Kerk
HET BEGIN IS ER
Vraag van velen:
wanneer ben IK aan de beurt?
Aanval van speedboatracers
gisteravond mislukt
H
Redt eerst"
1 de anderen
en
sacrament
Vrijere loonvorming
EINDSPRINT YAN DAM-TOT-DAM-RACE
van
RACE
V B
ZATERDAG 29 AUGUSTUS 1959
PAGINA 5
FLEUROP
wint voor U de
Dam-tot-Dam-race
-EISEN-
HO-
W£RS
door
MARGUERITE
BOURCET
TOT;
MAN
Militair in de V.S.
verongelukt
Liturgische weekkalender
Haar man met mes in
de rug gestoken
De oude theologen van de eerste
eeuwen drukten de wezenlijke
verhouding tussen de sacra
menten en de Kerk uit in deze woor
den: ,,De sacramenten maken de
Kerk"; sindsdien is deze formule
door allen aanvaard. Zoals Christus
Zijn Kerk heeft gesticht is zij niet
denkbaar zonder de sacramen
ten. Deze zijn immers de gewone nor
male middelen voor de genade-bede
ling. Alle sacramenten," zegt De
Lubac, „zijn essentieel sacramenten
"innen de Kerk. In haar alleen
ontplooien zij hun volle werking,
^ant in haar alleen, in de gemeen
schap van de Geest, deelt men op nor
male wijze in de gaven van de
Geest."
Daarom behoren wij ook ons hele
geestelijke leven, dat afhangt van de
oeinvloeding door de genade, te zien
'egen de onveranderlijke want godde
lijke achtergrond van ons lidmaat
schap van Christus Mystiek Li
chaam. En dit onderstreept dan weer
duidelijk het sociale karakter van het
christendom, van Gods heilsbestel.
Uit het doopsel blijkt dit helder en
klaar; daardoor immers worden wij
ingelijfd in Christus en door Hem in
de gemeenschap van de door de Va
der geroepenen als leden van Chris
tus Lichaam, de Kerk. Dezelfde so
ciale karaktertrek ligt ook in alle an
dere sacramenten. In zijn mooie
hoek: „Katholicisme" toont De Lu
hac dit aan met betrekking tot de
Biecht en vooral de H. Eucharistie.
Met recht kan men evenwel hetzelf
de zeggen van het H. Vormsel, dat
°ns allen wijdt tot strijders voor de
zaak van Christusvan het H. Pries
terschap, dat de geroepenen maakt
tot bemiddelaars tussen God en de
mensen, tot doorvoerkanalen van
Gods genade naar de gemeenschap
der gelovigen; van het sacrament
des huwelijks, waarop het gezin
steunt, dat de kern is van elke ge
ordende samenleving. Het H. Oliesel
kan, zo nodig, doodzonde vergeven
®n zodoende is bij dit sacrament,
evenals bij de Biecht „de band duide
lijk tussen de sacramentele vergiffe
nis en het wederopnemen in de ge
meenschap der Kerk van hem, die
zich door zijn zonde had afgeschei
den."
Om deze waarheid nog scherper in
het licht te stellen, herinnert De Lu-
hac eraan, dat de Biecht zowel een
disciplinaire instelling is als een wer-
tuig van innerlijke loutering.
Blijkt niet onweerlegbaar uit de
oude openbare boeteprakrijken, dat
de verzoening van de zondaar op de
eerste plaats een verzoening is met
de Kerk, terwijl deze op haar beurt
Werkzaam teken is van de verzoe-
hing met God?
Onder normale omstandigheden
is de gemeenschap met de
Kerk de condicio sine qua non
voor het heiligende contact met God.
Dit is altijd de Rooms-katholieke leer
geweest. Het enige heislinstituut, dat
de Kerk is, heeft nu eenmaal van
God de opdracht ontvangen Christus
verlossing tot aan het einde der tij
den voort te zetten. Christus zelf ech
ter is het, Die in en door Zijn Kerk,
het heil bewerkt van de leden van
Zijn Mystiek Lichaam. In geen sa-
o ra ment komt dit doel sterker tot
Uiting dan in de H. Eucharistie, die
zeer terecht het sacrament „van de
eenheid der Kerk" wordt genoemd.
