»4cfeKtër" Kwart eeuw geleden hield heel Nederland de adem in Parmentier poogde' tevergeefs voor de Alpen het ijs af te schudden Van Brugge zond tot driemaal S.O.S.-sein de ether in Commercieel radiostation op schip If pullovers Peek&Cloppenburg Hardmaar zonder risico's DE ..UIVER" IN DE MELBOURNE-RACE Pi riemen tair vragenrecht r'j?caE»®RS&« -"iwaï Opslag rundvlees in koelhuizen ABDIJSIROOP „Tu es Petrus V B VRUDA® 16 OKTOBER 1959 PAGINA 5 "te oHarian Rakjat mag niet verschijnen Vlieger Moll mijmert nog eens na over „das liebe Maschienclien" Bond van vrije radiohandelaren opgericht Film over geschiedenis van het Pausdom New York Times over de KLM Sovjet-Unie versterkt veiligheid grensgebied "ereali0Woi.o«o" Om krapper aanbod in de winter op te vangen Bob Verstraete in ziekenhuis Bergens burgemeester officieel met verlof Mr. Wytema van Alkmaar neemt ambt waar Hoest-zorgen De 23genezende bestanddelen in de vertrouwde fles Abdijsi roop (Akker-siroop) jagen die gevaarlijke griephoest weg uit uw gezin. John van Kesteren Urenlang heeft de Tweede Kamer gisteren gedebatteerd over het parlementaire vragenrecht, dat, °aJs bekend, door de heer Burger in ^nmterpellatie aan de orde was ge- X?0r üsfhsbbers van het staats lid een boeiende gedachtenwisse- nS, voor de praktijk der constitutio nele verhoudingen een op zich zelf ,e®r belangrijk onderwerp. Dat dit ebat heeft plaatsgehad, moet dan °k gewaardeerd worden, maar dat °udt nog niet in, dat men met alle w.ldragen daaraan ingenomen moet hn. Met name het betoog van de in- erpellant, de heer Burger zelf, dreef zaken zó op de spits, dat het naar °nze smaak noch staatsrechtelijk, noch s beleid van een Kamerlid bijzonder te genieten viel. ■De oppositieleider bekende welis waar, dat zijn interpellatie, na de wei- gering van premier De Quay om op zyn vragen over dé geruchten om Mr. stikker in te gaan, uitsluitend was in gegeven door bezorgdheid t.a.v. de ,'echten der Kamerleden. Maar het Mikt ons onmiskenbaar, dat zijn positie an opposant niettemin een psycho- Mgische rol gespeeld heeft. Alleen op grond kunnen wij ons zijn veelzij- '6 doorhollen verklaren. In de eer ste plaats leek de oppositie in het vuur Pr principieel staatsrechtelijke beto gen te vergeten, hoe zonderling en ge vaarlijk de vraag naar de geruch- tpn over het al dan niet gepolst zijn Van de niet benoemde heer Stik ker eigenlijk was. Zelfs al zou de heer Burger vast blijven houden aan zijn staats rechtelijk standpunt, dat de regering yerplicht was hem opening van za ken te geven, dan had hij toch min stens oog moeten hebben voor de Moeilijkheden en onaangenaamheden, Waartoe zijn standpunt in dit geval en in andere gevallen van gelijke aard de constitutionele verhoudin- Sen doemde. Dat zal hem op zijn minst weerhou- "en hebben van een ander moment Van doorhollen, daar nl. waar hij met Veel pathos aan dit kabinet en aan Ve partijen, die geestverwanten daar- lri hebben, verweet op een „kruispunt dor democratie" de verkeerde weg te willen inslaan. Dergelijke aantijgingen raken in ons land en gelukkig! epn zeer gevoelige snaar en des te Pijnlijker, nu de beleidsoverwegingen, Weike tot de aangevochten beslissing Midden, alleszins redelijk, maar door oppositie eenvoudig genegeerd bleken. Zou die redelijkheid de heer Bur ner, ware hij niet in de oppositie ge weest, niet bewogen hebben tot het Zoeken naar een beperkter opvatting V'an art. 104 lid 2 Grondwet, dan hij thans aanhing? Hij ontkende het, maar het standpunt dat zijn partijgenoten nog niet zo lang geleden inzake de antwoordplicht der regering innamen in de grondwetcommissie-Van