DARRIGADE'S MOED BELOOND
MET DE REGENBOOGTRUI
en Niesten hebben werkzaam aandeel
slagen van vlucht
Geldermans
in
170.000
bezoekers
Rik I en Rik II gunnen
elkaar de triomf niet
Gustaf Schur blijft wereldkampioen
Jeugdige Maliepaard wordt in laatste
15 meter naar tweede plaats verwezen
Hugens en Snijder komen
telkens niet ver genoeg
Junior Van Uden
onttroont rivaal
Chris Konings
Zandvoort
badplaats a f
f.Y cijfers
Amateurs geven elkaar weinig ruimte
RIVALITEIT VERLAMT HET PELOTON
HULDIGING
ZANDVOORT
liep in de war
MAANDAG 17 AUGUSTUS 1959
PAGINA
(Van onze sportredacteur)
André Darrigade, Frankrijks dertigjarige super-sprinter op de
weg, is wereldkampioen. Op het parcours van Zandvoort, dat op een
zonnige, maar ook winderige zomermiddag omzoomd werd door meer
dan 170.000 toeschouwers, heeft hij de triomf gevonden, waarnaar
hij talloze jaren gejaagd heeft. Nu, na een seizoen dat volgeladen
was met inspannende wedstrijden als een Ronde van Italië en een
Tour de France, verzamelde hij zijn laatste moed en laatste krach
ten. De bekroning kwam in een glansrijk gewonnen eindsprint. Een
sprint, niet van een compact peloton zoals door de pessimisten
voorspeld was maar van een selecte groep dapperen; een groep
van acht man, van wie de allerdappersten daar behoorde óók
Darrigade bij een vlucht van 210 kilometer achter de rug hadden.
Een groep, waarin ook twee mannen van Oranje, twee plaatsgenoten
nog wel, zich genesteld hadden: Geldermans en Niesten. In de aller
laatste, de wedstrijd beslissende fase van de strijd, stonden zij echter
machteloos tegen de snelheid die rappe mannen als een Darri
gade, de Italiaan Gismondi en de Belg Foré in de laatste meters
van een gevecht over meer dan 290 kilometer nog konden ontwikke
len. Maar, al stonden de twee Beverwijkse strijders dan niet op het
ere-podium, in het klassement van de kampioensrit worden ze met
ere vermeld. Dat was hun beloning voor de soli, waarmee ze zich
vanuit het door afgunst verteerde peloton naar het voorste gelid
gewerkt hebben.
Amateurs
Professionals
Record op 1500 meter
Tijdens atletiekwedstrijden te Schaes-
berg heeft Jan van Uden Schaesberg
zondagmiddag het Nederlands juniorre
cord op de 1500 meter verbeterd. Hij
maakte een tijd van 3 min. 59 sec. en
bleef daarmee ruim onder het oude
record dat met 4 min. 1.4 sec. sinds 31
mei van dit jaar op naam stond Van
Chris Konings uit Zaandam.
Van Uden vestigde zijn record tijdens
internationale wedstrijden ter gelegen
heid van de opening van de nieuwe
sintelbaan in de Limburgse plaats. Er
was een grote publieke belangstelling.
Tweede op de 1500 meter werd de oude
recordhouder Chris Konings in 4 min.
3.2 sec. en derde Gidi Fleuren van Union
uit Nijmegen.
Henk Visser nam de gelegenheid te
baat om vóór zijn vertrek naar Amerika
nog een keer aan de springbak te
komen. Hij sprong 7.25 m. en daarmee
was de AAC-er uiteraard ruimschoots
eerste. Zijn clubgenoot Wim Thissen
kwam met 6.46 m. op de tweede plaats.
Wim Essajas won de 800 meter in 1.56.9
voor de Duitser Hamacher, dié een
seconde na de Amsterdammer over de
streep ging.
