DE ROBIN HOED VAN CUBA
Als student reeds een vechter legen Batista's dictatuur
Ommekeer in 1959
Regeren iets anders dan
strijden in de jungle
i i
l li i
Weelderig ingerichte casino's waar
aan Batista miljoenen verdiende
Begenadigd.
Gewaagd plan
Slangevlees
De Robin Hood
van Cuba
Halfbloed
Hogere lonen, hogere
prijzen
Observator
ZATERDAG 24 JANUARI 1959
PAGINA 3
wereld verbaast er zich nog steeds over,
{«3t een jonge, flinke kerel er in geslaagd is,
i e tirannie van een brutale dictator te bre-
fen. Zulks ondanks diens geheime politie,
'h weerwil van de meest afschuwelijke prak
tijken, waaraan deze zich schuldig maakte,
teïl spijt van de tanks, vliegtuigen en
^odernste machinegeweren van Batista's
eger lukte het Fidel Castro, meester in de
échten, voor zijn medestudenten indertijd
eh thans voor zijn volgelingen Fidelito, een
emde te maken aan een der schandelijkste
regeringen, welke ooit geprobeerd hebben,
de bevolking van het suikereiland Cuba tot
slavernij te brengen, naar het lichaam en
ftaar de geest. Deze zelfde wereld rouwt nog
de mislukking van de Hongaarse op
stand tegen het Kremlin. Indien de onver
vaarde vrijheidsstrijder Pal Maleter niet
schier roekeloos op het erewoord der Sovjet-
Russen had vertrouwd, zou de strijd wellicht
niet gewonnen zijn, doch toch wellicht een
ander verloop hebben gehad en de strijd om
de vrijheid niet reeds als het ware in de kiem
gesmoord zijn. Het merkwaardige ten aan
zien van deze vergelijking is, dat Fidel
Castro eens op het woord van de dictator
vertrouwde, zich overgaf en aldus zijn leven
redde. Maar Batista voelde zich toenmaals
niet erg bedreigd, wilde zich bovendien
tegenover Washington op zijn best tonen
en. de 23-jarige student was de zoon
van een rijke suikerplanter, die achter de
schermen uiteraard alles heeft gedaan om
zijn zoon van de dood voor een vuurpeleton
te redden.
Fidel Castro was 23 jaar, toen zijn vader hem naar Havana stuurde,
om daar te studeren. Hij was nogal ongezeglijk en bemoeide zich
te veel met de arbeiders van de plantages, met wie hij vaak samen
het harde werk deed. Tegelijkertijd zoog hij als het ware hun revo
lutionaire ideeën in, werd hij een voorstander van sociale hervor.
mingen en nam hij zich voor, de arbeidstoestanden te verbeteren,
als hij eenmaal op de plantages iets te zeggen zou hebben.
In Havana studeerde hij hard, gevolg gevend aan de wens van zijn
vader, maar hij sloot zich desondanks bij sociaal gezinde studenten
aan, die een verzetsgroep vormden tegen Batista's dictatuur, waar
onder de corruptie steeds groter vormen aannam. Batista, de man,
die eens als sociaal hervormer de macht aan zich getrokken had,
met instemming van het grootste deel van het volk, had zich als een
machtswellusteling ontpopt voornamelijk uit op eigen bevoor
deling. Hij had trouwens te voren, toen hij wettelijk gekozen presi
dent was, niet geaarzeld te zorgen, in het buitenland ettelijke
miljoenen op zijn naam te zetten. Maar dit is in Latijns Amerika
een vrijwel normaal geachte praktijk. De politici volgen er de zaken,
lieden na. Gezien het feit, dat politieke kopstukken, die een ver
kiezingsnederlaag leiden, meestal verbannen worden of ervaren,
dat de grond onder hun voeten te warm is geworden, en toch wel
„een appeltje voor de dorst moeten hebben", volgens de vrijwel
algemeen geldende opvatting politiek is in het heetbloedige
Latijns Amerika een gevaarlijk bedrijf nam men het hem inder.
tijd niet eens kwalijk
Drink
Té-,
de enige
Royal Club
echte
WANNEER WE HIER HET EEN en ander vertellen over de speel
holen van Havana, waaruit de thans verdwenen dictator Batista ge
durende de laatste jaren zijn miljoenen haalde, moeten we toch nog
even iets mededelen over een romantische persoonlijkheid, die in de
Cubaanse opstand een belangrijke rol heeft gespeeld. Zulks in de
schaduw van de populaire Fidel Castro, maar die in heel Latijns
Amerika wellicht nog meer dan deze een grote populariteit geniet.
