Een geweldloze revolutie in
ndische deelstaat Kerala
Grote demonstratie in Trivandrum tegen
de communistische regering
Fakkels als levenslichten
E
De ..Dam men race Zaand am-
Amsterdam
RAADSEL
Jumbo houdt zich goed
E'
Wat doet Nehroe?
Vakantie voor Wiily Brandt
Opera-première
in Valkenburg
Trein en helikopter zijn nu reeds
uitgeschakeld
Britse drukkersstaking
duurt voort
Romeo et Juliette
door
Emery Kelen
EEN „HANNIBALWEG" IN
HET ARCDAL ONTDEKT
VERRASSING VOOR
VAN CLIBURN
V B
DINSDAG 28 JULI 1959
PAGINA 6
(Van een bijzondere correspondent)
TRIVANDRUM, (Kerala), juli.
Een werkelijk grootse manifestatie, zoals die welke op 15 juli te Trivan
drum plaats had is in de Indische deelstaat Kerala betrekkelijk zeld
zaam. Dit ligt aan het feit, dat er feitelijk geen grote steden zijn. De hoofd
stad, Trivandrum, is de enige werkelijke stad en die telt ook al niet meer
dan een 100.000 tot 150.000 inwoners, wat mee te danken is aan de vele
dorpen, die er bij getrokken zijn. Daarbij is het vervoer wel niet al te slecht
maar de mensen denken er eerst nog wel eens over na, vóór ze op reis
gaan. Van Ernakulam tot Trivandrum doet de trein er acht tot tien uur
over. Het is ongeveer tweehonderd kilometer. De bussen zijn vrachtauto's
met vrij goede passagiersaccommodatie. Als het druk wordt is reizen in de
derde klas of in een bus werkelijk geen pretje. Daarbij kijken de mensen
noodgedwongen op elke „naya paisa". Tenslotte is het regentijd en in de
dagen voor de manifestatie plenste de regen over heel Kerala.
Toch kwamen er op 15 juli in Trivandrum naar de schatting der kranten
driehonderd tot zeshonderdduizend mensen bijeen. Laten we nuchter blijven
en het laagste getal nemen en er nog wat afdoen. Het blijft waar dat een
tot twee procent der bevolking van Kerala deelnam aan de manifestatie
in Trivandrum. En de mensen kwamen daar niet voor hun plezier. Hun
enige doel was duidelijk te maken dat ze de regering omver wilden werpen.
Er is revolutie in Kerala.
Maar wat voor revolutieDeze keer vormden vijftien toortsen het middel
punt van alles. Natuurlijk, de politieke leiders waren er ook. Die komen
echter altijd, als alles al in werking is. De leiders der Congrespartij kwa
men om elf uur samen in het Mahatma Gandhi college. Om één uur voeg
den de leiders der andere partijen zich bij hen. Tweeduizend leden uit de
oppositie waren aanwezig: leden van het centrale parlement in New Delhi,
leden van de staatsassemblee, leden van 22 uit de 26 gemeenteraden, die
zich als groep tegen de regering hebben uitgesproken, leden van de „pan-
chayats" of dorpsraden, die hetzelfde deden. Zij namen het Memorandum
aan, dat straks aan de Gouverneur zou worden aangeboden. Het Memoran
dum herhaalde de grieven tegen de regering. Het wees nog eens op de eens
gezinde wil der bevolking. Het vroeg de Gouverneur de regering te ont
slaan.
Intussen waren de optochten, uit Vettoekad, met drie toortsen, uit Poel-
loevilla, met twee toortsen, uit Cheriathoera, met drie toortsen, binnen
gekomen. De toortsdraagsters voegden zich bij de zeven meisjes, die met
hun toortsen Ankamali vertegenwoordigden. Hun tocht met die toortsen
was praktisch de enige propaganda geweest voor de manifestatie in de
hoofdstad. In twee groepen hadden ze half Kerala doorreisd. In alle dorpen
en steden had het volk de toortsen begroet, terwijl een kleine optocht zich
vormde die de slogans meeriep. Vaak had men de toortsen onder para-
pluies moeten beschermen tegen de neerstromende regen. Het volk had ze
gezien. De aandacht was op Trivandrum gericht. De toortsen waren de
„levenslichten" van hun doden. Dat het allemaal katholieken waren die
gedood werden deed niets ter zake. De politie had ze neergeschoten. Ze
werden symbolen van nationaal verzet.
Precies om vijf uur een wonder van stiptheid in Indië gingen de
poorten open. De vlaggen kwamen naar buiten. Maar men had geen risico
genomen. Vijfduizend kerels gingen voorop, de volle breedte van de weg in
beslag nemende. Met forse kracht drongen ze de menigte rustig opzij. De
politie, die alleen bij de kruispunten aanwezig was en die zich zeer correct
gedroeg, had niets te doen.