Andere uitslagen waren: Speerwerpen
heren: 1. Van der Heyden (AAC) 60.56
m; 200 meter dames: 1. Els Nieuwpoort
(ADA) 26.1 sec.
koi
wa
I eer
1 kw
Wi
Darrigade, al zo dikwijls gehuldigd
als winnaar omdat hu de moed had uit
te breken uit een rusteloos, maar ook
besluiteloos peloton, had het goed gezien
toen hjj in de beginfase van het gevecht
reeds meesprong met de voor overmoe
dig en dwaas uitgekreten Deen Retvig.
In zijn wiel kreeg hij de Italiaan Gis
mondi mee. Goed, Retvig mocht nader
hand een dwaas genoemd worden. Hij
had inderdaad zijn krachten overschat
en moest ver voor de strijd zijn climax
kreeg, afhaken om beschaamd van het
parcours te verdwijnen. Maar'Darrigade
en ook Gismondi waren sterke zonen
van even sterke wielernaties. Zij durf
den een gevecht van meer dan 200 kilo
meter tegen de verzamelde kracht van
een peloton wel aan. Zij voelden zich
zelfs sterker worden naarmate de groep
werd uitgebreid en aan kwaliteit won.
De eerste versterking kwam reeds na
twintig kilometer. De Engelsman Simp
son wilde zich op de weg revancheren
voor het trieste einde, dat hij beleefd
had bij de strijd om het achtervolgings-
kampioeftschap op de baan. Samen met
de Deen Jonsson sprong, hij achter de
drie vluchtelingen aan. Een achterstand
van ongeveer één minuut was immers
best te overbruggen. Simpson kreeg
zelfs onverwachte steun. Retvig vond
het wel prettig een landgenoot naast
zich te hebben en liet zich daarom uit
de kopgroep zakken. Toen had men snel
vijf man in het voorste gelid.
Oranje naar voren
Het peloton liet dus mannen gaan?
Nog meer strjjdlustigen ontwaakten uit
hun sluimer. Ab Geldermans was de
eerste. Met de allure van een tempo
rijder-van-formaat sprong hij weg.
Alléén ging hfj achter de vluchtelingen
aan. Twintig kilometer moest hij jagen.
Toen streek hij voldaan neer in de kop
groep, die intussen een voorsprong van
ruim een minuut had, een voorsprong
die snel verdubbeld werd. Op dat mo
ment was de eerste Deen, Jonsson, reeds
uit het voorste gelid verdwenen. Nog
geloofde niemand in het welslagen van
het waagstuk, zeker niet toen precies op
dè helft van de strijd wat jonge Belgen
uit het peloton sprongen en daarmee de
nodige felle jachten ontketenden. De
voorsprong van de eerstelingen slonk
prompt. Zij hoefden zich voorlopig ech
ter geen zorgen te maken. Nauwelijks
Was de orde in het peloton hersteld of
ook het tempo verslapte.
Met vier man in het voorste gelid
bleef de vlucht echter een hachelijke
onderneming. Meer dan 100 kilometer
had men immers nog voor de boeg.
Toen kwam de versterking, die van
de kopgroep een hechte formatie
maakte; een groep met voldoende
inhoud" om het peloton te tarten.
Het eerst sprong andermaal zag
men een solo van een moedige Neder
lander Niesten. Snel meldde hij zich
bij de vluchtelingen. Even er na streek
een Sterk vijftal Frankrijks kam
pioen Anglade, de Duitser Fischer-
keller, de Belg Foré, de Italiaan Ron-
chini en de Canadees Murphy op
de kopgroep neer. Met tien man voor
aan zou het waarachtig wel gaan.
Rik II jaagt op Rik I
Merkwaardig hoe de strijd zich daar
na ontwikkeld heeft. Iedereen ver
wachtte dat het peloton zich niet zonder
meer bfj de vlucht van de tien mannen
zou neerleggen. Er moest immers nog
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiimniHiiiiiii
ongeveer 90 km. gereden worden. Spoe-
die leek die theorie bevestigd te worden.
