Krappe zege
voor Raab
De TRAMRAILS voor de
Etalagewedstrijd in de zogenaamde
Democratische Sector van Berlijn
NIEUWS UIT KETHEL
Stadsnieuws
ALS RIDDER VAN BOORD
Hogere winst Molyn Co.
Slimme Peter en het gevonden geld
Actie tegen de
Bundeswehr"
Haags jochie met
dubbeltje op pad
achtuhb;
Mevr. Boudens-v. Heel
bij het R.K. Vrouwen
gilde
„Praatavond" voor
ouders van de a.s. Eerste
Communicantjes
Burgerlijke stand
En nu grasmaaien in
Velps buitenhuis
Vestiging verffabriek in Ned. Antillen
Ernstig ongeval bij
Hoogovens
KNVB afd. Rotterdam
ZONDAG: VISSEN
Werkloosheid in V.S.
in april gedaald
DONDERDAG 14 MEI 1959 PAGINA 11
„Met melk meer mans"
Een bronzen O.-Nassau
Drie gewonden in ziekenhuis
Yier jaar na de afsluiting van het
Oostenrijkse staatsverdrag zijn
de communisten uit het parle
ment van Wenen weggevaagd. Bij de
j'erkiezingen die op 13 mei 1956, dus be
trekkelijk kort na de aftocht van de
Russische troepen, in Oostenrijk wer
den gehouden, was het aantal commu
nistische zetels al teruggelopen van 4
PP 3. In de prognoses voor de ver
kiezingen van jl. zondag heette het al
gemeen, dat Koplenig c.s. blij moch
ten zijn, als zij dat drietal zetels kon-
Ppn behouden. Men was voorzichtig en
hield er rekening mee, dat de com-
hiunisten over enkele traditionele bol
werken beschikken, zoals Wiener Neu-
stadt en Floridsdorf, die in het ver
fden altjjd wel goed z\jn geweest voor
twee of drie communistische parle
mentszetels. Daar komt nog bij, dat er
ue laatste tijd van de zijde van de
communistische landen pogingen zijn
ondernomen om Oostenrijk te intimide
ren. Tsjechoslowakije heeft b.v. on-
Jangs nog veel misbaar gemaakt over
een bijeenkomst van Sudeten-Duitsers,
die volgens Praag een herleving van het
Oostenrijks nationaal-socialisme zou
betekenen. Maar de kiezers zijn moe
diger geweest dan de politieke profe
ten en in het nieuwe Oostenrijkse par
lement zal geen enkele communist te
rugkeren. Ook- bij de provinciale ver
kiezingen in Salzburg en Neder-Oosten-
rijk kregen de aanhangers van Mos
kou geen voet aan de grond. Dat is
een verheugende
ontwikkeling en te-
Din-rrwi, vens een nieuwe
BUITENLANDSE bevestiging van de
stelling, dat er
KRONIFK van het commu-
WIVCIN nisme in Centraal-
J en Oost-Europa
bitter weinig over
blijft, zodra de Russische troepen er
met meer zijn om het met hun bajonet-
xeh t omheinen.
Net als in 1956 zijn ook ditmaal
be Oostenrijkse verkiezingen ver
vroegd gehouden. Beide keren hebben
spanningen binnen de regeringscoali
tie ertoe geleid, dat aan de vierjarige
Zittingsduur vhn het parlement onver
hoeds een einde werd gemaakt. Beide
keren ging het geschil aan de opper
vlakte ook over de te volgen nationa-
hsatie-politiek. In 1956 over de snelheid,
waarmee er genationaliseerd moest wor
den en ditmaal over de snelheid, waar
mee er* gedenationaliseerd,„gerepri-
vatisiert", moest worden. Onnodig te
peggen, dat de socialisten in 195.6 kam
pioenen van de haast waren en ditmaal-
van de traagheid. Maar bij- de crisis van
bit jaar liggen de eigenlijke, oorzaken
toch dieper.
Sinds het einde van de oorlog is de
Oostenrijkse wetgeving niét zozeer het
Produkt van een stemming in het par
lement, als van een collectief overleg
tussen de beide grote partijen, de Oos
tenrijkse Volkspartij (OeVP) en de
Oostenrijkse Socialistische Partij
tbPOe). Alle regeringsbesluiten moes
ten door de ministerraad eenstemmig
worden goedgekeurd, hetgeen aanlei
ding is geworden tot een bijzopder in
gewikkelde koehandel. Kanselier Raab
Jul van deze dwingende afspraken af:
ftij wenst de regel van, de eépstemmig-
JjSid te beperken tot de buitenlandse po-
ytiek, de valuta-beheersing en de de»
Iehsie.
