EINDELIJK VOORZORGS
MAATREGELEN
E
c
3
mam
u -a, JtT mSChU!
Franse gemeenschap danst
op „grootste bal ter wereld55
De Gaulle installeert na het hal
de senaat der gemeenschap
K
Regering wil bepaalde „loon"-
artikelen uit CAO schrappen
LONDENSE BRIEF
D
Malaise in Britse
filmindustrie
KLM in New York
door de
DE LAMPIONS ZIJN WEER GEDOOFD
Alle hoge organen
nu werkzaam
ii'
Assistent voor Azië
J. Ensinck blijft
geroyeerd
Duitse Kolpings-
jongeren
Componist Ernest
Bloeh overleden
m
j teken van de lelie Een juweel gevat in
1 een zee van vuilnis
Kamp in Rijswijk
V B
DONDERDAG 16 JULI 1959
door
JOSEPH ALSOP
Passiespel van
Oberammergau niet in
München
Wke foto
Perutz/
Wereldkampioenschap
Flying Dutchmanklasse
L
Pater J. D'Souza S.J,
Om nieuwe onderhandelingen tegen te gaan
Transportbonden doen
beroep op parlement
ministers TverfiS"ftS ï"'e f britse ijver Voor de vrijhandelszone In het
K.V.P. Maastricht
Advertentie
Washington De Amerikaan
se regering heeft thans
maatregelen genomen, die
officieel worden aangeduid als on
opvallende voorzorgsmaatregelen,
maar die door de Russische inlich
tingendienst snel zullen worden op
gemerkt. De officiële zinsnede ont
hult en verdoezelt tegelijkertijd een
ontwikkeling, die werkelijk ernstig is.
Want deze „onopvallende voorzorgs
maatregelen'' zijn bedoeld als een
voorbereiding op de mogelijkheid,
dat de Berlijnse crisis zich wellicht
zal ontwikkelen tot een meting van
wederzijdse wilskracht met militai
re middelen. Dit laatste resultaat
wordt niet verwacht, maar men
acht het wenselijk op alles voorbe
reid te zijn.
De belangrijkste van deze voor
zorgsmaatregelen is nu niet bepaald
onopvallend genomen. Negen squa
drons van de Amerikaanse lucht
macht, die nu gestationeerd zijn op
Franse bases, geworden naar elders
overgebracht. Als reden daarvoor
werd opgegeven, dat generaal
Charles de Gaulle heeft geweigerd
kernwapens in Frankrijk toe te la
ten, als hij er ,zelf geen zeggen
schap over uitoefent. Daarom, zo
werd gezegd, worden de negen
squadrons overgebracht naar Britse
en Duitse bases, waar de bijbehoren
de kernwapens zonder bezwaar kun
nen worden opgeslagen.
Maar het vorenstaande, ofschoon
op zichzelf geheel en al waar, is
slechts de halve waarheid. Onder
gewone omstandigheden zou de
Frans-Amerikaanse rel over de con
trole op de kernwapens stellig nog
vele maanden hebben voortgeduurd,
zonder dat er enig resultaat werd
bereikt, misschien wel tot aan de
ontmoeting tussen Eisenhower en
De Gaulle, waarvan nu zoveel spra
ke is. De tegenwoordige omstandig
heden zijn evenwel niet- normaal,
omdat de bevelhebber van de
NATO-strijdkrachten, de Amerikaan
se generaal Lauris Norstad, op
dracht heeft gekregen gereed te
staan om de toegangswegen naar
Berlijn zonodig met militair geweld
te beschermen.
Een week of wat geleden is gene
raal Norstad speciaal naar Wash
ington gekomen om dit probleem
met president Eisenhower te bespre
ken. Norstad betoogde, dat hij deze
aanwijzing om paraat te zijn niet
kon opvolgen, als negen squadrons
van zijn aanvallende luchtmacht ge
stationeerd bleven op Franse bases
waar zij niet over kernbommen be
schikken. Met een tegenzin, waarop
in de verslagen zeer de nadruk
wordt gelegd, is de president toen
akkoord gegaan met de herlocatie
van de negen squadrons. Het eigen
lijke bevel tot de overbrenging is
toen nog slechts opgehouden, totdat
het besluit van de Amerikaanse pre
sident aan generaal De Gaulle kon
worden overgebracht.
gewone vrachtwagens dat zouden
doen. Thans echter dragen alle mi
litairen bij het convoqi hun ge
vechtsbewapening; er wordt gezorgd
voor een escorte op motorfietsen;
en soms rijden er in de stoet lichte
tanks mee.
r vallen over deze en andere
soortgelijke voorzorgsmaatre
gelen twee dingen te zeggen
en van de Russische inlichtingen
dienst wordt verwacht, dat hij zulks
opmerkt. In de eerste plaats hebben
zij gedeeltelijk ten doel Nikita
Khroesjtsjev af te brengen van zijn
overtuiging, dat de vastberadenheid
van president Eisenhower inzake
Berlijn nergens op steunt en niet
ernstig genomen behoeft te worden.
