei
lijk te zeggen, maar het staat wel
vast dat de Italiaanse Legler het
won wat betreft de modellen en de
presentatie door de charmantste man
nequins. Vooral Maria, een klassieke
schoonheid, droeg een en ander met
onnavolgbare gratie. De modellen
van Legler waren afkomstig van be
roemde Italiaanse modehuizen als
Roberto Capucci, Carosa, Fabiani,
Schuberth en Veneziani om er een
paar te noemen. Alle Legler stof
fen hebben een „relax" bewerking
ondergaan waardoor ze waterafstotend
zijn en geen vlekken vertonen van vet
vrije vloeistoffen.
Vooral de stoffen met ingeweven
streep-dessin, gelijkend >Op piqué of
tricot waren bijzonder mooi. Eveneens
de moeite van het vermelden waard
is het fluweel en ribfluweel waarvan
mantels en deux-pièces (in een prach
tig flessengroen en eigeel) werden
vervaardigd.
De modellen waren, naast chique
ook eenvoudig gehouden opdat deze
d.m.v. knippatronen zelf te vervaar
digen zullen zijn.
Uit Zwitserland, dat wat erg ge
makkelijk gedacht had over de mo
dellen kwamen fraaie stoffen met
linnen- of shantoengeffect, satijn stre
pen en stoffen, die aan ottoman en
brokaat deden denken.
„Scaramouche", een ensemble be
staande uit een witte jacquard japon
met erbij behorend kort wijd jak
in dezelfde stof met motieven ont
leend aan de Inca's voldeed zeer.
Men maakt in deze collectie veel ge
bruik van lurex (gouddraad) waar
door fraaie stoffen ontstonden, zeer
geschikt om uitgaanstoiletten te ont
werpen. Rijen witte en bruine paar
den op blauwe strepen, onnatuurlijk
rustig tussen de lurexdraden. ver
loochenden hun vurige aard niet
als de mannequin zichheupwiegend
in beweging zette.
Als sluitstuk van deze zomerse im
pressies in de herfst diende Boussac
inmiddels een begrip geworden voor
menig Nederlandse vrouw, die in dit
opzicht kennelijk niet alleen staat
getuige de 500 a 600 meter stof die
de 'Boussac fabrieken dagelijks pro
duceren. Boussac brengt voor strand
en vakantiekleding zwart-wit druk en
felle kleuren veelal in badstoffen die
men ook verwerkte tot japonnen. Ro-
zendecor,strepen, kleine ruiten, bro
derie effecten, tweeds, damast en de
„sensatie" voor het komende seizoen
volgens de experts: weef- en vlecht-
effecten. Tinten en dessins doen den
ken aan een grof gevlochten was
mand. Deze zelfde profeten wat
betreft de kooplust voor de komende
zomer voorspellen de rose-geel com
binatie een goed seizoen.
Er is tot onze grote vreugde in
deze collectie maar zeer weinig „uit
de oudheid" geput zoals Boussac zo
graag deed. Er schijnt nog een spe
ciale stoffencollectie voor het jonge
meisje te komen, maar deze kon nog
niet worden getoond.
Al met al hebben wij een gunstige
indruk gekregen van de gedaante
waarin het katoen de komende zomer
zal verschijnen maar we werden tij
dens deze show wel wat' overvoerd,
zodat het moeilijk was door de. bomen
heen het bos te -blijven zien.
G. S. -de W.
toonkamer* mathenesserlaan 247 - tel. 33846 - 34329
(Van onze
ZIJ,
va
-ui ^Whvrouw Roosevelt ze maan-
§tSvan6 in 1956 kende, toen ze Adlai
6a, ehson met zijn verkiezingscam-
a® hielp. Het is de moeite waard
Vn„ aankan.
