Mr. Cals, klein van stuk,
bracht iets groots tot stand
Ijsblok naar
Afrika
WYBERT
WILLY VAN HEMERT GEEFT
BREILES
Zijn Mammoetwet' wacht
op behandeling
Nog witter.»
stralend wit,
Nasser deelde
grond uit
De jongste
Geschiedenisonderwij s
debet aan incidenten
Secretaris kardinaal
Mindszenty overleden
Oudste inwoonster van
Leiderdorp overleden
Rotterdamsche Lloyd
Nieuwe parochie
Interpellatie over de
kolencrisis
WOENSDAG 25 FEBRUARI 1959
PAGINA 3
HIJ IS BESLIST NIET GROOT VAN STUK.
Achter de lange ministerstafel verdwijnt hij
helemaal. Hij komt telkens als een duvel
uit een doosje omhoog uit zijn ministerszetel om te
interrumperen, wanneer een afgevaardigde iets
heweert, waar hij het niet mee eens is. Zo is mi
nister Cals.
Hij is een van de weinige ministers die het prettig
vinden om voor de Kamer hun zaken te verdedi
gen. Hij wordt daar niet zenuwachtig van, hij kent
zijn zaken, hij is gevat en snedig. En het politieke
vak heeft hij langzamerhand wel geleerd. Eerst een
korte tijd als Kamerlid. Toen vier jaar staatssecre
taris en daarna zes jaar minister van Onderwijs.
Jeugdbeweging
Als Jezuiet vermomd
„Mammoetwet" en veel
meer
Zo is Cals
Verder werken
Antisemitisme en Neo-Nazisme
in West-Duitsland
De Syrische landhervormingen
In Hongaarse gevangenis
- -
Dividend 8 (v.j. 12pet
Rokershoest
wordt voorkomen
en bestreden met
Hij wilde eigenlijk
geen minister worden
Minister Cdls zittend op een stier op weg naar de nieuwe studentenflats
in Delft. Een grapje, dat hij zeer goed kon waarderen.
Hij had in 1952 eigenlijk helemaal
geen minister willen worden. Van
huis uit was hij geen onderwijsman,
al was zijn vader in Roermond, waar
zij woonden, dan ook inspecteur
bij het lager onderwijs. „Schoolop
ziener" noemden wij dat vroeger.
Hij had gedacht, dat minister Rut
ten, zijn voorganger wel zou blijven,
nadat hij twee weken vóór zijn aftre
den in 1952 nog twee of drie wetsont
werpen tot herziening van het mid
delbaar onderwijs had ingediend.
Maar minister Rutten kwam niet
terug. Hij weigerde. Hij deed dat nog
op de laatste avond, toen het kabi
net zo goed als compleet was na al
lerlei „troubles" en moeilijkhe
den en minister Staf als informateur
mede was opgetreden.
Drees formeerde toen het kabinet en
tenslotte werd er dan een beroep ge
daan op mr. Cals, die tot dan toe
staatssecretaris was geweest. De mi
nisters Drees en Staf bezwoeren
hem de taak van minister Rutten over
te nemen, maar hij wist wat hem
wachtte: de onderwijsvernieuwing.
Dat zou jaren in beslag nemen. Eerst
zich inwerken in deze moeilijke en
uitgebreide materie en dan al die ge
bieden van het onderwijs vernieu
wen, in elkaar passen en nieuwe
vorm geven. Geen wonder, dat hij
aarzelde. Nóg een keer telefoneren
met minister Rutten in Nijmegen.
Maar deze weigerde opnieuw. Ook al
weer begrijpr'ijk, omdat men zijn ze
tel aan de Nijmeegse universiteit,
waar heel zijn hart naar uitging, niet
langer ken openhouden.
Toen heeft hij maar ja gezegd en
dezelfde avond konden minister
Drees ©n minister Staf maar de Ko
ningin gaan om te vertellen, dat de
zaak in orde was.
Het kabinet was er.
wat toen in het zuiden deis lands nog
algemeen aanstoot gaf moest hij
zelfs naar schrik niet: Jena.
