Sunil wast
Partnership tussen zwart
en wit in Afrika
stralend wit...
Beroemde sarodspeler in
ons land
's Lands Kroniek-
DE EILANDER
Kleurrijk feest in tuin van
Laekens paleis
Jonge verloofden schenen wat verloren
in het drukdoende gezelschap
en spaart uw linnenkast
Yehudi Menuhin introduceert
IJstad Ali Ak Khan
r~'
I
Poeders
Koning Boudewijn
maakt grapjes
Ter oplossing van de meest dringende
Afrikaanse vraagstukken
WITTER DAN DE
WITSTE KIP
op Hdffl Hp!
Loonpolitiek
Vroeg
regering advies
Stichting van de
Arbeid
In Eindhoven
OPSLAGPLAATS
UITGEBRAND
Willem Polak wordt
niet vervolgd
Agenda van heti
Holland-F estivaJJ
N
N,J
KLAAS TOXOPEUS
VB
TER ERE VAN PRINSES PAOLA EN PRINS ALBERT
1
Waar Sunil de was doet,blijft alles
veel langer nieuw, ook wasmachine
r varen er wel bij!
het voordelige
reuzenpak
Ahoy-gebouw stad in wording Wedstrijd
om de zilveren troffel Prestaties stijgen
ROMAN VAN DE LOKKENDE ZEE
door
WOENSDAG 1 JULI 1959
Hier is met Sunil gewassen.dat hemels
blauwe Sunil, waarin al het wasgoed
stralend wit wordt, werkelijk stralend
wit!
Bleken en blauwen kunt u zelfs ver
geten, met Sunil hebt u minder was*
werk, minder te wringen, dus... minder
Tijdens het tuinfeest in Laeken gegeven ter ere van het prinselijk huwelijks-
paar onderhielden prinses Paola en prins Albert zich op ongedwongen wijze
met velen der honderden gasten.
liaanse prinsesjes, prins Bernadotte van
Zweden, de kroonprins van Denemar
ken, erf-groothertog Jan van Luxem
burg en erf-groothertoging Josephine
Charlotte en de familie van prinses
Paola.
(Van onze Brusselse correspondent)
BRUSSEL, hedenmorgen
Zesduizend genodigden stonden gister
namiddag onder een dreigend, grijze
hemel verzameld in het park van het
koninklijk slot te Laeken, waar koning
Boudewijn en koning Leopold een gar
den-party aanboden ter gelegenheid van
het huwelijk van prins Albert en prinses
Paola. Al wat in België naam heelt
was daar aanwezig: het episcopaat en
de regering, de pauselijke nuntius mgr.
Forni, het diplomatencorps, de afge
vaardigden van de Europese gemeen
schappen, de ministers van staat, de
leiders uit de politieke, sociale, indus
triële en culturele wereld, een kleur
rijk gezelschap generaals in gala-uni
form en vanzelfsprekend ook de leden
van de Belgische adel. Hoewel de in
vitaties van koning Leopold en koning
Boudewijn de poorten van Laeken voor
een minder protocolaire en een meer
ongedwongen, democratische receptie
hadden opengezet, schijnt het manne
lijk gezelschap de wenk niet te hebben
begrepen. Bijna alle heren waren in
jacquet. Een enkele minister was in
een donker pak gearriveerd, maar hij
viel zo sterk uit de toon, dat hij ijlings
weer vertrok om zijn jacquet te gaan
aantrekken.
De dames vormden een indrukwek
kende modeshow. Zn spreidden het bes
te ten toon wat de Brusselse haute cou
ture aan cocktailjurken en witte breed
gerande hoeden zoal te bieden heeft.
Het ging er op dat koninklijk tuinfeest
een beetje toe zoals het misschien in
het hiernamaals ook het geval zal zijn.
In de grote hal van de serres was de
hemel ondergebracht, waar de upper
ten van de Belgische society, een vijf
honderdtal personen in totaal, onder
wie de ministers, de graven en de her
togen, de kerkprelaten en het corps
diplomatique de aankomst van de ko
ning en de prinsen en meteen ook de
officiële opening van het tuinfeest moch
ten bijwonen. De andere genodigden
wachtten intussen in het voorgeborchte
van het park. Te half zes kwamen
prinses Paola en prins Albert de hal
binnen. Zij werden gevolgd door koning
Boudewijn en koning Leopold, ex-konin
gin Mari-José en haar gemaal Umberto
van Italië, prins Alexander en de Ita-
De prinses was de eenvoud zelve.
