Rassenconflict in zuidelijke
staten 1 eidde tot onder wij scliaos
Van de opera naar ijshockey
is maar een klein stapje7'
Po'itie moetaanzien van
het publiek bezitten
RING UIT BAARZEMAAG
WEER BIJ ZIJN EIGENAAR
Duizenden kinderen zijn niet in staat
hun studie voort te zetten
Mejuffrouw F. van Honstede
Afwisselend zon en mist
Musici van Circus Mullens kregen
instrumenten terug
TV-ZENDER VOOR
VATIC A AN?
Algemene vorming voor
hoger personeel
grote ravage
Twee gewonden bij een
explosie in lakfabriek
De
37"
in Merauke
Argentijnse regering
krijgt een klacht
Belgisch motorschip in
Oosterschelde gezonken
Joego-Slavië verbiedt
import van Djilas' boek
Buma geeft, voorlopige,
toestemming
"V B
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1938
PAGINA 7
Op liet ogenblik laat Little Rock weinig van zich horen dat geschikt
is voor de krantekoppen. Dit is ook liet geval niet andere steden in het
Amerikaanse zuiden, waar lagere en hogere openbare scholen eenvoudig
gesloten zijn door de staatsoverheid, omdat men niet aan liet federale
bevel lot rassenintegratie in de scholen wil gehoorzamen. Er is echter
van allerlei gaande in die steden en men hoort er alleen niet veel over,
omdat de juridische kant van het probleem in de diverse gerechtshoven
wordt uitgevochten, terwijl voor liet overige de betrokken staats- en
schoolautoriteiten niet gesteld zijn op ruchtbaarheid van hun moeilijk
heden.
Ouders seven les
Dan maar integratie
Verloren studietijd
Het kind de dupe
wem
IS
Vrijheid vakbeweging
Directrice van HOKIJ maakte van
kunstijsbaan ontspanningscentrum
Bekende naam
„Werkende vrouw
Plannen en.... resultaten
Ontspanningscentrum
«el
Het begon in Little Rock
(Van onze correspondent
NEW YORK, november.
Het is anders de moeite waard om hij een week onderwijs in dat bepaalde
eens een kijkje te nemen in Little Rock j vak ten achtcr is geraakt
in Arkansas en enkele steden in de staat j
Virginia om er zich van op de hoogte j Maar vanwege de verspreiding van de
te stellen wat nu eigenlijk de gevolgen i leraren over de hele stad, kan die wijze
Van die schoolsluiting zijn. Om te begin- van les geven niet anders worden georga-
nen: in drie steden in Virginia (Norfolk, niseerd- Overigens is de toestand voor het
Charlottesville en Front Royal) plus verdere jaar nog lang niet stabiel in
Little Rock in Arkansas worden een to
taal van 17-000 kinderen buiten dertien
scholen gehouden. Zoals men weet be
vindt zich de vordering van rassenin
tegratie in het zuiden in verschillende
stadia en dit geldt niet alleen voor de sta
ten, maar ook voor de steden. Dus ter
wijl gouverneur Faubus van Arkansas zich
in Little Rock schrap zet tegen rassenin
tegratie, zijn er andere gemeenten en
plaatsen in zijn staat waar die integra
tie wel op bescheiden schaal wordt door
gevoerd. De houding van de inwoners der
diverse steden inzake integratie is natuur
lijk mede verantwoordelijk voor de graad
van integratie in die steden, als die al
wordt toegepast.
Wat Norfolk betreft', hier zijn 10.000
leerlingen van lagere en hogere scho
len, die maar moeten zien hoe ze aan on
derwijs komen- De zes daarvoor beschik
bare scholen zijn dicht cn leeg. Van deze
10.000 krijgen er 5.000 helemaal geen on
derwijst Ongeveer een goeie 3.000 ne
men deel aan geïmproviseerd onder
wijs dat in kerken cn privé-woningen
wordt gegeven. Die 3.000 wei te verstaan
zijn natuurlijk allemaal blanken. Nog
een kleine 1.500 zijn forensen geworden
een gaan soms per bus, maar meestal
met privé-auto's, die groepen van leer
lingen ophalen, naar scholen in omlig
gende stadjes- En een handvol, misschien
300 zijn weggetrokken om elders in de
staat scholen te bezoeken; die wonen
bij vrienden of familie in.
