23 april 1949 Tien jaar grenscorrectie 23 april 1959
Tevreden bevolking zwijgt
||i uit angst en vrees voor het
einde van de correctie
m
Heim-ins-Reich met
practische verlokkingen
Verdeling van „welvaart" tijddinöen
FOUT VAN N.V.V.
O
DE
A
CARNAVALSMOORD
Men moet rekening houden met
wat de arbeiders zelf willen
commentaar
STANDARD
Rij'examen onder
hypnose
LI GAR
SIEMENS
door
MARTIN MO NS
ZATERDAG 18 APRIL 1959
PAGINA 5
Landelijk gedelegeerde voor
schipperszielzorg
Pastoor JV. Verschtire
benoemd
SLEDE-STOFZUIGER
DE HENRY DENNY
BEHOUDEN
(Wordt fitafrd)
Liturgische weekkalender
Tuddern en EI ten varen wel
iHiimiiiiinitmiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiitiiiw^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiii
llUIMIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllltMIIIIIIIIIIKIIIIIIIIlllllllllIIIIIIIIIIIIIHIIIIiiiiiiiiililllllllllllllHIIIIIIIHIIiiiiiiiiiiiiiiHIII
LANDDROST H. DASSEN
Tien jaar geleden om precies te
zijn op 23 april 1949 heerste
langs de langgerekte oost
grens van ons land een on-Nederland-
se militaire bedrijvigheid.
Van Bellingwolde tot Vaals toe
vonden op die dag kleine troepencon
centraties plaats. Gewapende eenhe
den van de Koninklijke Marechaussee,
uitgerust met legerwagens en tanks,
rukten op naar de Duitse grens. Klok
slag twaalf uur 's middags overschre
den zij de grens om de krachtens het
Protocol van Parijs aan Nederland
toegewezen grens-correctiegebieden
over te nemen.
Deze gebieden hielden overigens
weinig meer in dan een bescheiden
mogelijkheid tot het rechttrekken van
al te grillige grenslijnen. De totaal
achttien, bij Nederland ingelijfde ge
bieden leverden immers slechts een
Iandwinst op van amper 6300 ha.
Zestien van deze gebieden waren zelfs
zó klein, dat zij zonder meer aan het
territorium van verschillende Neder
landse grensgemeenten werden toe
gevoegd.
Met slechts twee gebieden: het 3400
inwoners tellende dorp Elten, groot
1800 hectaren en gelegen in de buurt
van de Gelderse gemeente Zevenaar,
alsmede de ter hoogte van Sittard ge
legen Duitse Zelfkant, zeven kerkdor
pen met plm. 6200 inwoners en een
oppervlakte van 4100 hectaren, was dit
niet het geval. Als twee aparte een
heden, drostambten genaamd, werden
zij bij Nederland gevoegd.
Beide drostambten heeft de tien
jaar Nederlands bestuur zichtbaar
goed gedaan. Zowel Elten, alsook de
dorpen van de Zelfkant zijn er uiter
lijk sterk op vooruitgegaan. De ar
moede van 1949, veroorzaakt door
jarenlange verwaarlozing en ernstige
oorlogsschade, heeft plaats gemaakt
voor duidelijke welvaart.
Het wegennet in 1949 verdiende
geen enkele weg in beide drostamb
ten het predicaat „goed" is gron
dig verbeterd; de woningbouw ont
wikkelde er zich bijzonder gunstig,
de verlichting van de dorpen werd
aanzienlijk uitgebreid en gemoderni
seerd, terwijl alle in de oorlog ver
woeste kerken, op die te Hoog-Elten
na, fraai zijn gerestaureerd. Een en
ander vergde hoge investeringen. Het
drostambt Elten, onder leiding van
de landdrost dr. A. Blaauboer, in
vesteerde in de aanleg van straten
en wegen meer dan zeven ton, in het
herstel van de kerken te Laag- en
Hoog-Elten vier ton en in de woning
bouw ruim 1.700.000. Het aantal wo
ningen nam hierdoor in Elten toe
met meer dan 160, t.w. 113 woning
wetwoningen en 50 premiewoningen.
radderen, het centrumdorp van de geannexeerde Zelfkant, ogenschijn-
JTjflT ^e^er^an(^se plaats... Het gebouw, rechts van de naamsaan-
jfJtï*tnf>was "voeger het Nederlands-Duitse grenskantoor. Thans doet
het dienst als politiekazerne. In de toekomst weer grenskantoor?