De Belg Baens effende het pad voor zijn
illustere ploeg- en stalbaas Rik van
Steenbergen. De twee Belgen kregen ge
zelschap van de Fransman Cazala. Een
deel van de Belgische kolonie stond in
rep en roer. Eeij ander deel echter keek
wat beteuterd rond. Gingen daar de
illusies van hün favoriet Rik (II) van
Looy? Het had er veel van weg, want
het drietal achtervolgers kreeg verster
king. Frankrjjks derde temporijder, de
lange Gerard Saint en de Italiaan Bruni,
die overigens niets deed om de achter
volging te doen slagen, voegden zich bij
Van Steenbergen c.s. Rik van Looy be
lastte zich hoogst persoonlijk met de
tegenaanval op zijn landgenoot. Zün
prestige verdroeg nu eenmaal geen suc
ces voor Van Steenbergen. Heel het pelo
ton trok met de jongste Rik mee. Het
einde van de vlucht van de groep-Van
Steenbergen was daarna snel aangebro
ken. Op hetzelfde ogenblik werd het
einde van de strjjd aangekondigd. Want,
Geen schijn van kans gaf Darrigade
de Italiaan Gismondi, zijn enige ri
vaal van betekei is in de eindsprint
van de groep van acht man. De
30-jarige boerenzoon uit Dax, vele
jaren reeds een der allersnelsten op
de weg, werd wereldkampioen. Ach
ter de twee spu- ten drie man ver
woed om de derde plaats. De Belg
Foré ligt voorop. Daarachter komen
de Engelsman Simpson (links) en
Geldermans, die uiteindelijk zesde
werd. Bij de amateurs een schril
contrast. Gustaf Schur, rechts, is
een oude man vergeleken bij de
jonge, dappere Nederlander Bas
Maliepaard. Schur prolongeerde zijn
titel dank zij een geringe voor
sprong bij de eindstreep. Maliepaard
ging echter mee op het ere-podium.
Hij kreeg van de voorzitter van de
K.N.W.U., dr. P. van Dijk (rechts
onder) een welverdiende bloemen
hulde.
De jeugd kent Piet Damen. Hij had dan ook geen rustig ogenblik toen hij
zaterdag de verrichtingen van de amateurs volgde.
iiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiHiiiuiiiiiiiiiiiiiiimiiimiii
al moest er nog 60 km gereden worden
het was duidelijk dat het peloton te veel
elementen met geheel verschillende be
langen telde om een hecht bolwerk te
kunnen zijn.
„Ik nief, maar jij ook niet".
Slechts bij de Belgen leefde nog een
stille hoop. Hoop tegen beier weten'in
overigens. Want al hadden onze zui
derburen, uitgezonderd dan de korte
tegenaanval van Rik van Steenbergen,
geschitterd door afwezigheid, zij
moesten nog steeds hun faam waar
maken en al zei iedereen: „Wanneer
komt nu de Belgische aanval?", het
was al lang duidelijk geworden dat de
Belgische formatie verteerd werd
door rivaliteit. Rik I en Rik II gunden
elkaar de triomf niet. Uit vrees het
pad te effenen voor de grootste rivaal
offerden zij hun eigen kansen. „Liever
geen wereldkampioen dan de kans
lopen dat de ander het wordt", rede
neerden zy.
De overigen keken met welgevallen
toe.. De Fransen hielden zich rustig. Zij
hadden immers Darrigade als een poten
tiële kampioenskandidaat in het voorste
gelid. De Nederlanders en Italianen be
perkten zich tot het afremmen van het
peloton. Zij waren in de kopgroep
numeriek het sterkst vertegenwoordigd.
Van de Fransen was namelijk Anglade
uit het voorste gelid weggezakt, terwijl
de Canadees Murphy eveneens onder
vond, dat hij te veel hooi op zijn vork
genomen had.
