Veertig jaar Haagse
school- en kindertuinen
Initiatief van onderwijzer
brengt jeugd tot natuur
Hulp aan achtergebleven gebieden zal
uit liefde moeten geschieden
DE ROKKEN NOG KORTER?
Franse Assumptionist
schrijft detectiveroman
KIKKERS KWAKEN OP COMMANDO
Vakantie aan de kust
CONCLUSIES VAN FRANSE SOCIALE WEF.K
Kritiek op politieke
uitbuiting
KWESTIE VAN NUANCE
James Stewart wordt
brigade-generaal
„De moordenaar is in het klooster"
SERVICE
aan naaldhakjes
Waalsdorpervlakte
waterwingebied
VRIJDAG 17 JULI 1959
PAGINA 9
De vrouwen in het Oosten bedekken zich tegen de
warmte. In het westen trekt men zoveel mogelijk
uit als het zo warm is als de afgelopen weken. Men
stelt armen en benen, hoofd en schouders vrijelijk aan
de zon en de warme lucht bloot. Wat is verstandiger
om er het minste last van te hebben? De beproefde
kleding van een lang, donker gewaad met gesloten
lange mouwen en een in sluiers gewikkeld hals en
hoofd, zoals men de vrouwen in het Midden-Oosten ziet
dragen, ook bij het werk op de zonnige velden, heeft
ongetwijfeld ten doel om de zon buiten te sluiten.
Maar heeft óók met de gereserveerdheid te maken, die
de man daar van de vrouw in het openbaar wenst. In
het nieuwe moderne Israël, in precies hetzelfde klimaat
zien de vrouwen er echter gewoon westers uit. Als men
in Jerusalem, de stad die in tweeën gesneden is door
versperringen, het oude Jordanische gedeelte verlaat
dan neemt men afscheid van de donker ingepakte Oos
terse vrouwen, om nog geen honderd stappen verder
het complete westen tegemoet te treden onder precies
dezelfde zon: modern geklede mannen en vrouwen,
meisjes met blote benen, blote armen, met korte
zwaaiende rokjes en onbedekt hoofd. Hebben ze meer
of minder last van de warmte dan hun oosters aange
klede zusters een paar straten verder? Het is niet te
zien.
TREUZEL NIET OP
DE WEG
Militairen zullen dit
terrein verlaten
NA DE BOCHT
3NCLHCID ZO VLUft
MOSCUJK ©RVOER-
EK
WEGRIJDEN
NIET HINDEREN CN AAN.
PASSEN AAN DE SNCLHEiO
VAN PE VERKEERSSTROOM
V PFLTlANWB
(Van een onzer
redacteuren) t
Op een klein ta
feltje ligt een ge
ruite doek uitge
spreid. De rustige
man, die achter het
tafeltje zit, neemt
uit een aquarium
zonder water een
kikker op en zet
hem voor zich op
de doek. Even later
pakt hij er nog een.
En uit een ander
aquarium een pad,
een vrouwtje, zoals
hij zegt. Hij praat
onderwijl -ustig
met de derilg klei
ne meisjes, die op
banken rondom het
tafeltje zitten, in
een klein gebouw
tje, dat op een van
de Haagse kinder
tuinen staat. Som
mige meisjes steken
hun tong uit en
vinden die kikkers
maar griezelig.
Maar de onderwij
zer stelt hen op
hun gemak. „Stil
zijn hoor, anders
worden de kikkers
bang, en springen
dan misschien weg",
zegt hjj. Hp drukt
zachtjes op de rug
van de ene kikker.
De kikker kwaakt
luid als op com
mando. De man
duwt dan op de rug
van de tweede kik
ker. Ook dit dier
kwaakt, alleen niet
zo luid als het an
dere. „Deze kikker
is jonger", zegt de
man, „hp kwaakt
niet zo hard". Alleen de pad kwaakt
niet. De kikkers en de pad eten de pie
ren, die de onderwijzer op tafel legt.