Hij deed dat in een vakantiecursus.
Wij waren blijkbaar toen nog niet
zo voorlijk, maar vader Cals wél.
Die was vooruitstrevend, hij richtte
dan ook in Meerssen de eerste turn-
club op. Hij was een doorzetter. Zo
was ook een broer van zijn vader,
die toentertijd onderwijzer wag in
Amsterdam. Hij benutte zijn vrije
tijd om medicijnen te studeren en hij
werd ook medicus- Hij werd mijn-
arts in Heerlen en men heeft daar
nu nog de Dr. Calsstraat- Zo'n va
der was natuurlijk streng, maar mi
nister Cals erkent zelf, dat hij daar
van nooit zo heel veel heeft gemerkt.
Misschien omdat hij de jongste was.
De enige zoon in een wereld van
vrouwen. En vader was natuurlijk
een beetje trots op die zoon. Hij, de
jongste, moest volgens hem het
voorbeeld geven, waarmee de jonge
Cals het natuurlijk helemaal niet
eens was. Vader speelde ook viool.
Misschien heeft minister Cals daar
van zijn liefde voor muziek overge
houden. Met zijn jongens speelt hij
blokfluit. Ze spelen wel eens samen.
Ik heb er alleen niet veel tijd meer
voor, zegt hij. Evenmin als voor fil
men, wat ook een hobby van hem is.
Maar die blokfluitliefde kan hij ook
wel in de jeugdbeweging hebben op
gedaan- Die jeugdbeweging had zijn
hart- René Höppener, de tegenwoor
dige staatasecretairis van zijn depar
tement, had in Utrecht kennis ge-
MEN VRAAGT ZICH AF hoe zo'n
leven eigenlijk verloopt.Minister
Cals kwam uit een gezin van 8
kinderen, van wie 7meisjes.
Hij was de laatste, maar men kaft
niet eens zeggen, dat hij de jongste
was, want de laatste gezinsuitbrei
ding wag een tweeling. De ene helft
was minister Cals, de andere helft
wéér een meisje. Dat geschiedde in
1914. Vader was begonnen als on
derwijzer- Hij was toen hoofdonder
wijzer geworden en tenslotte inspec
teur bij het lager onderwijs.
Men zegt wel eens, dat de tegen
woordige j eugd niet meer kan opbren
gen wat de vorige generatie kon- Dat
is natuurlijk niet helemaal waar,
Staatssecretaris Veldkamp bijvoor
beeld, die nog tot de jongere gene
ratie behoort hij is 37 heeft óók
kans gezien naast zijn gewone dage
lijkse arbeid zijn economische stu
dies te maken en te doctoreren in de
economie. Cum laude nog wel.
Maar die mensen van een vroegere
generatie, dat waren toch wel kna
pen.
Zoals dan de vader van minister
Cals. Als onderwijzer behaalde hij
eerst de hoofdakte en daarna de akte
handenarbeid. Maar voor die akte
handenarbeid moest hij van Meers
sen in Limburg regelmatig naar
Groningen, want daar was de enige
opleiding voor deze akte. En voor
de akte gymnastiek turnen en zo,
maakt met de jeugdbeweging en
daarover een redevoering gehouden
op het „Groot College" in Roermond.
Die middelbare school heette toen zo.
Roermond was een typisch regenten
stadje en een bisschopsstad, het
was d© vroegere hoofdstad van het
overkwartier van Gelre. Zo'n school
waar de jongens met vernuft bijeen
kwamen, moest dus wel een naam
hebben die iets zei. De lagere school
heette toen het „Klein college".
In ieder geval: René Höppener,
een eerste klas idealist, bracht hem
bij de verkennerij. Minister Cals
moet er nu nog om lachen. Wij wa
ren met zijn achten, zegt hij. Dat
was onze hele groep. Höppener was
hopman en liep natuurlijk in een kor
te broek. Hij werd behoorlijk nage
jouwd.
Toen kwam in 1932 de koningin
op bezoek bij het zevende eeuwfeest
van Roermonds stadsrechten. De
verkenners moesten een erehaag vor
men overal waar de koningin kwam
Zij waren met zijn achten, dus een
erehaag van tweemaal vier.