Darrigade waakzaam
Een kopgroep van acht man snelde
dus naar de eindstreep. Vooral Gelder
mans begreep dat zijn kans verkeken
was als hij het laatste rechte stuk zou
ingaan in gezelschap van Darrigade. Tal
van keren demarreerde daarom de man
in' de oranje trui. Telkens echter be
lastte Darrigade zich persoonlijk met
het tot de orde roepen van de Nederlan
der. Toen dan ook de eindstreep in zicht
was, twijfelde niemand meer. Even nog
zag het er naar uit dat de Italiaan Gis
mondi voor een daverende verrassing
zou zorgen. Tot vijftien meter voor de
eindstreep leidde hü nog. Hij dwong
Darrigade zelfs om vah richting te ver
anderen. Dat alles belette de sterke,
blonde Fransman niet om zo scherp te
sprinten, dat hij vele meters voor de
streep reeds het bekende gebaar van de
winnaar kon maken. Rechtop zittend,
één arm de lucht in en het hoofd ge
keerd naar zün belagers: zo legde Darri
gade beslag op het wereldkampioen
schap.
Voor de moegestreden mannen van
Oranje was in de laatste seconden geen
rol van betekenis weggelegd. Dat heeft
de zwakste van het Nederlandse acht
tal, Michel Stolker, het duidelijkst ge
zien. Hij zat al hoog en breed in de ca
bine toen Geldermans en Niesten hun
laatste kansen verdedigden. Stolker was
de «enige Nederlander, die de strijd
staakte. Twee ronden voor het einde
vond hij het welletjes. Daardoor was hij
één van de slechts vijf en dertig man,
die de eindstreep niet haalden.
De ..gevreesde", zestiende augustus
is voorbjj- Op het moment, dat de
nieuwe wereldkampioen, de super
sprinter Darrigade, de eindstreep in
Zandvoort passeerde, slaakten velen
een zucht. De wielerenthousiasten,
omdat eindelijk na ruim zeven uren
wachten de naam bekend was; de
genen, die uit dit spektakel een voor
deeltje wilden halen, omdat dit laatste
gelukt was of niet.
Het is nu de tijd om eens rustig te
overdenken of men zich terecht veel
zorgen gemaakt heeft en of de hoog
gespannen verwachtingen van de
zakenmensen zijn uitgekomen. Over
één conclusie zal iedereen het wel
eens zijn: Zandvoort was badplaats
af. De pachters op het strand konden
het er eens lekker van nemen en
proefondervindelijk vaststellen, wat
nu eigenlijk een dag-op-het-strand-in-
de-zon preciès is.
Hun collega's in Bloemendaal hebben
dat wel niet kunnen doen, maar zij had-
den het toch ook niet zo druk als nor
maal. In deze plaats zijn dan ook wat
teleurstellingen te verwerken geweest.
De neringdoenden hadden grote voor
raden eet- en drinkwaren ingeslagen
en., zijn ermee blijven zitten. De uitge
breide verkeersmaatregelen, die geno
men waren, zijn er de schuld van, zegt
men in Bloemendaal.
Diezelfde verkeersmaatregelen zorg
den er ook voor dat de verkeerspolitie
van Zandvoort niets te doen had. Over
de enige honderden auto's van officials
en persvertegenwoordigers behoefden de
agenten niet met de handen in het haar
te zitten. Zij hadden Zandvoort binnen
een half uur verlaten. Bij andere evene
menten op het circuit is dat wel eens
anders. De politie echter die was inge
zet op de parkeerplaatsen in de om
liggende gemeenten heeft het niet zo ge
makkelijk gehad. Het was natuurlijk wel
een goed idee, die parkeerplaatsen
met-pendeldiensten, maar het had
ook zijn keerzijden. De automobilisten
keken bepaald onaangenaam verrast op,
toen zij bemerkten, dat het „recht tot
parkeren1.— en de pendelbus hun
nog eens 1.50 kostte. En dan moest
men meestal van het eindpunt van de
bus nog enkele kilometers lopen naar
het circuit.
