Éf
MINISTER
alleen
KORTHALS heeft
maar tijd voor de politiek
Sportief plakboek
i
Voor Europese eenheid moet stukje
souvereimteit prijsgegeven worden
H
Hoe te vragen?
D
Van Dam en Dame
DE EILANDER
Si
Huwelijksreis door oorlog verhinderd
J
P?WS5 5
Corrie Schimmel: acht records in
2% maand - Steeds vaker een
melk - Jean Aerts
extra-flesje
doet het te goed
UEENANNE
IS *X
gg" !j| 'ggi
Uit de schaduw
V..
(5)
Melk, fruit, vitamines
Het is nooit goed
ii
en schijven
VRIJDAG 14 AUGUSTUS 1959
ScotchWhisky
ROMAN VAN DE LOKKENDE ZEE
door
KLAAS TOXOPEUS
e f g h.
De huwelijksreis van
Hendrik Albertus Kort
hals en Marie Cecile
Hamming mag bijna wel een
klassiek voorbeeld van een
mislukte huwelijksreis wer
den genoemd. Zij trouwden
namelijk 7 mei 1940 en zou
den naar het buitenland gaan.
Het eerste reisdoel was Brus
sel. Zij waren echter pas in
Rotterdam, toen omgeroepen
werd, dat de militairen naar
hun kazernes moesten terug
keren. De minister Korthals
van nu was toen redacteur
van de N.R.C. en dus belde
hij voor alle zekerheid vanaf
het station even zijn krant op,
waar men hem de raad gaf,
maar liever binnen de water
linie te blijven. Hij kon nog
net zijn vrouw uit de trein
halen en toen ging het in
omgekeerde richting naar
Amsterdam.
Na de inval van de Duit
se troepen hadden zij precies
vijf dagen nodig om tenslotte
met vrachtauto's naar hun
woning in Rotterdam te ko
men.
Wij zitten op zijn werkka
mer aan de Witte Singel in
Leiden. Minister Korthals is
een stevige, zelfs wat gezette
man met blozend, gezond ge
zicht en ogen, die bijna al
tijd schijnen te lachen. Zo
in een vertrouwelijk gesprek
heeft hij niet die harde stem,
die men in de Tweede Ka
mer van hem kent, als hij
daar zijn redevoeringen
houdt. Zijn stem is rustig en
zelfs vrij zacht, nu hij de ge
schiedenis van zijn leven ver
telt. Overigens de gewone ge-
schie lenis van een normale
carrière, die bekroond werd
met het ministerschap.
Hij is geboren 3 juli 1911
in Dordrecht, waar zijn vader
ambtenaar was bij de bouw
en woningdienst. „Door mijn
vader", zegt hij. „heb ik be
langstelling gekregen voor
woningen en woningtoestan -
den; er vielen in mijn jeugd
heel wat krotten op te rui
men". Minister Korthals, die minister
is van Verkeer en Waterstaat, vindt het
toch wel grappig, dat de echte belang
stelling van zijn vader eigenlijk altijd
uitging naar de waterbouwkunde. Het
wordt voor de zoon eenvoudig lagere
school en H.B.S. in Dordrecht en eco
nomie in Rotterdam en wel de staat
kundig-economische richting.
Goede herinneringen heeft hij behou
den aan prof. C. W. de Vries. „Een
man van invallen", zegt hij. „Iemand
die niet altijd de wegen van de nor
male burger ging. Hij gaf staatsrecht
en administratief recht, maar hij kon
bijvoorbeeld opeens, zoals hij in 1931
deed. een herdenkingscollege geven over
de encycliek Rerum Novarum".
In 1936 deed hij zijn doctoraal exa
men en kreeg toen de invitatie, redac
teur te worden san de N.R.C.
,,Ik had eigenlijk nooit aan de jour
nalistiek gedacht", zegt hij eerlijk,
„msar toen ik het zo aangeboden kreeg
heb ik het maar aangenomen."