En als de koningin voorbij was, dan
sprong het hele spul op de fiets om
weer ergens anders opnieuw een ere
haag te vormen, want voor een ere
haag op ieder punt waren er geen
verkenners genoeg beschikbaar-
Als hij peinst over die jeugdbewe
ging zegt hij, dat die jeugdbeweging
nooit twintig jaar hetzelfde kan blij
ven- Zij moet reactie hebben.
HIJ WAS DUS op het Groot Colle
ge in Roermond. Mgr. Op de
Coul, nu de directeur van het
Katholiek Bureau voor Onderwijs en
Opvoeding in Den Haag was daar le
raar. Later zal hij hem opvolgen als
leraar in economie, staatsinrichting
en het recht van het maatschappelijk
Verkeer. De directeur van het gym
nasium was toentertijd Dr. Goessens
en als ik minister Cals nu vraag naar
herinneringen uit die tijd, zegt hij:
dat was een mooie tijd. Wat ik mij
herinner is één zin van Dr. Goessens,
toep wij iets hadden uitgehaald bij
de onthulling van het Dr. Cuypers
standbeeld. Die zin tekende hem he
lemaal. Hij zei precies dit: „Jonge
man, weet je wel, dat ik veel lust ge
voel om je de toegang tot deze inrich
ting te ontzeggen?"
Iln 1935 laat het Groot College
hem los en wordt hij student in
Nijmegen.
Hij vertelt daarover niet veel,
maar hij is wel een dartele student
geweest, want vroeger heeft hij mij
al eens verteld, dat hij met een stel
studenten uit de bioscoop werd ver
wijderd, zullen we maar zeggen.
Toch verdoet hij zijn tijd niet, want
hij studeert af in 1940- Juist twee we
ken nadat zijn vrouw, Truus van
der Heyden, de dochter van prof. Van
der Heyden, in de rechten was afge
studeerd.
Hij had haar leren kennen in de Se
naat van het Studentencorps in 1937-
1938.
Toen hij was afgestudeerd in 1940
en de Duitsers in het land waren,
vroeg men hem wéér als voorzitter
van de Senaat van het Studenten
corps. Hij begon daar toen in de
kroeg met een rede tegen de Duit
sers, waartegen een student van
Duitse origine overigens een fat
soenlijke vent zegt minister Cals
protesteerde, met het resultaat, dat
deze student binnen enkele minuten
op straat lag. Maar óók met het re
sultaat, dat de voorzitter, de heer
Cals, twee maanden in het schuurtje
kwam te zitten. Maar die Duitse stu
dent, die uit de soos was gesmeten
had hem niet aangebracht, zegt hij
nu nog. Overigens was dat in 1940
nog niet zo eng. Al die politiemannen
waren nog goed en ik had een best
leven, zegt hij. Ik liet alleen uit pro
test mijn baard staan.
Hij werd vrijgelaten met het be
vel. dat hij geen redevoeringen meer
mocht houden. Maar de eerste rede
voering. die hij in de studentensoos
hield was op de dag van zijn vrijla
ting en de volgende dag werd hij in
een open landauer, getrokken door
vier paarden, in triomf door Nijme
gen gevoerd. Dat kon nog in 1940.
Dan komt zo „de gewone illegale
tijd": reizen, trekken en onderdui
ken. Hij volgt mgr. Op de Coul op
als leraar in Roermond en komt als
Jezuiet vermomd na Dolle Dinsdag
terug in Nijmegen. Dat kon allemaal,
omdat zijn vrouw in die oorlogsjaren
zijn praktijk in Nijmegen kon waar
nemen.
Dat is wel leuk, zegt hij: de namen
van het koninklijk huis mochten niet
meer worden gebruikt. Dus de Wil-
helminasingel heette toen Frederik-
straat- Moest dat vermeld worden in
een officieel stuk. dan schreef mijn
vrouw: "Wilhelminasingel, lees: Fre-
derikstraat.
