Hersenspoeling richt in
Oost-Europa weinig uit
Moskou vreest minder de A-bommen
der VS. dan de wraak van zijn
bondgenoten
c
O
1675
Peek&Cloppenburg
Annexatie of geen annexatie?
1945: GROOTSE PLANNEN
1949: KLEINE CORRECTIES
1959: TERUGGAVE
Dekking van
ziekterisico 's
DE ROL DER SATELLIETEN II
Mont-Blanctunnel vordert
Terlenka
pantalons
Ernstig ongeval
bij Rijsberg en
elke woensdag
jongens -
mark!
Bent U voor
annexatie van
Duitsch gebied?
Edmund Gwenn
overleden
Bouw Scheveningse
pier begint
volgende week
Auto en motor uit
de bocht
Goed resultaat van
kurende studenten
Herziening wet op
de lijkbezorging
Drie doden
Bromfietser
omgekomen
V B
DINSDAG 8 SEPTEMBER 1959
PAGINA 5
55
door
MARGUERITE HICGINS
9
petroleum
DE HAARDOLIE
zuinig - geen roet - meer warmte
Burgemeester als eerste
zandgraver in actie
I tlsch L>utischeti 0CGtid:
De door het Centrum voor Staat
kundige Vorming ingestelde Commis
sie-Pensioen heeft zich op zeer ver
dienstelijke wijze gekweten van haar
iaak, een stelsel van ziektekosten
voorziening te ontwerpen, dat iedere
Jlederlander van de nodige medische
oulp kan verzekeren. Het thans func
tionerende systeem moge de gezond
heidszorg reeds op een hoog niveau
oebben gebracht, men kan niet zeg
den, dat het een zodanige graad van
Perfectie heeft bereikt, dat er op dit
Sebied geen noden meer zijn te
•onigen.
Het huidige stelsel ontmoet als
hoofdbezwaar, dat het zowel een
yerplichte als een vrijwillige ver-
2ekering var, het ziekterisico kent,
afhankelijk van de vraag of gegadig
den al dan niet in een bepaalde loon
dienstverhouding staan. Bij gelijke
Uikomsten moeten voor gelijke voor-
leningen geheel verschillende be
dragen worden betaald. Onrechtvaar
dig is ook, dat de ziekenfondsen voor
de groep van de vrijwillig verzeker
den andere regels kunnen stellen dan
yoor de verplicht verzekerden gelden.
Van kardinaal belang achten wij,
of nu reeds mag worden aangeno
men, dat het Nederlandse volk in al
*ijn geledingen zo is doordrongen van
de verzekeringsgedachte, dat ver
plichte aansluiting in geen enkel op
dicht (meer) nodig is. De Commissie-
Ponsioen beantwoordt deze vraag be-
vestigend. Wij aarzelen, haar daarin
fe volgen. De laatste jaren zijn van
staatswege zoveel verplichte collec
tieve „verzekeringen" (Algemene
Ouderdomswet, Weduwen- en We
zen voorziening enzovoorts) opgelegd,
dat het gevoel van individuele ver
antwoordelijkheid terdege is onder
lijnd. Het lijkt ons dan ook wat al
te optimistisch geoordeeld, wanneer
tvordt verwacht, dat de meer dan
Zes miljoen landgenoten, die thans
onder de verplichte verzekering val
len, in hun totaliteit zouden over
schakelen op een vrijwillige ziekte
kostenverzekering, indien dit geheel
aan hun initiatief werd overgelaten.
Om van de invorderingsmoeilijkheden
hog maar niet te spreken.
"Dat het onderscheid tussen werk
nemers en zelfstandigen dient te ver-
yallen, wordt thans vrij algemeen
ingezien, evenals de wenselijkheid de
Verzekeringsinstituten een zo groot
hiogelijke mate van zelfstandigheid
cn vrijheid te laten. De loongrens zal
Plaats moeten maken voor een wel-
standsgrei 3, waarbij met de totali
teit van het inkomen in plaats van
alleen het loonbedrag rekening
Wordt gehouden. Ook degenen met
een draagkracht boven de welstands-
grens kunnen sommige moeilijk on-
opzegbaar te verzekeren risico's niet
individueel dragen, zodat daarvoor
eveneens een regeling dient te wor
den getroffen. In het'belang van de
Volksgezondheid zal dit niet zonder
overheidstoezicht kunnen geschieden.