De uiterlijke welvaart van beide
drostambten is ook een afstraling van
de groeiende welvaart, waarin de be
volking van deze gebieden verkeert.
Zonder zich openlijk uit te spreken
voor Nederland of Duitsland de voor
lopige status van de grenscorrectiege-
bieden maakt de bevolking daarvoor
huiverig durven de bewoners van
de drostambten Elten en Tudderen wel
stellen, dat zij nooit eerder zo'n goede
tijd gekend hebben. Op de eerste plaats
geldt dit voor de middenstanders. De
winkels in Elten en in de dorpen van
Terwille van het landelijk karakter
van de doorgaans maar kleine dorpen
van de Zelfkant werd in het drost
ambt Tudderen, bestuurd door land
drost H. Dassen, geen woningwetbouw,
maar uitsluitend premiebouw toege
past. Niet minder dan vierhonderd pre
miewoningen kwamen hier sinds 1952
tot stand. De totale bouwkosten in de
Zelfkant beliepen rond 12 miljoen gul
den, terwijl de verbetering van het
wegennet een uitgave vergde van
1.170.000. Hierbij is de aanleg van de
nieuwe rijksweg Schinveld-Konings-
bosch, die de Zuid-Limburgse mijn
streek via de Zelfkant een rechtstreek
se verbinding met het nieuwe mijnge-
bied rond staatsmijn Beatrix te Her
kenbosch gegeven heeft, niet inbegre
pen.
Geheel vergeten zijn de dorpjes van de
Zelfkant de oorlog nog met. Deze graven
ie Ml Hen spreken duidelijke taal.
de Zelfkant floreren. Sinds de grens
correctie maken zij immers ook deel
uit van de goedkope zone, waar het
voor Duitse huisvrouwen voordelig win
kelen is. De stijging van het aantal
middenstandszaken (in de Zelfkant van
154 tot 277); het instellen van een
weekmarkt in Elten en de bijna groot
steedse verbouwingen van winkelpan
den in de beide voormalige Duitse ge
bieden spreekt duidelijke taal. Boven
dien nam het toeristisch verkeer er
zeer toe. Ook de arbeiders gaat het
goed. In de Zelfkant is de latente
werkloosheid van vóór de grenscorrec
tie geheel verdwenen. Negentig pro
cent van de beroepsbevolking (rond
2700 personen) heeft werk gevonden in
de Limburgse mijnstreek en onder
vindt dagelijks de voordelen van goede
sociale voorzieningen, van werkgele
genheid dichtbij huis en redelijke be
loningen, De arbeiders die in Duits
land werken profiteren bovendien nog
van de daar geldende hoge lonen.
In de Zelfkant is hun aantal vrij ge
ring (slechts 10 pet. van de beroeps
bevolking). maar in Elten is dit nog
altijd 44 pet. van de beroepsbevolking.
De overige 56 pet. hebben werk ge
vonden in een tweetal te Elten geves
tigde bedrijven (sinds 1946 is er een
Nederlandse papierfabriek en een tex
tielbedrijf opgericht), alsmede in in
dustriële ondernemingen te Arnhem,
Zevenaar en Doetinchem.
Zelfs de boeren en tuinders heb
ben in de drostambten Elten en Tud
deren geen reden meer tot klagen.
De eerste tijd na de grenscorrectie
hadden zij nog met moeilijkheden te
kampen (hun bedrijfsvoering lag
achter bij die van hun Nederlandse
collega's), maar thans is dit niet
meer het geval, te meer nu voor hen
de in Nederland bestaande veilplicht
niet langer geldt en zij hun produk-
ten rechtstreeks naar Duitsland kun
nen exporteren.
De door de grenscorrectie aanmer
kelijk gestegen welvaart heeft ove
rigens van de beide drostambten
geen echt Nederlands grondgebied
gemaakt, want er is nog veel, dat
aan hun vroegere afkomst herinnert.
De opschriften op de huizen zijn
Duits; op de scholen (2 in Elten en
9 in de Zelfkant) is Duits de voer
taal, al krijgen de kinderen ook Ne
derlandse les en het parochiële leven
is nog geheel op Duitsland georiën
teerd. Elten behoort tot het bisdom
Munster en de Zelfkant bij Aken.