Cals zelf zat in die dagen dus
meestal in Roermond, waar ook Re
né Höppener. zijn eerste hopman
woonde. René Höppener. die grote
idealist, was er toen slecht aan toe.
Zelf lag hij zwaar ziek jn het zieken
huis en zijn vrouw zat in de gevan
genis in Keulen.
Allemaal herinneringen
HIJ is daarna In de politiek te
recht gekomen. Eerst in de
Tweed© Kamer. Heel kort maar.
Toen voorzitter van de Mijnindustrie
en daarna staatssecretaris, belast met
al dte bijzondere dingen als kunst,
sport, opvoeding buiten schoolver
band en wat dies meer zij. Dat had
hij eigenlijk veel liever blijven doen.
Maar wie bepaalt zelf voor 100 pet.
zijn eigen toekomst?
Men kwam in 1952 net nog één
minister tekort, en toen minister Rut
ten niet terug kwam vroeg men Cals.
Ministers staan nu eenmaal aan
kritiek bloot. Niet altijd redelijke kri
tiek. Zo heeft men van minister Cals
wel eens gezegd, dat hij te weinig
heeft gedaan aan wetgevende ar
beid. maar kijkt men het lijstje na
van hetgeen minister Cals voor de
verschillende takken van onderwijs
reeds tot stand bracht, dan is hét
niet mis. Hij heeft niet minder dan
22 wetsontwerpen, zijn departement
betreffende, ingediend en intussen
heeft hij gewerkt aan dat groot
scheepse en allesomvattende wets
ontwerp over het middelbaar en
voorbereidend hoger onderwijs, dat
nu ter tafel ligt. Hij had erop aange
drongen. dat er zo spoedig mogelijk
een voorlopig verslag van de Kamer
op deze z-g. „Mammoetwet" zou ko
men. Hij had de Kamer zelfs een
jaar de tijd gegeven. Tegen honderd
amendementen zag hij niet op. Als
het maar vóór de afloop van deze
regeringsperiode in 1960 zou worden
behandeld.
Hij had immers de herinnering aan
het z.g. „Vrijheidswetje", dat bedoel
de grotere vrijheid te verlenen bij de
inrichting van het onderwijs. De be
doeling daarvan was °m nieuwe
schooltypen van te voren mogelijk te
maken en om de ontwikkeling van
het onderwijs te stimuleren. De in
houd van dat wetje was, dat alleen
als de schoolbesturen erom zouden
verzoeken, men van de wet zou kun
nen afwijken. Dat „Vrijheidswetje"
werd ingediend op 19 oktober 1957,
maar tot nu toe heeft de vaste com
missie voor onderwijs uit de Kamer
er zelfs nog niet één keer over ver
gaderd!
Voor minister Cals was dit wetje
een studie-object voor het grote wets
ontwerp tof regeling van het voort
gezet onderwijs, dat hij aan het. eind
van verleden jaar indiende.
Het is goed eens te memoreren
hoeveel pogingen er sinds 1863 zijn
gedaan om tot een geordend geheel
van onderwijsvoorzieningen te ko
men.
In het kort gememoreerd zün der
gelijke pogingen ondernomen door
minister Kappeyne van de Coppello in
1878. door Goeman Borgesius in 1898,
door dr. Abraham Ituypcr in 1903,
door Heemskerck in 1913. In 1928 door
minister Waszink. in 1932 door mi
nister Terpstra cn in 1934 door mi
nister Marchant.
Voorts in 1940 door minister Bol-
kestein en in 1947 door minister Gie-
len, welk ontwerp evenals dat van
minister Marchant echter niet bij de
Kamer werd ingediend.
In 1951 kwam tenslotte minister
Rutten met zijn nota betreffende on
derwijsvoorzieningen en met twee
wetsontwerpen: één ter regeling van
het voorbereidend hoger onderwijs en
één ter regeling van het algemeen
middelbaar onderwijs.
Maar twee weken later trad hij af-
Reeds deze gang van zaken gedu
rende bijna een eeuw leert ons hoe
moeilijk en ingewikkeld deze mate
rie is en zo is het ook te begrijpen,
dat enige jaren geleden alweer prof.