Vooral in Argentinië, zijn geboorteland, waar hij heeft meegeholpen,
Perons dictatuur omver te werpen. Het is Ernesto Guevara, wiens
heldendaden in volksliederen bezongen worden. Deze jonge medicuc
sloot zich bij Fidel Castro aan, toen die in Mexico de voorbereidingen
trof voor de eerste inval in Cuba, een inval, welke deerlijk mislukte
of.... misschien toch niet, naar men uit het eindresultaat kan con
cluderen. Tot de twaalf mannen, die Batista's hinderlaag ontkwamen,
behoorde Ernesto Guevara, de Argentijnse dokter, voor wie de zaak
van de vrijheid belangrijker was dan zijn studies
Merkwaardige mannen
Gelegaliseerd
Wet werd veranderd
CASTRO
ulgencio Batista, blijkbaar in een
zwaarmoedige bui
PASEN valt vroeg en zo staan
We morgen reeds voor zondag Sep
tuagesima. De aanloop tot de voor
bereidingstijd op het Paasfeest.
Eigenljjk kan het niet beter na het
vullen van de kruiken met goede
voornemens benevens het balans
opmaken en opruimen van de vo
rige week.
Ernst en versobering vangen aan.
Maar dat de blijmoedigheid blijve.
Echt christendom is het tegendeel
van somberheid. Natuurlijk is het
wars van oppervlakkigheid, licht
zinnigheid en onverschilligheid.
Geloven is een serieuze zaak en
leven volgens de regels geen een
voudige opgave. Een vallen en op
staan dikwijls, maar met de ge
nade komen de ernstige willers er
Wel.
In ieder geval mogen we dank
baar zjjn, dat de Kerk in haar be
zorgdheid op de eerste plaats voor
ons geestelijk heil, telkens van die
Waarschuwingsdagen geeft.
In dit opzicht is zij ook een ech
te moeder. Een vermanende vin
der, doch tegelijk een opwekkend
Woord tot vertrouwen en tot be
terschap. Zoals met de woorden
Van de Collecte: we worden om
onze zonden rechtvaardig gekas
tijd. Doch meteen ook roept zij om
•ie verheerlijking van de Naam
barmhartigheid en verlossing af.
Dan laat de Kerk naar gewoon
te St.-Paulus aan het woord. Om
ons te laten zien, hoe we moeten
bandelen.
Lopen om een prijs te winnen,
be prijs van de eeuwige kroon van
Seiuk. Maar we lopen niet in het
wilde weg, we moeten geen sla-
Sen in de lucht geven.
Of gelijk het in het Evangelie"
Wordt gezegd: werken in de wijn
gaard voor de tienling der altijd
durende gelukzaligheid.
Werken! Want katholiek ge
doopt zijn alleen geeft geen zeker
heid op die tienling. Dreigend toch
Is de waarschuwing: Velen zijn
Beroepen, maar weinigen uitverko-
ren.
Morgen vieren we toevallig ook
de feestdag van St.-Paulus' beke-
r,ng. De Kerk laat het meevieren
en smeekt, dat we door het navol-
Ben van zjjn voorbeeld tot de Heer
*b°gen opgaan. De genade is in
hem niet ijdel geweest. Hij werd
na zjjn ommekeer in het jaar 33
^an christenvervolger apostel. En
"°e? De Graduale zegt dan ook o.i.
terecht: de grote heilige Paulus,
net uitverkoren werktuig, is wer
kelijk waardig verheerlijkt te wor-
en, hij, die zelfs verdiende de
waalfde troon te bezitten.