In Charlottesville ligt het iets beter,
want hier zijn maar voor ongeveer 1700
leerlingen de schooldeuren gesloten. On
derwijs kon voor dit kleiner aantal leer
lingen makkelijker georganiseerd wor
den. In Charlottesville geven merendeels
de onderwijzers en leraren der gesloten
scholen les, daar die nu door het school
bestuur van de stad worden betaald. (Al
naar gelang de locale wetten cn naar het
stadium waarin zich de individuele pro
cesvoeringen over de sluiting der diverse
scholen bevinden kunnen onderwijzers
soms wel en soms niet voortgaan aan de
buitengesloten leerlingen les te geven).
Lager onderwijs wordt in Charlottesville
vooral door ouders gegeven- Maar de kin
deren zijn over de hele stad verspreid,
in hotels, kinderbewaarplaatsen en pri
vé-woningen. Kinderen van lagere klassen
kan men vooral in de souterrains van
Privé-woningen vinden. (Aan de meeste
Amerikaase huizen zijn souterrains toe
gevoegd, die doorgaans voor recreatie
ruimte worden gebruikt). Voor de kin
deren zit er wel iets plezierigs aan om
„school te gaan" in de speelkamer van
een makkertje, om buiten te spelen in
fraaie tuinen of, als het regent, binnens
huis op muziek of andere genoegens ver
gast te worden.
De ouders, die les geven op oppassen
of hun huizen beschikbaar stellen, doen
dit alles zonder vergoeding. De leerlin
gen van de „high school" in dit stadje
bezoeken voor de voortzetting van hun
onderwijs een groot oud huis, dat wat
vervallen is, maar door ouders vlijtig
is geschrobd en wat opgeverfd.
Doch terwyl de leerlingen van deze ge
ïmproviseerde „liigh school" normaler
wijze elk uur les in een ander onderwerp
zouden krijgen, wordt nu met hen maar
écn onderwerp per dag behandeld; ze
krijgen dus alle meetkundelcssen, die an
ders in een hele week zouden worden ge
geven, op dezelfde dag. Dit betekent, dat
Wanneer een leerling een dag absent is,
Charlottesville. Want hier is de wettelijke
staat van zaken weer zo, dat, wanneer
negerkinderen officieel om toelating tot
deze privé-scholen zouden vragen en dan
geweigerd worden, de nu nog door het
stadsschoolbestuur betaalde onderwijzers
niet langer meer konden onderwijzen.
Dan zou er per maand 35.000 dollar uit de
grond gestampt moeten worden om ze te
laten vervangen door andere krachten.
Het leven voor de ouders js op die ma
nier bijzonder zwaar geworden. Het ge
volg is, dat een deel van hen de kinderen
nu maar liever naar geïntegreerde scho
len zou willen zenden, maar een ander
deel bljjft zich daartegen nog verzetten-
In Front Royal is de situatie heel ern
stig. Hier gaan van de ruim 1000 buiten
gesloten leerlingen maar ongeveer 200
naar scholen en de overige 800 lanterfan
ten. De schoolgaande groep behoort tot
de hogere klassen der „high school", maar
het onderwijs dat ze krijgen is onvolle
dig; 'er zijn b.v. geen natuurkundelokalen
met toebehoren. Om het onderwijs, dat in
dit plaatsje in kerken en een museum
plaats vindt enigszins normaal te organi
seren zou een bedrag van 175.000 dollar
bij elkaar gebracht moeten worden. Men
kan begrijpen wat voor financiële offers
het lesgeven buiten de openbare scholen
vraagt; vooral als men erbij rekent, dat
schoolgeld in Amerika al in de belastin
gen verrekend is. De ouders van de bui
tengesloten leerlingen moeten dus dubbel
zo niet vierdubbel betalen- Dan moeten de
kinderen in tegenstelling tot normale
tijden in hun eigen schoolbehoeften
voorzien en daarbij kost het vele op en
neer reizen extra geld.
In Little Rock is de hele toestand weer
anders. Daar is alle onderwijzers, die an
ders aan de scholen van Little Rock les
gaven, door het federaal gerechtshof ver
boden om te werken voor de „nieuwe"
scholen. In Little Rock krijgen van de
ruim 3.700 leerlingen 2.000 in een of ande
re vorm onderwijs- Hier is een privé-
schoolorganisatie opgezet, die door vrij-
willge bijdragen wordt gefinancierd
want er wordt geen staatsgeld voor ge
bruikt. Volgens gouverneur Faubus zou er
100.000 dollar bij elkaar zijn gebracht; het
grootste deel kwam van buiten de staat.
