»4cfeKtër"
Kwart eeuw geleden hield heel
Nederland de adem in
Parmentier poogde' tevergeefs voor
de Alpen het ijs af te schudden
Van Brugge zond tot driemaal
S.O.S.-sein de ether in
Commercieel radiostation
op schip
If
pullovers
Peek&Cloppenburg
Hardmaar zonder risico's
DE ..UIVER" IN DE MELBOURNE-RACE
Pi riemen tair
vragenrecht
r'j?caE»®RS&«
-"iwaï
Opslag rundvlees
in koelhuizen
ABDIJSIROOP
„Tu es Petrus
V B
VRUDA® 16 OKTOBER 1959
PAGINA 5
"te
oHarian Rakjat mag
niet verschijnen
Vlieger Moll mijmert
nog eens na over „das
liebe Maschienclien"
Bond van vrije radiohandelaren opgericht
Film over geschiedenis
van het Pausdom
New York Times
over de KLM
Sovjet-Unie versterkt
veiligheid grensgebied
"ereali0Woi.o«o"
Om krapper aanbod in
de winter op te vangen
Bob Verstraete in
ziekenhuis
Bergens burgemeester
officieel met verlof
Mr. Wytema van Alkmaar
neemt ambt waar
Hoest-zorgen
De 23genezende bestanddelen
in de vertrouwde fles Abdijsi
roop (Akker-siroop) jagen die
gevaarlijke griephoest weg uit
uw gezin.
John van Kesteren
Urenlang heeft de Tweede Kamer
gisteren gedebatteerd over het
parlementaire vragenrecht, dat,
°aJs bekend, door de heer Burger in
^nmterpellatie aan de orde was ge-
X?0r üsfhsbbers van het staats
lid een boeiende gedachtenwisse-
nS, voor de praktijk der constitutio
nele verhoudingen een op zich zelf
,e®r belangrijk onderwerp. Dat dit
ebat heeft plaatsgehad, moet dan
°k gewaardeerd worden, maar dat
°udt nog niet in, dat men met alle
w.ldragen daaraan ingenomen moet
hn. Met name het betoog van de in-
erpellant, de heer Burger zelf, dreef
zaken zó op de spits, dat het naar
°nze smaak noch staatsrechtelijk, noch
s beleid van een Kamerlid bijzonder
te genieten viel.
■De oppositieleider bekende welis
waar, dat zijn interpellatie, na de wei-
gering van premier De Quay om op
zyn vragen over dé geruchten om Mr.
stikker in te gaan, uitsluitend was in
gegeven door bezorgdheid t.a.v. de
,'echten der Kamerleden. Maar het
Mikt ons onmiskenbaar, dat zijn positie
an opposant niettemin een psycho-
Mgische rol gespeeld heeft. Alleen op
grond kunnen wij ons zijn veelzij-
'6 doorhollen verklaren. In de eer
ste plaats leek de oppositie in het vuur
Pr principieel staatsrechtelijke beto
gen te vergeten, hoe zonderling en ge
vaarlijk de vraag naar de geruch-
tpn over het al dan niet gepolst zijn
Van de niet benoemde heer Stik
ker eigenlijk was.
Zelfs al zou de heer Burger
vast blijven houden aan zijn staats
rechtelijk standpunt, dat de regering
yerplicht was hem opening van za
ken te geven, dan had hij toch min
stens oog moeten hebben voor de
Moeilijkheden en onaangenaamheden,
Waartoe zijn standpunt in dit geval
en in andere gevallen van gelijke
aard de constitutionele verhoudin-
Sen doemde.
Dat zal hem op zijn minst weerhou-
"en hebben van een ander moment
Van doorhollen, daar nl. waar hij met
Veel pathos aan dit kabinet en aan
Ve partijen, die geestverwanten daar-
lri hebben, verweet op een „kruispunt
dor democratie" de verkeerde weg te
willen inslaan. Dergelijke aantijgingen
raken in ons land en gelukkig!
epn zeer gevoelige snaar en des te
Pijnlijker, nu de beleidsoverwegingen,
Weike tot de aangevochten beslissing
Midden, alleszins redelijk, maar door
oppositie eenvoudig genegeerd
bleken.