Met hun lange tong werken ze de pie
ren in een geweldig snelle beweging
naar binnen. Ze doen het als op bevel.
Even later kruipen twee hagedisjes over
het tafeltje. Ze komen niet van het
tafeltje af. En ook de kikkers hebben
geen enkele maal geprobeerd van de
tafel te springen. Gespannen kijken de
meisjes toe. Ze vinden het al gauw niet
griezelig meer. „Wat kan zo'n beest je
nou doen", zegt de man. „Het heeft niet
eens tandjes".
Dit is één facet van het werk in Den
Haag, dat duizenden jongens en meis
jes vrienden van d* natuur doet worden.
Het werk van de gemeentelijke schooi
en kindertuinen, dat naar zijn aard heel
lang uniek geweest is in Nederland en
naar zijn omvang nog steeds enig is.
Er is geen stad in Nederland, waar
een organisatie op dit gebied bestaat,
die te vergelijken is met die in Den
Haag. Er wordt zelfs gezegd, dat Den
Haag op het gebied van de school- en
kindertuinen meer heeft dan alle ande
re gemeenten in Nederland samen. Nu
heeft de organisatie daar veertig jaar
aan gewerkt.
Begin 1919 werd door -ie Haagse wet
houder van onderwijs, ir. J. W. Albar-
da, de dienst van de school- en kinder
tuinen ingesteld. Een Haagse onderwij
zer, de heer E. J. Herweijer, werd de
eerste directeur. Hij was het, die in het
midden van de eerste wereldoorlog zich
met een uitvoerig schrijven tot het ge
meentebestuur had gericht over tuin-
arbeid voor schoolkinderen. Dit was de
eerste stoot tot het ontstaan van de
jubilerende Haagse dienst.
De heer Herweijer stelde in zijn brief
voor op een braakliggend stuk terrein,
dat was verwaarloosd, een tuin in te
richten, waar schoolkinderen na school
tijd lichte tuinarbeid zouden kunnen ver
richten. Twee citate" uit zijn schrijven
luidden:
„Het aanta. lichamelijk zwakke kin
deren op onze scholen is groot en
meer en meer dringt het tot me door,
dat het zenuwgestel van velen onzer
leerlingen uiterst zwak is. Bij andere
oorzaken lijkt mij gebrek aan frisse
lucht mede daaraan schuldig. Dat de
kinderen uit de volkswijken veel meer
beweging in de frisse lucht nodig heb
ben dan ze nu meestal ontvangen, is
wel zeker." „Thans zijn de kinderen
buiten de schooltijden hoofdzakelijk
aangewezen op huis en straat: óf ze
zitten veel te veel binnen, óf ze bren
gen vele uren door op straat en wor-
Een klein aantal Haagse scholieren interesseert zich voor de
bijenteelt. Met een imker verzorgen zij de bijenvolken, die
hier en daar op de schooltuinen hun woonplaats hebben.
De meisjes houden dit langer vol dan de jongens, zo heeft
de ervaring uitgewezen.
den straatjongens en -meisjes met
meer of mindere van dier gevreesde
eigenschappen."
De heer Herweijer zag de tuin niet
als een middel tot welkome aanvulling
van het gezinsvoedsel. Hij wilde de tuin
gebruiken als middel voor de lichame
lijke en geestelijke groei van het kind.
Bij gelijksoortige voorstellen in andere
steden werd vaak het argument ge
bruikt, dat de tuin het gezinsvoedsel
en het gezinsinkomen zou kunnen ver
meerderen. Buiten Den Haag werd dan
ook vaak van een werktuin gesproken.
In Den Haag heette de tuin kindertuin.
In 1918 nam Den Haag de eerste proef
met een dergelijke tuin. Een jaar later
ontstond de dienst voor de school- en
kindertuinen en in 1920 konden twee
honderd kinderen aan de Mient gaan
tuinieren. De heer Herweijer breidde het
werk snel uit. De tuin aan de Mient
maakte hij geschikt voor het geven van
botanische lessen aan ezoekende school
klassen. Meer dan driehonderd klassen
met bijna achtduizend leerlingen kregen
in dat eerste jaar al les op de tuin.
