Krijgt een actrice of een
acteur de gouden ring?
Indrukwekkende plechtigheid
op oorlogskerkhof Margraten
Afrikaanse tovenaars hebben een grote macht
Een heilige boom die vandaag wordt
geveldstaat morgen weer overeind
alléén ROOMBOTER
watertanden!
Een biefstuk om te
is boter... en boter is niet
te vervangen
UzuU
enthousiast
ove*>Si*<
V. d. Lugt Melsert
trekt zich terug
Strijd om zwaard
van „Grote Pier"
Amerikaanse moeder strooide uit
vliegtuig aarde over begraafplaats
Russen redden
Britse vliegers
QpfcdetSffp!
VB
Else Mauhs-stichting opgericht
C. J. van Mastrigt lid
van de S.E.R.
Op Marken is fietsen
verboden
Prins Berlil van
Zweden over twee
weken in ons land
ZWARTE MAN -
WAT NU?
DONDERDAG 24 SEPTEMBER 1959
PAGINA
Vreemd voorwerp gezien
Voor Noorse kust
ERIK VERG
Zo'rt sappige biefstuk verdient toch zeker een
flinke klyit roomboter Wordt 'ie ééns zo lekker!
Deze „piekfijne" sigaret, in
de prettige -prijs van f 1.-,
behoort tot een van de meest
gevraagde merken.
20 stuks f. 1.-
garanderen
i scheren,
f. 1.75
O
Na het overlijden van mevrouw
Else Mauhs in januari van dit jaar
bleek bij de opening van haar testa
ment, dat zij de Theo Mann-Bouw-
meesterring, die in haar bezit was,
niet, zoals de oorkonde bij de ring vroeg,
had overgedragen aan een zuster in de
kunst, die zij deze onderscheiding waar
dig achtte. Zij gaf deze taak over aan
de critica mej. G. Alingh Brugmans
en de toneelspeler Cor van der Lugt
Melsert.
Beiden aanvaardden dit. Hierover
hebben wij indertijd bericht. Daarna is
er niets meer vernomen. Woensdag
middag zijn wij, zoals bij de opening
van het testament, ten kantore van
notaris mr. J. J. E. Stuyt te Amster
dam, over het enigszins verrassend
verdere verloop van deze zaak nader
ingelicht. Bij hun beraadslagingen
gingen mej. Brugmans en de heer van
der Lugt Melsert er van uit, dat de on
derscheiding indertijd in het leven was
geroepen met de bedoeling een actrice
te eren, die duidelijk „met kop en
schouders" boven de andere toneel
speelsters uitstak. Evenmin als me
vrouw Else Mauhs zelf, die de ring
van mevrouw Theo Mann-Bouwmees-
ter had ontvangen, konden zij tot een
besluit komen. Toen de suggestie werd
gedaan, de ring desnoods aan een man
nelijke toneelspeler te overhandigen,
bleek de keuze aanmerkelijk minder
moeilijk. Mej. Brugmans en de heer
Van der Lugt Melsert bleken daarbij
aan dezelfde naam te denken.
Overleg met mr. W. Pitlo, die voor
zitter is van de Stichting Culturele Be
schikkingen een reeds langer be
staande organisatie, die er op toeziet,
dat laatste wilsbeschikkingen van kun
stenaars tot uitvoering komen leid
de toen tot de conclusie, dat een der
gelijke wijziging van de oorspronke
lijke opzet mogelijk was. Dit te meer,
toen bleek, dat mevrouw Else Mauhs
zich tegenover haar dochter en enige
erfgename enkele malen in die zin
had uitgelaten. Een mannelijke to
neelspeler, die zich door zijn hele kun
stenaarsloopbaan van de anderen on
derscheidde, achtten zij zonder moeite
aanwijsbaar. In overleg met de nota
ris is deze suggestie nader uitgewerkt.
Dat heeft geleid tot de nieuwe „Else
Mauhs-stichting", waarvan de stich
tingsakte woensdagmiddag ten kanto
re van de genoemde notaris is verle
den. Het stichtingsbestuur wordt ge
vormd door mej. E. Mauhs, mej. G.