Ook wjj zijn door de uitverkie-
*'ng uitverkoren werktuigen ge
worden. Althans dat is de bedoe-
'ng van de goddelijke Voorzie
nigheid.
Kunnen we met recht over ons
■elf tevreden zjjn? Of zouden we
moeten erkennen, dat eerst nog
®n ommekeer 1959 nodig is, om
"r beschaamd behoeven te zijn.
Mogen in ieder geval evenals bij
'-Paulus bij ons bijtijds de schil-
rs van de ogen vallen. Om goed
nze zieletoestand te kunnen zien.
Ommekeer 1959 met een schone
eri"ijzenis op Pasen.
Het was in de zomer van 1947, dat Fidel
Castro het eerst van zich deed spreken.
Hij had zich toen aangesloten bij Cubaan
se vrijheidsstrijders, die wilden meehel
pen, de dictatuur in de Dominicaanse re
publiek op Haïti omver te werpen. Zijn
vader was hierover zo verstoord, dat hij
Fidels maandgeld inhield en hem zelfs
zijn huis verbood. Dit was voor Fidelito
allerminst aanleiding, zijn revolutonaire
activiteit te staken. Hij kwam hier
door herhaaldelijk met de politie in aan
raking. In 191(1 behaalde hïi de meester
titel, waarnaar hij zich te Havana als ad
vocaat vestigde. Hij wierp zich op als
„verdediger der armen en verdrukten'
en aan menige onvermogende werd door
hem gratis rechtskundige bijstand ver
leend- Intussen toonde hij politieke aspi
raties en in 1952 achtte hij de tijd gekomen
zich kandidaat voor het parlement te la
ten stellen. Doch juist in dat jaar had de
oud-sergeant Fulgencio Batista weer naar
de macht gegrepen en alle verkiezingen
verboden.
Toen schaarde Fidel Castro zich open
lijk aan de zijde van de revolutionaire ele
menten, die zich tot taak gesteld hadden,
Batista's dictatuur omver te werpen. Hij
ging actief aan de strijd deelnemen en
sloot zich bij een guerillatroep aan, wier
aanvoerder hij weldra werd. Zijn eerste
wapenfeit was een aanslag op de kazerne
van Santiago, waarin vele tegenstanders
van Batista zaten opgesloten. Het werd
een volkomen mislukking. Zijn troepje
werd uiteengeslagen en hij kon zich ter
nauwernood door de vlucht redden. Vre
zend, niet aan zijn achtervolgers te kun
nen ontsnappen, vertrouwde hij zich toe
aan de aartsbisschop van Santiago, wie hij
om een lift had gevraagd. Hij stemde er
in toe, dat deze hem ter beschikking van
de regering zou stellen, op voorwaarde,
dat zijn leven gespaard zou blijven en hij
voor een ordentelijk gerechtshof zou wor
den gebracht. Dit veroordeelde hem tot
vijftien jaar tuchthuisstraf, doch kort
daarna werd hij door Batista begenadigd.
Deze hoopte de jonge, onstuimige re
bel tot volgeling te krijgen, speculerend
op zijn eerzucht. Maar Fidel Castro liet
zich niet door de dictator lijmen en toog
naar Mexico, waar hij zich in de gueril-
laoorlog oefende, samen met een aantal
geestverwanten.
Het was in 1956, dat hij zich sterk ge
noeg voelde, om een zorvuldig uitgewerhrt
plan uit te voeren. Hij wilde in de provin
cie Oriente, waaruit hij afkomstig was
en die hij heel goed kende, een weer
standsnest opbouwen, midden in de jun
gles.
Een zorgvuldig uitgewerkt, maar ook
een gewaagd plan- Batista beschikte im
mers over een goed geoefend leger van
30.000 man, bewapend met de modernste
wapenen, hem door zijn collega Trujillo
van de Dominicaanse republiek geleverd.