Khroesjtsjev's opvatting van de si
tuatie was niet onredelijk, als men
bedenkt, dat er tevoren door het
westen in het geheel nimmer enige
voorzorgsmaatregel is genomen.
Dat Khroesjtsjev daaruit had afge
leid, dat de Amerikaanse president
blufte, is een feit, waarover uit de
satelliet-landen en elders is bericht.
De Amerikaanse minister van bui-
GENERAAL NORSTAD
tenlandse zaken. Christian A. Her
ter, heeft daarom met evenveel na
druk aangedrongen op het nemen
van voorzorgsmaatregelen als gene
raal Norstad. De beslissing om „on
opvallende voorzorgsmaatregelen"
te nemen moet zelfs worden be
schouwd als het eerste politieke be
sluit van groot belang, dat gevallen
is in de periode, dat Herter minis
ter is, en dat voornamelijk aan
hem is toe te schrijven.
In de tweede plaats betekent de
beslissing om voorzorgsmaatregelen
te treffen, zoals reeds gezegd, niet,
dat men van mening is, dat deze
voorzorgsmaatregelen uiteindelijk
ook nodig zullen zijn. Integendeel,
de ontwerpers van de Amerikaanse
politiek menen nog steeds, dat er
in de tweede ronde te Genève iets
Het gevolg van dit bevel, zoals zal worden bereikt en het meest
de Russische inlichtingendienst waarschijnlijke is dan een herroe-
stellig zal hebben opgemerkt, ping van de tijdslimiet van achttien
is, dat de nucleaire slagkracht van maanden, die de Sovjets aan een
generaal Norstad aanzienlijk is toe- regeling voor de kwestie-Berlijn heb-
genomen. Nochtans is deze op
zichzelf hoogst belangrijke ver
plaatsing van vliegtuigen slechts
een onderdeel van een veel groter
patroon.
Zo heeft er bij de NATO-grond-
ben trachten te verbinden. Ook be
staat er de hoop, dat een latere top
conferentie de grondslag zal leggen
voor een overeenkomst tot oplossing
van het Berlijnse probleem.
Maar de zorgeloze stemming van
strijdkrachten in West-Duitsland al vroeger is nu verdwenen. Een merk-
geruime tijd een ernstig gebrek be- baar somberder stemming is gaan
staan aan bepaalde categorieën heersen als gevolg van de vruchte
technici. Alle „gaten" in de orga- loosheid van de eerste ronde te
nisatietabellen zijn nu opgevuld. Alle Genève en van voorvallen zoals het
benodigde technische deskundigen, dreigende interview, dat Khroesj-
met inbegrip van de „technici voor tsjev aan de oud-gouverneur van
speciale wapens"zijn nu naar Duits- New York, Averell Harriman. heeft
land gezonden. De term „speciale toegestaan. Terwijl dus het ergste
wapens" is een ambtelijk eufemis- niet wordt verwacht, vindt men het
me voor kernwapens. ook niet verstandig naïef te blijven
Verder zijn de Franse. Britse en hopen op het gunstigste, zonder zich
Amerikaanse convooien, die over de voor te bereiden op het slechtste,
weg van Helmstedt naar Berlijn rij- Aangezien deze methode van poli
den, de laatste tijd zogezegd gemili- tiek bedrijven in het algemeen tot
tariseerd. De vrachtwagens in die
convooien zijn altijd militaire trucks
geweekt, bestuurd door militair per
soneel. Toch reden de convooien
naar Berlijn fot dusver bijna zoals
rampzalige gevolgen heeft geleid,
moet het verlaten ervan op dit tijd
stip worden beschouwd als een zeer
bemoedigende ontwikkeling.
Copyright - N.Y.H. Tribune)
De in 1949 opgerichte maatschappij
tot financiering van Britse films heeft
woensdag het denkbeeld geopperd, dat
allen die aan Britse films werken, ge
noegen moeten nemen met minder sa
laris plus een aandeel in de opbrengst.
In haar jaarverslag zegt de door de
staat gesteunde organisatie dat thans
zelfs films, die commercieel een mis
lukking zijn, toch aanzienlijke winst be
tekenen voor een reeks mensen. In het
jaar dat 31 maart eindigde werd een
verlies van 222,367 pond geleden, tegen
116.443 pond in het voorafgaande jaar.
Het bioscoopbezoek is van 1.101 mil
joen in 1956 tot 754 miljoen in 1958 ge
daald.
De uit Zwitserland afkomstige Ame
rikaanse componist Ernest Bloch is in
de ouderdom van 78 jaar in een zieken
huis te Portland (Oregon! overleden.