Vijf jaar is hij daar geweest, namelijk
tot oktober 1940. ,,Ik wou geen lid wor
den van de Perskamer", zegt hij,
,,en toen ben ik maar weggegaan uit de
journalistiek en op het departement
vsn Handel, Nijverheid en Scheep
vaart terecht gekomen, zoals het toen
heette."
Over zjjn journalistieke tijd vertelt
hij nog, dat hij de gemeentepolitiek van
Rotterdam behandelde en soms ook als
plaatsvervanger de overzichten schreef
s an de Eerste of Tweede Kamer. Hij
staat ineens op en haalt een boek te
voorschijn van H. C. S. Wanting. Het is
«en bundel journalistieke opstellen.
„Pat was een van mijn mederedacteu
ren",zegt hij, „Een merkwaardig man,
die dominee was en boksversiagen
schreef."
Terug in Rotterdam, na het bombar
dement. was het niet prettig meer.
„Ik kwam toen in de nachtdienst,
maar als je 's nachts door die puinho
pen dwaalde, geneerde je je eigenlijk,
dat je nog een huis had."
In 1940 verhuist hij naar Voorschoten,
waar hij contact had met illegale groe
pen. Hij gaat weer naar zijn boeken
kast en neemt het dikke ingebonden
exemplaar er nit van het illegale „Da
gelijks Nieuws", dat hij in de bezet
tingsjaren redigeerde. Hij ia er nog blij
om, dat er nooit ook maar één van de
honderden verspreiders die zij hadden
door de Duitsers is gepakt.
Hoe hij in de politiek terecht is ge
komen? „Och, ik .was altijd een aètief
lid geweest van de Bond 'van Jonge
Liberalen en toen in 1945 de tijdelijke,
en voorlopige Staten-Generaal tot stand
kwamen, mochten de partijen hun leden
die tijdens de oorlog waren weggeval
len, uit eigen rijen vervangen. Zo
kwam ik in de Kamer voor de Partij
van de VrijheitL'. Sindsdien heeft de
politiek hem volledig opgeëist.
„Neen, ander werk erbij doen, dat
ging niet", zegt hij. „Ik was al gauw
plaatsvervangend voorzitter van de
fractie en had bovendien van 1947 tot
eind 1956 zitting, eerst als lid en later
als viee-voorzitter, in de Parlementaire
Enquêtecommissie die ons jarenlang
handenvol werk gaf. In 1949 werd ik
gen, voor die eenheid een stukje an
de eigen souvereiniteit prijs te geven.
Momenteel is de ontwikkeling schijn
baar niet meer zo gunstig voor de
Europese eenheid. Toch moeten wij
volhouden. Men is nu ook bezig een
kiesstelsel, uit te werken. De werk
groep, die daarmee is belast, zal de
volgende maal in Nederland vergade
ren. Ik zal dan het genoegen hebben,
de heren te mogen ontvangen."
De heer en mevrouw Korthals.
tevens lid van de Raad van Europa en
later van het Europese Parlement,
waarvan ik tot aan mijn ministerschap
een van de 14 Nederlandse leden was."
De idee van de Europese eenheid
acht hij buitengewoon belangrijk.
„Als men de moed maar kon opbren-
et departement van Verkeer en
Waterstaat een licht departe
ment? „Ja, dat is vroeger wel
beweerd, maar dat is het allerminst;
het is momenteel zelfs uiterst zwaar,
vooral in verband met de vervoerskwes-
ties op Europees terrein; deze
problematiek interesseert mij als econ-
noom natuurlijk zeer. Bovendien moet
u niet vergeten, dat ik ook nog vice-
minister-president ben en de Zaken
Overzee heb te behandelen. Die had ik
eigenlijk al kwijt moeten zijn. Het is de
bedoeling, dat de zaken Nieuw Guinea
betreffende bij een ander departement
worden ondergebracht. Maar de West
blijft bij mijn departement."