Hierin ligt heel het verlossings- en
heislmysterie opgesloten, hierop zijn
alle andere sacramenten als op hun
bekroning gericht. Want de Eucha
ristie is het hoogtepunt van de een-
heid-in-de-liefde tussen Christus en
de mensheid.
Op de avond, waarop Hij dit aller
heiligste sacrament instelde, heeft
de Verlosser in Zijn hogepriesterlijke
gebed Zijn hemelse Vader vooral ge
smeekt om de volmaakte eenheid
van al Zijn volgelingen. Zó volledig
vvenste Hij die eenheid, dat Hij zé
Vergeleek met de eenheid tussen de
goddelijke personen zelf.
Maar dit niet alleen. Hij bidt óók
dat zij één mogen zijn zoals „Ik in
hem". Wanneer wij nu die woorden
Plaatsen naast deze andere: „Wie
Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt,
blijft in Mij en Ik in hem", dan moe
ien wij wel concluderen, dat Christus
zelf het H. Sacrament des Altaars als
het Sacrament der eenheid bij uit
stek beschouwt.
De eenmakende kracht van Jesus
Lichaam en Bloed kan onmogelijk
sterk genoeg beklemtoond worden,
m zijn reeds genoemde boek geeft
De Lubac een reeks citaten uit de
Werken der Kerkvaders, die stuk voor
stuk op niet mis te verstane wijze de
ze waarheid onder woorden brengen.
Zozeer voelden zij zich gegrepen
door de allesomvattende betekenis
dezer goddelijke eenheid, dat zij in
hun denken op de eerste plaats
stond. Paus Pius X noemde e
Eucharistie „de wortel en het begin
sel van de katholieke eenheid".
Wanneer wij nu verder bedenken,
dat de Eucharistie het offer is van de
hele Kerk, van heel het Mystieke Li
chaam van Christus, van priesters en
gelovigen samen, aanwezig of niet,
dan weten wij tevens, dat Christus
door elke nieuwe offerhandeling Zich
Weer opnieuw tegenwoordig stelt in
Zijn gehele Lichaam de Kerk. In
ons! In ons allen!
Deze waarheid brengt grote conse
quenties voor ons gedrag met zich
mee. Op alle terreinen van het le-
ven. Maar toch vooral in verband
met Christus' gebod, dat alle christe
nen één moeten zijn. Deze gedachte
jeeft nog veel te weinig onder ons.
Wij schieten heus ernstig tekort,
Wanneer wij niet iedere gelegenheid
aangrijpen ons zelf op de hoogte te
stellen van wat dat gebod van ons
Vraagt. De oecumenische beweging
b.v. mag niet als een uitsluitend pro
testantse aangelegenheid worden
gezien. Dat is zij zeer zeker niet!
Maar wel is het waar, dat onze re
formatorische mede-christenen op dit
gebied het meeste spectaculaire werk
verzetten. Dit moge dan al in eer
ste aanzet op hun eigen onderlinge
eenheid gericht zijn, maar daarmee
Js de uiteindelijke vervulling van
Christus gebod nog niet bereikt.
Daarover moeten wij maar eens
ernstig nadenken.
Oogarts Hötte uit Baarn brak hel Dam-van station-}]embrug naar de provinciale
tt-Dam-record met een race, aie zeer
zorgvuldig was voorbereid. Het hoogte
punt was zijn overtocht per kabelbaan
weg. Een gedaagde stunt, die hem echter
gen aanzienlijke tijdbesparing opleverde.
Advertentie
Voor Fleurop is geen afstand
te groot! Van de Dam in Am
sterdam tot de Dam in Zaan
dam van de Middelburgse
Dam tot de Boulderdam in de
Verenigde Staten - overal
staan F leur op-bloemisten
voor U gereed om Uw bloe-
mengroet over te brengen I
Hoe? Vraag de bloemist, die
onderstaand embleem voert,;
om inlichtingen!
