SCHULTE
koestert nog altijd die éne illusie:
de regenboogtrui op de weg
„Le fou pédalant", deze week 43 jaar,
rijdt nog elk weekend als de favoriet
Jeugd zorgde voor Surprises bij
strijd om Nederlandse skititels
K.N.V.B. overweegt wekelijkse
overbruggings'-loterij
Kwart eeuw wieler-triomfen
Man van ideaal
sportkarakter
S'
Ajax-Sparta en de
Haagse derby
Marina van der Wal vrijwel zeker eerste
Voetbal-interlands voor
Amateur-elftal
ZATERDAG 10 JANUARI 1959
Knokken en winnen
Als ik maar
Een jonge bravoure-reus
Handen vol titels
zijn enige Wereldtitel, in liet nummer achtervolging.
Le Fon pédalant
Debuut bij de profs.
Desillusie Cauberg
Toch regenboogtrui
Nog de generaal
Na zilveren jubileum
En nu: Zandvoort
Prinses viel tweemaal
55"
Enschede mag dat wel
Enschede mag dat wel
In de 2e divisie
Goed zo, Frans
Nederlandse ploeg
Een van Schulte's
mooiste zeges: Van
Est en Wagtmans
in 1953 op de Cau-
berg om de natio
nale titel geklopt.
SCHULTE IS UNIEK! Jaren lang is
er in de internationale wielersport
va le®ende geweven om de figuur
kp Namara, de lange Amerikaan-
K°PPel-specialist die nog spurtte als
is mPioen toen hij al 40 was. Schulte
in ti allang voorbijgestreefd: in jaren,
in A ?e- in veelzijdigheid, in triomfen,
'n sPortmanschap, in.... alles!.
dir'pM alti'd staan de Europese baan-
Schi it Uren eUïaar te verdringen om
biert 4:Harige een contract aan te
weit11' ^og aWijd behoort, ongeacht met
in r Partner. Schulte tot de favorieten
jjo„erl ,^esdaagse of andere koppelkoers.
ritten wint hij koppelkoersen, derny-
niw u™niums en achtervolgingen. En
man J- is Schulte, de 43-jarige. de
r~n„ üle aan een veld van de allerbeste
de mrS d€ extra kleur geeft. Schulte is
vH«man "om te kloppen" voor wie óók
winnen wil!
sc?ogaltijd ook raast de blonde Bos
te- e ,reUs in lange nachtelijke ritten ach-
autol priemende lichtbundels van zijn
aan. een eenzame reiziger
m .r "onderden donkere, stille wegkilo-,
trae?^S' 0p weg van contract naar con-
Uren .vandcag een koppelkoers van twee
het„iIn Basel, morgen een omnium in
glas-en-beton-paleis van Keulen, over-
in ?en ^r'e manches achter de derny
tij ntwerpen. week-in week-uit en daar-
c sendoor achter de tapkast in rappe
.7 met zijn klanten in het Bossche
dion-restaurant De Vliert.
Schulte is uniek! Want dat gaat al
®en kwarteeuw zo. En overal waar hij
J,aed en rijdt, kwam en komt hij met
ve grote, als goud zo puur geble-
èn sportmanshart: om te knokken
bléëf- rt»^lmnen! De Prof die amateur
de liefhpKKr0epsrenner die in zijn hart
bleef Dp f^r: de zuivere sportman
..dwaas" i« ifJ®ende dwaas". Maar een
h'j nooit geweest. Wèl een
'e de béste karaktereigen-
renner,
schappe„ v e
te. onrusti» i?e sportman in zijn gro-
wilskrarh* art verenigde: moed en
is hij „ég" eer»jkheid en strijdlust. Zo
gepasseen? iaar geleden, de 40 al
Van body è„Was n°S sterk genoeg,
de strijd ou hTmaa1, om in Kopenhagen
te binden Wereldkampioenschap aan
Europese crème-de-la-crème van
genoeg Vrp grenners- was hij nóg sterk
de laatste u,t*e.n derde plaats, nadat In
de Belsisrbi .e honderd meters alleen
hergen e IPrint"sPecialisten Van Steen.
nen kloppen Eooy hem hadden kun-
illust-^^hdde in hem die éne grote
toen werri fefenhoogtrui op de weg; ook
landse weu wat iodere andere Neder-
fcen bp^ev,„^eni?er a's een succes zou heb-
houwd, een desillusie, „slechts"
SJOELTE ZO NOEMEN ZE HEM, in de paddocks
van Kopenhagen, op de altüd wat rumoerige pelouse
van Dortmund, in de hysterische engelenbak van
Milaan, op het schellinkje van Basel, in Frankfurt. Turijn
Zurich, Berlijn en op nog een handvol Europese wintcr-
banen méér, waar ze met die typische Nederlandse di
en u-klanken geen raad weten. SJUULTE zeggen ze in
het Velodrome d'Hivcr van Parijs, rond de rokerige piste
van Saint Etienne, in Reims en in Nantes.