De socialisten zijn de verkiezings
campagne met veel élan begon
nen. ZÜ beschuldigden Raab. en
zÜn minister van financiën, Kamitz, er-
Van, dat zij er op uit waren de „alleen
heerschappij" in Oostenrijk te veroveren
en de sprekers op socialistische ver
gaderingen namen veelal, het mid
del te baat om het tijdperk van hel
Vaderlandse Front van Dollfüss en
?chusschnigg als een schrikbeeld voor
het geestesoog van hun toehoorders te
Vertonen. De socialisten vroegen het
kiezersvolk „het evenwicht" te herstel-
Jeu en zy gaven in privé-gesprekken
blijk van hun vertrouwen de grootste
Party van Oostenryk te worden.
Dat vertrouwen is gaandeweg afge
nomen. Vooral de kiezers van beneden
be vyftig toonden weinig interesse voor
ba pronkstukken uit de socialistische
gruwelkamer. Partyleider Pjttermann
wist zich door een soort paleisrevolu-
ïIei te bevrijden van de „alte Kamp-
t?r", maar tegeiykertyd verloren de so
cialistische gelederen aan glans en
roem doordat vele ouderen met een
grote reputatie, zoals de minister van
binnenlandse zaken Oskar Helmer, de
vakbondsleider Johann Bohm, Karl
«laisel, Marianne Pollak en anderen
~'oh niet herkiesbaar stelden. En tot
bvermaat van ramp slaagde bondskan
selier Raab, die tevens leider van de
SjeVP jS) erin juist tydens de verkie-
l'hfjscampagne het rapport van een re
geringscommissie in de kranten te
prijgen, dat voor de socialisten niet
aangenaam is. Die commissie heeft
Zlch nl. verdiept in de bedrijfsvoering
van de VOeEST. Dit grote ijzer- en
ftaalcomplex in Linz is dé voormalige
ftsrman Göring-Werke. Na de oorlog
Js deze fabriek genationaliseerd en als
?odanig ressorteert zij onder de socia-
hstische minister Waldbrunner. Uit het
Rapport van de commissie bleek, dat
op de bedryfsvoering nogal het een
CC ander valt aan te merken. Raab
was zo verstandig het accent niet zo-
?e?r te leggen op de verantwoordelijk-
heid van de socialistische minister als
Cel. op de grote nadelen, die aan het
nationaliseren überhaupt zijn verbon-
ben.
BRANDENBURGER TOR
Precies over de tramrails enkele tientallen meters
ten westen van de Brandenburger Tor loopt de
grens van de beide delen van Berlijn. Maar voor
men deze onopvallende demarcatielijn bereikt heeft,
wordt men gewaarschuwd door kolossale borden met
opschriften als „You are leaving the British Sector" en
„Achtung! Sie verlassen jetzt West-Berlin". Als men
per auto Oost-Berlijn binnenrijdt, wordt men aange
houden door de in donkergroene uniformen geklede
politie, die een kort onderzoek instelt naar de identiteit
van de inzittenden en naar eventuele bagage. Maar de
voetganger kan over het algemeen ongehinderd pas
seren. Slechts nu en dan worden wandelaars aangehou
den. Toen wij in gezelschap van een aantal andere
Nederlandse journalisten dezer dagen op dit punt de
Sovjet-sector binnengingen, keurde de politie ons geen
blik waardig, ofschoon het de agénten onmiddellijk dui
delijk moet zijn geweest dat wij een groep Westerse
buitenlanders waren. Aan de andere kant van de Bran
denburger Tor hebben wij op de Pariser Platz, zo ge
noemd naar de vroegere Franse ambassade die nu een
gapende ruïne is, van de Oostberlijnse bewaker van de
Brandenburger Tor een met politieke opmerkingen
doorspekte uiteenzetting gekregen over de jongste his
torie van het beroemde bouwwerk. Onze gids vertelde,
hoe het 65 meter brede en 11 meter diepe monument,
dat op het einde van de 18e eeuw door de beroemde
Langhans werd gebouwd, tussen 1956 en 1958 weer ge
heel in de oude staat werd hersteld, en hoe men in
oktober vorig jaar een getrouwe kopie van de vermaarde
Quadriga op de poort heeft gezet. Deze bronzen groep,
voorstellende een door vier paarden getrokken zege
koets, staat opgesteld in de richting van het oosten,
zoals dat sinds meer dan honderd jaar het geval is ge
weest, maar, in tegenstelling tot wat ons door de gids
verteld werd, heeft de groep aanvankelijk niet in deze
richting gestaan. Tot de Fransen in 1807 de Quadriga
wegvoerden, keken de paarden naar het westen, maar
toen. de beelden in 1814 werden teruggegeven, moesten
de vurige rossen de andere kant op galopperen.