Schaik waaraan prof. Romme herinnerde doet vermoeden dat de oppositie rol ook hier tot eenzijdig doorhollen verleidde, zeker op het terrein van het vragenrecht, dat buiten de inter pellatie in formele zin ligt. En daarop lag tijdens de algemene beschouwin gen de vraag naar de eventuele lot gevallen van mr. Stikker. De genoem de commissie immers achtte het una- hiem te ver gaan indien de regering Met zoveel woorden in de grondwet verplicht zou worden op alle vragen Van individuele Kamerleden in te gaan. Staatsrechtelijk is de problematiek van het parlementaire vragenrecht biet volkomen uitgediept, stelde de Minister-president terecht. De vraag Pf de inlichtingenplicht van art. 104 der Grondwet uitsluitend geldt voor de formele interpellatie of ook daar buiten, is omstreden en de tegenstan ders van mr. Burger op dit punt heb. ben zeer ernstig te nemen argumenten voor hun standpunt aangevoerd. De Vraag voorts of naast een beroep op "et belang van de staat ook een be- r°ep op beleidsoverwegingen is toe gestaan als grond voor het weigeren van inlichtingen door de regering in het bijzonder over het verloop van een kabinetsformatie of over een tus sentijdse opvulling van een ministers- Vacature, is evenmin onomstreden. Ze. her wanneer het verzoek om inlich tingen uitgaat van een individueel Kamerlid. De argumenten welke op dit punt tegen de heer Burger zijn aangevoerd, zijn naar onze mening °vertuigend, met name wanneer het Vragen betreft, die niet in een officiële Mterpellatie aan de orde zijn gekomen. ®n, nogmaals, de vraag van heer Bur ner zelf toont wel aan hoe gemakke lijk een Kamerlid tot onmogelijke Vragen kan komen. Doch wat daarvan zij, het lijkt ons in ieder geval een onjuiste methode om dergelijke omstreden vraagstuk ken nu per motie te willen doen uit haken, zoals de heer Burger en de "eer Samkalden beoogden. Advertentie !"kou. laar ui MEENK'S POEDERS helpen! Er zijn Meenk's Poedcr^%i hoofdpijn, kies pijn, hoest, gri* ^■arrhee. influenza, rheumatiek, koortsj^ieid bij gevatte kou, periodieke pijnen <a»z. enz. Verkrijgbaar in etuis met 6 jweders een handige plastic HUISAPOTHEEK (met 6 verschillende etuis 6 poeders), zonder prijsverhoging. Vraag uw drogist. U."VAOOT<JCCV tsiaheid bi een handige Het legercommando in Djakarta heeft gisteren een verschijningsverbod t(Jt nader order opgelegd aan het offi ciële orgaan van de Indonesische cont- Munistische partij, het dagblad „Ha- **an Rakjat" (volksdagblad). Dit be- "dcht Reuter. (Van onze luchtvaartredacteur) J~? en kwart eeuw geleden verdrongen overal in ri Nederland grote groepen mensen zich voor de krantenbureausen in Den Haag was voor het kleine kantoor van de K.L.M. op de Hofweg een enorme menigte samengestroomd. De stemming was opgewekt. Er werd drufk gepraat en van tijd tot tijd zelfs gezon gen: men ging nog niet naar huis, de Uiverwas niet thuis". Lang zou het grote nieuws niet meer op zich laten wachten, zo meende men. En hardnekkig bleef het gerucht de ronde doen, dat de PH-AJU Uiver", de eerste van een serie K.L.M.-vliegtuigen van het nieuwe type DC-2, al in Melbourne was geland. Boven, in de primitieve kantoorlokaaltjes van het K.L.M.-kantoor, wist men wel beter. Drie dagen lang was het uitstekend gegaan. Het einde van de 19.877 km lange tocht van Londen naar Aus tralië was in zicht. De Britten Scott en Campbell Black waren met hun De Havilland „Cornet" de eindstreep al gepasseerd. Op het laatste traject kregen ze motorpanne. maar met de „Uiver" in hun kielzog hadden ze zich daar niet door laten weerhouden. Met anderhalve motor doorvliegend sleepten ze de eerste prijs in de snelheids race in de wacht. De „Uiver", die de tocht met vracht en passagiers had ondernomen, leek een goede kans te maken de eerste prijs in de handicap-afdeling te ver overen. Boven Australië echter was de „Uiver" in ontzettend zwaar weer de koers kwijtgeraakt. Radio-telegrafist C. van Brugge kon geen wijs meer worden uit de knette rende geluiden in zijn koptelefoon. Tot driemaal toe zond hij een S.O.S.