GERRIT SCHULTE heeft véle namen. Zij zijn verbreid
van Roodeschool tot Cadzand en van Wieringerwerf tot
Vaals, op de bolle kasseien van de Belgische heerwegen,
in de winterstadions van Antwerpen, Gent, Brussel en
héél ver buiten het grote Benelux-gebied, dat voor de
sportman te kléin bleek. Allerlei namen: LE FOU PÉDA
LANT, de fietsende dwaas, zoals Gaston Bénac hem meer
dan twintig jaar geleden reeds legendarisch maakte. DE
een bronzen medaille voor een Schulte
die goud begeert.
Schulte was niet blij, toen hij daar
in Kopenhagen op het erepodium stond.
Hij gaf de nieuwe kampioen Van Steen-
bergen een eerlijke en spontane hand, j
maar barstte meteen erna los: „Als ik'
maar vijf jaar jonger was. dan was jij
nou geen kampioen geweest1"
Dat is Schulte ten voelen uit.
Zo was hij reeds, toen hij als 14-jarige
Amsterdamse volksjongen voor het eerst
op een race-fiets stapte (tegen de wil
van zijn vader, die er niéts van wilde
weten). Een branie-jongen, vol lef, vol
bruisend élan. vol harde humor ook; en
al woont hij nu reeds jaren in Den Bosch,
dichter bij het wielerleven, nog altijd tin
telt hij van de bravoure van de Amster
damse volksbuurt.
Als branie-jongen stapte hij bij de club
„Ulysses" binnen, raasde hij als een wer
velwind door zijn nieuweling-jaren heen,
zege op zege stapelend. Had de natuur
hem reeds een sterke body meegegeven,
nóg sterker was hij door die laaiende
vlam van de eerzucht in zijn hart. „In
een wedstrijd gaat het erom, wie de sterk
ste is. En die sterkste wil ik zijn". Dat
was Schultes sport-motto en dat is het
nog. Onder dat motto waagde hij keer op
keer de sprong naar het solo-avontuur,
de sprong ver vóór het peloton uit; en wie
hem >wilde kloppen, moest maar zien dat
hij hem inhaalde.
Zo won hij, waar hij kwam, ook toen
hij in 1935 de amateur-klasse binnenstap
te, 19 jaar oud, een jonge bravoure-reus.
Overwinningen in Middelburg en Elburg
met meer dan 4 minuten, in het Noord
hollands kampioenschap met 4 minuten,
in de beruchte keienkoers van Hooger-
heide met 3 minuten voorsprong op alle
anderen. Zo versloeg hij in 1936 in de
grote 276 km koers Brussel-Namen-Brus
sel het puikje van de Belgische. Neder
landse, Duitse en Franse amateurs met
10 (tien) minuten, bevestigde hij die
triomf in Verviers met 3 minuten, liet
hij in de Ronde van Twente heel het veld
7 minuten achter zich.
Toen kwam In mei '36 de Grand
Prix de 1' Europe, het criterium rond
de Jardin des Tuileries in het hartje
van Parijs, met de beste amateurs van
Europa aan de startlijn. De jonge Schul
te werd héél even geraakt door de roe
zige sfeer en het grote mondaine ver
toon, maar toen de koers op gang was
kwam weer die drift, die felle drift
om te winnen opkruipen.
En ook daar demarreerde Schulte, het
solo-avontuur tegemoet. Niemand in Pa
rijs die hem kende, men had er de pro
grammaboekjes voor nodig; maar toen hij
tientallen kilometers in zijn eentje rond
het park had gedaverd, was zijn naam
'V\::
.A -
Schulte kon alles: ook als stayer
stond hij zijn man!
meteen onuitwisbaar gevestigd. Het. was
Schulte tegen allen, tegen de verenigde
Fransen het meest. De verenigde Fran
sen haalderihem op de laatste kilometers
in. de eindspurt bracht Schulte achter La-
pébie en Charpentier op de derde plaats,
maar Henri Desgrange en Jacques God-
det schrijven: „Wij hebben een nieuw
wieler-talent ontdekt, een reus!"