Verwachte compromis is
uitgebleven
Hoofdakte-examens Rijks
kweekschool Haarlem
jl" -■ i''rii.'
d
PAKISTAN
C KIN
O
NEW-DELHI
CALCUTTAO
BOMBAY
MADRAS
V >r KERALA
CEYLON
TRIVANDROEM
Achter deze eerste groep kwamen de
fakkels. Drie aan drie schreden de vrou
wen langzaam voort. Ze waren allen in
het wit met een zwarte sjerp over de
ene schouder. Onder hen waren twee we
duwen van de slachtoffers. De menigte
werd er stil van. Overal werden lichtjes
(olielampjes) omhoog geheven ter be
groeting van de „levenslichten". Maar
een stoet, die vijf uur nodig heeft om
ongeveer zeven Kilometer af te leggen en
die uit niets dan mensen en vlaggen be
staat moet iets te doen hebben. In Kera
la is dat geen moeilijkheid: de mensen
houden zich bezig met het roepen van
„slogans".
Ook dit had de leiding voorzien. Op
iedere honderd meter werd een groep
ingelast, die de „slogans" afriep. De
ze keer was het vooral een rijm in het
melodieus rhytnme van het Malaya-
lam. De letterlijke vertaling luidt:
„in een plaats hier vlakbij Aan de
kust van onze zee Toen haar man
niet thuis was Werd een zwangere
vrouw gedood Gij, regering, zjjt
schuldig Gjj zult verantwoording
afleggen Wij zweren het bij deze
fakkels". De mensen die vijf tot tien
diep langs de huizen geperst stonden,
die overal uit de vensteropeningen
hingen en op de platte daken stonden,
die menigten vormden waar er maar
mogelijkheid toe was, kenden het vers
ai spoedig van buiten. Het concen
treerde ane aandacht op het droeve
geval in Cheriathoera. Toen de politie
uaar wild-schietend tussen de arme
hjke vissershutten door iep, trof
ze een vrouw, die binnen een omhel
ning haar kind voedde. Ze liet een
man met vijf kleintjes achter.
Er liep een groep van tienduizend
vrouwen mee in de optocht. Dat is op
zich al uitzonderlijk. Het was tevens
karakterisUek, m zoverre men aan de
vrouwen beter kan zien wat voor soort
mensen zoal meeliep. Er waren voor
name Hindoe-dames en de armste ka
tholieke visverkoopsters. Lr waren an
dere christenen en Mohammedaansen.
Heel de bevolking was op de been om
dat ze allen een van wil waren: „we
werpen deze regering omver". Een mi
nuut of tien werd halt gemaakt, toen
de fakkels bü het paleis van de gouver
neur aankwamen. De politieke leiders
brachten de fakkeldraagsters de poort
binnen. De gouverneur werd begroet,
het memorandum overhandigd, de foto
genomen. De politieke leiders hielden
verder besprekingen met de gouverneur,
maar de fakkels keerden terug naar de
mensen, die op de weg waren gaan zit
ten. Een donderende schreeuw steeg
op uit de duizenden kelen: „Dismiss, diss-
miss, dismiss". Het woord voor ..ont
slag" (van de regering) kennen ze nu
allemaal in het Engels.
Het was tien uur toen de eersten
aankwamen op de Pasvangandi Mai-
dan, het grote veld waar de massale
bijeenkomsten in Trivandrum plaats
vinden. Het was al een half uur aan
het motregenen. Toch stroomden de
mensen nog steeds aan. Er kwam geen
eind aan. Toén het gehele terrein vol
was gelopen, werd het stil. De luid'
spreker begon te werken. Het eerste
wat werd gezegd was, dat iedereen
bereid moest zijn om offers te bren
gen voor de bevrijding van Kerala.
Het was een offer om in de regen te
gaan zitten (op de grond zitten is op
zich zelf geen bezwaar, de meesten
hebben immers geen stoelen of tafel)
maar deze keer durfde men het van
alle aanwezigen te vragen, opdat allen
alles konden volgen. Wat men in
Europa nauwelijks zou geloven ge
beurde: de menigte ging zitten. In
de regen! Op de natte grond!
Dan werd er poëzie voorgedragen,
die de gebeurtenissen van de twee af
gelopen jaren in herinnering bracht. Er
was een vurige speech van Mannath
Pradmanabhan. Er was een speech van
P. T. Chacko. De eerste, een geestdrif
tige r-denaar van over de tachtig en
op en top Hindoe, zei, dat de regering
had af te treden, wat er ook gebeurde.