Zou die redelijkheid de heer Bur
ner, ware hij niet in de oppositie ge
weest, niet bewogen hebben tot het
Zoeken naar een beperkter opvatting
V'an art. 104 lid 2 Grondwet, dan hij
thans aanhing? Hij ontkende het, maar
het standpunt dat zijn partijgenoten
nog niet zo lang geleden inzake de
antwoordplicht der regering innamen
in de grondwetcommissie-Van Schaik
waaraan prof. Romme herinnerde
doet vermoeden dat de oppositie
rol ook hier tot eenzijdig doorhollen
verleidde, zeker op het terrein van
het vragenrecht, dat buiten de inter
pellatie in formele zin ligt. En daarop
lag tijdens de algemene beschouwin
gen de vraag naar de eventuele lot
gevallen van mr. Stikker. De genoem
de commissie immers achtte het una-
hiem te ver gaan indien de regering
Met zoveel woorden in de grondwet
verplicht zou worden op alle vragen
Van individuele Kamerleden in te
gaan.
Staatsrechtelijk is de problematiek
van het parlementaire vragenrecht
biet volkomen uitgediept, stelde de
Minister-president terecht. De vraag
Pf de inlichtingenplicht van art. 104
der Grondwet uitsluitend geldt voor
de formele interpellatie of ook daar
buiten, is omstreden en de tegenstan
ders van mr. Burger op dit punt heb.
ben zeer ernstig te nemen argumenten
voor hun standpunt aangevoerd. De
Vraag voorts of naast een beroep op
"et belang van de staat ook een be-
r°ep op beleidsoverwegingen is toe
gestaan als grond voor het weigeren
van inlichtingen door de regering in
het bijzonder over het verloop van
een kabinetsformatie of over een tus
sentijdse opvulling van een ministers-
Vacature, is evenmin onomstreden. Ze.
her wanneer het verzoek om inlich
tingen uitgaat van een individueel
Kamerlid. De argumenten welke op
dit punt tegen de heer Burger zijn
aangevoerd, zijn naar onze mening
°vertuigend, met name wanneer het
Vragen betreft, die niet in een officiële
Mterpellatie aan de orde zijn gekomen.
®n, nogmaals, de vraag van heer Bur
ner zelf toont wel aan hoe gemakke
lijk een Kamerlid tot onmogelijke
Vragen kan komen.
Doch wat daarvan zij, het lijkt ons
in ieder geval een onjuiste methode
om dergelijke omstreden vraagstuk
ken nu per motie te willen doen uit
haken, zoals de heer Burger en de
"eer Samkalden beoogden.
Advertentie
!"kou.
laar
ui
MEENK'S POEDERS helpen! Er zijn
Meenk's Poedcr^%i hoofdpijn, kies
pijn, hoest, gri* ^■arrhee. influenza,
rheumatiek, koortsj^ieid bij gevatte kou,
periodieke pijnen <a»z. enz. Verkrijgbaar
in etuis met 6 jweders
een handige plastic HUISAPOTHEEK
(met 6 verschillende etuis 6 poeders),
zonder prijsverhoging. Vraag uw drogist.
U."VAOOT<JCCV
tsiaheid bi
een handige
Het legercommando in Djakarta
heeft gisteren een verschijningsverbod
t(Jt nader order opgelegd aan het offi
ciële orgaan van de Indonesische cont-
Munistische partij, het dagblad „Ha-
**an Rakjat" (volksdagblad). Dit be-
"dcht Reuter.
(Van onze luchtvaartredacteur)
J~? en kwart eeuw geleden verdrongen overal in
ri Nederland grote groepen mensen zich voor de
krantenbureausen in Den Haag was voor het
kleine kantoor van de K.L.M. op de Hofweg een enorme
menigte samengestroomd. De stemming was opgewekt.
Er werd drufk gepraat en van tijd tot tijd zelfs gezon
gen: men ging nog niet naar huis, de Uiverwas niet
thuis". Lang zou het grote nieuws niet meer op zich
laten wachten, zo meende men. En hardnekkig bleef het
gerucht de ronde doen, dat de PH-AJU Uiver", de
eerste van een serie K.L.M.-vliegtuigen van het nieuwe
type DC-2, al in Melbourne was geland. Boven, in de
primitieve kantoorlokaaltjes van het K.L.M.-kantoor,
wist men wel beter.