Alingh Brugmans als secretaresse en
mr. W. Pitlo als voorzitter, met onder
meer de bepaling, dat de genoemde
Stichting Culturele Beschikkingen blij
vend in het bestuur vertegenwoordigd
moet zijn. Dit bestuur kan desgewenst
worden uitgebreid tot 5 leden. Daarbij
is de mogelijkheid geopend, dat de
ring, juridisch gezien tot nu toe eigen
dom van de enige erfgename, thans
blijvend van de nieuwe stichting, be
halve aan een vrouwelijke ook toege
kend kan worden aan een mannelijke
toneelspeler. Deze krijgt de ring juri
disch gezien in bruikleen en zal hem
b\j leven of testament aan een opvol
ger of opvolgster moeten overdragen.
Dit keer zal het stichtingsbestuur zich
met deze taak belasten, en opnieuw,
wanneer de drager of draagster van de
ring het nalaat.
Cor van der Lugt Melsert, die zich
bij de eerste suggestie geestdriftig had
getoond voor het idee, dat ook een
mannelijke speler de ring zou mogen
verwerven, is daar later op terugge
komen. Hij werkt dus niet mee aan
de nieuwe stichting, zo vernamen wij.
In feite komt het hierop neer, dat
thans mej. Brugmans zal beslissen.
Opmerkelijk is. dat bij de eerste sug
gestie zjj zowel als Cor van der Lugt
Melsert dezelfde naam in haar gedach
ten had als indertijd mevrouw Else
Mauhs tegenover haar dochter had ge
noemd.
Het was mij onmogelijk deel te ne
men in het oprichten of aan het be
stuur van de Else Mauhsstlchting, al
dus verklaarde Cor van der Lugt Mel
sert o.m. in een vraaggesprek met
een redacteur van het ANP. Naar
mijn mening voldoet de doelstelling
van .eze stichting niet aan de wens
van de testatrice om de gouden Theo
Mann-Bouwmeester-ring over te dra
gen aan de grootste daarvoor in aan
merking komende toneelspeelster.
Aan de laatste wil van mevrouw
Mauhs, de ring in bewaring te nemen
en deze te overhandigen aan een daar
voor in aanmerking komende toneel
speelster, had ik gaarne gevolg ge
geven, niet echter aan de door Else
Mauhs niet voorziene wil van haar
dochter.
De bezwaren van Cor van der Lugt
Melsert zijn niet onbegrijpelijk, maar
men blijkt deze wijziging in de oor
spronkelijke opzet toch doorgevoerd te
hebben om te voorkomen, dat de ring
ofwel zou worden toegekend aan een
actrice, van wie men eigenlijk niet
van harte kon zeggen, dat zij de ver
eiste grootheid' had, ofwel voorlopig
in het geheel niet kon worden overge
dragen. In beide gevallen zou nog min
der aan de bedoeling van de stichters
reeds allen overleden zijn voldaan
dan bij toekenning aan een acteur,
waarbij het kleinood in ieder geval zijn
ideële waarde behoudt.
Een zaterdagmiddag uit een der
grachten van Sneek opgediept zwaard,
dat mogelijk aan Grote Pier, de Friese
boerenheld uit de jaren omstreeks 1520
toebehoorde, is woensdagavond ont
vreemd. Het bleek van de drukbezoch
te oudheidkundige tentoonstelling in de
waterpoort in Sneek verdwenen te zijn.
Een speurtocht van een groep Snee
kers leidde echter 's nachts nog tot op
sporing van het wapen. Het bleek, dat
Leeuwarders het hadden weggenomen,
klaarblijkelijk met de bedoeling het in
het Fries museum in hun stad onder
te brengen.
Na onderhandeling tussen Sneek en
Leeuwarden werd het zwaard diep in
de nacht teruggevoerd naar Sneek waar
het vandaag weer op de tentoonstelling
te zien zal zijn.
Blijkens een mededeling in de Staats
courant van gisteren, heeft de voorzitter
van de Sociaal Economische Raad be
kend gemaakt, dat ter vervulling van
de vacatures, ontstaan door het ontslag
van M. Ruppert als lid van de raad,
door het Christelijk Nationaal Vakver
bond in Nederland zijn benoemd tot lid
van de Sociaal Economische Raad C. J.
van Mastrigt en tot diens plaatsvervan
ger H. R. Plomp, C. J. van Mastrigt
nam eerder ontslag als plaatsvervangend
lid van de Raad voor C. van Nierop.