Opgeven zou men nooit. De andere, ka
tholiek en fractieleider van de Congres
partij in de staatsassemblee. sprak zijn
overtuiging uit, dat New Delhi ging
ingrijpen, al zou men wellicht geduld
móeten hebben. Het was over half
twaalf. De mensen uit Kerala kunnen
eindeloos praten en luisteren. Uw ver
slaggever mist het geduld. Hij weet al
leen van horen zeggen dat het tot twee
uur geduurd moet hebben en dat ten
slotte de fakkels werden geplaatst bij
het Helden-gedenkteken te Palyan.
r is revolutie in Kerala. Maar het
is een revolutie zonder geweld. De
ze massa had de regering ineens
weg kunnen vagen. De paar mensen
van de politie met hun gebrekkige be
wapening hadden tegen hen niets kun
nen beginnen. Er was begeestering ge
noeg. Er was vlammende verontwaar
diging. Velen hadden in de afgelopen
weken en maanden zelfs klappen opge
lopen. Er was een groep studenten in de
'stoet, die vier doden betreurde door het
mes van communisten tijdens rustige
manifestaties. Er was moed genoeg.
Maai- men heeft zich voorgenomen de
revolutie zonder geweld door te zetten.
De manifestatie in Trivandrum bewees
dit eens te meer. Nu de politie zich cor
rect gedroeg had er geen enkele bot
sing plaats. Toch vergaderden in het
zelfde Trivandrum de vertegenwoordi
gers der communistische partij. Ze be
spraken de toestand in Kerala. In hun
brallend en lang manifest van twee dagen
later werden alle brutale leugens her
haald, die men al kende. De communis
ten beschermen de democratie. Iedere
regering moet de kans hebben vijf jaar
lang te laten zien wat zij waard is. De
verzetsbeweging in Kerala is een ter
roristische beweging. Er is een massa
hysterie met op de achtergrond de ka
tholieke geestelijken, etc.
In feite hebben de mensen in Ke
rala lak aan de advocatenredenering
over de juridische gronden waarop de
centrale regering kan ingrijpen. Ze
voelen aan dat positieve rechtsnor
men moeten overeenkomen met de
grondrechten van ieder mens, die dui
delijk in de constitutie zijn omschre
ven. Deze regering heeft heel het
staatsapparaat in dienst gesteld van
de partijdictatuur. Daarom moet zij
weg. Als we nog twee en een half jaar
wachten is er geen sprake meer van
vrije verkiezingen. Weg met deze re
gering. Dat is hun idee.
Wat geweid aangaat. Uw correspon
dent heeft heel wat gereisd door die
streken van Kerala waar het verzet het
sterkst is. Hij heeft nooit werkelijke ge
welddadigheid gezien of van een feit van
werkelijke gewelddadigheid gehoord. Er
zullen wel gevallen geweest zijn. waar
in een paar studenten, woedend over
de moorden, hetzelfde deden wat ze vo
rig jaar ook deden, nl. de banden van
de staatsbussen doorsnijden. Dat is dan
echter uitzondering. De bussen worden
vaak aangehouden. Ik heb meerma
len ondervonden dat het riskant is om
in een staatsbus te reizen. De studen
ten houden ze tegen, en alleen de po
litie kan uitkomst brengen. Dit is een
zeer doeltreffend middel van de stu
denten om de regering te herinneren
aan haar niet- ingeloste belofte ten op
zichte van de bustarieven. Er wordt
ook gepost vóór die scholen die nog
open zijn. De mensen zeggen, dat allen
gelijk moeten worden behandeld. Als
de scholen in één district gesloten ge
houden worden, moeten ze ook elders
gesloten blijven. Als de regering het le
ven van de meeste scholen onmogelijk
maakt door haar voorschriften, moeten
de anderen ook maar geen school heb
ben. Dan gaat men voor de gebouwen
demonstreren. Een enkele keer dringt
men in de gebouwen door en spoort
men de leerlingen aan om naar huis te
gaan. Maar een klein gedeelte van de
scholen blijft open en dan slechts voor
een klein deel der leerlingen. Men heeft
praktisch nergens schoolgebouwen be
schadigd.
Revolutie in Kerala. Laten we voor
al niet denken dat het een grapje is.
De hele bevolking is in opstand. De
hele bevolking heeft er gevangenis
straf en erger voor overnatuur
lijk op de communisten na. Er zijn
tienduizenden in de gevangenis. De re
gering heeft leegstaande gebouwen
moeten inrichten. Het grootste deel
van de gevangenen wordt na een aan
tal uren weer naar huis gezonden,
omdat men zich geen raad meer
weet. Er is honger in Kerala. De rijst
is veel te duur voor de gewone man.
De regen wordt een ramp. Talloos
zijn de hutten die onder water staan.
Intussen gaan de dagelijkse optochten
door. Regen of geen regen. De men
sen zijn op pad. Maar dit kost enorm
veel energie. Vaders en moeders
staan onder voortdurende druk. De
kinderen kunnen al weken en weken
niet naar school. Men voelt zich niet
veilig door de aanvallen der commu
nisten. De onderwijzers worden niet
uitbetaald. Er zijn voortdurend nieuwe
geldelijke bijdragen nodig. En het
ergste is: men weet niet wanneer het
einde zal komen. Er op in slaan is
veel gemakkelijker. Dan doet men
wat, dan lost men het probleem op.
