„NACHT DER SPIONNEN" eerlijke
poging van Robert Hossein
Filmpropaganda der Russen
Nozems en „Halbstarken" vereend
in actie in de grensgebieden
Kerkraadse politie strijdt verwoed voor
een nosemvrijcentrum
De twintigste Mostra Venetië j
LIJDELIJK VERZET TEGEN RIJVERBOD IN AVONDUREN
„Te veel aandacht kan ook HHHRP9Q
provocerend werken"
Pausfilm mislukt
Salariskwestie stelt leraren voor
moeilijke beslissing
Carrière-beginsel of carrière
verzinsel?
Benoeming paters
Dominicanen
Extra honorarium
VB
ZATERDAG 29 AUGUSTUS 1959
Paus schonk Anglicaan
zijn brevier
„Befehl der Polizei"
COR BERTRAND.
Een van de interessantste kanten van het Venetiaans festival
bestaat uit de vertoning van de zogenaamde retrospectieve
films, zijnde de oude films, die jeugdige journalisten nog niet
gezien hebben en die ook voor ouderen van bijzonder belang kunnen
zijn omdat zij merkwaardig vergelijkingsmateriaal plegen op te
leveren. Men staat soms verbaasd over het verschil in oordeel over
een oude film, vroeger en nu, en constateert herhaaldelijk dat de
blijvende oogst aan meesterwerken niet bijster groot is.
Onder de oudere films van klein formaat zijn ook enkele Neder
landse, te weten De Ballade van de hoge Hoed, Regen, Dood Water,
Zuiderzee, die hier vrijwel alle de aandacht hebben getrokken.
Vooral de Ballade blijft zich handhaven als een kostelijk exempel
van pure geluidsfilm, met simpele middelen gemaakt, maar meester
lijk gecomponeerd.
De Russen hebben hun beste beentje voorgezet met de film Het
leven in uw handen, een titel die geenszins wil zinspelen op bijvoor
beeld de voorzienigheid, maar op de kordate manier waarop Russi
sche soldaten en officieren de bevolking van een stad van een wisse
dood redden. Ergens in Rusland is men namelijk gestoten op een
ondergronds magazijn van Duitse mijnen. Ze liggen nabij een be
paalde wijk, die ontruimd moet worden door de bevolking. Daarna
gaan enkele vrijwilligers de bommen verwijderen. Zij doen het met
doodsverachting en bekwaamheid en worden daarna luid toegejuicht
door de bevolking die inmiddels weer naar huis en haard mag terug
keren. Dan barst een marslied los en zien we enkele compagnieën
of wat het zijn mogen krijgshaftig door de straten marcheren.
Alg. vergadering van het „Genootschap"
Medewerkers tijdschriften
Paus Joannes heeft onlangs zijn ei
gen brevier aan een Anglicaanse geeste
lijke ten geschenke gegeven, aldus
meldt de „Daily Telegraph". De geeste
lijke, de 65-jarige kanunnik Donald
Rae uit Eye i:i Suffolk, werd in juni
door de Paus in particuliere audiëntie
ontvangen.
Op het einde van de audiëntie
merkte de Paus op hoe versleten het
brevier van zijn bezoeker er uit zag
en met een verontschuldiging voor het
feit dat ook z;jn eigen boek niet hele
maal nieuw meer was vroeg hij een
mede-aanwezige prelaat dit aan de ka
nunnik te willen geven.
Tot tien uur plegen de Halbstarken en de nozems lijdelijk verzet tegen de surveillerende agenten. Daarna breekt het
knetterconcert van de „mopets" weer los.
(Van onze Limburgse redacteur)
Zonder het zelf te willen is de Lim
burgse mijngemeente Kerkrade een in.
ternationaal trefcentrum van de heden
daagse nozemjeugd geworden. Vooral
bij de zgn. Halbstarken is deze pal aan
de Nederlands-Duitse grens gelegen stad
zeer in trek en waar de Halbstarken
zijn, daar ontbreken hun soortgenoten,
de nozems, al evenmin. Schreeuwerig
bont gekleed en voorzien van luid knet
terende bromfietsen trekken zij avond
aan avond broederlijk op naar de Kerk
raadse Markt. Kennelijk met geen an
der doel dan het houden van lawaaie
rige bromraces.