Gedurende de eerste jaren na de oorlog stond boven
op de Brandenburger Tor een lange mast met de rode
vlag, maar tot voldoening van de meeste Berlijners is
dit aanstootgevende symbool van de Russische over
heersing nu dan eindelijk weer vervangen door de ver-
De Brandenburger Tor met onmiddellijk daarachter de
Pariser Platz. Sinds eind vorig ]aar staat de beroemde Qua
driga weer op het monument, dat in de eerste na-oorlogse
jaren getooid was met een grote rode vlagTussen de eerste
twee zuilen links ziet men een gedeelte van de ruïne van
de vroegere Franse ambassade.
trouwde Quadriga, al is die Quadriga niet langer getooid
met een Duitse adelaar en een IJzeren Kruis.
Öe in wezen katholieke OeVP
heeft er misschien wat al te veel
op vertrouwd, dat de socialisten
Zlehzéif wel zouden verslaan. Zij ging
Cr van uit, dat de Oostenrijkers thans
®®n ongekende welvaart genieten en dat
uit dien hoofde afkerig van experi
menten zouden zpn. In de verkiezings
propaganda van de OeVP werd er der
halve de nadruk op gelegd, dat de
jtiezers in 1956, toen de OeVP acht ze
tels op de SPOe kwam vóór te liggen,
-jtirna hebben gestemd en dat zij het
ueze keer maar weer precies zo moesten
?0en. In politieke kringen te Wenen werd
(61 enigszins betwijfeld, of de OeVP
'n staat zou zön haar hele voorsprong
CC de SPOe te handhaven, maar men
C^ende toch, dat het als een paal boven
C'ater stond, dat de huidige bondskan
selier ook weer met de formatie van
e nieuwe regering zou worden belast.
Inderdaad is de OeVP opnieuw als
?«rkste partij in Oostenrijk uit de bus
Jpkomeu, maar haar voorsprong op de
°°cialisten bedraagt nu nog maar een
CPkele zetel. De OeVP neemt in het
9ieuwe parlement 79 van de 165 zetels
en de socialisten 78. Voor Raab zyn
Qeze verkiezingen dus met récht een
■narrow escape" geweest.
°e resterende 8 zetels worden.inge
nomen door de Oostenrykse Vrijhelds-
l®rtij (FPOe), een reservoir van aller-
'y extreem-rechtse ontevredenen, in-
'-'usief ex-nazi's. Een winst van twee
eteis voor deze party is zeker niet on
belangrijk, maar het peil van de voor-
orl°gse „grossdeutsche Partei" heeft
pV nog niet behaald, laat staan haar.
i'Sen record van 14 zetels, waarmee zij
1949 als „Wahlgemeinschaft der
tmabhangigen" is gestart. De beide
J.r°te partyen hebben vóór de verkle
tsen toegezegd, dat zy zo, mogelijk
"Pnieuw een coalitie zullen aangaan. Er
's echter de laatste weken veel gezégd
bh gedaan, wat de potentiële regerings
partners uiteen heelt gedreven. Van de
Y1."gelijkheid of onmogelijkheid, om de
?lQof tussen OeVP SPOe alsnog
^dichten hangt de rol af,: die de
k .De in de komende tijd i te spelen
krUgt.
Hier; in het hart van de oude stad
wórdt men zich* de verscheurdheid van
Berlijn pijnlijk bewust, en we hebben
ons op deze historische plek dan ook
door 'n Wést-Berlijner het een en ander
laten vertellen over de praktische con
sequentiesvan de verdeling van de
vroegere Duitse hoofdstad in een com
munistisch en een Westers gebied. In
de eerste maanden na de capitulatie
stond de .hele s.tad nog onder Russisch
bestuur, maar in1 juli 1945 hadden de
Westerse geallieerden die sectoren be
trokken die hun. reeds een jaar tevo
ren op een conferentie in Londen wa
ren toegezegd. Gedurende ongeveer
drie jaar werd Berlijn bestuurd door
de Grote Vier, maar in 1948 weigerden
de Russen nog langer mee te doen aan
het overleg in de Geallieerde Controle-
raad. Het Duitse gemeentebestuur, dat
in Oost-Beriyn zetelde, kwam in com
munistische handen, zodat men in
West-Beriyn besloot een éigen gemeen
tebestuur, de zogenaamde Senaat, in
te stellen. Deze Senaat is nu gevestigd
in het vroegere stadhuis van het stads
deel Schöneberg, en hier werkt ook de
moedige „regerende burgemeester"
Willy Brandt, de man die door de hele
vrye wereld gezien wordt als het le
vend symbool van het vrye Berlijn, dat
tot iedere prys vrij wil blüven.