Zij droeg een grasgroen kortgolvend
mousseline kleed. Prinses Paola droeg
geen hoed en haar kapsel, het reeds
befaamde Paola-kapsel, dat reeds zo
veel duizenden jongedames op kosten
heeft gejaagd, was lichtjes gewijzigd.
De krullen waren hoger gegolf. Haar
make-up was zeer discreet en voor
zover wij hebben kunnen bemerken
droeg zij geen juwelen. Prins Albert,
evenals koning Boudewijn en koning
Leopold, droeg een gewoon grijs bur
gerpak. De koninklijke gastheren wa
ren in prima vorm. Koning Boude
wijn maakte grapjes. Hij glimlachte
ongedwongen en hij complimenteerde
de dames om hun toiletten. Ex-koning
Umberto in jacquet was de joviaalste
van het gezelschap. Nonchalant en
uitgelaten-Italiaans praatte hij met
eerste-minister Eyskens. Koningin
Marie-José droeg een blauw-wit man
telpak en erf-groothertogin Josephine
Charlotte een crème-kleurig kleed.
De jonge verloofden schenen in dat
drukdoende gezelschap ietwat verloren.
Zij hadden zich weldra alleen te
ruggetrokken in de nevenzaal, waa*
een enorm buffet was opgesteld. Zij
bleven er zachtjes pratend ronddralen
tot koning Leopold en koning Boude
wijn zich naar het buffet begaven en
een glas champagne hieven op de ge
zondheid van de verloofden. Dat was
het sein voor een onprotocolaire storm
loop naar de honderden glazen schuim-
wijn, whisky en fruitsap en naar de
met twee suikeren poppetjes versierde
gebakjes.
Kort na zes uur kondigde een lakei
in rode tuniek dan eindelijk de komst
van het koninklijk gezelschap in de tui
nen aan. De duizenden mensen, waar
van velen reeds twee drie uur hadden
moeten wachten, gingen nlotseling op
een enorme draaikolk gelijken. Er ont
stond een enorm gedrang en vooral de
dames lieten zich niet onbetuigd om
toch maar een plaats te veroveren
waar de koning en de prinses hun ja
ponnen opmerken konden. Voor velen
is dat een teleurstelling geworden, want
het koninklijk gezelschap schreed nogal
haastig.
De geschenkenlijst heeft intussen een
indrukwekkende lengte gekregen. Zoals
reeds bekend schonk het Nederlandse
vorstenpaar twee kunstig geciseleerde
zilveren vogels. Koningin Elisabeth van
Engeland zond een koffieservies in ver
guld zilver, stijl George II. Spanje en
Polen zonden tapijten, de Sjah van Iran
een zijden tapijt, Marokko een met
zilver belegde amfoor, de Bondsrepu
bliek beeldjes in Nympfenburg-porce-
lein, de Verenigde Staten twee kristal
len vazen, Noorwegen een zilveren scho
tel en nationalistisch China een vaas
uit de Tien Lung periode.
Voor de dagelijkse boterham van de
prinselijke verloofden is eveneens ge
zorgd. Heden zal de Kamer van volks
vertegenwoordigers de toelage goedkeu
ren, welke de schatkist aan prins Al-
bert wenst te schenken. Deze toelage
zal ongeveer 270.000 gulden per jaar be
dragen. Gelukkig, 7.0 wordt te Brussel
ironisch verteld, is prinses Paola erg
zuinig.
Boven de hoofdingang van de St.-Goe-
dele brengen arbeiders het baldakijn aan,
waaronder het bruidspaar morgen de
kerk zal betreden.
Het Tweede-Kamerlid Koopman
(P.v.d.A.) heeft de minister-president
fevraagd: Heeft de regering aan de
tichting van den Arbeid advies ge
vraagd over de uitgangspunten van de
gedifferentieerde loonpolitiek en is dat
advies reeds ontvangen? Zo ja, is de
regering dan bereid, ter voorbereiding
van de discussie over de nota der rege
ring inzake enkele hoofdpunten van het
sociaal-economisch beleid in de naaste
toekomst, het betreffende advies te pu
bliceren?
