Prof. dr. A. A. Ariëns jubileert
Gelukkige combinatie van professoraat
met praktische priesterlijke arbeid
Kerkje van Sweikhuizen
barok kleed gestoken
Wél postcensuur.
niet „onwettig'5
Minister zegt grondig en
onpartijdig onderzoek toe
Hansapktst
Blinden pe
dgrimeren er
naar
int Odilia
DE EILANDER
Kerstening der
samenleving
m WÈmm
Trots van het dorp
IN NIEUW-GUINEA
Geen vrees voor
toeneming van
straling
PRIESTER IN DE SOCIALE BEWEGING
KLAAS TOXOPEUS
DINSDAG 21 JULI 1959
PAGINA 5
Competitie K.N.Z.B.
Nederlandse toneelstukken
in het buitenland
yan Nelle bestellen?
Neem wat
extra in voorraad
In ons land
i 11»
-v*
I v door
millllllUllilllllllllllllUIIHtlliilllllUllllllilllllllillllHIIIIIHHIUHIUUIH11!1^
- i Hv
Op 23 juli viert prof. dr. A. A. Ariëns
zijn zilveren priesterfeest. Op die
dat wordt ook zijn koperen jubi
leum gevierd als nationaal adviseur \an
de Katholieke Middenstandsbeweging.
Prof. Ariëns is een veelzijdig mens met
grote gaven. Bovendien is hij een harde
Werker. Dat maakt het niet gemakke
lijk zijn persoon en zijn werk te beschrij
ven. Een opsomming van zijn functies,
publicaties en werkzaamheden vormt
een lange lijst. Dat is onbegonnen werk.
Om een beeld van de betekenis van de
jubilaris te geven voor onze katholieke
samenleving moet men zich beperken
tot enkele grote lijnen. Dat geeft boven
dien een zuiverder beeld. Want prof.
Ariëns denkt in grote lijnen. Hij is ech
ter niet de man, die zich ertoe beperkt
in zijn studeerkamer in het Groot Se
minarie Dijnselburg in grote lijnen te
denken, hij werkt ook in grote lijnen.
Hij is dan ook meer buiten de muren
van het Utrechtse filosoficum te vin
den dan daarbinnen.
Hij werkt en denkt zeer consequent.
Vanuit zijn visie op de wijze, waarop
men concreet het christelijk sociaal ide
aal in onze hedendaagse samenleving
kan realiseren, heeft hij zijn werkzaam
heid in het katholieke openbare leven
een eigen inhoud gegeven. En daar
bij brengt hij tevens in practijk zijn vi
sie op de eigentijdse taak van de pries
ter in de sociale beweging. Want als
hij ergens van doordrongen is, dan is
het wel hiervan, dat de priester de
taak heeft in de kerstening van het
openbare leven een belangrijk stuk van
zijn zending te vervullen. Dat leert hij
zijn studenten. Daarin gaat hij hen zelf
voor. Hij heeft de sleutel gevonden voor
de gelukkige combinatie van een prof-
fessoraat en praktische priesterlijke ar
beid. Deze drie: het denken, het lera
ren en het doen zijn in zijn leven een
drie-eenheid.
Twee grondgedachten komen telkens
terug in de publicaties van prof. Ariëns
en dus ook consequent in zijn werkzaam
heden: om de kerstening van onze sa
menleving waar te maken moeten wij
als katholieken beschikken over een
deugdelijk eigentijds instrumentarium
en is het noodzakelijk de christelijke le
venshouding van de individuele christen
meer diepgang te geven.
Prof. Ariens denkt modern. Hij is
tevens een groot realist. Deze zin voor
de realiteit heeft hem er voor behoed
de fout te maken, die men ten onrech
te overigens, wel eens meent te moe
ten beschouwen als noodzakelijk aan
.modern denken" verbonden te zijn.