Waar ook in Nederland, waar
ook in Europa, waar ook ter
wereld:
Voor Uw
bloemengroet
is geen
afstand. te
groot!,
otMfy
C/UKfii
Het is thans wel duidelijk: in de
van Dam-tot-Damrace gaan de speed-
baots een goeie gooi doen naar de
hoofdprijs. Weliswaar hebben de
Spoorwegen ook vrijdag weer een
knappe tijd gemaakt met hun privé-
trein, privéperron enz. enz. vrij
dagavond 7 uur werd een tijd geno
teerd van 8 minuten en 28 seconden,
toch altijd nog een minuut langer dan
de eerste tocht maar de N.S. doen
buiten mededinging mee, en dus gaat
het om de combinatie speedboat en
motorfiets. Duizenden en duizenden
Zaandammers hebben dan ook vrij
dagavond weer een spannend uurtje
beleefd. Maar ditmaal was er géén
wenende Grupstra bij zoals donder
dag, toen deze speedboatbouwer in
tranen uitbarstte omdat hij in het
zicht Van de finish getroffen werd
door een stuk drijfhout waardoor de
motor afsloeg. Ditmaal een rustige
en ietwat teleurgestelde, Grupstra
omdat de genoteerde tijd van 13 mi
nuten en 19 seconden hem tegenviel.
Favoriet is thans dr. Hötte, een oog
arts uit Baarn, die op het fenomenale
idee kwam de barrière bij de Hem-
brug te nemen met een privé-
kabelbaantje! Toch maakte de heer
Hötte ook gebruik van de trein, maar
hij liet keurig stoppen by de halte
Hembrug waar hem de kabelbaan
wachtte die hem leidde naar een
snelle motor.
De meest excentrieke deelnemer was de
24-jarige wielrenner Piet Zeegers uit
Haarlem, die het gehele parcours achter
waarts liep. Hij werd begeleid door zijn
verloofde, die minstens zoveel de aan
dacht trok
Vanuit Amsterdam hadden de suppor
ters van deze ondernemende medicus
rechtstreeks contact gezocht met de of
ficials in de bovenzaal van De Karse-
boom. Zij gaven de tijd op die de start
in Amsterdam aangaf en verzochten te
lefonisch om ja te roepen zodra in
Zaandam de startklok de kaart had ge
stempeld. De heer Sanders van de or
ganisatie die rechtstreeks op de klokken
keek riep na de enerverende aankomst
„ja", er klonk gejuich door de telefoon
en geroep, record verbetering: negen
minuten en acht seconden! Vijf minu
ten later liet de wedstrijdleiding in
Zaandam afroepen: officiële tijd negen
minuten en 21 secondenNiettemin
heeft dr. Hötte de beste prestatie gele
verd van de dag.
De tijden die gemaakt werden in de
ochtenduren, 9 uur 39 en 9.40 uur zou
den 's avonds „om hals" gebracht wor
den, verzekerden ons de speedboatra
cers. Er zijn inschrijvers die een hele
staf aan het werk hebben om deze
kwetsbare boten in orde te maken. Dat
zij kwetsbaar zijn hebben alle deelne
mers ondervonden, niet het minst
Grupstra die ze zeif bouwt en die een
tijd voor het „grijpen" had van 7 en
een halve minuut, doch toen de beken
de pech kreeg.
Ook vrijdagavond was John ter Haak
weer favoriet, zijn helpers, vijf in het
wit gestoken mannen in overal, waren
24 uur in de weer geweest om alles
weer in orde te krijgen, om kwart voor
zes iagen drie mannen voorover op de
loswal van het Bodecentrum om het
ranke voertuig startklaar te houden.
Het nadeel was dat van speedboats de
motor niet draaiende kan worden ge
houden. Slaat de motor aan, dan vliegt
het ding meteen weg. Toen de toren
klok zes sloeg klonk daverend motor
geronk, John ter Haak kwam aanzet
ten, zijn helpers lieten de boot los, om
tijd te winnen had men de boot niet
vastgelegd, en toen, o ramp, kon de ze
nuwachtige racer de motor niet op
gang krijgen. Verbeten helpers telden
de niet meer in te halen seconden die
verloren gingen en na de zevende ruk
aan het touw schoot de boot zo hard
weg dat John weer achterover tuimel
de en het voertuig naar het midden van
de Zaan schoot. De bestuurder die al
een ongelukkige duik had gemaakt en
veel te hard op de bodem van de boot,
weliswaar afgedekt met schuimrubber,
terecht was gekomen, hervond echter
snel zijn evenwicht en scheerde over het
water weg, maar de tijden zouden 11.18
en 11.49 worden.
Sensatie leverde de aankomst van
speeboatracer Scheen die met zijn boot
bijna rechtstandig op de finish afste
vende en bijna omsloeg.' Een golf van
schrik ging door de duizenden heen
maar alles kwam weer op het water
oppervlak terecht; de knappe tijd van
10 minuten en 1 seconde werd voor
Scheen genoteerd. Inmiddels speelde
zich by Czaar Peter leuke taferelen af.