Drie dagen lang was het uitstekend gegaan. Het einde
van de 19.877 km lange tocht van Londen naar Aus
tralië was in zicht. De Britten Scott en Campbell Black
waren met hun De Havilland „Cornet" de eindstreep al
gepasseerd. Op het laatste traject kregen ze motorpanne.
maar met de „Uiver" in hun kielzog hadden ze zich
daar niet door laten weerhouden. Met anderhalve motor
doorvliegend sleepten ze de eerste prijs in de snelheids
race in de wacht. De „Uiver", die de tocht met vracht
en passagiers had ondernomen, leek een goede kans te
maken de eerste prijs in de handicap-afdeling te ver
overen.
Boven Australië echter was de „Uiver" in ontzettend
zwaar weer de koers kwijtgeraakt. Radio-telegrafist C.
van Brugge kon geen wijs meer worden uit de knette
rende geluiden in zijn koptelefoon. Tot driemaal toe
zond hij een S.O.S.-sein uit in een wanhopige poging
om eindelijk een beetje stilte te krijgen in de ether, die
vol was van onweerstoringen en radio-signalen. Tot
driemaal toe duwde gezagvoerder Koene Parmentier de
neus van de „Uiver omlaag om op minder grote hoogte
het ijsdat zich op vleugelsmotoren en propellor-
bladen had afgezet, van zich af te schudden. Met ont
zetting vernamen Albert Plesman en zijn naaste mede
werkers op het K.L.M.-kantoor in Den Haag dat geen
teken van leven meer van de „Uiver" werd vernomen.
co'nden hadden we voldoende hoogte en
ik pompte het landingsgestel in. .Par
mentier en ik drukten elkaar zwijgend
de hand.
Zo bereikte de „Uiver" Melbourne."
W"
Oud-KLM-commodore J. J. Moll, eerste
piloot onder gezagvoerder Koene Par
mentier op de befaamde vlucht met de
„Uiver" in de Melbourne-race.
De mensen bleven samengroepen en
thuis wachtte men gespannen af b(j de
radio. Toen kwam het bericht dat een
eind maakte aan de angst en onzeker
heid: de „Uiver" was in het holst van
de nacht geland, niet in Melbourne,
maar op de renbaan van Albury. De
volgende morgen in Nederland was
het op dat moment nacht kon de
vlucht worden voortgezet, nadat de be
woners van Albury de „Uiver" met
vereende krachten uit de modder had
den gesleept. Drie dagen, achttien uur
en zeventien minuten na de start in
Londen landde de „Uiver" in Melbour
ne, toch nog tijdig genoeg om beslag
te leggen op de eerste prijs in de han
dicap-afdeling.
Twee van de vier bemanningsleden
op deze vlucht zijn nog in leven. De
boordwerktuigkundige, Bouwe Prins,
kan men zelfs nog dagelijks in de func
tie van hoofdwerkmeester aantreffen
in de afdeling straalmotoren van de
K.L.M. op Schiphol. De tweede piloot,
de latere commodore J. J. Moll, is wel
iswaar gepensioneerd, maar dat ver
hindert hem niet de K.L.M. nog regel
matig van dienst te zijn door het geven
van adviezen en het vervullen van spe
ciale opdrachten. Morgen vertrekt hij
bijvoorbeeld naar Australië, om o.a. in
Albury 25 jaar na de Melbourne-race
de feestelijke herdenking met zijn aan
wezigheid op te luisteren.
Dezer dagen is bij de uitgeverij W.
van Hoeve te 's-Gravenhage zjjn eer
ste boek verschenen. „Langs de ho
ge weg". Het zijn „herinneringen uit
een vliegersleven", die hij „na her
haald aandringen van vele zijden" op
schrift, heeft gesteld. Hij laat ook zijn
gedachten nog eens gaan over de
Uivervlucht. Parmentier wilde er bij
aankomst in Melbourne kennelijk net
jes uitzien, zo herinnert hij zich. Mid
den in het noodweer, terwijl Moll de
..Uiver" af en toe „op zijn kant gooide
om de toppen van de dreigende wol
ken te ontwijken", greep hij de scheer
kwast om zich in te zepen. De water
tank was leeg, maar Prins, de boord
werktuigkundige, gaf hem sodawater.
„Zacht voor de baard, captain," zei
hij.