Wij herinneren in dit verband aan
een reeds in 1956 door een speciale
commissie tan de voorzitter van de
Ziekenfondsraad uitgebracht rapport,
dat evenwel tot dusver een dode let
ter bleef.
De Commissie-Ponsioen trok hoofd
lijnen voor een stelsel, dat qua opzet
en methode geheel afwijkt van het
huidige en geheel op vrijwilligheid
zou zijn gebaseerd. Ieder ingezetene
zou daarbij de vrijheid krijgen, zich
naar keuze of bij een ziekenfonds of
bij een particuliere verzekeringsmaat
schappij te verzekeren. Beide soorten
instellingen zouden bij de wet onder
toezicht van een rijksverzekerings
kamer worden gesteld. De Zieken
fondsraad zou als premie een uni
form percentage van het belastbaar
inkomen vaststellen. (Voor ongehuw-
den wordt een halve premie voor
zien
Aantrekkelijk in het ontworpen
stelsel is vooral, dat de loon- of in
komensgrens daarbij geheel zou ko
men te vervallen. De procentuele
premie zou automatisch de toevloed
van hogere inkomenstrekkers afrem
men. Suggestief is in dit verband de
opmerking van de Commissie-Pon
sioen, dat „de klachten over het
ziekenfondsstelsel van dien aard zijn,
dat het onwaarschijnlijk lijkt, dat de
gehele bevolking voor het zieken
fondsstelsel zou kiezen". Wanneer er
vrijheid van keuze was wel te ver
staan.
De Commissie-Ponsioen heeft zich
bewust getoond van de aan het door
voeren van een geheel nieuw stelsel
verbonden moeilijkheden. Als „next
best" gaf zü ook suggesties voor ver
betering van het bestaande systeem,
waarvan de meeste vrij algemeen in
stemming zullen vinden. Zo o.m. ver
laging van de loongrens voor onge-
huwden tot bijvoorbeeld f 4.500, voor
gehuwden tot ƒ6.000. te verhogen
met ƒ500 voor ieder kind.
Bij de vrijwillige verzekering moet
de toetreding mogelijk worden ge
maakt voor ieder, die aantoont dat
zijn inkomen beneden deze bedragen
ligt. De vrijwillig verzekerde moet er
op kunnen rekenen, dat hij niet als
lid kan geroyeerd worden, zolang hy
zelf zijn verplichtingen nakomt.
Minder geslaagd achten wij de
suggestie, die beoogt het financiële
beheer van de vrijwillige sector ook
materieel aan het toezicht van de
Ziekenfondsraad te doen onttrekken.
Dat dit toezicht in onduldbare be
moeizucht zou zijn ontaard, wordt in
het rapport noch gesteld, noch be
wezen.
De Commissie-Ponsioen oogst ech
ter wederom onze volle instemming
daar waar zij betoogt, dat de ziekte
kostenverzekeringen (andere dan de
erkende ziekenfondsen) aan bepaal
de normen dienen te worden gebon
den voor wat betreft toelating, waar
borging van rechten en royement.
De toestanden, die op dit gebied
heersen, gedogen niet, dat een wette
lijke regeling nog langer uitblijft.
De acteur Edmund Gwenn Is zondag
op 81-jarige leeftijd overleden. In 1946
won Gwenn, die van Britse afkomst
was, een Oscar voor de beste vertol
king van een bijrol: Santé Claus in
de film „The Miracle on 34th Street".