Tot voor kort was er van broeder
lijkheid weinig sprake meer dan eens
raakten Halbstarken immers slaags
met nozems, maar sinds beide
groeperingen in de politie een gemeen
schappelijke vijand hebben gekregen,
is een vredespact gesloten.
Al lang leefden de jeugdige spijker
broekdragers op gespannen voet met
de politie, maar een openlijke oorlogs
verklaring was nog steeds uitgebleven.
Een week geleden echter gebeurde het
onvermijdelijke. De Kerkraadse bur
gers hadden al meer dan eens hun
beklag gedaan over het legertje gemo
toriseerde nozems, dat nu al maan
denlang elke avond het centrum van
de stad (de Markt met de daarop uit
komende straten) onveilig maakte. De
vorige week werd de burgemeester
van Kerkrade, drs. Th. Gijsen, zelf
geconfronteerd met de „operatie-Halb-
starken". Op een terrasje van een van
de marktcafé's zag hij, hoe doldriest
de Duitse Halbstarken en de autochto
ne nozems te werk gingen. Zonder
zich te bekommeren om het overige
verkeer reden zij kruiselings over de
Markt, daarbij in het geheel niet let
tend op argeloze wandelaars en min
der argeloos voorbij flanerende Kerk
raadse „schonen".
De burgemeester aarzelde niet. Hij
gaf de politie opdracht om resoluut
zonder meer gewonnen zou geven,
maar dat het, na een hergroepering,
zou terugkomen, zo mogelijk niet on
aanzienlijk versterkt. Daarom zon bur
gemeester Gijsen op een middel om
voor goed een eind te maken aan de
hinderlijke bromraces op de Markt.
Tijdens een de volgende dag gehouden
vergadering van het college van bur
gemeester en wethouders werd dit
middel gevonden: De Markt en de
daarop uitkomende zijstraten, zo be
sloot het college, zouden voortaan om
redenen van verkeersveiligheid en
openbare orde 's avonds van 7 tot 10
uur afgesloten worden voor alle ge
motoriseerde en niet gemotoriseerde
voertuigen op twee wielen.-
De maatregel ging nog diezelfde dag
in, maar de verwachting, dat hiermee
het probieem van de bromfietsracende
Halbstarken en nozems zou zijn opge
lost, ging niet of althans maar zeer
ten dele in vervulling. Het verdreven
legertje „brommers" keerde terug en
terwilie van de sensatie was het be
hoorlijk versterkt. De politie, die in
afwachting van het aanbrengen van
de vereiste verkeersborden bij de toe
gangswegen op post stond, kreeg han
den vol werk. Haar jeugdige tegen
standers zagen er niet tegenop het rij
verbod te overtreden. De politie op
haar beurt zag er niet tegenop om de
ergste raddraaiers aan te houden en
te arresteren.
De slag om de hegemonie op de
Kerkraadse Markt was begonnen. De
ze slag woedt nu al meer dan een
week in Kerkrade. De inmiddels kwis
tig aangebrachte verkeersborden doen
hier weinig aan af. Zij worden door
de balorige jeugd genegeerd. Voortdu
rende surveillance van de politie is no
dig om de naleving van het rijverbod
te garanderen. Maar, al wordt er dan
niet meer gereden op de Markt, de
rust is toch nog niet weergekeerd. Nu
ziet men er het allesbehalve geruislo
ze bewegen van rondslenterende de
monstranten, die „braaf" hun brom
fiets aan de hand meevoeren, alsmede
van heen en weer lopende kijkers. En
De Kerkraadse politie en de Duitse Halbstarken zijn avond aan avond in een ge
vecht gewikkeld over de hegemonie op de markt. Overtreders van het rijverbod
worden zonder pardon geverbaliseerd.
op te treden. Met overvalwagens en
mobilofoonauto's rukte het Kerkraad
se korps kort daarop uit. Angstaan
jagend klonken de straffe bevelen
van commissaris J. M. Tans over de
Markt. Reeds zijn bitse aankondiging
„Befehl der Polizei" deed de Duitse
Halbstarken in een minimum van
tijd het veld ruimen. De Nederland
se nozems boezemde het woord „Po
lizei" minder ontzag in, maar ook
zij dropen, zij het in een ietwat sar
rig en sloom tempo, af.