Een van de drie passagiers, de Duitse
aviatrice Thea Rasche, thans journaliste
in Australië, was van het begin af aan
opgetogen over de DC-2, die zij „das
liebe Maschienchen" noemde. Moll vraagt
zich af of haar bewondering voor het
toestel nog zo groot was toen de „Uiver"
in moeilijkheden kwam: „geen radio-ver-
binding, door bevriezing ondoorzichtige
ruiten in de cackpit, onzekerheid over de
juiste koers ondanks de kaart van de
Australische automobielclub, die als
route-kaart werd gebruikt langzaam
verminderde brandstof en een re-
mous, dat de passagiers er zich beslist
niet prettig bij konden voelen."
Oud-gezagvoerder Moll herinnert zich
ook de verbeten trek om de mond van
Parmentier toen hjj de „Uiver"
zwaar door de ijsafzetting niet over
de Australische Alpen heen kdn krijgen
en gedwongen werd terug te keren, zon
der precies të weten waar naar toe.
vliegend in hagel- en regenbuien, door
dalen en tussen gevaarlijke heuvelrug
gen. De stad Albury zorgde, zoals men
zich zal herinneren, voor een aankno
pingspunt. Door het lichtnet van de
stad aan en uit te schakelen werd in
morsetekens de naam Albury gespeld.
Een uitstekend idee, maar in de cock
pit van de „Uiver" heeft men er niets
van begrepen, doordat laag hangende
wolken de lichten van de stad herhaal
delijk aan het gezichtsveld onttrokken.
De landing op de renbaan, waarbij
ijlings uit hun bed getrommelde auto
mobilisten met de koplampen van hun
auto's voor de baanverlichting zorgden,
was een knap stukje werk. De vleugel
uiteinden aan weerszijden van het
vliegtuig bleken een paar meter over
de lage hekafscheiding van de paar-
den-renhaan uit te steken: de baan was
misschien twintig meter breed, de vleu
gelspanwijdte van de „Uiver" bedroeg
acht meter meer. Daarbij was de
grond zo drassig, dat een sportvlieg
tuigje, waarmee een Australisch jour
nalist de volgende morgen eveneens op
de renbaan trachtte te landen, onmid-
dcllyk over de kop sloeg.
Om met zo weinig mogelijk gewicht
te kunnen starten gingen de boordwerk
tuigkundige, de radio-telegrafist de
drie passagiers, de vracht en alle' din
gen die maar uit het toestel gesloopt
konden worden niet mee op het laat
ste traject. „De „Uiver", zo besluit
commodore Moll zijn relaas, „had 300
meter voor de start ter beschikking
maar we moesten op 200 meter zien los
te komen of anders afremmen. Prins
ging op dat punt staan; hij zou de hand
omhoog heffen als het plan mislukte.
En juist toen de Hollandse reus zijn
hand omhoog wilde gooien, zweefde de
„Uiver" boven de grond. Na enkele se-
Boeiend boek
De Melbourne-race beslaat maar één
hoofdstuk in het boek van commodore
Moll; hp heeft in zijn avontuurlijke
vliegersleven wel meer meegemaakt.
Hij vertelt bijvoorbeeld van zijn vlucht
met de „Mees", die vlak na het uit-
•breken van de oorlog een tocht van
«pandinavië naar Amsterdam in de
oor de Duitsers verplicht gestelde
vliegroute door een Heinkel-watervlieg-
tuig met mitrailleurkogels werd door
zeefd. Op onopgesmukte wijze beschrijft
hij zijn spectaculaire, noodlanding op
het strand van Athene en in de klap
perbomen van Indië, zjjn vluchten tij
dens de tweede wereldoorlog over de
oceaan naar Amerika, 20.000 mijl met
prins Bernhard, en zijn tochten in 1943
en 1944 om de Noord of de Zuid van
Engeland naar Moskou.
Bij die vluchten, 10 of 11 uur in de
winter, 36 uur in de zomer, was de rou
te boven het gebied van „bondgenoot
Rusland" zeker niet de minst gevaar
lijke. De achterdocht tegen alles wat
uit het Westen kwam was blijven be
staan ondanks de voortdurend toene
mende geallieerde samenwerking. Toen
Moll eens met zijn' ..Liberator" door
een klein misverstand buiten de voor
geschreven route terecht kwam, werd
hij prompt door Russische oorlogssche
pen op de Kaspische Zee onder vuur
genomen. Gedurende de beschieting, die
twaalf minuten duurde, werd het toe
stel een paar maal geraakt. Over het
geheel genomen, aldus commodore Moll,
„was hun bediening van het afweerge
schut bijzonder slordig; zonder noe
menswaardige brokken en scheuren
zeilden we er tussen door."