Er zijn nog een aantal van ongeveer 600
leerlingen, die het onderwijs trachten bij
te houden met schriftelijke cursussen.
Alles samen is het een treurig beeld.
De kinderen hebben allemaal tenminste
acht weken studietijd verloren. Daarbij
hebben veel leerlingen van „high schools"
angst. vooral degenen, die in hun laat
ste jaar zijn en naar de universiteit
willen, dat ze niet zullen worden toe
gelaten, omdat hun studie onder de ge
geven omstandigheden onvolledig blijft.
Veel kinderen zullen zeker een jaar ver
liezen-
Zo komt 't, dat talloze onderwijzers nu
de opinie zijn toegedaan dat het beter
zou zijn collega's te adviseren om niet
meer in te springen, of, indien men zich
reeds aan het tijdelijk onderwijssysteem
verbonden heeft, zulks niet langer dan
één semester te doen. Men is van mening
dat „om bestwil van de ouders wij ze
niet meer moeten steunen." De bedoeling
hiervan is, dat zo'n optreden der onder
wijzers de druk die wordt uitgeoefend om
de openbare scholen te heropenen zou
versterken.
Voor de kinderen is het allemaal ver
warrend en vermoeiend. Er zijn leerlin
gen, die zich gedwongen zien 's ochtends
half zeven op te staan om les aan het
andere einde van de stad te gaan volgen.
Na die les moeten ze voor een andere
les dan weer naar hun eigen buurt terug,
en dan moeten ze weer opnieuw naar het
andere stadseinde voor een derde les.
Andere leerlingen die om scheikundeles
sen vragen, moet geantwoord worden:
„Hoe kunnen we scheikunde in een kerk
geven?"
Oudere leerlingen, die al dit halve werk
niet bevredigt, hebben vaak een streep
onder hun schoolstudies gezet- Sommige
meisjesleerlingen vervroegen hun huwe
lijk, jongens gaan in het leger en me
nigeen begint werk te zoeken. Wat de ne
gerleerlingen betreft: voor een heel gering
percentage is ook onderwijs voor hen ge
ïmproviseerd op dezelfde wijze als de
blanken dat doen. Maar uiteraard zijn
hier veel minder leerkrachten en fondsen
beschikbaar. De spanning tussen neger- en
blanke leerlingen wordt daardoor plaat
selijk verhoogd. Schoolbussen en auto's
met blanke kinderen op weg naar de di-
vex'se scholen worden soms door de negers
met stenen bekogeld.
Sinds het begin van het nieuwe Ameri
kaanse schooljaar zijn nog geen drie maan
den verstreken. Als de zaken er reeds nu
zo moeilijk voorstaan, vraagt men zich
af wat het in de rest van dit schooljaar
moet worden. Want de procesvoeringen
over de schoolsluitingen gaan voort en in
de loop van het jaar zullen beschikbaar
gestelde faciliteiten op federaal bevel ge
deeltelijk mogelijk weer moeten worden
opgeheven als staatsautoriteiten het ge
ding verliezen.
Toch is deze gang van zaken dc enige
bjj al deze hardnekkigheid van de bur
gers: eerst als de onderwpschaos groot
wordt zal niet een deel maar het meeren-
deel der ouders gaan zeggen: „Dan maar
liever geïntegreerd onderwijs". En wat
komt er van die duizenden kinderen te
recht aan wie ook zelfs geen tijdelijk on
derwijs is gegeven? Niemand geeft noch
heeft daarop een andwoord
Li Viglilzzolo (Italië) wisten vier leeu
wen uit hun circus-kooien te ontsnap
pen Drie had men weldra te pakken
maar de vierde, de vijf jarige Flor is",
sprong door een open rcictvi ceu huis
binnen. In het kamertje, waar de leeuw
binnen was gekomen, lag een baby te
slapen. Gedurende negentig minuten ver
keerde men in doodsangst omtrent het
ht van het kind. Temmer Libono Ron-
cisvalle wist de leeuw door alleen
maar in zijn ogen te kijken uit het
kamertje te lokken. Foto linksde ge
lukkige moeder Maria Punrro vertroelde
haar 'dochtertje Teresa extra na het ge
beurde. Foto rechts: Temmer Liborio
Roncisvalle geeft zijn ondeugende >'v»o-
rls" een standje. Zo te zien, heeft „vlo-
ris" er spijt van.