Gwenn begon zijn carrière 64 jaar ge
leden en stond sindsdien ofwel op de
plettken ofwel voor film. en tv-camera s
Warschau Een Scandinavische diplomaat, die getuige was van de
uitbarsting van pro-Amerikaanse gevoelens tijdens het bezoek aan
Polen van de vice-president der Verenigde Staten, Richard M. Nixon, kwam
tot deze opmerking: „Deze demonstratie was voor mij het bewijs van iets,
wat ik al lang heb gedacht. En dat is dit. Als er op de dag van morgen
een oorlog zou uitbreken tussen de Sovjet-Unie en Amerika, dan zou er
voor dr Russen niets anders opzitten dan heel Polen te laten bezetten
door het Rode Leger. Ondanks zijn communistische leiders houdt het Pool
se volk er gevoelens op na. die dit land voor de Sovjet-Unie tot een last
inplaats van tot een steun zouden maken in een Russisch-Amerikaans
conflict". En naar het oordeel van een indrukwekkend aantal neutrale
waarnemers in dit deel van de wereld gaat dit niet alleen op voor Polen,
maar ook, zij het in geringere mate, voor een groot deel van de andere
landen in Oost-Europa, die onder communistische heerschappij staan. De
krachtige, bijna ontstellende stroom van pro-westelijke gevoelens, waar
mee Nixon in Warschau is begroet, was weinig meer dan het uitroep
teken achter gevolgtrekkingen, die al enige tijd geleden zijn gemaakt. De
Hongaarse opstand, de uitbarstingen in OosDDuitsland en Polen zelf heb
ben natuurlijk tot de vorming van deze opinie bijgedragen. En verder is het
IJzeren Gordijn, dat Oost-Europa eens volledig afsloot van het westen,
hier en daar wat opgehaald, zodat er een weinig licht naar binnen valt,
enkele toeristen toegang krijgen en de uitwisseling van een aantal vrij
moedige gedachten mogelijk wordt. Daarom kan men thans zien, wat een
jaar of tien geleden nog moeilijk te onderscheiden viel, namelijk hoe ver
wonderlijk weinig al die jaren van communistische hersenspoeling hebben
uitgericht in deze gebieden, die na de tweede wereldoorlog aan het Sovjet
imperium zijn toegevoegd.
Dit wil niet zeggen en dat is een
zeer belangrijK punt dat een com
munistische leider in Polen zoals Wla-
dislaw Gomulka ook maar in de min
ste mate onoprecht is, wanneer hij
Moskou belooft, dat hij zijn land een
loyaal bondgenoot zal laten zijn in het
Russische militaire pact. De belofte
van Gomulk;. is oprecht gemeend en
zij zal wellicht ook werkelijkheid wor
den in een periode van koude oorlog
of zelfs wanneer de internationale
In oktober 1956 heeft Khroesjtsjev
Sovjet-tanks laten oprukken in de
richting van Warschau om op die
manier te Lachten gedaan te krijgen,
dat de wil var Moskou werd doorgezet
en dat maarschalk Rokossovski zijn
heerschappij over Polen kon continue
ren. Maar in dit geval bleek de wil
van Gomulka zelfs nog sterker te zijn
dan die van Khroesjtsjev. Dat het alle
maal blui was van de Russen bleek,
toen de Polen hun de keuze lieten tus
sen het terugtrekken van hun tanks en
een oorlog mcl het Poolse volk.
Sindsdien is he Rc j Leger in Polen
een toonbeeld var onopvallendheid ge
weest. Het valt een vreemdeling en
zelfs de 'olei nist gemakkelijk zich te
herinneren, dat de Russen nog altijd in
aanzienlijke aantallen gestationeerd
zijn op strategische punten. Want de
soldaten van het Rode Leger bemoeien
zich alleen mei elkaar.
fn Warschau bijvoorbeeld ziet men
op straat geen enkele officier of min
dere van het Rode Leger. Het Rode
Leger is hie. ritsluitend vertegenwoor
digd d r d" officieren, die zijn ver
bonden aan de Sovjet-ambassade.
De tnd. waarin Moskou voor alles
en nog wat in Polen de toon aangaf,
van landbouw tot bouwkunst toe, is
ook voorbij.
De meest in het oog lopende herin
nering aan dit ongelukkige tijdperk, dat
zijn .ïoogtepunt bereikte tijdens de
laatste lagen va.. Josef Stalin, is het
wolkenkrabber-achtige „Cultuurpaleis"
te Warschau. Het is een prullerig ge
drocht, dat lijkt op vele gebouwen die
ten tijde van Stalin in de Sovjet-hoofd
stad zjjn verrezen. Maar zelfs het
door de Russen gebouwde „Cultuurpa
leis" is op het ogenblik eerder een
mikpunt van grapjes dan een voorwerp
van afschuw.