Nu exploiteert de Haagse dienst acht
endertig tuinen, die plaats bieden aan
ruim achtduizend kinderen, /ij hebben
elk een tuintje van twaalf tot twintig
vierkante meter, waar peentjes en aard
appelen, maar ook bloemen en kruiden
worden gekweekt. Men beschikt verder
over een goed geoutilleerde botanische
tuin en een fantastisch mooi aangelegde
landschappelijke tuin. die de bezoeker
de illusie geeft steeds in een ander deel
van Nederland te wandelen.
Op een betrekkelijk klein gebied zijn
verschillende Nederlandse landschap
pen samengebracht met bomen, gras,
planten en kruiden. De overgang van
het ene naar het andere landschap is
treffend. Zelfs de fauna werkt enigs
zins mee. In de hei heeft men jaren
geleden een gladde slang losgelaten.
Enige tjjd geleden zag de huidige direc
teur, de heer J. Nijkamp, de slang voor
zijn voeten wegschieten. Het beest heeft
het dus naar zijn zin. In een precies na
gemaakte Limburgse holle weg huist er
gens een bunzing. Zien doet men hem
niet, maar wel zijn sporen. De schooi
en kindertuinen beschikken verder
over zes lokalen, over de stad ver
deeld, en over een zeer gevarieerde le
vende have van biggen tot marmot
ten ten behoeve van het onderwijs
en de twee kinderboerderijen. Parken
en andere vrije natuurruimten in en om
Den Haag worden gebruikt om er met
de schoolklassen naar toe te trekken.
In 1951 werden excursies aange
vraagd voor ruim drieduizend leer
lingen. In 1958 was dit cijfer gestegen
tot bjjna drieënnegentigduizend. He
laas konden, door gebrek aan leer
krachten, slechts voor ruim drieën-
twintigduizend schoolkinderen deze
excursies ook worden uitgevoerd. Om
dat men toch een zo groot mogelijk
aantal leerlingen wil bereiken, wordt
zeven maal per jaar een gedrukte
les beschikbaar gesteld over aktuele
biologische o nderwerpen, voor twee
'leerjaren van de Haagse scholen. De
in de tekst genoemde planten kunnen
bü de schooltuinen worden aange
vraagd. Zij worden dan op de scholen
bezorgd. Meer dan vijftienhonderd on
derwijzers en onderwijzeressen in Den
Haag maken voor totaal tweeënveer
tigduizend leerlingen in Den Haag ge
bruik van deze uitgaven. Buiten Den
Haag worden de lessen nog door on
geveer vijfenveertighonderd leer
krachten voor omstreeks honderdvijf-
enderigduizend leterlingen gebruikt.
Vijfentachtighonderd klassen vroegen
in 1958 een les of een excursie aan.
Even meer dan een derde daarvan kon
worden tevredengesteld. Maar de dienst
rekent er op, dat. het gemeentebestuur,
zo gauw het even kan, het aantal per
soneelsleden van de dienst zal vergro
ten. Dan kan de ontwikkeling, die nu
wordt geremd, voortgang vinden.
Namens kinderen, personeelsleden
en belangstellenden zal ter gelegenheid
van het jubileum een kinderboerderij
worden aangeboden. Dat wordt dan de
derde.
Het resultaat van een klasexcursie naar een Haagse sloot. In jampotten worden
door de kinderen planten en dieren uit de sloten meegenomen. Het gevondene
wordt aan een nauwgezet onderzoek onderworpen.
