Wij brachten een bezoek aan de
Beklimmen van daken en glijden
door schoorstenen is een vak
voor geschenken
St.-Nicolaas
DE INWENDIGE MENS
Het heerlijk avondje
OP MARS
op 5 december
Omstreeks 50 november vertelt
moeder van de raketdie met
cadeautjes van de aarde komt
Niet onsterfelijk
(VAN ONZE SPECIALE
VERSLAGGEVER)
In dit goed geoutilleerde klasse
lokaal krijgen de a.s. Zwarte
Pieten theorie in het beklimmen
van gevels. De lessen worden
met aandacht gevolgd, dat kun
nen wij u verzekeren!
Training in kostuum
Veel verloop
In de gymzaal worden de knech
ten van St.-Nicolaas lichamelijk
zo fit mogelijk gemaakt voor de
zware taak die ze straks te ver
vullen krijgen.
All-round
®°k gezellige pakjes maken is
een kunst, die geleerd moet
7°°fden. Hier zien we twee
Zwarte Pieten bezig met hun
huiswerk.
m «i
Voor onze dochters
Legpuzzels
Op de koude donk're straten
Valt de sneeuw zacht neer-
Heel de wereld lijkt verlaten,
Brrwat een koud weer.
Ovèral zitten de mensen
Bij de warme haard.
En de kind'ren doen hun wensen,
Want de Sint verjaart.
Maar hoog boven op de daken
Gaat een oude heer.
En hij laat de mooiste zaken,
Door de schoorsteen neer.
't Zwarte knechtje voert het paardje
Aan de teugel voort.
En zo gaan ze met een vaartje.
Niemand die hen hoort.
En des morgens bij het opstaan,
Zingen kind'ren blij hun lied.
Zo brengen zij dan hun dank aar,
Sinterklaas en Zwarte Piet.
COBY MARTIUS
Een hartiger hapje
Gebakken kaas
Recept voor borstplaat
Geen stoomboot
Het heerlijke avondje
Vol verwachting
Opleidingsschool
voor Zwarte Pieten
t
MADRID, december. „Buenos dias seno-
luidde de groet van een kleine neger, die
v<>or ons de zware eiken deur opende van het
Monumentale gebouw aan de avenida San Ni
colas te Madrid. Wat er in dit gebouw gebeur
de hadden wij reeds gelezen in gouden letters
boven de ingang „Escuela para Pedros negro"
ofwel school voor Zwarte Pieten. Hier wilden
Wij eens een kijkje nemen.
De kleine neger ging ons voor door de prach
tige, marmeren gangen. Aan weerszijden wa
ren klassen en we hoorden de aanstaande Pie
ten hun lessen opdreunen. Plotseling bleven we
even voor een klas staan. Hier hoorden we on-
«e moedertaal. In koor riepen de Pieten: „Sin
ter-klaas! Zwar-te Piet! Schim-mei! Ka-dotje!
Huis! Dak! Schoor-steen! Stou-te-jongen! Roe!
Hoehhü!"
-.Wilt u hier eens een kijkje nemen?" vroeg
bet kleine negertje in prima Nederlands. Verwon
derd keken we hem aan. „Spreek jij Nederlands?"
Vroegen wij verwonderd. „Natuurlijk", lachte hij.
"Wij leren alle talen. Anders zouden wij geen
goede Pieten zijn. In deze klas wordt les in Ne
derlands gegeven zoals u hoort. En omdat u hier
Plotseling bleef stilstaan en luisteren, begreep ik,
dat u Nederlanders mpest zijn". „Dat is heel ver
standig van je, Piet", prezen wij. „Inderdaad zou
den we in deze klas graag eens een kijkje ne-
men". En zo stapten we het lokaal binnen.