8ieV *n wat een 72-jarige dame fy-
Va. aankan. „Na een nachtvlucht
q w York kwam ik des ochtends
Na üur in Portland (Oregon) aan.
en uurtje slaap bij een Congres
lid 8aat ze dan naar een televisiestu-
a5a,.Voor een interview; vervolgens
v een cocktail met politici; hier-
ertrekt ze voor een diner te ha-
ere met duizenden gasten en
^lj °udt er een redevoering. Om
en des avonds spreekt ze met
®6nator een kwartier voor de ra-
V g.an Saat ze naar een late recep-
ht elf uur weer terug naar de
q 0rn een interview met 4 studen-
P band vast te leggen. Dan volgt
?5i|i,g een politiek nachtfeest en ein-
alw ze ^aarna naar Maar.
®t des ochtends om 8 uur op
'1 j»liegveld. Dicteert bij aankomst
tiat) ah Francisco 2 krantekolom-
k aan een „geleende" stenograaf
Sint weer een dag zo druk als
<36°°Kgaande- Wat haar blijkbaar
been houdt, is dat ze kan sla-
°ldai ar ze staat, ongeveer zoals
,&n aan het front. Als er geen
'•'ie k e tij<j overblijft voor mensen
l|g-
ar beslist spreken moeten, dan
Wft. (if A 1« a J am a4 Is o at* Is a/\v% av,
eer"*.dle lieden met haar heen en
^aatjn de diverse taxi's en auto's
Van ze gebruik maakt om ergens
'he/ e gaan, wachten tot ze klaar is
l"-at^aar redevoering of interview en
^eer verder als ze naar bui-
>i>ot^V(°Uw Roosevelt woont in New
staaj' aeeft een huishoudhulp die in
<jin0et' z^n in tijd van een half uur
j 'ssej, vo°r 10 of 16 mensen op te
efs" orndat er vele „zoete inval-
^tareln en zij heeft een vaste se-
a1tva sae. die wel nodig is, want zij
o6h eri dagelijks ongeveer 100 brie-
V- o^oet, behalve haar werk voor
*^j£^i_J^aties, nog een kolom iedere
het plan van natuurlijke menselijk
heid te plaatsen; daarmee ontwapent
ze haar politieke tegenstanders. An
derzijds neemt ze ook de moeite die
tegenstanders te begrijpen en de din
gen van hun standpunt te bekijken,
omdat elke toenadering anders a
priori uitgesloten is. Zo ging ze o.m.
ook eens in Yoegoslavië rondkijken en
bezocht er Tito en zijn vrouw, die haar
vertelde: „Ik studeer voor mijn exa
men. Ziet U, de oorlog heeft mijn stu
die onderbroken, maar nu maak hk
de universiteit af." Twee opmerkin
gen van Tito dragen ertoe bij, dat Me
vrouw Roosevelt inziet welk onder
scheid er tussen Yoegoslavisch en Rus
sisch Communisme bestaat. Toen ze
Tito vroeg wat de reden voor de ar
restatie van politieke gevangenen was
(Advertentie)
Traital 3 bevat het pas-ontdekte apelium met
de sterke van roos bevrijdende eigenschappen.
Na 6 wekelijkse haarwassingen is de roos verdwenen.
handel: N.V. HANDELMIJ R.F.M. WERNEKINCK, A DAM
(dit was 1956 zei hij: „De voornaam
ste reden is infiltratie van de Sovjet
gedachten in Yoegoslavië..".
Mevrouw Roosevelt vroeg de
maarschalk ook: „Gelooft U, dat de
mensen met Uw regeringsvorm te
vreden zijn?" Tito keek haar eens
vragend aan en zei: „Als U eigen
dom bezat en de regering verklaar
de dat 't nationaal eigendom was, hoe
zoudt U dat vinden?" Toen zij ant
woordde dat het haar ongelukkig zou
maken, zei hij: „Daarom denk ik ook
niet, dat iedereen in Yoegoslavië te
vreden is. Maar over het geheel ge
loof ik dat het volk beseft, dat we de
dingen doen die voor ons land op den
duur het beste zijn." Toen zij hem de
vraag stelde of hij geloofde dat zijn
land het communisme in praktijk
bracht, volgde deze interessante re
actie: „Communisme," zei Tito, „be
staat nergens en het minste van alles
in de Sovjet Unie. Communisme is
een ideaal dat alleen maar kan ver
vuld worden wanneer men ophoudt
egoïstisch en zelfzuchtig te zijn en
wanneer iedereen datgene ontvangt
van de algemene produktie dat nodig
Is. Maar daar zijn we heel ver van
af."