Schulte. 19 jaar, was jong genoeg om
door de overdaad aan plotselinge roem
bedwelmd te worden. Hü werd korte
tijd later, in het Wereldkampioenschap
BATAAFSE REUS, cn ook LE PATRON, de baas, DE
GENERAAL; en de laatste jaren ook wel eens OPA of de
OLWE TAAIE, maar dan wordt hij kwaad en fietst hij
heel de jonge garde van het wiel.
DE PROF DIE AMATEUR BLEEF: dat is een van de
andere epitheta voor de blonde Bossche wieler-reus, die
deze week, 7 januari, zijn 43ste verjaardag vierde, die
al jaren een „veteraan" wordt genoemd en die nochtans
nog steeds niet „oud" is!
Wie zegt, dat Gerrit Schulte nu toch wérkelijk aan
zijn laatste seizoen bezig is, wordt een volgend jaar wéér
in het ongelijk gesteld. En bovendien: wie weet wat
Schulte ons d i t jaar nog gaat voortoveren! Want. nog
altijd brandt in hem die éne grote illusie: de regenboog
trui op de weg; en die éne titel, waarvoor hij tien andere
zou willen prijsgeven, wordt dit jaar in Zandvoort
betwist
ene contract naar het andere, nog altijd
„le patron".
De kracht- en temperament-rijder
Schulte werd specialist in het zwaar
ste werk, dat de baan-directeuren had
den uitgevonden: koppelritten en ach
tervolging. Nooit heeft er een officieel
Wereldkampioenschap koppclraccs be
staan. anders zou Schulte er abonnee
op zijn geweest. Met verschillende part
ners: eerst Frans Slaats, daarna even
tjes met Pellcnaars (maar dat accor
deerde niet), vervolgens lange tijd met
Gerrit Boeyen. in nog latere jaren met
Gerard Peters, regeerde hij oppermach
tig in elke zesdaagse en andere kop
pelkoers waarin hij startte (enhjj
startte overal, omdat men hem overal
wilde hebben!)
OM TE WINNEN! Een andere opzet
had hij niet. wanneer hij zich over
het stuur boog. Daarvoor vocht hij
met al zijn klasse, kracht en energie. Zo
vecht hij nog: omdat hij dat als zijn plicht
voelt tegenover zichzelf, tegenover dé
sport, waarvan hij houdt en tegenover het
publiek.
Eerlijkheid duurt ook in de sport het
langst en Schulte heeft dat devies waar
j gemaakt. Daaraan dankt hij dan ook altijd
I nóg die hartelijke populariteit bij het pu-
bliek, dat zowel in België als in Nederland
i boven alle andere renners van formaat
'toch voor Gerrit Schulte de stoere kracht-
mens, ook in zijn karakter, een plaatsje
I apart heeft.
De officieuze Europese kampioen
schappen koppelkoersen. die „Lc Fou
Pedalant" samcn met Bocyen in 1940,
'48 en '49 samen met Peters in 1950
cn '51 won,, bevredigden hem niet. Zijn
grote ideaal bleef het Wereldkampioen
schap op de weg, zijn grote illusie!
Hij had er graag tien andere titels voor
in ruil gegeven. En die andere ti
tels veroverde hü bü de vieet: Neder
lands kampioen achtervolging in 1940,
'42, '43, '44, '45, '47, '48 en '51: Neder
lands kampioen over 50 km baan in
1940. '42 en '43. Nederlands kampioen
op de weg in 1944, '48, '50 en '53.
Jongere renners als Wim van Est en
Wout Wagtmans stonden op het toppunt
van hun macht, toen zij in 1953 tóch
nog in het Nederlands weg-kampioenschap
der amateurs op de weg, te Bern, 0p de Cauberg voor de toen al „oude"
door.... zichzelf verslagen. Lecggercden; Schulte het hoofd moesten buigen. Het
staakte hij reeds halverwege de koers, was een van de mooiste overwinningen
Ti. ,.emt ,te heeft met allerlei koppel.partners gereden, maar aan het
a a an se wieler-wonder Fausto Coppi had hij toen toch wel een heel
yzondere maat. Het was de stunt van de Brusselse winterbaan-directie
voor de zesdaagse van 1956. N.B.: ten koste van Coppi veroverde Schulte in
i948
waarin hij zichzelf zijn eerste regen
boogtrui had beloofd.