Zo doet er in Warschau een anti-Rus
sisch mopje de ronde, waarin een Pool
tegen een bezoeker zegt: „Wist u, dat
de beste plaats om de stad te bekijken
het „Cultuurpaleis" is?!'
„Hoezo". zegt de bezoeker, „omdat
het Cultuurpaleis zo hoog is? „Neen",
zegt de Pool, „omdat het de enige plek
in Warschau is, vanwaar je het Cultuur
paleis niet kunt zien".
Copyright N.-Y.-H.-Tribune)
spanningen op een gegeven ogenblik
het kookpunt van een grote crisis na
deren.
Maar :oals een andere neutrale
waarnemer heef: gezegd: „Gomulka is
veel te veel realist om niet te begrij
pen, dat een land als Polen, zodra het
begint te beseffen, dat het op een con
flict tussen Russen en Amerikanen uit
draait, zich in een kolossale guerrilla
oorlog zal storten om het Russische
leger in de hielen en zo mogelijk in
wat meer vitale onderdelen te bijten.
En dat wetei de Russen ook. Daarom
is het zo dwaas van jullie Amerikanen
om je door Khroesjtsjev te laten im
poneren met zijn gepraat over raket
ten en spoetniks. Weten jullie, wat de
Russen ervan weerhoudt om een zoge
naamde beperkte oorlog te beginnen
om Berlijn of om wat dan ook in dit deel
van de wereld? Bepaald niet de Ame
rikaanse atoombommen. Neen, zij la
ten zich weerhouden door het zeer we
zenlijke risico, dat in geval van een
militaire beslissing heel Oost-Europa
hun naar de keel vliegt."
Maar zolani er geen oorlog komt,
zal de verhouding tussen de Sovjet-
Unie en landen zoals Polen, die altijd
in de geschiedenis moeilijk is geweest,
waarschijnlijk even correct en stabiel
blijven als dat tenslotte dagelijkse
praktijk is geworden ne het geweldige
treffen van drie jaar geleden tussen
Nikita Khroesjtsjev en Gomulka.
Advertentie
voor
oliehaarden
met het hoogste rendement
Vier belangrijke vertegenwoordigers van het Poolse communisme ziet men op
deze foto bijeen, v.l.n.r.: premier Josef Cyrankiewicz, partijleider Wladislaw
Gomulka, president Stanislaw Zawadzki en de voormalige partijleider Edward
Ocha b.
-V.
Koortsachtig wordt er zowel aan de
Zwitserse als Franse zijde gewerkt aan
de bouw van de Mont Blanc-tunnel.
Foto links: „Jumbo" is de naam van de
stelling, waarop maar liefst vijftien grote
drilboren zijn gemonteerd. „Jumbo"
weet zich door de rotswand. Het ge
vaarte loopt op rails. Foto rechts: Aan
de Franse zijde zijn arbeiders reeds
bezig met het pleisterwerk aan de wan
den. Een speciale cementwagen onder
houdt een pendeldienst.
Advertentie
17 september zal de burgemeester van
's Gravenhage, mr H. A. M. T. Kolf
schoten, in tegenwoordigheid van vele
autoriteiten, aan het voet van het Slag
te Scheveningen, met behulp van een
dragline enkele kubieke meters zand
afgraven. Hiermede wordt een officieel
begin gemaakt met de werkzaamheden
voor het aanleggen van een nieuwe pier
in Scheveningen. -Reeds maandag, on
middellijk na de sluiting van de buiten
baden, zal men beginnen met het afbre
ken van cabines en andere bouwsels op
de plaats waar de as van de nieuwe
pier is geprojecteerd. Voor dit afbreken
zijn twee dagen nodig.
Maandagmiddag omstreeks half drie
raakte de bestuurder van een bestel
auto op de rijksweg Amsterdam-Velsen
uit de bocht nabij de Velser tunnel. Hij
kwam in de berm, raakte een paaltje,
schoot toen weer naar links de rijbaan
op en sloeg over de kop, waarna de
wagen nog ongeveer 30 meter door
schoof naar de linker weghelft. De be
stuurder, de 45-jarige M. L. uit Amster
dam, die met zijn arm in het geopen
de portierraampje had gezeten, moest
met een gapende wonde aan zijn elle
boog in het Antonius-ziekenhuis te
IJmuiden-oost opgenomen worden.