De 46ste Sociale Week van Frankrijk
is beëindigd. Vijf inspannende dagen van
uiteenzettingen van gedachtenwisselin-
gen over het complex van vraag
stukken, dat zich met betrekking tot <le
onderontwikkelde gebieden voordoet,
hebben tot een uitvoerige uitspraak ge
leid. Vier gedrukte pagina's met con
clusies, welke in tegenstelling tot an
dere jaren beslist niet alleen de me
ning van de redenaars weergeven, maar
ook van hen die tijdens de discussies het
woord voerden. De Sociale Week, die
tot onderwerp van studie had genomen
„de opgang der volkeren naar de men
selijke gemeenschap", had zich vooral
tot taak gesteld een juiste katholieke
visie te formuleren op het werk van
bijstand aan' de achtergebleven gebie
den. Het ontbreken van ccn principiële
opvatting bq veie westerse landen en
het verwerpen van de communistische
opvatting, vormden twee normen, bin-
non welke de katholieke opvatting ge
zocht diende te worden, aldus meldt
het R.N.P.
De belangstelling voor deze studies is
enorm gebleken, vooral van de zijde der
jongere generatie, welke in toenemende
mate aan de sociale week deelneemt.
Het aantal deelnemers, 3000 was een
record, maar ook het aantal deelnemers
beneden de 40 jaar, die 58 procent van
het totaal uitmaakten, tegen vorig jaar
54 procent en in 1957 50 procent. Een
kwart van de toehoorders is priester.
Een percentage, dat steeds gelijk blijft.
Hoog is ook do vrouwelijke deelname
met 44 procent. Bijzonder groot was
dit jaar de buitenlandse deelname voor
al uit Afrika en Azië.
De besluiten van het congres kon
den niet anders voorop stellen dan de
evangelische waarheid, dat de taak
der katholieken in deze wereld er al
lereerst op gericht is het Rijk Gods
te vestigen, de medemens te helpen
naai- het evangelie te kunnen leven.
Vandaar dat de Sociale Week vaststel
de dat de christenen de hulpverlening
niet behoren te zien als een louter
technische of economische aangele
genheid, Dat is materialisme. De
mens moet voorop staan in zijn bo
vennatuurlijke bestemming. Ook die
nen zijn tradities en historische vei>
worvenheden geëerbiedigd te worden.
Bovendien moeten de christenen hun
hulpverlening uit liefde verrichten.
Voorts moet bij alles het algemeen
welzijn in het oog worden gehouden.
Daarom dient als oplossing voor de
opheffing der noden te worden verwor
pen de economie der rijkdom (liberalis
me), het monopolistisch kapitalisme en
het communisme, Deze dienen plaats
te maken voor een economie, welke ge
richt is op de menselijke behoeften en
op de solidariteit der mensen onderling.
Fel wordt in de conclusies stelling
genomen tegen hen, die de hulpver
lening zouden willen uitbuiten om de on
derontwikkelde gebieden tot klanten van
hun politiek te maken. Evenzeer tegen
hen, die in plaats van het koloniale sys-
steem nu het systeem van protectie
willen invoeren. Economisch gezien zul
len allen hebben te streven naar de op
bouw van een onderlinge uitwisseling
van goederen tussen de rijke en de ar
me landen, waarbij allereerst ten be
hoeve van de arme landen de prijzen
der grondstoffen moeten worden gesta
biliseerd. De achtergebleven gebieden
dienen geholpen te worden in hun ont
sluiting. Daarbij kan men van deze Jan
den eisen, dat hun onafhankelijkheids
zin niet in eng nationalisme ontaardt,
of dat deze landen hun bestuursvorm
niet tot een chaos laten verworden.
Iedere katholiek wordt nadrukkelijk
verzocht stoffeiyk en door vakkundige
hulp by te dragen tot opleiding van in
heemse studenten en inheemse arbei
ders, en tot het oprichten en steunen
van onderwijs aan allen, die straks lei
ding zullen geven aan de onderontwik
kelde gebieden.