We werden hartelijk welkom geheten door de
docent, professor Van Dalen, een Nederlander,
die aan dit opleidingsinstituut werd verbonden als
buitengewoon hoogleraar in Nederlandse taal, ze
en, gewoonten en folklore. Professor Van Dalen
t'ond het buitengewoon aardig, dat een Neder
landse journalist eens een kijkje kwam nemen
blj de bakermat der Zwarte Pieten.
i.Hier is in Nederland nog heel weinig over be
kend", vertelde hij ons. „De meeste mensen daar
"enken, dat de knechten evenals de eeuwenoude
Sint-Nicolaas onsterfelijk zijn, maar daar vergis-
sen ze zich in. De Pieten zijn mensen net als
1 en ik. Er komt voor hen een tijd, dat ze
ouder worden, hun lenigheid en behendigheid kwijt
faken en niet meer in staat zijn op de daken
te klimmen en door de schoorstenen te glijden.
*k zal er u dadelijk meer over vertellen", ging
de hoogleraar voort, „maar dan zal ik eerst mijn
e®rlingen even aan het werk zetten".
Prof. Van Dalen ging voor de katheder staan
droeg zijn pupillen op de tekst van het Ne-
derlandse lied „Zie ginds komt de stoomboot"
Pagina 408 van het leerboek Nederlandse Sint-
ficolaasverzen te bestuderen. „Zo, die zijn voor
lopig zoet", glimlachte hij. „Nu kunnen we ver-
öer gaan". Wij gingen met de professor aan een
gaan nemen?" vroeg onze gastheer. Natuurlijk
sloegen wij dit aanbod niet af.
In de gymnastiekzaal zagen we de aanstaande
Pieten aan het werk aan de toestellen. Enkelen
deden oefeningen aan het Zweedse rek, anderen
op het paard, aan de ringen, in de touwe:.,
op de brug enzovoort.
Het viel ons op, dat ze bij al deze oefening
niet in turnkostuum gekleed waren, maar in hun
officiële pakjes. „Is dat niet lastig?" wilden we
weten. De professor glimlachte. „Dat is juist nood
zakelijk, want later zullen ze in die pakjes ook
hun werk moeten doen en daarom leren ze van
het begin af, daarin te werken". Wij knikten be
grijpend. Van het gymnastieklokaal gingen we
weer terug naar de klas.
Prof. Van Dalen begon met een les in het dich
ten, waarbij een Spaans-Nederlands rijmwoorden
boek op de lessenaar verscheen. Toen volgde een
Tips
tafeltje zitten in een hoek van het lokaal en daar
Begon ons gesprek.
"He zal maar bij het begin beginnen", begon
P.bze gastheer. „Zoals u al hoorde, komt er een
llid, dat de Pieten niet meer voor het vak ge
schikt zijn. Zij kregen dan een uitkering volgens
noodwet San Nicolas. Een soort overbrugging,
™ant bereiken ze de leeftijd van 65 jaar, dan wor
den ze opgenomen in het tehuis voor Zwarte Pief
en op jaren, een prachtig buiten bij Toledo, waar
van een onbezorgde oude dag kunnen genieten.,
^°k raken bepaalde Pieten verloofd en gaan trou-
Uit deze gang van zaken zult u begrijpen,
Qat er steeds nieuwe Pieten nodig zijn. Er is om
z° te zeggen een behoorlijk verloop en er is dus
geregeld aanvulling nodig. Hiervoor zorgt ons in
stituut.
Zwartjes, die de leeftijd 'van veertien jaar heb-
beh bereikt, kunnen na een strenge keuring op
°ns instituutworden toegelaten. De opleiding is
erS zwaar. Buitengewoon veel aandacht wordt be
deed aan de lichamelijke oefeningen, want daar
hangt zeer veel van af, zoals u zult begrijpen.
Dnze Pieten moeten ware geveltoeristen zijn. In
,et eerste jaar doen ze heel veel aan sport, zo-
h'.s gymnastiek, atletiek, gewichtheffen en wat al
?'et meer. Er is juist les in de gymnastiekzaal.
v°elt u er iets voor, daar eens een kijkje te
'theoretische les in het beklimmen van daken en
het glijden door schoorstenen. En tenslotte maak
ten we nog een les mee in gezellig pakjes pakken.
