De glimlach van een
somernacht
Opstandingverfilmd
's Lands Kroniek-
Drie jaar geëist voor aanval
op wethouder
Materialisme bedreigt
mensheid
de
Voorlopige
onvolmaaktheid
Fotograaf stak in het wilde
met dolkmes
weg
M
Cynische film van Ingmar Bergman
Ruim 10 mille
verduisterd
RESA-HILVERSUM
Maximum snel
heid 70 km
Van roman tot stripverhaal
Netnummer van
Den Haag wordt
070
Chaplin krijgt een aubade
Parijs vraagt Bonn
om inlichtingen
Pinksterbood- i
schap uit 17
landen
Enige radicale antivoord is
levende godsdienst
een
75 en nog zo jong
Ambtenaar uit Ooster-
1 land veroordeeld
Weg Den Haag-K dam
Op bepaalde ge
deelten
Tumult in raadhuis van Sliedrecht
Met Pauselijke zegen
voor de K.R.O.
Rede van prins Bernhard in Dallas
Vliegramp in Mexico
26 doden
Magda Janssens
,r
ZATERDAG 18 APRIL 1959
PAGINA 3
ALVORENS TE BESLISSEN
leea
Avondlijke rondvluchten boven Amsterdam -
Badend in een zee van licht lijkt de hoofdstad
^uitgestrekter i
De „Rode Hand"
INDEX
BENADERINGS
POLIS
„Aurora"
Herengracht 62, Amsterdam.
4-
Perfectionisme, de levenshouding
van hen die alles steeds perfect,
volmaakt willen hebben en doen
leidt noodzakelijk tot voortdurende te
leurstelling. Dat kan niet anders. Ech
te volmaaktheid is op aarde onmoge
lijk. Die komt alleen aan God toe. Het
volmaakte mens-zijn vinden wij dan
ook uitsluitend in Christus. Voor ons,
gewone mensen, is dat pas te verwach
ten in de hemel, waar alle aardse on
volmaaktheid door Gods ingrijpen de
oorspronkelijk bedoelde Scheppingsvol
maaktheid zal ontvangen. Tot Zolang
moeten wij vrede hebben met onze we
zenlijke onvolmaaktheid. Daarom is
het een eerste eis van echte wijsheid
onze betrekkelijkheid te leren aanvaar
den. Natuurlijk betekent dat niet, dat
wjj dan maar Gods water over Gods
land moeten laten lopen. De parabel
van de talenten is ons gegeven om ons
te leren, dat wij verplicht zijn steeds
naar hoger te streven. Maar dat stre
ven blijft beperkt, omdat wijzelf be
perkte wezens zijn. En daar hebben
wjj ons bij neer te leggen. IJdelheid,
eigenliefde, trots, hoogmoed kunnen
ons daarbij deerlijk in de weg staan;
boven onze macht grijpen veroorzaakt
echter altijd narigheid.
Het gaat er maar om te beseffen,
dat in de gegeven scheppingsorde al
het bestaande (heel de mensheid, óók
de Kerk) „op weg" is naar zijn de
finitieve voltooiing, naar de volmaakt
heid van zijn „zijn". Uit hoofde van
zijn wezenlijke beperktheid sluit dit in,
dat al het bestaande die weg naar zijn
einddoel al struikelende heeft af te
leggen, ongeveer op de wijze van de
springprocessie van Echternach, twee
stappen vooruit, één stap terug. Zó is
het, en niet anders. Wie wijs wil zijn,
legt zich daarbij neer. Tegelijkertijd
echter kan hij zijn leven lang blijven
streven naar hoger, steeds hoger,
omdat de volmaaktheid onbereikbaar
is.
Het duidelijkst komt, naar ons ge
voel, dit „onderweg-zijn" naar de vol
maaktheid in de Kerk tot uiting. Zij
is, zoals een oud kerkelijk schrijver
het uitdrukte, „in barensweeën totdat
alle volkeren zijn ingegaan in haar
schoot". Deze gedachte over de be
stemming van de Kerk heeft H. de
Lubac uitstekend uitgewerkt. Die ba
rensweeën, zegt hij, duren reeds twin
tig eeuwen en nog is het einde ervan
niet te voorzien. Voor de gelovige
Christen is dat geen moeilijkheid. Hij
weet, dat de Kerk een lichaam-in-groei
is, onvolledig en onvolmaakt, totdat
op de jongste dag het getal der uit
verkorenen compleet is. Dan pas zal
het Lichaam van Christus tot zijn
„mannenmaat" zijn uitgegroeid en het
doel der Verlossing volledig bereikt.