Marokko Koning Mohammed V
van Marokko zal zaterdag voor een
Europese tournee per schip uit Tan-
ger vertrekken. Hij zal het eerst via
een kort oponthoud in Frankrijk naar
Zwitserland gaan, waar hij op II juli
arriveert. Later zal hij dan langer in
Frankrijk blijven. Onder meer staat
een bezoek aan president De Gaulle
op het programma. (UPI).
SUN 12.68c
Partnership tussen zwart en wit. ge
leidelijke opvoeding van de zwarten en
uiteindelijke gelijkstelling met de blan
ken, gelijke betaling voor gelijke werk
zaamheden, het gelijkelijk openstellen
van alle ambten, van alle mogelijkhe
den ook, voor een ieder, onverschillig
diens kleur of ras, zal wellicht de for
mule zqn voor het oplossen van de
meest dringende Afrikaanse vraag
stukken, de meest nijpende tegenstel
lingen. Maar ook partnership in de
vorm van gemeenschappelijk onderne
men, gezamenlijk exploiteren, van een
deelhebben van de inheemsen in bui
tenlandse initiatieven.
Dit werd bepleit door mr. J. Keu-
ning, directeur van de Ned. Overzee-
bank op de Afrikadag, die het thans
vijftien jaar bestaande Afrika Instituut
dinsdag te Utrecht hield.
Wil men Afrika, leverancier van
grondstoffen en wellicht zelfs eens van
energie, benaderen, dan moet men
zich realiseren, dat men ook aan het
investeren, het beleggen op grote
schaal en op velerlei wijze niet zal
kunnen ontkomen, zo betoogde de heer
Keuning verder. Enorme bedragen zul
len voor de uitvoering van verschillen
de gigantische plannen vereist zijn en
Afrika zal nog geruime tijd op groot
scheepse hulp van buiten aangewezen
zijn. De heer Keuning dacht aan ver
ruiming van de Europese Investerings
Bank, waarvoor een verder gaande in
tegratie dan bij het thans vigerende
Euromarktverdrag der Zes een onmis
bare voorwaarde is. Het ware te wen
sen, dat ook ons land door het weer
openstellen van onze markt voor bui
tenlandse leningen in een dergelijke
activiteit zou kunnen participeren.
Voor de particuliere investeringen lij
ken garanties nodig, een soort verze
kering dus. Niet iedere belegger, niet
elk bedrijf beschikt over de nodige
middelen.
Naar het zich laat aanzien, zal hier
te lande een lichaam, dat voor aan
vulling nuttige diensten zal kunnen be
wijzen, binnenkort in het leven worden
geroepen.
Men moet zich ervan bewust zijn, dat
een Afrika, dat met het communis
tische blok vervlochten zou raken,
voor de westerse economie verloren
zou zijn en dat op die manier de pij
lers, waarop onze economie, maar
ook onze gehele levenswijze rust, één
voor één onder ons zouden worden
weggeslagen.
Mf. Ph. A. J. Mees, voorzitter van
het Afrika Instituut, gaf nog enige
sprekende voorbeelden van het econo
misch belang van de Afrikaanse ge
bieden voor de Nederlandse export.
Wij exporteerden in 1958 voor bijna
35 miljoen gulden méér naar Afrika
dan naar de Verenigde Staten. De Ne
derlandse export naar de Afrikaanse
gebieden was in 1958 belangrijk hoger
dan die naar alle gebieden van Zuid-
Azië. Zuidoost-Azië en Oost-Azië
bij elkaar. In het totale bedrag van
589 miljoen, dat naar deze gebieden
werd geëxporteerd, was ook de export
naar Indonesië. Singapore, Japan, In-
dië en de Philippijnen begrepen. Wan
neer men bij het totaal van onze ex
port naar die gebieden óók de 114 mil
joen gulden van onze export naar
Australië en Nieuw-Zeeland optelt, dan
nog ligt het totaal van onze export
naar Afrika daar met 12 miljoen gul
den boven.