Verschillende Belgen, die na de
strijd per N.Z.H.V.M. hun auto's wil
den bereiken, vonden dat ze niet snel
genoeg opschoten. Ze maakten hun
frieven nogal onvriendelijk aan het
uspersoneel duidelijk. De directie
dreigde toen het vervoer te zullen
taken, maar politieversterking deed
de rust weerkeren.
Evenals de zondag was ook de zater
dagavond gevreesd. Een invasie is het
toen echter niet geworden. Alle winkel
ruiten zitten nog in hun voegen en van
de café-inventarissen ontbreekt weinig.
Het was wel bijzonder druk in het cen
trum van Zandvoort. Barricades voor
winkelpanden en het vroegtijdig sluiten
van de zaak getuigden van de zorg die
de drukte de winkeliers baarde. Om één
uur keerde de rust in de badplaats
terug, politiepatrouilles verdwenen en
ieder dacht aan de volgende dag.
1. Schur (Oost-Duitsl. 4.39.02 (gem.
40,690 km.); 2. Maliepaard (Ned.)
z. t.; 3. Goossens (Belg.) 4.39.08; 4.
Troonbeeckx (Belg.); 5. Snijder
(Ned.); 6. Zorri (It.); 7. Cornells
(Belg.); 8. Claes (Belg.); 9. Jaisli
(Zwits.); 10. Enemark (Den.), 11.
Schleuniger (Zwits.); 12. Ekblom
(Zwed.); 13. Pifferi Clt.)14. Postl
(Oostenr.); 15. Troche (W.-DuitsL);
16. Thull (Lux.); 17. Torok (Hong.);
18. Baunsoe (Den.); 19. Hagen (Oost-
Duitsl.); 20. Horvath (Hong.); 21.
Limbach (West-Duitsl.); 22. El
Gourch (Marokko); 23. Van Egmond
(Ned.); 24. Viot (Fr.); 25. Karlsson
(Zwed.); 26. Heckemuller (West-
Duitsl.); 27. Lorke (Oost-Duitsl.); 28.
Zilverberg (Ned.)29. Reisenauer
(West-Duitsl.); 30. Schweiger (Oost.);
31. Podobas (Pol.); 32. Tulier (West-
Duitsl.); 33. Hammei (Den.); 34.
Bangsborg (Den.); 35. Fornalczyk
(Pol.); 36. Lacheb (Mar.); 37. Grisius
(Lux.); 38. Wirth (Lux.); 39. Schober
(Qost-Duitsl.); 40. Scally iEng.); 41.
Verlinden (Belg.); 42. Andersson
(Zwed.); 43. Hugens (Ned.)-> 44.
Trape (It.); 45. Tonucci (It.); 46.
Enthoven (Ned.); 47. Schappi
(Zwits.), 43 Venturelli (It.); 49 Eck
stein (Oost-Duitsl.); 50. Pedersen
(Den.); 51. Vandenberghen (Belg.);
52. Sauvage (Fr.); 53. Chiodini (It.);
54. Chtiej (Pol.); 55. Bergkvist
(Zwed.); 56. Kroeier (Den.); 57.
Paradowski (Pol.); 58. Tippeck (W.-
Duitsl.); 59. Johansson (Zwed.). Op
ééfi ronde; 60. Weissleder (O.-Duitsl.).
Met uitzondering van Weissleder
hebben alle renners dezelfde tijd als
Goossens.
1. en wereldkampioen André Darri
gade (Fr.), tijd; 7.30.43 gemidd.
38,250 km.; 2. Gismondi (It.); 3. Foré
(Belg.); 4. Simpson (Gr.-Br.); 5.
Ronchini (It.); 6. Geldcrmans (Ned.);
7. Fischerkeller (W.-Dld.); 8. Niesten
(Ned.) op 2 sec.; 9. Anquetil (Fr.)
op 22 sec.; 10. Conterno (It.); 11.