„Langs de hoge weg" is geschreven
door een van de weinige vliegers die
zowel in de beginperiode van de lucht
vaart met eenmotorige toestelletjes
hebben gevlogen, als tot kort vóór het
straaltijdperk de vliegknuppel hebben
gehanteerd van luchtreuzen als de „Su
per Constellation". Het is een bijzonder
boeiend boek geworden. Naast een aan
tal historische foto's verduidelijken ook
enkele routekaarten de tekst.
Jan Moll, Langs de hoge weg, uit
geverij W. van Hoeve, 's-Gravenhage.
Bouwe Prins, thans hoofdwerkmeester
in de afdeling straalmotoren van de
KLM, in oktober 1934 boordwerktuig
kundige van de „Uiver".
Een trotse en overgelukkige Albert Plesman was op Schiphol aanwezig om de
bemanningsleden van de „Uiver" bij hun terugkeer uit Melbourne in het vaderland
te verwelkomen. Links van hem het echtpaar Parmentier, rechts het echtpaar Moll.
De nieuwe „Bond van Vrije Radiohan-
delaren", heeft plannen tot de oprichting
van een commercieel radio zendsta
tion op een schip, dat ligplaats zal kie
zen buiten de Nederlandse territoria
le wateren, vier nijjl buiten de kust,
voor het uitzenden van grammofoon-
muziek, afgewisseld met reclamepraat
jes. „Er zullen alleen nog enkele juri
dische moeilijkheden moeten worden
overwonnen, doch we hopen het komen
de voorjaar te kunnen beginnen", al
dus een der initiatief-nemers.
Ook wordt de mogelijkheid onder
zocht om te komen tot commerciële
t.v.-uitzendigen.
In de oprichtingsvergadering in Am
sterdam van de „Bond van Vrije Radio
handelaren", verklaarde een der zelfslie-
den, dat het voornaamste doel van de
bond zal zijn een gezamenlijke actie te
voeren tot het ontkomen aan dreigende
processen.
Men wil een jurist in de arm
nemen, om namens de leden tot nu
toe zjjn dat er vijftien een proefpro-
Voor krantenbureaus en voor de vele winkels waar met behulp van een routekaart de stand in de Melboume-race van uur tot
uur werd bijgehouden, dromden van 21 tot 24 oktober 1934 voortdurend grote groepen belangstellenden samen. In Am
sterdam was het oude kantoortje van de KLM op het Leidseplein het middelpunt van de belangstelling.
ces te voeren, waarmee men een einde
wil maken aan de reeksen processen,
die aanhangig zijn gemaakt over de
import van radio-, en t.v.-toestellen uit
Duitsland. De toegetreden leden ver
klaarden zich bereid f400.- te voteren
voor het vormen van een strijdkas.
11
In Parijs is de wereldpremière ge
geven van de film „Tu es Petrus" over
de geschiedenis van het pausdom. De
gala-première werd bijgewoond door de
Pauselijke nuntius, mgr. Paul Marella,
regeringsfunctionarissen, diplomaten en
andere vooraanstaande persoonlijkhe
den. De film, grotendeels in kleuren,
vertelt de geschiedenis der Pausen door
de eeuwen heen van de dagen van St.
Pieter tot Paus Joannes XXIII. Zjj toont
ook de procedures in het college van
kardinalen voor de verkiezing van de
nieuwe Paus. De film werd gemaakt
door Philippe Agostini. Het commen
taar werd geschreven door Daniel Rops,
lid van de Académie Frangaise.
Een van de meest vooraanstaande
Amerikaanse dagbladen, de New York
Times, heeft een artikel gewijd aan het
40-jarig bestaan van dé KLM: „De
maatschappij is het symbool van hel
initiatief en de ondernemingszin van
een klein land", zo schrijft het blad on
der meer.
De Sovjet-Unie heeft de veiligheid in
drie van haar Islamietische grensrepu-
blieken Kazakhstan, Azerbeidsjan
en Turkmenië versterkt door de be
noeming van nieuwe veiligheidschefs.
Deze benoemingen zijn bekendgemaakt
in de Kazakhstan Pravda, zo meldt
Reuter.