-sein uit in een wanhopige poging om eindelijk een beetje stilte te krijgen in de ether, die vol was van onweerstoringen en radio-signalen. Tot driemaal toe duwde gezagvoerder Koene Parmentier de neus van de „Uiver omlaag om op minder grote hoogte het ijsdat zich op vleugelsmotoren en propellor- bladen had afgezet, van zich af te schudden. Met ont zetting vernamen Albert Plesman en zijn naaste mede werkers op het K.L.M.-kantoor in Den Haag dat geen teken van leven meer van de „Uiver" werd vernomen. co'nden hadden we voldoende hoogte en ik pompte het landingsgestel in. .Par mentier en ik drukten elkaar zwijgend de hand. Zo bereikte de „Uiver" Melbourne." W" Oud-KLM-commodore J. J. Moll, eerste piloot onder gezagvoerder Koene Par mentier op de befaamde vlucht met de „Uiver" in de Melbourne-race. De mensen bleven samengroepen en thuis wachtte men gespannen af b(j de radio. Toen kwam het bericht dat een eind maakte aan de angst en onzeker heid: de „Uiver" was in het holst van de nacht geland, niet in Melbourne, maar op de renbaan van Albury. De volgende morgen in Nederland was het op dat moment nacht kon de vlucht worden voortgezet, nadat de be woners van Albury de „Uiver" met vereende krachten uit de modder had den gesleept. Drie dagen, achttien uur en zeventien minuten na de start in Londen landde de „Uiver" in Melbour ne, toch nog tijdig genoeg om beslag te leggen op de eerste prijs in de han dicap-afdeling. Twee van de vier bemanningsleden op deze vlucht zijn nog in leven. De boordwerktuigkundige, Bouwe Prins, kan men zelfs nog dagelijks in de func tie van hoofdwerkmeester aantreffen in de afdeling straalmotoren van de K.L.M. op Schiphol. De tweede piloot, de latere commodore J. J. Moll, is wel iswaar gepensioneerd, maar dat ver hindert hem niet de K.L.M. nog regel matig van dienst te zijn door het geven van adviezen en het vervullen van spe ciale opdrachten. Morgen vertrekt hij bijvoorbeeld naar Australië, om o.a. in Albury 25 jaar na de Melbourne-race de feestelijke herdenking met zijn aan wezigheid op te luisteren. Dezer dagen is bij de uitgeverij W. van Hoeve te 's-Gravenhage zjjn eer ste boek verschenen. „Langs de ho ge weg". Het zijn „herinneringen uit een vliegersleven", die hij „na her haald aandringen van vele zijden" op schrift, heeft gesteld. Hij laat ook zijn gedachten nog eens gaan over de Uivervlucht. Parmentier wilde er bij aankomst in Melbourne kennelijk net jes uitzien, zo herinnert hij zich. Mid den in het noodweer, terwijl Moll de ..Uiver" af en toe „op zijn kant gooide om de toppen van de dreigende wol ken te ontwijken", greep hij de scheer kwast om zich in te zepen. De water tank was leeg, maar Prins, de boord werktuigkundige, gaf hem sodawater. „Zacht voor de baard, captain," zei hij. Een van de drie passagiers, de Duitse aviatrice Thea Rasche, thans journaliste in Australië, was van het begin af aan opgetogen over de DC-2, die zij „das liebe Maschienchen" noemde. Moll vraagt zich af of haar bewondering voor het toestel nog zo groot was toen de „Uiver" in moeilijkheden kwam: „geen radio-ver- binding, door bevriezing ondoorzichtige ruiten in de cackpit, onzekerheid over de juiste koers ondanks