Drie uur later vloog op de Duin en
Kruidbergerweg te Santpoort een mo
torrijder ter hoogte van het hotel Duin
en Kruidberg uit de bocht. De man, de
22-jarige H.v.R. uit Santpoort sloeg te
gen een Ijzeren hek. Met een hersen
schudding, hoofdwonde en voetletsel is
ook hij in het Antonius-ziekenhuis opge
nomen.
45% wol 55% terlenka^
plooihoudend, wasbaar,
sterk, smal model met
Engelse zoom
speciale J.M. prijs
6 jr.
(kleine stijging per maat)
Behalve op nationale feestdagen
wordt bij het Nederlands Studenten Sa
natorium, sanatorium voor studeren
den te Laren, de vlag uitgestoken op
iedere dag dat een sanatoriumpatiënt
met goed gevolg een examen of tenta
men aflegt. Gedurende de laatste drie
weken werd binnen een tijdsbestek van
tien dagen drie maal de vlag gehesen
en wel voor het met goed gevolg afleg
gen van een staatsexamen Gymnasium
A, een examen Frans M.O.-b en een kan
didaatsexamen economie. Deze resul
taten werden behaald door drie exa
minandi, van wie twee Ujden aan een
vorm van tuberculose waarbij het lig
gen in een gipsbed noodzakelijk is.
(Van onze Haagse redactie)
De commissie tot herziening van de
wet op de lijkbezorging heeft aan de
minister van Binnenlandse Zaken een
ontwerp voor een geheel nieuwe wet
voorgelegd. Het ontwerp is gevoegd b\j
het eindrapport, dat de commissie over
haar studie heeft uitgebracht. Minister
Toxopeus deelt dit mede in de memorie
van antwoord aan de eerste Kamer
n.a.v. een voorstel tot wijziging van
de wet op de lijkbezorging. De minis
ter zegt dat thans aan de betrokken
instanties advies over het voorstel van
de commissie is gevraagd. Daarbij zal
ook de vraag aan de orde komen of
gemeenten mogen deelnemen aan de
bouw van crematoria.
Maandagavond omstreeks zeven uur
is op de Antwerpseweg te Rijsbergen
een verkeersongeluk gebeurd, waarbij
drie personen werden gedood en een
ander licht werd gewond.
Een bromfietser komende u' de rich
ting Zundert sloeg zonder op het ver
keer te letten, linksaf de weg over. De
l stuurder van een uit de richting Rijs-
bergen komende Franse auto, probeerde
deze man te ontwijken door het stuur
naar links te gooien. Daarbij werd een
Belgische auto, die van de andere rich
ting kwam, gegrepen. De bestuurder en
eer der inzittenden van de Franse auto,
de heer Vollebrecht uit Monster, en de
heer Pauwels uit Mechelen werden op
slag gedood. De andere inzittende, de
heer Van Beek uit Wassenaar werd ern
stig gewond en overleed la4er in het
St. Ignatiusziekenhuic tc Bred*. De
chauffeur van de Belgische auto werd
licht gewond.
De 37-jarige rijwiel- en bromfietshan
delaar J. Schakelaar te Zwolle is maan
dagmiddag met een bromfiets die hij
juist had gerepareerd tegen een hem
tegemoet komende auto van de gemeen
te reiniging gebotst en op slag gedood.
Het slachtoffer laat een vrouw en kind
na
(Van onze Haagse redacteur)
Na jaren van geruchten en vermoedens
over de toekomst van de grenscorrectie-
gebieden is nu van gezaghebbende
zijde in Den Haag te verstaan gegeven,
dat Elten en Tuddern weer Duits zullen wor
den. Het zal nog wei geruime tijd duren voor
de overdracht een feit is om te beginnen
moeten de Nederlandse en Duitse onderhan
delaars hun akkoord (de kwestie van de
grenscorrecties vormt, zoals men weet een
onderdeel van een „Generalbereinigung") nog
op papier uitwerken maar in principe is
de kogel nu toch door de kerk. De atlassen,
die juist zover waren, dat de genoemde gebie
den bfj Nederland waren getrokken, worden
weer ouderwets
De beslissing om Elten en Tuddern weer
terug te laten gaan naar West-Duitsland voert
de gedachten terug paar die merkwaardige
morgen van de 23ste april 1949, toen een
klein legertje van Nederlandse autoriteiten
over de grens trok om de bestuursbevoegd
heden in Elten en Tuddern over te nemen.
