m
Parlement van de Stille
Oceaan'5 in Rabaul bijeen
Delegatie van Nederlands Nieuw-Guinea
weert sich onbevangen
Nederlandse
Parijse „Pare
grasmat in
des Princes5
Negenduizend vierkante meter
gras naar Frankrijk
s Lands Kroniek-
Y AZtw A&et Y A S H I C A
LONDENSE BRIEF
Weer een ultimatum
A
H
DE OPMARS DER VROUWEN
N.
„Laatste artikel
op de bon'
V-
Medeplichtige in
affaire met
schilderijen
J
V B
mmmm
55
Aannemers vrezen
verhoging van bouw
kosten
DONDERDAG 11 JUNI 1959
-
mfflMÊSÈÊBmm
5
Café Wegman komt terug Luchtbrug
over rijksweg - Koffie straks weer klaar
L
55
gezag geniet dat men alles wat er in plCin in tjCarDOrOUgll
staat behoort te geloven. Het is waar
dat The Times in het verleden een der- V
gelijk gezag bezat en dat het derhalve
de bijnaam droeg van „The Thunderer".
BUITENLANDSE
KRONIEK
De schilderachtige samenstelling van de verschillende delegaties naar de vierde Zuid-Pacific-Conferentie, die in Rabaul
op New Britain is gehouden, blijkt, duidelijk uit deze foto van de openingsplechtigheid. Brigade-generaal Cleland drukt
hier een opperhoofd van Amerikaans Samoa, „talking chief" Tuatoo, de hand. Links van de heer Cleland loopt de secre
taris-generaal van de Zuid-Pacific- Commissie, de Australiër T. R. Smith.
Verkorting van de arbeidstijd en de
angstwekkend slechte leeftijdsopbouw
van de categorie bouwvakarbeiders
zullen onherroepelijk leiden tot verho
ging van de bouwkosten. Dit stelde de
voorzitter van de Nederlandse Aanne
mers- en Patroonsbond voor de Bouw
bedrijven, de heer J. Dura Dzn op de
besloten jaarvergadering dezer organi
satie in het Scheveningse Kurhaus.
De leeftijdsopbouw is vooral op het
gebied van de „klassieke vakken" in de
drie grote steden slecht. De situatie in
de meer industriële bouwvakarbeiders-
beroepen is iets minder ongunstig. De
jeugd heeft geen belangstelling. De
aangekondigde arbeidstijdverkorting in
afzonderlijke ondernemingen doet een
begrijpelijk trek daarheen ontstaan.
Het voldoen aan de eis van produkti-
viteitsverhoging als compensatie voor
de vrije zaterdag achtte de heer Dura
een volkomen irreële zaak. In de ar
beidsintensieve bouwbedrijven zal een
kortere arbeidstijd, mede door het grote
verlies aan uren in de winter, uiterst
moeilijk zijn, waarbij men zich geen
illusies over de gevolgen voor de bouw
kosten behoeft te maken, zo zei hij.
Onze nieuwe regering, aldus de heer
Dura, gaf een in grote lijnen vertrou
wenwekkende verklaring, die op het ge
bied van de bouwnijverheid nog aan
zienlijke uitwerking behoeft. Hij hoopt
dat de regering het niet bij vage toe
zeggingen van meer vrijheid zal laten,
maar dat er een bewust programma
zal mogen komen tot opheffing van
„het laatste artikel, dat nog op de bon
is". Hij deed een ernstig beroep op de
regering om meer medewerking bij het
toepassen van nieuwe bouwmethoden.
Op het punt van de loonvorming
merkte de heer Dura o.a. op, dat op
een totale aannemingssom van een
miljard gulden in één jaar twintig per
cent der arbeiders in tarief werkte. Bij
„minder onvrije loonvorming" hoopte
hij op ontvoogding, waardoor de uit
werking van de C.A.O. van 1 maart
1960 opnieuw zonder vetorecht in han-
dan zal liggen van werkgevers- en
werknemersorganisaties. De heer Du-
ra zei tenslotte de gedaehtengang, dat
het woord „samenwerking" in onze
taal onverbrekelijk samenhangt met
„uitsluitend in P.B.O.-verband" aller
minst te kunnen volgen.
CAMBODJA. President Soekarno
zal van 20 tot 24 juni een officieel be
zoek brengen aan Cambodja. (A.F.P.).
