iVan herstel der monarchie
is geen sprake
Hoe wordt een vrouw de best geklede...
Pluim van president Roosevelt
voor de doctor in Leuven
Mikojan sprak twee
maal met Dulles
Balans en
Opruiming
Lange
onderhandelingen
Geen troon meer
Roosevelt zei
Geen herstel der
monarchie
Niet bij een partij
In Nancy
Titels
De Sovjet-ambassadeur
in 's-Gravenhage
ZATERDAG 17 JANUARI 1959
PAGINA 3
Een keizer gaat te voet. Zo zou men de wijze
kunnen omschrijven, waarop dr Otto von
Habsburg, hoofd van het Huis van Habs-
burg-Lotharingen en oud-pretendent naai
de keizer-koninklijke kroon van Oostenrijk
en Hongarije, zich een plaats wil verzekeren
en wellicht een leidende functie in een toe
komstige federatie van de Donaustaten,
waarvan een aantal eens de machtige Oos
tenrijk-Hongaarse monarchie vormde, welke
in het begin van de vorige eeuw het lot van
Napoleons Europa bezegelde en diens rijk
ten val bracht. Het Europa dat de IJzeren
Corsikaan voor ogen zweefde, was een heel
ander dan het Verenigde Europa, hetwelk
wij thans bezig zijn, op te houwen. Het zou
er een zijn geweest, gegrondvest op macht
en op een ijzeren regering, onder autocrati
sche leiding, die veel weg gehad zou hebben
van een dictatuur. Napoleons Europa ging
dezelfde» weg op als het Verenigde Europa,
waarvan reeds een Karei de Grote droomde
en dat later, onder Karei de Vijfde, de
werkelijkheid bijna nabij zou komen. In
diens rijk ging de zon niet onder. Maar wel
licht juist, omdat hij er rijke gewesten in
Amerika aan toegevoegd had, ontstond er
een onderlinge strijd, waardoor Europa weer
in een aantal fel-nationalistische staten uit
een viel
In deze tijd, nu vele staatslieden een Verenigd Europa voor ogen
zweeft, gebaseerd op het principe van de Verenigde Staten, maar
overigens nog in veel losser verband, behoort tot de grote voor
vechters van de Europese gedachte een keizerszoon, dr. Otto von
Habsburg, die in zijn jeugd er wellicht nog van gedroomd heeft, de
tronen te bestijgen, waarop zijn vader, keizer Karei, zo kort gezeteld
heeft. Hij bracht zijn jeugd in ballingschap door, in Spanje en op
het eiland Madeira en zijn vaderland was voor hem verboden
gebied. Deze studieuze vorstentelg kon niet in Wenen studeren, de
aloude keizerstad. Hij haalde zijn doctorstitel in de politieke weten
schappen te Leuven. Nadien toonde hij telkens weer, allerminst van
werkelijkheidszin gespeend te zijn en zijn studies voerden hem
tenslotte op een weg, welke hem door de grote Oostenrijker, graaf
Coudenhove-Kalergi gewezen werd: die naar een Verenigd Europa-
politiek en economisch verenigd.
Ilaliano, de heerlijke
versnapering bij
hoest en verkoudheid
maar
Barones Consuelo Crespi O'Connor kleedt
zich alleen maar zo goed mogelijk
DE MODE, och,
wel aardig, maar
volkomen uit de
tijd. Aldus liet
de best geklede
vrouw ter wereld
zich uit, toen
haar werd mede
gedeeld, dat ze
deze titel verwor
ven had, niet in
de een of andere
wedstrijd,
bij
door de socïety-
redacteur van het
grote New Yorkse
blad „The New
York Times". Zo
yoegde er aan toe,
nimmer iets aan
te trekken, dat
haar niet staat of
dat niet met haar
voorkomen en
teint overeen..
J welke kleur ook
voorschrijven, ze houdt zich aan haar lievelingskleuren, zwart en
geel, met de diverse variaties er in, wat tint en nuances betreft.