„U ziet onze leerlingen krijgen een all-round op
leiding", verklaarde de hoogleraar met trots. „Ze
leren talen, krijgen een ideale lichamelijke op
leiding, worden vertrouwd gemaakt met de ze
den, gewoonten en folklore van het land, dat ze
zullen bezoeken; kortom, worden met alles op de
hoogte gebracht, wat in het vak te pas kan ko
men.
De opleiding duurt in totaal vijf jaren en dan
doen ze eindexamen. Dat is een heel zware test.
Hebben ze het diploma behaald, dan worden ze
geplaatst in het Zwarte-Pietendepöt, waaruit de
goede Sint kan putten. Wij leerkrachten doen ons
uiterste best om de goedheiligman bekwame hel
pers te leveren en ik mag wel zeggen, dat we
hier tot nog toe zeer goed in geslaagd zijn."
Met een diep respect, nog meer dan we reeds
als kind hadden, zullen we voortaan de Zwarte
Pieten beschouwen, want het zijn ware wonderke-
rels. Dat is wat wij leerden bij' ons bezoek aan
de school voor Zwarte Pieten te Madrid, een uniek
instituut in de gehele wereld.
SINT NICOLAASTIJD nadert weer met rasse
schreden en dus zitten we te piekeren welke ca
deautjes wij bij de goede Sint zullen bestellen, op
dat ze vroegtijdig in ons landje zullen aankomen.
Onze kinderen in de leeftijd, variërend van zo
ongeveer 4 tot 6 jaar voelen zich al groot en
dus moet het geschenk waarmede zij bedacht zul
len worden, dienovereenkomstig zijn. Men geve
deze groep dus bijv. kleurpotloden, boetseerklei,
plakboeken, tekenbord of leesplankjes; een school
bord is voor enkele van deze kinderen eveneens
een welkom geschenk. Ook gemakkelijke gezel
schapsspelen worden in de regel wel op prijs ge
steld.
De jongens prefereren natuurlijk een autoped,
ook zijn er enkelen die van hoepelen houden. Ver
der natuurlijk de beweegbare geschenken als autoo
tjes en spoortreintjes. De daarbij behorende rails
en stations mogen natuurlijk niet vergeten worden.
Wat is een knaap van deze leeftijd niet trots op
zijn indianenpakje, compleet met tomahawk enz.
enz. Wil men niet iets dat zo opwindend kan zijn
als dit geschenk, bedenk hen dan met een con
ducteursuitrusting, tang enz.
De meisjes mogen niet vergeten worden, voor
haar komen natuurlijk in de eerste plaats in aan
merking de poppen en de poppekleertjes. Voor
wat lichaamsbeweging zorgt het springtouw. Bal
len en handwerkjes zijn altijd in trek.
Kan de goedheiligman het financieel doen, dan
stellen onze meisjes natuurlijk grote prijs op een
wieg met toebehoren, middelen om vadertje en
moedertje te spelen, ziekenhuisje spelen doen ze
erg graag, evenals winkeliertje spelen. Wat denkt
u van matjes vlechten?
Jongens en meisjes boven genoemde leeftijd
kan men ook zij gaan met hun tijd mee
verblijden met een badmintonspel. Een druk
kerij met toebehoren is doorgaans eveneens voor
beide partijen geschikt, zij kunnen er briefjes mee
drukken voor vader en moeder, het is een leer
zaam werkje, vooral als zij zonodig hulp en bij
stand krijgen van groteren, die meer geletterd
zijn.
Rustige kinderen in deze leeftijd kan men dik
wijls blij maken met legpuzzels, al dan geen een
voudige, maar het meest boeit hun dit werkje
als zij gelegenheid hebben het produkt waarmede
zij bezig zijn een nachtje te kunnen bewaren als
het nog niet klaar is én het klokje van gehoor
zaamheid roept om naar bed te gaan.
