bestuurbare balonnen
VOOR 30HG
Ouwe rommel
EfiCX/O
fif
li
iüfi W 11
wm m
u
DE KAT
Waardige bestemming gevonden
voor Hollandse Schouwburg
HET GRABBELTONNETJE
iés
n
Het grote avontuur:
a
s
||g|
kwam weer
Monument voor Jodenvervolging
Voorhuis wordt herdenkingsplaats
Koningin bezocht twee
bejaardencentra
Twee overvallen in de
hoofdstad mislukt
5
n
m tm
1
A
1
V B
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1958
PAGINA 6
En bood zelf bloemen aan
BEELD VAN SCHWEITZER IN
VREDESPALEIS
iS|
W1
ZILFA
BAKSTEEN Zn.
H. van LOON
Detective-roman door
RICO BULTHUIS
9. De toekomst is voor de Zeppelin. Niet voor die levens
gevaarlijke vliegtuigen, die om de haverklap te pletter slaan
en die het nooit zullen bolwerken, dacht en zei iedereen een
halve eeuw geleden. Henri Jolhot was zo iemand. Hij had zijn
hart en financiën aan de luchtvaart verpand en schonk Frank
rijk tussen 1902 en 1914 een dozijntje bestuurbare ballonnen.
Die luchtreuzen weken aanzienlijk af van Zeppelins schepping:
Hier immers was het omhulsel niet hard en solide, maar ve
rend en buigzaam.
10. Op papier zou een bestuurbare ballon de Atlantische
Oceaan al in 1910 hebben kunnen oversteken. Maar ni feite
geloofde geen sterveling daaraan. Het lange-afstandsrecord
stond immers op nauwelijks 1000 kilometer. En de oceaan
was maar liefst 5 keer zo breed. Het was waanzin, of
liever zelfmoord om de grote plas te willen oversteken. Had
de Amerikaan Walter Wellman niet kortgeleden nog 'n da
verende nederlaag geleden, toen hij de Noordpool had wil
len overvliegen? Maar Wellman was bezeten van z'n idee.
De „transatlantische vlucht" was z'n droom en z'n leven
En zo kwam 't, dat op 15 oktober 1910, toen de America bo
ven Atlantic City uitsteeg, de mensen hun hoofd schudden en
die zelfmoordenaar een graf in de golven voorspelden
11. Zeventig meter lengte, aangedreven door twee motoren,
vier schroeven, het zal wel lukken, dacht Wellman optimis
tisch. „Voor er tien dagen verlopen zijn, heb ik de vlucht
volbracht". De America was modern uitgerust met een ra
dio eneen reddingssloep, die onder aan de korf bengelde.
Wellman dacht, dat hij handig was, toen hij een lange sleep
kabel liet bevestigen en het ding met reserve-brandstof belast
te. Maar hij maakte de fout van zijn leven. De kabel werd
zwaar overbelast en „verdronk" herhaaldelijk in de schuimen
de golven. Op die manier liep de ballonvaarder een vertraging
op, die catastrofaal zou worden.
12. Wellman was wanhopig. Bij de start had hij al te kam
pen gehad met duizend-en-één moeilijkheden en nu dit weer:
een loodzware ballon, die moeizaam opschoot, motoren die
gingen haperen, slecht weer, een holle zee. 69 uren bracht
Wellman met zijn vier andere bemanningsleden door en in die
tijd legden ze tweeduizend kilometer af. Uitgeput, verwilderd
en met de angst nog in hun ogen, werden ze ten slotte ter
hoogte van de Bermuda-eilanden door een passagiersschip
opgepikt. Net op tijd. Een orkaan sleurde de ballon mee.
De nachtmerrie was ten einde, Wellmans droom ook.
(Van onze Amsterdamse redactie)
Na ruim dertien jaar heeft Amsterdam
eindelijk een waardige bestemming gevon
den van de Hollandse Schouwburg, dat
trieste „monument" van de zware lijdens
gang der Joden, die hier in Amsterdam
hun laatste weg naar de Duitse concentra
tiekampen en gaskamers begonnen. Het
achtergebouw zal worden afgebroken, ter
wijl de voorbouw die een nieuwe gevel
krijgt, zal worden ingericht tot een herden
kingsplaats. Er zullen een hof en een
monument komen en een centrale hal met
rouwkaiper. Voor de in het voorgebouw
gelegen twee verdiepingen moet nog een
bestemming worden gezocht. B- en W- van
Amsterdam die dit aan de raad medede
len, vragen voor de verbouwing een kre
diet van f 240.000,—.