Het Nederlandse Afrika Instituut
heeft het initiatief genomen om een
aantal Europese Afrika Instituten en
daarmee vergelijkbare instellingen bij
een te roepen om een inventarisatie
te maken van de in Europa aanwezige
kennis van Afrika. In ons land wor
den de plannen uitgewerkt om tot een
Islamcursus te geraken.
De directeur van het Afrika Insti
tuut, de heer A. G. Aukes, gaf een
uitvoerig overzicht van de huidige ge
beurtenissen in Afrika.
Afrika is het veld, waarop vrije en
communistische krachten steeds ster
ker op de Afrikaan zuilen trachten in
te werken, het veld, waarop dus de
vrije wereld en het communisme el
kaar zuilen bestrijden. Daarin zouden
naar de mening van de heer Aukes
de motieven moeten liggen voor onze
regering om met alle haar ten dienste
staande middelen óók in Afrika krach
tig bij te dragen aan de overwinning
van de westerse idealen.
Door nog onbekende oorzaak is woens
dagochtend vroeg aan de Broekseweg
te Eindhoven een grote opslagplaats voor
leer en afvalstoffen van de firma Tim
mermans volledig afgebrand. De Eind-
hovense brandweer, met groot mate
riaal uitgerukt, kon de huizen aan de
Broekseweg voor brand sparen. Het huis
dat aan de opslagplaats grenst liep
schade aan de achterkant op. Tjjdens
de brand, die hoog uitsloeg en met zeer
veel rookontwikkeling gepaard ging, ex
plodeerde een cilinder met gas, zonder
echter ongelukken te veroorzaken. Drie
auto's, waarvan twee vrachtauto's,
werden volkomen vernield.
De districtsrechtbank te Celle heeft
de beslissing van een lagere recht
bank om de Nederlandse ex-SS-man
Willem Polak niet te vervolgen, be
vestigd. De districtsrechtbank deed
dit door maandag het beroep van de
openbare aanklager te Luneburg te
gen het pesluit van de rechtbank van
Lüneburg om Polak niet te vervolgen,
te verwerpen.
De openbare aanklager e Lüneburg
had de 44-jarige Polak beschuldigd van
het neerschieten van drie Nederlandse
verzetsstrijders in 1945 en medeplich
tigheid aan het doodschieten van ande
ren.
De rechtDank was evenwel van me-
n ig, dat verdachte het misdadige ka
rakter van het executiebevel niet heeft
kunnen vaststellen. Voorts, dat hij zijn
eigen leven en dat van familieleden in
gevaar zou hebben gebracht door het
bevel niet uit te voeren.
Polak ontsnapte in 1952 uit de gevan
genis van Breda en vluchtte naar West-
Duitsland. Hij was veroordeeld tot le
venslang. Een rechtbank in Celle heeft
het Nederlandse verzoek om uitleve
ring afgewezen aanvoerend dat Polak
misschien door zijn dienst bij de S.S. de
Duitse nationaliteit had verworven.
(Van onze Haagse redactie)
De violist Yehudi Menuhin heeft gis
teren op de ambassade van Inlië in
Den Haag de beroemde Indische sarod
speler Ustad Ali Akbar Khan in Neder
land geïntroduceerd, Menuhin is voor
zitter van de Asian Music Circle. Ali
Akbar Khan zal in Amsterdam en Den
Haag een serie concerten geven, van
daag te beginnen. Een sarod is een
groot snaarinstrument, dat tussen de
13de en 16de eeuw vanuit Westazia-
tische landen door Perzië en Afganistan
in Indië werd ingevoerd. De vader bijge-
Ali Akbar Khan heeft zeer veel bijge
dragen tot de grote populariteit, die de
sarod momenteel heeft. Het instrument
heeft tien hoofd- en vijftien bijsnaren,
die een groter volume en een grotere
weerklank geven. Het wordt getokkeld
met een stukje kokosnootschil.
Ali Akbar Khan, nu 36 jaar, heeft
vier jaar geleden een concertreis door
de Verenigde Staten gemaakt. Daarna
gaf hij ook twee uitvoeringen in Londen.
Zojuist heeft hij een tournee door Enge
land beëindigd. Hij wordt bij zijn op
treden begeleid door Mahapurush Mish-
ra, die de tabla bespeelt, en door Agana
Angadi, die de tamboura hanteert.