Wat hij denkt van de samenwerking
van dit kabinet met het parlement? „Ik
heb het vertrouwen, dat men dit kabi
net de kans zal laten voor een voor
uitstrevende politiek; een vooruitstre
vende politiek met het accent op de
persoonlijke verantwoordelijkheid
dat is het wat wij nastreven. Men heeft
wel gezegd, dat. men niet kan samen
werken met d'e liberalen, maar nu
moet die samenwerking op deze grond
slag slagen. Er zal natuurlijk een felle
oppositie zijn, maar dat is uitstekend
om de belangstelling voor de democra
tie te wekken. De standpunten komen
dan duidelijker tegenover elkander te
staan."
In zijn parlementaire jaren heeft hij
ook veel gereisd. Natuurlijk dikwijls
naar Straatsburg en Luxemburg en
een paar keer naar Indonesië, maar
zijn schoonste reis is geweest, die van
drie jaar geleden naar Israël.
„Dat heeft een onvergetelijke in
druk op mij gemaakt", zegt hij.
„Die. vrijdagmiddag in een hotel in
Tiberias aan het Meer van Gethse-
mane met het uitzicht op de Har
mon. Maar vooral - Jerusalem, dat
voor mij "eenbeeld werd van de ver
scheurdheid der wereld, omdat de
greas tussen Jordanië en Israël
dwars door Jerusalem loopt, zodat
wij op een groot aantal heilige plaat
sen niet konden komen."
„En als u nu eens een jaar had om
te doen waar u echt zin in had, wat
zou u dan gaan doen?" vragen wij.
..Zeilen en lezen," is het antwoord.
„Vooral gedichten lezen. Niet die mo
derne experimentelen, maar Jacques.
Bloem bijvoorbeeld en Roland Holst.
Ik heb juist weer een nieuwe bundel
gekocht". Hij staat op en neemt hem
van zijn schrijfbureau. Het is een
bloemlezing getiteld „Het Landvolk".
„Als minister heb je geen tijd om je
weer in historie en literatuur te ver
diepen, je hebt zelfs geen tijd meer
voor je gezin," zegt hij.
„Ik moet nu eerst gauw nog even
op vakantie met mijn vrouw en de
vier kinderen, ergens in een hotelletje,
en dan zeilen. Ik zal het spoedig moe
ten doen, anders komt het er niet meer
van." De kinderen zijn allemaal nog
op school, twee op het Montessoriiy-
ceum in Den Haag (Anneke en Benk),
een op het gymnasium in Leiden
(Loes) en een nog op de lagere school
(Kees).
„Maar veel tijd voor je zeif en voor
je gezin, nee," zegt hij. „dat niet
FRANS SCHNEIDERS
s t'r niet, met vakantie", deelt de
buurvrouw-van-zoveel-deuren-verder
zakelijk mede. De hele buurt is op
de hoogte van het doen en laten van
Corrie Schimmel en dus ook van het
feit, dat zij nu eindelijk veertien da
gen absolute rust is gaan nemen. Maar
moeder Schimmel was thuis en zij en
trainster Rietje Rosier waren bereid
over dat snelheidsfenomeen, dat in
tweeëneenhalve maand niet minder
dan acht nieuwe records vestigde, iets
te vertellen.
In de woning van de familie Schim
mel aan de Bussumse Meulewieken-
laan 36 eet het gehele gezin a) zolang
er records verbeterd worden gratis ge
bak en geniet het van een bloemen-
expositie. Corrie, 20 jaar en de oudste
dochter, blijft onbewogen bij al die
drukte. Zij is zelfs een beetje stil en
gesloten, zij zegt beslist, niet meer dan
zij kwijt wil, maar zij weet wat zij
bereiken kan! Het Bussumse meisje
is bijvoorbeeld vastbesloten het vol
gend jaar in Rome haar kandidatuur
voor het Olympisch goud te stellen
Onbegrijpelijk zeggen de kenners,
waar haait dat meisje haar snelheid
vandaan. „Alle Schimvneltjes zijn
slank". vertelt moeder Schimmel.
Haar dochter weegt 112 pond: zij woog
bij haar geboorte niet meer dan vijf.
Moeder Schimmel weet ook waarom
Corrie opeens is „doorgebroken". Cor
rie heeft altijd in de schaduw gestaan
van haar boezemvriendin Jans Koster.