Voor het eerst na vele maanden
heerste er een weldadige rust op de
Markt van Kerkrade. De televisiekij
kende Marktbewoners waren tevreden,
evenals de even tevoren bijzonder ver
bolgen burgemeester. Hij begreep ove
rigens, dat het verstrooide legertje
jeugdige bromfietsberijders zich niet
wat velen bedroeft: het lijdelijk verzet
van de nozems is tot een soort publiek
vermaak geworden. De op sensatie be
luste toeschouwers prikkelen de jeugd
onnodig en stimuleren haar onbe
wust vaak tot nieuwe activiteiten.
Volgens niet-Kerkraadse politiefunc
tionarissen, die eveneens met het
Halbstarkenprobleem te maken heb
ben en derhalve veel belangstelling
aan de dag leggen voor de thans ge
voerde „operatie Kerkrade", werkt
de getroffen maatregel bovendien on
nodig provocerend. Zij zijn namelijk
de mening toegedaan, dat én van het
afgekondigde rijverbod én van de pu
blieke belangstelling een verkeerde
werking uitgaat. Door een teveel aan
aandacht, zo menen zij, is de groep
van de Halbstarken bijzonder snel
geneigd tot bravourstunts. De Kerk-
Kwistig aangebrachte borden maken van
de Kerkraadse Markt van 7 tot 10 uur
's avonds verboden terrein voor tweewie
lige voertuigen. De toekomst zal nog
moeten leren of dit rijverbod een probaat
anti-nozem-middel is....
raadse politie daarentegen is van
oordeel, dat de deining rond het af
gekondigde rijverbod, waarvan bona
fide weggebruikers ontheffing kunnen
verkrijgen, al lang vergeten zou zijn,
wanneer het publiek niet een onge
zonde zucht naar sensatie ten toon
spreidde. Terwilie van het publiek
immers wachten vele Halbstarken
geduldig het uur van tienen af om
daarna de toeschouwers te onthalen
op een knetternummertje.
De Kerkraadse politie blijft voorts
optimistisch. De afgekondigde maatre
gel zal de beoogde uitwerking niet mis
sen. „Want", zo zegt hij, „de Duitse
Halbstarken en vooral niet te vergeten
de Nederlandse nozems zullen het ge
vecht met de politie beslist niet lang
volhouden. Enkele processen-verbaal
hebben ruïneuze gevolgen voor de niet
bijster goed gevulde beurzen van de
jeugdige verkeersovertreders, al toont
een enkeling soms vol trots een hele
reeks betaalde processen-verbaal, die
door hem met meer animo verzameld
zijn dan de foto's van hoog vereerde
filmsterren." Een dergelijke collectie
gaat bij de leden van een bende vaak
door als het leidersbrevet.
Uiteraard heeft de Kerkraadse poli
tie zich ook verdiept in de vraag,
waarom de Halbstarken uit het grens
gebied zoveel voorkeur aan de dag leg
gen voor een Nederlands operatieter
rein. Een van de voornaamste redenen
schijnt te zijn, dat de Duitse politie
veel minder lankmoedig in haar op
treden is dan haar Nederlandse colle
ga's. Een belangrijke factor in deze is
ongetwijfeld ook ,het zich lekker vrij
voelen in het buitenland." Over het
bravourrijden met knetterende „mo
pets" (Duitse benaming voor brom
fiets) verklaarden sommige Halbstar
ken, dat dit het meest geëigende mid
del is om de Nederlandse nozemmeis
jes te behagen.