Mevrouw Roosevelt getroost zich
ook de moeite om het Russische volk
en premier Kroesjtsjef te Ieren ken
nen.
Haar gesprek met hem illustreert de
moed waarmee zfj voor haar overtui
gingen opkomt en zij kan altijd
tactvol, maar niettemin zeer raak en
keihard de bal terugkaatsen. In
haar manier van zien en spreken
heeft ze ook een zekere directheid
die bijna naïef zou te .oemen zijn ais
zy niet zo trefzeker was. Een voor
beeld. „Uw volk wenst vrede," zegt
ze tegen Kroesjtsjef „en ik verzeker
U dat het onze dat ook doet." Kroesj
tsjef: „Denkt U dan dat wij, de re
gering, oorlog willen?"
Mevrouw R. „Niet het volk, maar
de regeringen maken oorlog. En
dan overtuigen ze (de regeringen)
het volk dat het voor een goede zaak
is, de zaak van bun eigen verdediging
Die redeneringen kunnen door Uw
en onze regering gemaakt worden."
Kroesjtsjef: „Dat is juist."
Dit is ook een aardige illustratie
hoe Mevrouw Roosevelt met vrouwe
lijke simpele logica zelfs mannen als
kroesjtsjef elementaire waarheden
laat bekennen, die ze anders met zo
veel frasen ontwijken.
In haar boek raakt mevrouw Roo
sevelt aan de Formosa-kwestie, die
zij in het geheel niet ziet als Minis
ter Dulles. Zij werpt ook een aardig
licht op Dulles' karakter. „Minis
ter Dulles was gedelegeerde in op
twee na alle Assemblées waaraan
ik ook meewerkte. Ik merkte vaak
dat hij hoogstzelden 'n standpunt wil
de innemen, niet wilde zeggen dat
dit goed of dat verkeerd \/as. Ik dacht
'daar toen niet verder over na..
Maar nu.geloof ik dat hij er niet van
houdt de verantwoording voor een
hepaald standpunt, goed of verkeerd,
in te nemen. Dat is een kwaliteit van
zijn karakter. Ik geloof dat dit de re
den Is, dat hij zijn loyale helpers niet
verdedigde.." (zie Stassen).
Mevrouw Roosevelt sluit haar boek
met een ernstig pleidooi voor meer
begrip van Amerikanen voor wat er
ln de communistische wereld ge
beurt en waarom voor de Russen het
communisme een vooruitgang op de
tijd van de tsaren betekent. Zij wijst
erop dat met de idee van democra
tie weinig aan te vangen is in gebie
den waar geen democratische insti
tuten zijn en waar vrijheid, speciaal
jn Azië en Afrika er in het hoofd van
mensen uitziet als „genoeg te eten
hebben".
De blik van Eleanor Roosevelt ln
de hedendaagse wereldverhoudingen
reikt verder en dieper dan die van me
nig Amerikaans politicus. En men
sluit het boek met een gevoel van
dankbaarheid dat er nog een Eleanor
Roosevelt in de wereld is.
Ada Geerlsema
Onbewust waar de vreugde van
daan komt, danst het kind door een
wei vol boterbloemen en vlecht zich
een krans; verrast stopt de man bij
een volgeladen kleurige kar en koopt
een ruiker voor zijn vrouw: met
zorgvolle aandacht buigt zich de
kweker over een specimen van
schoonheid, resultaat van tedere toe
wijding.
Bloemen maken vrijwel altijd blij
Ze zijn onze begeleiders bij de be
langrijkste gebeurtenissen langs onz-
levensweg, de tolken van onze liefde,
verering en soms onze deernis
De verschijningsvorm van de
bloem heeft door de eeuwen heen de
verbaasde verwondering van man
en vrouw gaande gemaakt Want mèt
de schoonheid schijnt zich voor de
aandachtige beschouwer van dit sa
menstel van stamper en meeldraden,
blad en bloemkelk ook het niet
te ontraadselen geheim van de na
tuur samen te ballen.