In maart 1950 heeft de hoofdstad de Hol
landse Schouwburg in schenking aan
vaard.
In 1953 werd in beginsel besloten het ge
bouw te verhuren aan de Staat Israël,
die er tentoonstellingen in zou organiseren
op het gebied van wetenschap, kunst en
andere culturele prestaties en voor het uit
stallen van produkten. De verhuring heeft
evenwel geen doorgang gevonden en ook
nadien ondernomen pogingen om van de
vervallen schouwburg een passend gebruik
te doen maken, hebben geen resultaat ge
had.
Het voorge' iw zal worden gehand
haafd en van een nieuwe afsluitende
voorgevel moeten worden voorzien. Op
de plaats van het voormalige toneel is
Koningin Juliana heeft gistermiddag
te Baarn een bezoek gebracht aan het
Prot. Chr. bejaardencentrum „Bavo" en
aan het bejaardenhuis ..Patria" van de
Vrijzinnig Prot. Stichting tot Huisves
ting van Bejaarden, Gerepatrieerden
en Ontheemden.
Tegen drie uur kwam, de Koningin bij
het centrum „Bavo" aan. In de coniver-
satiezaal gebruikte zij met het bestuur de
thee, waarna zij zich naar de eetzaal be
gaf, waar zich de verpleegde bejaarden
en oorlogsslachtoffers bevonden en haar
bloemen werden aangeboden.
Om ongeveer vier uur kwam Koningin
Juliana aan bij het tehuis „Patria". Er
bevonden zich daar op het ogenblik 29
bejaarde gerepatrieerden, de meesten af
komstig uit Java. In een van de kamers
onderhield de koninklijke bezoekster zich
met de bejaarden. Door de 82-jarige me
vrouw MeijerMarti werden haar bloe
men aangeboden. Zij raakte enigszins in
verlegenheid, toen de Koningin haar naar
haar leeftijd informeerde. Zij moest even
terugrekenen en kwam daarbij tot de
conclusie, dat „ze al groot was toen ze
trouwde" en dat haar dochter nu 65 jaar
was.
Bij haar bezoeken heeft de Koningin
ditmaal ook zelf bloemen geschonken en
wel twee grote boeketten chrysanten uit
de paleistuin.
een plateau gedacht, waarop een een
voudige obelisk is ontworpen. De beide
zijmuren van het toneel zullen als frag
menten in stand worden gehouden en
naast hun symbolische betekenis een ge
legenheid bieden, deze intieme plaats
(hier werden de Joden samengedreven)
enigszins van de omgeving af te sluiten.
Het plateau zal aan de achterzijde door
een ongev. 2,5 meter hoge met natuur
steen beklede muur waarin een tekst
(waarschijnlijk citaten uit Anne Franks
Dagboek) wordt ingehakt, ten dele wor
den afgesloten.
De voorbouw zal langs de zijkanten door
twee overdekte galerijen met het eigenlijke
monument worden verbonden, waardoor
de voorruimte een met galerijen omsloten
hof zal vormen. De hof en het monument
zullen bereikbaar zijn vla een centrale hal
in het voorgebouw. Rechts in deze hal
wordt door de stichting „De Hollandse
Schouwburg" een rouwkamer ingericht
met een zg. „eeuwige amp'1.
Wanneer de Amsterdamse raad dit
voorste van B. en W. aanvaardt za de
hoofdstad eindelijk aan haar plicht tegen
over zovele duizenden van haar omgeko
men burgers en hun nageslacht voldaan
hebben.
(Van onze Amsterdamse redactie)
Gisternacht zijn in Amsterdam twee over
vallen gepleegd, op het Centraal Station
en op het Rembrandtplein. De slachtof
fers, een 22-jarige controleur en een 20-
jarige Duitse zeeman, werden gewond. De
matroos moest in het Beatrixoord worden
opgenomen.
Om ongeveer twaalf uur kwam een on
bekende man, die zich gemaskerd had het
kantoor binnen van Wagons Lits. op het
eerste perron van het C.S., kennelijk met
de bedoeling zich van de kas, waarin zich
1200 bevond, meester te maken. Hij gaf
de controleur, de heer H. J. Cohen,
enige klappen op het hoofd, vermoedelijk
met een ijzeren pijp. De aangevallene, die
hevig bloedde, begon luidkeels om hulp
te roepen, waarna de onverlaat door de
uitgangscontrole wist te ontkomen. Tot nu
toe is hij nog niet gevonden.