De Duitse inwoners van Elten en
van de Zelfkant (resp. 70 pet. en 83
pet. van de bevolking) hebben hun
Duitse nationaliteit behouden. Dat le
vert voordelen op en nadelen. Tegen
over het nadeel van b.v. geen kies
recht, staat het voordeel; geen dienst
plicht; tegenover de afscheiding van
FU1? vroegere vaderland, staat het aan
trekkelijke prijsverschil tussen Duits
land en Nederland, Gevolg: het leven
is goedkoper en dat blijkt o.a. uit het
feit, dat autorijden ook voor minder-
draagkrachtigen mogelijk is. Dan ko-
™er) er nog. enkele andere voordelen:
ae A.O.W.-uitkering voor bejaarden en
LANDDROST Dr. A. BLAAUBOER
een tweetal sinds kort bestaande Duitse
regelingen uitsluitend bedoeld voor be
woners van de grenscorrectiegebieden.
Deze bewoners kunnen n.l., zo heeft
Nord-Rhein-Westfalen onlangs bepaald,
van de staat renteloze bouwvoorschot-
ten ontvangen tegen uitzonderlijk gun
stige aflossingsvoorwaarden. (de eer
ste dertig jaar een aflossing van
slechts 1 pet. per jaar!). Deze maat
regel heeft met name in de Zelfkant
de particuliere woningbouw aahmerke-
lijk gestimuleerd. In 1958 kwamen hier
niet minder dan .108 particuliere wo
ningen tot stand. De tweede maatregel
van Duitse zijde opent voor de bewo-
ne,r-?, Elten en de Zelfkant de mo
gelijkheid om hun kinderen gratis on
derwijs te laten volgen aan scholen in
Duitsland.
Beide maatregelen, waarvan de
bevolking van de grenscorrectiegebie
den handig profiteert, moeten gezien
worden in het kader van de meer
dan eens ondernomen pogingen om
deze gebieden terug te krijgen.
T°ch hebben deze „Heim-ins-
Reich -acties weinig weerklank ge
vonden. Dit wil niet zeggen, dat de
bevolking van de beide drostambten
geen vaderlandsliefde meer zou be
zitten. Het tegendeel is waar, maar
daarnaast is even waar de stelling
van dr. Blaauboer: .,dat voor velen
bij een eventuele volksstemming de
keuze tussen grotere materiële wel
vaart in het Nederlandse staatsver
band en vaderlandsliefde wel eens
moeilijk zou kunnen zijn."
De bevolking zwijgt overigens het
liefst. Ze is goed tevreden, maar tege
lijk een tikje achterdochtig. Immers
er doen hardnekkige geruchten de ron
de, als zou Nederland bereid zijn om
de nu tien jaar geleden geannexeerde
correctiegebieden aan Duitsland terug
te geven. Uiteraard wanneer de nodige
voorwaarden worden vervuld. Als zo
danig worden genoemd: financiële af
handeling van de oorlogsschade, terug
betaling van de door Nederland in de
geannexeerde gebieden geïnvesteerde
gelden en de verheffing van de door de
Zelfkant aangelegde rijksweg Schin-
veld-Koningsbosch tot exterritoriale
verkeersverbinding.
Of het zover komt? Tudderen en
Elten zwijgen. En zij wachten af.
COR BERTRAND.
Het Nederlandse Episcopaat heeft
pastoor W. M. C. Verschure te Rotter
dam benoemd tot zijn landelijk gede
legeerde voor de gehele schippersziel
zorg.
De eerste taak van pastoor Verschure
zal zijn de registratie van alle katho
lieke opvarenden bij Rijn- en binnen
vaart en in het onderzoeken van de
diverse problemen en behoeften, die er
ten aanzien van de zielzorg voor deze
bijzondere groep bestaan.