Ook de kunstenaar heeft meerma
len de bloem an sich als object ge
kozen We herinneren ons allemaal
de 17e eeuwse schilderes Marie Sy-
bylle Merian, in Nederland nog extra
bekend geworden door het gedicht
van Bertus Aafjes. De liefhebbers
van het genre herinneren zich de
voorbeelden uit vooral de Franse
prentkunst en de schone bloemen-
schilderingen van Albrecht Dürer.
Bij de reeks van kunstenaars, dit
zich als kopiïst van de natuur tot de
bloem wenden, kunnen we ook re
kenen: Ada Geertsema, die op het
ogenblik in de Witte Salon van kas
teel Oud-Wassenaar haar eerste ex
positie houdt.
Ada Geertsema schildert al sinds
haar twaalfde jaar, naar men ons
vertelde; zij is autodidacte en heeft
op aandringen van vrienden tenslot
te deze tentoonstelling geopend Ten
slotte, want in kleine kring was haai
maam allang bekend en in vele krin
gen, o.a. het koninklijke, prijken al
verschillende van haar aquarellen
Ook zij is getroffen door het raad
sel van de losse bloem, die zij mei
nerf en blad, kleurtonen en nuances
naar de natuur tracht weer te gever
Voor zulk een doel is een uiterst
verfijnde techniek, die in onderdelen
beheerst moet worden, noodzakelijk
Er zijn op deze expositie enkele
gelukkige resultaten van haar aan
dachtig schouwen en zorgvuldig aan
wenden van de techniek te zien.
Vooral rozen schijnen haar te boeien
Ze zitten als het ware in haar vin
gers; de rozen-aquarellen vind ik
zonder uitzondering mooi.
Hoe verrukkelijk is ze niet, die
serie rozen van bleek rose tot fel
rood Ook de tekening waarop ze d°
drie levensstadia van de roos weer
geeft, is uitermate geslaagd. We zien
de veel belovende „roosvingere"
knop tot juichend rode bloem wor
den en daarna tot bijna ivoorwitte
ontbladering vervallen, waarbij de
roos haar hart prijsgeeft aan onze
ogen: de gele meeldraden Goed ge
troffen is ook de rododendron
waarvan vooral het blad in zijn don
kergroene, vette substantie voortref
fel ijk is weergegeven.
Ook de boerenlelie met al haar nu
ances rose en de murrode stippen
willen we nog noemen. Voordurend
experimenteert Ada Geertsema met
haar materiaal: papier zowel als verf
Voor wie een dergelijke minutieuze
fijnheid wil bereiken, moet elke on
verwachte hobbel of gladheid in het
papier ook een obstakel zijn, dat ver
kend moet worden.
Niet alle bloemén zijn naar mijn
mening even gelukkig in het vlak ge
plaatst, maar Ada Geertsema kan
toch een eigen plaats innemen onder
de beoefenaars van dit genre.
En wie heeft niet graag het por
tret van zijn lievelingsbloem aan de
wand? j v. d. El
medewerkster)
op de zevende verdieping
van de Lgnbaanflats of op de
twaalfde van de Maastorenflat
wij, omringd door alle mogelijke com
fort, met trams, bussen en vaak
zelfs de auto van de wederhelft tot
onze beschikking; wjj hebben eigen
lijk allemaal toch als ideaal in ons
achterhoofd: een huisje buiten.
Och ja, het uitzicht dat de grote
vensters van de flat ons bieden op
stad en rivier, vergoedt veel van de
engte tussen de vier muren. Wij
hebben stadsverwarming, of tenmin-
ste „central heating". Met een paar
stappen staan we middenin de stad,
voor winkels die elk vrpuwenhart in
verrukking brengen. Er zijn de
schouwburg, de bioscopen, de terras
sen voor het kopje koffie of het thé-
complet met de vriendinnen en de
modeshows.