de kaart van de Australische automobielclub, die als route-kaart werd gebruikt langzaam verminderde brandstof en een re- mous, dat de passagiers er zich beslist niet prettig bij konden voelen." Oud-gezagvoerder Moll herinnert zich ook de verbeten trek om de mond van Parmentier toen hjj de „Uiver" zwaar door de ijsafzetting niet over de Australische Alpen heen kdn krijgen en gedwongen werd terug te keren, zon der precies të weten waar naar toe. vliegend in hagel- en regenbuien, door dalen en tussen gevaarlijke heuvelrug gen. De stad Albury zorgde, zoals men zich zal herinneren, voor een aankno pingspunt. Door het lichtnet van de stad aan en uit te schakelen werd in morsetekens de naam Albury gespeld. Een uitstekend idee, maar in de cock pit van de „Uiver" heeft men er niets van begrepen, doordat laag hangende wolken de lichten van de stad herhaal delijk aan het gezichtsveld onttrokken. De landing op de renbaan, waarbij ijlings uit hun bed getrommelde auto mobilisten met de koplampen van hun auto's voor de baanverlichting zorgden, was een knap stukje werk. De vleugel uiteinden aan weerszijden van het vliegtuig bleken een paar meter over de lage hekafscheiding van de paar- den-renhaan uit te steken: de baan was misschien twintig meter breed, de vleu gelspanwijdte van de „Uiver" bedroeg acht meter meer. Daarbij was de grond zo drassig, dat een sportvlieg tuigje, waarmee een Australisch jour nalist de volgende morgen eveneens op de renbaan trachtte te landen, onmid- dcllyk over de kop sloeg. Om met zo weinig mogelijk gewicht te kunnen starten gingen de boordwerk tuigkundige, de radio-telegrafist de drie passagiers, de vracht en alle' din gen die maar uit het toestel gesloopt konden worden niet mee op het laat ste traject. „De „Uiver", zo besluit commodore Moll zijn relaas, „had 300 meter voor de start ter beschikking maar we moesten op 200 meter zien los te komen of anders afremmen. Prins ging op dat punt staan; hij zou de hand omhoog heffen als het plan mislukte. En juist toen de Hollandse reus zijn hand omhoog wilde gooien, zweefde de „Uiver" boven de grond. Na enkele se- Boeiend boek De Melbourne-race beslaat maar één hoofdstuk in het boek van commodore Moll; hp heeft in zijn avontuurlijke vliegersleven wel meer meegemaakt. Hij vertelt bijvoorbeeld van zijn vlucht met de „Mees", die vlak na het uit- •breken van de oorlog een tocht van «pandinavië naar Amsterdam in de oor de Duitsers verplicht gestelde vliegroute door een Heinkel-watervlieg- tuig met mitrailleurkogels werd door zeefd. Op onopgesmukte wijze beschrijft hij zijn spectaculaire, noodlanding op het strand van Athene en in de klap perbomen van Indië, zjjn vluchten tij dens de tweede wereldoorlog over de oceaan naar Amerika, 20.000 mijl met prins Bernhard, en zijn tochten in 1943 en 1944 om de Noord of de Zuid van Engeland naar Moskou. Bij die vluchten, 10 of 11 uur in de winter, 36 uur in de zomer, was de rou te boven het gebied van „bondgenoot Rusland" zeker niet de minst gevaar lijke. De achterdocht tegen alles wat uit het Westen kwam was blijven be staan ondanks de voortdurend toene mende geallieerde samenwerking. Toen Moll eens met zijn' ..Liberator" door een klein misverstand buiten de voor geschreven route terecht kwam, werd hij prompt door Russische oorlogssche pen op de Kaspische Zee onder vuur genomen. Gedurende de beschieting, die twaalf minuten duurde, werd het toe stel een paar maal geraakt. Over het geheel genomen, aldus commodore Moll, „was hun bediening van het afweerge schut bijzonder slordig; zonder noe menswaardige brokken en scheuren zeilden we er