Sinds 1948, het jaar waarin de
blokkade begon die tot 12 mei 1949
geduurd heeft, bestaat er op vele ge
bieden een volkomen scheiding tus
sen de twee stadsdelen. West-Berlpn
heeft sinds de blokkade een eigen wa
ter-, gas- en elektriciteitsvoorziening.
Voor de stroomlevering aan de vrye
stad moest een geheel nieuwe cen
trale gebouwd worden, het „Kraft-
werk Ernst Reuter", genoemd naar
een van Brandts beroemde voorgan
gers, die enige jaren geleden is over
leden. De West-Berlijnse trams en
bussen mogen niet verder ryden dan
tot de sectorgrens, alleen de onder
grondse, de U-Bahn, en de op viaduc
ten en hoge dammen gebouwde S-
Bahn verbinden nog oost en west.
Merkwaardigerwijs is het hele S-
Bahn net in handen van de Oost-Ber-
Hjnse autoriteiten.
Sinds mei 1952 hebben de Oost-Ber-
lijners ook alle telefoonverbindingen
verbroken tussen de beide stadsdelen,
zodat men nu vanuit de westelijke sec
toren niet meer naar bewoners van de
Sovjet-sector kan bellen. Als een West-
Berlijner iemand wil opbellen die in
het andere deel van de stad woont,
gaat hij naar de dichtstbijzijnde tele
fooncel aan de overkant van de sector
grens. Voor deze West-Berlijners is het
een schrale troost dat de Oost-Berlijn-
se autoriteiten zelf ook vaak last heb
ben van hun drastische maatregel van
zeven jaar geleden. Als premier Grote-
wohl namelijk de West-Berlijnse pers
wil oproepen voor een plotselinge pers
conferentie, moet hij een ambtenaar
naar de overkant sturen om de redac
ties op te bellen.
In Oost-Beriyn mogen geen Westerse
kranten verkocht worden, en in de tal-
rü'ke boekenstalletjes ziet men slechts
communistische bladen. (Als represail
le hebben de West-Berlijnse autoritei
ten de verkoop van Oost-Beriynse bla
den in het vrije stadsdeel verboden).
Een avondopname van de Stalin Allee, de modelstraat van Oost-Berlijn, met
gebouwen in typisch Russische architectuur. De straat is aangelegd naar het
voorbeeld van de grote boulevards in Moskou en Leningrad. Achter de moderne
huizenblokken liggen aan weerszijden van de straat wijken waarin men nog
vrijwel slechts ruïnes ziet.
O p de Pariser Platz hebben we de
ruïne gezien van het eens wereld
beroemde hotel Adlon. (In plaats
van naar Adlon gaan die bezoekers
aan Berlijn die niet op een mark hoe
ven te kijken hu naar het nieuwe luxu
euze Hilton Hotel in de Britse sector,
waar men appartementen kan huren
voor 235 mark per nacht!).
By de Pariser Platz begint de boule
vard die eens de trots was van Ber
lijn: Unter den Linden. De oude linde
bomen, die indertyd door Hitier wer
den opgeruimd, zyn vervangen door
een nieuwe aanplant, maar al staat de
beplanting van deze' avenue nu weer
vol in het blad, die sfeer is allesbehal
ve fleurig. Wanneer men wandelt in de
richting van de Marx-Engels Platz, de
vroegere Lustgarten, ziet men aan de
rechterhand het kolossale gebouwen
complex van de Russische ambassade,
terwijl men links de kantoren ziet van
de Oost-Duitse communistische jeugd
beweging, de zogenaamde Freie Deut
sche Jugeïld. In de etalages, van dit
gebouw liggen de blauwe hemden die
de leden van de F.D.J. plegen te dra
gen en die zy hier kunnen bestellen.
We hebben ook een kükje genomen
op de Stalin Allee, die van de Alexan
der Platz in zuid-oosteiyke richting
loopt. Van deze boulevard hebben de
communistische autoriteiten een mo
delstraat gemaakt in Russische archi
tectuur, naar het voorbeeld van de
nieuwe grote wegen in Moskou en Le
ningrad. De warenhuizen en winkels
aan de Stalin Allee ressorteren voor het
grootste deel onder de Oost-Duitse
communistische centrale die zich de
Handelsorganisation noemt. (Men
spreekt over het algemeen kortweg
van de H.O.). Die middenstanders die
zich niet by de H.O. of soortgeiyke
staatsorganisaties hebben willen aan
sluiten, zo werd ons verteld, worden
onder grote druk gezet. Zij worden door
de staatsgroothandel het laatst en het
slechtst bediend, en zy krijgen geen
vergunning voor het laten verrichten
van herstel- of verbouwingswerkzaam
heden.