Deze benoemingen zijn aanvaard.
Nu Marken voor het wegverkeer be
reikbaar is, heeft het gemeentebestuur
een aantal besluiten genomen om dit
verkeer op het voormalige eiland te be.
teugelen. Zo is in de bebouwde kom
men van Marken niet alleen het moto
risch verkeer maar ook het fietsen ver
boden. Een uitzondering is gemaakt
voor tractoren opdat de op Marken wo
nende boeren hun bedrijf kunnen blij
ven uitoefenen.
De Markers kunnen ontheffing krij
gen van de verbodsbepalingen voor zo
ver hun vervoermiddel geen auto is.
Zjj mogen verder alleen in hun woon
plaats rijden als ze naar hun werk gaan.
Het showryden in de bebouwde kom
zal intrekking van de ontheffing tot ge
volg hebben. Ten behoeve van de Mar-
eerl auto hebben aange
schaft zal een aantal boxen worden ge
bouwd op het parkeerterrein bij de
nieuwe dijk naar het vaste land.
De Amerikaanse luchtvaartmaat
schappij „Pan American Airways"
heeft gisteren volgens AFP te Londen
meegedeeld, dat de bemanning van een
straalvliegtuig op de luchtlijn New York-
Parijs gistermorgen ongeveer 200 kilo
meter ten oosten van Labrador in de
lucht een vreemd voorwerp heeft waar
genomen dat een ruimteraket zou kun
nen zijn. De vlieger heeft de Ameri
kaanse kustwacht onmiddellijk van het
verschijnsel op de hoogte gesteld. Het
voorwerp verplaatst zich met een enor
me snelheid van het zuiden naar het
noorden en bleef een halve minuut zicht
baar.
(Van onze Limburgse redacteur)
Vanuit ceil Piper-Cub van Acro-Lim-
burg heeft mevrouw Cyrus J, Miller uit
Dallas (Texas) moeder van een van
de vele Amerikaanse soldaten die bij de
bevrijding van Nederland zijn gesneu
veld, tevens draagster van de Ameri
kaanse onderscheiding ..Gold Star Mo
ther" woensdagmiddag rond kwart
na drie een kleine hoeveelheid Ameri
kaanse grond boven het Amerikaanse
oorlogskerkhof te Margraten uitge
strooid. Het uitstrooien van deze grond -
afkomstig uit alle hoofdsteden van de
vijftig staten van de V.S. alsmede uit
het Witte Huis te Washington was be
doeld als een symbool van verbonden
heid tussen de V.S. en de ruim acht
duizend Amerikaanse soldaten die in
Margraten begraven liggen.
In eerbiedige stilte sloegen honderd
oud-strijders, leden van de 101 Airborne
Divisie, die in 1944 in Brabant gestre
den hebben en momenteel de vijftiende
bevrijdingsherdenking te Eindhoven
meemaken, vanaf de begraafplaats het
verloop van' de ceremonie gade.
Buiten do oud-strijders cn hun familie
leden waren daarbij voorts aanwezig de
militaire attaché van de Amerikaanse
ambassade te Den Haag kolonel Hunt,
de commissaris van de koningin in Lim
burg dr. F. Houben en een zoon van de
bij Veghel gesneuvelde kolonel Johnson.
Onder leiding van dr. Houben bezich
tigde het Amerikaanse gezelschap de op
het kerkhof opgerichte torenkapel, waar-
In sinds kort een kroon is opgehangen.
Naast het altaar is een smeedijzeren
kandelaar geplaatst en op het altaar een
zilveren schaal. De kroon is geschonken
door de Nederlandse regering en de
schaal met de kandelaar door het pro
vinciaal bestuur van Limburg, Komend
jaar zal de kapel op plechtige wijze
worden geïnaugureerd. Tegen die tijd
zuilen ook op de zgn „Muur der Ver
misten" 1722 namen gebeiteld staan, van
soldaten, wier stoffelijk overschot nooit
is gevonden.