£wart is niet zo maar zwart zonder meer. Al naar gelang van de
stof kan er heel wat variatie in gebracht worden, zodat men gerust
van licht en donker zwart kan spreken. Deze opmerkingen gaf
Barones Consuelo CrespiO'Connor gratis ten beste. Want ze is
rijk en haar man heelt een groot inkomen enze meent diep in
haar hart, dat ze anderen toch altijd een slag voor zal zijn, dank zij
haar zich nog steeds ontwikkelende smaak en groeiend inzicht
Observator
Otto van Habsburg voorvechter
van een verenigd Europa
Zoals bekend, heelt dr. Otto von Habs
burg. die in Beieren woont, bij de Oosten
rijkse regering een verzoek ingediend,
om zich als eenvoudig burger in zijn va
derland te mogen vestigen. Tot voor kort
was hem dit onmogelijk, vanwege een
wet. welke ook in het vredesverdrag tus
sen Oostenrijk en de geallieerden is vast
gelegd. waarbij bepaald werd. dat hij. als
pretendent naar de troon Oostenrijk niet
mocht binnenkomen. Hij legde inmiddels
de verklaring af, van al zijn rechten op de
Oostenrijkse kroon al te zien, zodat naar
dezer dagen leidende persoonlijkheden in
Wenen verklaarden, er geen enkele reden
is. om hem nog langer de toegang te
weigeren. Zelfs de socialistische „Arbei-
ter-zeitung" opperde geen bezwaren,
bracht integendeel naar voren, dat dr. Ot
to von Habsburg niet ontzegd mag wor
den, wat elke geboren Oostenrijker is toe
gestaan, nl. zijn geboortegrond te betre
den en daar te gaan wonen, waar hij dit
wenst.
Er zijn inmiddels lange onderhandelin
gen aan vooral gegaan, en eigenlijk werd
de kwestie door een loslippigheid in de
openbare belangstelling gebracht. Dr. Otto
von Habsburg had het liefst gewild, dat
de hele procedure zich in alle stilte zou
hebben afgespeeld. Hij ging van het stand
punt uit, dat de Oostenrijkse wet hem
zelfs bij voorbaat toestond, de vader
landse bodem weder te betreden. Immers,
in 1919. na de grote ineenstorting, werd
een z.g. Habsburg-wet afgekondigd, waar
mede uitdrukkelijk werd vastgesteld, dat
alle heersersrechten en andere rechten
en voorrechten van het Huis Habsburg
voor altijd waren opgeheven. Slechts de
leden van het Huis Habsburg-Lotharingen
die niet vrijwillig van deze rechten af
stand deden, zou de toegang tot Oosten
rijk ontzegd blijven. Aldus was het moge
lijk. dat verschillende Oostenrijkse aarts
hertogen en hertoginnen als eenvoudige
burgers in Oostenrijk bleven Maar Otto.
de troonopvolger en kroonpretendent, deed
geen afstand van zijn rechten. Vandaar,
dat hij in ballingschap moest blijven. Voor
het overige vroeg men zich reeds sinds
lange tijd in Oostenrijk, vooral in monar
chistisch gezinde kringen af, of de be
doelde wet praktisch nog zin had. Want,
zo zeiden ze, hoe kon iemand nu uit
zijn familie treden? Hierbij doelden ze op
de paragraaf in de Habsburg-wet, waarin
de uitwijzing bevolen werd van alle Habs.
burgers, die niet afstand deden van hun
lidmaatschap van de familie Habsburg-
Lotharingen en de verklaring aflegden,
trouwe burgers van de republiek te willen
zijn.
Het Huis Habsburg-Lotharingen heeft
veertig jaar lang geweigerd de betref
fende wet te erkennen. De jeugdige Otto
bleef zich Keizerlijke Majesteit noemen,
ofschoon hij nooit tot keizer gekroond
werd. Maar hij mocht dit op grond van
de in zijn Huis heersende traditie. Het
moet in de allereerste plaats zijn moe
der, de schrandere, energieke, zeer op de
traditie steunende keizerin Zita (een prin
ses uit het Huis Bourbon Parma) zijn ge
weest, die met ijzeren vastbeslotenheid
bleef vasthouden aan de idee van een
herstel der monarchie. Haar gemaal, kei
zer Karl, een zeer beheerste en vrome
persoonlijkheid, van wie zelfs het gerucht
de ronde heeft gedaan, dat er een pro
ces van zaligverklaring te zijnen behoeve
zou worden ingeleid, heeft tweemaal ge
tracht, de troon van Hongarije te her
winnen. Hij stierf op Madeira, waar zijn
talrijk gezin in zeer bescheiden omstan
digheden woonde en de keizerin nam de
opvoeding van troonopvolger Otto in han
den. Deze bleef jarenlang haar ideeën ge
trouw. maar naar het schijnt, heeft hij zich
tenslotte voor de eisen van de realiteit
gebogen, inziende, dat een terugkeer op
de troon tot de onmogelijkheden behoort.