Bloch, die in 1880 in Genève werd ge
boren, was een leerling van o.a. Dal-
croze en Isaye, In 1909 werd hij be
noemd als dirigent te Lausanne. Twee
jaar later werdhij hoogleraar aan de
universiteit va^Genève. Naar aanlei
ding van een concertreis naar de V.S.
vestigde hij zich in 1917 te New York.
Hjj werd achtereenvolgens directeur
van het Cleveland Institute of Music
en van het conservatorium van San
Francisco.
Later keerde hjj terug naar Europa
waar hij zich in de Franse Alpen ves
tigde. Na enige jaren ging hij naar Ita
lië waar men grote belangstelling voor
zijn werk had. Toen in dat land de Jo
denvervolgingen begonnen, week hij in
1938 uit naar de V.S.
Zijn werk vertoont sterke Joodse in
vloeden. Hij schreef o.a. twee opera's
Macbeth en Jezabel tweesym
fonieën, enkele symfonische gedichten
en andere composities voor orkest, als
mede kamermuziek.
Frankrijk In Noord-Frankrijk be
gint de droogte onrustwekkende vormen
aan te nemen. In de waterputten daalt
het peil en de pompstations zien hun
ondergrondse reserves geleidelijk ver
minderen. Sommige L^meentebesturen
hebben de verbruikers verzocht zuinig
te zijn met het water om het niet te moe
ten rantsoeneren. Zo mag b.v. geen wa
ter gebruikt worden voor het wassen
van auto's. Op sommige plaatsen wordt
de toevoer 's ochtends en 's avonds af
gesneden op de uren waarop de tuinders
hun kranen openzetten voor het be
sproeien van hun tuin.
De passiespelers van Oberammergau
zullen geen gastvoorstelling in Mün
chen geven, wanneer daar het Interna
tionale Eucharistische Congres wordt
gehouden. De commissie van Oberam
mergau die daarover beslist, heeft haar
besluit genomen na een uitvoerig onder
zoek van alle mogelijkheden en na
overleg met de aartsbisschop van Mün
chen.
De commissie heeft toegezegd dat wel
voor de deelnemers aan het Eucharis
tische Congres plaatsruimte voor de
spelen in Oberammergau zelf zal wor
den gereserveerd.
West-Duitsland De West-Duitse re
gering heeft een wijziging van de dienst
plicht goedgekeurd, die de dienstplich
tige leeftijd van 20 tot 18 jaar verlaagt.
Een woordvoerder van het ministerie
van defensie verklaarde, dat hierdoor
de jongemannen kunnen worden opge
roepen zodra zij de middelbare school
hebben verlaten. Velen wensen n.l. hun
dienstplicht te vervullen vóór zjj gaan
studeren. De wijziging moet nog door
de Bondsdag worden goedgekeurd. Zij
voorziet voorts in de vrijstelling van al
le leden van de burgerlijke verdedi
gingsorganisatie.
rneesterschot!
WWMWMÊMMÊÊêi. i
- - G
':-v r>
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, hedenmorgen.
Zoals de geijkte uitdrukking luidt:
de lampions zijn weer gedoofd. De 14e
juli, die de eerste was van de vijfde
republiek, de eerste waarvan de vie
ring aan de top gepresideerd werd
door president generaal De Gaulle en
die in het bijzonder gewijd was aan de
nog maar goed een half .jaar oude
Frans-Afrikaanse gemeenschap, is
achter de rug. Er was, zoals bericht,
bijzonder veel officiële luister aan ten
koste gelegd. Het militaire défilé was
het langste en indrukwekkendste dat
sinds het einde van de laatste wereld
oorlog ooit over de Champs Elysées
trok. Er zijn meer en grootser vuur
werken afgestoken dan ooit. Vier avon
den en nachten achtereen is er druk
gedanst op pleinen en carrefours met
van de zijde der overheid 'aan het
adres der bevolking dan ook de uitno
diging er inderdaad maar lustig op los
te walsen, een ware „invitation a Ia
danse". De tweede pantserdivisie had
beslag gelegd op de Esplanade des In
valides voor het organiseren van wat
zij adverteerde als het „grootste bal
ter wereld" annex kermis, waar tal
van notabelen uit de zwarte republie
ken der gemeenschap, voor de gele
genheid toevend in hun aller lichtstad,
tot de bezienswaard!»:* gasten behoor
den en Josephine Baker compareerde
onder de „vedettes".
In enkele bladen die, zoals Le Monde
en Le Figaro, niet behoren tot de min
ste en' ook geenszins tot de politieke
scherpslijpers, is discretelijk geopperd
dat het wellicht gepast ware geweest
om ook dit jaar nog de viering van
Quatorze Juillet met wat minder uit
bundigheid te doen plaatsvinden. De
natie bevindt zich tenslotte nog altijd
in oorlog, zelfs, aangezien Algerije nu
eenmaal als integrerend bestanddeel
van Frankrijk wordf beschouwd, in
burgeroorlog. Dat in het moederland
Fransen in het openbaar en op straat
dansen en daartoe worden aangemoe
digd door de overheid, terwijl in Al
gerije dagelijks nog Fransen sneuvelen
(op 13 juli sneuvelden er nog dertien
in een hinderlaag aan de Algerijns-Ma
rokkaanse grens) levert, aldus onge
veer deze kritiek, misschien geen erg
delicate figuur op.