De eerste desillusie. Hij mocht in dat
zelfde jaar nog door Gaston Bénac. de
keizer der Franse wieler-journalisten. ge
tooid worden met dat unieke-onversli.it-
bare epitheton „Le Fou Pédalant" (en
de driestheid waarmee Schulte in de zwa
re koers Brussel-Oostende opnieuw heel
het peloton tartte door in zijn eentje tegen
een tot storm aangezwollen zeewind op
te tornen was die betiteling ook wel
waardde desillusie bleef. Zij voed
de echter slechts een nieuwe illusie. Maar
een jaar later, in Kopenhagen 1937,
werd het wéér een ontgoocheling; en die
opeenvolging heeft hem vele jaren par
ten gespeeld, het laatst twee jaar gele
den wéér in Kopenhagen (misschien het
èllerlaatststraks In Zandvoort).
Toch had Schulte toen in '37 de regen
boogtrui voor het grijpen. Ondanks een
achterstand, die hij als gevolg van een
lekke band had moeten goedmaken, lag
hij in de beslissende fase samen met de
Belg Tack vér op het peloton voor. Hij
ontmoette het noodlot In zijn landgenoot
Anneese, die een ronde achter lag, inge
haald werd en éventjes gelijk met de
twee vluchtelingen opreed. Nu hebben on
ze wielrenners het nooit zo best met
Duitsers kunnen vinden en ook toen was
er een Duitse wedstrijdleider, die een
stok vond orp de hond Schulte, de favoriet
en bijna-wereldkampioen. te slaan: in
plaats van de kansloze Anneese werden
Schulte en Tack gediskwalificeerd! Ken
nelijk ten gunste vande Duitser Schel.
Ier. die echter achter de Italiaan Leoni
en de Deen Sóerensen pas derde werd.
Opnieuw dus geen regenboogtrui. En
voorlopig scheen de kans wel verkeken,
want in datzelfde jaar 1937 debuteer
de Schulte bij de profs, amper 21 jaar
oud. Maar ook In dat gezelschap reed
hij zich in de kortste tijd naar de voor
ste gelederen, werd hij een crack van
het grootse formaat, reeg hü de ene
overwinning aan de andere.
In de Grand Prix des Nations, de be
faamde jaarlijkse tijdrit voor de super
cracks, mocht Schulte in zijn eerste prof
jaar reeds tegen kampioenen als Magne,
Speicher, Archambaud. Lesueur. Richard
en anderen opboksen. Parijs juichte bij
de hernieuwde kennismaking, de jonge
Hollandse reus werd vierde achter Co-
gan. A.rchambaud en Speicher, maar hij
had winnaar kunnen worden als hij niet
voor het eerst in zijn carrière had zitten
„rekenen" en in de eerste 100 kilometers
méér minuten verspeeld had dan hij in
een woedende rush over de laatste 42 km
kon goedmaken. „Rekenen" was zijn fort
nu eenmaal niet, hij moest vlammen en
vechten.
„Rekenen" moest hij echter wel,
toen de sport zijn beroep werd. De win-
terbanen lokten hem met hun rijke con
tracten. En hoewel zijn hart aan de weg-
koers hing. nam hij de aanbiedingen aan;
voor een prof-renner waren ze té verlei
delijk. Spoedig was in de winterpaleizen
van Brussel, Dortmund, Pari'js. Antwer
pen. Berlijn Zurich, Milaan, Keulen,
Gent, Berlijn, Kopenhagen en noem-maar-
op. een programma zónder Schulte een
onmogelijkheid En het rijtje is nog al
tijd hetzelfde. Nog altijd raast de blonde
reus in zijn Mercedes dwars door de
nacht en dwars door heel Europa van het
die de blonde Bosschenaar, nog altijd stro
blond boven die hanige blauwe ogen, ooit
behaalde. Maar de gróte illusie bleef bran
den.... Die éne grote illusie, nog steeds,
van de regenboogtrui op de weg
In 1946 te Zürich wierp een 'ekke band
op. het kritieke moment, hem opnieuw uit
de strijd; een geweldige krachtsinspanning
reikte juist iets tè kort tegen een plot
seling homogeen peloton, dat naar de
hoogste versnelling greep om Schulte ach
ter zich te houden.
Onze eigen nationale Cauberg werd
het toneel van de str^jd in 1948 en op
nieuw bracht Schulte ae vlam van zijn
illusie over op de duizenden supporters,
die hem die „éne _tnomf" zo van harte
gunden. Maar wéér vergiste Schulte
zich in zijn rekensom. Hij bleef te lang
En dit is Gerrit Schulte, de knokker, ten voeten uit, compleet met die
altijd laaiende wil om de winnaar te zijn én... met die éne grote illusie
van de rgeenboogtrui op de weg. Staande op het ere.podium na het
Wereldkampioenschap 1956 in Kopenhagen, waar hij derde werd, lot Van
Steenbergen, de kampioen: „Als ik maar vijf jaar jonger was, dan stond
jij daar niet.