Maar Fidel Castro rekende er ech
ter op, dat zelfs de keurtroepen daarvan
niet overal tegelijk konden zijn. Het broei
de allerwegen op Cuba. Op tal van punten
moesten sterke legerafdelingen geconcen
treerd blijven. Batista zou praktisch
nooit meer dan tienduizend man tegen
hem in het_ veld kunnen brengen en zijn
tanks niet in de moerassige jungles kun
nen gebruiken
Het was inmiddels een handjevol dappe
ren, waarmede Fidel Castro zijn poging
waagde. Weliswaar stonden op tal van
punten in het land, in moeilijk toegan
kelijke schuilhoeken, tweeduizend jon
ge kerels gereed, om zich bij hem aan
te sluiten, doch de eerste stoot zou hij zelf
moeten uitvoeren.
Hij vertrok op een klein jacht uit Me
xico, met 81 getrouwen aan boord, land
de op een woest gedeelte van de kust
van de oostelijke provincie Oriente. Fidel
Castro was echter verraden. Toen het
jacht het anker uitwierp en hij met zijn
mannen naar het strand waadde, versche
nen er vbegtuigen, door Batista gezon
den, die de rebellen mitrailleerden. Slechts
een twaalftal hunner wist in de jungle
een toevlucht te vinden. Onder hen be
vond zich Fidel Castro. Batista liet het
bericht verspreiden, dat ook hij tot de ge
sneuvelden behoorde en meer dan een jaar
lang heeft hij tegenover verslaggevers ont
kend, dat Fidel Castro, nog in leven was,
tot een reporter van de „New York Ti
mes" in diens hoofdkwartier wist door
te dringen en vandaar zijn reportages
naar New York seinde
Deze rebel hnd evennis zijn aan
voerder Fidel Castro gezworen, zijn
haren niet meer te laten knippen,
vooraleer de overwinning was
behaald
In april verleden jaar achtte Fidel Cas
tro zich sterk genoeg, om een actie op
uitgebreide schaal tegen Batista te begin
nen. Hij had in elke stad zijn verzets
groep, tot in Havana toe. De algemene
opstand zou met een algemene staking in
gezet worden en juist in Havana, Ba
tista's bolwerk- Deze had evenwel, bij
tijds gewaarschuwd, zijn maatregelen ge
nomen. Hij wist de algemene staking te
verijdelen en de buitenwereld kreeg de
indruk dat het met Fidel Castro's bewe
ging vrijwel gedaan was. Deze moest zich
weer in de jungles van Oriente terug
trekken, waar zijn mannen maanden ach
tereen uitsluitend van bosvruchten, wor
tels en slangevlees leefden..
Volgens hun eigen zeggen gingen ze
ditmaal tot actie over, omdat ze naar ge
regelde maaltijden verlangden- Ze had
den meer dan genoeg van de jungle. Fi
del Castro had evenwel ervaren, dat Ba
tista's troepen de strijd met hem zoveel
mogelijk vermeden. Ze voelden er niets
voor hun huid te wagen en lieten de ac
tie tegen Fidel Castro's aanhangers aan
de geheime politie over, die zich aan de
vreselijkste martelingen te buiten ging en
b.v, alle verdachten castreerde.
De terreur, door Bastista na het neer
slaan van de opstand ontketend, deed
tal van jongemannen naar diens hoofd
kwartier in de jungles stromen en hier
door was hij in staat, een legertje op te
bouwen, hetwelk hem ten langen leste
kans tot slagen gaf. Batista nam geen ri
sico, liet de laatste miljoenen van de
landskas naar het buitenland brengen en
volgde spoedig met heel zijn gezin.
Wat er thans van Cuba, het altijd zo
rumoerige eiland zal worden, valt nauwe
lijks te voorspellen. Fidel Castro's wraak-
maatregelen zullen uiteraard veel weer
stand verwekken en of hij in staat zal
blijken, de verlokkingen van de macht te
weerstaan, moet de tijd leren. Of hij in
de jungle het regeren heeft geleerd is
daarbij een open vraag. Ongetwijfeld is hij
momenteel de populairste figuur op Cuba
en is zijn naam vooral in de Verenigde
Staten het symbool van de strijd voor vrij
heid en recht- Men noemt hem daar de
Robin Hood van Cuba.