Kerala is echter een deel van Indië.
New Delhi is bang om in te grijpen.
Premier Nehroe verspeelde weer een
deel van het gewonnen vertrouwen
door eerst nog eens negen dagen op
vakantie te gaan. Nu hopen velen
vooral op Nehroe's dochter Indira
Gandhi, die voorzitster is van de
Congrespartij. Maar hoe lang zal het
duren? Wat moet er allemaal nog ge-
heuren? Het is moeilijk in Kerala.
Maar het volk houdt zich prachtig.
Als het mis gaat is het zeker niet op
de eerste plaats te, wijten aan dit
volk, dat zich lang genoeg heeft be
heerst. Ik heb echter de stellige in
druk, dat men zal volhouden in zelf
beheersing en verzet beide.
Weet de wereld waarom het gaat? De
revolutie in Kerala is minder bloedig en
minder sensationeel dan de revolutie in
Hongarije. Maar hij kon wel eens van
meer betekenis zijn. Het volk van Ke
rala heeft zijn leiders nu zover gekre
gen. dat ze uitgetrokken zijn over heel
Indië om te vertellen wat het commu
nisme inderdaad is. Dat is tegengif te
gen het sterk werkend gif der commu
nistische propaganda, dat nu al jaren
lang zijn werk doet in Indië. Het is te
gengif tegen de vriendelijke houding te
genover de communistische landen. Het
is tegengif tegen de triomftocht van
Khroesjtsjev en Boelganin, die nog al
tijd voortleeft in de herinnering der
eenvoudigen. Het is tegengif tegen de
halfslachtigheid van de grote pers. Het
is tegengif tegen de enorme directe
propaganda met communistische lec
tuur, die in de beste uitvoering voor
bijna niets wordt verspreid. Als Indië
een land van betekenis is dan is de re
volutie in Kerala een gebeurtenis van
wereldbelang.
Tegen de verwachtingen in zijn de
werkgevers en de werknemers in de
Britse drukkerswereld er gistermiddag
niet in geslaagd, het ens te worden
over een formule voor een beëindiging
van de staking, die zeven weken gele
den begon. Vanmorgen is het overleg
voortgezet.
Uit de Indische deelstaat Kerala,
die door communisten geregeerd
wordt, hebben wij van een aldaar
wonende Nederlander bijgaand
boeiend ooggetuigeverslag gekregen
van de anti-communistische demon
stratie die op 15 juli in de hoofdstad,
Trivandrum, plaats had. De staal
Kerala, in het zuiden van Indië,
werd in 1956 gevormd uit de vroe
gere staat Travancore-Cochin als
mede uit enkele delen van andere
vroegere staten. Bij de algemene
verkiezingen van maart 1957 ver
wierven de communisten in Kerala
de meerderheid van de zetels in de
wetgevende vergadering van de staat.
Sinds 5 april 1957 is een communist,
E. M. Sankaran Namboodiripad, pre
mier van Kerala. De staat, die een
oppervlakte heeft van ongeveer
38000 km2, heeft 15 miljoen inwo
ners. In geen Indische staat is het
percentage analfabeten zo gering als
in Kerala.
In een tijdsbestek van nog geen drie
maanden heeft de Zuid-Nederlandse
Opera onder regie van de heer Jef
Baarts de Limburgse operaliefhebbers
in staat gesteld om kennis te maken met
twee althans in Nederland weinig ge
speelde opera's, te weten Delibes' „Lak-
mé", waarvan de première onlangs in
Sittard ging. en „Romeo et Juliette" van
Charles Gounod, die zondagavond in het
Valkenburgse openluchttheater de pre
mière beleefde. De belangstelling voor
dit gebeuren was bijzonder groot. Het
zelfde kan gezegd worden van het en
thousiasme van de aanwezigen ten aan
zien van het gebodene. Dit enthousias
me was gerechtvaardigd, tenminste voor
wat de laatste drie bedrijven betreft. De
eerste twee voorspelden weinig goeds.
Toen immers werd op enkele solisten
na niet al te best gezongen en van
boeiend acteren was weinig sprake.
Gelukkig werd dit vrij spoedig
anders. De twee hoofdrolspelers, de
sopraan Lucy Tilly en Arthur Hoog
veld, vertolkten voor de rest van het
stuk op zeer gave en boeiende wijze
de rol van respectievelijk Juliette en
Romeo. Beiden droegen de voorstel
ling en zorgden ervo r dut de aan
wezigen voldaan het theater verlieten.
Van de overige spelers kan dit niet
ten volle worden gezegd. Hun acteren
was vaak erg zwak, terwijl de Franse
ta voor velen een te zware opgave
bleek. Opmerkelijk gunstig riak hierbij
evenwel Mieke Magnée af. De wijze
waarop zij de rol van Romeo's page
Stéfano bracht deed v eldadig aan. Aloys
Frings als Merci- bekoorde door zijn
vol stemgeluid.