Maar het was allerminst zijn bedoeling
zich uit het openbare leven terug te trek
ken, Hij heeft zich allengs een zekere
naam verworven als publicist en schrij
ver van economische en politieke arti
kelen en geschriften, waarin hij de poli
tieke en economische problemen van de
voormalige Donau-staten behandelt, ter
wijl hij zich tevens inzette voor de ver
spreiding van de gedachten van een Ver
enigd Europa, waarvoor thans de grond
slagen zijn gelc-gd. Hij is een goed spre
ker, weet een helder betoog te houden en
bezit ongetwijfeld de bekwaamheid, om
een belangrijke rol in de nieuwe ontwik-
Keling in Europa te spelen, waarbij zijn
afkomst hem echter voor de een minder
aanvaardbaar, voor de ander hem tot
een aangewezen persoonlijkheid zal ma
ken.
Van niemand minder dan Roosevelt
heeft dr. Otto von Habsburg een aan
beveling meegekregen voor de taak. welke
hij op zich genomen heeft. De Amerikaan
se president verklaarde: er zijn slechts
twee mensen, die iets van Europa begrij
pen, de Paus (Pius XII) en Otto von
Habsburg.
Dr. Otto von Habsburgs verzoek, om
zich in Oostenrijk te mogen vestigen, het
welk hij, naar hy verklaarde, vooral ge
daan heeft, teneinde zijn vijf kinderen (al
lemaal meisjes) in zijn vaderland te kun
nen grootbrengen, ondervond natuurlijk
ook kritiek.
De Oostenrijkse communisten be
weerden, dat het een inleiding is van een
actie, om alle in beslag genomen goede
ren van de Habsburgers weer in het be
zit van de familie te stellen. Te dien
aanzien verklaarde dr. Otto von Habs
burg dezer dagen categorisch, dat zulks
absoluut niet in de bedoeling ligt. De
enige strijdvraag op dit gebied is die van
het eigendomsrecht van een bos. Hij be
zit momenteel nog slechts één kasteel in
Oostenrijk en denkt er niet aan. rechten
te doen gelden op tal van kastelen en pa
leizen, die van hem grote sommen voor
hun onderhoud zouden eisen.
We hebben zoeven aangestipt, dat Otto
von Habsburg. die als zes-jarige jongen
met zijn ouders en broertjes en zusjes
uit ziin vaderland moest vluchten, in Leu
ven gedoctoreerd is in de politieke we
tenschappen Hij behaalde daarna even
wel nog drie andere doctorstitels. Zijn
publicistische activiteit nam een aanvang
met de stichting van het Centrum voor
Europese Documentatie, waarvan hij de
bezielde leider en organisator werd. In tal
van lezingen, artikelen en boeken, ont
wikkelde hij zijn ideeën voor een grote
Europese gemeenschap.
In Oostenrijk zelf hebben ook de monar
chistische groeperingen, afgezien van een
herstel der monarchie, zich desondanks
samen met, andere politieke groeperingen
achter dr. Otto von Habsburg en diens
streven naar de eenheid van Europa ge
steld. Deze toonde zich gedurende de laat
ste jaren allerminst geneigd, de kampioen
te worden van een blind, nationalisme.
Hij dreef voorts de spot met de Oos
tenrijkers, die zich met alle geweld verre
van de Duitsers willen houden en een
„homo austriacus" schiepen. Dr. Otto
von Habsburg hekelde deze actie als die
van de „homunculus austriacus" het Oos
tenrijkse mensje.... Dit ligt uiteraard in
de lijn van zijn pdlitieke opvattingen,
waarin geen plaats is voor een strenge
afbakening van volken en rassen.