Dat is ook niet het geval met twee an
dere mannen, die drie uur later op het
Rembrandtplein de zeeman W. Bönis
neersloegen tegen de gevel van de Am-
sterdamsche Bank. Een voorbijganger zag
de aanvallers na hun daad in een auto
springen en er vandoor gaan.
In de kleine zaal van het Vredespaleis
te 's-Gravenhage zal volgende week
woensdag een standbeeld worden ont
huld van Albert Schweitzer. Het beeld is
de Carnegiestichting aangeboden door een
comité onder voorzitterschap van jhr. W.
J. M. van Eysinga.
CIGARETTES IMPOST
SCHEVENINGEK
wem
„Ouwe rommel" staat niet erg hoog in aanzien; we willen hem liefst
zo gauw mogelijk kwijt.
Nu. dat kan. Het eerzame gilde der
opkopers weet er weg mee. Het pret
tige is, dat je nooit lang naar hen hoeft
te zoeken. Ze adverteren zichzelf al
roepende, of bellende door de straat.
Er zijn er bij. die zeker in het koor
van de een of andere opera mee zou
den kunnen zingen; anderen hebben
mindere gaven en., bellen.
In Spanje herkenden we ze aan een
snerpend fluitje, dat de hele straat be
heerste. Hier te lande zou de politie
dat minder op prijs stellen, dunkt ons.
Maar, hoe dan ook: opkopers zijn met
ons straatbeeld vergroeid als de mus
sen en de schillenboeren. Je vraagt je
alleen wel eens af; wat voeren ze toch
met al die ouwe rommel uit? Hoe we
ten ze er „brood" in te ontdekken?
Vooreerst dit: wat wij losjes weg
voor 'ouwe rommel' uitmaken, behoort
voor hen onder het hoofdstuk; afval
stoffen thuis. En vervolgens: zij zetten
de eerste stap om van die afvalstoffen
waardevolle stoffen te maken. Een
belangrijke stap! Want een grote en
cyclopedie waarschuwt: de belangstel
ling voor afvalstoffen neemt toe, de
wijl men inziet, dat binnen betrekke
lijk korte tijd de voorraden op aarde
zover geslonken uilen zijn, dat van
afval, d.w.z. van niet nuttig verwerk
baar materiaal, vrijwel geen sprake
mag wezen!.
Een klein beetje meer respect dus
voor de voddenman! In onze jonge
jaren heette hij, op de klank af: „ta-
cherijn", vermoedelijk een Hebreeuws
woord; we zullen ons wachten om neer
te schrijven, wat de gedienstige er je
gens de soms wat opdringerige koop
man van maakte.
Wat ligt er nu zoal op zijn kar? Zul
len we eens een kijkje nemen? Goed!
Allereerst valt ons oog op: lompen, af
gescheurde of afgesneden, oude of ver
sleten lappen stof. dikwijls kleding
stukken enz; die laatste verhuizen soms
naar tweedehandskledingzaken, voor
al als ze uit een mannen-garderobe af
komstig zijn. Een kind weet dat er van
sommige soorten lompen papier ver
vaardigd wordt. Dit procédé is nog
ouder dan de weg naar het befaamde
Kralingen. Want reeds in 100 na Chris
tus wist een Chinees uit nat touw,
hennep en andere garens een pap te
kloppen, die, met water verdund,
werd gefiltreerd. Er ontstond dan een
vel „papier" dat werd geperst en aan
de zon blootgesteld. „De hedendaagse
papierfabricage berust nog steeds ge
heel op deze techniek".
Eerst omstreeks 1400 bouwde men in
wat thans België heet de eerste pa
pierfabriek van de zuidelijke Neder
landen. Papier dat langer mee moet,
zoals bestemd voor bankbiljetten, do
cumenten en soortgelijke waardepapie
ren, wordt liefst uit lompen vervaar
digd. Het papier van deze courant be
staat vermoedelijk voor een tachtig
procent uit „houtslijp" (naaldbomen)
waardoor het drukwerk gauwer
droog wordt. Maar: we moeten weer
terug naar de voddenkar.