De gesignaleerde zwakke momenten
aan het begin van deze uitvoering ver
hinderen ons om van een glanzende
première te spreken. Dit nejmt even
wel niet weg dat deze uitvoering zeer
bevredigend genoemd kan worden. Ge
durende de komende augustus-maand
zal de Zuid-Nederlandse Opera nog
diverse uitvoeringen van Romeo et Ju
liette in het Valkenburgse openlucht
theater verzorgen, evenals van de opera
Lakmé en van de operette „Die Fleder-
maus".
C. B.
Willy Brandt, de burgemeester van het veelomstreden west-Berlijn, is voor
enkele weken van zijn zorgen bevrijd op zijn vakantietocht met vrouw en zoons
door Beieren en Oostenrijk.
.,0e winnaar van de Dnmmenraee
zal een speedboatbestuurder zijn," dat
is de stellige overtuiging van enkele
adspirant-deelnemers die tijdens het af
gelopen weekeinde ernstig hebben zit
ten te theoretiseren. Er waren voor
standers van de trein. De treinracers
hadden als voornaamste handicap de
stukjes van Dam naar station, zowel
in Zaandam als in Amsterdam. In Am
sterdam loopt men altijd het risico ver
keersagenten met stopborden op zijn
weg te ontmoeten, het tunneltje bij het
Centraal Station zal vrij zeker genomen
RICHARD NIXON:
iiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinin
(Van onze Romeinse
correspondent)
en jonge Engelse
geleerde, dr. John
Hoyte (hij is 26 jaar)
van de Cambridge Uni
versity is, wij hebben er
reeds eerder over bericht,
met een jonge vrouwe
lijke olifant, Jumbo (12
jaar oud) uit de dier
gaarde van Turijn, op stap
'n de Alpen. Het paar
wordt gechaperonneerd
door Jumbos oppasser,
een dia enarts, een secre
taris en enkele studenten,
onder wie twee meisjes,
die voorgeven het zijn
Engelsen! de kook
kunst nachtig te zijn.
Drie muilezels dragen de
Dr. Hoyte ligt in strijd
men zal het zich wel
licht herinneren met
dr. Trafford en zeer vele
andere doctoren in de
oude geschiedenis. Het
verschil van mening gaat
over het verloop van de
weg, die Hannibal met
pn Carthaags leger van
20.000 man voetvolk, 6000
ruiters an 60 olifanten zou
genomen hebben, toen hij
in 218 v. C. uit het Rhóne-
dal dwars over de Alpen
trok om Noord-Italië bin
nen te val]-
Dit krasse staaltje,
„.echts eenmaal in de his
torie en wel door Napo
leon herhaald, heeft vele
geschiedkundig n geboeid.
Aan de hand van de ge
gevens der antieke auteurs
heeft men getracht Han-
nibals tocht te recon
strueren. In de theorie
hebben alle passen tussen
de Monte viso en de
Gothard "e revue al ge
passeerd, maar het meest
aannemelijk lijken de we
gen over de Grote St.
Bernard, door de pas van
de Mont Cénis of door die
van de vlont Genèvre.
Dr. Hoyte heeft zijn eigen
denkbeelden: Geen van
deze, zegt hij. Hannibal is
door het dal van de Isère
en van de Are gegaan,
maar Lceit voorbij (het
huidige) Modane niet de
omweg gemaakt over
Lanslebourg- Mont Cénis.
Hij is Z O. over Le Pla-
ney en langs de Col du
Clapier naar Susa ge
trokken.
Dr. Trafford werpt te
gen, dat dit onmogelijk is;
le hellingen der berg
paden zijn hier veel te
steil en Hannibals olifan
ten zjuden dit nooiJ heb-
en volbracht. Want oli
fanten, doceert dr. Traf
ford, zijn goede klimmers,
naar slechte afdalers. Dr.
Hoyte heeft -ijn geleerde
tegenstander tot een duel
uitgedaagd, niet op de Sa
bel. niet met drukinkt,
maar op de olifant zelf.
Nu is hij bezig te trekken.
Jumbo voorop met zijn
oppas, dan hij met zijn
gevolg en de muilen slui
ten de karavaan.
Tot nu toe houdt Jumbo
zich goed. Hij he-ft alleen
de hybriede neiging ont
wikkeld om onderweg
alle dorpsfonteinen aan te
doen, .va: rna hij M. le
Maire (met sjerp), de ge
meenteraadsleden en de
gendarmes vol vreugde
nat spuit. De verslag
gevers, die zo lang het
nog kan per leep di tocht
meemaken, schrijven, dat
Ju- bo last van de mug
gen heeft. Of deze mug
gen ook dr. Hoyte en de
twee kookvaardigen aan
doen, .vordt niet gemeld.
Dr. Hoyte heeft een
aardig puntje ontdekt, dat
pleit voor Hannibals route
door het Arcdal althans.