Het is immers sneu als zij nog niet gereed
zijn met hun puzzel en toch de hele boel weer
moeten inpakken, omdat zij moeten gaan slapen.
Tien tegen één dat zij er de volgende dag niet
weer aan beginnen.
Is men reeds begonnen met mecanodozen of
huizenbouwdozen, dan is een vervolgdoos altijd
welkom; het betekent voor Sint-Nicolaas geen gro
te uitgave ineens!
1 Geef zieke Jantje of Marietje op die avond een
plank op zijn of haar bedje, opdat er direct ge
speeld kan worden. De zieke gaat immers voor?
Kan het zo geregeld worden, dat het patiëntje
op die avond in de huiselijke kring kan verke
ren, weet dan dat u hiermede aan zijn grootste
verlangen tegemoet komt.
Er zijn tegenwoordig van die echt gezellige kin
derblaadjes, wellicht is een abonnement op zo'n
blad een prachtig geschenk en wij zijn er van over
tuigd, dat de uitgever het Spaanse briefje van
Sint-Nicolaas wel zal kunnen ontcijferen en best
wil wachten met de betaling hiervan tot de goede
Sint zijn intrede in ons landje heeft gedaan
BIJ ALLE VREUGDE op pakjesavond mag
de inwendige mens niet vergeten worden. Af en
toe moet gestopt worden met het uitpakken van
de stapels pakjes en dan komt moeder de vrouw
met een pittige versnapering voor de dag. Wij
zijn er zeker van, dat onderstaande lekkernijen
er best in zullen gaan. Daarna kan men weer
r ten volle zijn aandacht schenken aan al het
moois dat er te zien is.
Wat denkt u van een stuk of wat gevulde
eitjes? U hebt voor 4 personen nodig: 4 eieren,
100 g boter of margarine, wat zout, peperkapper
tjes of peterselie of tomatenketchup, kropsla, to
maten en komkommer.
U gaat als volgt te werk: de eieren hard ko
ken, pellen en in helften snijden. De dooiers ze
ven en vermengen met zacht geroerde boter of
margarine. Het mengsel op smaak brengen met
zout, peper en desgewenst iets aroma. Van de
eihelften een kapje afsnijden, zodat ze kunnen
staan en ze vullen met de boter. Als garnering
neme men een kappertje, stukje peterselie of
iets tomatenketchup. De eieren op een schotel
plaatsen en ze garneren met kropsla, tomaat, kom
kommer of de eieren geven in combinatie met
andere koude gerechten.
Een eitje met kerrysaus is doorgaans ook ge
wild. Hier volgen de benodigdheden: op 4 hard
gekookte eieren 2 dl bouillon of water met bouillon
blokje, 1 kleine ui, 30 g boter of margarine,
30 g bloem en 1 theelepel kerrypoeder.
U gaat dus als volgt te werk: de1 eieren hard
koken, pallen, in helften snijden en bedekken met
de saus. De kerrysaus maakt u als volgt: dc ui
zeer fijn hakken en met het kerrypoeder heel licht
fruiten in de boter of de margarine. De bloem
toevoegen en bij scheutjes tegelijk, al roerende,
het vocht. De saus even laten doorkoken en op
smaak afmaken met zout.
Van onze alom bekende Hollandse kaas maakt
u voor deze avond eens wat gebakken kaasplak-
ken; men kan ze „uit het vuistje" oppeuzelen.
Hier volgt hetgeen u nodig hebt: 4 dikke plak
ken belegen kaas van 50 a 75 g elk, 25 g
bloem, Vz dl water, wat boter of margarine, wat
zout en desgewenst wat peper.
Allereerst wordt de bloem gemengd met het
water tot een glad papje. Doe er wat zout en
eventueel wat peper bij. De kaasplakken door het
beslag wentelen. Dé boter vervolgens in een koe-
kepan heet laten worden en hierin de kaasplakken
snel aan beide zijden bruin bakken. De plakken
moeten warm opgediend worden.
