ter
gelegenheid
van de Z.H. PAUS JOANNES
op DINSDAG 4 NOVEMBER 1958
„Papa Giovanni"
verbaast Vaticaanstad en Rome
Het begon met een opengebroken Conclaaf
##Een hoofdstuk op zich"...
DINSDAG 4 NOVEMBER 1953
Foto onder: Bij het vertrek uit Vene
tië, op weg naar het Conclaaf, dat Iiij
als Paus Joannes XXIII zou verlaten.
Tal van autoriteiten stonden op het
perron, om hem een afscheidsgroet
toe te wuiven. Toen men de kardinaal
vroeg, of hij dacht terug te komen, zei
hij glimlachend: op het moment wèl
Foto boven: Voor de laatste maal
zegent de patriarch, kardinaal Angelo
Roncalli de stad Venetië, waar hij zich
uiterst bemind had weten te maken.
Dermate had hij zich in de Venetiaan-
se sfeer ingeleefd, dat hij zelfs het
Venetiaanse dialect met een feilloos
accent sprak, alseen gondelier
(Van onze correspondent)
ROME, maandagavond
IN DE ENE WEEK, die aan de kroning voorafging,
heeft Paus Joannes XXIII Zich een populariteit
verworven in het Vaticaan en in Rome, die nie
mand voor mogelijk had gehouden na het vorige
pontificaat. Na een aanvankelijke scepsis, die
eerlijk gezegd hier en daar duidelijk de vorm van
teleurstelling aannam (vooral wegens de leeftijd van
de nieuwe Paus) kwam er zulk een stroom van ver
halen en anekdotes over daden en opmerkingen van
de Heilige Vader, dat Hij binnen enkele dagen op
handen werd gedragen en dat nu de nuchterste, zelfs
anti-klerikale intellectuelen toegeven, dat „Papa Gio
vanni", toch wel een originele figuur is en dat men
veel van Hem kan verwachten.
„Papa Giovanni". Zo wordt Hij nu door iedereen
genoemd kort en familiair. Het moeilijke, veel te
lange woord „drie-en-twintigste", dat in het Italiaans
net zo onmogelijk is als bij ons („ventitreesimo")
wordt verder gewoon weggelaten. Overigens is er
niemand, die in de afgelopen week zo over de tong is
gegaan als Papa Giovanni. Letterlijk ieder gebaar van
de Paus werd onmiddellijk overal bekend en elk
woord van Hem ging als een lopend vuur door de stad.
n ie uwe sc hiedamsche co u ra nt
PLECHTIGE KRONING van
Het begon al meteen de eerste avond. Na de plechtige
zegen „Urbi et Orbi" te hebben verleend, keerde de Paus
met de kardinalen terug naar de Sixtijnse Kapel Hier had
de tweede „obedienza" plaats, waarbij kardinaal'Tisserant,
de kardinaal-deken, naar de H. Vader ging en vroeg, of Hij
het bevel wilde geven om het Conclaaf te openen. De Paus
weigerde evenwel en zei, dat dit pas de volgende morgen
mocht gebeuren, daar Hij eerst nog dus in conclaaf 1
een belangrijke vergadering met de kardinalen wilde hou
den (overigens een hoogst ongewone gang van zaken).
Op dat ogenblik gebeurde er iets ongehoords: de grote
deur van de Sixtijnse Kapel vloog open en een opgewon
den stel prelaten en geestelijken drong naar binnen en
snelde naar de Paus toe. De aanwezige kardinalen hielden
de adem in, de Paus keek hoogst verbaasd en verontrust,
maar de indringers naderden opgewekt, drongen naar
voren, riepen gelukwensen, knielden en vroegen Ziin
zegen. J
Wat was er gebeurd? Na de eerste verschijning in het
openbaar van de nieuwe Paus en de plechtige zegen was
iedereen ervan overtuigd dat nu het Conclaaf ook onmiddel
lijk zou worden geopend. Dit bracht een aantal prelaten van
het Staatssecretariaat er toe om op eigen houtje de zegels
te verbreken van de deur, in de mening dat, als ze moesten
wachten tot ook deze deur officieel werd geopend ze de
Paus niet meer zouden vinden of kunnen bereiken Vandaar
hun onvoorzichtige daad.
In de Sixtijnse Kapel, waar een ijzige stilte daalde, kwam
kardinaal Tisserant naar hen toe en stelde hun de vraag, of
ze wel wisten, dat ze de zwaarste vorm van excommunicatie
hadden opgelopen, die de Kerk kent.
De Paus zat zwijgend en niet-begrijpend toe te zien. Toen
wenkte Hij en liet een van de groep de zaak uitleggen. Dan
begreep Hij alles, lachte en zei: „Mano, ma no, geen excom
municatie. Ik ontsla u ervan en geef u bij dezen de absolu
tie". Toen voegde Hij hieraan nog toe: „Nu u hier toch bent,
kunt u ook de ring kussen".
Dit is dus de allereerste „audiëntie" van Papa Giovanni
geworden. In een opengebroken Conclaaf, in de Sixtijnse
Kapel en aan een stel geëxcommuniceerde priesters, die
Hij eerst moest absolveren....
Deze episode vormt als het ware het uitgangspunt van een
bijna eindeloze serie kleine voorvallen, opmerkingen, ge
baren van de Paus, die iedereen kent en die Hem op slag
oprecht sympathiek hebben gemaakt.
De ochtend na de uitverkiezing, toen om tien minuten
over tien uur het Conclaaf geopend werd, ontving de Paus
de maarschalk prins Chigi en de gouverneur van het Con
claaf, mgr. Calori di Vignale. Toen deze knielde en geluk
wenste benoemde de Paus hem meteen maggior domo van
Vervolg op pagina 7.