Maar er is ook altijd dat verkeer,
de haast, het eeuwig bruisen van de
grote stad. En we zuchten: „Als
Jan met pensioen is, gaan we bui
ten wonen. Het hoeft geen groot
huis te zijn. als er maar wat ge
niet was geroest. Zij liet zich inschrij
ven aan de Academie voor Beeldende
Kunsten en Technische Wetenschap
pen in de Maasstad. Haar akte be
haalde zij in de avonduren; overdag
zat Corrie in de klas waarin toen
tertijd ook Cargelli zijn talenten als
ontwerper ontwikkelde.
Corrie vestigde zich niet zelfstan
dig: zij werd aangenomen als le
rares tekenen aan een huishoudschool
in Ede, het ondanks de 6000 daar ge
legerde militairen stille dorp aan ae
rand van de Veluwe. Een dorp ook
zonder uitgaansmogelijkheden, de
filmvoorstellingen in de schouwburg
bioscoop-, en concertzaal „Reehorst"
daargelaten.
„Als je in de stad hebt gewoond"
z®St Corrie, is het eerste wat je
als bewoonster van een buitenhuis
opvalt, het volkomen gebrek aan
haast, dat de mensen hier kenmerkt.
Natuurlijk is dat aan de ene kant heel
prettig, maar soms kan het ook erg
lastig zijn. Met boodschappen doen bij
voorbeeld! Verder is het hier veel
moeilijker een uitgebreide kennissen-
kring op te bouwen. Mijn man zegt
dat dit komt doordat je als stads
mens kritischer tegenover de buiten
man staat. Je past een strengere selec
tie toe. Misschien is dat ook wel zo.
Feit is dat het hier te enen male on
gebruikelijk is even „aan te wippen"
bij kennissen of vrienden, zoals je in
de stad zo vaak deed. Dergelijke on
verwachte bezoeken kent men hier
niet; je wordt hier voor een hele
avond uitgenodigd.
De omgeving hier is prachtig en
soms zit ik hele dagen in het bos of
op de hei te tekenen. Heerlijk! Maar
vaak verlang ik ook heel erg naar de
drukte, de gezelligheid van de grote
stad. De terrasjes, het uitgaan, de
leuke winkels..
Natuurlijk is het ook wel weer zo
dat het buitenleven veel goedkoper
makken zijn en een logeerkamer voor. is dan de stad. Juist omdat de terras-
fes de uitgaansmogelijkheden en zo
hier ontbreken. En bovendien ben je
bij het kopen helemaal op de stad in
gesteld. Je doet hier alleen de nood
zakelijkste boodschappen Voor leuke
dingen gaan wij naar Arnhem, óf
ook wel Rotterdam en Amsterdam"
Wij kijken de tuin in. Een eek
hoorntje springt over het gladde ga
zon en verdwijnt dan vliegensvlug in
het bos, dat achter het huis begint.
In de stilte horen we schoten: mili
tairen oefenen op de hei.
Corrie volgt onze blik en zegt:
In het voorjaar hebben we in de
tuin een nest wezels ontdekt".
Zou je, ondanks alle nadelen van
het buiten wonen, dit alles willen
ruilen voor een huis in de stad. met
terrassen, veel, veel kennissen en ge
zellige uitgangetjes 's winters?
Wij zijn niet verbaasd als Corrie
uit de grond van haar hart antwoordt
„Nooit.
de kinderen als ze eens overkomen
Het huisje buiten een ideaal dat
we ons hele leven bewust of onbe
wust met ons meedragen. Maar is
dat buiten wonen wel zo ideaal?
We hebben deze vraag voorgelegd
aan mevrouw C. van Voorst, die in
Ede een moderne villa bewoont. Een
niet groot, maar praktisch en heel
smaakvol ingericht huis, dat zij en
haar echtgenoot, de bekende illus
trator-ontwerper Lex van Voorst nu
ongeveer een jaar geleden als jong
paar betrokken. Corrie van Voorst
weet wat zij zegt als ze haar mening
geeft over het buiten wmnen. Afkom
stig uit de provincie Groningen, waar
zij aan de Kunstacademie studeerde
kwam zij op 20-jarige leeftijd naar
Rotterdam, om hier een baan te zoe
ken.