Er gaat geen Sint-Nicolaasfeest voorbij zonder
borstplaat en aangezien vele huisvrouwen niet
weten hoe zij dit zelf moeten maken, laten wij
hier het recept nog eens volgen. Men heeft no
dig: 250 g suiker, 5 eetlepels melk en lepel
custardpoeder. De suiker en de custardpoeder
moeten goed dooreen geroerd worden en met
de melk zachtjes laten smelten. De vloeistof in
koken totdat een gordijntje van suikerstroop blijft
hangen tussen de tanden van een vork en ook
de laatste druppel die van de vork afloopt, een
draadje trekt. De pan van het vuur nemen en
de massa kloppen totdat deze dik is en ondoor
zichtig begint te worden. Niet ongeduldig zijn. De
stroop uitgieten in ingevette borstplaatvormen op
een vet aanrecht of vetvrij papier. Wanneer de
figuren geheel koud en stijf zijn, ze op de zij
kant zetten om te drogen.
NOVAVILLE (Mars). 5 dec. 2052 Op deze
avond staat iedereen op het dak van zijn huis.
De daken zijn plat en liggen gelijkvloers, want
de huizen zijn in de grond gebouwd; er loopt
een soort loopgraaf omheen. Van enige afstand
gezien vormen de groepjes mensen uitsteeksels
boven de woestijnachtige grond, wier kaalheid zich
naar alle kanten uitstrekt tot aan de horizon toe.
De mannen wijzen het hun vrouwen aan en de
vrouwen haar kinderen. Alle ogen kijken naar de
westelijke hemel. Daar, vlak bij de avondster,
zien ze een wazig vlekje, lichter dan de rest
van het bijna zwarte firmament. Het vlekje wordt
groter en groter en lost zich geleidelijk aan op
in een groot aantal fijne lichtpuntjes. Daar ko
men ze.
Ze leggen nu bijna 280 kilometer per seconde
af, zodat de reis in het gunstige seizoen maar
drie dagen en acht uur duurt. Veel minder dan
de tijd die een benzinevliegtuig vroeger nodig had
om je van Nederland naar Nieuw-Zeeland te bren
gen. Toch voelen deze emigranten zich verder weg,
onvergelijkelijk veel verder. En met reden.
Alles is hier anders. De huizen, in de grond
gebouwd, om de zonnewarmte zolang mogelijk te
kunnen vasthouden, hebben dubbele wanden, want
reeds enige decimeters boven de grond heerst
vorst, doordat de lucht hier te ijl is om als „de
ken" dienst té kunnen doen. Om naar buiten te
komen moet je door een soort schutsluissysteem
van drie deuren, anders vlucht de kunstmatige
76-centimeteratmosfeer uit je huis weg in de ijle
dampkring van de planeet. Bovendien heb je buiten
altijd je zuurstofmasker en je portofoon op, om met
de anderen te kunnen praten. Dat de dag hier
niet precies 24 uur duurt is in de praktijk niet
merkbaar het verschil met het aardse etmaal
is te klein. Maar de kalender, naar de aardse
trant ingedeeld in twaalf maanden, vertoont zon
derlinge data: het kan voorkomen dat je hier
een brief dateert: 64 april.
Immers, het jaar telt hier 668 dagen, doordat
Mars nu eenmaal meer tijd dan de aarde nodig
heeft voor één omloop om de zon. Behalve dat
dit met zich meebrengt dat iemand, als hij dat
al haalt, op z(jn vijftigste stokoud is waar
tegenover staat dat men op tienjarige leeftijd vol
wassen is, een baan heeft en een gezin sticht
is een der gevolgen dat de met hun ouders
naar Mars geëmigreerde kinderen bijna tweemaal
zo lang op Sinterklaas moeten wachten als hun
leeftijdgenootjes op aarde.