Ter gelegenheid van de eerste mei is
er dezer dagen een etalagewedstrijd ge
organiseerd voor de Oost-Berlpnse za
ken. Achter alle ruiten van de Oost-Ber-
lijnse winkels en zelfs achter de ramen
van de restaurants hebben we in witte
letters op rode linten of kartonnen bor
den de bekende communistische leuzen
Selezen, als „Proletariërs van alle
anden verenigt u", „Voor een vrfj en
gedemilitariseerd Berlijn" etc. Enige
lieden met wat meer fantasie hadden
grote portretten neergezet van de Oost-
Duitse leiders Ulbricht, Grotewohl en
Pieck. Er stonden geen namen onder
deze foto's. De fysionomieën zijn de
Oost-Berlijners maar al te goed bekend.
Wy hebben in de Friedrichstrasse
een blik geworpen in een speciale
tentoonstelling, die de titel droeg „Al
ler Welt Feind". Met die vijand van
de hele wereld bleek, volgens een
verklarend opschrift bij de ingang,
bedoeld te zijn: „De herrijzing van het
Duitse militairisme, een bedreiging
voor de vrede en voor de vredelie
vende volkeren van Europa". De ten
toonstelling, die natuurlijk stilzwijgend
voorby ging aan het bestaan van het
Oost-Duitse „volksleger", probeerde
stemming te maken tegen de nieuwe
West-Duitse strijdkrachten, de „Bun-
Mevrouw Boudens-van Heel sprak in de
zaal van de St.-Martinuskerk te Kethel
voor de afdeling Nieuwland-Kethel van
het r.-k. Vrouwengilde. Haar onderwerp
was „De Mariaverering". Zij vond haar
onderwerp zeer moeilijk, gezien de gere
serveerde houding van de Kerk t.o.v. de
overdreven devoties tot de Moeder Gods
bp de hedendaagse Mariaverering.
En zie. juist nu en ondanks deze gere
serveerdheid. om er bij de andersden
kende Christenen een tendens naar voren,
die wijst op een grotere aandacht voor
de vroeger door hen bewust verwaarloos
de Moeder van de Verlosser.
We zien in deze tijd dat in heel veel pa
rochies de Marialoven sterk worden ver
minderd en zelfs afgeschaft, hetgeen
spreekster een groot verlies vond. De aan
wezige dams waren dit volkomen met
haar eens. Gelukkig zijn er in deze kei
harde, zakelijke tijd nog heel wat jongelui,
die zich het liefst verloven en de ringen
wisselen op een Mariadag. Ook de specia
le opdracht na de huweiyksmis aan Moe
der Maria, wordt door de meesteb ruids-
paren ln ere gehouden. Mevr. Boudens
raadt de a.s. kath. huwelijkskandidaten
aan: „Koopt zelf je kruisbeeld en je Ma
riabeeld en eventuele andere devotie
artikelen. Wacht niet af. wat je op dit ge
bied van familieleden of kennissen pre
sent krijgt. Er is zoveel rommel in de han
del". Spreekster vond het jammer, dat
een speciale zegening van de Kerk voor
moeders die in verwachting zijn, geheel
in onbruik was geraakt. Vee wordt geze
gend. voertuigen en wat niet al worden
gezegend. Waarom a.s. moeders niet?
Maar dan in het Nederlands.
Zij declameerde het gedicht van A. avn
Duinkerken „Maria bij haar nicht Elisa
beth", gemaakt voor een moeder, die be
vreesd was voor haar a.s. bevalling. De
moderne bedevaarten hadden ook niet vee!
waarde meer in haar ogen. Een luxueuse
reis, dikwerf naar een plaats op een
streng zakelijke basis. Gelukkig de eenvou
digen van harte, die dit. niet zien en er
zich niet aan ergeren. Om te bewijzen, dat
de Mariaverering niet alleen beoefend
wordt door vrouwen en kleine kinderen,
wees zij op het vertrouwen op de Moeder
Gods van straaljagerpiloten en op het ge
dicht van de niet-katholiek. de bekende
schrijver „Den Doolaard", die het ge
dicht maakte „O.L. Vrouw van de goede
duik". Ontstaan in de angstige onderdui-
kerstijd tijdens de bezetting. Tot slot las
zij het verhaal van „De kleine monnik"
uit het boekje „Oude Sproke", van Alb
Steenhoff-Smulders. Deze laatste schrijf
ster is de oprichtster van het Vrouwen
gilde. Tot besluit zongen alle aanwezige
dames het lied „God groet U zui'vre bloe-
me". Daar de presidente, mevr. Mool-
huyzen. afwezig was, sprak mevr. Kust-
ner-Roovers het openings- en dankwoord
Qua opkomst was deze een groot succes.