Corrie stil en gesloten, Jans enthousi
ast en spontaan. Als Jans sprak, deed
zij dat uit naam van haar en Corrie.
Corrie had zich éen beetje verzoend
met de gedachte dat zü altijd achter
haar vriendin de „eeuwige tweede"
zou blijven. Maar toen kwam Boeda
pest. Corrie was er van overtuigd
Jans te hebben verslagen, maar Jans
kreeg toch de gouden plak. Sindsdien
is er iets veranderd. Corrie Schimmel
A lie tot nu i
h\ conventies I
1 *-meen: zij v i
toe behandelde slam-
hebben één ding ge-
zij vragen bepaalde in.
lichtingen aan de partner en deze laat
ste heeft maar het juiste antwoord te
geven.
De conventie der cue-bids (spr.
uit: kjoe bielsgaat echter van het
principe uit. dat men voor het bereiken
v. r islam het beste :et kan aange
ven. Dat aangeven kan bestaan uit
het kenbaar maken van een belangrijk
aas, heer. singleton dan wel renonce
soms ook van iet kenbaar maken van
een bepaalde belangrijke kaart (aas,
heer of vrouw» in een kleur die de
partner al geboden heeft.
Hel beste doen we, maar weer een
voorbeeld te geven:
WEST OOST
A V 10 7 5 4 H
H 7 4 A 2
OHB93 O A V 8 6 5 2
9 7 5 4
Het bieden van 7 ruiten een vrij
wel onverliesbaar contract is. onmo
gelijk met „azen vragen"; hooit gullen)
de partners er tijdig achter komen, dat
de goede azen aanwezig zijn en dat oost
Advertentie
precies de aansluitende heer van schop
pen heeft.
Ook met de askingbids is dit een vrij-
wej onbiedbaar grootslambod; OW zul
len de belangrijke controles niet binnen
het aantal beschikbare ronden kunnen
vaststellen.
aai nu, hoe het kan gaan met de
c u e-b i d s. deze geheimzinnige
biedingen die uitsluitend voor de
experts weggelegd lijken: west 1 schop
pen - oost 2 ruiten - west 4 ruiten - oost
4 harten (dit betekend: partner k het
s? Aas en ook interesse in slam) - west
4 schoppen 'schoppenaas) - oost 5
schoppen (een belangrijke honneur heb
ik voor je mee partner) - west 5 SA
(groot slam forcing, informerende of
oost in de overeengekomen troefkleur
twee van de drie hoogste tophonneurs
heeft - oost 7 ruiten (verplicht wegens
ruiten aas-vrouw).
Het gezin Korthals, v.l.n.r.: Benk, Loes, Kees, minister Korthals, mevr. Korthals—Hamming en Anneke.
e techniek van de euebids is be
trekkelijk eenvoudig steeds
moet (met uitzondering van de
troefkleur) het laagste Aas (of
renonce) worden aangegeven, bóven
het laatste bod. Troefaas valt buiten de
berekeningen en de troefkleur dient
als grens, om een minimum aan te
geven; heeft de speler dus niets meer
te verteilen, dan keert hij eenvoudig
naar troef terug. Is eei. Aas eenmaal
aangegeven, dan kan een speler ook nog
de Heer in zo'n kleur kenbaar maken
(zie in het gegeven bied verloop éérst
het 4-schoppenbod van west, en later
het 5-schoppenbod van oost).
De euebids geven de speler ook een
recht tot initiatief hij kan een Aas
of Heer tenen als de bieding hem daar
toe aanleiding lijkt te geven, doch hij
is het niet verplicht. Het is dus geen
star systeem van verplichtingen, doch
een soepel instrument dat naar in
zicht gebruikt kan worden. Juist door
deze laatste beperking is de conventie
dubbel moeilijk er wordt van de
speler geëist dat hij op een zeker mo
ment begrijpt, of hij een bepaalde con
trole ja dan neen moet aangeven/Dat
is héél iets anders dan het op de vingers
aftellen van een aantal Azen of Heren!