Want die traditie is mee-geëmigreerd. De vor
deringen der techniek hebben haar niet doen ver
dwijnen integendeel: de techniek heeft er op
schitterende wijze toe bijgedragen dat dit feest
iets imposants werd. De legende van de stoom
boot uit Spanje is verdwenen welja maar
er is iets veel machtigers voor in de plaats
gekomen: het verhaal over de raketten die van
de Aarde komen.
Tegen eind november (die maand heeft 50 da
gen) vertellen de moeders het verhaal aan de
kinderen. En niet alleen de kinderen kijken met
verlangen uit naar de vijfde december de hele
kolonie beklimt op die avond de daken om het
schouwspel te kunnen zien.
Want je kunt ze al lang tevoren zien aanko
men. Wolken komen in deze ijle atmosfeer niet
voor je hebt het gevoel, tien maal zoveel ster
ren te kunnen zien als op de helderste plaats
op aarde. Ze komen uit het westen, uit de rich
ting van de avondster. Ik zie bij sommige ouders
ontroerde blikken als zij de avondster kort na
zonsondergang aan de westelijke hemel zien staan;
het is de Aarde, waar zij vandaan zijn geko
men.
Wie goede ogen heeft, ontdekt, na korte tijd, al
enige lichtpuntjes in het wazige vlekje, dat steeds
groter wordt. Nog later lijkt het een wolk vuur
vliegjes. En juist als iedereen ze goed kan zien,
verdwijnen ze ineens allemaalde raketten zijn
dan al zo dicht bij Mars, dat ze in de schaduw-
kegel van de planeet zijn gekomen en de zon,
reeds achter de horizon verdwenen, ze niet meer
beschijnt. Maar na een ogenblik zie je dan toch
weer lichtjes aangloeien: de navigatielampen,
ontstoken voor de naderende landing.
Dan begint de grote operatie. Terwijl de an
dere raketten landen, maken zich er drie los uit
de groep en bewegen zich langzaam bijna de
helft der raketmotoren werkt nu in tegengestelde
richting boven de nederzetting, op slechts en
kele meters hoogte. Sinterklaas en zijn knechten
zijn goed zichtbaar door de verlichte patrijspoor
ten. Zij wuiven men wuift terug, met handen,
zakdoeken en sjaals.
Het parachuteren is een indrukwekkend schouw
spel. Elk huis heeft hier zijn eigen codestraal.
Het symbool daarvan wordt in strepen en pun
ten uitgezonden door een kleine, gerichte antenne
boven de voordeur. Telkens stoppen de raketten
zo, dat zij zich precies in de codestraal bevin
den. Aan parachutes komen er dan de pakjes uit,
waarvan de adressen in strepen en punten ziin
geschreven. Het systeem werkt feilloos, maar het
is een vreemd gezicht, de pakjes schijnbaar on
bestuurbaar op hun doel af te zien zweven, als
of zij werden aangetrokken door een vreemd soort
magnetisme, dat ze zonder mankeren in de loop
graven voor de huizen doet belanden.
Ik ben bij het uitpakken geweest in verschef
dene huizen. Voor wie dit feest op aarde mee
maakte is het een bekend tafereel: er zitten al
tijd gedichtjes in en speelgoed voor de kinderen.
Terwijl de kinderen zich van de cadeautjes mees
ter maken, lezen de ouders de brieven van hun
familieleden; brieven, die vier dagen geleden of
zo zijn gepost op de avondster, die Aarde heet.
Maar als de kinderen naar bed zijn, lezen de
ouders de brieven nog eens en nog eens. Sommi
gen spreken met dankbaarheid over de triomf van
de techniek, die dit mogelijk heeft gemaakt, maar
andere worden stil. Want de sfeer van de Sin
terklaasavond, die zij zelf reeds als kinderen heb
ben leren kennen, toen zij nog op aarde woonden
en niet wisten van de dreigende overbevolking,
maakt wat weemoedig, nu zii tachtig miljoen ki
lometers verwijderd zijn van die oude planeet, die
voor hen geen plaats meer had.
MARIUS BRONSWIJK.