De NS kwamen een ,,monster"-mol
aanbieden aan het comité om de Coen-
tunnel te graven, Kaninefaten werden
begroet door de directeur van Bruyn-
zeel, brandweerlieden in oud costuum
verhoogden de feestvreugde, kortom alles
wat in de touristenklasse meedeed (tot
invalidewagentjes toe) was erg attrac
tief. De organisatie in Zaandam klopte
nog beter dan de vorige dag en de be
langstelling bleef groot.
Volgens de Amsterdamse politie wordt
echter vandaag de recorddrukte in
Amsterdam verwacht terwijl in Zaan
dam de gehele binnenstad zal worden
afgezet. De Nederlandse Radio Unie
zal van half zes tot 7 uur over de radio
alle uitslagen verzorgen die in de snel
heidsklasse gemaakt zullen worden. Een
nummer waarnaar duizenden met be- j
langstelling uitzien is het nummer van
Kees Buurman die om 20 minuten over
1 6 per helicopter en speedboat een zeer
korte route heeft gekozen. Oorspronke
lijk zou Buurman vanuit zijn boot een
neerhangende takel van de helicopter
grijpen om dan later overgezet te wor
den in een andere speedboat. Doch de
Rijksluchtvaartdient heeft in verband
met de ietwat straffe wind, dit experi
ment niet toegestaan. Thans rust de he
licopter op een dekschuit en insiders me
nen dat dit een zeer gunstige bykomstig-
heid is, omdat nu onnodige vertra
ging wordt voorkomen. De kampioen
lange afstandloper Piet Bleeker zal van
avond om half zeven in Zaandam by
een miniatuur marathontoren een klein
„olympisch vuur aansteken. Tot be
sluit krijgt Zaandam een magnifiek
vuurwerk toe.
Het wedstrijdcomité heeft medege
deeld, dat de Prysuitreiking over drie
weken in het gemeentehuis van Zaan
dam zal geschieden. Pas maandag a.s.
zullen de uitslagen in de snelheidsklas
se definitief worden vastgesteld waar-
mt geconcludeerd kan worden dat alle
t'lden van thans officieus zijn en dus
voor correctie vatbaar.
(Van een medewerker)
Te beweren, dat het kabinet De
Quay geslaagd is voor het examen
christeiyk-sociaal beleid, nu een
eerste belangrijke stap op de weg van
de vrijere loonvorming is gezet, zou
nogal voorbarig zijn. Tenslotte duurt
dit „examen" nog wel even en eerst
aan het eind van de rit dienen we ons
af te vragen, of het diploma al of niet
terecht kan worden uitgereikt.
Van een andere kant: zou het natuur
lijk onbillijk zijn, om, zoals de socialis
ten vanaf de eerste dag van het optre
den van dit ministerie hebben gedaan,
nu reeds te spreken van een gezakt-zijn.
Integendeel, er is alle reden om met
een zekere voldaanheid te constateren,
dat de regering bij haar sociaal-econo
misch beleid vooreerst aan welvaarts
stijging ook voor de werknemers durft
te denken, maar dit paart aan een
noodzakeiyke bestuurlijke voorzichtig
heid.
Het was wonderlijk de afgelopen week
het P.v.d.A.-partyblad, Het Vrqe Volk.
te zien kronkelen. Het ware natuurlijk
te dol om los te lopen, om te veronder
stellen. dat Het Vrije Volk de metaal
bewerkers geen loonsverhoging zou
hebben gegund. Maar toch kreeg men
de indruk, dat men eigeniyk om po
litieke reden hoopte, dat de regering ui
termate krenterig zou gaan doen. Dan
zou er een reden te meer zijn geweest
om te zeggen: zie hoe conserfatief, hoe
liberaal dit gezelschap ministers is, zie
je wel, het loopt mis als wij socialisten
er niet bij zijn.
En nu de regering beslist heeft, nu er
voldaanheid is by de metaalarbeiders,
nu kan er eigeniyk nog geen goed woord
af voor deze beslissing. Nu ziet men al
leen nog maar het pantser van de re
geringsbemoeiing, waarin de „vrijere"
loonvorming zou zijn opgesloten.