Romme in de Kamer reeds aan
drong op een achtjarige periode voor
een minister van onderwijs, omdat
een periode van vier jaar te kort is
om een zo ingewikkelde materie te
overzien en te beheersen.
ALS MINISTER CALS in de Ka-'
mer iets te verdedigen heeft, is het
altijd een levendig schouwspel. Hij is
gevat, dus interrumpeert hij herhaal
delijk. soms wej eens tot ergernis van
Kamerleden, die niet zo gevat zijn
als hij.
Zo herinneren wij ons de behande
ling van het wetsontwerp tot stich
ting van een tweede T.H. te Eindho
ven Daarin was in art. 61 bis een
bepaling opgenomen, die, naar men
meende. de vrijheid van de student
aantastte. Die bepaling was erin op
genomen in overleg met de Delftse
professoren. Zij luidde dat, een stu
dent. die meer dan het dubbele van
de als normaal gestelde tijd voor zijn
propedeutisch examen nodig had van
de Hogeschool kon worden verwij
derd. maar alleen op voorstel van
rector cn curatoren. De overweging
was. dat iedere student het Rijk een
bepaald bedrag per jaar kost en een
student, die er niets van maakt, de
plaats bezet van een student, die het
waarschijnlijk beter zou doen.
Hoe het zij, dat artikel werd eruit
gestemd.
Het kwam toen in de Kamer tot de
uitspraak: „art. 61 bis eruit of Cals
eruit". Want de Kamer was ertegen.
Waarop de communist Gortzak inter
rumpeerde: „kan het niet allebei?"
Maar minister Cals had direct zijn
antwoord klaar- „Ja. zei hij. „dat
kan alleen als er persoonsverheerlij
king aan vooraf is gegaan".
In ieder geval art. 61 bis ging er
uit en dezelfde avond direct na de
vergadering van de Tweede Kamer
werd minister Cals uitgenodigd door
de senaat van Sanctus Virgilius in
Delft. Hij ging er direct na de ver
gadering heen en het moet een scho
ne avond geweest zijn.
LATER HEEFT hij nog eens stu
dentenflats in Delft geopend. Dat
ging. zoals studenten betaamt, enigs
zins origineel door de minister de
laatste streek verf te laten aanbren
gen. Hij moest eerst door een hekje
en daarna een trapje op. Mr. Cals is.
niet zó groot en anders kon hij er
niet bij. Maar toen hij het trapje
weer afdaalde stond er als voertuig
om hem verder te brengeneen
stier.
„Ik was doodsbang", zegt hij nu,
„maar of ik wou of niet. ik moest
erop. Ik deed maar net of ik hele
maal niet bang was. De stier werd
overigens door een groot aantal stu
denten geëscorteerd. Maar hij was er
nauwelijks afgestapt of de stier sloeg
op hol"-
Zo is Cals.
MAAR NU ZIT hij met zijn „Mam
moetwet'. die hij zo graag door de
Kamer had willen loodsen vóór de
zomer van I960. Sinds honderd jaar
zijn allerlei onderwijs-ontwerpen ge
strand op kabinetscrises, op het af
treden van ministers en op de onwil
van de Kamer om de behandeling te
bevorderen van een ontwerp, waarte
gen vele bezwaren waren gerezen,
zodat er geen voorlopig verslag werd
uitgebracht.
Waarom? vraagt minister Cals.
Laat men dan amendementen daar
tegen indienen, maar laat men het
in ieder geval behandelen.
Zou hij nu niet terugkeren, dan
heeft een nieuwe minister ook weer
jaren nodig om zich in zulk een moei
lijke materie in te werken en als hij
daarmee klaar is, moet hij misschien
ook weer aftreden. Zo komen we er
nooit.
In het belang van het onderwijs,
dat met dit wetsontwerp nu eindelijk
een moderne vorm zal kunnen krij
gen. zou het goed zijn als minister
Cals terugkeerde.
Hij is al vier jaar staatssecretaris
geweest en al meer dan zes jaar mi
nister van Onderwijs.