tussen door." „Langs de hoge weg" is geschreven door een van de weinige vliegers die zowel in de beginperiode van de lucht vaart met eenmotorige toestelletjes hebben gevlogen, als tot kort vóór het straaltijdperk de vliegknuppel hebben gehanteerd van luchtreuzen als de „Su per Constellation". Het is een bijzonder boeiend boek geworden. Naast een aan tal historische foto's verduidelijken ook enkele routekaarten de tekst. Jan Moll, Langs de hoge weg, uit geverij W. van Hoeve, 's-Gravenhage. Bouwe Prins, thans hoofdwerkmeester in de afdeling straalmotoren van de KLM, in oktober 1934 boordwerktuig kundige van de „Uiver". Een trotse en overgelukkige Albert Plesman was op Schiphol aanwezig om de bemanningsleden van de „Uiver" bij hun terugkeer uit Melbourne in het vaderland te verwelkomen. Links van hem het echtpaar Parmentier, rechts het echtpaar Moll. De nieuwe „Bond van Vrije Radiohan- delaren", heeft plannen tot de oprichting van een commercieel radio zendsta tion op een schip, dat ligplaats zal kie zen buiten de Nederlandse territoria le wateren, vier nijjl buiten de kust, voor het uitzenden van grammofoon- muziek, afgewisseld met reclamepraat jes. „Er zullen alleen nog enkele juri dische moeilijkheden moeten worden overwonnen, doch we hopen het komen de voorjaar te kunnen beginnen", al dus een der initiatief-nemers. Ook wordt de mogelijkheid onder zocht om te komen tot commerciële t.v.-uitzendigen. In de oprichtingsvergadering in Am sterdam van de „Bond van Vrije Radio handelaren", verklaarde een der zelfslie- den, dat het voornaamste doel van de bond zal zijn een gezamenlijke actie te voeren tot het ontkomen aan dreigende processen. Men wil een jurist in de arm nemen, om namens de leden tot nu toe zjjn dat er vijftien een proefpro- Voor krantenbureaus en voor de vele winkels waar met behulp van een routekaart de stand in de Melboume-race van uur tot uur werd bijgehouden, dromden van 21 tot 24 oktober 1934 voortdurend grote groepen belangstellenden samen. In Am sterdam was het oude kantoortje van de KLM op het Leidseplein het middelpunt van de belangstelling. ces te voeren, waarmee men een einde wil maken aan de reeksen processen, die aanhangig zijn gemaakt over de import van radio-, en t.v.-toestellen uit Duitsland. De toegetreden leden ver klaarden zich bereid f400.- te voteren voor het vormen van een strijdkas. 11 In Parijs is de wereldpremière ge geven van de film „Tu es Petrus" over de geschiedenis van het pausdom. De gala-première werd bijgewoond door de Pauselijke nuntius, mgr. Paul Marella, regeringsfunctionarissen, diplomaten en andere vooraanstaande persoonlijkhe den. De film, grotendeels in kleuren, vertelt de geschiedenis der Pausen door de eeuwen heen van de dagen van St. Pieter tot Paus Joannes XXIII. Zjj toont ook de procedures in het college van kardinalen voor de verkiezing van de nieuwe Paus. De film werd gemaakt door Philippe Agostini. Het commen taar werd geschreven door Daniel Rops, lid van de Académie Frangaise. Een van de meest vooraanstaande Amerikaanse dagbladen, de New York Times, heeft een artikel gewijd aan het 40-jarig bestaan van dé KLM: „De maatschappij is het symbool van hel initiatief en de ondernemingszin van een klein land", zo schrijft het blad on der meer. De Sovjet-Unie heeft de veiligheid in drie van haar Islamietische grensrepu- blieken Kazakhstan, Azerbeidsjan en Turkmenië versterkt door de be noeming van nieuwe veiligheidschefs. Deze benoemingen zijn bekendgemaakt in de Kazakhstan Pravda, zo meldt Reuter. Advertentie (exclusieve imp°rt ivsrare kwaliteit. voor de uniek lage pdis van