Het is alsof men niet weet, dat van
de zqde van de confessionele vakbewe
ging èn van de zijde van de rechtse po
litieke partjjen nooit is gevraagd om
vrije loonvorming. Noch de bekende
motie Romme, noch het looncongres
1954 van de K.A.B., noch de daarna ge
voerde onderhandelingen hebben ooit
gesteld, dat zij een toestand wensten,
waarin ieder maar zou proberen te
plukken wat mogelijk was. Het bo
venbedoelde looncongres wijdde zelfs
een zeer groot gedeelte aan het behoud
Een Utrechtse delegatie liet zich in een
brandweerauto, hangend aan een bok,
over het IJ slepen. De bedoeling was on
duidelijk, maar leuk was het in ieder
geval.
r»
van een zover als nodig zijnde coördina
tie.
Daaronder wordt dus verstaan het
instandhouden van een behoorlijk
evenwicht in de loonvorming tussen
de verschillende bedrijfstakken. Na
tuurlek zal er by de vryere loonvor
ming verschil ontstaan in de beloning.
De bedrijfstakken met een geringere
produktiviteit en rendabiliteit zullen
minder snel hogere lonen kunnen uit
keren dan ondernemingen, waar deze
factoren wel gunstig liggen. Maar ia-
ten we ons niet vergissen. Onder de
straf geleide loonpolitiek bestond dit
verschijnsel in zeer belangrijke mate
eveneens. Ook nu zijn er nog loonver-
schillen aanwijsbaar tot 65 en 80 cent
per uur toe. Alleen het kernpunt, van
waaruil deze verschillen groeiden,
lag anders dan bij de vrijere loonvor
ming het -geval zal zqn. De vraag, of
een bepaaid bedrijf of onderneming
een sleutelpositie bezette, of het een
bedrijf was met veel werknemers of
met weinig, was van veel meer in
vloed dan produktiviteit en rendabili
teit.
Nu is het voornaamste doel van de
vrijere loonvorming niet alleen de ver
antwoordelijkheid neer te leggen daar,
waar ze behoort, n.l. bij de verantwoor
delijken van het bedrijfsleven, werkge
vers- en werknemersvertegenwoordi
gers, maar vooral dat bedrijfsleven
een prikkel mee te geven: zorg voor
een zo sterk mogelijk opgevoerde pro
duktiviteit, zorg voor efficiënte produk-
tiemethoden, zorg voor een goed afzet
gebied, zorg voor een goed commerci
eel beleid en op die manier krqgt men
de kans tot de bedrijven te gaan beho
ren, die ook aan hun medewerkers in
de uitvoerende orde een behoorlijke ma
te van materiële welstand kunnen ge
ven.
'IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
üiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ii
Frankryk Drie olifanten van het
Italiaanse circus Togni zijn gisteren
hit Italië Frankrijk binnengekomen na
jje Alpen te zijn overgetrokken door de
Glapier-pas en de pas van de kleine
Mont Cenis.
En toch trok de jongste van de vijf zich van tijd
tot tijd terug. Nu en dan verscheen er by alle
jeugdige opgewektheid die haar met de anderen
verbond, een ernstige trek op haar gezicht, een
dromerige, weemoedige uitdrukking. Diep in haar
hart verborg Sofie Charlotte de neiging tot stille
overpeinzing en een gevoel van eenzaamheid. Als
het verlangen naar stilte haar aangreep, vluchtte zij
naar een uithoek van het park, waar de oever
zacht glooiend afdaalde naar het meer. Languit
vlijde zij zich neer op het gras. Urenlang kon zij
daar blijven liggen. Een eindje verder had Black, de
trouwe grote hond, de enige vriend die bij deze
afzondering werd toegelaten, de wacht betrokken.
Geleidelijk versmolt het blauw van de zomer in
het goud van de herfst. De bossen van „Possenho-
fen" sierden zich met guirlandes van ijs en bloeien
de rijp. Het park werd omgetoverd tot een fantas
tisch woud van kerstbomen. Dan kwam de sneeuw...
Capuchons, pelsmutsen, sneeuwballen, sleden,
schaatsen
Zodra de schemering was ingevallen, kwamen in
het oude slot met zijn ouderwetse meubels de rijk
geborduurde boezelaars voor de dag. In de keuken
ploeterden de fijngevormde meisjeshanden in het
deeg en hun onstuimige aanval zal wel eens wat
verwarring gebracht hebben in de gang van zaken.