De dag tevoren was een Koninklijk Besluit
verschenen met een Duitse tekst, die spoedig
volop historie zal zpn: „Beschluss vom 22.
April 1949 über vorlaufige Massnahmen inbe-
zug auf die Angliederung einiger deutschen
Gebietsteile an das Hoheitsgebiet des Staates
zur Berichtigung der östlichen Grenze dieses
Gebietes. Wir JULIANA von Gottes Gnaden
Königin der Niederlande, Prinzessin von Nas-
sau-Óranien usw., usw., usw
De correctie van de Nederlands-Duitse
grens op een twintigtal punten berustte op
een in het begin van 1949 gesloten akkoord
tussen Engeland, Frankrijk, de Verenigde Sta
ten, België, Luxemburg en Nederland, waar
bij het voorbehoud werd gemaakt, dat de de
finitieve vaststelling van de grens zou ge
schieden in het met Duitsland te sluiten vre
desverdrag. In totaal besloegen de aan Ne
derland gekomen gebieden een oppervlakte
van ongeveer 70 km2 met een kleine 10.000
inwoners. Eiten en Tuddern waren bij deze
grenscorrecties veruit het belangrijkst.
De „bezetting" van deze gebieden, die met
een drostambten werden genoemd, verliep rus
tig, maar er kwam van Nederlandse zijde nog
al wat vertoon aan te pas. Onze verslagge
vers schreven, dat de intocht soms iets pijn
lijks belachelijks kreeg wanneer met razende
vaart een of andere truck met drie, vier
soldaten op de bumper Tuddern kwam binnen
vliegen, waar rustig midden op de weg wat
kippen rondscharrelden en dat in Elten de be
volking zo kalm als de wolkenloze hemel stond
te kijken naar de binnenrijdende militairen,
die er uit zagen als heuselijke bezettingstroe
pen. Dat vertoon van Nederlandse zijde is
gelukkig gauw verdwenen. Vooral vóór de
jongste onderhandelingen zullen vermoedelijk
tot resultaat hebben, dat de onbewoonde „ge
corrigeerde" gebieden wel grotendeels bij Ne
derland blijven, doch met name Elten en
Tuddern worden weer Duits. Er is veel ver
anderd in een kleine vijftien jaarMen kan
over de loop der dingen verschillend oordelen,
maar ook de annexatievoorstanders van wel
eer zullen er wel niet over treuren, dat hun
voorspelling van 1945 niet is uitgekomen. Des
tijds heette het, dat zonder gebiedsuitbreiding
het gehavende Nederland een land van bede
laars zou worden.
correctie, doch ook daarna is er in Duitsland
bp herhaling misbaar gemaakt over het „on
recht" van deze grenswijzigingen, maar in
Elten en Tuddern zelf hebben zich tot op de
dag van heden onder het Nederlandse bestuur
niet veel moeilijkheden voorgedaan.
De omschakeling van het Duitse op het
Nederlandse gezag heeft destijds een
vril uitgebreid complex van bestuurlijke
voorzieningen gevergd, van de regeling van de
„Pflegschaft" tot en met de toepassing van
het Vlees- en Vleeswarenbesluit. Men zal
straks weer terug moeten schakelen
Daarbij zal, wat Nederland betreft, ongetwij
feld de goedkeuring van de Staten-Generaal
nodig zijn. Het lijkt niet te gewaagd te voor
spellen, dat de nieuwe regeling een gunstiger
onthaal zal krijgen dan de machtigingswet
grenscorrecties in 1949 in de Kamers ten deel
is gevallen. Deze wet werd destijds in de Twee
de Kamer aanvaard met 54 tegen 24 stemmen
(tegen: a.r., s.g.p., c.p.n., de heer Weiter en
zes socialisten) en in de Eerste Kamer kwam
de wet er eerst, met de kleine meerderheid van
25 tegen 17 stemmen, door nadat het kabinet
gedreigd had met aftreden.