(Van een redacteur)
Een van de meest frappante ont
wikkelingen van na de oorlog is
de kolossale groei van het aan
tal internationale organisaties, waarbij
Nederland officieel is aangesloten. Me
nig landgenoot zou versteld staan, als
hij een volledige lijst onder ogen kreeg
van alle raden, commissies, unies en
allianties, waarin Nederland van rege
ringswege is vertegenwoordigd. Som
mige organisaties zal hij onmiddellijk
herkennen, van andere zal hij nimmer
in zijn leven hebben gehoord. En daar
tussenin ligt dan een lange reeks vor
men van internationale samenwerking,
die in zijn geest een schemerachtig
bestaan leiden. Waar de Zuid-Pacific-
Commissie precies toe behoort, is
moeilijk te omschrijven, maar beslist
niet tot de eerste categorie, die van de
onmiddellijk herkenbare. Toch is zij
ook geen volstrekt zwijgende grootheid.
Van tijd tot tijd doen haar functiona
rissen uitlatingen, die doordringen tot
de nieuwspagina's van de kranten. Zo
heeft de waarnemende secretaris-gene
raal van de Zuid-Pacific-Commissie,
de heer J. R. Kerr, dezer dagen in
Sydney nog de waarschuwing uitge
sproken, dat men er rekening mee
moet houden, dat op Nieuw-Guinea bin
nen dertig jaar een eigen nationalisti
sche beweging zal ontstaan en dat het
daartoe nodig is, dat er nu al wordt
gezorgd voor de vorming van een in
heems kader, dat goed onderlegd is
en dat in staat is dat nationalisme in
constructieve banen te leiden. Iets ver
der terug ligt een ander levensteken
van de Zuid-Pacific-Commissie, dat
minder de aandacht heeft getrokken,
maar dat voor de organisatie zelf van
groter belang moet zijn geweest. Dat
was n.l. de vierde Zuid-Pacific-Confe-
rentie, die van 29 april tot 13 mei j.l.
te Rabaul op New-Britain (ten noord
oosten van Australisch Nieuw-Guinea
gelegen) is gehouden.
De Zuid-Pacific-Commissie is op 6
februari 1947 in het leven geroepen.
Australië behoorde tot de belangrijk
ste initiatiefnemers. De commissie
heeft tot taak de zes deelnemende re
geringen (van Australië, Nederland,
Nieuw-Zeeland, Frankrijk, Engeland
en de Verenigde Staten) te adviseren
en aanbevelingen te doen inzake de
economische en sociale ontwikkeling
en de volksgezondheid in de gebieden
in de Stille Oceaan, die door deze zes
landen worden beheerd.
In de twaalf jaren, dat de commissie
werkzaam is geweest, heeft zij met na
me op het gebied van de volksgezond
heid belangrijk werk verricht. In het
bijzonder de bestrijding van ernstige
volksziekten, zoals malaria, tuberculo
se, lepra, filariasis en framboesia, als
mede de resultaten op het terrein van
de menuverbetering verdienen vermel
ding.
Op economisch terrein is veel ge
daan aan de verbetering van plant-
methoden en zaadselectie, aan de in
troductie van zaden en plantmateriaal,
die voor de bevolkingseconomie van
belang zijn, en aan de bestrijding van
plagen, plantenziekten en onkruid.
In de sociale sector heeft de Zuid-
Pacific-Commissie met raad en daad
gewerkt aan de bestrijding van het
(Van een speciale verslaggever)
„Ik wil een Hollandse grasmat in mijn
Pare des Princes", bleef directeur Elie
Wermelinger halsstarrig volhouden, toen
zijn raadgevers vage tegenwerpingen be
gonnen te maken. „De Franse voetbal
lers zijn te duur om ze risico's te laten
lopen op een harde grond, waarop geen
gras de val breekt". In zijn herinnering
verscheen weer de reis, die hij nog
maar kort geleden gemaakt had door
uitgestrekte weilanden met lang mals
gras, waartussen de spoorrails in hun
stale degelijkheid lagen te blinken. „Ne
derland heeft de beste voetbalvelden"
vertelde hij aan zijn Franse vrienden.
„Het volgend jaaar zullen onze elftallen,
de Racing, Stade Francais en het na
tionale team, in mijn stadion op een
grastapijt uit het noorden ten strijde
trekken".