Naar dr. von Habsburgs idee moet Euro
pa een federatie van staten worden, met
aan het hoofd een centrale figuur, die door
de staatshoofden der verschillende federa
tief verbonden landen, zal worden geko
zen. Men zou onwillekeurig zeggen, dit
wordt dan een soort keizer van Europa..
Otto s aanhangers vestigen er met klem
de aandacht op, dat bij noch zij er ook
maar in de geringste mate naar streven
dat deze „keizer van Europa" de voor
malige keizer van Oostenrijk zou zijn..
Otto von Habsburg ziet de hoogstege
zagsdrager in Europa als een soort keur
vorst, zoals die eens tot keizer van het
heilige Roomse Rijk gekozen werd.
Maar hij verklaarde inmiddels kort ge
leden in een interview, zich na zijn terug
keer in Oostenrijk in de eerste plaats te
zullen wijden aan de verbreiding van de
Europese gedachte, terwijl hij zich voorts
voorstelt, van Oostenrijk uit beter dan ooit
het Centrum voor Europese Documentatie
te kunnen leiden. Hij zal zich bij geen
enkele Oostenrijkse partij aansluiten, is
stellig niet van plan. zijn'krachten in de
binnenlandse politiek van Oostenrijk te
verspillen. Voor hem is het Verenigde
Europa belangrijker en uiteindelijk voor
Oostenrijk zegenrijker dan een herstel
van de monarchie.
De hoofdredacteur van de reeds ge
noemde „Arbeiter Zeitung", dr. Oskar
Pollak, verklaarde naar aanleiding van dr.
Otto von Habsburgs verzoek, om zich
in Oostenrijk te mogen vestigen: wij heb
ben niets tegen Otto von Habsburgs te
rugkeer. althans, wanneer hij niet met de
bedoeling komt. de grondwet omver te
werpen.
Zo beleven wij in onze tijd. dat een man,
die zich nog steeds mag noemen Otto,
keizer van Oostenrijk, koning van Hon
garije, koning van Bohemen etc. etc.. zich
zonder meer. als dr. Otto von Habsburg.
in het openbare leven begeeft en niet
regerend en bevelend, maar dienend wil
medewerken aan de stichting van een
Europese statenbond, aan een bolwerk
van het Christelijke Westen tegen het
communistische, heidense Oosten. Aarts
hertog Otto. zoals hij zich ook in Oos
tenrijk zal kunnen blijven noemen, al
wordt deze titel niet langer officieel er
kend. is de oudste zoon van de laatste
Oostenrijks-Hongaarse keizer-koning Ka-
rel. die in 1918. na in oorlogstijd slechts
Keizerin Zita, Otto's moeder, bij het
huwelijk van Otto's zuster Elisabeth
met vorst Heinrich von Lichtenstein.
twee jaar te hebben geregeerd en oogge
tuige te zijn geweest van de grote neder
laag zijner legers, van zijn troon verdre
ven werd. Zoals gezegd, toog hij in bal
lingschap en hij stierf tenslotte op het
eiland Madeira, in 1922.
EEN PRODUCT VAN KING- EN RANGFABRIEKEN TONNEMA N.V. SNEER
Barones Consuelo Crespi-O'Connor, de best geklede zou nl0Je
vrouw van het jaar.
Öf wij nu een modepraatje gaan hou
den? Neen, we willen hier slechts verteT-
len, hoe de uitverkorene, die overigens
samen met een concurrente aan de spits
van de lijst der tien het best geklede vrou
wen staat, er ten slotte terecht is geko
men. Er blijken interessante dingen uit,
die onze lezers en lezeressen ongetwijfeld
zullen interesseren. Zo'n krantenbericht
over de het best geklede vrouw kan men
natuurlijk zonder meer naast zich neerleg
gen. vooral als man met het oog op de
moderekeningen maar er zit toch altijd
een menselijke achtergrond achter, een
bepaald aspect van onze. ondanks zoveel
gelijkschakeling, toch altijd nog heel ge
varieerde samenleving.