In de buurt van de Italiaanse campio-
nissimi Bartali en Coppi. die inderdaad
wel favoriet waren doch in onderlinge
naijver elkaars kansen zo volledig in
puin fietsten dat de Belg Schotte niet
alleen voor hén maar ook voor... Schul
te onbereikbaar werd.
Maar terwijl Coppi en Bartali afstap
ten, ging Schulte nog vechten! Dat karak
teriseerde hem, opnieuw. Het werd een
woedende, briesende jacht, waarvan de
drift echter geleidelijk geblust werd door
ae regen die de weg spiegelglad ging ma
ken (en tot overmaat van ramp trok
Schulte zijn remmen defect: wéér een
desillusie
Misschien ook, zo dacht men. beschikte
Schulte. gespecialiseerd in het werk op de
baan. niet meer over de adem. had hij te
weinig trainingskilometers in de benen,
was hij al te „oud" om nog opgewassen
te zijn tegen de 300 kilometers van
zo'n Wereldkampioenschap; maar.... 8
volle jaren later kon hij, in Kopenhagen
in 1956 de afstand nog volop aan!
Dp VV.K 1948 brachten hem wel een
andere regenboogtrui. De kampioen
schappen verplaatsten zich van de weg
in Valkenburg naar de baan in het
Olympisch Stadion te Amsterdam; en
daar was het, in zijn geboortestad, dat
de toen 32-jarige Schulte tóch het witte
tricot met de regenboog om de schou
ders voelde glijden. Wereldkampioen in
de achtervolging, in dat slopende beuls
werk op de 5 kilometer. Hij klopte ach
tereenvolgens de Luxemburger Kemp,
de Deen Nielsen en de befaamde Zwit
ser Koblet: in de finale ging het tegen
Italiës wieler-idool Fausto Coppi. de ti
telhouder en ook gedoodverfd als nieu
we kampioen.
Een avond om nooit te vergeten.
Schulte reed met de wielen van Hugo
Koblet. super-lichte wieltjes met een
speciaal spaakwerk. Maar Schulte reed
met zijn éigen hart. zijn eigen vlammen
de hart.
En hij klopte Coppi; men brak die
avond het Olympisch Stadion van pure
geestdrift bijkans af.
Het bleef Schulte's enige regenboog
trui. Sommigen veroverden er méér, vaak
met minder capaciteiten. Maar ook zijn
er honderden renners van klasse en ver
maardheid aan te wijzen, die er gebn en
kele hebben veroverd. De regenboogtrui
ts nog altijd een hoge onderscheiding. En
toch is Schulte er maar half blij mee.
Hij had een andere regenboogtrui willen
hebben; die van het kampioenschap op
de weg. De éne grote illusie.
CHULTE HAAKT, nog altijd, al is hij
deze week dan al 43 geworden, naar
die regenboogtrui. En waarom niet?
Hij is nog altijd, en niet minder dan 10
jaar geleden, „de generaal". Zeven maal
vormde hij de. duur betaalde, super-at
tractie in een wieler-gala, waarvoor de
directies der grootste Europese winter-
palzeizen niet alleen voor het pelouse-
publiek de smoking én de strapless én de
champagne verplicht stelden maar ook
voor het schellinkje de meest exorbitante
entreeprijzen vroegen. Schulte zevenmaal
„man van óe gala-avond" in een ach
tervolging met het Italiaanse wielerwon-
der Fausto Coppi; vier van de zeven ke
ren moest het aanbeden „wbnder" de
meerderheid van Schulte's kracht en ener
gie erkennen. In 1938 won hij de 3e etap
pe van de Tour de France van St.-Brieuc
naar Nantes (het was zijn enige Tour
jaar, de tijd was toen voor de Nedei-
landse renners in die grootste aller Kon
den nog niet zo gunstig en !ater gaf hu
op: want bij al zijn grote kwaliteiten had
Schulte. ook maar een mens. ook zwak
ke punten, met name een matige sprint
en een afkeer van bergen).
Maar wij behoeven niet waarlijK alleen
maar aan het verleden te herinneren, aan
zijn stayers-bevlieging toen hij de Neder
landse oorlogskampioen Wals verpletter
de. aan zijn twee overwinningen in de
Ronde van Nederland, aan zijn triomfen
In honderden baankoersen en tientallen
wegkoersen, kleine en grote en héél grote,
te veel om op te noemen.