De drijfveer van vrijwel alle acti
viteiten van de Halbstarken is, vol
gens hun eigen verklaringen, de ver
veling. Er is te weinig vertier, zo
klagen zij herhaaldelijk. Een klacht,
die veel waars bevat. Het nozempro
bleem zou misschien zijn opgelost,
wanneer er voor de jeugd, naar het
voorbeeld van Antwerpen, op diverse
pleinen in de steden attractieve wed
strijden zouden worden georgani
seerd. Voorlopig is Kerkrade aan een
dergelijke organisatie nog niet toe,
te druk bezig als men daar momen
teel is met de opvoeding van de
Halbstarken en de nozems tot wei-
gevoeglijke weggebruikers.
Vol belangstelling volgen diverse
grensgemeenten het verloop van dit
proces. Buiten Kerkrade hebben im
mers ook andere verder van de grens
verwijderde steden o.a. Heerlen, Val
kenburg, Maastricht en Roermond re
gelmatig met de gecombineerde activi
teiten van Halbstarken en nozems te
maken. In deze plaatsen is men nog
niet tot speciale maatregelen overge
gaan. Een verscherpt toezicht op de
naleving van alle verkeersregels door
„de lastige jeugd" is in deze steden
tot nu toe nog een uitstekend „anti
nozem" middel gebleken.
Hier en daar wordt aan de grenzen
reeds een maatregel toegepast die het
de Halbstarken bemoeilijkt om hun ac
tiviteiten te ontplooien. Als zij de voor
een verblijf in Nederland vereiste geld
middelen niet bezitten, wordt hen als
„ongewenste vreemdelingen" de toe
gang tot ons land geweigerd. Deze
maatregel gaat minder ver dan die
welke sinds Pinksteren in Winterswijk
wordt toegepast. Daar staat de zich
misdragende Halbstarken een rode
aantekening op het paspoort te wach
ten, met als straf: een jaar lang geen
vergunning om naar Nederland te rei
zen.
Naar wij van de burgemeester van
deze grensgemeente vernamen, is dit
een probaat anti-nozemmiddel geble
ken. De Markt in Winterswijk is geen
dorado meer voor Duitse Halbstar
ken Kerkrade, vanwege zijn hoog
geroemde gastvrijheid niet erg gesteld
op dit probate middel, hoopt Intussen
langs andere weg hetzelfde resultaat:
„een nozemvrjje Markt" te bereiken.
Dappere Russen bij het opruimen van Duitse mijnen.
De bedoeling is duidelijk. Wij
Russen knappen onze zaken per
fect op. Er gebeuren geen ongelukken.
Alles loopt op wieltjes. Wij zijn uiter
mate deskundig. Bovendien doen we al
les tot meerdere eer en glorie van het
regime. We doen het dus heel anders
dan bijvoorbeeld de Amerikanen, die
ook een film hebben gemaakt over het
opruimen van bommen, maar die geen
kans hebben gezien slachtoffers te ver
mijden. In beide gevallen was er spra
ke van vrijwilligers, waar bij de Ameri
kanen bestonden die vrijwilligers uit
paupers, die geld wilden verdienen, en
ziedaar een realiteit die in Rusland on
bestaanbaar is.
Kortom: de Russische film is onge
loofwaardig, omdat ze alleen de vol
strekte betrouwbaarheid van de Rus
sische vakman en militair aanvaardt
en een bevolking tekent die zich ge
draagt als een beminnelijke troep
brave kinderen.
Naar de vorm moet men de film
tot de middelmaat rekenen. Er wordt
aanvankelijk veel en nobel gepraat
want er mag niets onvertogen wor
den gezegd. De figuren blijven door
gaans lang in het beeld en worden
dus op de duur fotografische fenome
nen. t aar het in de goede film aller
minst om gaat. Dar volgen enkele
spannende momenten, die overigens
de Amerikaanse spanningen niet veel
concurrentie aandoen. Het leukst van
al bleef voor ons dat prachtige mars
lied. Maar zelfs het mooiste lied heeft
niets met film te maken, vooral niet
als het volmaakt overbodig is.
(Van onze onderwijsredacteur.)