Op een der wanden van het monu
ment op het Amerikaanse Kerkhof te
Margraten worden momenteel ook de
operaties van de Amerik. troepen in
de periode 6 juni 1944 tot 8 mei 1945
in beeld gebracht. Wanneer dit werk
voltooid ls, zal het oorlogskerkhof Mar
graten geheel gereed zijn. Op deze be
graafplaats, 26 hectaren groot, liggen
8301 soldaten begraven,
De drie inzittenden van een Brits mi
litair vliegtuig, afkomstig van liet vlieg-
dekschip „Victorious", zijn dinsdag
avond volgens berichten uit Moskou, bij
de kust van Noord-Noorwegrn door een
Russische trailer uit zee opgepikt.
Het toestel, een eenniotorige „Skyrai-
der" die ontworpen is voor het vervoer
van „speciale wapens", werd sinds
dinsdagmiddag vermist. Britse en Noor
se vliegtuigen hadden tevergeefs naar
het vliegtuig gezocht. Dit berichten
Reuter en AFP.
Prins Bertil van Zweden zal van 4
oktober tot en met 7 oktober een onof
ficieel bezoek brengen aan Nederland,
welk bezoek verband houdt met de
Zweedse tentoonstellingen die in ons
land gehouden zullen worden. Ook wor
den tijdens dit bezoek besprekingen ge
voerd tussen de Zweedse en Nederland
se metaalindustrieën. Prins Bertil zal
verblijf houden in hotel des Indes te
's-Gravenhage.
De bijgelovige miljoenen
In Aba, in Oost-Nigerië, liet ik mijn
verblijfsvergunning verlengen. Een
kennis, een vertegenwoordiger van
con Hamburgse firma in Aha, begeleid-
de me naar het politiebureau. Al de tijd
dat een agent de nodige veranderin
gen in mijn paspoort aanbracht, staar
de een Nigeriaanse politic-officier naar
hem toe en nam hem terzijde.
„Wat wilde hij van je?", vroeg ik
toen we weer op straat liepen.
„Hij uilde weten of mijn ring tover
kracht bezat. Hij wilde hem kopen."
„En wat heb ,jc geantwoord?"
„Dat hij me maar eens zou moeten
komen opzoeken om er nog eens over
te praten. Een ontkenning zou hem
mistroostig hebben gemaakt; hij zou er
dan van overtuigd zijn geweest dat ik
hem had voorgelogen."
Op weg naar huis kwamen wc voor
bij een hut. die klaarblijkelijk die van
een meubelmaker was. De man was
aan het werk aan een schaafbank die
op straat stond. Maar meubels maken
was slechts een bijverdienste van hem.
Zijn hoofdberoep kon ntcn aflezen van
een bontgekleurd bord, waarop stond:
„Anunucbe is dc eerste jonge me
dicijnman in de geschiedenis. Hij
ruimt alle menselijke moeilijkheden
uit de weg: ziekten, remmingen, be
toveringen, beroepsmoeilijkheden,
enz."
..Ik zal jc nog meer laten zien," zei
mijn begeleider.
Wij reden het oerwoud in. Het oer
woud begint vlak aan de rand van de
stad. In het oerwoud -is het nooit stil.
Een gezoem, een gesjilp van duizen
derlei dieren, begeleid door het ge
schreeuw en geblaf van de apen, is de
nimmer verstommende melodie van het
oerwoud.
In dit deel van Oost-Nigerië echter
"iet. Hier wemelt het woud niet van
dieren, maar van mensen. Het Nijldal
en de Zuidafrikaan.se kust uitgezonderd
i» de Nigerdelta de meest dichtbevolk
te streek van Afrika met meer dan
honderd mensen per vierkante kilome
ter. Rode leemwegen kronkelen zich als
fijne adertjes kris kras door het oer
woud, en om de paar honderd nieter
stoot men op een dorp of een „com
pound", een woongemeenschap van
bloedverwanten.
Fetisj-hutten langs de weg
Dc kinderen liepen er naakt rond,
slechts omhangen met rode of groene
haarlgordcls die hen tegen de boze gees
ten moeten beschermen. Dc vrouwen
droegen alle eneen lendedoek en eni
ge van. hen liepen met witte verfstre-
pen over hun huid als teken van hun
moederschap.
Overal langs de weg stonden fetisj
hutten. Het zjjn huis- of familie-alta
ren; Wa'arin beenderen en stukken huid
en allerlei ander vreemd goed liggen.
Vdor een dee] was het bijna zwart ge
kleurd door het vele bloed dat men er
over heen had gegoten teneinde de
voorvaderen gunstig te stemmen.