Laten we beginnen, met het kranten
bericht nog even weer te geven. Nummer
1 Baronesse Consuelo Crespi-O'Connor,
samen met Zisi Guest, 2 Ann Ford, 3 prinj
ses Margaret. 3 gravin Quintanilla, 4 Pa
tricia Lopez, 5 Key Kendall samen met
Peggy Bancroft. 5 Audrey Hepburn. 6 Di-
na Rumbough. 7 een zekere mevrouw
Bruce. 8 Merle Oberon, totaal 10.
Men weet dus nu zo ongeveer, welke
concurrenten. Ze is er absoluut niet op uit
geweest, nummer één te worden. Alleen,
alle tekenen wezen er op, dat het dit jaar
die richting uitging. Op verschillende par
tijen in New Yrok Rome en Parijs ver
scheen ze in toiletten, welke ieders bewon
dering afdwongen. Tot groot genoegen
van haar man. Genoegen, zal men zeggen,
denkend aan de rekeningen Er zijn inder
daad rekeningen en die zullen ook wel be
taald worden, ofschoon menig haute-cou-
turier het zich tot een eer rekent, voor de
barones een toilet te mogen maken. Maar
Consuelo, ofschoon dochter van een miljo
nair en niet onbemiddeld verdient al vele
jaren grote sommen als model voor mode
foto's en adviseuse van een aantal be
roemde modehuizen. Niet alleen daarom
is haar man uiterst voldaan. Hij treedt op
alg reclameman voor een tiental grote Ita
liaanse ondernemingen, wier produkten
varieren van luxe chocolade tot raceauto's
en die een grote export naar het buiten
land hebben. Krachtens zjjn functie be
weegt hij zich tussen de hoofdsteden van
de wereld. Dan is een goedgeklede vrouw
aan zijn zijde een waarborg voor vele be
stellingen. De beroemdheid van zijn vrouw
helpt hem in het zakendoen Bovendien
behoort hij tot een oude, adellijke familie,
hetgeen hem toegang verschaft tot de
hoogste kringen.
Baron Crespi verenigt de society met
het zakendoen, doet zulks op delicate
wijze en als gevolg daarvan ziet hij in zijn
niet eens zo grote villa in Rome wereld
beroemde gasten verschijnen, van Char
ley Chaplin tot prinses Soraya en Henry
Ford en de hertogin en de hertog van
Windsor. Ze hebben een zoontje en een
dochtertje. Die laten ze in Rome op een
gewone school gaan hoewel daar een aan
tal exclusieve, peperdure scholen bestaat.
Toen het nieuws van de uitverkiezing be
kend werd. toog Consuelo naar eep stad
je. een honderdtal kilometers van Rome
verwijderd, om te ontkomen aan het le
gertje persmensen, fotografen en film
mensen. dat al onderweg was, om de tot
best geklede vrouw van de wereld (sa
men met Zizi Guest) te interviewen en
te fotograferen. Haar man bleef echter
thuis. Want hij ziet wel wat in publiciteit
en zal wel enkele goede contracten heb
ben afgesloten.
Hoe Consuelo er toe kwam, zich zo goed
te gaan kleden? Wel, we zien reeds, dat
ze veel geld verdient als model. 'En dit
deed ze reeds lang. voordat ze trouwde
doch alleen op verzoek. Ze behoefde niet
aan de een of andere zaak verbonden te
zun. die modellen beschikbaar stelt. Men
kwam naar haar toe, als ze, dochter van
een miljonair, op een partij was ver
schenen in een exclusief toiletje, al of niet
op haar eigen aanwijzingen gemaakt. Ze
was toen al adviseuse van haar tweeling
zuster Gloria en na hun entrée als „de
butante" in de New Yorkse society wer
den ze door de societyredacteur van
„The New York Times" als nummer twee
aangewezen van de het best geklede jon
gemeisjes.