Woorden zijn bij Wermelinger het
zelfde als daden. Twee deskundigen op
het gebied van grondcultuur stuurde
hij naar Nederland. Na een langdurig
overleg met de Nederlandse Sportfede
ratie reisden de Franse experts naar
Julianadorp bij Dei- Helder, waar grote
grastapijten op kopers liggen te wach
ten. De eigenaresse, de firma J. J. Ne-
derstigt uit De Zilk, schrok wel een
beetje van de eisen, die de buitenlanders
in drukke bewoordingen stelden. „Bin
nen twee weken moet het veld kant en
klaar zijn, in perfecte conditie voor de
ontvangst van de dappere Tour de
France-renners", opperden zij voorzich
tig. „Kunt u dat verzorgen?"
Het vertrouwen, dat de Franse af
vaardiging in het werktempo van het
Hollandse bedrijf koesterde, was niet
overdreven. In het verleden bewees de
firma haar daadkracht bij de aanleg
van grote projected in Duitsland, waar
het vaderlandse gras in belangrijke sta
dions welig tiert. Ook Parijs onder
vond het vorig jaar nog de goede ser
vice van de Nederlandse grasspecialis
ten. In de Parijse hallen werd ten ge
rieve van een grote tentoonstelling niet
minder dan 4000 vierkante meter gras
aangelegd en men had er de beste erva
ringen mee. De doelmonden van het
excellente tapijt in het Pare des Princes
behoefden na de vorige voetbalcompetitie
dringend herstel, waarvoor eveneens
de mannen uit De <-ilk te hulp werden
geroepen. Niet tevergeefs.
Het buitenland begint steeds meer
belangstelling te krijgen voor de sap
pige graskleden, waarop de Hollandse
voetballers het spel met de bal zo
soepel en gemakkelijk kunnen be
oefenen. Men kan echter niet vol
staan met het terloops neervlijen van
een aantal zoden. Op het eerste ge
zicht zou men menen met een mooi
gazon te doen te hebben, maar in
werkelijkheid zou er van voetbalwed
strijden niet veel komen. Het zwaar
tepunt bij de aanleg van een speel
terrein, zoals de komende maand op
Franse bodem, ligt in de juiste samen
stelling van de grondlaag. Het gras
moet zich na veelvuldige besproeiin
gen vastbijten in de aarde, die poreus
moet zijn, maar ook voedend. Een
combinatie van duinzand en humus
blijkt bijzonder geschikt, vooral ook
met het oog op de drainering. Zo kan
een veld van goede kwaliteit jaren
lang worden gebruikt, mits regelmatig
kleine, maar noodzakelijke herstel
werkzaamheden plaats vinden.
Elie Wermelinger begroette zijn ge
zanten, die de Hollandse bodem als
„magnifique" voor Parijs kwalificeerden,
met een fijn glimlachje. Hij had het
Opgerolde grastapijten
wel goed gezien. Hoe kon het ook an
ders. Als officier in het Vreemdelingen
legioen, waar hij zijn kameeltroepen
over oneindige zandvelden joeg, heeft
Wermelinger een speciale „feeling"
vqpr welvarende bodems opgedaan.
Dat was ver voor zijn loopbaan in de
Franse sportwereld, maar nog altijd
herkent men in hem de ruige aanvoer
der, wiens kleine gestalte een rusteloze
energie nauwelijks ir. bedwang houdt.
Wermelinger kent de grondsoorten van
de Europese landen beter dan de men
sen, die er wonen. De uitstippeling van
de trajecten voor de Tour de France en
talloze andere regelingen, zoals bespre
king var. hotels en de behartiging van
financiële aspecten, is bij hem ieder
jaar in uitstekende handen. En altijd
als hij de Hollandse grens nadert, ziet
hij uit naar het welvarende groen der
weilanden, met vage gedachten aan het
Pare des Princes.
Uniek in de geschiedenis van de aan
leg van sportvelden men kan hier
niet meer van een „herstel" spreken
is de wijze waarop de gehele grasmat
van Hollandse bodem naar Franse wordt
overgeplant. Aan het eind van deze
maand, wanneer het concours hippique
in het Parijse stadion, met als climax
de Europese kampioenschappen, het
veld volmaakt heeft geruïneerd, wordt
onder leiding van de firma Nederstigt
aan het grondwerk begonnen. Te zelf-
dertyd zullen negen speciale vrachtwa
gens, die ondanks hun zwaarte en om
vang geschikt zijn om ermee een ter
rein in te rijden, acht- a negenduizend
vierkante meter gras van Julianadorp
naar de Franse hoofdstad transporteren.