En Le Monde spreekt de wens uit
dat, zoals deze 14e juli het feest is
geweest van de gemeenschap, die van
het volgend jaar de viering moge zijn
van „Algerije met Frankrijk". Welke
formule geheel iets anders behelst dan
de integrationistische „Algerije binnen
Frankrijk". Zij zinspeelt op een band
van nauwe associatie tussen Algerije
en Frankrijk en ongetwijfeld ook op de
een jaar geleden door generaal De
Gaulle in het openbaar afgelegde ver
klaring, dat binnen het groot, toen nog
in de maak zijnde, Frans-Afrikaanse
ensemble „aan Algerije een uitgelezen
plaats was toebedacht". Een uitgele
zen plaats die uiteraard slechts als een
eigen plaats kon zijn bedoeld.
Het Frans-Afrikaanse ensemble is
inmiddels, en nog zonder een eigen
plaats voor Algerije, officieel de
Frans-Afrikaanse gemeenschap ge
worden. Gistermiddag heeft generaal
De Gaulle, in zijn kwaliteit van pre
sident der gemeenschap, in aanslui
ting aan het gemeenschapsfeest van
eergisteren, met de nodige plechtig
heid de installatie verricht van de
senaat der gemeenschap, die zoveel
is als het parlement. Daarmede zijn
nu alle hoge organen van de gemeen
schap op hun plaats en kan het vol
ledig functioneren van de nieuwe
volkenrechtelijke instelling starten.
Totdusverre functioneerden nog
slechts: het door generaal De Gaulle
beklede presidentschap van de ge
meenschap, haar executieve raad en
haar hof van arbitrage.
De senaat telt 284 leden, waarvan
er 184 „France Métropolitaine" ver
tegenwoordigen, 92 gekozen door en
uit de Franse Nationale Vergadering
en 92 door en uit de Franse senaat.
De 98 resterende zetels zijn naar ver
houding van hun inwonertal verdeeld
onder de twaalf zogenaamd autonome
republieken, waarvan hier nog eens de.
opsomming volgt: Madagaskar, Soe
dan, Haute Volta, Ivoorkust, Tchad,
MIMWi
Dit is het nieuwe gebouw van de K.L.M. op de hoek van de Fifth Avenue en de
49ste straat in New York, dat prinses Beatrix in september officieel zal openen
Het gebouw is bijna voltooid.
Niger, Senegal, Dahomey, Centraal-
Afrikaanse republiek, Congo, Gabon
en Mauritanië. Zoals men ziet heeft
Frankrijk in de senaat der gemeen
schap een numeriek overwicht in de
verhouding van tweederde. Vpor een
deel wordt dit verklaard uit het feit
dat Frankrijk aanzienlijk meer dan de
helft levert in het totale inwonertal
van de gemeenschap, dat rorjd 82 mil
joen bedraagt.
Voor het overige zal als verklaring
moeten worden aanvaard dat Frank
rijk nu eenmaal binnen de gemeen
schap het onvergelijkelijk machtigste,
rijkste en hoogst ontwikkelde lid ijs,
beladen met de grootste verantwoor
delijkheid, kortom de leider is, die zijn
leiding vooral zal moeten doen gevoe
len op het zogenaamde gemeenschap
pelijke domein, dat zich voornamelijk
uitstrekt tot de defensie, de buiten
landse, de financiële, de economische
en de grote verkeers-politiek, mitsga.
ders het toezicht op onderwijs en jus
titie.
Er doet zich evenwel in enkele van
de autonome republieken reeds een
krachtige stroming gelden, zoals be
reids werd gemeld, die niet bereid is
deze verklaring voor Frankrijk» nume
rieke overwicht te aanvaarden en die
er naar streeft de gemeensehap zo spoe
dig mogelijk te doen vervangen door
een gemenebest of confederatie van ju
ridisch geheel gelijkwaardige, werke
lijk onafhankelijke staten. Deze stro
ming is momenteel bijzonder sterk in
Soedan en Senegal, waar zy in de res
pectievelijke regeringsleiders, de heren
Modibo Keita en Mamadoij Dia, haar
gezaghebbendste woordvoerders heeft
De beide republieken hebben zich overi
gens reeds verbonden tot de zogenaam
de federatie van de Mali.
In andere der autonome republie
ken is men daarentegen van een der
gelijke ontwikkeling ten zeerste afke
rig, zo vooral in Ivoorkust, waar de
zeer francophile „chef" Houphouet
Boigny heeft verklaard, dat, indien
de gemeenschap vervangen zou wor
den door een gemenebest naar Brits
model, Ivoorkust daarmede niets te
maken zou willen hebben en er de
voorkeur aan zou geven dan volko
men uit te treden.