Hii denkt zo modern, dat hij de „mo
dernen" ln die zin in zijn denken
steeds voor is geweest. De eigen ka
tholieke organisatieverbanden in het
maatschappelijk leven en in de poli
tiek weet hij de noodzakelijke instru
menten voor de realisatie van de
christelijke gedachten, fn de feitelijke
situatie, zoals deze zich in Nederland
presenteert, mocht men dan begrijpe
lijker wijze als reactie op minder ge
zonde vergroeiingen, in een nog maar
kort voorbije periode wel spelen en
experimenteren met doorbraakgedach
ten, maar de keiharde werkelijkheid
van dit ogenblik dwingt toch tot de
conclusie van het eigen katholieke ver
band. Geen isolement. Een openstaan
naar buiten, een samengaan met an
deren, een volop meedoen en wel in
de voorste gelederen. Maar vanuit
het eigen verband. De werkelijkheid
is immers, dat wij leven in een naar
levensbeschouwing verdeelde samen
leving en dat ieder van die Je^en^ j
schouwelijke groepen een minderheid
vormt. Er komt in die feitelijke om
standigheid van dit ogenblik immers
niets terecht van een werkelijke chris
telijke invloed anders dan via eigen
verbanden.
Deze gedachten heeft prof. Ariëns uit
en te na voorgehouden aan de sociale
voormannen, waarvan hij de adviseur
is. Maar hij heeft haar ook gerealiseerd
in zijn ononderbroken activiteit bij het
oprichten van katholieke vakorganisa
ties van ondernemers, welke hij onont
beerlijk weet als de partners in de P.B.
O., in zijn aandeel in het in standhouden
van de katholieke politieke eenheid (hii
is lid van de Partijraad van de KVP),
in zijn stimulerende invloed tot het na
oorlogse herstel van de Raad van Over
leg van de katholieke vakcentralen. En
dat de openheid geen holle frase voor
hem is, blijkt uit de waardering voor
zjjn persoon en werk in de kringen van
de niet-katholieke sociale organisaties,
waarmee hij als nationaal adviseur van
de Katholieke Middenstandsbeweging
voortdurend contact heeft. Dat eigen ka
tholieke verband moet middel blijven,
geen doel worden. Vanuit de katholie
ke beginselen moeten de sociale, econo
mische en politieke vraagstukken be
naderd worden, waarmee het bedrijfs
leven en het maatschappelijk leven,
worden geconfronteerd. Hoe moeten wij
als katholieken denken over vraagstuk
ken als vestigingswetgeving, concurren
tie, het zelfstandig ondernemerschap,
sociale voorzieningen, belastingen? Dit
houdt prof. Ariëns de organisaties voor,
waar hij mede leiding aan heeft te ge
ven en hij heeft zelf een belangrijk aan
deel in het tot stand brengen van een
antwoord op die vragen. En daarbij be
perkt hij zich niet tot de grote lynen.
Zeer concreet vat hij de concrete vraag
stukken aan. Zo kan men in de lyst van
zijn publicaties de titel lezen: De prin
cipiële betekenis van de P.B.O. maar
ook: „over het behoud van de zelfstan
digheid in de brandstoffenhandel bp
economische concentratievormen
Niet alleen het instrument, vooral
ook de mens zelf en diens persoonlijke
levenshouding intrigeren hem. Op de
ontplooiing van de persoonlijkheid en
bewustmaking van het christen zijn en
het een taak hebben in de samenle
ving als christen legt prof. Ariëns de
volle nadruk. Dat is voor hem een we
zenlijk onderdeel van zjjn priester
schap. Vooral heeft daarbij zijn aan
dacht de christelijke beroepsoefening
Hij is een van de grootste stimula
toren voor het werk in kernen en ge
spreksgroepen, waarin de individuele
mens in zijn eigen beroepsmilieu de
mogelijkheid geboden wordt zich be
ter te kunnen bezinnen op zijn chris-
tentaak. Hij is hoofdredacteur van het
blad „De Kern", waarin de gespreks
stof voor de kerngroepen wordt behan
deld. Om steeds in contact te staan
met de praktijk leidt hij persoonlijk
enkele gespreksgroepen.