De lompen dienen gesorteerd te wor
den. Aanvankelijk door de opkopers;
later in sorteerhallen! Allereerst naar
hun kleur: rood bij rood, blauw bij
blauw enz. Daarna naar hun samen
stelling en dat geschiedt uiteraard
door vaklieden, die linnen van zij, ka
toen van wol, kunstvezel van natuur-
vezel weten te onderscheiden. Men
heeft ons verteld, dat deze arbeiders
een behoorlijk loon verdienen; nu. dat
mag ook wel, want ze krijgen „van
alles" onder handen en veel liefhebbe
rij is er voor dit vak nu eenmaal niet.
De opkoper heeft meestal ook be
langstelling voor oud papier en oud
karton. Hier en daar bestaat de me
ning, dat, volgens de regel: oud maakt
nieuw, oude kranten enz. weer ge
bruikt worden voor nieuw krantenpa
pier. Deze mening berust op een mis
verstand; de oude kranten worden ge
bezigd bij het vervaardigen van pakpa
pier en karton. In Nederland gaat
meer dan de helft van het papierver-
bruik aan verpakkingsdoeleinden en
reclame heen. ongeveer een derde
wordt voor culturele doeleinden gebe
zigd (kranten en tijdschriften) en nog
geen vijf procent wordt aan boekwer
ken besteed. Op den duur zullen er
voor de bossen (houtpulp) andere le
veranciers van grondstoffen naar vo
ren moeten komen (stro; riet), want
de naaldbomen, die slechts zeer lang
zaam groeien, kunnen het al lang niet
meer bijbenen.
Wat zien we verder nog op onze kar?
Kijk, daar ligt de nuttige rommel van
„non-ferro-metalen": „niet-ijzerhou-
dende" metalen, afval van zink, ko
per, lood, aluminium, enz. dat weer
nuttig verwerkt kan worden. In on
ze jonge jaren maakten we zelf., lood!
Op de schietbanen van de militairen
zochten we naar afgeschoten geweer
kogels; ze waren met lood gevuld. We
smolten ze in een „bevriende" smede
rij uit. Het vloeibare lood goten we in
een vorm en de staaf ging naar de ko
per. De ene keer kregen we er meer
voor dan de andere. Wij verdachten
de goeie man van kwalijke praktijken
en hoorden pas naderhand, dat het
oude lood in prijs van het nieuwe af
hing en dat was aan Beurskoersen on
derhevig! (Eerst later bleek ons ook
dat het zoeken naar afgeschoten kogels
e.d. streng verboden is).
We moeten het ook over „schroot'
hebben. Schroot kent iedereen wel als
kleine, onregelmatige stukken ijzer 1°
de lading van een vuurwapen: met
schroot vuren! Maar onze opkoper ver
staat er afval van ijzer en staal onder,
dat in de hoogovens met ander me
taal wordt vermengd. Het valt dus
best te verklaren, dat er op zijn kar
een verroest frame van een fiets ligt.
Kijk. daar liggen nog ouwe rubber
banden ook. Die worden wel weer ver
edeld in de grondstof voor nieuwe
banden.
Wat moeten die zware botten daar?
Die horen tegenwoordig in een andere
afdeling thuis. Mogelijk verhuizen ze
toch nog naar een gelatlne-fabriek.
want ze dienen o. a. voor de vervaar
diging van gelatine en tot andere voe
dingsdoeleinden.
Tegen Kerstmis toont menige opko
per belangstelling in de afgestroopte
velletjes van konijnen, konijnevellen.
Wij lezen daarover (bij mr. H. Wils),
dat de goede vellen naar bontwerkers
gaan „die tegenwoordig kans zien om.
na allerlei geheimzinnige bewerkin
gen, de eenvoudige velletjes om te to
veren in bontnfantels, die dan onder
allerlei weidse en vreemde benamin
gen op de markt worden gebracht!
„Ouwe" rommel" wordt dus hoe lan
ger hoe intensiever omgezet in econo
misch bruikbare produkten; hij is stel
lig niet zonder economische waarde-
Hoe meer de natuurwetenschappen zich
in technische zin ontwikkelen, hoe
minder 'afval' er zal worden gevormd-
Men is nu al zover gevorderd, dat af
gevallen boombladeren eiwitten ople
veren en schillen van citrusvruchten
veevoeder. Ja. zelfs uit de schoor-
steengassen van grote ketelhuizen
weet men scheikundige stoffen te win
nen, terwijl er dan voor de schoor
steenveger niets meer te doen valt.