De senaatscommissie voor de Ameri
kaanse strijdkrachten heeft na lang
beraad eindelijk haar goedkeuring ge
acht aan de benoeming van filmacteur
•James Stewart tot brigade-generaal van
öe luchtmacht-reserve. De unanieme
goedkeuring, kwam nadat het Pentagon
afsloot de acteur in de afdeling public
r®lations te-plaatsen ingeval van mobili
satie en niet toe te voegen aan de 15de
'ehtmaeht Van het strategische lucht-
g°rnmando, als stafchef. Zoals bekend
"aeft James Stewart in de tweede we
reldoorlog gediend als piloot van bom
menwerpers.
Engeland De werkgevers en werk
nemers in de Britse drukkerswereld
nebben gisteren bij hun overleg in Lon
den menige vorderingen gemaakt. Be
sloten werd de onderhandelingen maan
dag a.s. voort te zetten. Intussen zal er
®chter in zes sub-commissies over ver
schillende kwesties van gedachten wor-
r®11 gewisseld. De drukkersstaking duurt
mans vier weken. Honderdduizend
mensen, duizend provinciale bladen en
*•000 drukkerijen zijn er bü betrokken.
Op de warmste dag van de vorige
week hebben wij op een warme plek in
Amsterdam met een religieuze in een
donker habijt en gesteven kap ergens
buiten zitten praten. Of ze het heel
erg warm had, hebben wij haar ge
vraagd, in het habijt, dat wij verge
leken met de kledij, waarmee wij de
Oosterse vrouwen in het sub-tropische
klimaat hadden gezien. Het viel mee,
zei ze. Maar opvallend was die streng
gesloten kleding in ieder geval wel in
de zomerse stad vol luchtig aangedane
vrouwen. En een Finse toeriste met
camera, die zë tegenkwam, had haar
heel vriendelijk gevraagd of ze een foto
van de zuster mocht nemen. Ze vond,
als Finse, de dracht met de correcte
witte huif om het gezicht zo mooi. En
in Finland zien we maar heel zelden
een katholieke zuster, zei ze, terwijl
ze haar plaatje maakte. Dat ongetwijfeld
met grote belangstelling bekeken zal
worden in het land van de duizend
meren.
Op de warmste dagen ziet men ove
rigens pas goed hoe de grenzen bij
de kleding steeds verder verlegd
worden. Kunnen de wippende petti
coat-rokjes nóg korter worden? De san
daaltjes nóg miniemer? Nee, echt niet,
teenagers en wie het daarboven zijn, dan
zijn jullie heus een paskwil. De lang-
benigen zijn dan echt kippen op hoge
poten. De deinende rokjes op de ge
steven strokenranden er onder zijn heel
feestelijk, heel lief en passen helemaal
bij de fleur van deze zomer. Maar nu
schrijver van „De moordenaar is in
klooster", pater Guichardan. Zijn -
franse nationaliteit ligt zichtbaar op van een Vlaams klooster gevonden.
?et opengeslagen boek in de vorm van Boileau, een late roeping, volgt het ge-
h47 ,i .1. -ïn/rie nnn.
zijn om hem er weer boven op te bren
gen. Geen boeken, niet schrijven, alleen
maar rusten, werd hem voorgeschreven.
De pater vond echter, dat dit juist dè
manier zou zijn om hem voor goed ziek
te maken. Maar wat te doen als letter
lijk alles hem verboden werd? „Ik ver
veelde me zo verschrikkelijk en voelde
me hoe langer hoe ellendiger, tot ik op
het idee kwam in mijn gedachten een
boek te gaan schrijven", zegt de pater.
„En zo bedacht ik een politieroman".
Eenmaal hersteld in Parijs terugge
keerd, duurde het jaren voor hij de tijd
vond „L'assassin est dans le couvent"
ook werkelijk te schrijven.
Nauwelijks was „De moordenaar is in
het klooster" onder het pseudoniem van
Jacques Ouvr„ uitgegeven (het is geen
gewoonte dat paters detectiveromans
schrijven), of het kreeg de „Grand prix
du roman d'aventures".