Een typisch voorbeeld van zijn arbeid,
gericht op de ontwikkeling van de per
soonlijke levenshouding is de oprichting
van het Katholiek Bezinningscentrum
voor Bioscoop- en Filmexploitanten.
Prof. dr. A. A. Ariëns
Geen vakorganisatie in de eigenlijke
zin van het woord, maar het scheppen
van een verband, waarbinnen deze men
sen in onderling gesprek en studie trach
ten de juiste christelijke levenshouding
te vinden bij de uitoefening van hun be
roep, dat van zo'n verstrekkende maat
schappelijke betekenis is. Paus Pius XII
heeft in 1958 dit initiatief zeer gepre
zen en de wens uitgesproken, dat dit na
volging zou vinden in andere landen. In
het buitenland en met name in Duits
land bestaat inderdaad grote belang
stelling voor deze wijze van werken.
En hier raken wij weer een ander fa
cet van zjjn belangstelling en werkzaam
heden: het werk in internationaal ver
banden. Hij is. een van de belangrijkste
initiatiefnemers en stimulatoren voor
het tot stand komen van een interna
tionale middenstandsbeweging. Daarbij
gaat hij consequent ook weer van de
zelfde visie uit, dat het noodzakelijk is
in de zich steeds meer internationalise
rende samenleving eveneens te beschik
ken over een eigen katholieke appara
tuur, wil onze wereldomvattende taak
van de kerstening van de samenleving
concreet aangepakt kunnen worden.
Door dit internationale werk is het hem
mogelijk geworden -vaardevolle assis
tentie te verlenen aan katholieke orga
nisaties in het buitenland, die nog kam
pen met moeilijkheden in vormgeving
en structuur. De tijd is goddank voorbij,
dat de priesters voorzitters, secretaris
sen en penningmeesters tegelijk waren
van de sociale organisaties. Dat is ook
niet meer nodig. Maar dat wil niet zeg
gen, dat de priesters nu ook geen taak
meer hebben ten aanzien van de socia
le organisaties. Integendeel. Misschien
zijn wij leken en priesters net nog
iets te onvoldoende geëmancipeerd om
daarvan doordrongen te zijn. Een man
als prof. Ariëns is er het levende voor
beeld van hoe het wel moet en hoe de
verhouding priester-leek en ieders ei
gen taak in de sociale organisatie ge
stalte dient te krijgen. Prof. Ariëns is
voorzitter van het College van Bonds-
adviseurs van de Katholieke Centrale
Sociale Organisaties en voorzitter van
de studiekring van Nationale Bondsad-
viseurs en de Katholieke Universiteits
professoren in de Sociale Wetenschap
pen. Hij heeft de oprichting van deze
colleges gestimuleerd, ook weer vanuit
zijn overtuiging, dat de priester ook in
deze tijd een eigen taak heeft in de ka
tholieke sociale beweging en zichzelf
daarvoor voortdurend heeft te bekwa
men en zich daarop moet bezinnen.
Dat zjjn priesterjubileum samenvalt
met zijn jubileum als Bondsadvlseur
van de Katholieke Middenstandsbewe
ging is meer dan een toevallige om
standigheid. Het is een symbool. Het
symbool, dat voor deze sociale pries
ter het priesterschap en katholieke so
ciale actie niet te scheiden zijn. Ook dat
moet gevierd wo-den.
WOUTER PERQUIN
Het feestcomité biedt prof. Ariëns een
receptie aan op 23 juli van 13.30 tot 17
uur op de Dijnselburg te Huis ter Heide.
Advertentie
ESSO EXTRA is super zuinig
Voor de competitie van de KNZB wer
den maandagavond twee wedstrijden
gespeeld. De uitslagen waren: dames
eerste klasse: HZC-het IJ 7-1. Heren
eerste klasse C: Neptunus (Amersfoort)
-Zwemlust 2-3 (Zwemlust kampioen).
Advertentie
Van Nelle bestellen!