B'jna zijn we nu aan het einde ge
komen van de beschrijving der
meest belangrijke slamconventics.
In het aanstaande, zesde, artikel zal ik
u nog iets vertellen over enkele min
der gebruikelijke slamconventies, o.a.
die welke gebruikt worden door de
Italiaanse wereldkampioenen. Tevens
zal ik u laten zien, dat diverse der
slamconventies gecombineerd ge
bruikt kunnen worden. Tenslotte zal ik
iets vertellen over het nut en de wen
selijkheid van al deze zaken maar
dan zijn we al weer enkele artikelen
verder. U bemerkt wel, hoevéél er aan
al die slamconventies en azenvragerij
vastzit en hoeveel wegen er zijn, die
alle pretendéren naar Rome te leiden.
Of ze dat allemaal doen, is een andere
vraag!
M1MIR
nam zich voor eindelijk eens de ere
plaats te bemachtigen. Enkele maan
den geleden in Huizen verraste zij
Jans Het was slechts een vingertik,
maar Corrie was eerste. Zij bleef van
af die dag eerste!
De hele buurt leeft mee. Bij pres
taties die tot de verbeelding spreken
wordt het hui? van Me familie Schim
mel versierd en de melkboer plaatst
elke morgen een extra flesje melk
voor de deur van meester Riepe.
Daar dient Corrie, daar is ze al vijf
jaar hulp in de huishouding; zij be
hoort tot het gezin. Wat te zeggen
van het volgende telegram na Ap
pelscha. waar de Bussumse opnieuw
een record vestigde: „Hoera, Pa en
Moe". Zo luidde de gelukwens van
de heer en mevrouw Riepe.
orrie houdt er geen diëet op na.
I 1 Zij drinkt slechts melk, elke dag
zeker anderhalve liter en eet
veei fruit en vitamines, 's Morgens
om zeven uur zwemt zij in het zwem
bad aan de Meerweg enkele baantjes.
Tussen half tivaalf en half twee gaat
het „full speed' onder leiding van de
trainster Rietje Rosier, behalve train
ster naar hartsvriendin en 's middags
na vier uur zwemt Corrie zich weer
wat „los".
Corries prijzenkast mag gezien wor
den: 30 bekers, 10 lauwertakken en
75 medailles. Die voorraad zal nog wel
uitgebreid worden. Corrie is in „uit
gebalanceerde vorm en ondergaat een
juiste trainingsmethode" stelde dr.
Reindei uit Freiburg vast. Corrie weet
dat en wil in topvorm blijven en nog
sneller gaan, want Rome nadert. Nu
is zij met vakantie in Zandvoort.. Be
halve Azië en Amerika heeft zij im
mers zo ongeveer de gehele wereld
gezien.
De Tour de France ligt al weer
enige tijd achter ons. Andere za
ken zijn aan de orde; ook in de
wielërwereld. Wü Nederlanders bij
voorbeeld zijn zo half en half verge
ten, dat de „mannen van Oranje"
het niet zo best gedaan hebben. De
Fransen mokken nog wel na over
Rivière en Anquetil, maar ook be
gint het sportieve leed enigszins te
slijten. Des te verbaasder hebben wij
opgekeken, dat in België achter de
coulissen een wielerstorm is opge
stoken vanwegede Tour de
France. En dat, terwijl de Belgen
met Bahamontes de grote winnaars
van het Franse wieleravontuur ge
noemd kunnen worden.
In Belgische wielerkringen wordt
CORRIE SCHIMMEL
momenteel het volgende gefluisterd:
Jean Aerts zai het vólgend jaar. ais
er tenminste door landenteams wordt
deelgenomen, geen ploegleider meer
zijn. De reden zou zijn, dat Aerts za
kelijke profijten trekt van zjjn ploeg
leiderschap. Althans, dit verneemt
men bij de „hoge heren" van de Bel
gische bond. Zou het echter kunnen
zijn, dat die „hoge heren" in hun wiek
geschoten zijn, omdat Aerts in de voor
bije maanden vertelde wat hij dacht
en dat zijn gedachten over beslissingen
van de bondsbestuurderen voor de laat-
sten niet zo prettig waren? Bovendien,
Jean Aerts heeft zich in de twee jaar
dat hij ploegleider is onderscheiden ais
een persoonlijkheid en een man met
gezag. Daarover konden de heren be-
stuurderen zich ook wei eens bezorgd
maken, want het is niet prettig zich
de touwtjes langzaamaan uit de han
den te zien glijden.