Voordien heeft stellig geen van de
lezers vermoed, dat de hoofdredacteur
van de „Pèlerin" zich achter „Jacques
Ouvrard" verschool. Het verhaal is
spannend, maar ondanks twee moorden
heeft het een gezonde atmosfeer, die wel
eens in dergelijke boeken ontbreekt.
Een Savoyar, broeder Dieudonné, wordt
op een avond dood voor het kippenhok
gaan jullie het spelletje overdrijven.
Jullie wilt voor elkaar niet onderdoen
en zo'n epidemie van mal korte rokken
moet gewoon weer uitwoeden. Maar
vergeten jullie niet, dat wij er allemaal
naar moeten kijken. Jullie maken er
het straatbeeld mee en dat geeft ieder
een wel een klein beetje de verplich
ting om rekening te houden met de
anderen, met het geheel, waar hij een
deel van is. Een beetje zuiniger met de
centimeters, die er boven afgeknipt
worden, zou werkelijk esthetischer zijn.
Nu is het wel eens een beetje belachehjk.
We zagen een klein dikkertje met een
héél bollend rokje hoog boven de kui
ten, stijf gearmd met een hele lange
verloofde, van wie ze op het perron bij
de trein innig afscheid nam, de armen
om zijn schouders, waarvoor ze hoog
op de tenen moest gaan staan. Haar
stijf wij de rokje trok mee naar boven,
boven haar stevige kuiten en ze zal
nooit weten, hoe mal ze er op dat
sublieme moment uit zag.
En mogen we, nu we het toch over
de rok hebben, terzijde iets zeggen van
de ceintuur? Die soepele leren ceintuurs,
om een slank middel strak aangetrok
ken, zijn heel aardig. Maar niemand
vindt de paperclip mooi, waarmee de
door-gehaalde slip wordt vastgezet.
Duizenden petticoat-meisjes lopen met
zwaaiende rokken op hun al of niet
gehavende naaldhakschoentjes dooi
de stad. Alsof ze allemaal gingen dan
sen in de wei. Maar ze gaan naar hun
werk en naar kantoor. Zo ging men
vroeger naar een feest. Maar men zou
kunnen zeggen, dat het hele leven nu
uiterlijk meer feestelijks biedt. Soms
lopen ze op nietsjes van sandaaltjes,
alleen maar een zool met een lus om de
teen. Wel héél nonchalant voor in de
stad. Elke entourage vraagt nu eenmaal
een eigen kleding.
Maar de warmte is een vrijbrief. En
de toeristen, die je om je heen ziet,
misschien ook. Als toeriste doe je in
een stad nu eenmaal anders dan wan
neer het de stad is, waar je in woont
en werkt. Hoewel het altijd moeilijk is
te wennen aan de winkelende stadstoe-
ristme in shorts. Er zijn tegenwoordig
toch zo makkelijk shorts te krijgen met
een bijpassende katoenen doorknoop-
rok, die men zó even om kan slaan.
Heel veel is bij al deze dingen een
kwestie van nuance. Zoals het ook een
kwestie van nuance is of de grijsharige
dame, die op een snikhete dag met blote
armen op de fiets zit, respectabel is of
niet. De ouderen kijken het af van de
jongeren en de grenzen zijn mobiel te
genwoordig. En de warmte van de vorige
week wist ze makkelijk uit.
A. Bgl.
Treuzelaars in het verkeer veroor
zaken ongevallen. De automobilist die
zich bij een verkeersstroom voegt, moet
zijn tempo aanpassen, zegt de ANWB.
Een treuzelaar in de file dwingt het
verkeer achter hem tot afremmen. Vaak
wordt hij rakelings gepasseerd door
medeweggebruikers, die te veel haast
hebben.
Het getuigt van begrip voor het „ver-
keerssamenspel" om na het afslaan op
een kruispunt of bij het wegrijden van
de parkeerplaats in een verkeersstroom
gerakend, de snelheid aan te passen.