De bisschoppen hebben een gedele
geerde benoemd, omdat de zielzorg on
der de schippers landelijke coördinatie
behoeft. Bovendien is het duidelijk ge
worden, dat de sociale en culturele
zorg op katholieke grondslag landelijk
ciient te worden geleid.
i
(Van een medewerker)
p gevaar af vervelend te worden,
moeten we nog eens terugkomen
op de kwestie van het aandeel
van de werknemers in de toenemende
welvaart van ons land. We moeten
daarbij beginnen met op te merken,
dat het woord .welvaart" niet moet
worden misverstaan. Het wekt nl. zo
spoedig de indruk, dat we in Nederland
in een situatie zouden verkeren van de
man, die zoetjesaan in goede doen
raakt, en er dan niet meer op hoeft te
letten, op welke wijze hij zijn geld be
steedt.
We mogen echt niet gaan praten in
een soort potverteerdersstemming. We
zeggen dat. niet, omdat we zulk een ge
zindheid bij de leiders van onze vak
centrales aanwezig achten maar wel,
omdat we merken, dat er onder de ar
beiders langzamerhand deze stemming
groeit: we lezen van grote winsten in
de krant, we horen, dat er al maan
den overleg wordt gepleegd over de
verdeling van de ruimte in de nationale
economie en dus zal er binnenkort wel
op een of andere manier voor ons iets
uitrollen.
Men moet dan weten, dat er inder
daad overleg wordt gepleegd, dat, naar
het aanvankelijk schijnt, dit over leg
onder meer gaat over bet aandeel van
de arbeiders in het nationale inkomen.
Maar, let wel, daar gaat het ondermeer
over.
Uitgangspunt was indertijd do vraag,
op welke wijze de overheidsuitgaven,
bestaande in toeslagen op de huren en
in toeslagen op de melk, zouden kun
nen worden verlaagd. Dit uitgangspunt
voor een onderzoek vonden de arbei-
dersvakcentralen te eng. Zij hebben
geredeneerd, dat in 1956-1957 een be
stedingsbeperkingsprogramma is opge
zet en afgewerkt, dat tot doel had, de
nationale middelen weer in evenwicht
te brengen. Dat is gelukt, doordat aan
het bedrijfsleven beperking
werd opgelegd in de vorm van opschor
ting van de investeringsaftrek. Dit be
tekende, dat een deel van het geld.
dat anders bestemd zou zijn voor het
bouwen van nieuwe fabrieken, het aan
schaffen van nieuwe machines enz., nu
in de vorm van belasting, bij de over
heid terecht zou komen. De overheid
moest zich beperken, doordat voorgeno
men werken werden uitgesteld, subsi
dies niet werden toegekend, het anïb-
tenarencorps niet werd uitgebreid maar
werd ingekrompen waar dit maar enigs
zins kon, enz. Ook de consumen
ten moesten toen hun offer brengen,
voor de werknemers betekende dit
dat de premie voor de algemene ou
derdomswet, welke per 1 januari 1957
werd geheven, voor een groot deel werd
gecompenseerd, maar voor een ander
deel door de werknemers zelf moest
worden betaald. De prijzen vertoonden
aanvankelijk een stijging, waartegen
over geen loonsverhoging kwam te
staan, de huren werden met 25 pet.
verhoogd, maar dit werd niet goedge
maakt door een loonsverhoging, doch
door een huurtoeslag van 3.10 in de
eerste en 2,10 in de vijfde gemeente-
klasse.
Nu de nationale economie weer be
trekkelijk gezond is redeneerde
de overheid: nu moet ik eens kij
ken, op welke wijze mijn uitgaven, voor
zover die op het ogenblik feitelijk nog
een soort subsidie vormen aan een groot
deel van de bevolking, kunnen worden
verminderd. Verlaging van de subsi
die op melk, verlaging van de subsidie
op de woningwetwoningen. Op het ogen
blik is het immers zo. dat, ieder, die
in een woningwetwoning huist, eigenlijk
elke week een subsidie ontvangt van
5 a 7 per week. En bij elk slokje
melk wat we nemen, drinken we een
klein beetje subsidie van het Rijk. Af
schaffing van die subsidies betekent
derhalve melkprijsverhoging en huur
verhoging.
Nu hadden de vakcentrales er op zich
geen bezwaar tegen, dat we langza
merhand komen tot meer normale ver
houdingen, want in wezen is het toch
eigenlijk vreemd, dat de overheid aller
lei prijzen kunstmatig „laag" moet hou
den door middel van subsidies. Maar,
heeft men geredeneerd, wanneer er dan
mogelijkheden zijn om het nationale in
komen anders te verdelen, dan ligt het
toch voor de hand, dat nu het offer dat
destijds van de arbeiders werd ge
vraagd, eerst ongedaan wordt gemaakt.