Bepaald amusant is het bij dit alles
te bedenken dat destijds Sylveer
Maes aan de kant gezet is, omdat
hij geen gezag had
(Wordt vervolgd).
ililllll!
illlllllilllllllllllllllllUlillllllllilllllllllllllllllllllilUillllUlllllltillllllllllll^
50
Hedwig begreep dat, zonder verdere bewijzen te
verlangen. De ogen van Chris Hedland spraken boek
delen.
De oude jutter was naast het kermisbed komen zit
ten. Hij liet zijn stem dalen en sprak op vertrouwelij
ke toon:
„Jij bent evengoed 'n taaie, maatje! Enne.... wat
dat hout betreft, van de „Lux", je weet wel... daar
krijg je nog zestig gulden van. Ik heb ze netjes voor
je bewaard... En wat ik vannacht uit zee heb gevist
leit ook op je te wachten, in Simon z'n kajuitje... Nóg
'n geluk, dat ik met de „Cobri" was gaan kijken,
maal! D'r dreef heel wat rond tussen water en
wind...!"
Toen Simon opstond, kwam vader Hedland nader
bij. Hij bracht er geen woord uit. Het was nog steeds
onbegrijpelijk voor hem, dat de jongen leefde, dat de
lange nacht voorbij was... Hoe diep hij het gemis had
gevoeld begreep Clara nu pas goed. Achter zijn drift
verborg haar man een gevoelig hart. Tè gevoelig
zelfs.
Simon de Rijke was teruggegaan naar de gelagka
mer. Hji wenkte Teun Bakkers vrouw en vroeg om
een potlood en een stukje papier.
De tapkast als lessenaar gebruikend, schreef hij
iets in biokletters op. Even daarna keerde hij terug
naar de kamer waar Hedwig lag. Hij stootte Chris
Hedland aan en frommelde hem het papiertje in de
handen.
Chris keek even verschrikt op. Toen las hij voor
wat er op het briefje stond:
.«Sti'r
S'CÜKt'"'
„Dat jong moet naar de zeevaartschool. Voor de
.brugiis niks waard. Simon komt toch niet meer aan
vare toe. Maak je niet sappel om de centen. Het brief
je was ondertekend met „Simon de Rijke"."
Chris begreep het eerst niet helemaal, doch toen
legde Clara het hem uit. Teun Bakker had nieuws
gierig geluisterd.
„Simon," zei hij opgetogen, „die mosten ze burge
meester maken."
Achter zich hoorde hij de stem van de oude jutter,
die bromde:
„Dat zou Simon nooit willen, Teun, want dan was-
ie meteen strandvoogd en ik ken m'n eigen toch
niet tekort doen?"
HOOFDSTUK XIV.
Menke was de steiger, waar nog vele mensén ston
den na te praten, voorbijgelopen. Achter de-vepsters
van de meeste huizen brandde nog licht. Het eiland
zou vannacht niet aan slapen toe komen. Daarvoor
waren de gebeurtenissen te groot en te talrijk ge
weest. Menke keek naar de „Cobri" van Simon de
Rijke. Het scheepje voerde nog brandende boord- en
toplichten, alsof het zo zou uitvaren.
Menke realiseerde zich nauwelijks wat zij zaS-
Voor haar ogen had ze nog steeds het beeld van de
bewusteloze Hedwig. met zichzelf daarnaast... bijna
gebroken, bijna oud door alles wat ze de laatste maan
den doorleefd had.
Aan hem was het voorbijgegaan. Hij had het niet
geweten, dat zij die avond in de woonkeuken van de
riedlands had gezeten, terwijl zijn vader schreeuwde:
„Meid! Sloerie!...." En evenmin was hij getuige
geweest van de pijnigende maanden daarna: de rod
del, de wroeging en de angst van de voorbije avond
Nu was dat allemaal weer teruggekomen.