Met het voorbeeld van Fulgencio Ba
tista voor ogen, is enige voorzichtigheid
ten aanzien van de held van het nau
welijks zeven miljoen inwoners tellende
suikereiland, waar tienduizend Ameri
kaanse staatsburgers een belangrijke rol
in de economie spelen, alleszins geboden,
al zal een ieder gaarne geneigd zijn, het
brok romantiek te waarderen dat rond
zijn zeer zeker avontuurlijk leven ont
staan is.
Fidel Castro in een kampement van
zijn guerillastrijders, voordat de
grote opmars naar Havana begon.
Zijn perfide tegenstander, de halfbloed
Fulgencio Batista, die naar zijn vriend,
de dictator Trujillo vluchtte, kan thans
op een nog avontuurlijker leven terug
blikken. Hij komt eveneens uit de pro
vincie Oriente, waar zijn vader een een
voudige landarbeider was, met Indiaans
en negerbloed in de aderen- Zijn ouders
stierven, toen hij dertien jaar was en hij
moest zich daarna op eigen krachten door
het harde leven heenslaan, was bananen-
plukker, suikerrietsnijder, barman, barbier
en spoorwegarbeider. Ten slotte deed hij,
wat zovele jonge, arme Cubanen de
den en doen. Hij nam dienst bij het le
ger. Niet echter, om er een gemakke
lijk leventje in te leiden. Hij verslond alle
boeken, die hij bij kameraden en zijn offi
cieren kon lenen en wist het zover te krij
gen, dat hij op een stenografencursus
werd gedaan. Daarna werd hij steno
graaf in het hoofdkwartier, waardoor hij
de inwendige organisatie van het leger
en alle kopstukken leerde kennen. Of
schoon hij het desondanks niet verder
bracht dan sergeant, verwierf hij achter
de schermen grote invloed en toen jonge
officieren en studenten een opstand tegen
de dictator Machado organiseerden, trok
sergeant Batista aan de touwtjes. Dat
was in 1933. Machado moest vluchten.
De nieuwe president Cespedes was een
zwak man. Het slecht betaalde leger
muitte en het was weer sergeant Batista,
die de leiding had, nu openlijk- Hij liet
de officieren gevangen nemen en ver
volgens ten dele ombrengen, anderdeels
degraderen of verbannen. Grau San Martin
werd president, doch Batista inmiddels
door zichzelf tot kolonel en opperbevel
hebber van het leger benoemd, deelde
in werkelijkheid de lakens uit en hij sloot
vrede met de suikermagnaten, die door
Washington gesteund werden. Het socialis
tische programma van Grau San Martin
waarop o.a. overneming der suikerplan
tages stond, schoof hij terzijde „Ik ben
een idealist" verklaarde hij „maar een
praktische".
Hij liet voorlopig de president zitten,
versleet nadien zes andere, voorlopige en
nam daarna, in 1938, zelf het heft in han
den, zulks met de steun van Washington,
dat ten zeerste geholpen was door de
energieke wijze, waarop hij de grote al
gemene staking van 1936 door het leger
neer had laten slaan, waardoor de belan
gen der grote suikermaatschappijen vei
lig gesteld waren. Batista bleef inmiddels
de democraat spelen, stichtte vakbonden
en beloofde democratische hervormingen.
Op grond hiervan liet hij zich in 1940 kan
didaat voor het presidentschap stellen. Hij
werd met een overweldigende meerder
heid gekozen. De Cubanen hadden ver
trouwen in Fulgencio Batista, de man uit
het volk. die inderdaad de inkomstenbe
lasting voor de rijken verhoogde en het
zijne ertoe bijdroeg, dat de lonen omhoog
gingen. Helaas stegen tegelijkertijd de
prijzen..