Yehudi Menuhin zei onder meer het
contact met de geheel andere schoon
heid van deze mur' k zeer belangrijk
te vinden. Hij heeft grote bewondering
voor Ali Akbar Khan.
zijn
Mijn vriend Frits beeft
last van slapeloosheid En
van nervositeit Waar
schijnlijk is het de mana
gersziekte. Want die ion
gen managed zo het een en
ander. Te vee) om op te
noemen
Gisteren kwam ik hem
op straat tegen en hij liep
T afgetobd-zijn uitvoerig te be
lijden. Dat wil zeggen, hij liep grauw
en gepiimgd doo; de wereld.
„Hoe gaat het met de slapeloos
heid?" vroeg ik meelevend
„Ik heb er poeders voor gekregen"
antwoordde hij
„Nou" zei ik opbeurend. ..Dan
gaan we in ieder geval de goede kant
uit".
„Wat je goed noemt", zei hij sma
lend, „ik neem die dingen nou al
vier dagen in".
„Nou. en?" informeerde ik blij
„Vanmorgen ontdekte ik", zei hij.
„dat mijn vrouw per ongeluk witte
hoestpoeder- bij de apotheek heeft
meegenomen".
„Tja", zei ik peinzend, „dat is na
tuurlijk lelijk".
„Lelijk?" zei hij somber, „lelijk?
Man, ik heb er heerlijk op geslapen".
Woensdag 1 Juli
Amsterdam: Concertgebouw, 8.15 uur: Ama-
deus-strijkkwartet.
Amsterdam: Stadsschouwburg, 8.15 uur:
Het Nederlands Ballet.
Schevenlngen: Kurzaal, 8.15 uur: Residen
tie Orkest o.l.v. Antal Dorati, m.m.v.
Yehudi Menuhin, viool.
Arnhem: Stadsschouwburg, 8 uur: Troïlus
en Cressida.
Gouda: St.-Janskei*k, 8 uur: Bachvereniging
en Ned. Kamerorkest o.l.v. Anthon van
der Horst.
Advertentie
Ik geloof nooit dat ik het red, zei
Joop Kuiper uit Edam zuchtend. Ons
bemoedigend antwoord ging verloren
in een regen van splinters, die hij ons
toezond door met zijn hamer driftig
een steen te bekappen. Want Joop
Kuiper had haast met zijn karwei.
Hij was een der 121 leerling-metse
laars, die meededen aan de zevende
landelijke wedstrijd in het metselen
met baksteen. De Rotterdamse Ahoy-
hal had daardoor het aanzien gekre
gen van een stad in opbouw. Behal
ve metselaars beoefenden ook leer
ling-stukadoors en stratenmakers met
verkwikkende ijver hun toekomstige
stiel, en dat alles in een bijna plech
tige atmosfeer.
Tussen de werkstukken wandelden
de juryleden rond, papier en Dotlood
in de hand, maar de jongelui trokken
zich van de inspectie weinig aan en
letten slechts op de steeds te snel ver
strijkende tijd. Joop Kuiper deed dit
jaar voor het eerst aan een metsel-
wedstrijd mee. Hij is leerling van de
technische school in Edam, waar hij
speciaal ervaring heeft opgedaan m
het metselen van gevels en schoor
steenmantels. De opgave voor de wed
strijd, he' bouwen van een muur met
daarin het motief van een zeilboot,
vond Joop niet moeilijk, het vereiste
tempo daarentegen speelde hem wel
parten. Maar de organisator, de Ver
eniging de Nederlandse Baksteenin-
12
De hoop was vooral gericht op het achterschip van
de „Lux", dat met stukgoed geladen was. In het voor
schip had de Zweedlompen vervoerd. Enkele da
gen lang was het strand als iezaaid geweest met
bonte lappen. De Peperkorrel, die zich nog altijd
trots beriep op het feit dat hij de eerste was geweest
die de benarde situatie van de Zweed begrepen had
en voor directe hulpverlening had gezorgd liep
met een oude, Franse politiepet op het hoofd door
de buurtschap. Hij had het vod op het strand gevon
den.