De regering heeft de redelijkheid van
deze gedachte ingezien en is accoord
gegaan met, een onderzoek naar de ge
hele ontwikkeling van de nationale eco
nomie.
Alhoewel alle besprekingen in de com
missies en subcommissies, die met die
werk bezig zijn, een vertrouwelijk ka
rakter dragen, is voldoende naar bui- i
ten gekomen om te weten, dat er in
derdaad ruimte is en dat er menings
verschil is over de vraag op welke wijze
die ruimte ten goede moet komen aan
het overheidsbudget en aan de werk
nemers. Op zich is het helemaal niet
onlogisch, dat het N.V.V. steit, dat de
bestedingsbeperkende maatregelen
moeten worden teruggedraaid. Dat is
precies hetzelfde wat de K.A.B. en
het C.N.V. willen. We kunnen ons ook
nog voorstellen, dat, waar de beste
dingsbeperkende maatregelen een alge
meen karakter droegen, ook de pogin
gen om de zaak 1emg te draaien even
eens een beperkt algemeen karakter
moeten dragen.
Maar wel vinden we het onlogisch,
om over dat terugdraaien heen nu met
een eis tot algemene loonsverhoging te
komen, welke zonder enige twijfel ge
volgen zal hebben voor het prijspeil.
Zou het nu eigenlijk niet voor de hand
liggen, dat men op een rij ging zet
ten waaruit de bestedingsbeperkende
maatregelen bestonden en dat dan om
te beginnen die zaak wordt terugge
draaid. Dan komen we tot een volledige
restitutie van de A.O.W.-premie, het-
welke een inkomstenverb.oging van l1
pet betekent, een volledige verwerking
van de huurbijslag in de lonen met
de daaraan vastzittende doorwerking in
pensioengrondslagen enz. Het prijsni
veau vordert naar we menen te weten
geen aparte maatregelen ter compen
satie.
Als er dan nog ruimte is zou het het
meest voor de hand liggen, dat allereerst
aandacht wordt geschonken aan de men
sen, die het meest behoefte hebben aan
inkomstenverbetering. Dat het N.V.V.
daaraan voorbij ziet is wat we dit vak
verbond op het ogenblik kwalijk nemen.
Een algemene loonronde schuimt in één
keer alle ruimte af, geeft de beter-be-
taalden een nog grotere voorsprong op
de „minimumlijders", maar laat de
„minimumlijders" even zwaar delen
in de toenemende last van de prijs
stijging.
Even zwaar? Nee, zwaarder, omdat
zij minder loonsverhoging zouden krij
gen. De algemene ruimte zou naar on
ze smaak dan vooral moeten worden
aangewend ten behoeve van de min-
der-draagkrachtigen. Dat kan door het
aantal gemeenteklassen in te krimpen,
behoorlijke toeslagen te geven op de
uitkeringen krachtens de invaliditeits
wet, bestrijding van de structuur-werk
loosheid in onze probleemgebieden, ver
betering van de lonen der G.S.W.-wer-
kers enz. Blijft er dan nog in bepaalde
bedrijfstakken of ondernemingen spe-
lingsruimte, dan ligt het toch voor de
hand, dat. die ruimte ten goede komt
ook aan de werknemers.
We geven deze beschouwing na talloze
gesprekken met arbeiders, met plaatse
lijke kadermensen. Als het N.V.V. het
voorbeeld van de Partij van de Arbeid
eens zou volgen met een ideeënbus der j
democratie, dan twijfelen we geen se- j
conde aan de uitslag: een algemene j
loonronde zou door de arbeiders, mits
op voorwaarde, dat op een andere wijze
de ruimte aan hen ten goede zou ko
men, worden afgewezen.
Advertentie
licht gewicht -
grote zuigkracht I. I*rü|"
Een lid van de Labourfractie in
het Britse Lagerhuis, Marcus Lipton,
heeft besloten de minister van ver
keer, Watkinson, vragen te stellen
over mensen die onder hypnose rij
examen doen, aldus een bericht van
Reuter. Hij zal dit doen naar aanlei
ding van het geval van de 25-jarige
mevrouw Mary Priddoe uit Paignton
in Devonshire, die haar rijbewijs
haalde nadat zij een hypnotiseur had
bezocht.