„Minister Cals heeft door de verlen
ging van zijn ambtsperiode een kans
gekregen om op het gebied van het on
derwijs zijn stempel te drukken zoals
nog nooit voor hem het geval was. Voor
de Ieraren is dit in een bepaald opzicht
een voordeel: de vele. hangende pro
blemen kunnen zonder verdere stagna
tie behandeld worden. Het Genootschap
van Leraren aan Nederlandse Gymna
sia en Lycea verheugt zich bovendien
over de benoeming van drs. Stubenrouch
tot staatssecretaris van O. K. en VV.er
is thans een classicus doorgedrongen tot
de hoogste regionen van het onderwijs
beleid en het gymnasium zal zeker voor
deel hebben van deze pleitbezorger op
hoog niveau."
Aldus drs. S. Roodenburg in zijn van
daag te Driebergen gehouden rede ter
opening van de algemene vergadering
van het Genootschap.
De heer Roodenburg zei, dat het op
zichzelf volkomen billijk en redelijk is
wanneer minister Cals stelt, dat de toe
stand van het Nederlandse onderwijs
eendrachtige samenwerking eist. Intussen
is het echter voor de leraren niet zo
eenvoudig te voldoen aan het verzoek
om mee te gaan met 's-ministers sala-
risvoorstel. De bewindsman acht het
werk van de leraren belangrijk en ver
antwoordelijk, doch niet zo verantwoor
delijk, dat het maximum salaris van de
leraar gelijk gesteld zou worden met het
algemeen bereikbare in de ambtelijke
rangen. De docenten menen, dat het
niet overdreven is wanneer zij dit laat
ste juist wel verlangen. Het zogenaam
de carrière-beginsel men zou eigen
lijk moeten zeggen: het carrière-verzin
sel is voor de leraren niet aanvaard
baar. Voorts kunnen de ieraren geen
waardering opbrengen voor de telkens
ten tonele gevoerde repercussies, waar
bij men éénrichtingsverkeer toepast.
Als de ambtenaren salarisverhoging
krijgen, dan bestaan er geen repercus
sies voor het onderwijs, maar wordt er
voor het nderwjjs salarisverhoging ge
vraagd, Jan dreigen er wel repercussies
voor de ambtenaren. Naast deze tegen
stelling met de minister staat het be
lang van het onderwijs, dat zeker de
medewerking van de leraren waard is.
De beslissing is moeilijk, aldus de voor
zitter van het Genootschap. De dalen
de lijn in de percentages bevoegd gege
ven lessen deed de heer Roodenburg
spreken van een ondubbelzinnig gede
monstreerde aftakeling van het VHMO.
De raamwet voor het voortgezet onder
wijs behandelend merkte spreker op,
dat een beoordeling van deze wet moei
lijk is zolang men niet weet wat de over
gangswet za' inhouden. Geconstateerd
kan worden, dat met verscheidene van
de adviezen, die over het voorontwerp
zijn uitgebracht in het wetsvoorstel re
kening is gehouden. De noodzakelijkheid
van één wet voor het gehele onderwijs
tussen de lagere school en het hoger
onderwijs Is middels nog nooit duide
lijk geworden.
Het zesjarig stellen van het voorbe
reidend wetenschappelijk onderwijs is
naar de mening van drs. Roodenburg in
het algemeen toe te juichen; men zal
echter voor de uegaafden dat zijn de
leerlingen, die nu in vijf jaar het h.b.s.-
diploma halen de gelegenheid moeten
openstellen er ook onder de nieuwe wet
vijf jaar over te doen. De regelingen bij
algemene maatregel van bestuur zijn
gevaarlijk, aldus spreker. Te allen tijde
zjjn hierdoor willekeurige veranderin
gen en verrassingen mogelijk. De jong
ste maatregelen inzake de bezitters van
M.O. A-akten van 55 jaar en ouder en
de betaling van de zogenaamde over-
overuren werden genomen zonder dat
het Georganiseerd Overleg hierover ge
hoord was. Dit wekt weinig vertrouwen
voor de toekomst; men bedenke, dat
straks bijvoorbeeld de bevoegdheidsei-
sen voor de docenten bij Koninklijk Be
sluit geregeld zullen worden. Een zeer
onrustbarend punt in de raamwet noem
de de voorzitter van het Genootschap
het scholenplan. De scholen zullen, on
geacht hun geografische ligging moeten
voldoen aan algemene normen wat de
leerlingenaantallen betreft. Vooral de
dun bevolkte agrarische delen van ons
land zullen hierdoor hun culturele centra
verliezen; de gymnasia in de kleine
plaatsen worden zeker bedreigd.