Op deze vervulling is vanaf het be
gin de geschiedenis van het
mensdom gericht. Alle volkeren
dragen daartoe het hunne bij, heide
nen zowel als Christenen. Vanaf zijn
oorsprong is de mens op weg naar zijn
eeuwige bestemming, eenvoudig omdat
God het zo geregeld heeft. Het is van
belang dit zó te zien, dat de mensheid
als een collectiviteit naar haar doel
groeit. Op deze zekerheid, een bijbels
openbaringsgegeven èn dus de leer der
Kerk, steunt de sociale en historische
visie van het Katholicisme op de we
reld.
Ongelovigen hebben hiertegen her
haaldelijk bezwaren gemaakt. De Lu
bac vat de oudste opwerpingen uit de
eerste eeuwen van het Christendom zo
wel als die van onze tijd aldus samen:
Als Christus de enige Heiland is, zoals
Zijn aanhangers beweren, waarom is
Hij dan zo laat in de tijd verschenen?
Waarom liet Hij zoveel mensen verlo
ren gaan? Waar bleef de zorg van de
Voorzienigheid, die zo groot heet te
zijn, in de eeuwen vóór Zijn komst?
Als de christelijke godsdienst de enig
volmaakte is, dan moet God wel slecht
zijn, of machteloos, of zorgeloos, daar
Hij pas zo laat de onvolmaaktheid van
Zijn eerste schepping wegneemt.
Bij het weerleggen van deze kritiek
hoeft men maar te verwijzen naar de
brieven van St.-Paulus. Ook Irenaeus
leerde al uitdrukkelijk, dat de algeme
ne heilswil van God oorzaak en doel
was van Christus' komst. Gods plan
met de wereld verklaart Irenaeus al
dus: Kon God de mens niet zó schep
pen, dat hij vanaf het begin al vol
maakt was? Wie dat vraagt, moet be
denken, dat God zeker almachtig is,
maar dat het schepsel, juist omdat het
schepsel is, niet zonder grote onvol
maaktheid kan zijn. God zal het lang
zamerhand, trapsgewijze tot zijn vol
maaktheid voeren, zoals een moeder
haar pasgeboren kind eerst zelf voedt
en het later, naar mate het opgroeit,
het voedsel geeft dat het nodig heeft.
Zo deed God ook, zo deed ook het
vleesgeworden Woord.
Al het geschapene is onderworpen
aan de wet van het worden. Het
staat gelijk met, buiten de wet
van zijn wezen om, gelijk te winen
zijn aan God, de enige, ongeschapen
Volmaakte, wanneer de mens bezwa
ren zou maken tegen zijn voorlopige
onvolmaaktheid. De lijn van Gods plan
nen loopt van de schepping, over een
langzame opvoeding, naar Christus
menswording en verlossing, waardoor
w-y eveneens langzaam en geleide
lijk opgevoerd worden naar het eigen
lijke god-mens-zijn, naar de uiteindelijke
gelijkenis met God1. Wat zou erop tegen
zijn hier te spreken van een „boven
natuurlijke evolutieleer"? God is al
machtig, „maar de beperktheid, die nu
eenmaal noodzakelijk uit het schepsel-
zijn voortvloeit, legt een begrenzing op
aan het ontvangen van Gods gaven
Op dit beginsel hebben Irenaeus en
de latere theologen voortgebouwd. Uit
de geschriften van de Vaders en de
kerkelijke schrijvers haalt de Lubac
Prachtige stukken aan om dit te ver
duidelijken. Bijvoorbeeld: „De wet
die Adam ontving, was aangepast aan
diens leeftijd, de leeftijd der mensheid,
die in hem begon. God geeft immers
aan elke tijd, wat die tijd past en met
Zjjn onderrichtingen af naar het draag
vermogen van de mens," of: „Zij, die
erover klagen, dat het geloof niet eer
der gegeven is, moeten zich dan ook
richten tot de oogst en hem verwijten,
dat hij pas zo laat vruchten draagt.
Zij moeten de wijnoogst er een ver
wijt van maken, dat hij pas op het
eind van het jaar plaats heeft; zij moe
ten zich keren tegen de olijf, dat zij
de laatste vrucht is."
Al deze uitingen komen neer op de
onaanvechtbare overtuiging, dat de
waarheid rijpenmoet in de menselijke
geest. Daaraan heeft God Zijn heils
werk aangepast.