Volgens het linkse Italiaanse blad „II
Paese" heeft Paus Joannes XXIII be
sloten tol de bouw van een televisiezen
der van het Vaticaan. De studio's zouden
worden gevestigd in het Oratorium nabij
het Sint-Pietersplein.
In het begin zullen de Uitzendingen al
leen kunnen worden opgevangen in Rome
en omgeving, aldns „II Paecse".
In het anders buiten het seizoen geslo
ten hotel „Klein Zwitserland" te Heel-
sum wordt dit jaar voor het eerst een
serie cursussen gehouden om hoger po
litiepersoneel een bredere maatschappe
lijke blik te geven. Drie groenen van
24 deelnemers inspecteurs en hoofdin
specteurs hebben nu de eerste cursus-
periode van twee weken afgesloten. Over
ongeveer drie maanden zal het tweede ge
deelte volgen.
Gebleken is, dat deze cursussen, die
geheel op vrijwillige basis kunnen worden
gevolgd, zeer op prijs worden gesteld, dat
men grote waarde hecht aan het onder
ling contact en dat men het, studiepro
gramma speciaal voor deze tijd juist ge
kozen acht.
Er is bij deze cursussen van de ge
dachte uitgegaan dat, waar de scholing
van zo veel lagen der bevolking steeds In
tenser wordt, het politiepersoneel niet
mag achterblijven Het hogere personeel
dat na de middelbare school doorlopen
te hebben, vroeger twee en nu drie jaar
wordt opgeleid, krijgt door de cursussen in
Iieelsum de kans de horizon te verrui
men door kennis te nemen van proble
men van zeer uiteenlopende aard.
„De politie moet het aanzien van het
publiek bezitten", is het uitgangspunt van
deze cursussen.
Het studie-programma is erop gericht
de aandacht te vestigen op algemene be
ginselen van organisatie en efficiency,
personeelsbeleid, de verhouding over
heid en burger, jeugd en maatschappij,
de ontwikkeling in de maatschannij, varië
rend van Randstad en Delta tot P.B.O.,
NATO en Westeuropese Unie. Een zeer
uitgebreid docententeam is voor al deze
onderwerpen aangetrokken. Vooral de dis
cussies en de persoonlijke verwerking van
de stof krijgen hierbij de aandacht.
In totaal hoopt men zodoende 576 ho
gere politiefunctionarissen tussen de 30
cn 55 jaar te bereiken, in drie tot vier
jaar tijd. Er zal geen examen worden
afgenomen, noch zal er een beoordeling
plaatsvinden.
Wanneer deze eerste serie cursussen
voorbij is, zal de minister zich opnieuw
beraden of en in welke definitieve vorm
deze voortgezette scholing zal moeten
plaats vinden.
Hieraan kan nog worden toegevoegd, dat
voor brigadiers en adjudanten in regionaal
verband vormingscursussen zullen worden
gegeven. Voor het lagere politiepersoneel
bestaan cr reeds zes opleidingscentra.
Dit alles vertelde gisteren op een pers
conferentie te Den Haag prof. dr. J. E.
de Quay, commissaris van de koningin
in Noord-Brabant en voorzitter van de
commissie voortgezette vorming hogere
politie-ambtenaren.
Dc34-jarige aannemer van betonemaille W. Schutte uit Zwolle blijkt de
eigenaar te zijn van de gouden zegelringdie de Zwolse chef-monteur F. G.
Hclbers op 24 oktober aantrof in een baars, die hij in het Zwartewater bij
Hasselt ving.
De verliezer zat dezelfde dag aan het Zwartewater bij Hasselt te vissen, en
had de ring een verjaardagscadeau van zijn vrouw, in juni j.l. gekregen
voor alle zekerheid in zijn colbertjasje gestopt. Met een doek, waarmee hij
geregeld zijn handen afveegde moet hij de ring naar buiten hebben getrokken,
waarop een gulzige baars „hap" deed. Zeshonderd meter verderop deed de heer
Helbers luttele uren later zijn verrassende vangst
Zeker honderd brieven en driehonderd telefoontjes heeft de Zwolse politie op
het bericht van de vangst gekregen, tot uit Duitsland en Engeland toe. De
oudstemelding dateerde uit 1911, van iemand uit Brunssum, die toen met de
boot van Meppel naar Amsterdam reisde en in het Meppelerdiep zijn ring liet
vallen.