De hypnotiseur in kwestie, Henry
Blithe, verklaarde dat hij mevrouw
Priddoe alleen zelfvertrouwen had
gegeven, omdat zij aan examenvrees
leed. Hij voegde hieraan toe, dat hij
al verscheidene mensen had geholpen
en nu bezig was aan een 'grammo
foonplaat met instructies voor hen
die hem niet persoonlijk konden be
zoeken.
Het Nederlandss schip, de Henry
Denny, die donderdag in een vliegende
storm ten zuiden van IJsland in grote
moeilijkheden kwam te verkeren en
ernstige schade opliep, is thans op eigen
kracht op weg naar Reykjavik. Het
wordt begeleid door het weerschip
India omdat de navigatie-instrumenten
niet in orde zijn.
zal ongeveer eind augustus, begin september geweest
zijn Dokter Scheers heeft het me in juli voorge
schreven toen, ehIk was wat overspannen toen,
inspecteur. Maar na een poosje zei hij dat ik er ver
der mee op moest houden en schreef hij mij een on
schuldiger middeltje voor. En toen heb ik het half
volle flesje weggezet."
„Kwamen er wel eens anderen in de badkamer dan
de leden van uw gezin?"
„Ja, dat wil zeggen, als we eens een enkele keer
mensen te eten hadden of een avondje gaven, knap
vond of niet, hij was de kantonrechter en ikik ben
de griffier. Het zou, gegeven onze verhouding, toch
hoogst onhoffelijk zijn geweest zo maar met de ande
ren mee te gaan zonder ook maar een poging in het
werk te stellen omom hem alsnog.... enfin, Ik was
toch wel de laatste, die mocht tonen dat het mij, zo
als u het uitdrukt, een opluchting was dat....Voelt u
dat niet aan?"
Natuurlijk, dat is me volkomen duidelijk. Nu nog
één vraag. Kunt u zich nog herinneren of dat flesje,
toen u het weggooide, nog even vol was als toen het
ten de gasten zich daar wat op. Het huis is erg ouder- werd weggezet? Ik meen, toen u ophield de medicijn
wets. d° enige vaste wastafel is in de badkamer." te gebruiken?"
-*- Srreenk fronst in pijnlijk nadenken
16
Smeenk knikt zwijgend.
.Maar waarom gooide u het dan nu pas weg? Waar
om wachtte u er zo lang mee? Vanmorgen om acht
dien TT hh'n de bakken»geleegd, u moet het dus na
dien hebben weggedaan. Waarom hebt u dat in uw
ice-!ilrn™eiv.S 70 bplaslende flesje niet dadelijk wegge
gooid. mijnheer Smeenk?"
-.Maar ikik wist immers niet eerder, dat het
belastend was?"
„U wist niet eerder
„Nee. nee." Smeenks mager gezicht trekt ze
nuwachtig. „Ziet u, ik had wel gehoord, dat Van den
Bronck vergiftigd was, maar waarmee, dat hoor-
'k eerst vanmorgen op het postkantoor. De rector
IZ fi diieVi En t0en T*leb ik rAadel«k gedacht, dat dat
flesje, dat flesjeIk.... Hij snikt gierend
„Toen dacht u er beter aan te doen dat flesiè maar
zo gauw mogelijk kwijt te raken. Dat was/op ziin
zachtst gezegd, heel dom van u. U als jurist had beter
moeten weten. Op deze wijze bemoeilijkt en vertroe
belt u mijn onderzoek Waar stond dat flesje''"
m de badkamer in het medicijnkastje."
„Was dat kastje op slot?"
„Nee."
„Dus iedereen kon er in komen?"
Smeenk knikt.
„Hoe lang heeft het daar gestaan?"
„Van de tijd, dat ik ophield het te gebruiken. Dat
„En heeft u, nadat u dat flesje wegborg, wel eens
een dinertje of een avondje gegeven?"
„Een paar keer."
„Wie waren de gasten?"
„Mijnheer Van den Bronck, de Bastiaansses, Jules
Louwerijsse, de notaris en zijn vrouw, rector De Stop-
pelaere, enfin, zo onze gehele kennissenkring."