Advertentie
(exclusieve imp°rt
ivsrare kwaliteit.
voor de uniek
lage pdis van
zuiver wo>,
met ronde bals of
V-hals
een vorstelijk bezit
Met het oog op de kritieke voederpo
sitie, waarin vele veehouderijbedrijven
in het land tengevolge van de langdu
rige droogte zjjn komen te verkeren,
heeft het bestuur van het produktschap
voor vee en vlees in zijn woensdag ge
houden vergadering besloten het te ver
wachten ruimere aanbod van slachtvee
ruimere aanbod van slachtvee op te
vangen.
Daartoe zullen de slachterijen, die
rundvlees van de binnenlandse produk-
tie in koelhuizen opslaan mits aan
bepaalde voorwaarden wordt voldaan
tot nader order uit het vleesfonds
een tegemoetkoming voor de te maken
onkosten ontvangen. Het op deze wijze
in voorraad te nemen vlees zal in de
komende wintermaanden weer op de
markt kunnen worden gebracht, in wel
ke tijd een krapper aanbod van slacht
vee wordt verwacht. Deze regeling
treedt maandag in werking.
De acteur Bob Verstraete, verbonden
aan het toneelgezelschap Puck, is in
de Boerhaavekliniek te Amsterdam op
genomen voor het ondergaan van een
kaakoperatie.
Het gemeentebestuur van Bergen
heeft donderdag een telegram ontvan
gen van de commissaris der koningin
in de provincie Noord-Holland, dat ais
volgt luidt:
„In afwachting van het overeenkom
stig zjjn verzoek aan dr. W. Huygens
als burgemeester van Bergen te verle
nen ontslag is hem met ingang van
14 dezer verlof verleend. Overeenkom
stig de gemeentewet heb ik mr. H. J.
Wytema met ingang van 16 oktober
1959 met de waarneming van het bur
gemeestersambt van uw gemeente be
last".
Mr. H. J. Wytema is burgemeester
van Alkmaar.
Advertentie
„Hoe vindt u mijn wagen?"
Deze eerste vraag van de slanke
jongeman brengt de bezoeker
wat uit zijn evenwicht. Hij is
auto-doof, m.a.w. hij weet niets
van auto's, al kan hij wel zien
dat het vehikel dat voor het met
rozen begroeide huis in een
Münchense buitenwijk staat, iets
bijzonders moet zijn. Maar de
tenor wacht niet op antwoord.
Zijn ogen glinsteren. „Ik heb
hem moeten laten bouwen, met
het oog op mijn lange benen"
zegt hij stralend. Zo te zien is
eg
hij veel trotser op zijn nieuwe
aanwinst dan op zijn stem en
toch heeft deze hem gebracht
tot waar hij nu is: eerste tenor
aan het Theater am Gartnerplatz
in de Beierse hoofdstad.
Vijf jaar geleden verliet John
van Resteren Nederland. „Be
halve bij een paar oratorium
concerten en een stuk of wat
radio-tjes scheen niemand, ge
ïnteresseerd" zegt hij ..althans
niet zo dat ik er mijn baan bij
de P.T.T. aan kon geven. Ook
niet nadat ik mijn conservato
riumdiploma had gehaald. Daar
voor heb ik de avonduren moe
ten gebruiken. In Duitsland had
ik dadelijk veel succes. En nog,
gelukkig!"
John van Resteren is die rara avis: een zeer muzikale, zeer intelligente
tenor. Zijn uiterlijk en hoge lyrische stem maken hem bijzonder geschikt
voor die gevaarlijke partijen, die iedere tenor met schrik en beven in
studie neemt. Na de première van Rossini's „Comte d'Ory", waarin Van
Resteren de titelrol zong, schreef de pers: Zijn coloraturen zijn mooier
dan van Maria Meneghini Callas. In Donizetti's „Regimentsdochter" ver
overde hij door zijn charmant spel en betoverend legato de harden van
vele Münchense schonen. „Of ik nog oratoriumzing? Heel erg veel. Het
is op het moment alles Bach en Handel wat de klok slaat. Verleden maan
dag zong ik in Düsseldorf Handels „Alexanderfest". Ik heb net de complete
opname op langspeelplaten van „Acis and Galathea" achter de rug. Ook
met. „Alexander" heb ik veel succes. Ja, ik reis erg veel. Maar daar ik een
echte auto-coureur ben, vind ik dat alleen maar prettig. Ik race om zo te
zeggen van de ene Mattheuspassie naar de andere, Johannes-dito. Voor die
partijen is in Nederland alleen Groningen geïnteresseerd! Maar er zijn
compensaties. Onlangs had ik een uitvoering in Genua en dat is niet. zoals
T,r noem^> zonder gevolg gebleven. Ik kreeg verleden week een telegram
uit Wenen. Of ik er iets voor voelde om met het Konzerthausgesellschaft
i'ie'ii/v?T1Cer'eTl le 2'n0eM tussen 23 en 27 oktober. En raadt eens waar? In
Milanese ScalaEn twee van mijn lievelingspartijen: de Johannespassie
en Handels „Israël in Egypte". Ik ben er erg verguld mee...."