zuiver wo>, met ronde bals of V-hals een vorstelijk bezit Met het oog op de kritieke voederpo sitie, waarin vele veehouderijbedrijven in het land tengevolge van de langdu rige droogte zjjn komen te verkeren, heeft het bestuur van het produktschap voor vee en vlees in zijn woensdag ge houden vergadering besloten het te ver wachten ruimere aanbod van slachtvee ruimere aanbod van slachtvee op te vangen. Daartoe zullen de slachterijen, die rundvlees van de binnenlandse produk- tie in koelhuizen opslaan mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan tot nader order uit het vleesfonds een tegemoetkoming voor de te maken onkosten ontvangen. Het op deze wijze in voorraad te nemen vlees zal in de komende wintermaanden weer op de markt kunnen worden gebracht, in wel ke tijd een krapper aanbod van slacht vee wordt verwacht. Deze regeling treedt maandag in werking. De acteur Bob Verstraete, verbonden aan het toneelgezelschap Puck, is in de Boerhaavekliniek te Amsterdam op genomen voor het ondergaan van een kaakoperatie. Het gemeentebestuur van Bergen heeft donderdag een telegram ontvan gen van de commissaris der koningin in de provincie Noord-Holland, dat ais volgt luidt: „In afwachting van het overeenkom stig zjjn verzoek aan dr. W. Huygens als burgemeester van Bergen te verle nen ontslag is hem met ingang van 14 dezer verlof verleend. Overeenkom stig de gemeentewet heb ik mr. H. J. Wytema met ingang van 16 oktober 1959 met de waarneming van het bur gemeestersambt van uw gemeente be last". Mr. H. J. Wytema is burgemeester van Alkmaar. Advertentie „Hoe vindt u mijn wagen?" Deze eerste vraag van de slanke jongeman brengt de bezoeker wat uit zijn evenwicht. Hij is auto-doof, m.a.w. hij weet niets van auto's, al kan hij wel zien dat het vehikel dat voor het met rozen begroeide huis in een Münchense buitenwijk staat, iets bijzonders moet zijn. Maar de tenor wacht niet op antwoord. Zijn ogen glinsteren. „Ik heb hem moeten laten bouwen, met het oog op mijn lange benen" zegt hij stralend. Zo te zien is eg hij veel trotser op zijn nieuwe aanwinst dan op zijn stem en toch heeft deze hem gebracht tot waar hij nu is: eerste tenor aan het Theater am Gartnerplatz in de Beierse hoofdstad. Vijf jaar geleden verliet John van Resteren Nederland. „Be halve bij een paar oratorium concerten en een stuk of wat radio-tjes scheen niemand, ge ïnteresseerd" zegt hij ..althans niet zo dat ik er mijn baan bij de P.T.T. aan kon geven. Ook niet nadat ik mijn conservato riumdiploma had gehaald. Daar voor heb ik de avonduren moe ten gebruiken. In Duitsland had ik dadelijk veel succes. En nog, gelukkig!" John van Resteren is die rara avis: een zeer muzikale, zeer intelligente tenor. Zijn uiterlijk en hoge lyrische stem maken hem bijzonder geschikt voor die gevaarlijke partijen, die iedere tenor met schrik en beven in studie neemt. Na de première van Rossini's „Comte d'Ory", waarin Van Resteren de titelrol zong, schreef de pers: Zijn coloraturen zijn mooier dan van Maria Meneghini Callas. In Donizetti's „Regimentsdochter" ver overde hij door zijn charmant spel en betoverend legato de harden van vele Münchense schonen. „Of ik nog oratoriumzing? Heel erg veel. Het is op het moment alles Bach en Handel wat de klok slaat. Verleden maan dag zong ik in Düsseldorf Handels „Alexanderfest". Ik heb net de complete opname op langspeelplaten van „Acis and Galathea" achter de rug. Ook met. „Alexander" heb ik veel succes. Ja, ik reis erg veel. Maar daar ik een echte auto-coureur ben, vind ik dat alleen maar prettig. Ik race om zo te zeggen van de ene Mattheuspassie naar de