En te Tananarive, waar de vorige
week onder voorzitterschap van presi
dent De Gaulle de executieve raad der
gemeenschap haar derde bijeenkomst
hield, drong de Ivoorkust-leider fel aan
op een uitvechten van dit meest kardi*
Aan de zeilwedstrijden om het wereld
kampioenschap in de Flying Dutchmanklas
se, die van 20 tot 2S juli te Whitstablt
(Kent) worden gehouden, zullen 14 landen
deelnemen. Het zijn; Oostenrijk, België.
Denemarken, Oost-Dultsland, Frankrijk,
Nederland (B. Verhagen), Hongarije. Ita
lië, Polen, Zuid-Afrika, Zwitserland. Rus
land. West-Duitsland en GrooT-Brittannïë
De houder van de titel, de Australiër Tas-
ker zal zijn titel niet verdedigen.
nale punt in kwestie. Generaal De Gaul
le evenwel, zq verluidde, heeft het er
niet van willen laten komen, het punt
werd terzijde gesteld voor de volgende
bijeenkomst van de raad en, zo voegde
de generaal er aan toe: men had hier
te maken met een mooi voorbeeld van
een materie bijzonder geëigend om stof
te leveren vpor discussies in de se
naat der gemeenschap.
Ondertussen nam dé executieve raad,
in een geest van tegemoetkoming aan
het verlangen naar meer gelijkheid en
persoonlijkheidsontplooiing van de diver
se Afrikaanse autonome gemeenschaps
leden de beslissing dat deze een groter
aandeel zoudei) krijgen jn de diploma
tieke vertegenwoordiging en individu
eel zich konden doen vertegenwoordi
gen bij de (Jtverse internationale orga
nisaties, Terwijl generaal De Qaulle
zi,ch bereid verklaarde tot aanvaarding
van het beginsel der dubbele nationa
liteit; die van iedere autosome staat af
zonderlijk en van de gemeenschap. Men
heeft eruit afgeleid dat generaal De
Gaulle een zekere ontwikkeling in li
berale zin van de gemeenschap niet zal
tegenhouden.
Om nog ever) terug te keren naar de
senaat en naar de andere organen van
de gemeenschap is hun onderlinge ver
houding van betekenis: de bevoegdheid
van de senaat is vooralsnog essentieel
slechts van consultatieve en adviseren
de aard. Degene door wie hij geraad
pleegd wordt en aan wie hij advies kan
uitbrengen inzake kwesties het gemeen
schappelijk domein betreffende is de
president der gemeenschap.' Hij houdt
daartoe tweemaal in het jaar geduren
de een maand zitting. Het is de presi
dent van de gemeenschap die de senaat
bijeenroept en die de zittingen sluit en
wanneer hij voor een of andere aange
legenheid prioriteit of spoedbehandeling
vraagt, kan de senaat hem dat niet wei
geren.
Ook aan de executieve raad der ge
meenschap, voorgëzeten door de presi
dent en waarin voorts zitting hebben
de eerste ministers van de Franse re
publiek en van de autonome Afrikaanse
republieken, benevens de ministers der
Franse républiek die het „gemeenschap-
pelijk domein" beheren, komt' slechts
delibererende bevoegdheid toe. Werke
lijk beslissen doet ook de raad niet en
inzoverre zou het onjuist zijn de raad
als de regering van de gemeenschap te
bestempelen. Het is daarentegen de pre
sident der gemeenschap die zoals de
grondwet het uitdrukt „de noodzakelij
ke maatregelen terzake van de ge
meenschappelijke zaken formuleert en
bekend maakt".
Wanneer men nog in ogenschouw
neemt dat de zeven leden die het hof
van arbitrage der gemeenschap uitma
ken, benoemd worden door de president
en dat slechts de president bevoegd is
dit hof advies te vragen in geval zich
een „kwestie van interpretatie" voor
doet, heeft men een vrij volledig beeld
van de grote macht die aan de presi
dent der gemeenschap als zodanig toe
komt. Men beschouwt haar veelal als
nog aanzienlijk groter dan de macht
cfie hem toekomt in zijn hoedanigheid
van president der Franse republiek. Zo
lang deze grote macht In handen is van
een als uitzonderlijk prestigieus gelden
de figuur als generaal De Guulle, zal
zij moeilijk als krachtig bindmiddel tus
sen de onderdelen van de gemeenschap
kunnen fungeren. Maar, zo is wej eens
ongerust tot uiting gebracht, hoe zal het
vergaan zo generaal De Gaulle ontijdig
zou heengaan?