Vijf meisjes en bqna altijd was er geldgebrek!
Zelf moesten zij hun maaltijden klaar maken, zij
knipten en naaiden hun eigen bescheiden garderobe.
Samen vermaakten zp zich tijdens de lange winter
avonden. In de aartsvaderlijke salon, onder de
porseleinen lampebollen, konden zij niet stilzitten.
Terwijl in druk beweeg de speelse vlechten over hun
schouders bengelden, werd het schertsend gesprek
afgewisseld met een vers of een liedje.
Op „Possenhofen" werden namelijk met ijver de
schone kunsten beoefend. Niet voor niets stamden
zjj af van Wittelsbach, een kunstzinnig en muzikaal
geslacht, dat met hart en ziel de schoonheid was
toegedaan. Ze lazen elkaar voor, schreven verzen,
declameerden gedichten in vier of vijf talen en
vdrzonnen komedies. Sofie Charlotte waagde zich
aan aquarellen. Sissi karikaturiseerde de hele
wereld, te beginnen bij haarzelf. Onder hun beweeg-
ïyke vingers kwam er nieuw leven in het vergeelde
ivoor van de antieke piano, zij speelden en zongen.
Hoewel hun optreden npg kinderlijk onhandig was,
verried het toch onmiskenbaar een overvloedige
artistieke aanleg en een intense ontvankelijkheid.
Ze zpn by deze meisjes spruiten van een stam
met broze zenuwen - de voorboden^van een angst
wekkende, bijna ziekelijke overgevoeligheid. Dreigen
der nog dan de schaduwen van hun tragisch uiteriyk
lot waart rond hen dit spook, dat hen levenslang
zou belagen: het erfdeel van Wittelsbach, de dubbe
le nalatenschap van vader en moeder, die allemaal
uitzonderlijke wezens, kunstenaars, helden, heiligen
of zwakzinnigen voortbracht
Hoe verder men zich in deze blijde kinderjaren
verdiept, hoe sterker dit gevoel van angst zich op
dringt. Spelenderwijs studeren, opgaan in de natuur,
zwemmen, roeien, musiceren, paardrijden, droinen
onder de sterrenhemel: een program dat de traagste
geest in beweging zou brengen. Maar was het wel
verstandig aan de toch al overspannen verbeelding
van deze bengels zo tegemoet te komen? Zou een
beetje wiskunde bijvoorbeeld hier niet beter op zijn
plaats geweest zijn? Was het wel opportuun hun voor
liefde voor het grillige, voor het vrije leven in de
volle natuur aan te wakkeren» wanneer de schoon
heid' en de charme waarvan zij de belofte in zich
droegen, hen voorbestemden om opgesloten te wor
den in paleizen, om zich na een briljant huwelijk
te wijden aan de dienst van het hofleven en de
etiQUette
Het valt niet te ontkennen, dat Max Jozef zijn
dochters tot originele persoonlijkheden heeft weten
te maken, tot uitzonderlijke vrouwen, die echter on
berekend zouden blijken voor hun rol of er zich
slechts ten koste van volslagen uitputting bij zou
den aanpassen.
Een gezonde godsdienstige opvoeding had die heet
hoofden misschien nog een beetje kunnen temperen.
Maar onder de gegeven omstandigheden betekende
de godsdienst, die bijna uitsluitend op gevóel en ver
beelding berustte, op de eerste plaats een element
van vervoering. In de dogmatiek was men op „Pos
senhofen" niet zo goed thuis, maar met hoeveel vuur
onderging dit gezin de innigheid van de gotiek, van de
kerstliedjes, van de vredige kerkhoven op Allerzielen.
Voor die dag hadden de kinderen een eigen intieme
liturgie uitgedacht, die ons ontroert door de naïeve
goedhartigheid en de behoefte aan overgave welke
eruit spreken. Omdat zij zelf geen enkele dode te be
treuren hadden, trokken zy zich het lot aan van de
naamloze doden die onder de Calvarieberg in het
park begraven lagen, slachtoffers van een legenda
rische ramp, waarvan zelfs de datum in vergetel
heid was geraakt. Iedere 2e november versierden
de meisjes trouw het vermomde kruis en brachten de
zielen, die zelfs in de herinnering van de mensen
afgestorven waren, de aalmoes van hun bloemen en
hun gebeden.