Hier en daar stond een schotel met
>,Iufu", de plaatselijke naam van de
Sestampte brij van een graan- of wor-
teisoort. die in geheel Afrika wordt ge
geten, op de straat. Mijn begeleider
verzekerde me, dat geen automobilist,
Ook geen Europeaan, zulk een maaltijd
voor de voorvaders ooit zou omverrij
den.
De behoefte aan fetisjen is enorm.
De medicijnmannen schrijven ze voor,
zoals bij ons de artsen pillen en poe.
ders voorschrijven.
Een blik in de „apotheek" van de medicijnmannen. Apenschedels en luipaard-
klauwen in plaats van pillen en poeders op de rekken.
Ik, heb veel fetisj-markten gezien, de
grootste m Lagos, do hoofdstad van Ni-
gerië met ongeveer 300.000 inwoners.
Afschuw kan iemand bevangen, die dooi
de lange winkelstraten loopt, waar rek
boven rek apenschedels, luipaardklau-
wen, gedroogde hagedissen, bontge
kleurde plumeaus en verscheidene on
definieerbare, maar ontzettend stinken
de dingen zjjn opgestapeld.
Een jaar ging alles goed
Op een zondagmorgen reed ik met
een Duitse koopman uit Lagos door
het land. Hij is de directeur van een
grote transportmaatschappij. Een heel
jaar lang was alles goed gegaan, maar
in de laatste drie weken had dc fir
ma drie vrachtwagens door ongelukken
verloren. Een van de chauffeurs was
gestorven, de anderen waren zwaar
gewond.
De koopman had- zijn chef-monteur
als chauffeur meegenomen. Gordon
Aduele is dc zoon van het stamhoofd
van Oshogbo. Hij heeft enige jaren op
een technische school in Engeland ge
studeerd. Wij spraken Engels, zodat hij
aan de conversatie kon deelnemen.
„Het zou niet gebeurd zijn, Meester,
als u naar mij had geluisterd," zei
Gordon.
„Wat heb jfj je Meester dan aange
raden?", vroeg ik.
„Meteen na het eerste ongeluk hadden
we de medicijnman moeten halen," zei
de monteur zeer ernstig.
„Misschien heeft hij gelijk," zei ik
in het Duits.
Ik had in het binnenland een andere
grote transportmaatschappij leren ken
nen, waar men aan de wensen van de
chauffeurs tegemoet kwam.
Zij mochten zich van tijd tot tijd de
zegen van de fetisj-priesters laten ge
ven.
fk had me vaak erover verwonderd
hoe onbesuisd de zwarte chauffeurs
met hun wagens door de straten ra
zen. Zij passeren elkaar in de bocht, zij
razen in het midden van de weg tegen
een helling op zonder te weten of er
van de andere kant een tegenligger
aankomt; ze bekommeren zich niet om
gevaar.
Het is niet te wijten aan het feit, dat
ze niet kunnen rijden. Ze zijn er echter
van overtuigd dat alles noodlot is. Als
ze een ongeluk hebben gehad, dan
heeft hun juju (de pas geslachte haan
in de radiateur of de beenderen ervan
in de chaultëurscabine) even niet ge
werkt. Zij zullen daarom voortaan niet
wat voorzichtiger zijn. En zou hun het
ongeluk overkomen om een eend te
Advertentie
overrijden, dan zijn ze er zeker van, dat
ze van deze reis niet heelhuids zullen
thuiskomen, dat ze absoluut om een on
geluk vragen.
De heilige boom
Het geloof aan de macht van do to
venaars is. geen sensationele bijzonder
heid die slechts zelden voorkomt. Hier
volgen slechts een paar van de verha
len, die ik gedurende mijn Westafri-
kaanse reis heb genoteerd:
In Enugu, de hoofdstad van Oost-
Nigerië, liet ik een fotograaf een kleine
reparatie aan mijn camera verrichten.
„Kan ik niet aan uw krant meewer
ken?" vroeg hij. Ik trachtte het hem
uit te leggen.
„Er zijn slechts zelden gebeurtenissen
in Afrika, die ons in Europa interesse
ren, en dan zijn de persbureaus altijd
veel vlugger met het nieuws dan een
privé-fotograaf. Tenzij het om bijzonde
re dingen gaat
„Als bijvoorbeeld een boom, die van
avond wordt geveld, morgen weer
recht overeind staat," zei hij snel.