Ais wjj het programma van het
Leidsepleintheater te Amster
dam mogen geloven, dan zou
niets de schoonheid van de film „De
glimlach van een zomernacht" kunnen
aantasten. Dit is het oordeel van een
Engelse collega, die een ogenblikje bul
ten zinnen is geraakt, vermoedelijk om
dat hjj behoort tot de moedigen, die on
middellijk aan het juichen slaan,
als zij een film ontmoeten, die erg
Zweeds is, waaronder zij verstaan: erg
gewaagd, erg broeierig en erg erotisch.
Nu, het hoeft ditmaal volstrekt niet,
want de film van Ingmar Bergman is
dit alles maar in geringe mate, zelfs op
zijn meest gewaagde ogenblikken, om
dat het koude cynisme, waarmee Berg
man zijn spel bedrijft, al die andere
kwaliteiten overstemt. De titel is dan
ook fout; de glimlach is veeleer een ge
grinnik om wat de mensen elkaar wijs
maken, om het geluk, de liefde, de dood
en het leven. Het is dus een spelletje,
dat altijd wel succes garandeert, voor
al als men wat slordig speelt met
erotische symbolen, en dat spel weet
te houden binnen de orde der a-morali-
teit. Dat cynisme redt de film van
verdrinking en is zo meesterlijk bedre
ven, dat men wel van voortreffelijk
vakwerk spreken mag. dat overigens
meer dan eens door fragmenten toneel-
matigheid wordt onderbroken.
Een kleine opsomming zal de lezer
duidelijk maken, dat Bergman een he
leboel „smakelijk" materiaal tot zijn
beschikking heeft gehad. Wij ontmoeten
in zijn film een advocaat, wiens theolo
giserende zoon uit zijn eerste huwelijk
enkele jaren ouder is dan zijn, des ad
vocaten, tweede vrouw. Aan een vrien
din, een frivole actrice, vertelt de man,
dat hij al twee jaar met dat jonge
meisje getrouwd is. Dat wil zeggen:
eigenlijk niet getrouwd. Het vrouwtje,
lees: het meisje, is onbewust verliefd op
de zoon, maar ontdekt dat pas na een
ietwat koddige poging tot zelfmoord.
Aan het einde van het verhaal nemen
zij samen de vlucht. Maar intussen ma-
kijn wij ook kennis met een militaire en
zelfs militante graaf, die weer op zijn
manier de liefde van zijn vrouw onbe
antwoord laat en evenals de advocaat
zijn troost zoekt bij de actrice. En
voorts is daar nog de dienstbode, die
vergeefse moeite doet om de suffe zoon
te verleiden, maar tenslotte met een
koetsier in het hooi schuilgaat. Dat ge
beurt aan het einde van een nacht,
waarin de moeder van de actrice, een
uitermate cynische oude tante, op haar
landgoed, vrucht van de erotische bedrij
vigheid in haar jeuwgd, opgeroeide dra
matis personae aan een diner bij elkaar
heeft gebracht. Aan tafel worden alle
denkbare spitsheden, hatelijkheden en
vooral cynismen te berde gebracht, die
de oplossing van alle intrigetjes aan
de hand doen. Waarna de koetsier in
zijn hooiberg aan het filosoferen slaat
over de dwazen, de verliefden en alle
anderen, voor wie de zomernacht heet
te glimlachen. Die woorden van de
dichterlijke dikzak slaan als een tang
op een varken, om de juiste uitdruk
king te gebruiken. Want er is geen
dichterlijkheid aan dit alles te beleven.
Wèl een geraffineerd cynisch spel
met mensen en menselijke gevoelens,
een zo geraffineerd spel, dat wij bereid
zijn, een flits van de wijsheid te er
kennen in de strekking van de film, die
al dat gedoe van die onbelangrijke in
dividuen op de hak schijnt te nemen.
Dbg.
De rechtbank te Middelburg heeft een
43-jarige ambtenaar van de gemeente
secretarie te Oosterland, die een bedrag
van ruim 4400,-, welk bedrag inmid
dels met geleend geld is aangezuiverd,
heeft verduisterd ten nadele van de reini
gingsdienst Schouwen-Duiveland en een
diefstal pleegde van ruim 5800,- ten
nadele van de gemeente Oosterland.
veroordeeld tot een gevangenisstraf
van twaalf maanden, waarvan acht
maanden voorwaardelijk met een proef
tijd van twee jaar en aftrek van pre
ventieve hechtenis. Eveneens werd op
gelegd onder toezichtstelling van de pro
testants christelijke reclasseringvereni-
ging. De ambtenaar kwam in 1953 tij
delijk te Oosterland in dienst en kreeg
vele kansen om tot verduisteringen en
diefstal te geraken omdat, zoals de ver
dediger het uitdrukte, „elk centraal ge
zag ontbrak".