Er zullen twee wagens per dag uit de
kop van Noord-Holland vertrekken en
men rekent ongeveer vijf dagen nodig
te hebben voor het totale vervoer.
De „Wegman" keert terug. Slechts
anderhalf jaar is hij „weg" geweest.
Hij werd bijzonder gemist door de
chauffeurs van de lorries en de
trucks, die bij hem bij nacht en ontij
een kopje verkwikkende koffie gin
gen halen. Het oude café „Weg
man", een populaire pleisterplaats
van de bestuurders van de „zware"
vrachtwagens, wordt in ere hersteld.
De heer Ter Beek uit Muiderberg was
de eerste Nederlander, die ook
's nachts zijn deur voor de beroeps
automobilisten open zette. Dat was al
omstreeks 1925. Sindsdien is zijn
chauffeurskoffiehuis populair gewor
den. Duitsers, Zwitsers, Fransen, Bel
gen en Skandinaviërs op weg naar
's lands hoofdstad vertoefden hier een
poosje, dronken hun koffie en strek
ten hun benen voordat zij de laatste
kilometers tussen Naarden en Am
sterdam overbrugden. Maar in 1957
ging Rijkswaterstaat met deze rijks
weg nummer I aan het „sollen". Het
resultaat was, dat tussen de Merwede-
brug en de vestingstad Naarden een
vierbaanssnelweg ontstond. Dit tot
vreugde van de chauffeurs en tot ver
driet van de heer ter Beek. Zijn café
kwam nu als vergeten monument te
liggen aan een landelijke, vervallen
weg. Op enkele honderden meters af
stand raasde het snelverkeer voojrbij,
maar de „Wegman" lag onbereikbaar
in een vergeten oord.
Sinds enkele dagen wijzen echter de
chauffeurs van de lorries en de trucks
naar het benzinestation „Wegman",
dat de heer ter Beek aan de nieuwe
Rijksweg mocht stichten. Op die
plaats zal eerstdaags de nieuwe pleis
terplaats verrijzen. Er komt een
„luchtbrug", om veilig oversteken te
verzekerSn en aan weerszijden van de
rijksweg zal Rijkswaterstaat een par
keerterrein aanleggen. Het café zal
aan de zuidwestzijde, dus tegenover
het benzinestation worden geplaatst.
Straks stijkt de vrachtwagenkaravaan
vast weer neer bij de „Wegman",
waar volgens traditie de koffie goed
is enniet duur. „Iedereen is bij
mij welkom," zegt de heer ter Beek.
En hij hoopt deze woorden nog eens
vet te onderstrepen als na de voltooi
ing van de „Wegman" zal worden ge
werkt aan de stichting van een motel.
Wanneer de nieuwe „Wegman" ge
reed komt? „Over een jaar," zegt de
heer ter Beek en dan corrigeert hü
zichzelf, „nee, beslist wel iets later."
Hij verwacht veel van de nieuwe
„Wegman". Verbeeld je, aan de druk
ke levensader Amsterdam't Gooi
met aansluiting op de west- en noord-
Duitslandroute en Skandiriavië, vlak
bij de toekomstige zijtak van de rijks
weg naar zuidelijk-Flevoland, Lelystad
en verder naar het noorden van ons
land en in de onmiddellijke omgeving
van het watersportparadijs, dat de ge
meente Muiden in de toekomst hoopt
aan te leggen.
Tijdens een korte plechtigheid aan het begin van de vierde Zuid-Pacific-Confe
rentie overhandigden afgevaardigden van Amerikaans Samoa een traditioneel
geschenk aan brigade-generaal Cleland en aan de secretaris-generaal van de
Zuid-Pacific-Commissie, de heer T. R. Smith. Opperhoofd Saleapaga biedt hier
enkele kava-wortelen aan.
Advertentie
analfabetisme, de verstrekking van
lectuur, de vakopleiding en de vrou
wen-opvoeding.
Eens in de drie jaren maakt het
werk van de commissie een stroom
versnelling door. Dan komt de Zuid-
Pacific-Conferentie bijeen, een li
chaam dat tot de commissie in een
raadgevende verhouding staat, maar
dat ook in niet geringe mate bii-
draagt tot het stimuleren van de
zelfwerkzaamheid van de autoch
tone bevolking.