Van Simon de Rijke bemerkte men niets in de da-
sen dal de Zweed op breken stond. Hij had waar
schijnlijk nachtwerk genoegAlleen was hij gesig
naleerd oi) de loods van de strandvonder. Daar werd
bp opb'-d een Dartytje hout verkocht, dat door Hed-
wig Hedland was aangebracht. De strandvondei
scheen erg verbaasd te hebben gekeken, toen een
jonge eilander poer hem zomaar twintig stuks mooi
hout kwam brengen. Hij 'ïad de hoeveelheid en de
soort van het hout genoteerd en duidelijk vastge
legd, dat al het hout aan de kopse kanten was ge
merkt mét de lei'prs „G.S.".
„Is ei niet meéi aangespoeld?" had hij Hedwig
gevraagd. Hedwig had de schouders opgehaald, ,,'i
Kan best wezen, maar ik heb zowat het hele strand
afgesjouwd en meer dan dit heb ik niet kunnen
vinden" was zijn antwoord geweest. Met een goed-
Keurend knikje var de strandvonder als loon was
nij vei'rokken
Een paar dagen later werd het hout verkocht.
Hedwig was niet weinig geschrokken, to«n hij tussen
de adspirant-kopers Simon de Rijke ontwaarde, die
met groot lef een bod deed op vyftien van de twin
tig balken die er onder andere van de hand gin
gen. Hedwig was zelfs even verontwaardigd geweest
otn dit wonderiyke gedoe van zijn ,,collega"-jutter,
maar na enig nadenken besefte hij dat Simon hier
waarschiiniyk iets mee voor had gehad.
De zaterdag na de openbare verkoping had Hed
wig de verklaring gekregen. Simon was bp hun op
de plaats gekomen. Zonder één woord te zeggen
drukte hy Hedwig een briefje van vyf-en-twintig in
de hand, waarna hij terstond de woonkeuken binnen
stapte en bil moeder Hedland een bakje koffie
vroeg. Hedwig Kon by die gelegenheid geen nadere
uit'eg vragen, maar even later zag hy zqn kans
schoon Hij liep een stukje met Simon op toen die
weer naar huis ging, en vroeg zodra ze ver genoeg
van huis waren om niet door anderen gehoord te
kunnen worden: „Wat betekende dat, Simon, dat je
mij vyf-en-twintig gulden gaf? Is dat van het hout?"
Toen Simon wat stug knikte, vroeg Hedwig verder:
„Maar hoe kan dat nou? Ik heb zelf gezien dat jij
hout stond te kópen by de strandvonder. Ik kan dat
ceriyk gezegd niet rymen, of was dat soms een truc
je van je?"
Op zhn merkwaardig-exacte manier had Simon ge
antwoord: „Als je hout jut, zeun, dan kun je maar
twee dingen doen: of de merken eraf zagen, óf de
markt bedriegen. Zaag je de merken van het hout,
dan vinot de politie op een kwade dag hout dat niet
gemerkj is. by jou of bij een ander aan wie je het
verkocht hebt. Dan ben je natuuriyk zuur. Hoe wil
ie bovendien honderd stuks ongemerkt hout op het
eiland aan de man brengen? Daarom heb ik jou
twintig stuks netjes laten aangeven en er daarna
'elf vyttien van opgekocht. Nou weet meneer de
strandvonder heei precies, dat Simon hout in zijn
schuurtje heeft, dat met „G.S." gemerkt is. Hij kpkt
dus ook niks verbaasd als ik op mijn beurt gemerkt
hout begin te verkopen. Alleenik verkoop méér
gemerkt hout dan ik eigeniyk in myn bezit kon heb
ben Maar je begrypt zelf ook wel, dat het al gek
moet gaan als de strandvonder dóar achter komt
Die staa' heus niet elke balk te bekijken, die hij by
de timmerman ziet liggen. Als hy maar de letters
„G.S." op het hout ziet staan, dan is-ie al tevreden".
De oude jutter scheen het de gewoonste zaak van
de wereld te vinden, doch Hedwig was één en al
bewondering. „Ik had nog nergens op gerekend",
zei hii, „en nu breng je me opeens vyf-en-twintig
gulden, Ik weet waarachtig niet eens wat ik ermee
moet beginnen. Hierhy wilde het teruggeven,
,,jU kunt het vast beter gebruiken dan ik. Geef mü
mijn partje later maar eens."