Drie jaar geleden vierde Schulte reeds
zijn zilveren jubileum als wielrenner, tri
omfeerde in de Ronde van „zijn eigen"
Den Bosch, versloeg in Helmond alle
cracks, schitterde in het Olympisch Sta
dion, vocht voor wat hij waard was m
de Acht van Chaam. was het middel
punt van allerlei huldigingen op baan en
wegcircuit én officieel in een zaal met
een erecomité en alles wat er bij hoort
Drie jaar geleden reeds 25 jaar wiel
renner. En nog daarna von,j hü Peters
te oud als vaste koppelpartner, vond
hjj het jonge talent van Peter Post
te jong en te weinig gehard, ging
hü met de Duitser Bugdahl een nieuw
koppel-contract voor twee jaar aan.
Nog daarna werd hü, in Kopenhagen
'56, in het Wereldkampioenschap (wéér
die „illusie") op de weg, prachtige en
eervolle 3e achter de twee allersnelste
weg-sprinter* die men op het ogenblik
als Rik I en Rik II kent. Nog daar
na weerde hü zich in de Ronde van
Nederland van 1958. begon hü aan een
nieuwe serie winter-contracten die hem
in zün nachtelijke autoritten weekend
na weekend door heel Europa brengt.
Eén zomer fietste Gerrit Schulte niet:
nadat op 8 april 1957 zijn tweede zoon
(Johannes) geboren was en moeder Schul
te het te druk had om in het restaurant
van De Vliert te kunnen zijn (de oudste
zoon Gerard is van 1939. het dochtertje
Sophia van 1944) Schulte had toen te wei
nig training om zich aan de grote weg
wedstrijden te kunnen wagen; hij heeft
tenslotte ook een reputatie te verspelen.
Maar verleden jaar was hij er weer
bij. En deze winter was het gezin Schul
te in élk weekend weer vaderloos, wan
neer de Bossche reus in de paleizen van
Gent. Keulen Antwerpen, Parijs, noem-
maar-op. in een aantal zesdaagsen bo-
voendien opnieuw de rol van „le patron"
speelde nog altijd „de man om te klop
pen"
Enin de komende zomer zal Ger
rit Schulte, de 43-jarige, nog één keer
de grote sprong naar „die éne illusie"
wagen. Reken maar, dat Schulte er op
16 augustus in Zandvoort bü wil zijn,
als de elite der wegrenners er voor de
regenboogtrui 1959 aan de start komt.
Zijn laatste kans! Hij zal er een le
gioen van supporters vinden, zo talrijk
als er in Nederland mensen ooit van wiel
rennen hebben gehoord. Omdat iedereen
hem de verwezenlijking van die éne illusie
méér gunt dan men ooit een Nederlands
sportman gegund hééft.
Niet omdat Schulte al zo véél ge
wonnen heeft of omdat het een natio
nale zege zou zün, of omdat hü al zo
oud is.
Neen. alleen maar hierom: dat Schul
te een sportbcgrip is.
Een begrip van kracht, moed, spor
tiviteit en karakter.
Een ideaal-figuur voor ieder die de
sport liefheeft.
Val d'Isère. vrijdag
Eindelijk heeft Val d'Isère dan toch
de zon gezien. Na sneeuw en nog eens
sneeuw, dooi en stormachtige wind
scheen vandaag de zon in het kleine
Zuidfranse wintersportplaatsje, waar
de deelnemers aan de wedstrijden om
de nationale ski-titels nu al dagen te
vergeefs zaten te wachten op hel mo
ment waarop de strijd kon losbarsten
Doordat de temperatuur sterk daal
de het vroor maar liefst 18 graden
was vandaag het lawinegevaar ge
weken en konden de officials van de
Nederlandse Ski Vereniging gelukkig
vertellen dat het zover was.
Het waren de jeugdigsten onder de deel.
nemers, die voor de grote verrassingen
zorgden. De 16-jarige Marina van der Wal
zag zelfs kans zo'n overtuigende zege te
behalen bij de dames, dat nu bijna reeds
vast staat dat deze jeugdige ski-ster de
combinatie slalom-reuzeslalom dus de
nationale titel zal winnen.