De Zuid-Pacific-Conferentie is een
uitermate kleurige Assemblee. Vijfen
zestig vertegenwoordigers van zestien
gebiedsdelen in de Stille Zuidzee en
van het koninkrijk Tonga komen dan
bijeen. Zij zijn gekozen uit de ruim drie
miljoen bewoners van de vele honder
den eilanden en atollen, die ten zuiden
van de evenaar over een uitgestrekt
heid van dertien miljoen mijlen in de
Stille Zuidzee zijn gelegen. Men duidt
de conferenties niet geheel ten on
rechte aan als „het Parlement van de
Stille Zuidzee".
De eerste en de derde conferentie
(in 1950 en 1956) werden in Fidji ge
houden en de tweede (in 1953) in
Nieuw-Caledonië. Ditmaal is Australië
als gastheer opgetreden. Het openings
woord werd ook gesproken door de ad
ministrateur van Papua and New Gui
nea, brigade-generaal D. M. Cleland
C.B.E.
De conferentie was gehuisvest in de
moderne gebouwen van de ambachts
school van Malaguna, ongeveer ander
halve kilometer van Rabaul gelegen
aan de schilderachtige, door vulkanen
omringde Simpsonbaai. Prachtige
grasvelden, omzoomd met een over
daad van tropische bloemen, comple
teerden het décor.
Hoe snel de ontwikkeling in dit ge
bied ook voortschrijdt, bleek heel dui
delijk, toen met de leiding van een van
de beide werkcomité's voor het eerst
een vrouw werd belast. Tiresa Hunter
uit westelijk Samoa werd gekozen tot
voorzitster van het sociale comité. Zij
was een van de zeven vrouwelijke af
gevaardigden ter conferentie. Tiresa,
die heeft gestudeerd aan de Victoria
Universiteit te Wellington (Nieuw-Zee
land), is nu docente aan een kweek
school te Apia op westelijk Samoa.
Het intellectuele niveau van vele de
legaties was hoger dan dat van de
Papoea's uit Nederlands Nieuw-Guinea.
Er waren inheemse prinsen bij, die aan
Amerikaanse universiteiten hebben ge
studeerd, rasverwanten, die zich te Pa
rijs in de chirurgie, hebben bekwaamd
en anderen, die Britse adelstitels dra-
gen.
Maar toch lieten onze Papoea's zich
niet uit het veld slaan. Marcus Kasiepo,
ambtenaar van de afdeling bevolkings-
De Amsterdamse koopman P. die door
de politie wordt verdacht van een zwen
del met schilderijen, wordt er nu ook
van verdacht tijdens het vooronderzoek
pogingen te hebben aangewend getuigen
te beïnvloeden. P. die tegen een borg
som an 10.000 gulden op vrije voeten
was gesteld, is enige tijd geleden weer
achter slot en grendel gezet omdat de
politie achterhaalde dat hij contact had
gehad met een Deense getuige. De borg
som was P. hiermee kwijt. Nu blijkt
dat hij via helpers getracht heeft de
Deense getuige te bewegen niet te ge-
tuiren. Deze Deen moet vrij goed van
P's praktijken op de hoogte zijn. Hij
heeft indertijd ingezien dat de schilde
rijen die P. voor enkele tonnen te koop
aanbood, van een waardeloos gehalte
waren ondanks de schone bijbehorende
certificaten.
De koopman P.. wiens rechtbankpro
ces kort geleden niet kon doorgaan om
dat de verdachte op korte termijn aan
eer ernstige oogaandoening behandeld
moest worden, heeft, naar men sinds
kort achterhaald heeft, hulp gehad van
een Amerikaanse zakenman en zijn
vrouw. Deze Amerikaan heeft op het
gebied van zakendoen niet zo'n onberis
pelijke naam. Als exporteur voor een
Nederlandse fabriek van zuivelproduk-
ten is hij enkele jaren geleden in aanra
king gekomen met enkele zwendelzaken
in het Amerikaanse leger. De N.V. die
de Amerikaan opgericht had, ging fail
liet. De echtgenote van deze zakenman
heeft nu tegenover de politie moeten
toegeven dat zij vanuit Den Haag met
de Deense getuige getelefoneerd heeft.