Praktisch alle ouders van de E.C. waren
aanwezig. Pastoor M. Wuyster. opende
met als thema: „Iedere tijd heeft iets
eigens. Wij hebben het recht, ons zelf te
zijn. Ónze ouders en voorouders hadden
het'recht hun blijde huiselijke en kerke
lijke feesten te beleven op hun manier.
Maar dan hebben de ouders van nu ook
het recht om hierover een andere opvattin
te hebben. We moeten niet achteruit, maar
vooruit kijken, in onze nieuwe tijd".
Hierna sprak mej. van Noortwijk uit
Leiden over de voorbereiding van de eer
ste communicant door de ouders en de
manier, waarop de familieleden rond de
deswehr". We zagen een fotomontage,
waarop Adenauer en Hitier naast el
kaar stonden en we mochten een kop
telefoon op het hoofd zetten, die ons in
staat stelde de Bondskanselier te ho
ren spreken over de noodzaak van de
Westduitse herbewapening. Deze pas
sage werd gevolgd door een ge-
deelte van een rede van de Fiihrer,
waarin de militaire kracht van het
Rerde Rpk werd verheeriykt. Ook de
K.'iti'iolieke en Evangelische geeste-
lpkheid moest het ontgelden, In een
stand die het opschrift droeg: „Agi-
tators in priestergewaad". Natuur
lek kwamen we op de tentoonstelling
het portret van Generaal Speidel te
gen, alsmede caricaturen van de mi
nisters Von Brentano en Lemmer.
Wy hebben na deze vluchtige kennis
making met Oost-Beriyn, de Duitse
toonkamer van het communisme de
terugreis naar de vryheid gemaakt
met de S-Bahn. Vóór de trein uit het
laatste station van Oost-Beriyn vertrok,
hoorden we een stationsbeambte roe-
Pem nU verlaat de Democratische sec
tor!"
HANS BRONKHORST
feesteling deze plechtige gebeurtenis moe
ten beleven. Uiteraard bleven het wenken
ln de goede richting Iedere vader en moe
der kunnen naar believen en omstandig
heden deze raadgevingen wijzigen.
Na de pauze was er een pittige discus
sie over hetgeen gehoord was. Nieuwe
ideeën worden dikwijls ln pijn en smart
geboren en aanvaard. Achter in de zaal
was een uitgebreide stand van religieu
ze artikelen in de sfeer van de E.H. Com
munie.
GEBCREN: Roelof z. v. R. Ottens en E.
van Mastrigt. Petrus W. M. z. v. M. G.
R. van Hassel en J. J. Lam. Richard P.
z. v. J. H. M. Koirb en E. G. M. Boks; Jan
P. z. v. P van Steends en L. P. van den
Berg; Pieter W., z. v. A. Gouidriaan en
M. Pors. Jelle z. v. J. C. Roodenburg en
T. Faber. Janna W. d. v. P. Kuiper en G.
C. Rigters. Pieter z. v. A. D. Schippers
en W. Neus.
OVERLEDEN E. van der Raaf, 81 jr.
wed. van C. van Wijngaarde.
De Haagse politie heeft zich ontfermd
over een 13-jarig jongetje, dat nog al wat
aspiraties had, maar wie het aan geld
ontbrak- Om zich wat „bedryfskapitaal"
te verschaffen, nam het ventje een fles
melk weg, welke hp leeg dronk en daar
na bij een melkboer inleverde, die hem
daarvoor 20 cent statiegeld gaf.
Hij kocht toen een perronkaartje en
stapte in de trein naar Rotterdam, toen
hij de conducteur zag aankomen om <je
kaartjes te knippen zocht hij een veilige
schuilplaats op het toilet. In de Maasstad
aangekomen, wist hij onopgemerkt het
station te verlaten en ging zijn geluk met
zakkenrollerij proberen Hij had echter
geen succes en keerde als lifter naar Den
Haag terug. De volgende dag begaf hij
zich voor het andere dubbeltje op de zelfde
wijze naar Rotterdam, waar hij besloot in
de Bijenkorf te gaan opereren. Het geluk
was niet met hem en hij werd gegrepen,
de Haagse politie heeft reeds vroeger twee
keer met hem te doen gehad voor zak
kenrollerij.