Het bizarre duel aan het einde van de film van Ingmar Bergman: De glimlach
van een zomernacht.
Advertentie
eerst nog even een prospectus aanvragen
bij de Bekende Schriftelijke Cursus
Praktijkd. Boekh. Fr. D. en Eng. M.B.A.
Met ingang van zondag zal op rijks
weg 13 (de weg tussen 's Gravenhage
en Rotterdam) een maximum snel
heid van 70 km. per uur gelden. DU
blijkt uit een in het staatsblad ver
schenen K. B. Dc maximum snelheid
geldt voor gedeelten van de weg bui
ten de bebouwde kom, waar het ver
keer in twee richtingen moet gebruik
maken van één rijbaan; voorts op ge
deelten van de weg waar verkeer in
één richting op een rijbaan rijdt, maar
waar een inhaalverbod geldt in ver
band met het uitvoeren van werken, en
tenslotte op het viaduct dat is gelegen
tussen km. 17.371 en km. 18.055 in de
gemeente Rotterdam.
Tolstoi's beroemde, niet zijn beste,
boek „Opstanding" is wellicht het
meest verfilmde uit de romanlitera
tuur. Het bevat een overvloed aan fei
telijkheden en conflictsituaties om er
een nelodrama uit te puren van h^t
soort waar een groot publiek zich be-
hagelijk verdrietig bij voelt. Geen der
bewerkingen is inmiddels een klassiek
voorbeeld geworden van een geslaagde
herschepping van de ene naar de an
dere kunstorde. Hetgeen wel te verkla
ren valt uit het feit, dat de inhoud van
de roman, datgene dus wat men tussen
de regels door leest, geen uitgesproken
filmstof mag heten. En vervolgens
omdat de roman zijn allure ontleent aan
de literaire vorm, die bij de film geen
aequivalent kreeg.
Zo heeft Rolf Hansen, die de regie
voerde over deze Italiaans-Duitse co-
produktie, zich dan weer bepaald tot
het in scène zetten van een reeks ge
beurlijkheden uit het boek en deze sa
men te voegen tot een cinematogra
fisch schouwspel. Van de geest van
Tolstoi's werk is in deze zoveelste
verfilming niets meer te bekennen.
Alle tragiek is dusdanig geromanti
seerd en letterlijk en figuurlijk in de
Sissi-kleuren gezet, dat men slechts
kan spreken van een in technische
perfectie uitgevoerde draak, waarin
berokkenen en zich onophoudelijk he
keren, zonder dat daartoe enigerlei
aanvaardbare reden wordt kenbaar
gemaakt.
„Het heeft zo in het draaiboek gestaan.
Wat dit overigens inhield was allemaal
van het dikste melodramatische hout.
De jonge, rijke vorst Dmitri, die het
dienstmeisje Katoesja verleidt en met
de gevolgen laat zitten. De ondergang
van Katoesja, die in de goot terecht
komt en beschuldig! vferdt van mede
plichtigheid aan een moord, haar ver
oordeling tot 12 jaar dwangarbeid, te
wjjten aan de lafheid van Dmitri, die
in de jury zat, maar zich terugtrok.
Dan de gevangenis, wroeging en beke
ring op alle fronten. Dmitri wil het
goedmaken, reist mee naar Siberië en
wil Katoesja trouwen. Hij weet door
zijn invloed en een dure advocaat re
visie van het vonnis te verkrijgen, waar
op vrijspraak van het meisje volgt.
Maar een huwelijk met hem accepteert
ze niet, zodat de filmroman eindigt met
een afscheid en de suggestie, dat Dmi
tri zich verder zal wijden aan de lots
verbetering en reclassering der gevan
genen.
uiigevuerae araaK, waarin 'ff8
hun handelingen drijft, negeert de film
dit allemaal en zien we alleen de feiten
als in een stripverhaal uitgebeeld. Horst
Buchholz als Dmitri en Myriam Bru als
Katoesja zjjn van het begin tot het eind
glamour-verschijningen, aan Mier gees-
telijke strijd en kwellingen men nergens
kan geloven. Zodat onze conclusie luidt,
dat we hier met een commercieel volks
stuk te doen hebben in het roemruchte
genre van „Anna".