Er waren vele zonderlinge brieven, zoals bijvoorbeeld van een huisvrouw uit
Oude Pekela, die haar zoon in Australië per post een zegelring stuurde. Tussen
Pekela en Amsterdam werd de ring gestolen, en misschienBij een wande
ling op de Veluwe, bij het zwemmen in het Uddelermeer, bij het douchen in
mijn woonark in de IJssel, bij het luiers wassen in de badkamer, bij de waters
noodramp in Zeeland, ziehier enige opgaven van gegadigden voor de ring, waar
van de geschiedenis zo sterk aan de legende van het vrouwtje van Stavoren
doet denken.
Iedereen schreef, dat de ring een dierbaar aandenken was. Er kwam zelfs een
beschrijving van de ring van een familie uit Engeland, wier zoon in de oorlog
als piloot boven het IJsselmeer werd neergeschoten.
Een hevige ontploffing heeft zich van
ochtend omstreeks elf uur voorgedaan in
dc lakfabriek van de fa. Korthals aan de
Tuinderstraat in IJmuidcn-Oost. Het golf
platen dak van een deel der fabriek, waar
in dc lakstokertj was ondergebracht, vloog
dc lucht in cn een zijmuur werd opge
blazen.
Twee personen, die in dit losstaande
gedeelte van d« fabriek werkzaam waren,
de 56-jarige J. de Wit en dë 30-jarige
W. Brink uit IJmuiden, kwamen uit de
ravage van verwrongen buizen te voor
schijn. Zij liepen snijwonden aan Jjoofd en
benen op en moesten worden overgebracht
naar het Anthoniusziekenhuis.
De explosie in de afvoerleiding van de
lakstokerij is een gevolg van een olievlam
in het koelsysteem, waarin zwaveldampen
waren ontstaan. De brede buis barstte uit
elkaar en bracht door de luchtdruk de
ravage teweeg.
De 37 Indonesische verstekelingen, die
vrijdagochtend in de Arafurazec door Hr.
Ms. opnemingsvaartuig „Luymes" wer
den overgenomen van dc „Johan van Ol-
debarnevelt" zijn vrijdagmiddag in Me
rauke van boord gegaan.
De verstekelingen viel een hartelijke en
waardige ontvangst ten deel. Op de kade
van Merauke stonden een delegatie van
de Ambonese inwoners en twee vertegen
woordigers van de Indisch-Nederlandse
gemeenschap te wachten. De bemanning
van het K.P.M-schip „Kaloekoe" zond
een welkomstgroet in de vorm van een
grote hoeveelheid sigaretten.
Na de debarkatie werden de „37" ont
vangen in het door dc r.-k. missie ter be
schikking gestelde militaire tehuis, waar
de afdeling Merauke van het Rode Kruis
sandwiches cn dranken serveerde.
Door de dienst voor sociale zaken zal
worden nagegaan welke arbeidsmogelijk
heden er voor de nieuwelingen bestaan.
Het Internationaal Christelijk Vakver
bond (I.C.V.) heeft bij tie Internationale
Arbeidsorganisatie (l.A.O.) een klacht in
gediend tegen de regering van de Argen
tijnse republiek, omdat door toedoen van
die regering eer> wet van kracht is ge
worden, waarbij onder controle van de
overheid een vakbewegingsmonopolie
wordt ingesteld.
Bepaalde overgangsmaatregelen uit de
wet voorzien de automatische wederer-
kenning van de vroegere Peronistische
vakorganisaties, die als staatsorganisaties
bestempeld moeten worden.
Het I.C.V. vraagt, dat de l.A.O. de Ar
gentijnse regering wil verzoeklten de no
dige maatregelen ta treffen, die leiden
tot het volledig herstel van de vrijheid
van vakbeweging en het volledig respec
teren van de internationale overeenkom
sten die de Argentijnse regering op dit
gebied heeft aangegaan, aldus meldt het
K.N.P.