Zij scheen oud geworden, hèèl oud. Maar hij was
jong. ondanks die vlekken op zijn gezicht en dat haar
vol olie en vuil.
Hij zou het leven weer indrinken, zoals een zuige
ling zich naar het leven toedrinkt aan de borst van
zijn moeder.
Zij had medelijden met hem gevoeld en hem ter-
zelfdertijd gehaat met alles wat in haar was. Ze had
hem tegen zich aan willen drukken om hem te laten
leven van haarzelf... doch hem tegelijkertijd te be
straffen.
Bang was ze geworden van de hevigheid dier gevoe
lens. Zij waren machtiger dan zijzelf. Ze verschroei
den haar van binnen.
Toen was ze gevlucht.
Even buiten het dorp begon de zandplaat: een on
afzienbare, gele woestijn in de zee, kilometers ver.
Daar liep Menke heen. Ze was hier nooit eerder ge
weest. Er kwamen maar zelden mensen op de zand
plaat; behalve de mannen die het kleine kustvuur in
orde hielden, dat helemaal aan het eind van de land
tong op een ijzeren stellage stond.
Het zand plofte minder erg dan aan het strand. De
r s ^lonk heeI ver. zoals een zachte stem. De
lichtbundel van de vuurtoren maaide regelmatig
floor de nacht als een horizontale molenwiek van gi
gantische afmetingen. Aan niets was te merken, dat
zich enkele uren tevoren een ramp op zee had afge
speeld, Ruurd Bol zou weer rustig zijn rondjes lopen
op dit. moment. Hij was èèn van de honderden onbe
kende mensen, die geholpen hadden Hedwig «n de
twee r ransen in veiligheid te brengen.
Verder en verder liep Menke en het was alsof de
nacht zich rond haar lichaam dichtvouwde als een
zwarte cape. Het werd onwerkelijk stil.
Het was echter geen angstaanjagende stilte. Deze
stilte was slechts de afwezigheid van geluiden. In
gesloten vertrekken had de stilte een eigen wezen. Ze
had iets te zéggen.
Menke kreeg een onverklaarbaar gevoel van vei-
tigheid, van geborgenheid. Hier zou je al je kleren
van je af kunnen werpen om dan neer te vallen in het
Ki'uimige zand en de nacht, te voelen, de genadige
nacht, die als een beschuttende muur om je heen op-
rijst,
En uur gaans van het dorp hield Menke stil. Al
smds geruime tijd was het bruisen van de branding
met meer noorbaar. Doodstil was het. Zi.i probeerde
te gissen waar het dorp lag. Het wenkende licht van
de vuurtoren wees haar het juiste punt in de zee aan.
Menke ging in het zand zitten, dat de warmte van
de middag scheen te hebben vastgehouden. Boven
haar flonkerden de sterren.
Mooi waren de sterren......
(Slot volgt)
Deze week brengt de rubriek weer is Tevens" "aWSjilF"** 'nlel
eens een tweetal eerste prijzen. Volgens «•»-»—
onze mening dankt no. 39 z'n onder
scheiding voornamelijk aan de sleutel-
zet. Hiermede kan men zich in deze dr£0gln3VVMTsmaSfopl. 1. Pc2-al,
opgave gemakkelijk vergissen, omdat Kal <Ka3) 2. Tb5 enz. 1Ka2 2.
Td2ï enz. 1Kbl 2. TbVf enz. 1.
Kei 2. Te2 enz. 1. Kc3 2. Ld4t
Oplossingen over drie weken.
PROBLEEMOPLOSSINGEN
33. P. Petkow. Opi. 1. Dc4—c6
No.
er verschillende mogelijkheden zijn.
In no. 40 ligt het zwaartepunt op e4.
De verbreking van de loperljjn naar
(3 doet een verrassende afwikkeling van
No. 39. C. Mansfield.
Ie pr. Die Schwalbe 1956.