„Gebeurt hier dan zo iets?" vroeg ik.
„Ja, als het een heilige boom is!",
antwoordde hij met overtuiging.
heid zou zijn onderverhuurder de schuld
hebben, omdat deze hem zou hebben be
toverd.
Tijdens een rechtszitting in Benin on
derbrak de academisch gevormde rech
ter met een doodsbleek gezicht de zit
ting, omdat hij bemerkte dat er een
tovenaar in de rechtszaal zat.
Het modernste ziekenhuis van Gha
na staat aan de lagune van Korle Bu.
Terwijl de artsen met alle middelen,
die hun de moderne wetenschap ter
beschikking stelt, dagelijks bewijzen,
dat ze veel machtiger zijn dan alle
medicijnmannen tezamen, broeden voor
de ramen ongehinderd de malaria-mug
gen en brengen zij ziekte en ellende
over duizenden. Reeds gedurende de
oorlog, toen dc Amerikanen Accra als
steunpunt benutten, was het Ameri
kaanse leger verboden, de lagune van
Korle Bu te dempen. Er was een storm
van verontrusting opgestoken. Nooit
zou men de God van de lagune zo mogen
kwetsen.
Zo is het tot nu toe gebleven. En
dat in de modernste van alle Afrikaan
se staten, in een land dat zich be
schouwt als de fakkeldrager van de
Afrikaanse vrijheid.
Nkrumah geefi de drank
Niemand kon mij vertellen of de lei
ders van het nieuwe Afrika het bijge
loof tolereren, omdat ze weten, dat ze
zich anders te veel vijanden zullen ma
ken, of, omdat zij zelf nog in de waan
denkbeelden geloven, die voor de door
hen geleide miljoenen tastbare werke
lijkheid zijn.
In april van dit jaar vingen vissers
aan de kust van Ghana een jonge wal
vis, die ongeveer zeven meter lang
was. Dat was een zeer zeldzame
vangst. F. Y. Asare, de minister van
landbouw, wees er in het parlement
op, dat zulk een vangst een goed voor
teken was en dat het een jaar van
voorspoed betekende. De eerste-minis-
ter, Nkrumah, schonk de brandewijn,
waarmee dc walvis naar oude zede
begoten, en de stof waarin hjj gewik
keld werd. De beenderen werden op
een geheime plaats begraven, voor het
kadaver werd een heilige put gebouwd,
waar het thans nog te zien is.
Toen Nkrumah tijdens zijn staatsbe
zoek aan Guiné in april en mei van
dit jaar naar Kankan kwam, verzuim
de hij en zijn gastheer, Sekou Touré,
niet het orakel ter plaatse te bezoeken.
De orakel-priester had Nkrumah bij
een vroeger bezoek voorspeld, dat hij
zou trouwen met een Egyptische
vrouw, wat intussen is gebeurd. En
Sekou Touré had zich te zijner tijd la
ten voorspellen dat hij op zijn veertig
ste jaar een wereldberoemd man zou
zijn. Ook dat was intussen uitgekomen.
Dat zjjn min of meer vermakelijke
verhalen, maar wij moeten ons daar
niet verheven boven voelen, zo lang wjj
muntstukjes in dc bronnen van de toe
ristenplaatsen werpen, zo lang toneel
spelers voor de première zich door hun
collega's laten bespugen en zo iang
nog overal in de Europese landen z.g.
„gebedsgenezers" voorkomen.
„U bent toch christen?", vroeg ik
een wetenschapsman in Benin.
„Natuurlijk," antwoordde hjj-.
„En u gelooft desondanks aan juju?"
„Natuurlijk," zei de man.
„Hoe is dat met elkaar te rijmen?"
„Het is toch hetzelfde," antwoordde
hij tot mijn grote verbazing.
Paarlsnoeren tegen boze
geesten - Apenschedels op
de markt - Dode hanen in
auto-radiatoren - Bomen, die
kunnen doden - De minister en
de walvis - Het orakel van
Kankan. Dit zijn enige notities,
die Erik Verg op zijn reis door
West-Afrika maakte voor het
vijfde verhaal van onze grote
serie
1 Een discussie zou zinloos zijn ge
weest. De man had Italiaanse films
over bedevaartsoorden gezien en ver
telde me elke bijzonderheid in geuren
en kleuren.