Bij een andere gelegenheid hopen
we iets te vertellen over de economi
sche betekenis van huis- en straat-
vuil.
Reeds als kind had de beroemde
componist Mozart grote aanleg voor
muziek. Hij was wat men noemt een
wonderkind en zijn vader, eveneens
een musicus, deed wat hij kon om de
aanleg van Wolfgang te ontwikkelen en
te leiden. Hij stelde zijn zoontje aan
alle koningshoven van Europa voor
gedurende een drie jaar lange concert
reis; toen die reis begon was het kerel
tje net zeven jaar. Eén van zijn leer
meesters was de eveneens beroemde
Haydn.
Op zekere dag gingen ze onder el
kaar een weddenschap aan Haydn
zei: „Ik geef het je te doen een stuk
voor de piano te schrijven dat zo moei
lijk is, dat Ik het niet aanstonds kan
spelen"!.
„Wat krijg ik van u, als u het niet
kunt?"
„Dan gaan we samen eens een
avondje heerlijk uit eten"!
De jonge Mozart krabbelde snel wat
noten op een stuk papier; Haydn ging
voor de piano zitten en sloeg de toet
sen aan. Plotseling gaf hij het op.
„Het is volkomen onmogelijk" riep
hij geërgerd uit: „dit akkoord met de
vingers van één hand te grijpen. Wat
ik ook doe. er blijft altijd een fa over.
die ik niet kan aanslaan"!.
„Best" vond Mozart: „U geeft het
dus op"?
„Ja, ik geef het op, want het is een
onmogelijke opgave"!
„Dat zullen we dan eens zien", lach
te Mozart. Plaatste zich voor de piano,
sloeg met de vingers van zijn rechter
hand het akkoord aan en pikte de toets
van de fa met zijn neus!
„U ziet. het is wel degelijk mogelijk"
schertste hij tot Haydn. De grote kun
stenaar betaalde, als goeie verliezer,
wat hij zijn leerling Mozart in uitzicht
had gesteld.
(Schaakredacteur P. A. KOETSHEID,
Huize St.Bernardus, Sassenheim).
(Zaterdag 15 november)
De beide tweezetten zijn-niet zo gecom
pliceerd No. 7746 bezit een groot aantal
matstellingen, die voornamelijk door het
spel van de zwarte dame ontstaan. No.
7747 is een tempo eerste soort met mat-
verandering en matvermeerdering. Een
vlekje in de voorstand verdwijnt door de
sleutelzet, die er echter een ander voor in
de plaats stelt. Dus geen vooruitgang. De
driezet is andermaal van Scheel, heeft een
goede inleidingszet en fraaie matbeelden.
Oplossingen over drie weken.
PROBLEEMOPLOSSINGEN
No. 7737. H. L. Musante. Opl. 1. Df5—f6
dreigt 2. Pe5—f3tt- 1- Lhl: faalt door 1
Tg5—f5:.
No. 7738. B. Ghirelli. Opl. 1. Th7—h5
dreigt 2. La6b5tt-
No. 7739. V. Eaton en G. Anderson. Opl.
1. Pd5e3! dreiging 2. Pg8e7f enz. 1
Kb6, 2. Pc4f. 1Te3, 2. De2! 1
Tge3, 2. Dg2!flLe3: 2. Df4! 1
Pe3: 2. Dc2f! enz. Hier volgt op 1. Lb7t
Kb7: 2. c8 (D) Kc8: en er is geen matzet.
Verder verdedigt zich zwart tegen 1. Dfl
door 1Td3, neemt de dame de toren
dan 2Pg3j\ Ten slotte werd nog in
gezonden 1. Td8. Deze zet is te pareren
door ITc3 op 2. Ld7: Kd5:! en op 2.
La6; Phl—g3t.
GOEDE OPLOSSINGEN
Deze keer zijn er slechts goede oplossin
gen van de tweezetten te vermelden.
No. 7737 en no. 7738 door George Auping,
Joppe; John Auping, Joppe; mr. dr. R.
Bromberg, Schiedam; P. M. Dekker, Rot
terdam; C. H. Kloppenburg, Vught; F.
Pijls, Maasbracht; Paul Raschdorf, Han
nover.