HET MAG DAN ALLERMINST plezierig weer zijn,
de mist en de kou zorgen er wel voor, dat het pot
kacheltje in de huiskamer al vinnig rood moet branden
toch is het nog niet zo, dat de beroemde gladde ijzers
van zolder kunnen worden gehaald en ontdaan van het
beschermende laagje vet, dat zorgzame handen er
maanden geleden op hebben gesmeerd. Ijsbanen zijn er
nog niet. Althans, de échte ijsbanen, die ontstaan zijn
door de vrieskoude adem van koning Winter, die ijzig
over het rimpelende water heeft geblazen. Maar er kan
al weer geschaatst worden. Sinds enkele weken namelijk
is de enige overdekte kunstijsbaan, die ons land kent
de HOKIJ in Den Haag weer toegankelijk voor lieden
met ruige truien, kleurig versierde sjaals en uiter
aard de gladde ijzers. In vroeger jaren waren er meer
van deze kunstijsbanen in Nederland: Amsterdam had
er o.a. een en Tilburg, maar die zijn successievelijk alle
maal verdwenen. Alleen die éne grote baan in Den Haag
is er nog.
En dit is dan te danken aan de directrice van de Hokij,
mejuffrouw F. van Honstede-
i
Het is inderdaad een vrouw,
die de scepter zwaait over de
H(aag:se) 0( verdekte) K(unst)
IJ(sbaan.) Zij doet het goed, zij
doet het met verve en zij doet het
al vanaf 1938.
Het was in dat jaar, dat zij be
naderd werd door een van de
Commissarissen van de HOKIJ
die toen nog maar net enkele
maanden oud was. Voelde mejuf
frouw Van Honstede er niets voor
om directrice van de kunstijsbaan
te worden? Juffrouw Van Honste
de was in die tijd administratrice
van de Italiaanse Opera. Een in
teressante baan, die haar door
vele landen van Europa voerde.
Maar de laatste tijd zat het een
tikkeltje scheef, en, ondanks het
feit, dat het werk en trouwens de
gehele sfeer van de opera me
juffrouw Van Honstede uitstekend
beviel, waren er toch omstandig
heden, die haar dwongen, haar
krachten voor iets anders in te
gaan zetten. Toen kwam het aan
bod uit Den Haag en deze nieuwe
baan in haar geboorteplaats
het Haagse bloed kruipt toch,
waar het niet kan gaan, ook al is
het vanuit Rome weer terug
leek mejuffrouw Van Honstede
zo aantrekkelijk, dat zij geen ogen
blik aarzelde, de koffers pakte
en de eerste de beste trein naar
het Haagje nam. Sindsdien is zij
in de Residentie gebleven, en,
„heus, ik heb er nooit spijt van
gehad".
Het Belgische motorschip „Henri" is
nabij Stavenisse op de Oosterschelde in
aanvaring gekomen met het, Belgische mo
torschip Rijn-Schelde V van de rederij
Plouvier. Dit laatste vaartuig raakte met
de voorstever, de „Henri" aan bakboord.
Deze maakte te veel water en begon te
zinken.
De opvarenden, er waren twee gezin
nen aan boord, konden door de veerman
Boomsluiter uit Stavenisse tijdig aan wal
worden gebracht. De „Henri'' was gela
den met grint op weg van Duitsland naar
Mejuffrouw Van Honstede ver
telde mij haar van haar leven in
haar kleine kantoortje, enkele me
ters boven de ijsvloer, waarop
ondanks het nog vroege morgen
uur, al volijverig werd geschaatst
op de tonen van een meeslepen
de Weense Wals. In dit kantoortje
waar de temperatuur allerminst
ijzig aandeed, staan grote, hoge
vitrines met bekers, medailles en
vaantjes; trofeeën van de ijs-
hockeyclubs, die op de HOKIJ
hebben gespeeld. Naast de vitri
nes zullen de muren van het kan
toortje wel beplakt zijn met be
hang, ik heb geen reden om daar
aan te twijfelen, maar van het
behang is in ieder geval niets te
zien; foto's van ijshockey-teams
en van ijsrevue-sterren zorgen
hier voor een decoratieve wand
versiering.
Dit is de ruimte, waarin me
juffrouw Van Honstede haar werk
verricht en waarin zij heeft ge
vochten voor het behoud van haar
baan. Want het is al vele malen
geprobeerd, dc éne kunstijsbaan,
die Nederland nog bezit, een an
dere bestemming te geven. Het is
nog niet zo lang geleden, dat er
telkens weer berichtjes in de krant
opdoken in de geest van: „De
HOKIJ gaat sluiten".