Toen vorig jaar in de Civitas Dei
op de Expo in de dagen na Pinkste
ren acht eminente sprekers uit alle
werelddelen en 2000 toehoorders uit
alle volkeren een Wereldpinksterfeest
uitbeeldden op het Congres van het
Universele Christelijke Humanisme,
zagen wij daar de slanke figuur met
de grauwe kortgeknipte baard en het
kaal wordende hoofd van pater J.
D'Souza en hoorden wij hem spreken
over de ziel van zijn volk, Indië. Zó
had men hem ook kunnen zien zitten
op de algemene vergaderingen van
de UNO van 1951 en 1955 tussen de
leden der Indië-delegatie. De UNO-
leden luisterden steeds met spanning
naar hetgeen hij voor de betere sa
menwerking tussen de volkeren naar
voren bracht. Ook zijn preek en ge
bed vóór het begin van de algemene
vergadering van 19 51 in de Notre
Dame van Parijs zijn nog niet uit hun
herinnering verloren gegaan.
Pater Hieranymus D'Souza, gebo
ren te Moylky in 1967, stamt uit een
katholieke familie van Mangalore.
Vandaar zijn Portugese naam. Zijn
drie broers zijn priester en zijn enige zuster is religieuze. Na zijn middel
bare studies werd. hij Jezuïet. Hij voltooide zijn studies in België en Frank
rijk. Vanaf 1933 was hij een der grote organisatoren van het middelbaar
onderwijl in Indië. Onder de oorlog werd hij lid van verschillende
adviescommissies in de provincie Madras. In 194/} benoemde >Nehru hem
tot lid van de Indische UNO-delegatie. Hij bleef nog een tijd gasthoogleraar
in New York en aanvaardde na zijn terugkomst in Indië de taak van
adviseur en organisator voor de grote sociale hervormingen, die In het
land moesten worden ingevoerd.
Op paedagogisch gebied bleef de Orde van fijn gaven gebruik maken.
Hij was rector van de colleges te Triehinopoly, Madras en Shembaganoer
Groot zijn de diensten, aan Indië bewezen, en groot is de steun, die hij gaf
bij de integratie van het katholieke volksdeel in de nieuwe staat. Lezingen
in het buitenland en voor de radio hebben deze nooit versagende werker
met zijn scherp oordeel en vurige geestdrift grote faam gegeven. By
gelegenheid van de laatste Generale Congregatie der Sociëteit van Jesus
werd hij benoemd tot assistent bij de hoogeerwaarde pater-generaal voor
de Aziatische provincies. Eind vorig jaar heeft hij deze bezocht. Bijzondere
aandacht gaf hij daarbij aan Indonesië.
Nu naar aanleiding van de aankomst op 9 juli 1859 van de eerste
Jezuïeten in Batavia, „Honderd Jaar Missie" wordt gevierd, kon men
moeilijk een meer competente spreker vragen, zijn indrukken over Indonesië
te geven. Op 19 juli zal ter viering van dit eeuwfeest te Nijmegen in het
Canisiuscollege om 10.30 uur een pontificale H. Mis worden opgedragen;
daarna is er receptie, gevolgd om 2 uur door een feestvergadering, waarbij
hij het woord zal voeren.
(Van onze Utrechtse redacteur)
De organisaties van werknemers en
werkgevers in het havenbedrijf hebben
van de regering mededeling ontvangen,
dat in hun collectieve arbeidsovereen
komsten de artikelen die beogen het
voeren van nieuu\e onderhandelingen
wanneer de loonpolitiek zich wijzigt zul
len worden geschrapt. aVn de zijde der
vakcentrales is tegen een dergelijk voor
nemen van de regering, dat ook ten
aanzien van andere collectieve arbeids
overeenkomsten zou gelden, al eerder
bezwaar gemaakt, omdat het de vrijere
loonpolitiek zou aantasten.
Nu het havenpersoneel daarvan het
eerst de dupe dreigt te worden, hebben
de vakgroepbestuurders uit Rotterdam
en Amsterdam van de Ned. Bond van
Vervoerspersoneel en van de Kath. Bond
van Transportarbeiders „St. Bonifatius"
de koppen bij elkaar gestoken. In een
gezamenlijk te Den Haag gehouden
vergadering hebben zij zoals wij
woensdag reeds berichtten, een resolutie
aangenomen. Daarin doen zij een beroep
inwin ii ui in milium illinium li ii ui mi mi ii urn mui milium urn.a
Er hebben hier besprekingen plaats r\ j ,,j j j rj
vormen vrijhandelszone, waartoe, behalve
Engeland en Denemarkken, de andere
Scandinavische landen zullen behoren, als
ook Portugal, .Oostenrijk en Zwitserland.
Alvorens te besluiten toe te treden wil
de Denemarken zich ervan vergewissen
dat het niet het kind van de rekening
zou worden. Groot-Brittannië is de
grootste afnemer van Deense landbouw.