Simon spuwde op de uitgestoken hand. „Ben je
gek?" vroeg hij kwaad, „dit is jouw deel en je zèl
het hebben. Koop er voor rnqn part onderjurken voor
om aan Menke te geven, maar ik wil het niet meer
hebben. Daór!"
Hedwig geneerde zich even om wat Simon over
Menke had gezegd. Werd er dan al zó gekletst in
de buurtschap, alleen omdat hy met Menke naar
een bruiloft was geweest? Hy vond het niet prettig
om door de geroutineerde jutter aan Menke herin
nerd te worden. Hij had zich zoëven voelen zwellen
van trots, omdat Simon de Ryke hem biykbaar voor
vol had aangezien, door hem over zpn tactiek te ver
tellen. Maar dat ietwat spottende gezegde over Men
ke maakte, da' hy zich als een kleine jongen voelde.
Hy wilde gauw afscheid nemen.
Simori de Rijke gaf hem een hoofdknik, maar eens
klaps bleef hij staan, alsof hem iets was ingevallen.
„Zeg zeun" zei hij, „jij hebt nogal lol in zo'n beetje
jutten, is 't niet?"
Hedw:g knikte. „En jij weet ook je snavel dicht te
houden, hè?" Weer knikte Hedwig, niet begrijpend
waar Simon heen wilde.
„Als je vanmiddag om een uur of twee aan de stei
ger ben' hernam de jutter, „dan heb ik een mooi
klusje voor twee man die hem niet te gauw knjj-
Den. Voel je ervoor?"
„Wat is 't?" vroeg Hedwig voorzichtig. „Dat zal
je wel merken" was het antwoord, „maar je zal er
je kinds-kinderen nog over vertellen, maar denk er
om: t Kan een latertje worden, vanavond."
„Ik zal er wezen, om twee uur", beloofde Hedwig.
De gehele weg naar huis dacht hii erover na, wat
Simon in de zin kon hebben. Klaarblijkelijk wilde hij
»r met de „Cobii" op uit. Het was sinds vannacht
praktisch windstil en dus ideaal weer voor een tocht
met Simons motorsloep. Zou hy soms van plan zqn
om naar het wrak van de „Lux" te gaan? Hedwig
kreeg een schok van opwinding.
(Wordt vervolgd).
Niet moeilijk, maar het tempo.
dustrie in samenwerking met net
Bouwcentrum, verklaart, dat deze
wedstryd zwaarder is dan de vorige
maal. En toch is er een kwalittits-
verbetering in de resultaten te consta
teren, een bewqs dat het met de vak
bekwaamheid van onze Nederlandse
bouwvakkers crescendo gaat.
Maarten van Dyk uit Rotterdam
hebben wü even gestoord, tcjn hy een
ingewikkelde bestrating in elkaar puz
zelde. Het was voor de tweede maal
dat hy aan een wedstryd in het straat
maken met klinkers deelnam, en
Maarten vond de opgave wel degelijk
moeiiyker dan het vorig jaar. Wist u
overigens, dat de opleiding voor stra
ten maken niet minder dan vijf vei
le jaren duurt? Er komt heH wat voor
kyken voor men weet hoe met klin
kers de weg te effenen.
De belangstelling wordt ieder jaar
groter. Voor de metsel wedstrijden
hadden 53 technische scholen hun bes
te leerlingen gestuurd, en ook de wed
strijden in stukadoren en straatmaken
trekken steeds meer gegadigden. De
jongelui, in totaal bqna tweehonderd,
hebben tü'dens hun verblijf in Rotter
dam enkele uitstapjes gemaakt en zijn
ook op het Bouwcentrum ontvangen.
Het hoogtepunt van het programma
Is vanmiddag de uitreiking van de
prijzen, volgens traditie hoogst per
soonlek door de minister van Volks
huisvesting en Bouwnijverheid, mr.
J. van Aartsen. te verrichten. Hy zal
de zilveren troffel, de zilveren kapha
mer en de zilveren pleistertroffel aan
de drie besten van het concours over
handigen, en ook zyn er nog geldprij
zen beschikbaar. Indien er steeds in
het tempo en met de animo, zoals
gisteren aan de dag is gelegd, werd
te werk gegaan, zou het er .oor de
woningbouw in ons land in eik geval
byzonder gunstig uitzien.
Advertentie