Zou hij na zoveel pogingen in hon
derd jaar zijn nu begonnen werk niet
af moeten kunnen maken. De mo
gelijkheid daarvoor ligt in de uitslag
van de verkiezingen. Het is te hopen
dat hij zich nog vier jaar wil laten
„inhuren".
Frans Schneiders
Onder regie van Willy van Hemert zal
vanavond voor de VARA-televisie de
première voor Europa plaats vinden
van Robert Andersons spel „Een zomer
lang" („All Summer long").
De voornaamste figuren in dit spel zijn
de 13rjarige „Wilüy" en de kreupele
„Don".
Voor eerstgenoemde rol heeft Van
Hemert in Godert van Colmjon, de
jongste van het zangduo „Butterflies",
een vertolker gevonden, die zelf 13 jaar
oud is. Van Kerstmis af is hij reeds met
Godert aan het Repeteren geweest, de
laatste drie weken dagelijks met de an
dere medespeJenden: Manfred de Graaf
als Don, Peronne Hosang als de moeder.
Jan Retèl als de vader, Betsy Smeets
als de zuster. Bas ten Batenburg als haar
man en Joyce Verstraete als het buur
meisje.
De jeugdige Godert heeft voor deze
repetities vrij van de MULO-sohool ge
kregen. Zijn onderwijzer vond dat geen
bezwaar, omdat hij deze tijd best: kan
missen.
Willy van Hemert heeft grote ver
wachtingen van hem. In ©Ik geval zal
Godert met zijn kreupele broer Don,
de enige, die hem begrijpt, de harten
van de kijkers wel voor zidh weten te
winnen. Daar zorgen in het stwk zijn
brute opvliegende vader, zijn droefgees
tige moeder en zijn domm© zuster wel
voor.
In het spel komt ook een scène voor,
waarin Willy en Don aan het breien
zijn. Hoe veelzijdig het beroep van re
gisseur wel is, bewijst Willy van Hemert
door, zoals men op bijgaand plaatje ziet,
zelfs op dit voor mannen over het alge
meen ombekende gebied aanwijzingen te
geven.
De Westduitse bondskanselier dr,
Adenauer heeft gisteren op een bijeen
komst te Bonn met de voorzitter van de
Westduitse Vereniging van Slachtoffers
van het Nazi-regiem, Hans Unger, ge
zegd, dat de in de laatste tijd in West-
Duitsland voorgevallen incidenten van
anti-semitisch en neo-nazistische aard
niet op de laatste plaats te wijten zijn aan
tekortkomingen in het geschiedenisonder
wijs op de scholen. De bondskanselier
zou de regering der Westduitse staten,
die verantwoordelijk zijn voor het onder
wijs, wijzen op de noodzaak van verbete
ring op dit terrein.
De Oostenrijkse regering bestudeert een
verzoek om een doorgangskamp in te
richten voor de 272.000 Joden, die in de
naaste toekomst uit Polen en Roemenië
via Oostenrijk naar Israël zullen trekken.
Dit heeft een woordvoerder van het Oos
tenrijkse ministerie van binnenlands© za
ken gisteren in Wenen medegedeeld. Het
j vorig jaar passeerden 11-000 Joden uit
Polen en Roemenië het land. Zij werden
toen in hotels ondergebracht.
Inmiddels heeft de Verenigde Arabisch©
Republiek zich gisteren bij monde van
haar onderminister van buitenlandse za
ken, Khalii. gericht tot de Roemeense ge
zant in Cairo. Hij zou de Roemeense
diplomaat deelgenoot hebben gemaakt
van de bezorgdheid der Arabieren over
de toegenomen Joodse immigratie. Kha
lii had gisteren voorts een onderhoud met
de Oostenrijkse gezant, Heinz Standenat.
Een groot blok ijs, uitgezaagd bin
nen de Poolcirkel, is iii het Noorse
plaatsje Mo.I-Rana, zijn tocht be
gonnen naar Libreville op de eve-
naar in Frans Equatoriaal Afrika.