- "g. kingen met de E.E.G sterker te staan
producten, maar Denemarken levert
I IMMMMMIMMMIMMMMIMMMIMMMIMMMIMIir^^
zone te gebruiken om in latere bespre- provincies is de misère groter, aange
zien de bladen aldaarslachtoffer zijn
ook aanzienlijke hoeveelheden van de
ze producten aan Duitsland en Italië,
partners in de EEG. De Londense be
sprekingen zijn voor Denemarken vrij
gunstig verlopen. Weliswaar bleek de
Britse regering niet bereid Denemar
ken tegemoet te komen met betrekking
tot boter, eieren en harde kaas. Maar
ze heeft aan de Deense regering aange
boden om in twee fazen de invoerrech-
Salomon in al zijn glorie en Frederik
van Eeden, die de witte waterle
lie lief had „daar die zo blank is",
hadden de vorige week hier moeten
zijn, want in Londen heqrste de lelie.
Niet slechts vond er een internationale
conferentie plpats van allen die waar
dan ook op a» de lelies kennen, kweken
of alleen maar van harte liefhebben,
ten op hacon en enige andere, minder tooniteUin^waarTloemen^te zien wa-
belangrtjke producten op te heffen. De- adembenemende schoonheid
ze invoerrechten bedragen 10 pet. Het L? Ln aa S"
■/nl Hp Britse rpeerinc 70 000 000 aulden volwassen lieden stonden en staar-
zaï de Bjntse regering iu.uuu.uuu guioen jen en waren woordeloos. Lelies heb
ben een veredelende invloed, zoals wij
hebben mogen constateren toen wij
mochten spreken met een Japanse le
liekweker die ons vertelde dat hij in
Schotland was geweest en daar de wil
de Schotse affodil had gezien en de
moeras-affodil en dat hij in Derrynane
In Ierland een andere wjlde lelie had
gezien, de Kerry Lily, „u weet wel",
hij, „de Simethis planifolia". Wij
M maar weten het nu
aspe
zei de leliënman üit Japan. Wü zeiden
dat wij van asperges hielcjen. „Wist u"
vroeg de man, „dat de asperge behoort
tot de lelieachtigen?" „Ja", zelden wij
geestdriftig, „evenals knoflook en prei".
Dat was een goede beurt en hij reikte
ons tot beloning een Japanse hand ten
afscheid. We kregen ook een lelieachti
per jaar kosten, een som welke niet
slechts duidelijk maakt, hoe groot de
Deense baconexport naar Engeland is,
maar ook hoever de Britse regering
wenst te gaan om het vrijhandelsge-
bied van de „outer seven" tot werke
lijkheid te maken. Want ook al Is de ge
noemde som al indrukwekkend genoeg,
er is nog een andere prijs welke de
Britse regering bereid is geweest te be
XJS.ll.3G om IO yjV,
L!e"j "i He» ^Hd|LWhLnnnro1ir,!rlEr wisten het niet. maar weten het
isgrote^Verontwaardiging onder laatet yoor^lmme^.houdt uvan asperges?'
genoemden die het reeds heden
moeilijk vinden te concurreren met de
Deense baconindustrie, welke over hel
algemeen een beter product levert dar
het Engelse, Nu de invoerrechten zul
len worden afgeschaft voor het Deense
product vrezen de Britse varkenfokkeri
en baconrokers dat zij de concurrentie
strijd zullen verliezen.
Het is op zijn zachtst gesproken o|
merkelijk dat de Britse regering, welk<
zo bokkig en koppig was in haar hou
ding tegenover de E.E.G., zich zover
geld en moeite getroost om lid te wor
den van een vrijhandelscombinatie wel
ke zich in de verste verte niet in belanj
kan meten met de reeds bestaande ge
meenschappeiijke Europese markt. He
is duideltjk de bedoeling van de Brits<
regering om de te vormen vrijhandel?
van beide stakingen. Er is evenwel re
den tot enig optimisme. De bij de sta
king betrokken partijen hebben er in toe
gestemd om bijeen te komen voor be
sprekingen en bij deze besprekingep de
tegenwoordigheid te accepteren van
een onafhankelijk „adviseur", Lord
Birkett, een voormalig rechter. Eer
der was van vakverenigingszijde Lord
Monckton genoemd als aanvaardbaar
adviseur. Dit was niet erg taktvol.
Want Lord Monckton was de voorgan
ger van de huidige minister van Arbeid
en zijn benoeming zou een affront ge
weest zijn.
Dank zij het feit dat er althans nog
voldoende inkt is om de nationale dag
bladen te blijven drukken, zij het dan
ook in klein formaat, vierden wij een
klein beetje feest op maandagmorgen.
Want op de hoofdpagina van onze meer.
voudige naamgenoot „The Times"
stond een passage welke onsterfelijk
heid verdient. Het was in een groot en
zeer deskundig artikel over riolering en
vuilnisverwerking. Dit schone stuk ein
digde als volgt: „De mens streeft de
sterren toe. Maar indien hij op ordelij
ke wijze zijn rioolslijk en vuilnis weet
te verwerken brengt hij het er niet
slecht af." Jammer, dat het niet rijmt.