De Cubaanse grondwet schreef voor,
dat een president niet herkozen mag wor
den, in een paragraaf, welke ten doel had,
het ontstaan van een nieuwe dictatuur te
verhinderen. In 1944 trok Batista zich te
rug en vestigde zich in Florida, nau
welijks 43 jaar oud. En hij was wat
men noemt binnen. Grau San Martin volg
de hem als president op, zich zo reac
tionair tonend, als een oud-socialist maar
zijn kan. Nadien volgden andere presiden
ten zijn voorbeeld. Wat de financiële ver
goeding betreft, welke ze zichzelf toebe
deelden, elk hunner had haast, want ze
mochten maar vier jaar hun ambt be
kleden- Een hunner stond Batista toe,
zich kandidaat voor senator te stellen
en liet hem na zijn verkiezing als zodanig
naar Cuba terugkeren. Hij kon de verlei
ding niet weerstaan en in 1952 trok hij,
weer met behulp van 't leger, de macht
aan zich. Hij kreeg hierna de steun van
Washington, omdat hij de communistische
partij verbood- Cuba bemerkte spoedig,
dat hij alle democratische ideeën over
boord geworpen hEtfl. Het was Fidel Castro
die de dictator ten slotte zijn grootste in
komsten ontnam, door de suikerprovincie
Oriente te bezetten. Batista maakte daar
na van Havana één groot speelhol, waar
toe hij de beruchte „gangster" Mever
Lansky naar Cuba haalde. Aldus inde
hij opnieuw miljoenen, die hij ook ditmaal
bijtijds in veiligheid wist te brengen
Jndian Tonic
Quinine
..(du» BOTTltojlt
"msrottsrdam_
Sedert 1912
De speelholen van Havana
Het, chicste Casino te
dat van het Riviera
„ladder man" rechts
het spel.
Havana is
Hotel. De
controleert
Ernesto Guevara werd in 1928 te Ro-
sario geboren. Zijn vader was een bekend
architect en een verklaard tegenstander
van Peron. Hij organiseerde een verzets
groep, pogend, zijn veelbelovende zoon
er zoveel mogelijk buiten te houden. Toen
deze cum laude geslaagd was de Pe-
ronistische professoren van de universi
teit van Buenos Aires hadden hem de doc
torstitel huns ondanks moeten verlenen,
zei hij zijn vader, tot diens verzetsgroep
te willen toetreden, of anders er zelf een
te vormen. Zijn vader willigde zijn wens
in, hetgeen tot gevolg had, dat Ernesto
spoedig de vlucht voor Perons geheime
politie moest nemen. Hij trok naar Boli
via, werd er over de grens gezet, ging
naar Venezuela. Ook daar voelde de dic
tator niets voor de ideeën van de jonge
medicus, die zich in de bestrijding van
de melaatsheid heeft gespecialiseerd
en., als jongen van vijftien jaar op zijn
motorfiets reeds heel Argentinië, Pata-
gonië incluis, alsmede Chili en Peru en
het Amazonegebied doorkruist had, dus
ondernemend genoeg was-
In 1951 keerde Ernesto naar Argenti
nië terug, nam daar deel aan een ver
geefse poging, om het regime van Peron
omver te werpen. Hij moest het vader
land weer verlaten en kwam tenslotte in
Guatamala terecht, waar zijn anti-com
munistische opvattingen hem weer in
moeilijkheden brachten. Van Guatamala
trok hij naar Mexico, Daar ontmoette
hij Fidel Castro. Zijn organisatietalenten
deden hem in diens beweging een belang
rijke rol spelen en tijdens de afgelopen
rebellie trad Ernesto Guevara als Fide]
Castro's plaatsvervanger en adjudant op
Men ziet, welke merkwaardige mannen
dictator Batista tegenover zich vond. De
ze mannen hebben zich thans tot taak ge
steld, de Augiasstal van Havana te rei
nigen. Havana was één groot speelhol ge
worden. Dit grote speelhol bevond zich
niet in de beruchte havenwijk, maar in
de grote hotels en in casino's, waar dui
zenden Amerikanen voor miljoenen ver
gokten en op andere manieren van hun
bezit lichter werden gemaakt.