Deze man heette Obahiagbon. Met
een Engelsman werkte hij aan een
werk over de geschiedenis en de riten
van het eens zo machtige negerrijk Be
nin. Dank zij zijn medewerking kreeg ik
toegang tot een echte juju-tempel.
Een rat als offergave
Van buiten zag de tempel eruit als
een lemen hut zoals er duizenden zijn.
Door een donkere gang kwamen wij op
een hof. Aan de vier zijden stonden
meer dan levensgrote, bont geschilder
de lemen figuren. Enige ervan waren
helemaal zwart van het bloed; bij an
dere alleen de mond. Vóór ons, in het
midden van de hof, 'stond een troonzetel.
Daarvoor lagen nog de laatste offerga
ven, een leeggebloede haan, een dode
rat, kauri-schelpen en euige muntstuk
ken. Op de grond waren magische lij
nen getrokken.
Uit de dichtstbijzijnde vertrekken
kwamen vreemde gestalten nieuwsgie
rig naar voren. Vrouwen met beschil
derde gezichten en bovenlichamen.
Mannen, waarvan men niet wist, of
het dwergen of kinderen waren.
„Wie zijn deze mensen?" vroeg ik
de priester door middel van mijn bege
leider.
De priester, een man van zeventig of
tachtig jaar, met littekens van messne-
den op zijn karaktervol gezicht, sprak
zachtjes in het dialect met de heer
Obahiagbon. De heer Obahiagbon zei
en ik ben er zeker van dat het niet
alles was wat de priester hem had ge
zegd „dat zijn patiënten".
Graag zou ik een foto van deze vreem
de omgeving hebben gemaakt. De
priester verbood het. Men mocht de
geesten van de voorouders niet boos
maken.
Ik had de. camera over mijn rechter
schouder. Ik zou, zonder dat iemand
het had kunnen merken, de ontspan
ner hebben kunnen overhalen. Ik heb
het niet gedaan. Ik vreesde de macht
van de tovenaar-priester.
Was ik ook bijgelovig geworden?
Na de bijna komische verhalen in dit
artikel moet dat belachelijk toeschijnen.
Maar ik had meer beleefd dan wat ik
hier heb beschreven. In een van de vol
gende artikelen zult u nog meer over
de „naargeestige miljoenen" kunnen
lezen.
Copyright
Abendblatt.
De Tijd Hamburger
Volgende aflevering
De ontwortelde miljoenen^
Advertentie
Chief
Whipi
De heer Rodriguez, die voor de re
gering van Ghana in Tema, ten oosten
van Accra, een geheel nieuwe stad
houwt, heeft zijn bouwplannen moeten
veranderen, omdat hij aanvankelijk
niet rekening had gehouden met een
heilige boom. Van deze boom vertelt hij
wonderlijke dingen. Op een feestje had
een man twintig pond, ongeveer eenen
twintig gulden, erom verwed, dat hij
de nacht onder de boom zou doorbren.
gen. De volgende morgen vond men
hem er dood onder liggen. Een ander,
die het reeds eerder had geprobeerd,
was er schreiend vandaan gelopen, zon
der ooit te vertellen, wat hem was
overkomen.
In Kumasi, in het noorden van Gha
na, heeft men het nieuwe ziekenhuis
om een heilige boom heen moeten bou
wen. Een opstand van de Ashanti's zou
zjjn uitgebroken als zich iemand aan de
boom zou hebben vergrepen.
Voor het gerecht in Lagos gaf een
fietser toe, formeel schuld te hebben
aan een verkeersongeluk. In werkeljjk-
HfcT NEDERLANDS ZU1VÉLBUREAU - RIJSWIJK (Z.H.)
Advertentie
»Sir« scheermiddelen
feilloos en aangenaam
zowel met creme als m
»Sir« maakt het scheren tot
een genoegen.
»Sir« schuimt buitengewoon sterk.
»Sir« maakt de hardste baprd zacht
»Sir« ontziet en beschermt de huid.
En na het scheren:
»Sir« SCHEERWATER
met het mannelijk-pittige accent,
activeert de huid en geeft
nog meer frisheid.