Vuilverwerking is een internationaal
probleem, en het is ons niet bekend of
Engeland er erger aan toe is dan an-
ae Canad. se hand want er was ter non" dere landen- Maar het Britse artsen-
-,e v^anaa„sc nana, want er was ter con- hlo/1 Rvi+ioV. m„,ii„0i nooft
'erentie een lid van het Canadese par
ement, Alexander Best, een man
lie het bestaat zijn tijd te verdelen tus-
ien het bedrijven van politiek en het
tweken van leliën.
ke drukkersstakingen en de inktsta-
king duren voort. Dank zij het
stopzetten van de inktleveran-
ies aan de nationale pers verschijnen
le nationale dag- en zondagsbladen in
ianzienlljk verkleind formaat. In de
blad, „British Medical Journal", heeft
verklaard dat Engeland snel bezig is te
ontaarden in „een juweel gevat in een
zee van vuilnis". De Theems is een open
riool, en het vorig jaar schreef een in
specteur van de Britse volksgezondheids
dienst dat er geen inspecteur van volks
gezondheid in Groot-Brittannië te vin
den is die zich over zou laten halen om
te zwemmen in de zee langs Engelands
kusten.
DAAN VAN DER VAT.
op het parlement om op te komen voor
de rechten die in de collectieve overeen
komsten. door partijen vrijwillig ge
sloten, zijn vastgelegd.
Tevens verzoeken zij de dagelijkse be
sturen van de organisaties, na bekend
worden van de nieuwe richtlijnen voor
de loonpolitiek van de regering, zo spoe
dig mogelijk contact op te nemen met
de scheepvaartverenigingen. De werk-
ne'mers in de havens zullen dan even
eens het rechtmatig aandeel in de ge
stegen welvaart moeten verkrijgen, al
dus de resolutie.
Het partijbestuur van de Katholieke
Volkspartij in Den Haag heeff het be
roep van de afdeling rectoraat Scharn
der K.V.P. te Maastricht, ingesteld te
gen het besluit van het kringbestuur
Limburg inzake bet royement van de
voorzitter der K.V.P.-fractie In de
Maastrichtse gemeenteraad, de heer
J. Ensinck, niet ontvankelijk verklaard.
Dit op grond van de overweging dat
het afdelingsbestuur de termijn van be
roep zou hebben overschreden.
Het bestuur van de afdeling recto
raat Scharn van de K.V.P., waarvan de
heer Ensinck lid is, had indertijd be
sloten tot royement op grond van een
artikel van het algemeen partijregle
ment, dat een afdelingsbestuur ver
plicht een lid, dat door openbare ge
dragingen en uitlatingen de partü ern
stige schade berokkent, te royeren. De
heer Ensinck zou de partij schade heb
ben berokkend door een toespraak in
de gemeenteraad van Maastricht.
Het kringbestuur Limburg heeft, na
dat de lieer Ensinck van het royements.
besluit der afdeling in beroep was ge
gaan, dit afdelingsbesiuit vernietigd.
Het afdelingsbestuur van het rectoraat
Scharn was op zijn beurt in beroep ge
gaan van dit vernietigingsbesluit van
het Limburgse K.V.P.-bestuur bh het
algemeen partijbestuur der K.V.P. In
Den Haag. De voorzitter der afdeling
rectoraat Scharn, de heer J. Braun,
heeft meegedeeld, dat het afdelings
bestuur zich niet zal neerleggen Dij
deze beslissing van het partijbestuur,
aangezien dit bestuur een vergissing
zou hebben begaan ten aanzien van de
termijn binnen welke beroep mogelijk
was. Het partijbestuur is bereid een
nieuw beroepschrift, dat laatstgenoem
de datum wel bevat, in behandeling te
nemen.
Tot 20 augustus kamperen drie groe-
gen van honderd Kolpingsjongeren uit
'uitsland van veertien tot achttien
jaar, telkens voor tien dagen op het
terrein van de Paters Salesianen in
Rijswijk. De eerste groep van honderd
jongens is maandag aangekomen. Zij
behoren tot de zgn. Jung-Kolping, een
voorbereiding op hun intrede in de ei
genlijke Kolpingsfamilie. Van hun acht
tiende tot hun d-rtigste jaar of tot de
dag dat zij in het huwelijk treden, be
horen zij dan tot de Kolpingsgezellen,
die in ons land voor de oorlog bekend
stonden als de St.-Jozefsgezellen.
De St.-Jozefsgezeilen in Den Haag,
een kleine groep, die tracht de bewe
ging in stad en omgeving nieuw leven
in te blazen, verleent aan het kamp van
hun Duitse vrienden hun volle mede
werking.