Het interlokaal centrum van de ruim
130.000 telefoonabonnees van de plaatse
lijke dienst van het district 's-Graven-
hage, d.w.z. van de telefoonnetten waar
van het netnummer met 017 aanvangt,
zal binnenkort belangrijk worden uit
gebreid. Het aantal verbindingslijnen
binnen het district en naar en van an
dere districten in ilederland wordt' nl.
met 40 procent vermeerderd, zodat het
verkeer straks beter kan worden ver
werkt en de abonnee minder door de
bezettoon zal worden geplaagd. Deze uit
breiding, die in verschillende fasen tot
stand komt, gaat gepaard met de invoe
ring van he' verkorte netnummer 070
voor de aangeslotenen in de gemeenten
's-Gravenhage, Rijswijk en Voorburg.
Dit verkorte netnummer vergt minder
apparatuur.
De zeer uitgebreide werkzaamheden
voor de ombouw, die in de stille uren
moeten worden verricht, maken het
noodzakelijk de overgang in vier etappes
uit te voeren.
Ter gelegenheid van het feit dat het
31 mei a.s. 150 jaar geleden zal zijn dat
Jos. Haydn stierf zal de Amsterdamse
oratoriumvereniging „Zang en Vriendschap"
op 24 april in het concertgebouw een uit
voering geven van „Die Jahreszeten".
Charley Chaplin heeft donderdag ttjn 70ate verjaardag gevierd. Uit alle delen
van de wereld kwamen gelukwensen binnen. Maar hij en zijn vrouw Oona waren
vooral opgetogen over de zanghulde, die schoolkinderen brachten voor hun
villa „Manoir de Ban", welke een uitzicht bie.dt over het meer van Genève.
Als eerste luchtvaartmaatschappij
in Europa is Martin's Air Charter
vrijdagavond gestart met rondvluch
ten bij avond. Onder ideale weers
omstandigheden hebben we de ope-
ningsvlucht meegemaakt boven Am
sterdam in de PH-Mac, het slanke
tweemotorige vliegtuigje dat aan ne
gen passagiers plaats biedt èèn
in de cockpit naast de piloot en
waarin gedurende het afgelopen jaar
meer dan tienduizend mensen over
dag een rondvlucht hebben gemaakt.
In .luchtcorridor 275", die maar 400
meter boven de grond ligt.
Op dezelfde plezierige hoogte, waar
een wereldstad een keurige maquette
lijkt hebben we gisteravond de mil-
ioenen pinkelende lichtjes van Am
sterdam onder ons door zien trekken.
De start van het einde van de start
baan aan de zuid-zijde van Schiphol
is al onmiddellijk een verrassende be
levenis De uitgestrekte Haarlemmer
meer die van het lage vliegtuigje uit
in diépe duisternis lijkt gehuld, komt
met tal van verdwaalde lampjes plot
seling tot lichtend leven zodra het toe
stel maar een paar meter boven de
grond is. De gele lampen, die de start
baan aan weerszijden afbakenen, blijken
opeens een kilometers lange reeks te
zijn die aan het einde overgaat in een
waarschuwende rode streep. Daar zit
de PH-Mac echter al zoveel meter
boven de grond, dat het felle lichtba
ken van Schiphol, vertrouwelijk knip
ogend schuin onder het toestel door
glijdt.
En dan ontvouwt zich onmiddellijk
al Amsterdam, uitgestrekter naar het
schijnt dan men het overdag van de
lucht uit ziet, badend in een zee van
licht in tal van kleuren. Aan de fel
uitschietende^ neon-lichtreclames in
rood, groen en blauw herkent men al
gauw het Leidse- en het Rembrandts-
plein. Het strakke stratenpatroon van
de nieuwe wijken vormt duidelijker
dan overdag een scherp contrast met
de kleine, rommelige straatjes van de
oude binnenstad. De grachten zijn
's avonds moeilijker te herkennen. Des
te beter de schepen in het IJ, die met
honderden lichtjes in het water weer
spiegelen.
De ondernemende 27-jarige Martin
Schroder zes jaar geleden nog
straaljagerpiloot en nu directeur van
Martin's Air Charter met een eigen
luchtvloot en een staf van deskundig
vliegend- en grondpersoneel heeft
naast de avondlijke rondvluchten nog
andere plannen die hjj in de naaste
toekomst hoopt te verwezenlijken. Op
de eerste plaats zal het aantal rond
vluchten worden uitgebreid, zodra be-
,™el de tweede voor dit doel zo
uitstekend geschikte De Havilland
„Dove en een maand later de derde
zal worden afgeleverd. Voorts wil hij
het aantal charter-vluchten 143 in 't
8t2Sein ,iaaF belangrijk opvoeren.
En tenslotte heeft hij bij het rijk een
concessie aangevraagd voor eeii gere
gelde luchtlqn tussen Rotterdam en
Londen Er vliegen nu enkele Britse
maatschappijen op deze route, zodat
aangenomen mag worden dat Den
Haag een Nederlandse maatschappij
de vergunning hiertoe niet zal weige
ren, zo merkte Martin's Air Charters
jeugdige directeur terloops op.