Eerder had zij dit onder ede ontkend,
maar na de komst van de Deen naai'
Nederland kon zij haar verklaringen
niet meer staande houden.
voorlichting ran de Dienst Culturele
Zaken, die alle vier conferenties heeft
meegemaakt, Toon Meset, lid van de
Adviesraad van Hollandia, Eliezer Wet-
tebossy kantoorbediende, Tobias Mbe-
arme Gebze, onderwijzer te Merauke
en Dick Sarwon, hoofdonderwijzer, heb
ben zich bij de meeste discussies dap
per geweerd. En bij moeilijke kwesties
kon dan altijd nog de adviseur van de
Nederlandse delegatie, de heer P. J.
Merkelijn, inspringen.
Er is gesproken over grondbezit, toe
risme en recreatie in de Pacific, radio
uitzendingen in het gebied van de Stille
Zuidzee, de invloed van de adat op het
welzijn van moeder en kind, de ge
volgen van de technische ontwikkeling
en de opleiding van inheems kader.
De vurigheid en de ernst van de dis
cussie over deze onderwerpen komen tot
uiting in het aantal resoluties, dat op
de laatste dag van de conferentie werd
aangenomen: tweeëndertig. Al die re
soluties kwamen de volgende dag
reeds ter tafel op de negentiende zit
ting van de Zuid-Pacific-Commissie; ze
werden besproken en voor een deel
reeds omgezet in praktische politiek.
iiimiiiiiiiiitiitiiiitiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiinimiiii*
tfiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiHiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiia
Bet oude café Wegman, gewilde pleisterplaats,
ff muit rond Selwyn Lloyd, tenge -I Eens The Thunderer", nu Auntie
volge van „eine kleine Traumerei"
Times, is de openbaring dat men in het Geen verontschuldiging Nederlands markt-
buitenland nog steeds volhardt in het
bijgeloof dat dit dagblad een zo groot --_L
Indien evenwel vandaag iemand nog dsd; niemand in Duitsland oorlog wilde. c heeft genoten. Poor old auntie!
deze bijnaam zou gebruiken, zou hij Hij verkiaarde eveneens ontdekt te heb- FFF e zijn no„ slechts aan het begin
ang, luid en hartelijk worden uitge- beJn dat er heel Wat geestelijke hoeda- U/ van juni en reeds vÏÏlen zich de
lachen. De enige bijnaam welke men nigheid te vinden was in de bereid- hotels met toeristen Wij moesten
d7t WaS°iS Aunt!e"Z1Ind^1Ate\ires willigheid van de jonge Duitsers om vijf hotels opbelfen in Yoric voordat wij
dit blad is „Auntie Indien ine 1 imes ZIcb te wlJden aan de dienst van hun eell kamer konden besDreken voor een
noghaar oude gezag bezat, zou de dl- vaderiand. The Times wijdde aan deze enkele nacht ofiderweenaarScarbo-
rectie het met nodig hebben gevonden ,.(,de een hoofdartikel en prees het rough walr op maandal d burgemees-
een propagandacampagne te begin- di ;nzicht van Menzies. Het blad gaf ter van Rotterdam dl week va hit
nen gericht op de hogere maatschappe- ^3 aan de hoop dat het gehele Ge- Nederland FestivTzal olllln Het tes-
lijke regionen. Reeds vele maanden lang „.oniJipct en het vehele Britse imncrinm zaï openen. nei ies
_jpt mp„ ovprai arotp aannlakhiliettpn ™enCj en g 5 imperium tival is werkelijk ambitieus opgezet en
I "1®"- overal Krote aanpiaKDiijeuen m zouden stemmen met de woorden w;i hoDen dat het een succes zal ziin
met afbeeldingen van mensen met bol- U!jr. Menzies jTT ucc s. zljn
hoeden. Op deze biljetten heet het, e, w. vorig jaar is begonnen
grootgeletterd en luidkeels, dat „men- T~\ e publikatie van het artikel van a experiment, een blijvende instelling
sen aan de top" The Times lezen. Het I I de politieke correspondent was op worden. Haarlemse bloemenmeisjes,
is een campagne waar veel om wordt zich erg genoeg. Wat het nog erger ,af.se dansers en zangers, Rotterdamse
gelachen. Maar het is niet een waardige maakte was het feit dat het artikel ver- P°n'magenten, een Amsterdams draai-