Schoubben (Belg.); 12. Junckermann
(W.-Dld.); 13. Wierucki (Polen); 14.
Hassenforder (Fr.); 15. Murray
(Austr.); 16. Dejouhannet (Fr.); 17.
De Haan (Ned.); 18. Desmet (Belg.);
19. Benedetti (It.); 20. Damen (Ned.);
21. Pellegrini (It.); 22. Elliott (Ierl.)
23. Defilippis (It.); 24. Suarez (Sp.);
25. Baldini (It.); 26. De Roo (Ned.);
27. Oelibrandt (Belg.); 28. Van Steen
bergen (Belg.); 29. Captein (Ned.);
30. Van Daele (Belg.); 31. Bruni (It.);
32. Christian (Oostenr.); 33. Botella
(Sp.); 34. Baens (Belg.); 35. Reitz
(W.-Dld.); 36. Cazala (Fr.); 37. Mo-
resi (Zwits.); 38. Van Looy (Belg.);
39. Van den Brekel (Ned.); 40. Saint
(Fr.); 41. Thaler (Oostenr.); 42.
Friedrich 7.32.30; 43. Debussmann
7.33.40; 44. Galatti (Zwits.) 7.38.24.
Bas Maliepaard was best tevreden
met zijn tweede pl ats in het wereld
kampioenschap. Dat bleek bijvoor
beeld toen hij de Oostduitser Schur
tijdens de cérémonie protocolaire om
helsde. Die ceremonie is overigens
door allerlei foutjes helemaal misge
lopen. Niet de Duitse maar de Belgi
sche vlag wérd aan de hoogste mast
gehesen en pas toe., de drie prijs
winnaars in een open auto hadden
plaatsgenomen om een ereronde over
het parcours te rijden, weerklonk het
Oostduitse volkslied.
Geldermans (links) en Darrigade. Twee van de opvallendste iguren van hei
wereldkampioenschap op de weg 1959. Bedankt voor het vele zwoegen," schijnt
de nieuwe titelhouder te zeggen.
(Van onze sportredacteur)
Gustaf Adolf Schur, de Oostduitse
staatsamateur uit Leipzig, blijft de
hagelwitte trui met de kleuren van
de regenboog, het ere-kleed van de
wereldkampioen wielrennen, dragen.
Een sprong van ruim vier kilometer
reikte ver genoeg om de titel, die hij
het vorig jaar in Reims voor het eerst
veroverde, te prolongeren. Maar
Gustaf Adolf Schur heeft op het par
cours van Zandvoort zijn winnende
sprong niet alleen gemaakt. In de
beslissende demarrage, de korte sprint,
die na 185 kilometer het vonnis velde
over de nog uit negenenveertig strij
denden bestaande hoofdmacht, kreeg
de door zijn teamgenoten gelanceer
de Schur 'n Nederlander mee. Sebas-
tiaan Maliepaard, eerst sinds kort één
der meest in het oog lopende amateurs
van Oranje, had het spel van de Oost-
fluitsers gezien en doorzien. Hij kleef
de aan het wiel van Schur. Daarna,
toen het „gat" eenmaal gevallen was,
heeft hij gezwoegd als een paard om
het jagende peloton op een afstand
te houden gedurende de vier kilo
meter naar de eindstreep. Dat pelo
ton was niet de finishlijn in zicht
weer angstig dicht bijgekomen. Daar
om en uit vrees voor zijn geduchte
directe tegenstander Schur zette Ma
liepaard ver voor de streep de eind
sprint in. Schur liet zich echter niet
verrassen, wachtte tot de laatste vijf
tien meter en sloeg toen zijn slag.
Een halve fiets lag hij voor op het
beslissende ogenblik. Zes seconden
later meldde zich de hoofdmacht. De
Belg Goossens won er de sprint van
en veroverde zo de laatste ere-plaats
die te vergeven was.