De boeren, die natuurlijk
overal uitlopen om „die
gaga Engelsen" met hun
olifant te bekijken, heb
ben verteld, dat deze weg
sinds onheuglijk, tijden
in de volksmond de „Han-
ïibalweg" heet.
Als het de expeditie
lukt om via de Col du Cla
pier met oe olifant levend
en wel de Noorditaliaanse
vlakte .e bereiken, dan is
lewezen, dat deze tocht
(voor één olifant en elf
personen) mogelijk is. En
dan blijft nog open, of
Hannibal met zijn 30.000
man. 6000 paarden en 60
olifanten tóch niet lekker
door de pas van de Mont
Cénis getrokken is
Italiaanse kranten hou
den ons iedere dag nauw
keurig op de hoogte. De
News Chronicle financiert
de onderneming, die alles
in zich bergt, wat be
schaafde Britten kan ver
rukken: Cambridge, an
cient history, animals and
sport! ._l-
Van Sir John Simon, een uitge
droogde advocaat die in de dertiger
jaren minister van buitenlandse za
ken van Groot-Brittannië was, werd
wel verteld dat hij ijverig probeerde
beminnelijk te wezen, maar dat hij
steeds wanneer hij zijn arm om
iemands schouders legde, hem on
veranderlijk bij de verkeerde voor
naam noemde.
Er zijn mensen die nu eenmaal
het talent missen om uiting te ge
ven aan hun tedere gevoelens, van
welke aard ze verder ook zijn.
Richard Nixon, vice-president van
de Verenigde Staten, maakte een
,,good-will"-reis door Latijns Ameri
ka en werd bijna vermoord. Tijdens
de laatst gehouden verkiezing voor
het presidentschap begon Harold
Stassen, een vooraanstaand Republi
kein, met een „weg met Nixon"-
beweging en noemde hem een last
voor de partij. Harry Truman bad
hardop, dat Nixon, zijnde de man
die het gemakkelijkst was te ver
slaan. zou worden gekozen.
Hoe komt het, dat een man die zo
veel toegewijde vrienden kan oproe
pen zich ook zoveel bittere vijanden
maakt?
Waarom wordt hij een politieke
paradox, een raadsel genoemd?
Enkele jaren geleden heb ik een
T.V.-programma gemaakt, waarin
ook Nixon verscheen. Ik ontdekte
dat Hij een gesoigneerde, behulpza
me, vriendelijke en zorgvuldig spre
kende jonge man was. Maar het leed
geen twijfel of hij had een raadsel
achtig gezicht en daarin trachtte ik
de verklaring voor de paradox te
vinden.
Wanneer men Nixon ..en face" be
ziet en men trekt een horizontale liin,
precies beneden de ogen, dan kunt
u hem „verdelen" in een boven-
Nixon en een beneden-Nixon. De bo-
ven-Nixon is smal en uitgerekt. De
beneden-Nixon is kort en breed. Ik
constateer deze „verdeling" niet in
de veronderstelling dat ai de nobele
bedoelingen van Nixon in het ene ge
deelte ziin „genesteld" en dat in het
andere het beest verscholen ligt.
Maar ik geloof wel degeliik dat deze
twee „gebiedssferen" duiden op te
gengestelde componenten in de per
soonlijkheid.
Als ik de boven-Nixon teken, ont
dek ik dat hjj de hoge, smalle her
senpan. de dicht bii elkander staande
oogkassen en de diep-Iiggende,
naar binnen ietwat schuin getrokken
ogen heeft geërfd van een magere,
fragiele voorvader. Zijn brede kaak.
de uitgestrekte, massieve en bolvor
mige omtrek van de mond. die is
toegerust met een krachtig gebit,
werden hem nagelaten door een
voorvader, die een of andere holbe
woner in diens grot kan hebben af
geranseld. Het recept is verder dui
delijk: een cerebrale, aan princines
gehechte, naar de diepste gronden
zoekende, verlegen, zelfs schuwe
Nixon is geënt op een stoutmoedige,
hard-toeslaande agressieve en vast
houdende Nixon. Aangezien deze
twee complexen van geaardheid op
vallend contrasteren, is het tussen
hen een voortdurend touwtrekken.
In dat deel van het woud waar
Nixon zich in beweegt in het po
litieke namelijk moet de agres-
R/CHARU
A//XOA/
natuurnoodzakelijk
behalen.
de
sieve Nixon
overwinning
Hij vatte zijn gedragslijn tijdens
de verkiezingscampagne in deze
woorden samen: „Het gaat alleen
om een campagne van vechten,
slaan, en aan het wankelen bren
gen, zó dat de verdienste van onze
kandidaat de mensen eigen wordt
gemaakt en ons programma is
waard verwezenlijkt te worden."