Advertentie
Van Nelle bestellenl
Het toneelstuk „Het eeuwig toeval"
van A. Defresne zal na een reeks voor
stellingen m Duitsland, Oostenrijk en
Zwitserland in het najaar in Helsinki
worden opgevoerd. Het stuk „Plantage
Tamarinde" van Hans Keuls zal 4 sep
tember door de BBC worden uitgezon
den in het programma „Saturday night
theatre
Advertentie
Advertentie
WONDVERBAND
Verkrijgbaar'op 4, 6 en 8 ct
breedte en in de lengtes
van 10 cm - 500 cm.
Uitgevoerd in plastic,
elastische of gewone stof.
Effvpte De Franse luchtvaartmaat-
schappij „Air France" zal spoedig haar
diensten op Egypte hervatten. Het be
slag op de kantoren, dat in 1956 ten
tijde van de Suez-crisis was gelegd, is
door de Egyptische autoriteiten in
Alexandrië opgeheven.
Advertentie
Van Nelle bestellen/
(Van onze Haagse redactie)
Minister Korthals heeft toegezegd dat
een grondig en strikt onpartijdig onder
zoek zal worden ingesteld naar aanlei
ding van de berichten dat men, al of
niet met medeweten van de gouverneur
van Nederlands-Nieuw-Guinea, in dat
gebiedsdeel onwettige postcensuur zou
uitoefenen. De bewindsman, die op
treedt als minister van Zaken Overzee
a.i. zegt in zijn antwoord op vragen uit
de Tweede Kamer dat hij niet beschikt
over gegevens inzake onwettige cen
suur. Ook heeft hij geen aanwijzigingen
„waaruit tot het bestaan van censuur
op post van vooraanstaande ambtena
ren en particulieren moet worden ge
concludeerd".
De minister maakt in zijn antwoord
kennelijk onderscheid tussen „onwettige
censuur en censuur op vooraanstaande
ambtenaren en particulieren" en het
„ter verzekering van openbare orde en
rust uitoefenen van postcensuur ingevol
ge de diensten-toezicht-ordonnantie
1935". Van de bevoegdheden volgens de
ze ordonnantie maakt men namelijk se
dert juli 1956 op grond van gebleken
subversieve buitenlandse activiteiten
wèl gebruik, zo erkent de bewindsman.
Speciale ambtenaren oefenen het „toe
zicht" uit onder leiding van de procu
reur-generaal. Deze is bevoegd brieven
op te houden, wanneer (zo zegt het de
ordonnantie) „het vervoer of de bestel
ling naar het oordeel van de met het
toezicht belaste ambtenaren gevaar op
levert voor de openbare orde en rust".
Slechts op machtiging van de landrech
ten mogen de bedoelde brieven worden
geopend en mag worden kennis geno
men van de inhoud.
Verlof houdt geen verband
met klacht
Over de positie van de advocaat-gene
raal te Hollandia, die over de uitgeoe
fende censuur zou hebben geklaagd,
zegt de minister dat het aan deze func
tionaris ongevraagd verleende binnen
lands verlof met deze klacht geen ver
band noudt. Het waren andere gedra
gingen van de advocaat-generaal, die
voor de gouverneur aanleiding zijn ge
weest hem verlof te verlenen in afwach
ting van een onderzoek over de vraag
of hij ambtelijk kan worden gehand
haafd, aldus minister Korthals.
Advertentie
Van Nelle bestellenl
(Van onze Haagse redactie)
Bij het onderzoek, dat men geregeld
instelt naar de mate van radioactiviteit
in Nederland, is enkele malen een toe
neming van de straling geconstateerd.
De gemeten hoeveelheden bleven ech
ter beneden de maximaal toelaatbare
doses en de verhogingen waren van
voorbijgaande aard, zo heeft minister
Van Rooy (Sociale Zaken en Volksge
zondheid) meegedeeld in antwoord op
vragen uit de Tweede Kamer. Er be
hoeft volgens de bewindsman ook geen
vrees te bestaan dat het gevaarlijke ra
dioactieve strontium via voedingsge
wassen en vlees de gezondheid zou kun
nen benadelen. De minister zegt nog dat
het onderzoek, dat men in Nederland
naar de straling van bodem, lucht en
water doet, Internationa op peil staat.