Tijdens een gisteren in het hoofdkan
toor van de Kon. Rotterdamsche Lloyd,
aan de Veerhaven te Rotterdam gehouden
afscheidsreceptie ter ere van de heer J. G.
van Eersel, hoofdwerktuigkundige van de
„Willem Ruys", die na ruim 40 jaren in
dienst van de Lloyd gevaren te hebben,
nu met pensioen zal gaan, kwam de bur
gemeester van Rotterdam, mr. G. E. van
Walsum, hem namens de minister
van Verkeer en Waterstaat meedelen, dat
hij door de Koningin was benoemd tot rid
der in de orde van Oranje Nassau. Alvo
rens de heer Van Eersel de bij de hem
verleende onderscheiding behorende ver
sierselen op de borst te spelden, hield de
burgemeester een toespraak, waarin hij
de verdiensten van de gedecoreerde niet
alleen op technisch, maar ook op sociaal
terrein, memoreerde en tevens in herinne
ring bracht, dat deze voor zijn activiteiten
in de oorlogsjaren indertijd reeds het
Kruis van Verdienste mocht ontvangen.
Namens de directie van de Lloyd sprak
de heer ir D T Ruys die allereerst de
burgemeester bedankte voor diens per
soonlijke aanwezigheid, waaruit im-
De Koninklijke Lak- Vernis- en Verf
fabriek Molyn en Co N.V. te Rotterdam
heeft over 1958 blijkens het verslag een
voordelig saldo exploitatierekening (na
reservering voor belastingen) behaald
van 706.656 (v.j. 631.482). Andere ba
ten beliepen 54.346 38.415). Na af
schrijvingen ad ƒ346.593 320.500) res
teert als voordelig saldo van 414.409
349.397). Voorgesteld wordt, zoals ge
meld. een dividend van 20 pet. (waarvan
10 pet. naar keuze tn aandelen resp. on
deraandelen) over het in 1958 door her
kapitalisatie van 574.000 tot f 861.000
verhoogde kapitaal Over 1957 werd 15
pet. uitgekeerd alsmede 12% pet. i.v.m. de
herkapitaÜ6atie.
De totale omzet verschilde naar volume
en bedrag slechts weinig van die over
1957. Geoordeeld naar de samenstelling,
was zij beter. In binnen, en buitenland
nam de concurrentie scherpere vormen
aan. De vennootschap wist evenwel haar
positie volledig te handhaven.
In 1958 werd een plan ln studie geno
men. om samen met een andere Neder
landse verffabriek die evenals Molyn en
Co regelmatig belangrijke export heeft
naar de Nederlandse Antillen, in dit ge
bied een verffabriek op te richten. Deze
plannen, waarin ook de belangrijkste
handelshuizen ter plaatse werden be
trokken, kwamen In 1959 tot afronding.
De concessie werd deeer dagen door ue
Antilliaanse overheid verleend. Verwacht
mag worden, dat deze gemeenschappelijke
plannen ln 1959 volledig tot uitvoering
zullen komen. Indien alles volgens sche
ma verloopt zal de fabriek over eep laar
in bedriif kunnen zijn.
Voorts werden besprekingen gevoerd
met enige buitenlandse fabrieken waar
bij in principe overeengekomen werd
dat zij bepaalde produkten van Molyn
en Co in licentie zullen gaan vervaardi
gen.
Het gunstige resultaat over 1958 ont
stond in hoofdzaak door het wegvallen
van bijzondere kosten die in 1957 voor
de nieuwe bouw die in 1959 gereed zal
komen werden gemaakt. Deze vergroting
van produktie. en opslagruimte wordt uit
eigen middelen gefinancierd.
Per uit. 1958 was de orderportefeuille
behoorlijk van opdrachten vooralen.
mers het medeleven van de eerste burger
der stad met het Rotterdamse bedrijfs
leven spreekt Hierna richtte de heer
Ruys enige hartelijke en waarderende
woorden tot de heer Van Eersel en bood
hem voor de grasgazon= van zijn nieuwe
buitenhuis in Velp waar hij zich nu gaat
vestigen ten afscheid een grasmachine
aan. „Natuurlijk voor een werktuigkundige
één met een moter aldus de heer Ruys
zij het dan niet één met 64 cilinders,
zoals de „Willem Ruys" maar toch wél
met een elektrisch draadje".