De laatste toto-zondag
Morgen de laatste toto-zondag! Althans voorlopig. Zo zeker als het vertrouwen
dat er eindelijk een Nationale Voetbal-toto uit de bus zal komen, zo stellig
is ook de verwachting dat de Hoge Raad a.s. dinsdag zijn veto over de huidige
K N.V.B.-pool zal uitspreken. Uiteraard staakt de K.N.V.B. dan zijn pool (op het
ogenblik benieuwt ons echter nog méér, wat er met de concurrerende" Carilas-
pool zal gebeuren!)
Wel is het mogelijk, dat de K.N.V.B. gedurende het toto-loze tijdperk wekelijks
vergunning vraagt voor een loterij. De minister van Justitie kan die vergunning
verlenen krachtens het bepaalde, dat er een „algemeen belang" moet worden
gediend. En dat is de sportbeoefening in ons land zeker. Echter zal de K.N.V.B.
het definitieve arrest van de Hoge Raad van a.s. dinsdag afwachten, alvorens
tot het aanvragen van een wekelijkse vergunning voor een „overbruggings"-
loterij over te gaan.
En moeilijk krijgen ook Feijenoord en
Rapid JC het., tegen elkaar! In eerste
Instantie gelijk; en nu wéér? Of herhaalt
Rapid zijn stunt van twee jaar geleden,
toen het Feijertoord zijn eerste thuis-ne-
derlaag bezorgde?
Enschede lacht bij dit alles in zijn vuist
je; NOAD is niet tot twéé achtereenvol
gende krachttoeren in staat en zal na zijn
stunt-zege op Feijenoord nu wel weer
slachtoffer worden van de nieuwe Twent
se opmars.
In Den Haag een derby! Schevenin-
gen zou op „eigen" Houtrust tot re
vanche in staat zjjn, ware het niet dat
ADO juist op het ogenblik weer in grote
vorm speelt!
En ook NAC draait de laatste weken
sterk genoeg om bij MVV een halve re
vanche te kunnen wegslepen. Daarentegen
worstelt. VVV met zo'n inzinking, dat wij
DWS ook in Velo 'n gelijk spel(en waar
schijnlijk zelfs méér) voorspellen.
Elinkwijk en Willem II, die door de twee
Morgen dus de laatste kans op „de hon
derdduizend" (of een deel ervan, zoals
deze week de hoofdprijs van 122 mille door
8 man en de tweede prijs door meer dan
300 man werd gedeeld). En een héél
moeilijk pool-programma! Maar niet moei
iijker dan de opgave waarvoor de clubs
zélf staan.
Dc uitwedstrijd tegen Ajax is büvoor-
beeld voor lü'staanvoerder Sparta een
héél moeilijk geval, nu de Amsterdam
se defensie weer zo hecht als een Chi
nese Muur is, hecter dan op Spangen
toen de Rotterdammers royaal wonnen.
Met een gelijk spel mag de „herfst-
kampioen" ditmaal niet mopperen, maar
misschien wordt het een revanche.
DOS reist eveneens naar Amsterdam
en zal zich wel herinneren dat het tegen
Blauw-Wit al eens meer in perikelen is
geweest; ook hier is een halve revanche j hekkesluiters NOAD en SHS ernstig" won
voor de thuisclub mogelijk, den bedreigd, leden in eerste instantie
slechts een kleine nederlaag en kunnen op
eigen veld P.S.V. resp. Fortuna '54 wel
licht één puntje veroveren. Wat wel nodig
is ook
AGOVV maakt er tegen Volendam
natuurlijk een prestige-kwestie van en
daarom krijgen de lijstaanvoerders van
IA het op de Veluwe niet gemakkelijk.
De vraag js of Leeuwarden er bij Eind
hoven het volle profijt van kan trekken.
BW treft het, dat ZFC geen illusies
meer heeft en ook geen zorgen kent; een
Bossche revanche schept nog meer af
stand tot De Graafschap en Haarlem, die
wij tegen Limburgia resp. Fortuna VI.
zien verliezen. De lb-leider. Sittardia, zal
ditmaal aan RCH wel géén gelijk spel
meegeven, HVC krijgt 't bij een op revan
che belust Vitesse heel wat zwaarder en
wordt wellicht weer gepasseerd door GV
AV. dat op eigen veld tegen Hermes DVS
de Schiedamse nederlaag gaat wreken.
Hekkesluiter Roda Sport is thuis tegen
De Volewijckers tot revanche in staal en
dan komen de Amsterdammers zwaar in
de knel, vooral als Rigtersbleek wéér van
KFC (maar in De Koog) zou winnen.