De tien-persoons „Dove", waarmee in het afgelopen jaar meer dan tienduizend
passagiers pen rondvlucht hebben gemaakt.
De officier van justitie bft de Dordtse
rechtbank heeft vrijdag een gevange
nisstraf van drie jaar met aftrek on
der toezicht stelling en voorwaardelijke
terbeschikkingstelling geëist tegen een
37-jarige fotograaf, die 3 december van
het vorige jaar een wethouder van Slie
drecht, de heer A. Baars, zodanig met
een dolkmes heeft verwond, dat diens
rechteroog operatief moest worden ver
wijderd. Do man was poging tot dood
slag, subsidiair poging tot het toebren
gen van zwaar lichamelijk letsel ten
laste gelegd.
De officier zei in zijn requisitoir dat
de verdachte iets verminderd toereke
ningsvatbaar te achten is, maar dat
hij zichzelf toch zeer wel onder controle
kan houden.
De fotograaf had de wethouder in de
trouwkamer van het Sliedrechtse raad
huis, vóór een vergadering, opgewacht
en hem gevraagd om intrekking van het
besluit van B. en W., waarbij hem de
toegang tot het raadhuis bij trouwplech
tigheden was ontzegd. Toen de wethou
der hem had gezegd, dat daar niets aan
te doen was, had hij een dolkmes te
voorschijn gehaald en zich op de heer
Baars gestort en had in het wilde weg
gestoken. Een politieagent moest de wet
houder ontzetten.
De wethouder verklaarde (ep dit
werd door de agent van politie en door
een koopman bevestigd) dat verdachte
op een gegeven ogenblik zijn arm had
opgeheven en dat hij niet anders dan
de genadestoot had verwacht.
Het gesprek tussen hem en de fóto-
graaf was aanvankelijk kalm verlopen.
Aan de fotograaf was het werken tij
dens trouwplechtigheden onmogelijk ge
maakt, op grond van bepaalde klachten,
die over de man waren geuit. Toen de
wethouder de fotograaf had gezegd dat
er niets aan te doen was, had deze ge
vraagd: „Zijn dat uw laatste woörden?"
Op het bevestigend antwoord van de
wethouder had de fotograaf zich met
het getrokken dolkmes op hem gegooid
en hem verschillende malen gestoken.
Net toen de wethouder de laatste steek
verwachtte, werd er luid op de ruiten
gebonsd, waarop de fotograaf zijn arm
liet zakken. Op vrijwel hetzelfde mo
ment was de politieagent naar binnen
gestormd, die ingreep. De agent, ge
roepen door een koopman, die lawaai
in dc trouwkamer had gehoord en door
de ruiten had gezien, dat er werd ge
vochten, verklaarde zijns inziens net
op tijd te zijn gekomen. Ook de koop
man had gedacht dat het laatste uur
van de wethouder geslagen had.
De fotograaf ontkende de bedoeling
te hebben gehad de heer Baars te do
den. Hij had hem slechts bang willen
maken, maar was in zijn drift te ver
gegaan. Hij zei in de heer Baars de
man te hebben gezien, die hem „het
brood uit de mond had willen stoten."
De officier meende niet dat verdach
te naar het raadhuis was gegaan met
het vooropgezette doel de heer Baars te
doden. De poging tot doodslag achtte
hjj echter wettig en overtuigend be
wezen.
De verdedigster, mevrouw mr. Bran-
bergen-De Niet, bestreed op juridische
gronden dat verdachte schuldig zou zijn
aan poging tot doodslag. Volgens haar
had hem poging tot mishandeling in
drift gepleegd ten laste moeten worden
gelegd. Zij bepleitte een clemente straf.
Van de zijde van het Westduitse mi
nisterie van buitenlandse zaken is mee
gedeeld, dat de Franse ambassade in
Bonn het ministerie om bijzonderheden
heeft gevraagd over verklaringen van
de officier van justitie in Frankfurt
over een organisatie, genaamd „De
Rode Hand". De Franse regering heeft
°zieh over die verklaringen „verrast"
getoond.
De officier van justitie, dr. Heinz
Wolf, had óp een persconferentie mee
gedeeld dat leden van „De Rode
Hand" verantwoordelijk zjjn voor drie
recente bomaanslagen in West-Duits-
land op twee mannen die wapens naar
Noord-Afrika zouden hebben vervoerd.