De ruim vierhonderd bewoners van het
dorpje Sweikhuize: (gemeente Schin-
nen) bezitten tlians door toedoen van
hun parochieherder, pastoor E Thissen,
een magnifiek kerkje, dat de trots van
Sweikhuizen genoemd mag worden.
Van de uit 1739 daterende kapel, die en-
kle jaren geleden hoognodig moest wor.
den uitgebreid, heeft pastoor Thissen
een uniek juweeltje van barokkunst ge
maakt. De aanleiding daartoe vormde
de vergroting van het oude kerkje. Zes
tig zitplaatsen was zelfs voor deze klei
ne dorpsgemeenschap toch wel wat a)
te weinig. Het moesten er minstens
driehonderd worden, te meer daar Sweik
huizen zich ln de laatste kwart eeuw
ontwikkeld heeft tot een echt bede
vaartsoord voor blinde Odiliavereerders
Toen de noodzakelijke uitbreiding van
het oude kerkje voor de pastoor en
de Roermondse architec'. J. Fransen
een hele opgave vanweg' tal van be
palingen van monu ientenzorg en ande
re commissies eenmaal een feit was,
zag de parochieherder zich voor een
tweede noeilykheid geplaatst. Het oude
hoofdaltaar bleek veel te klein voor het
sterk vergrote kerkje. Er moest een
nieuw altaar komen. Dank zjj een goede
jeugdrelatie, prof. J. J. M. Timmers,
conservator van het bisschoppelijk mu
seum te Maastricht, kon deze moeilijk
heid worden opgelost. Het museum was
namelijk een oud barok altaar uit de
kerk van Munstergeleen rijk. In het
kerkje van Sweikhuizen zou het uit 1740
daterende altaar beslist nie' misstaan
Integendeel. Het grondig gerestaureer
de museumstuk, met prachtig vergul
de expositietroon, is het sieraad van
het priesterkoor geworden.
Het nieuwe altaar, rijkelijk, maar
niet overdadig van kostbare ornamen
ten voorzien, ver!nt aan het koor
iets koninklijks.
De pastoor was er zozeer door ver
rast, dat hij meteen voor het idee van
prof. Timmers. om het achttiende eeuw.
se kerkje volledige barokke aankleding
te- geven, gewonnen was. De zijbeuk met
het St. Odilia-kapelletje kreeg een ba-
rokaltaar uit 1740; de barokke biecht
stoel onderging een gedegen restaura
tie: het oude hoofdaltaar van dezelfde
stijl verwierf een decoratieve functie
als omlijsting van het enige schilderij
Zo ziet het exterieur van de kerk van Sweikhuizen er na de vergroting uit.
Het interieur van de kerk van Sweikhuizen met het barokke hoofdaltaar en de
fraaie ■preekstoel.
in de kerk, een Sweikhuizens landschap nen bepalen. De unieke preekstoel da-
van Harry Ritzen uit Schinnen, terwijl teert volgens hen uit de periode 1500
de overige interieurstukken zoveel mo- —1525.
gelijk „verbarokt" werden. Een en an
der is met smaak en zorg gebeurd. De
preekstoel werd gerestaureerd. Niet ten
onrechte kreeg dit meubel daarna een
ereplaats in het kerkje van Sweikhui
zen. Het is een unieke kunstschat en
wel vanwege zijn twaalf prachtig ge-
Kunststuk
Hoe dit Kunststuk in Sweikhuizen te
recht is gekomen, is een apart verhaal.