Zelden, heel zelden ging de buitenwereld voor
deze meisjes open.
In het begin van de winter reisde de familie voor
enkele weken naar Miinchen. Over Beieren regeerde
in die tijd Ludovicia's neef, een zoon van Lodewijk I:
de goedige Maximiliaan II. Evenals alle Wittelsbachs
voelde hij zich op de eerste plaats een bouwmeester.
In tegenstelling tot zijn vader had hij echter geen
belangstelling voor de Griekse kunst, maar wijdde
hij zich uitsluitend aan de Middeleeuwse architectuur.
Van tjjd tot tijd ook hield hy zich onledig met het
schrijven van lofwaardige morele verhandelingen in
de geest van Marcus Aurelius. Overigens paste hij
volkomen in het beeld van het gemoedelijke en senti
mentele München, dat wij niet meer kennen. Het
München uit de tijd dat er nog geen sprake was
van de Pruisische overmacht en de kanonnen van
Krupp. Het romantische München met zijn gotische
kerken en zijn trapgeveltjes. De poort van het
paleis waar Maximiliaan resideerde, werd bewaakt
door twee leeuwen van rode steen, reusachtige die
ren, op drie keer de natuurlijke grootte uitgevoerd,
die de ontvankelijke Sofie Charlotte met een bange
bewondering vervulden. Deze angstaanjagende
beelden zouden een van haar levendigste jeugdher
inneringen blijven.
(Wordt vervolgd
et is niet onbegrypelijk, dat we
thans reeds van verschillende
mensen de vraag ontvangen:
wanneer zouden wij nu aan de beurt
zijn? En daarbij is de twijfelrimpel in
het voorhoofd het diepst aanwezig bij
werknemers in die bedreven, onderne
mingen en functies, waar maar zeer be
trekkelijk kan worden gesproken, aan
de hand van winstcijfers, over produk
tiviteit en rendabiliteit. En vervolgens
zijn het de mensen, werkzaam in bedrij
ven en ondernemingen, waar inderdaad
een hoger ioon zonder prijsverhogende
contraprestatie tot de ondergang van
het bedryf zou voeren: de echte mini-
mum-iyders onder de bedrijven, welker
werknemers de minimum-lijders onder
de werknemers zijn.
Voor wat die eerste groep betreft
denken we aan de mensen uit de onder
wijswereld, vrijwel de gehele diensten
sector. de kappers, de ziekenverzorging,
kortom de meest arbeidsintensieve sec
toren. waar de mens niet door machi
nes kan worden vervangen. Het gaat
hier om een steeds toenemènde groep
mensen, waarbij we vooral de ambtena
ren niet mogen vergeten. En het is juist
in deze kringen, dat de vraag „wanneer
zal ik nu aan de beurt zijn?" het sterkst
leeft. Het spijt ons, dat we hier geen
lijstje kunnen afdrukken van de volgen
de. waarin de verschillende groepen
werknemers en vooral dus de twee hier
besprokenen aan de beurt zullen zijn.
Er is niemand in Nederland, die dat
precies kan aangeven.
Eén ding staat vast, dat, zodra er ge
sproken kan worden van een vrij alge
mene doorwerking van het principe der
vrijere loonvorming met als resultaat
hoger welvaart, die lijn hoe dan ook zal
worden doorgetrokken ten behoeve van
de mensen, werkzaam in bedrijven,
waar men met die gedachten van winst
en produktiviteitstijging niet kan wer
ken. Dit zijn positieve toezeggingen van
de regering bij het bekende juii-debat.
Men verkreeg de medewerking van de
„regeringspartijen" niet dan na deze
positieve toezegging. Hier is het dus
een kwestie van vertrouwend maar
toch ook critisch waakzaam afwachten.
Voor de mensen, in niet rendabele
bedrijven werkzaam, heeft het er altijd
beroerd uitgezien. Ook onder de straf-
geleide loonvorming was er voor hen
als regel bij het College van Rijksbe
middelaars weinig te halen. We zouden
dit met ergerlijke staaltjes van gemil-
limeter kunnen illustreren, maar deden
het reeds zo vaak, dat we het maar by
deze bewering laten. Voor hen is er nu
tenminste één lichtpunt gekomen, n.l.
het onderzoek naar de mogeiykheid van
een minimum-loonwet, waardoor de ga
rantie kan worden verkregen, dat voor
hen tenminste een eind aan een pauper-
bestaan in het uitzicht komt. In zuike
gevallen zal aan enige prijsstijging niet
zijn te ontkomen.