Nixon wordt er dikwijls van be
schuldigd een dubbelhartige taktiek
te voeren. Dat hangt natuurlijk
af van de vraag aan welke kant
van de partij-haag men zit. Over
het algemeen genomen wordt de po
litiek niet bedreven overeenkomstig
de regels van de Markies van
Queensbury. Maar omdat Nixon zo
wel door vriend als door vijand als
een bokser, die beide vuisten kan
gebruiken, wordt erkend, wordt het
veelal over het hoofd gezien dat hij
ook een introvert, een psycholoog,
oen gretig lezer, een muziek-liefheb-
ber. kortom een kwetsbaar man is.
Als men nu zulke belangrijke
componenten van een persoonlijk
heid over het hoofd ziet alhoewel
zij duidelijk in het gelaat staan ge
schreven dan bemerkt men, dat
men nauw wordt geconfronteerd
met een raadsel.
Wanneer grote kracht gezet wordt
achter toegëwijdheid aan een begin
sel. heeft men te maken met een
kruisvaarder. Nixon had, vóór hij
aan de politiek begon, een sterke
neiging om t:er kruisvaart te trekken
en naar mijn mening zal hij altijd
iets zoeken om tegen ten strijde te
trekken.
Nixon heeft vechtlustige ogen.
Zjjn kaken en zijn tanden zijn die
van een vechtersbaas. Hij heeft een
ijzervretige manier van spreken, die
geen tegenspraak duidt. Wanneer ik
naar hem luister als hij voor de te
levisie spreekt, fixeert hij me van
onder zijn borstelige wenkbrauwen,
die niet van elkaar zijn gescheiden,
met zulk een onheilspellende, starre
blik, en priemt hij tegelijkertijd met
zo een beschuldigende vinger in
mijn richting, dat ik in mijn stoel
wil gaan janken: „Ik heb het niet ge
daan! Ik heb het niet gedaan!"
En dan gebeurt er iets vreemds.
Middenin zijn donderpreek ver
schijnt er plotseling op Nixons ge
laat: een stralende glimlach!
Deze glimlach is een onderdeel
van het raadsel-Nixon. lli.j is een on
harmonische noot in de strenge uit
drukking van het vastberaden ge
laat. Hij treft Nixon.s gelaat zoals
een vuist het oog raakt en zoals pijn
door de kies schiet. Omdat de glim
lach in tegenspraak is met de uit
drukking van het overige deel van
het gezicht, roept hij de verdenking
van onbetrouwbaarheid op en wekt
hij wantrouwen. Ik ben er zeker van
dat Nixon zich vele vijanden maakt
alleen door tegen hen 1e lachen.
Hoe is het mogelijk dat deze ver
dwaalde glimlach plotseling op het
gelaat verschijnt?
Hij wijst volgens mij op het wan
kele evenwicht tussen twee aan el
kaar tegengestelde Nixons. Hij schiet
omhoog vanuit de schuwe en kwets
bare Nixon die aanvoelt dat de agres
siviteit hem een beetje dwaas bo
ven het hoofd groeit: en zodoende,
valt hij voor enkele ogenblikken uit
zijn rol van vechtersbaas en tracht
hij de vergissing met een inconse
quente glimlach goed te maken.
Het is een glimlach die een kloof
overbrugt, maar die te strak is om
werkelijk opgewekt te zijn.
Er is nog een andere verklaring
mogelijk. In een democratie waar
van een verkiezingskandidaat wordt
verwacht, dat hij kleine kinderen
zoent, is het mogelijk dat de een of
andere, ijverige kenner van de psy
chologie van de televisie de Vice-
President adviseert nu en dan de
camera in te kijken en dan te glim
lachen. Indien dit inderdaad gebeurt,
is het een grove onrechtvaardigheid
jegens Nixon, omdat het een onna
tuurlijk element brengt in een ge
laat dat van een vechter, een kruis
vaarder is, en dat alleen echt is als
het vechtlustigheid uitdrukt.
Een gelaat moet in zijn waarde
worden gelaten. Eens heb ik ook
staatslieden geadviseerd hoe zij zich
voor een televisiecamera móesten
gedragen. Maar ik heb hen nooit
verteld dat ze eruit moesten zien ais
een roos!
Naar mijn mening is namelijk het
beste gelaat dat een staatsman of ie
mand anders de mensen kan tonen
net dat ene dat hij van zijn vader en
moeder heeft gekregen.
Tweemaal is Nixon tot Vice-Presi
dent van de Verenigde Staten geko
zen dank zij de waardevolle glim
lach van Eisenhower die de meest
vredelievende glimlach is die ik ooit
op het gelaat van een generaal heb
getekend.
Het grote probleem is: hoe kan
Nixon met zijn eigen glimlach de
verkiezingen in 1960 winnen?
Het schijnt dat hij de favoriete
kandidaat der regering is, als de
man die het dichtst bij de staatsza
ken is betrokken.
En toch, diep in de Republikeinse
jungle zijn de inboorlingen rusteloos.