Eenmaal leerling verkoopster in
een groot warenhuis, merkte zij dat
haar oude liefde, het modetekenen.
„ALLE
ZIJN
TISCH....
RUGGEN'
JANSENIS-
deze zin
waar André Sauzaie het
voorwoord van het pro
gramma van zijn collec
tie mee eindigt, doet wat
vreemd aan en verwacht
men stellig niet op een
bontshow. Vermoedelijk
wil hij er alleen met-
zeggen, dat de mantel
ruggen eenvoudig vap
lijn zijn, hoog aan de
hals sluiten en lang ge
noeg vallen dat, zo de
heren van Port Royal
zijn bontmantels zagen,
ze er geen aanstoot aan
zouden genomen hebben.
Er van hebben opge
keken zouden de be
woners van Port Royal
stellig wel, want in hun
dagen was het bont stug
en hard, maar ook on
verslijtbaar; nu valt het
zo soepel dat het zich
draperen laat en de
bontwerkers beweren
bovendien met de hand
op het hart, dat het even
sterk Is als in de dagen
die Racine als jongen op
Port Royal doorbracht
Geen bontwerker in
Parijs die zulk soepel
bont heeft als Sauzaie;
deze was de eerste die
het „en souplesse" ver
werkte, precies of het
een of andere stof is.
DIT SEIZOEN heeft
hij een groot deel van
zijn collectie in Indisch
lam, zo mooi van haar
en kleur, dat naar room
wit overhelt en dikwijls
met een donker-kleuri-
ge nertskraag opgemaakt
is of met een vtn tever.
En ondanks dat deze
mantels ipva'len omdat
ze zo licht van kleur
V-'. >Ti
v-ij*..:. 'I'
U'-
Heel zacht gele, wollen pelsmantel gevoerd
met civetkat, waarvan de witte vlekken zacht
geel zijn geverfd. Model André Sauzaie.
zijn, behouden ze iets
zeer stemmigs en doen
in het geheel niet dik-
doenig; in de regel zijn
ze lang, hebben drie
kwart mouwen en ronde
wat ruim vallende
schouders. De kragen
ervan zijn klein en in
Claudinevorm.
Daarentegen hebben
de nertsmantels enorm
grote kragen, die óf
rond óf vierkant, tot ver
over de schouders val
len. Van donker tot heel
licht, ontbreekt geen en
kele nuance, 't Is werke
lijk een prachtige bont
soort en zeer kostbaar.
Dit laatste is al vol
doende om het een blij
vend succes te verzeke
ren.
Sauzaie heeft stellig
gevonden dat astrakan
't wat povertjes doet bij
al dat moois. Nu de
markt overstroomd
wordt met astrakan ui!
Zuid-Afrilca, leggen de
voornaamste bontwer
kers zich natuurlijk
minder op astrakan toe.
Gelukkig zijn er nog
heel wat vrouwen, die
nog dolblij zijn met een
astrakanmante! en zo zai
dit goede bont heus nog
niet gauw de mode uit
gaan
Nieuw zijn de pelzen
van bont. Een bever
mantel is b.v. gevoerd
met wit Chinees caracul,
een van Indisch lam met
kort geschoren bever,
enz,, enz., natuurlijk een
totaal overbodige luxe.
Maar dat neemt niet
weg, dat de soepelheid
van die pelzen bewonde
renswaardig is.
Veel mantels hebben
een ceintuur, die alleen
van voren zichtbaar is,
altijd is die dan iets ho
ger dan op de normale
plaats aangebracht.
Onder de tweeënzestig
modellen die Sauzaie
toont, zijn enkele zeer
korte jasjes van breit-
schwantz of van Indisch
lam en slechts een enke
le nertsstola Terwijl in
de hele collectie geen
enkel vossevel is te
vinden.
DINY K.—W.