campagne en er gaan geruchten dat op scheen op een ongewone plaats, n.l. de orgel, zullen Scarborough een week lang
de deftige begraafplaatsen van Londen.plek waar men in The Times pleegt te n, Hïï aanwezigheid verrijken. De
des nachts het geratel is te horen van zoeken naar het belangrijkste nieuws PT?ije 4ficopen J/ fdms over
de skeletten van voormalige redacteuren van de dag. Maar het ergste van alles Nederland vertonen. De Olympia Hall
van genoemd blad, die zich wentelen is de afschuwelijke arrogantie van dit zal worden omgevormd tot een Neder-
rond hun as met de snelheid van een overschatte dagbiad. Want het verwaar- lands marktplein waar louter Neder-
drukperscylinder. digde zich niet, ondanks het tumult in Jandse waren te zien zullen zijn En
Het gezag van The Times is al lang de gehele wereld, later in de week een lc: <e avond vindt een voorstelling
tanende. Maar de grootste klap heeft verklaring van het zonderlinge gebeu- Plaats van een Nederlands Variéte-
The Times zich zelf toegediend door ren te geven of een verontschuldiging ensemble met Jan Oram, tred Kaps,
zijn houding tegenover Duitsland in de aan te bieden aan zijn lezers of aan het a "Cys- ,e !c0 s Gn Scott en Black,
dagen van München. Een paar maanden slachtoffer Selwyn Lloyd. (Eerst giste- pen van de hoogtepunten van de Neder-
voor de tweede wereldoorlog kwam ren heeft het blad een hoofdartikel aan ,,.fe w,ee ,ISe ,gl° oarnavalsop-
Menzies, heden eerste minister van de kwestie gewijd. Red.). Het is te ho- tocht .welke plaats zal vinden op woens-
Australië, maar destijds procureur-gene- pen dat men nu eindelijk in het buiten- dagmiddag met verschillende muziek-
raal in de Australische regering, een be- land zal gaan beseffen dat The Times kapel!len. dansers, praalwagens en alles
zoek brengen aan Engeland. Menzies al lang niet meer de reputatie en de wat behoort bij een carnavalsoptocht,
wist in een redevoering te vertellen achting waard is welke het blad eens DAAN VAN DER VAT
Is de Russische minister van Bui
tenlandse Zaken, Gromyko, aan
zijn jongste „ultimatum" niets
wezenlijks meer heeft toe te voegen,
kunnen de Geneefse besprekingen van
de Grote Vier wel beëindigd worden
Want het nieuwe Russische plan voor
de oplossing van de kwestie Berlijn en
Duitsland kan door het Westen onmo
gelijk aanvaard worden. De Westerse
ministers van Buitenlandse Zaken heb
ben zich op de Geneefse conferentie
bereid getoond om tot op zekere hoogte
tegemoet te komen aan dê wensen van
Moskou, en zij hebben zich grote moeite
gegeven om in de Sovjet-suggesties aan
vaardbare punten te zoeken. Zij hebben
veel geduld getoond bij de onderhan
delingen, hoewel de tegenpartij dit ge
duld herhaaldelijk wel zeer zwaar op
de proef heeft gesteld. Het is vandaag
precies een maand geleden, dat Herter,
Lloyd en Couve de Murville het ge
sprek begonnen met hun Russische col
lega, maar in de hele lange reeks on
derhandelingen gaf Gromyko geen ogen-
blik blijk van een
poging tot toena
dering. De minis
tersconferentie was
indertijd georgani
seerd als voorbe
reiding voor een
eventuele topcon
ferentie. Maar van
van Amerikaanse
dat een
Westerse en vooral
zijde is onmiddellijk gesteld
ontmoeting van regeringsleiders alleen
plaats kon hebben, als de ontmoeting
van ministers uitzicht zou hebben ge
boden op een zekere overeenstemming
tussen Oost en West. Het Westen heeft
de Sovjet-Unie steeds duidelijk laten
weten, dat het zich niet tot een top
conferentie zou laten dwingen. Eisen
hower heeft op zijn persconferentie van
vorige week qog verklaard, dat het
hoofd van een zich respecterende rege
ring niet aan een internationale confe
rentie kan deelnemen in antwoord op
de een of andere bedreiging.