No. 7737 door W. H. Haring, Schipluiden.
No. 7738 door Aad v. Ulden.
No. 7746.
F. HAWES en F. RAVENSCROFT,
Eerste plaatsing.
Mat in 2 zetten.
No. 7747.
P. A. KOETSHEID.
Eerste plaatsing.
Mat in 2 zetten.
No. 7748.
J. SCHEEL.
4e prijs 87e toernooi B.C.F. 1957-1958.
Mat in 3 zetten.
mm
ea
il
modern bestek
Westewagenstraat 70
Van KEMPEN, BEGEER
Lijnbaan 77 VOS
Meent 14
LUCARDIE
Nieuwe Binnenweg 94
22).
Neemt u mij niet kwalijk, notaris,
maar ik ben een beetje bezet en..
Oho, mijn beste, dat mag niet hinde
ren. Rook eerst kalm je sigaar op en dan
hebben we om in de stijl te blijven, een zee
van tijd. Een diepzee van tijd. Enfin, ik
had die dingetjes een mand of., een half
jaar ongeveer en.... moet je die maanvis
zien, het is of het ding me aankijkt door
mijn lens.
Piquet stond op en liep naar het aqua
rium toe. Hij zei: lk wilde u eens spre
ken over de familie Cattenborgh.
Natuurlijk, antwoordde notaris van
Oss. Hij wees. Wat een vinnen hè? Sterk
dat die krengen zijn, daar sta je ver
steld van.
U zult het wel vreemd vinden, no
taris, dat ik als buitenstaander zo over
die familie kom praten maar..
Helemaal niet, jonge vriend. In het
geheel niet. Daar komt nou eenmaal ieder
een over praten, die me ongevraagd komt
bezoeken. Kijk eens wat een sluier! Ik
zal er wat meer licht opzetten, dan kunt
u de fijne tinten zien. Zo.. Hij scha
kelde een lichtje in en gaf Piquet het
vergrootglas in de hand.
Kijk maar eens even! Is het niet
merkwaardig? Jaja.. zozo, u komt dus
praten, nét als iedereen. Tja. Weet u,
wat nou het beroerde is?
Hij onderbrak zichzelf weer door op
een sluierstaart te wijzen en Piquet keek
door het vergrootglas naar de vissen, die
dansend en vreemd tussen de planten
door schoten en hem aankeken.
Het beroerde is, niet voor mij hoor,
ik ben daar aan gewend, maar voor hen
allen. Niet voor mijn vissen, maar voor
die mensen. Het beroerde is. dat ik nooit
een antwoord geef op hun vragen. Maar
kom. laat ik u nog een glas inschenken.
Hoeft u belangstelling voor vissen?
Piquet legde hot vergrootglas neer Hij
zei: Notaris, luistert u eens goed naar
mij. Ik ben indirect verbonden met de
politie en..
Tja.. Indirect., zei de notaris fijn
tjes en hij lachte. Hij liep sloffend terug
naar zijn schrijfbureau, zette zijn gou
den brii op en keek Piquet een tijdje aan.
steeds zachtjes- zijn hoofd op en neer
bewegend.
Ik ben detective. En..
Detective? Zozo. Is dat een beroep?
Enfin, dat komt er niet op aan. Nog een
borrel?
Het gaat om belangrijke zaken, no
taris.
Dat zeggen ze óók allemaal, ant
woordde van Oss. Maar hoe belangrijker
de zaak, des te meer zwijg ik. Dat be
grijpt u toch zeker wel, als., detective?
Maar zegt u mij dan eens, heeft de fami
lie Rodenhoven u gestuurd of die jongelui
van Voswindt?
Ik sta in dienst van mevrouw Lucy
Cattenborgh.
O hemel! zei de notaris lachend. Hij
schudde, haalde zijn schoüders op en blies
de witte rook van zijn sigaar over zijn
opengeslagen album heen in de richting
van Piquet. Toen deze weer begon te
praten, sloot Van Oss de ogen en bewoog
zijn hoofd zachtjes heen en weer, als ont
kende hij bij voorbaat:
Nee meneer. Doet u geen moeite.