Bovendien, waarschuwt de ANWB. loopt
de treuzelaar de kans, dat hij gever
baliseerd wordt omdat hij de vrijheid
van het verkeer in gevaar brengt, het
geen verboden is.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
In een warenhuis in Parijs (Le
Printemps) bestaat reeds enige
tijd een „klaar terwijl u wacht"
service voor bezweken hakken aan
de frêle schoentjeswaar de vrou
wen tegenwoordig op lopen. Voor
mannen is nu eenzelfde snelrepa-
ratie-dienst ingericht in een ander
groot warenhuis, La Samaritaine.
De heren kunnen daar a la minute
hun schoenen laten voorzien van
nieuwe hakken van leer, plastic of
ruuoer naar keuze. Overigens heb
ben de allernieuwste hooggehakte
schoentjeshelemaal geen hak.
Een Romeinse schoenenontwerp
ster Andrea is de uitvindster.
Door een verfijnde onbuigzame
binnenbouw rust de hiel van de
hoog opwippende schoen op het
niets. Het lijkt op de kleren van
de keizer, die nietsaan had.'
Een ander nieuwtje op schoe-
nengebied is afkomstig van een
ontwerper uit Belgrado. Hij maakt
schoenen met verwisselbaar bo
venstuk. Men ritst bijvoorbeeld
van het zoolgedeelte de zwarte
bekleding af en ritst er voor de
variatie een witte of een blauwe
bovensclioen aan, passend bij de
jurk of de rok die men verwisseld
heeft Dus alweer minder mee te
nemen op reis.
v. w^tK.ytoi'U.yo/i/ oooiv nb U<1, I 11/
Baskische petje, het populaire hoofd,
deksel van Franse priesters.
(Van onze medewerkster in Parijs)
Wie denkt, dat pater Guichardan,
jpofdredacteur van de „Pèlerin", een
??ftige bezadigde verschoning is, heeft
le.t deerlijk mis, want ondanks zijn
Pierwit rechtopstaand haar ziet hij er
{ehgdig en guitig uit. Kwiek en slank,
beweegt hij zich met de rustige zeker-
Je!d, de bergbewoners eigen. Achter
'Jrilleglazen kijken zijn schrandere ogen
e bezoeker vriendelijk aan, maar wees
f". van verzekerd, dat hij meteen op
JVUste waarde wordt geschat
-.Zijn grootste activiteit geeft pater
HJUchardan natuurlijk aan het week
blad, waar zojuist het vierduizendste
Thinner van verscheen. Voor meer dan
vierde gedeelte van dat aantal heeft
de leiding in handen gehad, precies
'fhonderdzesen vijftig nummers zijn
verschenen sinds hij er hoofdredacteur
v«n werd.
-Pater Guichardan is een Savoyard en
ï£rd in Chambéry geboren; hij ver-
m'Ügt echter zorgvuldig in welk jaar.
vertelt hij hoe hij gedure'de zijn
r^derjaren naar de klokken van de
ufthedraal luisterde waar hij dichtbij
?!°onde. In Savoye begon hij zijn stu-
en hij beëindigde ze in Lyon, waar
W zijn doctoraat in de theologie haalde
een these over „Het probleem van
?e goddelijke eenvoud in het Oosten en
"et Westen tijdens de XlVde en XVde
cuw", waarvoor hij de prijs van de
~iu versite it kreeg. Daarna trad hij toe
'9* de orde van de paters Assumption-
J1'sten en gaf cursussen in Leuven en
n Lormoy bij Parijs.
t Maar in 1935 werd hij tot hoofdredac-
JVr van de „Pèlerin" benoemd en sinds-
ging er de oorlogsjaren niet
nieegerekend geen week voorbij of
?r verscheen een kroniek van zijn hand
J?- eenvoudig -ondertekend met: Roger
Guichardan.