De Russen spelen een merkwaardig
spel. Op 27 november van het vo
rig jaar stelde Khroesjtsjev de eis,
dat van West-Berlijn een „vrije, gede-
rr/'itariseerde stad" zou worden ge
maakt, en hij gaf de Westerse mogend
heden een half jaar de tijd om op zijn
voorstel in te gaan. Zou het Westen zijn
plan verwerpen, dan zouden de Russen
met Oost-Duitsland een afzonderlijk
vredesverdrag sluiten. Zij zouden de
bezettingsrechten van Oost-Berlijn als
mede het recht van controle op de
toegangswegen tot West-Berlijn over
dragen aan de zogenaamde Duitse Demo
cratische Republiek. Maar Khroesjtsjev
v/as intussen wat bijgedraaid, en de
laatste maanden scheen hij niet meer
zo'n haast te hebben met de verande
ring van de status van West-Berlijn. De
aanvankelijk gestelde termijn van zes
maanden bleek voor verlenging vat
baar, en inderdaad is intussen de „fatale
datum" van 27 mei 1959 voorbijgegaan
zonder dat er ook maar iets gebeurde.
Maar feitelijk hebben de Russen hun
dreigement van de herfst van het vorig
jaar steeds gehandhaafd, dat zij een
afzonderlijk pact met het regime van
Pankow zouden sluiten als de Westerse
mogendheden de status van West-Berlijn
niet zouden willen veranderen.
Van Westerse ziide is op d« Geneef'
se conferentie duidelijk gesteld, dat de
Sovjet-Unie garanties zou moeten gc
ven voor de vrije toegang tot West-
Berlijn en voor de Westerse bezettings
rechten in de stad. Amerika, Engeland
en Frankrijk willen in de status van
Berlijn geen verandering gebracht ziern
zolang er geen regeling is voor d®
hereniging van Duitsland en voor d®
verzekering van de veiligheid van EU*
ropa. Het is een standpunt waarvan
zjj geen duimbreed zullen afwijken, wel
ke druk er ook op hen uitgeoefend
wordt. Zij kunnen dan ook geen geno®*
gen nemen met garanties voor de pe'
riode van één jaar, zoals hun die fU
door de Sovjet-Unie zijn aangeboden-
et ziet er naar uit, dat er geen top
conferentie gehouden zal worden-
en de Russen zullen uiteraard d®
indruk proberen te wekken, dat dit d®
schuld van het Westen is. Khroesjts.jc»
zal er op wijzen dat hij de laatste maand-
den bij verscheidene gelegenheden m®
kracht aangedrongen heeft op een ont
moeting der regeringsleiders, terw{
Eisenhower nooit enthousiast is gewees
over het denkbeeld van een gespi'
■eK
op het hoogste niveau. Maar het wes
ten kan aantonen, dat het ernst>»
streeft naar een vermindering van at
internationale spanningen en dat U®
verplichtingen heeft aan de West-B®
lijners die het gestand behoort te do®1'
Het is de Sovjet-Unie die nu de <-\.e
neefse conferentie torpedeert, en 0
op een ontijdig afbreken van do bcspt
kingen aanstuurt. Heeft Khroesjtsjev 0
overtuiging gekregen, dat hij de do"t
het Westen gevraagde prijs voor 11
houden van een topconferentie te
niet kan betalen, en gooit hij het da®>
om nu maar over een andere b°e„p
"/lil ii n iii ci cc x vi v v. x v. V. 11 cx 11 vx v x tj c
Hij heeft de laatste tijd weer zeer dr®
gende taal gesproken. Hij heeft gezegv
dat er raketbases in Albanië en
garije zouden worden gevestigd, als Pg
NATO-landen Griekenland en ItfU,
geen deel zouden willen uitmaken
een atoomvrije zone in de Balkan. H
ze opmerking vormde wellicht 'Ve
voorspel op een nieuw offensief van 0
Sovjet-Unie in de koude oorlog.
Moskou zal nu waarschijnlijk
eerst zijn activiteiten op West-Bei'1"^
richten, dat tenslotte een v^n de
kwetsbare plaatsen is in het Westef=
front. Als er. evenals eind vorig jaaJ
weer grote ongerustheid ontstaat ov®
het lot der West-Berlijners, zouden JL
Russen kunnen proberen deze situan,
uit te buiten om het Westen toch t1®"
tot concessies te dwingen. Maar
Westerse mogendheden zullen zich n1
laten intimideren.
if1
De Russische componist Dim1
Sjostakowitsj overweegt een werk
componeren, dat in 1960, ter geleg®a
heid van de 90ste geboortedag van -1
nin, zou moeten worden uitgevoerd.