De tamtam spelt reeds de naam uit
van R-O-C-K-E-F-E-L-L-E-R.
(Nadruk verboden-copyright
ABC-press)
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIlUtUIIIlllllHllllltlllUIIIIIIIIIIIIUIIIIItlltlltilllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIItllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllttlHIIKIIIIIIIIII,
moeten worden, hetgeen seconden ver
lies kan opleveren enz. enz. Maar dat
alles is toch nog beter te overwinnen
dan de handicaps bij het Noordzeeka
naal en het IJ.
Er zijn zondag jongstleden adspirant
scooterrijders geweest die voor de af
stand Zaandamse Dam tot de Noorder
IJ vu Zeedijk eindpunt precies zes mi
nuten tijd nodig hadden.
De meeste kans van slagen schuilt,
dunkt ons tenminste, in de speedboat.
We hebben de tocht maandag reeds af
gelegd en in recordtijd, naar onze me
ning. Hier volgt het procédé. Afstem
pelen op de Dam in Zaandam, een
„lift" achter een reeds rijdende fiets
tot aan het einde van de Loswal, sprong
in een speedboat die startklaar ligt en
roets door naar Amsterdam. Stoppen
bij de aanlegplaats nabij bet Victoria-
hotel. ren naar de gereedstaande fiet
ser ten zuiden van het Victoriahotel,
fiets tot aan de overkant van de Bijen
korf en ren naar de controle midden op
de Dam! Onderweg komt men niet één
obstakel tegen.
Inmiddels is bjj de dagelijkse lei
ding van de Dammenrace bekend ge
worden, dat de trein en de speedboat
wel extra zorgen zullen baren, daarom
wordt het vervoer per trein uitgescha
keld. Dit was voor de heer Wissink,
i-ublic-relations-chef bij de Nederland-
sche Spoorwegen aanleiding om een
telegram naar de Zaanse VVV te zen
den met de inhoud: vernemen zojuist
dat de spoorwegen worden uitgescha
keld bij de Dammenrace, omdat iedere
handicap ontbreekt. We verheugen ons
hierover, want opnieuw wordt bewezen,
dat snelheid en veiligheid de boventoon
voeren bij de NS. Succes toegewenst
met de onderneming.
Er komen steeds nieuwe aanmeldin
gen binnen. Onder meer is er een van
een inwoner uit Schagen bij, die beleefd
aan de heer B. C. Ooms vraagt: mag
ik op de fiets meedoen? Waarom zoiï
het niet mogen? aldus de beer Ooms-
De Schager was al lang blij. want hü
wil de rit ondernemen in het aloude
Schager costuum. Er heeft ook een
voetganger ingeschreven, die het lou-
ter om de sportieve prestatie wil doen.
Ook dat kan, al zijn er dan meer con
troleposten nodig.
Er is ook een groepsinsChrijving bin
nen gekomen van een serie oberkelners
uit de hoofdstad, die hun vervoermiddel
nog geheim willen houden. Het zal geen
helicopter zijn, want de autoriteiten
hebben dergelijke vluchten verboden,
althans het dalen va.n dergelijke ma
chines. Inmiddels is een aanvrage van
een deelnemer in studie die vanuit een
helicopter met een „buitenmodel" val
lijn omlaag wil zakken boven water om
dan aan de oever met een snelvoertuig
de rest van het traject af te leggen-
De helicopter zou met een truck met
oplegger ergens neergezet worden; het
opstijgen schijnt namelijk niet verboden
te zijn, wel het landen. Men denkt en
studeert, dat het een lieve lust is. Me
nigeen komt tot de ontdekking, dat het
wegen, en verkeersreglement tal van
bepalingen bevat, waarvan geen mens
ooit iets gehoord heeft. Tal v an plannen
moeten dan ook bij voortduring worden
herzien.
Een en ander is thans voor de orga
nisatoren aanleiding geworden om de
klasse-indeling scherper te gaan stel
len, zodat eenieder een reële kans kart
krijgen.
Van Cliburn die door de Russen is
ontdekt als een groot pianist, heeft
gemerkt dat zij hem nog niet hebben
vergeten.
Toen hij zondag een bezoek bracht
aan de Russische tentoonstelling in
New York overhandigde een Russi
sche functionaris hem een doos met
naar hij verklaarde het. best verkoop
bare snoepgoed in d.e Sovjet-Unie.
Het suikergoed had de vorm van een
vleugel met een portret erop.
„Lieve goedheid, dat ben ik", riep
Van Cliburn verrast uit. (U P l
Geslaagd voor de gehele akte: de he
ren: J. Smit te Volendam; C. M. Wijn
koop te Castricum; P. N. M. Schouws te
Heemskerk. Voor gedeelte B: mej. G, M-
v. Schagen te EgmoncT-Binnen; de heren
A. C. v. Breda te Hippolytushoef; B. A-
Postma te Weesperkarspd' G. J. Fijm»
te Amsterdam,