Hjj voegde daaraan toe dat deze or
ganisatie naar alle waarschijnlijkheid
samenwerkt met. de Franse militaire
inlichtingendienst.
Eerste Pinksterdag zondag 17 mei
zal de KRO om acht uur 's avonds voor
de vijfde maal de Pinksteruitzending
„Veni Creator" verzorgen uit zeven
tien landen. Paus Joannes, die in 1955
als patriarch van Venetië de eerste
Pinksteruitzending besloot in de San
Marco aldaar, heeft het verzoek van de
KRO deze uitzending met een persoon
lijk woord en de Pauselijke zegen te
besluiten welwillend aanvaard.
In deze uitzending zullen een Pink-
sterboodschap uitspreken: mgr. dr. B.
J. Alfrink, aartsbisschop van Utrecht,
Franciscus Kardinaal König, aartsbis
schop van Wenen, mgr. J. J. Weber,
bisschap van Straatsburg, William Kar
dinaal Godfrey, aartsbisschop van West
minster, mgr. L. J. Suenens, bisschop
coadjutor van Mechelen, Julius Kardi
naal Döpfner, bisschop van Berlijn en
Giovanni Kardinaal Urbani, patriarch
van Venetië. Tot besluit van de uitzen
ding spreekt de Paus en geeft hij de
Pauselijke zegen. Verwacht wordt dat
de buitenlandse radio-omroepen even
als vorige jaren deze uitzending van de
KRO zullen overnemen.
Advertentie
inlichtingen omtrent deze
nieuwe vorm van levensverze
kering, gebaseerd op kosten
von levensonderhoud, wor
den verstrekt door de erkende
assurantie tussenpersonen en
de
N.V. Levensverzekering-Mij
Prins Bernhard heeft vrijdag een rede
gehouden op de wereldconferentie over
godsdienst en vrijheid, die te Dallas in
Texas wordt gehouden. De rede was
getiteld: „De aanval van het materia
lisme op de mens."
De Prins wees o.m. op de „weerga
loze mogelijkheden" die onze tijd biedt.
Hij noemde o.m. de vrijheid die ver
schillende rassen en klassen pas hebben
verworven en de gevolgen hiervan op
politiek, cultureel en godsdienstig ter
rein en vestigde de aandacht op de con
tacten die er tussen de volkeren en
rassen van de wereld zijn gelegd. Dit
duidt er op dat er zich een nieuwe toe
komst opent, een toekomst van een
heid en veiligheid, aldus de prins.
Maar in scherp contrast hiermee
staat het feit van het IJzeren Gordijn
in Europa en Azië, dat elk doeltreffend
contact tussen de twee wereldblokken
feitelijk onmogelijk maakt. Boven de
talloze mogelijkheden en beloften voor
de toekomst hangt als een zwaard
van Damocles de dreiging van de ont
zaglijke beweging geworteld in het his
torisch materialisme, waaruit het com
munisme is ontstaan. En dit communis
me bestaat uit een fanatieke en zelf
verzekerde mensengemeenschap, die
vastbesloten is een wereldrevolutie te
ontketenen. Het georganiseerde mate
rialisme is totalitair en kan niet bevre
digd worden door middel van alles, al
dus de Prins.
De Prins houdt dit gevaar echter
niet voor het enige. Het materialis
me bedreigt de mensheid ook en
misschien wei op een nog gevaarlij
ker wijze van een andere kant, al
dus de Prins.
Wjj kunnen de wereld niet verdelen in
zwart en wit, zwart aan de ene kant van
het IJzeren Gordijn en wit aan de an
dere. Wjj zien ons niet alleen geplaatst
voor het theoretische materialisme. Er
bestaat ook nog zo iets als het prakti
sche materialisme dat ontstaat uit de
feitelijke ontkenning van God in het le
ven van alledag. Uit de geschiedenis, zo
zei de Prins, is gebleken dat geen land
of cultuur ten onder is gegaan louter
en alleen door een aanval van buiten
af. De neergang ging altijd gepaard met
corruptie in het land of binnen het ver
band van de cultuur zelf. „Ik ben min
der bang voor het theoretische commu
nisme dan voor het feitelijke."
Het enige radicale antwoord op de
uitdaging van het materialisme is een
levende godsdienst. En de beste manier
om God te dienen is het dienen van zijn
naaste. Als God in waarheid en op
rechtheid wordt erkend, wordt de waar
digheid, vrijheid en onafhankelijkheid
van de mens volledig geëerbiedigd.
Hierover zijn alle godsdiensten het vol
komen eens.