„En al die mensen hadden dus toegang tot uw me
dicijnkastje? Voelt u nu niet, hoe dom u heeft ge
daan, mijnheer Smeenk? Misschien heeft u met dat
flesje wel een gewichtig bewijs voor uw onschuld ver
nietigd
De griffier knikt weer.
„Ikik was mezelf niet, inspecteur," zegt hij
zielig.
„Het is heel jammer, dat u zichzelf niet was. En
nu nog iets Naar u zelf ook toegeeft, is u na het
vertrek van hel overige gezelschap nog enige tijd bij
mijnheer Van den Bronck gebleven. Waarom?
„Ik wou bem overhalen toch mee te gaan".
„Wat bewoog u daartoe? De overledene was, die
de kleurloze
wenkbrauwen. „Ikik weet het waarlijk niet. Mis
schien dat mijn vrouw
„Is mevrouw nog hier?"
„Zij zou op mij wachten."
„Gaat het over dat flesje?" De kleine kropduif
wordt bijna heftig. „Wat een onzin, alsof dat ellendi-
ge flesje iets met de moord te maken heeft." Rad
zenuwachtig gaat ze verder en vertelt dat er natuur
lijk niet zoveel meer in zat, omdat zij op een avond i
Charlotte Bastiaanse, die zo over slapeloosheid i
klaagde, een beetje had gebracht.
..Nu ja," zegt ze verontschuldigend, „een heel 1
klein beetje maar. een paar tabletten net genoeg I
voor twee keer. En dan heb ik Ton. dat is mijn
broer, inspecteur, ook nog eens een dosis gegeven.
Dat was toen hij bij ons logeerde en zo'n vreselijke
kiespijn had. Weet je nog wel, Lou?"
„Of ik weet, dat jij met dat goedje aan het uit
delen bent geweest als Sint. Niklaas met pepernoten,
nee, dat weet ik niet. Als ik het geweten had...." Hij
NADRUK VERBODEN)
indruk krijg ik tenminste, nu juist geen beminnelijk maakt een onmachtige beweging.
mens. Het was eigenlijk een opluchting voor het he
le gezelschap, dat men hem kwijtraakte, nietwaar?"
„Zeker, zeker, tenminste wat de rest van het ge
zelschap betreft, maar u moet niet vergeten, mijn
verhouding tot hem was...."
„Naar ik gehoord heb verre van vriendschap
pelijk"
„U begrijpt me niet, inspecteur", de knokige vin
gers plukken weer nerveus aan de das. „U begrijpt
me niet. Onze persoonlijke verhouding heeft hier hoe
genaamd niets mee te maken. Of ik hem sympathiek
„Dan had je nog niets gedaan." denkt Pieter Per-
quin Hij zucht even. „Nu ziet u, mijnheer de griffier,
hoe jammer het is, dat u dat flesje hebt vernield en
weggegooid."
„Ja, ik heb nog zo gezegd...." Mevrouw Smeenk
hreekt plotseling af en kijkt met kollende schrikogen
van haar man naar Perquin.
„Ik dank u voor uw inlichtingen, mijnheer Smeenk,
dat is dan genoeg voor het ogenblik."
ZONDAG 19 april: .Je zondag na Pasen;
eigen Mis, Credo; Pref. v. Pasen: - wit.
MAANDAG: Mis v. zondag; Pref. v Pa=en'
wit.
DINSDAG: H Anselmus, bisschop, belijder,
kerkleraar: Mis In medio; Credo; Pref. v.
Pasen; wit.
WOENSDAG: H.H. Soter en Cajus, pausen
martelaren; Mis Si diligis; Pref. v. Pasen;
rood.
DONDERDAG: H. Georgius, martelaar;
eigen Mis; Pref. v. Pasen; rood.
VRIJDAG: H. Fidelis van Sigmaringen, mar
telaar; Mis Protexisti; Pref. v. Pasen;
rood Utrecht en Rotterdam: H. Egbert,
belijder; Mis Justus: 2 geb. H. Fidelis;
Pref. v. Pasen; wit.
ZATERDAG: H. Marcus, evangelist: eigen
Mis; 2 geb. v. Kruisdagen; Credo; Pref. v.
Pasen; rood.
ZONDAG 26 april: 4e zondag na Pasen;
eigen Mis: 2 geb. H.H. Cletus en Mar-
celtous; Credo; Pref. van-Passu; wit.