was er geen oorlog geweest, dan zou
ae Pater stellig nooit zijn bureau in de
steek hebben gelaten, maar in 1939 werd
_}'J als reserve-officier opgeroepen. Na
e nederlaag sloot hij zich bij het verzet
aan. En jaren lang deelde hij in de ber-
g©n van zijn geboortegrond het leven
an het verzetsleger,
toen de oorlog voorbij was, werden
i r Plannen gemaakt om de „Pèlerin" te
'®rvatten. Maar de pater had behalve
t" verzetsmedaille en het Legioen van
er ook een geschokte gezondheid mee
'aar Parijs gebracht. De doktoren wa-
- n het er al gauw over eens, dat een
and of vijf volkomen rust nodig zou
rechtelijke onderzoek. Maar dit is nau
welijks begonnen of er heeft een tweede
moord plaats. Wie is de schuldige? Een
vreemde broeder, die uit Spanje is ge
komen, ziet men midden in de nacht in
de stad lopen. Boileau schrijft naar een
vriend in Parijs, die een detectivebureau
leidt, en gaat met hem naar Savoye,
waar twee neven van frère Dieudonne
een cementfabriek hebben. Ook daar
heeft een geheimzinnige moord plaats,
maar gedurende een wonderlijke gem-
zenjacht.
Het verhaal leest vlot en geeft boven
dien een bijzónder aardige kijk op nei
leven in het Vlaamse klooster.
„En", zegt pater Guichardan, „ook m
dergelijke ontspanningslectuur is het
mogelijk, de mensen even tot nadenKe
te brengen". Hij 1 daar zo van °Yer"
tuigd, dat hij al aan een tweede detec
tiveroman is begonnen!
Diny K.—W.
Na verloop van tijd zullen de mili
taire gebouwen op dè Waalsdorpervlak
te worden gesloopt. Het vrijgekomen
duingebied zal met uit de Lek aange
voerd rivierwater worden geïnfiltreerd.
Zo zal de Waalsdorpervlakte worden
opgenomen in het duingebied dat door
de Haagse Waterleiding wordt gebruikt
voor de waterwinning. De fusilladeplaat
sen zullen niet worden geschonden en
het nationale monument ter nagedach
tenis van de onder de Duitse bezetting
gevallen verzetsstrijders zal bereikbaar
blijven. Dit is gebleken bij de behan
deling door Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland van een aantal bezwaar
schriften tegen het nieuwe Wassenaar-
se uitbreidingsplan.
Engeland De vakbondsleiders van
120.000 arbeiders in de Britse elektrici
teitsindustrie hebben in Londen beslo
ten onmiddellijk een werkweek van 40
uur te eisen. Zij vertegenwoordigen vijf
vakverenigingen en worden gesteund
door het grote verbond van 39 vakver
enigingen in de scheeps- en machine
bouw, die drie miljoen arbeiders verte
genwoordigen. Deze bonden hebben
voorts de leiders der 680.000 mijnwer
kers gevraagd zich by de campagne
voor de werkweek van 40 uur aan te
sluiten.
Vakantiekleding is een internationaal begrip, maar de Zweden ken
nen bovendien de „vrijetijds"-kleding, wat natuurlijk op precies het
zelfde neerkomt. Het Zweedse sportpakje van de foto is geschikt voor
alle weekends en alle vakanties op en bij het water vooral aan een
rotsige kust, waar het goed avonturieren is tussen de ongelijke klip
pen met hun ruggen en kloven. Katoen blijft voor sportkleding favo
riet, vooral de doodgewone waskatoen is weer erg in de mode. Jak
langgepijpte broek, hoedje en ook platte schoentjes, alles van dezelf
de gewone ruitjeskatoen kan men aan de Franse kust zien dragen
Als uitdagende dracht, waar de vrouwelijke jeugd tegenwoordig zo
sterk in is, hebben de stoutmoedigen de gewone blauwe katoenen
werkbroek gelanceerd, maar dan zo verschoten en verwassen moge
lijk, onderaan de pijpen slordig omgeslagen. Dat zijn van die één-
seizoens-rages. Voor wie van „nieuwtjes" houdt, bestaan er katoenen
hoedjes met aan de vrij hoge bol een zijzakje voor sigaretten.