Een Mexicaans Iijnvliegtuig, dat op
weg was van Mexicali naar Mexico,
is gisteren ten westen van de haven
plaats Hemosillo neergestort, zo heeft
de New Yorkse radio gemeld. Men
vreest dat de 26 inzittenden om het
leven zijn gekomen.
Een ooggetuige heeft verklaard dat
het toestel een noodlanding trachtte te
maken. Een van de motoren ontplofte
echter waarna de vleugels in brand
raakten. Na een tweede ontploffing
stortte het vliegtuig neer. Het was
eigendom van de maatschappij „Tigres
Voladores".
jagda Janssens
is vandaag
vijfenzeventig
jaar oud om niet
te zeggen: jong.
Van die vijfenze
ventig jaren heeft
zij er negenenvijf
tig dan het toneel
doorgebracht. Vol
gend jaar komt zij
dus weer voor ge
lukwensen in aan
merking. En van
die negenenvijftig
jaren toneelleven
heeft zij vijfen
veertig jaar in Ne
derland gewoond en
gewerkt. Reken
maar uit: in 1914
was Magda Jans
sens onder de
stroom vluchtelin
gen, die na de inval
van de Duitsers in
alle haast Antwer
pen verlieten om
hun heil te zoeken
over de Nederland
se grens.
Sindsdien hebben
wij, toneelliefheb
bers, ons in haar
aanwezigheid ver
blijd. Het begon
met voorstellingen van de cyclus „Fientje Beulemans", door een Belgische
C? ^TL?et ee? gehoord succes, dat zowel Magda Janssens als
John Gobau met en slag beroemd maakte in Nederland. Beiden zijn dan
onmisbare figuren in onze toneelwereld herhaaldelijk
toegejuicht met grotere hartelijkheid dan de ouders van Magda ooit had
den durven dromen toen zij hun jeugdige dochter verboden, zich in de
sinjorenstad met het toneel m te laten.
Achtereenvolgens heeft mevrouw Janssens gespeeld bij Royaards, Saal-
born Arnoldi, Van der Lugt, Van Dalsum. Bij alle grote gezelschappenin
Driekoningenavond, de Getemde Feeks, Maria Stuart, Gijsbrecht De Dood
van een Handelsreiziger en tal van andere stukken, waarvan de opsom
ming een hoofdstukje apart zou vergen. Een van haar mooiste rollen iieb-
ben wij altijd. Badeloch gevonden, een figuur, waaraan zij zoveel u-arme
menselijkheid wist te verlenen, dat zij als de meest levende rol uit het
stuk te voorschijn kwam.. Dat was overigens het geval met al haar rollen
Geschoold in de praktijk van onze meest bloeiende toneelperiode mei een
duidelijke voorkeur voor het constructieve ambacht, dat zij volmaakt he
heerst, verschijnt met Magda Janssens altijd een mens ten tonele een ae-
zonde, sympathieke, liefhebbende vrouw met moederlijke allure en rol
verheffende menselijkheid. uitu/e en -vol
Zij vult het toneel met oprechtheid, straalt vertrouwen uit, geeft eerliik
vakwerk te zien en neemt door haar persoonlijkheid jong en oud mee on
reis in de toneeldroom. Het vage sous-enten du, waaraan zoveel halTe
talenten zich op het toneel en de film plegen over te geven met een beroep
op de moderne speeltechmek, is een talent als Magda Janssens vrïemd
Haar hele doen en laten geeft te kennen dat zij er een afkeer ,,n„ hl?*
Haar gebaar, haar dictie, haar houding zijn recht op de man af helder en
zonder de vaagheid die voor gecompliceerdheid moet doorgaan ZB wil
met meer schijnen dan zij is, maar zij is dan ook heel wat, namelijk de
meest innemende actrice van ons vaderlands toneel, de vrouwèlikste vrouw
en de moederhjkste moeder. Welke rol zij ook speelt, haar toTeelleef jd
verwijst haar burgerlijke leeftijd naar het rijk der fabelen. Een75%ar0e
mevrouw Janssens aan de Amstel is een onloochenbaar feit een 73-jarae
Magda Janssens op de planken is vooralsnog onvoorstelbaar want talmt
en techniek gaan bij haar zo trouwhartig samen, dat deze eioenschamfen
die zij m enorme mate bezit, haar tot een altijd jeugdige en driftig leende
persoonlijkheid vormen, die geen leeftijd kent, tevenae
Onze gelukwens van vandaag vertolkt dan ook ons oprecht verlangen,
mevrouw Janssens nog dikwijls en nog vele jaren op het toneel te zien
bewonderd door een publiek dat heel veel van haar houdt.