Nog enkele jaren bleven de twee onaf
scheidelijk, maar in 1948 trouwde Con
suelo. hetgeen tot gevolg had. dat ze zich
met haar man te Rome vestigde en daar
een zeer naar de ogen geziene „arbiter
elegantiarium" werd. Geregelde bezoe
ken aan New York deden haar wat. men
noemt in de running blijven In 195Ó was
ze tiende op een lijst van de het bestgekle-
de vrouwen, opgemaakt door het Ameri
kaanse „Dress Institute", in 1951 was ze
achtste, in 1953 zesde en in 1957 derde. Het
lag dus allemaal in de lijn. Iedereen is
vol bewondering voor barones Consuelo
Crespi-O'Connor, behalve vermoedelijk de
vrouwen, die ze van hun plaatsen gedron
gen heeft waartoe de hertogin van
Windsor behoort
K. H. i
Op 20 april 1951 is Otto, toen nog door
vele Oostenrijkse monarchisten nimmer
anders aangesproken dan met „Uwe Ma
jesteit" en van wie ze steeds gewaagden
als van „Zijne Majesteit de Keizer" te
Nancy in Frankrijk in het huwelijk ge
treden met prinses Regina van Saksen-
Meiningen. Nancy werd uitgekozen tot de
plaats, waar het huwelijk voltrokken werd.
omdat het de aloude hoofdstad is van
Lotharingen. Otto's geslacht, het keizerhuis
van Habsburg-Lotharingen, is uit dat
land afkomstig. Het stamt door de echtge
noot van de beroemde Maria Theresia,
die een enig kind was, in mannelijke lijn
uit Lotharingen. De bruid droeg een sluier
die aan Maria Theresia heeft toebehoord.
De bruidegom was 38. de bruid 26 jaar.
Otto leerde Regina reeds kennen, toen ze
nog pas zes jaar oud was en hij studeer
de. Ze is de dochter van hertog Georg
III van Saksen-Meiningen en de mooie
hertogin Clara, geboren gravin Von
Korff-Schmising-Kerssenbrock. Haar va
der stierf in een Sovjet-Russisch con
centratiekamp. -
Om nog even ,ten besluite, terug te
komen op de titels van deze merkwaar
dige persoonlijkheid, ze luiden compleet:
Bij Gods genade keizer van Oostenrijk,
koning van Hongarije en Bohemen, ko
ning van Lombardije en Venetië, van
Dalmatië. Slavonië. Galicië, Lodomië en
Illyrië, koning van Jeruzalem etc.,
aartshertog van Oostenrijk, groothertog
van Toscane en Krakau, hertog van Lo
tharingen en van Salzburg, Stiermarken,
Karinthië en de Boekowina grootvorst van
Zevenburgen, markgraaf van Moravië,
hertog van Boven en Beneden Silezië,"
van Modena. Parma. Piacenza en Guas-
talla, van Auschwitz en Zator, van Teschen
Friaul, Ragusa en Zara. graaf von Habs
burg en Tirol (met vorstentitel) van Ky-
burg. Görz en Gradiska, vorst van Tient
en Brixen. markgraaf van Boven en Be
neden Lausitz en van Istrië, graaf van
Hohenems, Feldberg, Bregenz en Son-
nenberg etc. heer van Triëste van Cat-
taro en de Windische Mark, Grootwoïwo-
de van Servië etc. Op zijn pas staat
slechts één titel (niet geërfd) vermeld:
die van doctor.
De Sovjet-Russische vice-premier Miko
jan heeft gisteren op een lunch met de
Amerikaanse Senaatscommissie voor bui
tenlandse betrekkingen verklaard, dat de
Russische regering niet alleen het plan-
Rapacki steunt, maar zelfs voorstander
is van een verdergaande terugtrekking
van de troepen tot op 800 kilometer ter
weerszijden van de Elbe. Men was be
reid ook deze grens eventueel nog te ver
ruimen. Volgens senator Humphrey, die
de pers verslag deed over Mikojans
woorden, had Mikojan van „buigzaam
heid" tegenover de Duitse kwestie blijk
gegeven.
Diplomatieke waarnemers vatten Miko
jans sug"-?sties voor verdergaande terug
trekking. dan volgens het -dan-Rapacki
niet ernstig op. Het is niet nieuw en al
eens door het Westen verworpen, aange
zien het zou betekenen, dat de Ameridka-
nen zich in feite tot over de Atlantische
Oceaan zouden moeten terugtrekken en
de Russen tot aar de eigen grens.