„Maar de HOKIJ sluit per se
niet", zegt juffrouw Van Honste
de resoluut cn men behoeft haar
maar aan te zien om te weten,
dat zij cr nooit in zal toestaan,
dat haar baan opgeofferd wordt
aan andere belangen. Begrijpe
lijk, want zij is het geweest, die
de HOKIJ een bekend naam heeft
gegeven, niet alleen in Den Haag,
maar ook ver daarbuiten.
In het begin was het niet een
voudig. Men moest algemeen nog
even wennen zeker in de ja
ren voor de oorlog aan het
begrip „werkende vrouw". Dit
was voor mejuffrouw Van Hon
stede, die toch uiteindelijk op di
recteursniveau besprekingen moest
voeren, wel eens moeilijk. Maar
zij heeft resoluut zoals zij in
haar hele doen en laten resoluut
is door karrevrachten vol zure
appels heengebeten en zij is er
in geslaagd. Er kwamen ijs -
hookey-co-mpetities op de HOKIJ;
er kwamen instructeurs en in-
structrices om les te geven in
ijsdansen. Zij slaagde erin, in het
eerste jaar 80.000 mensen de weg
naar de HOKIJ te leren vinden.
Toen kwam de oorlog. Het
terrein, waarop de HOKIJ lag,
werd door de bezetters tot „Ver
boden gebied" verklaard en juf
frouw Van Honstede kon el
ders onderdak gaan zoeken. Zij
vond dit in een functie op het een
of ander gemeentelijke bureau.
Hier heeft zij hej einde van de
oorlog afgewacht. Maar nauwe
lijks waren de Duitsers verdwe
nen, of zij zat weer in haar kan
toortje, vlak boven de ijsvloer..
De HOKIJ beleefde een gulden
tijd. De Canadezen die bij wij
ze van spreken met een ijshockey
stick in de handen worden gebo
ren waren enthousiast over
de baan. Er kwamen talloze wed
strijden, tussen alle mogelijke Ca
nadese teams. Het publiek stroom
de toe.
Maar juffrouw Van Honstede
dacht inmiddels al aan de tijd,
die onherroepelijk eens zou ko
men, als de Canadezen weer in
hun eigen land terug waren. Er
werd een Nederlandse ijshockey-
competitie voorbereid, die onmid
dellijk zou kunnen starten, als de
Canadezen weer vertrokken wa
ren. Die competitie is er inder
daad gekomen: niet lang overi
gens, want één voor één verdwe
nen de kunstijsbanen.
Alleen de HOKIJ bleef over..
Toen kwam er contact met de
Weense IJsrevue.
„Eerlijk gezegd, wij twijfelden
enigszins. Zou het lukken, zou een
ijsshow bij het Nederlandse pu
bliek inslaan? Wij besloten het
risico te nemen en zo kwam in
1949 voor de eerste maal de Ween
se IJsrevue van Will Petter op
de HOKIJ. Oorspronkelijk voor
zes dagen. Maar dc toeloop was
zo enorm, dat we moesten pro
longeren. Maar de revue had al
een contract in LuikWe heb
ben toen de voorstellingen in Luik
uitgekocht en de Weners bleven
nog vier dagen langer. Ruim
35.000 mensen hebben toen de
show gezien.
Het is duidelijk; de Weense
IJsrevue is sindsdien een vaste
gast geworden in de HOKIJ. De
contracten werden steeds groter:
„Ik besefte, dat het publiek in
teresse had in de show en ik heb
mij niet vergist." Dit jaar zullen
de Weners dan ook weer van 19
februari tot en met 15 maart op
de HOKIJ aanwezig zijn.
Mejuffrouw Van Honstede is er
in geslaagd, de HOKIJ tot een
begrip te maken. Het is, dank
zij haar, een winters ontspannings
centrum geworden voor Den Haag
en wijde omgeving, waarvan een
druk gebruik wordt gemaakt. Het
jaarverslag over 1957 spreekt ten
minste van in totaal 218.000 be
zoekers.
En mochten er aanvankelijk wel
lieden zijn geweest, die er op te
gen waren, dat „een vrouw" dc
Jeiding kreeg over de harde ijs
baan, met alles wat daaraan vast
zit; zij hebben in de loop van de
jaren toch echt wel ingezien, dat
juffrouw Van Honstede de zaak
écht wel baas kon.