Mat in 2 zetten.
Correspondentie betreffende deze ru
briek te zenden aan P. A. Koetsheid,
Huize St.-Bernardus, Sassenheim.
No. 40. A. Ellerman.
Ie pr. Arbe.ider Skak 1957-1
Mat in 2 zetten.
PROBLEEM VOOR GEOEFENDE
OPLOSSERS
Ne. 3339 van Pater W. A. Dopheide S.J.
te Amsterdam.
i?' A8-41 1~7: 16 «1—37 20—25; 17.
Ü""i2 25X34; 18. 40yl8 13x22: 19. 32-
28 22—27; 20. 37—32 8—13; 21. 39—34
21—26: 22. 32X21 16x27; 23. 45—40 12—
18. Een blunder! Ook 13—19 en 15—20
zijn verhinderd. Wit speelde natuurlijk
3832, 27x29 en 34x1 en won. Maar
ook al zou zwart deze fout niet gemaakt
hebben, dan stond hij positioneel toch
reeds zeer slecht; de aanval met de
korte vleugel zal tegen de sterke ver
dediging niets uitrichten en de zwarte
verdediging zal het op het midden en
aan de lange vleugel op de duur niet
kunnen houden.
PROBLEEM VOOR BEGINNERS
No. 479 van Joh. v. d. Boogaard
te Rotterdam.
Wit speelt en wint. Oplossingen kun
nen ingezonden worden tot 15 s-ept. a s
aan B. H. M. Stevens, Eikenlaan 36,
Heemstede,
OPLOSSING
van No. 3832 van J. H. Scheven
te Kerkrade.
Wit speelt naar; 34, 30. 18, 41, 31, 36. 5
en wmt. Een aardig vraagstukje mei
niet, al te lastige, doch toch wel verras
sende ontleding.
NOG EENS PROBLEEM NO. 3327
De heer L. Dassen te Bussum komt
nog eens terug op de ontleding van
probleem no. 3327 van Joh. v. d. Boo
gaard te Rotterdam. Hij schrijft terecht
dat ais zwart na 42-36 van wit eens
naar 10 slaat, waardoor wit 16x4 moet
slaan, het heel moeilijk, zo niet onmo
gelijk voor wit is om tot w-inst te ko
men. We bewonderen de scherpzinnig
heid van de heer Dassen, want nie
mand was op die gedachte gekomen
mm m~~ re)
Wit begint en wint. Oplossingen van
de nummers 478 en 479 kunnen tege
lijk ingezonden worden tot l sept. a.s.
aan bovengenoemd adres.
OPLOSSING
van No. 576 van A. v. d. Stoep
te Poortugaal.
-58
en de zet is ook wel zeer verrassend. 28-39°'' asili-i44' 50x30,
Ook wij zuil tot de conclusie gekomen «bi?" *1qX48' 30~2^ 48x3),
dat wit daarna weliswaar de beste 38x29 en wint. Een goede
kansen heeft, doch absolute winst is ln ïarne'bh goede stand En-
toeh niet aan te tonen. Jammer voor ®t"?"er'„Aci?reven dat de
de auteur! k.er? °P en 28 figuranten waren Het
stuk op 1 is dat inderdaad, 26 is ech
ter een stopper en als zodanig ge
rechtvaardigd. Als de auteur het stuk
HET PARTIJSPEL
moet spelen. 1. 32—28 17—21; 2. 37—32
51l2-283 8-Ï237S '•vT'lö ikv8r 'l v*'!} RE PRIJS OVER DE MAAND JUNI
2-8; 841-37° 37-32 i9--X'« m«ndprijt ad f 5,- over de maand
28X19
14x23;
7 u w'., VI',t®«.rx,1 ue R>««ndprUs ad f 5 - over de maand
io nlTi J"f, .r??' 10' Juni werd door de loting toegewezen
•2. ii H- 34—30 9—13; 12. 30x19 aan de heer J. J. Heytel re Amsterdam
23, 13. 35—30 4—9; 14. 40—35 7—12; die wij biermede feliciteren.