Toen Fidel Castro een steeds groter ge
bied in het centrum der suikerproduktie
(de opbrengst van de suiker vormt het
grootste gedeelte van Cuba's nationale in-
denbusinesnskvanStdne "reeds bSaaTfdTca e" a"dere sPeelBeIcgcn'hcdcn. dT Cubaan-
i Dusiness van de reeds bestaande ca- se staat kreeg. slechts een kIeinigheid
daarbij vergeleken.
In de casino's van Havana zag men
echter geen gangsters, geen bodyguards
of Wild West figuren. Alles was er even
voorbeeldig geregeld en de luxe verbaas
de er zelfs de verwende Amerikanen. De
houders van speelhuizen, wier bedrijf in
de Amerikaanse staat Nevada gelegali
seerd was, waren wat ze zelf noemden,
oppassende lieden geworden, die geregeld
hun inkomstenbelasting betaalden, geen
oneerlijk spel duldden en keurig boek hiel.
den. Houders van speelholen in Nevada
werden door Batista uitgenodigd, filialen
in Havana op te richten, zodat spoedig
elk groot hotel zijn casino had. De
„Bloem" van het Amerikaanse speel-
bankbedrijf, zowel wettelijk als in Neva,
da (Las Vegas) als clandestien elders,
o.a. in New York en Chicago, verscheen
in Havana, en behalve, dat er in de
voornaamste hotels casino's geopend wer
den, richtte men ook roulettetafels in
een drietal dure nachtclubs in. Er wer
den zelfs twee nieuwe hotels special
gebouwd, de Capri en de Rivièra, waar
de goedkoopste kamers ongeveer dertig
dollar kostten- Havana ligt op vijf uur
vliegen afstands van New York 'en is
van Tampa in Florida uit in twee uur te
bereiken, van Miami uit in een uur.
De Amerikaanse zakenlieden, die daar
een vakantie of een weekend doorbren
gen, vonden een uitstapje naar Havana
steeds aantrekkelijker, vooral omdat ze
daar ook genieten konden van de in de
Verenigde Staten verboden hanengevech
ten, waarbij druk gegokt wordt. En niet
alleen speelbankhouders waren in Hava
na actief. De bekende filmster George
Raft, indertijd befaamd om zijn gangster
rollen. kocht een pakket aandelen van
het casino vau het Capri Hotel, waar hij
de gasten in hoogst eigen persoon ontving
en vele klanten uit Hollywood wist aan
te trekken, o.a. Errol Flynn. Deze heeft
uit zijn verblijf te Havana tijdens de op
stand munt willen slaan, door het be
richt te lanceren, als zou hij met de re
bellen gevochten hebben en zelfs gewond
zijn. Maar Fidel Castro ontkende dit ten
stelligste. De held uit zoveel films heeft de
opstand achter de veilige muren van een
door de politie beschermd hotel meege
maakt.
Btf zijn terugkeer uit Florida verander
de Batista de wet op de speelbanken,
waardoor het mogelijk werd, in alle ho
tels en nachtclubs te spelen. Batista en
diens zwager, generaal Fernandez y Ml-
sino's te verhogen, sloot hij een overeen
komst met de beruchte Meyer Lansky,
een New Yorkse gangster, die in ver
band met de moord op Anastasias in
New York gezocht werd en vroeger een
bootlegger was, ofwel een handelaar in
clandestien vervaardigde sterke drank
welke hij ook in geheime clubs, de be
faamde speakeasies schonk, waar het
gangsterdom welig tierde.
Maar de speelbanken brachten duizen
den toeristen naar Havana, hetgeen veel
geld het land deed binnenstromen. Zal
Fidel Castro sterk genoeg blijken, om
deze bron van corruptie dicht te gooien.
Ook dit zal de tijd ons wellicht spoedig
leren-
K. H.