Want juffrouw Van Honstede is
er de vrouw niet naar ook al
gaat het dan om een ijsbaan
luchtig zwierend over de zaak
heen te gaan. Zij waagt zich niet
op glad ijs, opdat zij de touwtjes
strak in handen kan houden!.
FRANS VAN HOUTERT
(Van onze weerkundige medewerker) in ons land nog 12 gr. C. werd gemeten.
Het kan in een groot deel van ons land
een mooi herfstweekend worden me'
overdag zonnige perioden. Wij zijn name
lijk dicht bij een hogedrukgebied komen
te liggen waarvan het centrum het zuiden
van Engeland nadert. De wind is in
sterkte afgenomen en door de afkoeling,
die er 's nachts ontstaat, waarbij de
temperatuur vanmorgen in verschillende
provincies tot dicht bij het vriespunt was
gedaald, ontstonden er mistvelden.
Nu de zon al niet zo krachtig meer is.
kunnen deze mistvelden ook zondag
plaatselijk vrij lang aanwezig blijven. Op
die plaatsen, waar de mist maar dun is,
kan het morgen echter een echte zon-dag
worden. Koude lucht, die in Rusland voor
komt, zal ons voorlopig niet kunnen be
reiken, maar vergeleken met vrijdag, tos®
zal het geleidelijk wel iets kouder worden.
De Joegoslavische redering heeft de
import van het bock „Land zonder ge
rechtigheid van Milovan Djilas. dat dit
jaar in New York werd gepubliceerd
verboden.
Djilas. een voormalige Joegoslavische
communistische leider, zit thans gevan
gen wegens „vijandige propaganda" na de
publikatie in de V.S. van een ander boek,
„de nieuwe klasse". „Land zonder ge
rechtigheid" is een autobiografie waarin
Djilas zijn jeugd beschrijft.
De instrumenten van de musici, ver
bonden aan het Circus Mullens, die zo
als gemeld woensdagavond j.l- na de
laatste voorstelling te Roosendaal in be
slag werden genomen, zijn diezelfde
avond al weer teruggegeven. De beslag
legging was, gelijk men weet .geschied
op grond van een vordering, die het
Bureau Muziekauteursrechten (Buma) op
genoemd circus meent te hebben- De di
recteur van het circus, de heer Jos Mul
lens, ontkent echter enige schuld aan
Buma. Van een „verkeerde opgave van
het aantal zitplaatsen in zijn tent"
is geen sprake. Reeds jaar en dag, zo
verklaart hij, wordt per voorstelling zes
gulden aan rechten betaald. Steeds is
daar normaal genoegen mee genomen en
is daarvoor een kwitantie verstrekt.
Wel heeft Buma in de loop van verle
den jaar de betrokkenen schriftelijk me
degedeeld voornemens te zijn zijn rech
ten te verhogen en wel tot I procent van
de brutorecette. Later heeft Buma dit
gewijzigd en zou het, bij wijze van over
gang, de verhoging beperken tot 100 pro
cent van het oorspronkelijke, met terug
werkende kracht tot drie jaar. De heer
Mullens is daarop nimmer Ingegaan, aan
gezien het volgens hem een eenzijdig
besluit was.
Intussen heeft de heer Mullens een
brief van Buma, gedateerd 13 novem
ber 1958, ontvangen waarin dit bureau
zich bereid verklaart uiterlijk half
januari 1959 met hem een regeling over
de auteursrechten te treffen en voorts
verklaart toestemming te verlenen tot
het gebruik van het repertoire voor de
nog resterende voorstellingen in het
lopende seizoen.
Onjuist is, aldus de heer Mullens, de
mededeling dat tegen zijn circus we
gens verblijf buitenslands geen verdere
maatregelen konden worden genomen (na
dat eenmaal in mei j.l. te Zwolle be
slag op zijn kassa was gelegd); onjuist,
omdat hij tot half juni j.l. nog voorstel
lingen in ons land heeft gegeven en eerst
daarna is afgereisd om op de Expo
zijn tent op te slaan- Overigens, in de
loop der laatste weken heeft hij in
Zeeuwsch-Viaanderen en in Bergen op
Zoom reeds voorstellingen gegeven.