In de door pastoor Thissen zorgvuldig
,i - bijgewerkte parochieannalen, moeten
vnn Chrkhfc'Pkni9idood alsmede van ^e',a^'°°r.}eru^aa.n t0.thetJlar 1739
van Christus' Kruisdood, alsmede van
de kerkvaders en kerkleraren. Een der
panelen bevat een afbeelding van de
heilige Dominicaan Vincentius Fer-
rerius Uit het feit, dat Vincentius Fer-
rerius, heilig verklaard in 1455, wél met
aureool, maar Albertus Magnus en An-
tonius van Florence zonder dit at
tribuut staan afgebeeld, menen de des
kundigen de ouderdom van dit kostba
re kerkmeubel vrij nauwkeurig te kun-
Advertentu
Van Neüe hestellenl
ROMAN VAN DE LOKKENDE ZEE
29
Hedwig en Menke deden het. Zij ^eken enkele
minuten naar het beeldscherm. Er werd een soon
ballet opgevoerd. Hedwig begreep er met veel van.
Hi1 vond dat gedoe tamelijk kinderachtig. Hy keek
,de kamer eens rond. Er stonden zware meubels,
zwaarder dan ie ze gewoonlijk op het eiland zag
Het zag er nogal kostbaar uit, vond hij. Jui zo n
televisietoestel had natuurlijk helemaal een vermo
gen gekost. Er waren slechts enkele bezitters van
zo'n apparaat op het eiland.
Bettie scheen ook niet veel oog ,V00J,, i
te hebben. „Willen jullie een kopje thee. vroeg ze
fluisterend. Hedwig en Menke knikten. Zo zachj
mogelyK liep Bettie door de kamer naar een traai
theemeuhe) dat in de verste hoek stond. Voorzichug
goot ze een scheutje thee in een fun porceleinen
kopje, dat op een serveerblaadje van gevlochten ral
fis werd geplaatst. Een ogenblik later werd er nog
zo'n kopje ingeschonken
Hedwig was bang dat hij net tere stukje porceleir
tussen zijn vingers zou verbrijzelen. Het woog Dnnf
niets. Dat was natuurlijk bijzonder deftig, zon licm
kopje, dacht hti
De duidelijke kostbaarheid van het }ntehieur maak
te hem verlegen en zelfs wat onhandig. Hii probeer
de zijn thee net zo te drinken als Menke deed, me
de pink sierlijk omhoog gestoken Het kopje vie
hem echter bjina van schrik uit de handen toen de
zeekapitein opeens bromde: „Sigaretten staan di
hoor!"
De kamer was in een vreemd, blauwachtig schijn
sel gebuid. Het achterhoofd van de zeekapitein leek
op de één of andere kwal die uit een lichtende zee
komt opduiken
Pas toen het woord „Pauze" op het scherm ver
scheen draaide de zeekapitein zijn stoel een beetje
bij om zijn bezoekers wat nader te monsteren. Hij
bromde goedkeurend toen hij Menke zag. Hedwig
wuifde hy met de linkerhand toe.
„Vrienden van jou zeker Bettie?" vroeg bij. „Ja,
Derk" antwoordde zijn vrouw. „Dat is Menke de
Boer. Wij zijn ai jaren vriendinnen. Maar dat heb ik
ie toch al eens verteld?" De zeekapitein haalde de
schouders op. „Ik hou dat allemaal niet zo bij" zei
hij Hedwig keek aandachtig naar de rij knoppen on
deraan het televisieapparaat.
„Mooi apparaat, hè?" vroeg de kapitein, die Hed-
wigs blikken had opgemerkt. De jonge boer knikte
„Maar 't zal wel erg duur zijn, vrees ik" zei hij
De zeekapitein antwoordde achteloos- ,Met 'n hon
rierd of acht begin je al een heleboel, 'hoor! En '1
is gezellig, nietwaar Bettie?"
„Öp welk schip vaart u. mijnheer?" informeerde
Hedwig.
„Dat schip van mij ken je toch niet," oordeelde dt
«eekapitéin. ,,'t Heeft geen naam....alleen maar een
■ïummer, 't Hoort namelijk bi) een tankervloot. Maai
:eg doe me 'n lol - en zeg geen „mijnheer" tegen
mé. Voor Betties vrienden heet ik gewoon „Derk"
hoor!"