De Franse film „La nuit des espions"
was dan weer een verademing tot op
zekere hoogte. Robert Hossein, die tot
de jongere regisseurs behoort en tot
dusver alleen als acteur is opgetreden,
is er de maker van. Wat ons heeft ge
hinderd. in de film, is de opzettelijk
heid, waarmee Hossein bepaalde effec
ten tevoorschijn roept. De opzettelijk
heid krjjgt nu en dan een vorm van ar
rogantie en betweterigneid, alsof hij,
Hossein, het zo veel beter kan dan al
zijn collega's. Maar in de loop van
de handeling komt er toch een zekere
noodlottigheid over de mensen hangen,
die het rama ondergaan. Als we maar
eenmaal die zoen achter de rug hebben
die met trompetgeschal wordt aange
kondigd en begeleid, en de toeschou
wer, die hier al te zeer toehoorder is,
kriegel maakt.
De handeling is gesitueerd in een
eenzame boerderij, waar in de avond
een vrouw is gearriveerd, eer. 3pionne,
die wacht op een mannelijke collega.
Hij komt en beiden polsen voorzichtig
met wie ze te maken hebben. Is zij
werkelijk wie ze zijn moet en is hij
de man die verwacht wordt? Wat we
vermoeden gebeurt. Ze worden verliefd
en komen er energiek voor uit, als u tie
begrijpt wat we bedoelen.
Maar dan komt opnieuw de twijfel
boven. Met De Genestet, die ze overi
gens niet kennen, mompelen zijDoe
ik mijn ogen toe, dan wil ik wel gelo
ven, maar als ik ze weer open doe,
dan komt de twijfel boven. Na enkele
bedreigingen met pistolen en na een
korte worgingsscène spreken zij af bij
het ochtendgloren, dat ze elkaar de
eerste zondag na het einde van de oor
log op de boerderij zullen ontmoeten.
Het hoeft niet, want de Engelsman
heeft ontdekt, dat zijn geliefde een Duit
se is en schiet haar neer op het mo
ment dat zij op hem wil vuren. Dan
komt een patrouille opdagen en een
Duitse officier verklaart dat onze held,
die eveneens voor Duitser doorgaat,
goed werk heeft verricht. Hij heeft een
gevaarlijke Engelse spionne doodge
schoten. Tableau voor de held!
en die hele nachtelijke discussie zicjj
afspelen bij lamp- of kaarslicht
bij open gordijnen, zonder dat er en1'
ge argwa? bij de personages on1'
staat. Doen we dat, dan kunnen wj
in alle geval vaststellen dat Hossejn
na een aarzelend en traag beg1'1
erin geslaagd is de tragiek van een
liefde tussen elkaar wantrouwen11®
spionnen voelbaar te maken. Hier elj
daar jammer genoeg met uitsluiten"
literaire middelen, maar soms ook dj
regelrechte filmexpressies, hoewel
in de minderheid zijn. Laten we n1®
overdr;.,en en constateren dat
sein niet het doel bereikt heeft da1
hij zich duidelijk waarneembar1
heeft voorgesteld: namelijk een fildj
te maken die nu eens op de man a_
met de simpelste middelen een m®d'
selijk drama zou formuleren, wad1'
aan slechts twee mensen te pas k°T
men. Zij film doet een enkele ma»1
denken aan Marie Octobre van Ju.'
lien Duvivier. Hossein zou er go®"
aan gedaan hebben, ernstig studie1®
maken van de vakkundige manie®
van filmen, die zijn oudere colleg?