Hei ijsblok, dat ook Den Haag en
j Rotterdam zal aandoen, is verpakt
1 in glaswol, dat een groot isolatie-
l I vermogen heeft. Drie chauffeurs, die
om beurten rijden met de vracht.
1 wagen ivaarop het blok is geladen,
hopen in drie a vier weken hun
bestemming te bereiken. Het ivon-
derlijke transport is georganiseerd
j door fabrikanten van glaswol, die het
isolatievermogen van glaswol op
deze wijze duidelijk hopen te ma-
ken. Het blok zal in Libreville wor.
j den gewogen om te zien wat het
verlies onderweg is geneest.
President Nasser heeft maandag te Da-
mascus eigendomsbewijzen voor in totaal i
61.000 ha grond uitgedeeld aan behoeftige j
Syrische boeren, zo heef, radio-Cairo gis- 1
teren meegedeeld.
Ruim 2.800 gezinnen, die 6.000 mensen 1
omvatten, profiteren van deze eerste ver
deling van gronden in het raam van de
door Nasser aangekondigde landhervor
ming, aldus het radio-station.
Een sneeuwstorm, die .gisteren over Da
mascus 'rrok, had tot gevolg dat president
Nasser, die een bezoek brengt aan Syrië
in gezelschap van de Joegoslavische presi
dent Tito en de kroonprins van Jemen,
een tocht door de voorsteden van Da
mascus moest laten vervallen.
De secretaris van kardinaal Mindszen
ty, pastoor Egon Turchanyi, is op 63-ja-
rige leeftijd in de gevangenis van Boeda
pest overleden- Hij was pastoor te Boeda
pest. Geduiende de korte dagen van vrij
heid tijdens de opstand in Hongarije in
1956 benoemde kardinaal Mindszenty hem
tot zijn secretaris. Pastoor Turchanyi ver
bleef enige tijd met de kardinaal in de
Amerikaanse legatie. Toen hij deze ver
liet, werd hij gevangen genomen en voor
de rechtbank geleid. Na een uitputtend
proces werd hij tot levenslange gevange
nisstraf veroordeeld. Aldus het K.N.P.
De familie Cals thuis. De minister en zijn kinderen spelen blokfluit en brengen een serenade aan mevrouw
Cals. Van links naar rechts: Maria (11), Arnoud (13), mevrouw Cals, Marga -}A Jos (9), Egidius (15) en
de minister
(Van onze correspondent)
Te Leiderdorp is in <je leeftijd van 101
jaar en 8 maanden overleden mevrouw
N. van der VlietFilippo. Deze oudste
inwoonster van deze -emeente werd daar
in 1857 geboren. Toen zij trouwde trok
zij naar Leiden, maar na de dood van
haar man keerde zij terug naar haar ge
boortedorp, waar zij tot aan haar dood
sea gezonde oude dag heeft genoten.
Het college van commissarissen van de
Kon. Rotterdamsche Lloyd heeft besloten
aan de op 20 maart a.s. te houden alge
mene vergadering van aandeelhouders
voor te stellen het dividend over 1958 te
bepalen op 8 pet in contanten. Over 1957
werd 12% pet uitgekeerd.
Mgr. M. A. Jansen, bisschop van Rot
terdam, heeft °P Vrederust eau nieuwe
parochie "opgericht, toegewijd aan O. L.
Vrouw van Altijddurende Bijstand. Tot
pastoor is benoemd de zeereerw. heer C.
M. Schuttelaar, die verleden jaar novem
ber opdracht kreeg de oprichting van
deze parochie voor te bereiden. Zater
dagavond heeft mgr. Bokeloh hem in de
noodkerk als pastoor geïnstalleerd,
De volgende week woensdag zal in de
Tweede Kamer een interpellatie worden
gehouden over de kolencrisis- De Tweede
Kamer heeft vanmiddag het verzoek van
de heer Nederhorst (PvdA) om de minis
ters van Economische Zaken- Buitenland
se Zaken en Sociale Zaken en Volksge
zondheid daarover te mogen interpelleren
toegestaan.