Bettie lachte Hedwig bemoedigend toe. Zij scheer
:e begrijpen dat het voor de jongen niet zo vanzelf
iprekend was, een veel oudere man en dan nog we
•en zeekapitein te tutoyeren ,,'t Zal vanzelf we
vennen, hoor Hedwig", lachte ze. „Wil je wel gelo
ren dat mijn eigen vader nog „mijnheer" tegen Derl
'.egt? Hij heeft vroeger gevaren en bij hem zit da
dee var „de ouwe" die hoog boven de hele equipag
/erheven is, er nog diep in...."
„Ja.... een vreemde snijboon, die vader van jou'
neende de zeekapitein. „Toen ik hem om de hand va'
Jettie kwam vragen zei-ie notabene: „Mijnheer mor
naar deen wat-ie 't beste vindt. Ik zal me niet vei
zetten!" Hij lachte luid.
„Maar ik moet zeggen," vervolgde hij, „dat-ie een
lekkere dochter had. En di&r ben ik tenslotte mee
getrouwd, nietwaar?" HU aaide Bettie eens over haar
ju hebt trouwens ook smaak, zeun!" sprak hij tot
Hedwig een hoofdknik in de richting van Menke
makend „Ze zou mij een tikkie te schraal zijn, maar
ieder zijn meug tenslotte. Kijk, ik persoonlijk nou
bijvoorbeeld, heb liever iets stevigers, dan weet je
waar je aan toe bent. Ik zeg altijd maar zo...." Wat
hij had willen beweren werden de bezoekers niet ge
waar. Bettie had kort en scherp gezegd: „Derk, ge
draag je!" waarop hij zijn mond met een hoorbare
klap had gesloten
Hedwig begon snel over iets anders. De televisie
maar weer,.Ze zeggen dat zo'n toestel wel aardig
is maar dat het lastiger wordt als je kinderen hebt.
Dan willen ze niet naar bed. Dat hoor je tenminste
welpens vertellen."
De zeekapitein lachte kort. „Nou..., wat dat be
treft hoeven wji ons geen zorgen te maken. Hier zul-
Vn heus geen kindertjes komen, makker.
Hé, meid?" Weer tastte hy in haar richting.
Derk", riep zijn vrouw.
Is 't dan niet zo?" teemde de zeekapitein verder.
Wat dacht je nou? Meen jü soms dat 't leuk is
voor 'n kerel ais-ie van zee thuiskomt en d'r komt
ipm zo'n dikke pinguin tegemoet?"
HU zag dat Menke onwennig op haar stoel zat te
(raaien „Let maai niet op mU. hoor meid." veront-
-.cbuldigde hij zich onhandig, „ik ben nou eenmaal
teen vegetariër als 't om de vrouwtjes gaat en
lal mse iedereen weten ook."
„Zo ts 't". bevestigde Bettie met volle overtui
ging; „ik zeg precies als Derk: met de mensen
.ebben we niks te maken. Ze kunnen beter van je
detsen dan van je eten."
Menke stono op. „Neem ons niet kwalUk, Bettie,
ïaar we moeten weg. We komen 'n andere keer
vel eens wat langer. Goed?"
„Kom jU gerust nog maar 'ns terug, hoor meid!"
'ei de zeekapitein joviaal. „Maar kom dan op vrij-
lag. Dan is er geen televisie en dan kunnen we
•ens gezellig babbelen!" HU diaaide zyn stoel een
wart slag om, zodat hp weer recht vooi het tele-
isietoe' tel kwam te zitten en scheen op hetzelfde
noment dr gehele wereld te zUn vergeten.
(Wordt vervolgd
bewaarden schaapjes de domini-canes".
Een vroegere deken van Schinnen, wij
len de zeereerwaarde heer Canoy, be
zorgde het kerkje opmerkelijke 'kruis
wegstaties: veertien warmkleurige li
tho's uit 1845, vervaardigd door de
Franse graweur Fragonard. Overigens
deed hij dit zonder zelf op de hoogte te
zijn van de waarde van de staties.