Tk hab al zo vaak moeten lachen om die
fantastische vergiftigingsgeschiedenis, dat
ik het nu wel geloof. Maar gelooft u mij,
en hij boog zich voorover en sprak, zo
als Piquet tegen de kleine Florine zou
hebben gesproken gelooft u mij gerust,
alle vrouwen van de Cattenborghen ha
len zich muizenissen in het hoofd Denkt
u nou werkelijk, dat er mensen op die
manier worden vergiftigd om een erfe
nis? De dader moet toch op de hoogte zijn
van de som, die op het spel staat en in
dat geval zou hij het wel laten! Nee me
neer, ik heb vele Cattenborghen gekend,
ik beheer het vermogen van die mensen
en ik wil hun miljoenen niet ruilen voor
dót hij wees aquarium.
Wat meent u daarmee?
Wel mijn waarde, als u in diénst
staat van mevrouw Cattenborgh-De Vries,
en als u indirect als detective door de
politie bent ingelicht, dan weet u nét als
ledereen, dat het vermogen hoofdzakelijk
uit schuld bestaat. En om een kuil vol
beren en aanwijsbare schulden heeft
nooit een Lucrezia Borgia de hutspot be
dorven. Maar tja., als mevrouw Catten
borgh-De Vries de heer Onno Rodenhoven
van dergelijke handelingen gaat beschul
digen en als iemand van het personeel
zo misselijk is om een handvol muizen-
kruid in de limonade te gaan strooien,
dan betrekt men dat op lang vervlogen
tijden. Maar ik vertel u, dat het lieve
kind Florlentje te veel bessen heeft ge
geten.
Mooi! riep Piquet. Prachtig notaris.
In de tuin staan vlierbessen. Vroeger at
ik mijn tong paars aan dat spul, maar
ziek werd ik niet.
Toen hij verder wilde gaan, wenkte de
notaris hem te zwijgen.
Alstublieft, meneer, geen romantiek.
Een halve eeuw geleden verkocht Otto,
Baron Cattenborgh zijn bezittingen aan
enkele instellingen, door een groot aan
tal leningen te sluiten. Die verenigingen
zijn zo fatsoenlijk om rustig te wachten.
Ze krijgen hun rente en als er later geen
Cattenborghen meer zijn, dan gaat alles
geruisloos over. Feitelijk is dat nu reeds
het geval en dat weet mevrouw Catten
borgh-De Vries bliksems goed! Maar ver
denkt u de aandeelhouders soms van
misdaden? Een van de commissarissen
is de heer Rodenhoven. Zijn zuster was
gehuwd met Barend, de zoon van Otto.
Hij kan, ais hij dat zou willen, morgen
de hele zaak opeisen.
En het testament dan? vroeg Piquet.
Lieve man. mensen als Rodenhoven
gaan niet knoeien aan een erezaak De
kleine Florientje zal voldoende hebben
om te studeren en om van te kunnen le
ven. De Rodenhovens zijn rijker da'J
alle Cattenborghen bij elkaar. Enfin, "i
mag u dan weten. Omdat iedereen het
weet, die in deze zaak thuis is.
En de familie Voswindt, hoe zit he'
daar mee?
Ik geloof niet, dat u de zaak als de'
tective goed heeft onderzocht. Otto ha
twee zonen. Barend en Willem. De eex9\e
was gehuwd met Nella Rodenhoven.
laatste met Eva Voswindt. Haar br°5e
Jan heeft twee jongens en dat zijn
Voswindten. Ze hebben geen enkel rech
omdat dat gedeelte van de erfenis veiV*
in hun handen is. De erflaters waren
drie kinderen van Willem. Maar ook
jongens van Voswindt dragen hun i"en p
af aan hypotheken en aan vereniging®
en instellingen. Er Is niets geheimzinnig
aan.
Maar het testament van Otto daIL
Als er morgen nu eens een andere Ca1'
tenborgh zou komen, wat dan? ne
U vraagt naar de bekende weg- v
politie zal u uit de droom kunnen help®'j
Een dergelijk testament is geen testa
ment, maar een sentimenteel en veL
ouderd vodje papier. Laten we nu eeP
aannemen, dat er heus een Cattenbor„
rond zou lopen. Goed. Pietje CattenborfPj'
vuilnisman van beroep bijvoorbeeld "V
die man kan het wapen op zijn bT'eet
papier laten drukken als hij eens
Rodenhoven zou gaan praten, nu.- °c
samen met de Voswindten zouden ze vc
de man dan wel een klein jaargeld!
bij elkaar peuteren.
(Wordt vervolgd'