in dat werk heeft gedemonstreerd-
Rest nog een enkel woord te z®j£
gen over de film Tu est Pierre,
z\jt Petrus, van Philipe Agostino. D®
tekst is van Daniel Rops. Het is e®"
mooie tekst in fraaie volzinnen, maa1
de woorden zijn geen moment van
lucht, zodat de film niet meer is dad
een verhaal van Rops, begeleid doo®
een reeks gekleurde beelden uit h®
H. Land. Dat wil zeggen dat we beeld®0
zien uit het huidige Israël en een ver
haal horen dat zich meer dan tweedu1'
zend jaar geleden heeft afgespeeld. He1
eindigt met een apoteose van het Vat1'
caan waarbij we de Paus in de Sid
Pieter waarnemen temidden van d®
duizenden gelovigen.
Eerlijk gezegd: met film heeft dit al'
les niets te maken. Ook hier weer h®1
oude lied, praatjes met plaatjes. Zod'
de van de mooie tekst, zonde van o®
rest. De bedoeling is opvallend goep>
de mislukking des te groter. Met li
teratuur maakt men geen film. M®"
moet beginnen met er van af te zied-
Omwille van de schone letteren en oh1'
wille van de film.
Dbg-
Op voordracht van de hoogeerw. pa
ter provinciaal der Dominicanen ziln
benoemd: door mgr. P. A. Nierman-
bisschop van Groningen, tot assisted1
te Leeuwarden-H. Dominicus, pater E-
J. Marpnissen; door mgr. M. A. Jan
sen. bisschop van Rotterdam, tot as
sistent en moderator godsdienstleraar
aan de M.M.S. te Rotterdam-O.L.Vr-
Rozenkrans pater H. W. Willems.
Voorts heeft de hoogeerw. pater pro
vinciaal der Dominicanen benoemd
tot procurator der missiën: pater G. B-
Oonk, die assistent was te Leeuwarden!
voor de missie in CuraZau: de patei'S
R. H. M. Vismans en C. Smoorenburg.0
voor de missie in Puerto Rico: pate®
C. F. M. Rijneveen, voor de missie id
Zuid-Afrika: de paters H. P. F. Ped-
ninx en Th. L. M. Derkx.
Voorts zijn door hem aangewezen ord
hun studie te voltooien in River Fores1
(U.S.A.): de paters F. A. F. Struif
en Th. M. Veerkamp; om zjjn studie5
voort te zetten in de sociologie aan de
Kath. Economische Hogeschool te Til
burg: pater M. C. M. Kabel; om hud
studies voort te zetten in de theologi®
aan de r.k. universiteit te Nijmegen1
de paters C. J. M. Dupont en Th. M-
Schoof, om zijn studies voor te zetted
aan de Bjjbeischool te Jeruzalem: pa
ter J. J. C. Willemse.
Tenslotte heeft de provinciaal toesteid
ming gegeven aan pater dr. Luc Grol'
lenberg om in samenwerking met de
commissie voor zuiver wetenschappe
lijk onderzoek een studiereis van eed
jaar te maken in het H. Land.
Bij schrijven van kardinaal Cicogna-
ni, prefect van de congregatie derd
Riten, is aan pater J. H. Dirks o.P-
te Rome benoemd tot lid van de litur
gische commissie der Ritencongrega
We moeten maar op de koop toe ne
men dat al die wederwaardigheden
De staatssecretaris van O.K. en W->
mr. Y. Schoiten, heeft een aanvullend®
subsidieregeling getroffen voor de Ne
derlandse letterkundige tijdschriften.
Naast hpt subsidie, dat de uitgever5
kunnen ontvangen op basis van hud
jaarlijks in te dienen begroting, word*
een subsidie verleend, dat speciaal be
stemd is om de medewerkers aan d®
periodieken een extra honorarium te ge'
ven. Dit aanvullend subsidie komt nee®
op 2,. per standaardbladzijde van 40®
woorden, waarbij als voorwaarde is ge
steld, dat de uitgever zelf de medewer
kers minstens 4,- per pagina betaalt-
Het fatale schot in „La nuit des espions"