Naar de mening v„„ deken Canoy wa
ren deze litho's zo lelUk, dat ze niet lan
ger meer een plaats verdienden in de
hoofdkerk van Schinnen. Voor Sweik
huizen waren „de lelijke platen" goed ge
noeg. Thans maken diezelfde platen,
waarvan pastoor Thissen er wijselijk ge
noeg niet één zou willen ruilen voor alle
veertien staties in de dekenale kerk,
deel uit van de kostbaarheden van het,
op een ondergeschikt détail na. volle
dig gerestaureerde kerkje. De lijst van
kerkschatten zou niet compleet zyn,
wanneer we de rijk bewerkte monstrans
uit 1850 die uitsluitend op hoogtUda-
gen gebruikt wordt het uit datzelf
de jaar daterende kerkorgel en de
fraaie antieke kolomkandelaars zouden
vergeten.
Twee beschermheiligen
De beelden van het kerkje horen
vanwege hun geringe artistieke waar
de niet thuis op deze Ujst, Toch wil
len wij een enkel beeld terwille van
bepaalde interessante histories niet
onvermeid laten. We denken hierbij
allereerst aan het beeld van St. Bar
bara, die zonder het zelf te willen
de heilige Anna wreed van haar troon
gestoten heeft De mUnwerkersbevol-
king van Sweikhuizen het landelUke
plaatsje telt merkwaardigerwijs veel
meer mijnwerkers dan boeren had
behoefte aan een Barbarabeeld. Daar
dit niet direct voorradig was, werd
St. Anna toegerust met een mijnlamp
en voortaan troont de patrones van de
mijnwerkers in het fraaie kerkje
Een ander merkwaardig beeld is dat
van de tweede patrones van de „capel-
le van Sweikhuizen" St. Odilia, nu
eens vereerd als Odilia van Keulen, dan
weer als Odilia van de Elzas.
Overigens levert dit voor Sweikhuizen
weinig moeilijkheden op, aangezien bei
de Odilia's speciale beschermheiligen
van de blinden zijn. Zowel van de Keul-
tot de geestige woordspeling: „aldus se Odilia, als van haar naamgenote uit
de Elzas bezit het
kleine Limburgse
dorpje relieken.
De devotie tot de
patrones van de
blinden bloeit er en
dateert reeds van
1851. Gedurende de
laatste vijfentwintig
jaar is deze devo
tie uitgegroeid tot
de traditionele
jaarlijkse blinden-
bedevaart op de
tweede woensdag
van juli. de laatste
dag van de Odilia-
kermis. De pelgri
merende blinden
worden dan door de
gulle bevolking
gastvrij onthaald op
gastvrij onthaald en
royaal op kermis-
vla getracteerd.
Buiten deze jaar
lijkse getrouwen
zijn ook andere be
zoekers in Sweik
huizen welkom. >e
overigens nog maar
weinige zomergas
ten, die de paradij
selijke schoonheid
van het dorpje ont
dekt hebben, kun
nen hiervan mee
praten, evenals de
kunsthistorici in
de ogen van de
dorpsbewoners „de
gelieerde hieëre"
die sinds de ge
slaagde restauratie
van Sweikhuizens
trots het plaa'sje
weten te vinden.
toen terwille van de bevolking van
Sweikhuizen, tot dan toe gedwongen om
over „quade wegen" in een verderop
gelegen kerkdorp ter kerke te gaan.
een bescheiden „capelle" werd gebouwd
waar paters Dominicanen uit Sittard 's
zondags de heilige mis kwamen lezen.
Deze paters hebben zo staat absoluut
vast het kerkje van Sweikhuizen ver
rijkt met de zeer bijzondere preekstoel,
die een tijdlang in een schaapstal te
Brunssum bewaard is gebleven. Dit
feit heeft een van de vroegere Sweik-
huizense kroniekschrijvers geïnspireerd
V. -'V.'
Blinden in de processie ter ere van de H. Odilia, die Ir
Sweikhuizen vereerd wordt.
COR BERTRANO