andere, Johannes-dito. Voor die partijen is in Nederland alleen Groningen geïnteresseerd! Maar er zijn compensaties. Onlangs had ik een uitvoering in Genua en dat is niet. zoals T,r noem^> zonder gevolg gebleven. Ik kreeg verleden week een telegram uit Wenen. Of ik er iets voor voelde om met het Konzerthausgesellschaft i'ie'ii/v?T1Cer'eTl le 2'n0eM tussen 23 en 27 oktober. En raadt eens waar? In Milanese ScalaEn twee van mijn lievelingspartijen: de Johannespassie en Handels „Israël in Egypte". Ik ben er erg verguld mee...." Inderdaad verguld, want de zanger hoeft het niet voor niets te doen. Maar liefst 700.000 lire oftewel rond 4500 gulden zal hij ontvangen. De bezoeker knippert met zijn ogen. Maar ja, als je grammofoonplaat met de Zauberflöte-aria er op ook een bestseller is.„Maar waar ik erg blij om ben' gaat hij enthousiast door „is de uitnodiging uit Amerika. De daar zo machtige vrouwenorganisatie „Daughters of the American Revolution'' heeft me gevraagd voor een galaconcert in de Constitution-Hall in Was- hïngton. Dat is een bak van een zaal voor 3000 mensen. Wat ik daar zal zingen? Ik weet het nog niet. Ik hoop Mozart, dat is mijn eerste en nog steeds grootste liefde. Van liefde gesproken: door Mozart heb ik mijn vrouw leren kennen. Ik zong in de Salzburger Festspiele en bij die gelegen heid zat er een mooie Amerikaanse domineesdochter in de zaal De wel zeer knappe mevrouw Louise van Resteren glimlacht maar eens. Zij converseert even gemakkelijk in het Nederlands en Duits als in het Engels. „Zij weet van iedere hotelkamer een huis te maken" zegt de tenor trots, „en hier waar we thuis zijnnou, kijkt u zelf maar!" Inder daad deze Beierse woning heeft veel van de echt-Hollandse gezelligheid dank zij de gemakkelijke stoeien, de mooie schilderijen aan de wand, de vele bloemen. In de muziekkamer een groot portret van Puccini. „Het operabloed kruipt waar het niet gaan kan" zegt de gastvrouw. Op de piano staat, ingelijst, een blad uit de Bohème-partituurOp de vraag of hij in München ook Puccini zingt, komt het antwoord: ..Hier niet! Maar wie weet in New-York.Ik ben in onderhandeling met de opera, maar ik zou daar toch graag debuteren in de „Comte d'Óry". Daar valt veel in te spelen en daar ben ik dol op. En die metamorfose van de ene stijl tiaar de andere trekt mij ook erg aan, Van Mozart naar Rossini en van Handel naar Donizetti. Dat heb ik van wijlen Sem Dresden zo goed geleerd. Iedere rol, iedere partij eist weer een andere stem, een ander karakter. Ja, ik zou graag weer eens in Nederland zingen, maar dit seizoen zal er wel niets van kunnen komen. Ik ben zo goed als vol geboekt. Het spijt me. ik moet nu weg. De première is de 22ste. Kan ik u een lift gevenMet mijn coüegas heb ik het hier getroffen, voortreffelijke kunstenaars! En de nieuwe In tendant kent het vak door en door. Weet u wat van belang is? De opvat tingen van zoveel dirigenten te eerbiedigen en toch jezelf te blijven. Na de eerste maten op de eerste repetitie weet je al wat ze willen. En als net dan grote mensen zijn zoals Von Karajan of Georg Solti, wordt zingen alleen maar nóg heerlijker." Voordat de bezoeker een antwoord weet. suist de rode Porsche langs 's heren wegen. „Niet bang zijn!" zegt Van Resteren, „ik rijd hard maar ik neem geen risico's...." Precies als bij de opgang van deze mooie carrieie. hard, maar zonder risico's. Geen al te dramatische partijen en met een uitstekende techniek. In vijf jaar met de Weners in de Scala.... aat gaai inderdaad hard. John van Resteren, proficiat!

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1959 | | pagina 5