Toen Gustaf Schur, de 28-jarige stu
dent aan de hogeschool voor de licha
melijke opvoeding, aan de start ver
scheen voor de strijd van de amateurs,
waren er uiteraard de nodige lieden
die hem vroegen naar de te volgen
strategie. Steeds weer kwam hetzelf
de antwoord: ,.Goni opletten". Welnu,
Schur heeft bijzonder goed uitgeke
ken. Hij heeft zich nimmer gewaagd
aan een van de vele, bij voorbaat tot
mislukking gedoemde uitlooppogingen
die in het eerste deel van de strijd
ondernomen werden. Hij stuurde bij
voorbeeld slechts een vazal mee toen
in de vierde ronde van de achttien die
op het programma stonden twee ster
ke Nederlanders, Hugens en Entho
ven, aan de haai gingen met de Fin
Nyman. Intussen dirigeerde hij de rest
van zijn ploeg naar de kop van het
peloton, waardoor in eendrachtige
samenwerking met de Italianen en de
Belgen gewaakt kon worden over de
belangen van de uitgebreide grorp.
Vruchteloze ontsnappingen
Zo ging het telkens weer. Er mochten
dan iedere keer de nodige jonge lieden
zijn. die fel belust waren op de eer
die men een wereldkampioen betoont,
er waren er nog veel meer, die vonden
dat Zij ook aanspraak konden maken op
die onderscheiding. Daarom onderhield
het peloton vrijwel voortdurend een
hoog tempo. Het gevolg was, dat de
sprong van de dappere vluchters nim
mer ver reikte. Dat ondervond Hugens
andermaal toen hij in de zesde ronde
nu in gezelschap van de Belg Claes
ontsnapte. Dat ondervond de Belg Goos
sens in de tiende ronde en dat ontdek
ten tot hun verdriet ook de tien man,
die in de elfde ronde aan de haal gin
gen. Bij die tien waren toen niet min
der dan drie Belgen en twee Italianen,
terwijl Nederland slechts vertegenwoor-
waaronder zich de Nederlanders Kj-
gens en Maliepaard, de Oostduitsers
Hagen en Schur, twee Belgen en twee
Italianen bevonden. De tien hielden
echter geen stand. Op de boulevard
kwam het peloton andermaal bijeen.
Toen eerst probeerde Schur zijn slag
te slaan. Hij liet de nodige vazallen de
eerste posities in de hoofdmacht in
nemen en in hun kielzog zwenkte hij
de dorpsstraten in.
De Oostduitser wilde alleen aan de
haal gaan. HU had echter buiten de at
tente Maliepaard gerekend. Die trok hfj
met zfjn demarrage mee. Schur had er
echter geen spüt van zo'n sterke com
pagnon te hebben gekregen bü de laat
ste, beslissende ontsnapping. Eendrach-
digd werd door een van de moedigste
amateurs van Oranje: Mik Snijder. Snij
der en Hugens zag men ook bij de vol
gende ontsnapping. Zelfs toen twee
ronden voor het einde Hugens in een
groepje van vier man zijn slag probeer
de te slaan, geloofde niemand ih het
succes van deze ontsnapping.
Beslissende fase
Belangrijk werden de aaken pas bij
hel ingaan van de laatste ronde. Het
peloton was in tweeën gebroken tij
dens een jacht op tien koplopers,
tig samenwerkend, waarbfj Maliepaard
echter het zwaarste werk verzette, sto
ven de twee voor het peloton uit. ZU
voerden hun voorsprong zelfs nog op
tot ruim vijftien seconden. Wel werkte
het fel reagerénde peloton In het laatste
deel nog een aanzien Ifjk deel van het
verschil weg maar de laatste zestig
meter waren niet meer te overbruggen.
Uitgerekend op dat stuk moest Malie
paard tenslotte zfjn meerdere erkennen
in de thans tweevoudige wereldkam
pioen bfj de amateurs.