Inderdaad verguld, want de zanger hoeft het niet voor niets te doen.
Maar liefst 700.000 lire oftewel rond 4500 gulden zal hij ontvangen. De
bezoeker knippert met zijn ogen. Maar ja, als je grammofoonplaat met de
Zauberflöte-aria er op ook een bestseller is.„Maar waar ik erg blij om
ben' gaat hij enthousiast door „is de uitnodiging uit Amerika. De daar zo
machtige vrouwenorganisatie „Daughters of the American Revolution''
heeft me gevraagd voor een galaconcert in de Constitution-Hall in Was-
hïngton. Dat is een bak van een zaal voor 3000 mensen. Wat ik daar zal
zingen? Ik weet het nog niet. Ik hoop Mozart, dat is mijn eerste en nog
steeds grootste liefde. Van liefde gesproken: door Mozart heb ik mijn
vrouw leren kennen. Ik zong in de Salzburger Festspiele en bij die gelegen
heid zat er een mooie Amerikaanse domineesdochter in de zaal
De wel zeer knappe mevrouw Louise van Resteren glimlacht maar
eens. Zij converseert even gemakkelijk in het Nederlands en Duits als in
het Engels. „Zij weet van iedere hotelkamer een huis te maken" zegt de
tenor trots, „en hier waar we thuis zijnnou, kijkt u zelf maar!" Inder
daad deze Beierse woning heeft veel van de echt-Hollandse gezelligheid
dank zij de gemakkelijke stoeien, de mooie schilderijen aan de wand, de
vele bloemen. In de muziekkamer een groot portret van Puccini. „Het
operabloed kruipt waar het niet gaan kan" zegt de gastvrouw. Op de piano
staat, ingelijst, een blad uit de Bohème-partituurOp de vraag of hij in
München ook Puccini zingt, komt het antwoord: ..Hier niet! Maar wie
weet in New-York.Ik ben in onderhandeling met de opera, maar ik
zou daar toch graag debuteren in de „Comte d'Óry". Daar valt veel in te
spelen en daar ben ik dol op. En die metamorfose van de ene stijl tiaar
de andere trekt mij ook erg aan, Van Mozart naar Rossini en van Handel
naar Donizetti. Dat heb ik van wijlen Sem Dresden zo goed geleerd. Iedere
rol, iedere partij eist weer een andere stem, een ander karakter. Ja, ik zou
graag weer eens in Nederland zingen, maar dit seizoen zal er wel niets van
kunnen komen. Ik ben zo goed als vol geboekt. Het spijt me. ik moet nu
weg. De première is de 22ste. Kan ik u een lift gevenMet mijn coüegas
heb ik het hier getroffen, voortreffelijke kunstenaars! En de nieuwe In
tendant kent het vak door en door. Weet u wat van belang is? De opvat
tingen van zoveel dirigenten te eerbiedigen en toch jezelf te blijven. Na
de eerste maten op de eerste repetitie weet je al wat ze willen. En als net
dan grote mensen zijn zoals Von Karajan of Georg Solti, wordt zingen
alleen maar nóg heerlijker."
Voordat de bezoeker een antwoord weet. suist de rode Porsche langs
's heren wegen. „Niet bang zijn!" zegt Van Resteren, „ik rijd hard maar
ik neem geen risico's...." Precies als bij de opgang van deze mooie carrieie.
hard, maar zonder risico's. Geen al te dramatische partijen en met een
uitstekende techniek. In vijf jaar met de Weners in de Scala.... aat gaai
inderdaad hard. John van Resteren, proficiat!