Er zijn van meet af
land zekere weerstanden
bepaalde elementen, in
ties. Voor een juist beeld
wel aan herinnerd worden, dat in 1949 de zaak
bepaald anders lag dan kort na de oorlog. De
aangebrachte correcties vormden slechts een
fractie van de claim, die in 1945 mqt veel ver
ve door de voorstanders van annexatie, werd
gesteld. Reeds onder de bezettingstijd Hadden
velen hun gedachten laten gaan over annexatie
van Duits grondgebied, maar men had toen
heel wat omvangrijker gebieden voor ogen dan
Elten, Tuddern plus de paar strookjes grond
en de enkele weggetjes, die in 1949 bij Neder
land zijn gevoegd. Er werd gesproken en ge
schreven over Helgoland, Oost-Friesland en
zelfs over het Ruhrgebied en grote delen van
ook in Neder-
geweest tegen
de grenscorrec-
moet er echter
Rijnland. Niet lang na de bevrijding versche
nen er op de aanplakzuilen kaarten, waarop
Keulen, Essen, Düsseldorf, Münster en Osna-
brück bij Nederland gevoegd werden. Het is
interessant thans nog eens de argumentaties
pro annexatie te herlezen. Het ging er niet
alleen om, dat men grote stukken Duits
grondgebied (met bevolking, zonder bevolking
of met geselecteerde bevolking; daarover wa
ren de meningen verdeeld) opeiste als vergoe
ding voor de enorme schade, die de Duitsers
ons land in de oorlog hadden toegebracht,
maar men wilde ook uit militaire overwe
gingen Nederland een grotere „diepte" ge
ven. Een argument van „internationale orde"
was, dat vermindering van het Duitse gevaar
en opheffing van het manco aan machtspoli
tieke levensvatbaarheid voor ons land op de
duur slechts mogelijk zouden zijn door ver
breking van de Duitse eenheid en door absor
bering van delen van de Duitse macht in de
macht van naburige staten, die constant door
een Duitse eenheid bedreigd zouden worden.
Het zijn niet de eersten de besten geweest,
die zich achter de oorspronkelijke annexatie
plannen stelden. In de commissies, die ijver
den voor gebiedsuitbreiding, hadden tal van
prominente persoonlijkheden zitting. Er werd
druk geschreven en vergaderd pro annexatie.
Een landelijke enquête met 955 deelnemers
wees in 1945 uit, dat 44,5 pet. voor annexatie
was. Bij een onderzoek in Limburg kwam
men zelfs tot 95 pet. vóór.
De actie is uitgegaan als een nachtkaars
nadat eind 1945 het internationale over
leg te Londen op niets was uitgelopen.
De meeste voorstanders van annexatie waren
geporteerd voor een forse gebiedsuitbreiding,
doch voelden weinig voor „klein gedoe". Het
is tenslotte toch op kleine voorzieningen van
praktische aard uitgelopen: het kwam er in
1949 in hoofdzaak op neer, dat de grens op
een aantal punten werd rechtgetrokken. De
Betuigt dn uw iMtmnlog ml Anmtlt vu
Daltech gebied of geeft U op ale lid ad. f 1.—
per jaar, door iaeaadiog wan oaderstaaade
conpoa aas bet Secretariaat der Ncdertaadecbc
Verceaigiog voor Gebicdaaltbrcidlag, Afdecllag
Dea Haag, Parkweg 356, Voorborg, Giro No.
IIJOiU tlm. raa M. A. Verbalet, Dea Haag,
VLak na ae ouriut, verschenen e m lileaer-
land pamfletten, waarin op telle toon de
annexatie van Duitse gebieden geëist werd
Dat het daarbij om heel wat meer dan
Tudderen en Elten was begonnen, bewijst het
gearceerde Duitse grondgebied op bovenstaand
'pamflet. Het gehele Roergebied is daarbij
betrokken.