Volgens senator William Fulbright zou
Mikojan het volgende plan van drie pun
ten hebben geopperd over het regelen van
de geschillen over Berlijn tussen Oost en
West:
1. Vrije toegang tot Berlijn. Vrije verkie
zingen alleen in West-Berlijn en terugtrek
king van alle vreemde troepen uit Duits
land;
2. Een verzoek aan de V.N. om mede te
werken aan de garanderin" de vrij
heid van West-Berlijn;
3. De instelling van een permanente in
ternationale commissie voor het regelen
van de Westberlijnse aangelegenheden.
Het Tweede-Kamerlid Van der Goes
van Naters (P.v.d.A.) heeft de minister
van Buitenlandse Zaken schriftelijk ge
vraagd of hij bereid is om, alvorens een
agreement van de door de Sovjet-Unie
voorgestelde nieuwe diplomatieke verte
genwoordiger in Den Haag te bevorde
ren. contact op te nemen met de vaste
commissie voor Buitenlandse Zaken uit
de Tweede Kamer.
Wanneer iemand zich bij een
directeur of baas komt presente
ren met vieren of vijven voor de
administratieve of technische vak
ken, doch een tien voor godsdienst,
dan zal zo'n directie of patroon
zich wel even bedenken, om zo'n
„kracht" aan te trekken. We wil
len maar doen aanvoelen, dat met
godsdienstigheid alleen de zaken
hog niet gered zijn. Ook de plich
ten van staat tellen mee. En zelfs
zeer zwaar. Vak en huishouding
hioeten goed gediend worden. En
dat kan wel eens offers vergen van
de „kerksheid". Natuurlijk in ernst
en niet als uitvlucht.
We hebben verschillende gaven,
zegt St.-Paulus in het epistel van
morgen en die dienen we goed te
gebruiken. Hehben we een bedie
ning, dan worde dit ambt uitge
oefend. Dat is de taak, waarmede
We ons leven vruchtbaar moeten
niaken overeenkomstig de wensen
van Boven. De vervulling van die
taak kan uiteraard verschillend ge
schieden. Uitmuntend, goed, half
bakken, slecht en beneden peil.
We moeten op die vervulling
morgen toch eens peinzen. We moe
ten eens balansen om een woord
Van deze weken te gebruiken en
na dat balans maken opruiming
houden. We zijn daarmee dan te
gelijk in overeenstemming met de
Wet!
Weg met die ellendige eeuwig de
zelfde fouten. Winkeldochters noe
men dat de winkeliers. De biecht
vaders zouden dat kunnen herlja-
len. Ofschoon het biechten zelf
meer in de richting gaat van „al
teen in geval van groot kwaad". De
bracht van het Sacrament is het
'aatste decennium wel onderkend,
t'e toegekende waarde gedevalu-
eerd!
En nu nog weer eens over het
hoe der vervulling van de levens
taak volgens Paulinische aanbeve
lingen.
Milddadig z«n in eenvoud,
barmhartig zjjn met blijmoedig
heid, liefhebben in ongeveinsd
heid, beminnen met broederlijke
en zusterlijke liefde, voorkomend
zijn jegens elkaar, niet traag in
ijver, vurig van geest, volhar
dend in gebed en gastvrijheid be
oefenend, eensgezind zijn onder
elkaar.
Wat een paradijs zou de aarde
4Un als dat program door hele wij-
hen, door hele parochies werd uit
gevoerd. De wereld zou lijken op
een eeuwige bruiloft met alleen
goede wijn.
Doch men kent ons devies: nooit
Wanhopen. Vul de kruiken met
Hoede voornemens. Misschien wordt
•te wereld dan toch nog zo goed
a,s destijds het feest te Cana.
D. L. Heer is er nog steeds, maar
Mi dienen eerste-klas gasten te
zUn.
Op welk peil acht ge u in dit op
dicht op vandaag? Het gast-zijn
hier is tegelijk graadmeter voor de
eeuWige bruiloft Boven.
rOtto von Habsburg spreekt Duits,
p"ns' Hongaars, Engels, Spaans,
j'skischKroatisch en Tsjechisch,
s>nede „300 Finse woorden". Hij
heeft vier doctortitels.