In de 2e divisie A duurt de race tussen
DHC. Hilversum en 't Gooi, alle drie
ook in de return favoriet, onverminderd
voort. Maar een „big match" heeft de
2e divisie B in Deventer, waar NEC op
bezoek komt bii leider Go Ahead; als
het opnieuw een draw wordt, blijven de
Nijmegers met hun achterstand opge
scheept en dat zit er wel in ook.
De /oetbal-landenwedstrijden van net
Nederlands Amateurelfta! voor het sei
zoen 1959 zijn thans definitief vastgesteld.
Hef programma ziet er als volgr uit: Ne
derland—Duitsland op 15 apri! in Ensche
de, NederlandFrankrijk op 6 mej ijl
Leeuwarden en NederlandEngeland <>P
20 mej in Den Haag.
Marina heeft een voorSp»png van niet
minder dan 52.23 punten op prinses Irene
en het is we! zeer onwaarschijnlijk dat de
prinses, deze achterstand zal kunnen weg
werken.
Zowel in de eerste manche als in de
tweede skiede Marina zeer regelmatig
Haar tijden waren 71.- en 62.6 sec. Prinses
Irene werd door pech achtervolgd. Al
kort na de start viel zij en doordat de
prinses een zg, veiligheids-binding had
schoot haar ski los. Dat kostte vele kost-
bare seconden. Met haar 175.2 sec. was de
prinses, die nogmaals viel, na de eerste
manche eigenlijk al kansloos.
Olga Lukowski, verleden jaar winnares
van de slalom, kwam eveneens in de
eerste manche ten val. Ook haar kon een
snelle tweede manche (70- sec) niet meer
redden. De achterstand van het Wasse-
naaree meisje, dat derde werd, bedraagt
meer dan 214 minuut.
Ook bü de heren zorgde een jeugdige
voor een verrassing. Het was de 15-
jarlge Frans van Gunsteren, sinds een
week jeugdkampioen van Nederland,
die tot ieders verbazing de strqd in het
voorste gelid meestreed. Achter Peter
Lukowski, Jan Boon en Frits Minke
werd hü vierde.
Het verschil van Van Gunsteren met
Peter Lukowski, winnaar van de slalom,
bedroeg slechts 16.6 6ec. Zo enthousiast
was chef d'équipe Arend Hubrecht, dat hij
naar Nederland belde om voor de 15s
jarige uit Wassenaar toestemming te krij
gen om volgende week te starten in de
Nederlandse ploeg voor de „Lage Lan-
denwedstrijd".
Overeenkomstig de verwachting ging
het duel bij de heren voornamelijk tussen
de jeugdige Peter Lukowski en-'veteraan'
Jan Boon, de Nederlandse cineast uit
Kitzbühel. De Oostenrijkse Nederlander
had pech. Hij miste bijna een poortje,
weliswaar zag Boon kans nog tijdig te
stoppen, maar hij moest enkele meters
omhoog klimmen en dat kostte hem een
tiental seconden.
De strijd is echter nog open, alhoewel
Peter Lukowski met zijn 12,1 sec. voor
sprong morgen als favoriet voor de titel
zal starten.
De resultaten van de slalom waren:
(afstand 400 meter, hoogteverschil 100 m.
40 poortjes)
Dames: renklasse: 1. Marina van der
Wal, totale tijd 2 min. 13,6 sec.. 0 pnt voor
de comb.; 2. Prinses Irene, 4 min 08.5 sec.
52,23 pt; 3. Olga Lukowski, 4 min. 47,7 sec.
70,05 pnt.
Heren: renklasse; 1. Peter Lukowski,
totale tijd 1.32.9 0 pnt; 2. Jan Boon, 1.45.-,
7.95 pnt; 3. Frits Minke, 1,49, 10,50 pnt; 4.
Frans van Gunsteren 1.49.5, 10,82 pnt; 5.
Arend Hubrecht 2.16.-.
De wedstrijden worden morgen beslo
ten met een reuzeslalom over 2 km.
Het is thans zeker dat Peter Lukowsk,
en Frit6 Minke deel zullen uitmaken van
de Nederlandse ploeg voor de „Lage
Landenwedstrijd" die van woensdag 14 tot
en met vrijdag 16 januari te Val d'Isère
wordt gehouden.
Indien Frans van Gunsteren toestem
ming krijgt om nog enkele dagen in
Frankrijk te blijven zal ook de jeugdkam
pioen in de ploeg worüen opgenomen.
Deelnemende teams aan de ..Lage Lan
denwedstrijd'' zijn Nederland. België.
Engeland en Denemarken. Elk land mag
vier lopers inschrijven. De resultaten van
de beste drie van elk team zijn beslissend
voor de eindklassering.