Maar, laten we nu eens een voorbeeld
nemen (nadrukkelijk als voorbeeld be
doeld en niet als bewijs). Wanneer in de
witwasseryen het loon laag moet blij
ven, omdat de opbrengst van de onder
neming geen hoger loon toestaat, is het
dan niet billijk, dat wij om een schoon
overhemd te kunnen dragen iets meer
betalen en het aan de mensen, in dat
bedrijf werkzaam, daardoor mogelijk
maken een redeiyk bestaan te hebben?
Tenslotte moeten we denken aan de
consequentie van de v r ij e r e en
niet de vrije loonpolitiek. Dat bete
kent, dat de spelregels zullen moeten
biyven, waaraan moet worden voldaan.
De acht spelregel komen, kort gezegd,
hierop neer: 1. Loonsverhogingen kun
nen ingaan op de datum, dat een C.A.O.
afloopt, of uiterlijk 31 maart 1960. 2. Re
kening moet worden gehouden met een
voorzichtige vermindering van de ge
meenteklassen verschillen winstdelings-
gepremiëerde spaar-, pensioen- en an
dere regelingen. 3. In het algemeen
mogen loonstijgingen niet tot, prijsstij
gingen voeren. 4. Aangedrongen wordt
op meerjarige contracten. 5. De maat
regelen mogen niet in het nadeel zijn
voor een juiste situatie op de arbeids
markt. 6. Handhaving van een juiste co
ördinatie (zie boven) moet blijvend wor
den nagestreefd. 7. De werkgelegen
heidssituatie zal mede punt van beoor
deling vormen. 8. Indien onder de an
dere arbeidsvoorwaarden ook arbeids
tijdverkorting wordt verstaan, zal deze
arbeidstijdverkorting slechts geleide
lijk mogen worden ingevoerd.
begrype uit bovenstaande zeer
verkorte en dus onvolledige opsomming,
dat met in het algemeen is uit te ma-
wanneer iemand aan loonsverho-
ken,
ging toe is, maar wel, dat we meer dan
ooit dringend behoefte hebben aan een
goed contact met de vakorganisatie,
omdat die zulk een belangrijke stem in
het kapittel heeft.
Een militair van de Koninklijke Ne
derlandse Luchtmacht, de negentienja
rige L. B. M. Neefjes, die gestationeerd
was te Moose Jaw in Amerika is daar
aan de gevolgen van een autó-ongeluk
overleden. Hü kwam donderdagavond
op een weg bij de grens van de staten
Idaho en Montana met zijn auto in bot
sing met een boerenwagen en werd
toen ernstig aan het hoofd gewond door
een balk. Later op de avond overleed
hij in een ziekenhuis. tU.P.I.) -
^ROEWJVf
ZONDAG 30 aug 15e zondag na Pink
steren: eigen mis: 2 geb, H. Rosa; credo;
pref. van de H. Drieëenheid; groen. MAAN
DAG: H. Raymundus, belijder; mis Os justi;
wit. DINSDAG: mis van zondag; 2 geb
H. Egidius: 3 geb. H.H. Twaalf Broers:
groen. WOENSDAG: H. Stephanus, belijder-
eigen mis: wit. DONDERDAG: H. Pius x'
paus-belijder; eigen mis: wit. VRIJDAG:
Mis van zondag; groen. Roermond: Kerk
wijding van Kathedraal; mis Terribilis;
credo: wit. Ofwel (behalve in Roermond),
vanwege eerste vrijdag v. d. maand, vo-
tiefmis ter ere van het H. Hart van Jesus.
ZATERDAG; Mis van O. L. Vr. op zater
dag; 2 geb. H. Laurentius; pref. v. O L
Vr.: wit. ZONDAG 6 sept., 16e zondag na
Pinksteren: eigen mis; credo; pref. van
de H. Drieëenheid; groen.
Tijdens een echtelijke twist is een 49-
jarige inwoner van Venlo vrijdagmiddag
door zijn vrouw aangevallen en met een
mes in zijn rug gestoken. De man
moest in het ziekenhuis worden opge
nomen. De vrouw is in verzekerde be
waring gesteld.