Op de morgen van dezelfde dag werd
aan de Lloydkade nog een koninklijke on
derscheiding uitgereikt, nl. aan de heer G.
van der Linden, magazijnbediende die op
deze dag zijn 40-jarig jubileum vierde en
begiftigd werd met de medaille in brons,
verbonden aan de orde van Oranje Nas-
(Van onze correspondent)
Woensdagmiddag heeft zich bij de
Hoogovens een ongeval voorgedaan,
waarbij drie personen werden gewond,
van wie één ernstig. De slachtoffers
moesten naar het Rode Kruisziekenhuis
in Beverwijk worden overgebracht.
Om ongeveer vier uur was men by de
ookesovenbatterij bezig met montage-
werkzaamheden aan een machine. Door
nog niet opgehelderde oorzaak is deze
machine ven het rij bordes gekanteld en
op het drie meter lager gelegen blus-
spoor terecht gekomen. De baas van de
werktuigkundige afdeling de heer P. J.
van Loon uit Beverwijk liep inwendige
kwetsuren en een gebroken an.: op; de
electromonteur W. van Zanten, eveneens
uit Beverwijk, kreeg een bekkenbreuk
en de arbeider F. van de Acker uit
Heemskerk Mep een hersenschudding en
schaafwonden op.
In de KNVB afdeling Rotterdam staan
voor het Pinksterweekend de volgende
wedstrijden op het programma:
le klasse A: Demos—Puttershoek; St.-
LodewijkBelvedère (wordt zaterdag ge
speeld).
le klasse B: TOGB—Eureka.
le klasse C: Beslissingswedstrijd Dille-
tantDZB.
2e klasse A: RET—WCR; beslissings
wedstrijd FIOSNRC.
3e klasse A: OHVV—Smeetsland; TSB
Postef; BlijdorpOML; DESV Acti-
vitas (terrein Aeolus); Boezemkwartier
Delta (wordt zaterdag gespeeld).
3e klasse B: BCRSVO (wordt zaterdag
gespeeld).
Hoewel het visselzoen eigenlijk maandag
1 juni a.s. zal aanvangen, heeft de mi
nister van Landbouw, Visserij en Voed
selvoorziening ad interim, ir C. Staf,
besloten, ten gerieve van de sportvissers,
het visseizoen dit jaar op zondag 31 mei
te doen ingaan.
Te Washington is bekend gemaakt, dat
net aantal werklozen in de Verenigde
Staten in april met 735.000 is afgenomen
tot 3.627.000. Het aantal werknemers is ln
die maand met 1.184.000 gestegen tot
65.012.000. Per eind april waren er_1.493.000
werkzoekenden minder; dan een jaar ge-
Jeden,
74. Zoals we al weten, had de graaf van Gansesteyn Peter
de vrijheid geschonken en daar zien we Peter en Grete nu sa
men huiswaarts lopen. Dolgelukkig keken ze elkaar aan en Gre
te vertelde honderd uit! Peter knikte maar van ja en zei ver
der niets. Och wat moest hij ook zeggen? Hij wist heus wel,
dat hij allerlei verkeerde dingen had gedaan. Hij beloofde Gre
te beterschap en zei, dat hy voortaan als een rechtschapen man
door het leven zou gaan. Thuisgekomen trok het tweetal om
te beginnen de oude, vertrouwde kleren weer aan. „Ik geen
markies meer", zei Peter, toen hij zijn zwarte broek met laar
zen aantrok. Grete maakte vervolgens een lekkere kop kof
fie voor hem klaar en Peter genoot zowel daarvan als van de
vrijheid. Toch keek hij nog een beetje somber. Eindelijk kon
hij niet langer voor zich houden wat hem dwars zat. „Eh.
Grete......", zei hij aarzelend. „Ehwat die zak goud
betreft, ehzouden we die maar liever niet naar de schout
brengen?". Grete keek haar man opgetogen aan. „Dkéx heb
ik nu op gewacht, schattebout", zei ze gelukkig. „Ik wist wel,
dat je een goeie vent was!" Maar ja, Peter was wel een beetje
laat met deze goede gedachte, want hij kon de zak niet meer
naar de schout terug brengen. (Knoopt dit dus goed in uw oren,
lieve lezers: wacht niet met het verrichten van goede daden
tot gü er geen gelegenheid meer voor hebt!). Toen Peter en
Grete de losse plank opbeurden, waaronder de zak goud ver
borgen moest zitten, kwamen ze er tot hun grote schrik ach
ter, dat de zak verdwenen was. Het was alsof er een granaat
in de kamer ontplofte. „O, hemeltje, hij is weg, hij is gesto
len!" zei Peter schor. „Wat nu, lieve Grete? Wat nu?"
